Μια δημοσία εξομολόγηση όπως στην πρωτοχριστιανική εποχή

Ανταμώματα και καμώματα... Μια δημοσία εξομολόγηση όπως γινόταν στην πρωτοχριστιανική εποχή

Μια δημοσία εξομολόγηση όπως ακριβώς 
γινόταν στην πρωτοχριστιανική εποχή

Να χαίρεσθε την ιερωσύνη σας. 
Η ευχή σας, ας μας ακολουθεί 
π. Ιάκωβε. Σας ευχαριστούμε.


Ανταμώματα και καμώματα

Μεγάλη Εβδομάδα του 1991, σαν σήμερα, στην ενορία μου στην Ομόνοια, στον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Για όσους γνωρίζουν την περιοχή, είναι το κέντρο της Ελλάδας και της αμαρτίας και όχι απλά των Αθηνών. 

Ο Βίος και το Τροπάρι της Αγίας Κασσιανής σε ερμηνεία και ανάλυση από τον Φώτη Κόντογλου


«Οι δε αγαθοί ησυχάζουσι δια παντός»

της Σοφίας Ντρέκου

Την Μεγάλη Τρίτη το εσπέρας, τελείται στις εκκλησίες ο Όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης. Στην Ακολουθία αυτή ξεχωρίζει το Δοξαστικό των Αποστίχων, ποίημα της μοναδικής βυζαντινής υμνογράφου, Κασσιανής μοναχής, «Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσούσα Γυνή...»

Γνωρίζουμε ποια ήταν η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή;

Lunes Santo: Jesús en Betania

Το απόγευμα της Μεγάλης Τρίτης ψάλλεται στους ορθόδοξους ναούς το τροπάριο της Κασσιανής. Πρόκειται για μία ποιητική απόδοση του περιστατικού που περιγράφεται στα ευαγγέλια και έχει να κάνει με την αμαρτωλή γυναίκα, η οποία έδειξε τη μετάνοιά της πλένοντας τα πόδια του Χριστού με πολύτιμο μύρο και σκουπίζοντάς τα με τα μαλλιά της.

Η πράξη της γυναίκας αυτής έχει ιδιαίτερη σημασία για δύο κυρίως λόγους:

Μοναξιά: Η Μοίρα και το Τίμημα του Εγωκεντρισμού


Στην περίπτωση της μοναχικότητας, πρόκειται για μια συνειδητή επιλογή και επιθυμία του ατόμου να αποσυρθεί από το κοινωνικό του περιβάλλον, χωρίς να αισθάνεται δυσάρεστα, έχοντας τη δυνατότητα να στραφεί στον εαυτό του, να παραμείνει με αυτόν, να εξελιχθεί και να δημιουργήσει ποικιλοτρόπως.

Μια σκληρή φωτογραφία με την δική της ιστορία


Καί εἶπεν ὁ Θεός; ποιήσωμεν ἄνθρωπον
κατ' εἰκόνα ἡμετέραν καί καθ' ὁμοίωσιν.
Καί ἐποίησεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον,
κατ' εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν.
(Γεν 1, 26, 27).

Μια σκληρή φωτογραφία με την δική της ιστορία.

Συγκλονίζει το γεγονός, η περιγραφή και η ψυχική 
κατάσταση του ρεπόρτερ, όπως και το τέλος του.

της Σοφίας Ντρέκου

Ένας ακόμα Γύπας

Τάφοι στην Αγία Γη και ο τάφος του αγίου Λαζάρου

Фото Вифания. Гробница Лазаря Четверодневного. 1893 г. © Фотоархив Общества Россия в красках  Μτφ Βηθανία. Τάφος του Τετραημέρου Λάζαρου το 1893 Από το Φωτογραφικό Αρχείο της Εταιρείας Россия в красках

Προηγείται η Σταύρωση...✞

Προηγείται η Σταύρωση...✞

Πνευματικός αδελφός συνάντησε, όλως τυχαίως,

Οι Λίθοι Κεκράξονται: Πως είναι δυνατόν να φωνάξουν οι πέτρες; - Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Raising of Lazarus tomb

*Λουκ. 19,40: καί ἀποκριθείς εἶπεν αὐτοῖς· 
λέγω ὑμῖν ὅτι ἐάν οὗτοι σιωπήσωσιν, 
οἱ λίθοι κεκράξονται. 

Η μεταβλητότητα της εσωτερικής μας καταστάσεως και οι Ψυχικές μεταπτώσεις - Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος


Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου*
Επιμέλεια Κειμένων Σοφία Ντρέκου

Περιεχόμενα:

Η µεταβλητότητα του εσωτερικού μας
Ψυχικές μεταπτώσεις

Ωδή στον πόνο


Ακροβατώντας τις ώρες της σιωπής μου, περνούν από μπροστά μου σαν ασπρόμαυρη ταινία τα αγέλαστα, χαμένα όνειρα. Όπου και να αγγίξεις τις θύμησες, πονάνε. Ο πόνος γεννά αλήθεια, συμπόνια, υπομονή, κοινωνία. Ο πόνος δεν ξυπνάει μόνο εμάς, αλλά γεννάει και την αγάπη στους γύρω μας. Ο πόνος γεννά και την σιωπή. Σκεπάζει το μαρτύριο του πονεμένου.