Κι όταν ένα παιδί κοιτάει μ’ έκσταση το δειλινό,
είναι που αποθηκεύει θλίψεις για το μέλλον. Στις
παιδικές τις θάλασσες με τα χρωματιστά όνειρα
που όσο μεγαλώνεις γίνονται ασπρόμαυρα.
Απόψε θέλω να σας διηγηθώ μια ιστορία από την παιδική μου ηλικία. Από μικρούλα μου άρεσαν πάντα τα ταξίδια, τα όνειρα, άλλοι κόσμοι, άνθρωποι, εικόνες. Ονειρευόμουν χώρες μακρινές, ανθρώπους με διαφορετικά ρούχα, χρώματα, σκιές πολύχρωμες, θάλασσες ρηχές μα και βαθιές και άγριες, κύματα πανύψηλα, απάνεμες ακρογιαλιές, δέντρα που σε αγκαλιάζουν με τον ίσκιο τους και όσα πολλά μπορεί να βάλει το μυαλουδάκι ενός μικρού παιδιού.