Σ’ ένα δρόμο της συνοικίας «Ράχη» στην Πορταριά, έχει δοθεί το όνομα του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη. Ήταν τόσο μεγάλη η προσωπικότητα του Παπαδιαμάντη στο χώρο της Ελληνικής Λογοτεχνίας, ώστε αρκούσε αυτό και μόνο να εξηγήσει την ονοματοδοσία αυτή. Η αφορμή όμως στο να δοθεί το όνομα του Παπαδιαμάντη σ’ αυτό το δρόμο ήτανε η παρακάτω:
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Διηγήσεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Διηγήσεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Στην Ηρωΐδα Γυναίκα και Σουλιώτισσα Δέσπω Τζαβέλλα (αφιέρωμα)
Περισσότερα Θέματα:
1821,
Βίντεο,
Γυναίκα,
Διηγήσεις,
Θεομητορικά,
Ιστορία,
Μουσική,
Πάσχα,
Πρόσωπα,
Χριστούγεννα,
FaceBook
Περίπατος στα Κοιμητήρια που τα «Τα Οστά Ομιλούν» το Ψυχοσάββατο Dead Can Dance
Κοιμητήριο (Νεκροταφείο) στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας.
Μοιάζει περισσότερο με αξιοθέατο. Κάτω από τον ήλιο
Το στόλισμα των Χριστουγέννων: Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα έλατο με μήλα - Ν. Λυγερός
Έρευνα, Σοφία Ντρέκου Αρθρογράφος
(Sophia Drekou, BSc in Psychology)
Αν η μηλιά είναι αρχικό σύμβολο
και έχει συνδυαστεί με τα Χριστούγεννα
στη συνέχεια γιατί μετά ξέχασες
Η Παραδείσια πρωτοχρονιά ενός αναρχικού... για τον Βασίλη Καραπλή †
Περισσότερα Θέματα:
Βίντεο,
Διάλογοι,
Διηγήσεις,
Θεολογία,
Κοινωνία,
π.λίβυος,
Πολιτική,
Πρωτοχρονιά,
Σ.Ντρέκου,
Χούντα,
FaceBook
Τα Χριστούγεννα του παπά Τύχωνα (πνευματικός Γέρων του Οσίου Παϊσίου)
Τα Χριστούγεννα τού παπα Τύχωνα
(πνευματικός Γέρων του Οσίου Παϊσίου)
της Σοφίας Ντρέκου
Κάθε Χριστούγεννα ο Γέροντας θα οικονομούσε μια ρέγκα, για να πέραση όλες τις χαρμόσυνες ήμερες του Δωδεκαημέρου με κατάλυση ιχθύος.
Ο Χορός της θεολογικής βροχής
...είχε μια έμφυτη χορευτικότητα και
μια φυσική ρυθμικότητα στις κινήσεις
Ευχαριστώ ιδιαιτέρως τον καλό μου φίλο και αδελφό
Φαίδωνα Χριστοδουλάκη με την ιδιαίτερη εμπειρική
και θεολογική πένα του, για την συγκινητική εμπειρία του
να την μοιραστεί μαζί μας, στην Aέναη επΑνάσταση.
Ο Χορός της θεολογικής βροχής
Οι Εμπειρίες στο Μετρό του Φαίδωνα
Ποιός ξέρει τον Ρωμανίδη σήμερα; Η επαφή μου με τον λόγο του π. Ιωάννη
Από την πρώτη μου επαφή με το λόγο
του π. Ιωάννη Ρωμανίδη (1927 - 2001)
Οδοντίατρος, σκηνοθέτης & φωτογράφος
Ευχαριστώ ιδιαιτέρως τον φίλο και αδελφό Kostis Bassogiannis για την καρδιακή του μνεία στον αείμνηστο καθηγητή της θεολογίας π. Ιωάννη Ρωμανίδη, που πρόσφερε στο ιστολόγιό μας «Αέναη επΑνάσταση».
Η Νοσταλγία του Αντρέι Ταρκόφσκι: με ενδιαφέρει ο άνθρωπος, γιατί κλείνει μέσα του ολόκληρο σύμπαν, λέει ο Andrei Tarkovsky για την ταινία Nostalgia - 1983
«Ο Άγιος Κριστόφ πέρασε τον ποταμό. Όλη τη νύχτα βάδισε ενάντια στο ρεύμα. Σα βράχος, το κορμί του με τ' αθλητικά μέλη ξεπετιέται πάνω απ΄τα νερά. Στον αριστερό του ώμο κάθεται το Παιδί, αδύνατο και βαρύ.
Εμπειρίες στο Μετρό: φιλανθρωπία παιδείας
Οι Εμπειρίες στο Μετρό του
Φαίδωνα Χριστοδουλάκη:
Φαίδωνα Χριστοδουλάκη:
Ανάμεσα σε πρόσωπα ηλιοκαμένα
Καλή Σχολική Χρονιά στα παιδιά. Μια καινούργια σχολική περίοδος ξεκινάει και εύχομαι ολόψυχα στα παιδιά να έχουν μια καλή και δημιουργική σχολική χρονιά, με υγεία, να αποκτήσουν γνώσεις και πρόοδο και να πραγματοποιήσουν τα οράματά τους. Ευχαριστώ ιδιαιτέρως τον καλό μου φίλο Φαίδωνα Χριστοδουλάκη θεολόγο, για την συγκινητική εμπειρία του να την μοιραστεί μαζί μας, στην «Αέναη επΑνάσταση».
«Μετρό 11/9 2014 μ.Χ.
Πάντα αυτή τη περίοδο, στις αρχές του Σεπτέμβρη, σαν υποσυνείδητα σχεδόν, πιάνω τον εαυτό μου, αιώνιο μαθητή, να χαζεύει σχολικά συχνά να αγοράζει γόμες, μολύβια και στυλό στα κρυφά...
Απόλαυσις στη γειτονιά (1900) Παπαδιαμάντης Αλέξανδρος
Φώτο: Σοκάκια και σπίτια στην Σκιάθο (χωριό Ελιά)
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου
Διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, που πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Το Άστυ» σε δύο συνέχειες, στις 15 και 16 Αυγούστου 1900. Σάτιρα και δράμα μαζί, μοναδικό στο είδος του, γιατί του λείπει ολότελα η αφήγηση και όλη η ιστορία εξελίσσεται μεσ’ από το κουτσομπολιό των γυναικών μιας γειτονιάς της Αθήνας για ένα νεαρό άνδρα, που αυτοκτόνησε από έρωτα.[1]
Διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, που πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Το Άστυ» σε δύο συνέχειες, στις 15 και 16 Αυγούστου 1900. Σάτιρα και δράμα μαζί, μοναδικό στο είδος του, γιατί του λείπει ολότελα η αφήγηση και όλη η ιστορία εξελίσσεται μεσ’ από το κουτσομπολιό των γυναικών μιας γειτονιάς της Αθήνας για ένα νεαρό άνδρα, που αυτοκτόνησε από έρωτα.[1]
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)