Χρόνια πριν, το
1962 έγραψε η Διδώ Σωτηρίου στα «
Ματωμένα Χώματα»:
«Πήγαμε στο νεκροταφείο. Ούτε σπιθαμή να σταθείς. Είχανε προλάβει άλλοι, πριν από μας, και πήρανε την πρωτοκαθεδρία. Βγάλανε απ’ τους τάφους λιωμένους κι άλιωτους νεκρούς και βάλαν οι ζωντανοί τα στρωσίδια τους και τα παιδιά τους. Γυναίκες γεννούσανε πρόωρα. Είχε διαδοθεί στους γύρω μαχαλάδες: ''Όποια είναι για γέννα, στο νεκροταφείο. Παραστέκουνε και γιατροί!''. Γερόντισσες βράζανε νερά για τις λεχώνες με προσάναμμα κόκαλα πεθαμένων!»
Η ανατριχιαστική πόλη/νεκροταφείο της Μανίλα:
Άνθρωποι ζουν ανάμεσα στους τάφους
Η ζωή εν Τάφω! Νεκροταφείο με ζωντανούς