Ενώ ετοίμαζα το αφιέρωμά μας στον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα (9 Οκτ 1967), αγαπητοί μου «αεναεπΑναστάτες», πληροφορούμαι ότι ο αγαπημένος Σκύλος των διαδηλώσεων του Συντάγματος Λουκάνικος, έφυγε από τον μάταιο ετούτο κόσμο των χημικών και των ξυλοδαρμών!
Ευχαριστώ με συγκίνηση και αλληλέγγυα αγάπη, την φίλη μου Ιφιγένεια Γεωργιάδου, για το ευφυές, υπέροχο, μοναδικό και συμπαντικά νοήματκό ποίημά της, αποδεικνύοντάς μου για άλλη μια φορά, την συμπαράστασή της σε ώρες που λόγια δεν χωρούν, παρά μόνο η καρδιακή της ποίηση, η φωτογραφία της και μαζί η μουσική της επιλογή, μπορεί να με συντροφεύσει. Ιφιγένεια, ...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ♫ ✰
Στην φωτογραφία (από εδώ) μια ομάδα από περισσότερα από 50 παιδιά στην Ινδία, μαζεύονται καθημερινά κάτω από μια γέφυρα για δύο ώρες εκπαίδευσης. Αυτό είναι ένα άτυπο σχολείο, μαζί, και ο αγαπημένος τους δάσκαλος.
Το Κλαρίνο μπορεί να εκφράσει και τα πιο δυνατά, ανθρώπινα συναισθήματα. Η ψυχή της Ρωμιοσύνης βρίσκεται μέσα στον ήχο του Κλαρίνου και δη στο Μοιρολόϊ, κατά την γνώμη μου και τα συναισθήματά μου.
14 Σεπτεμβρίου, την ημέρα της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού το 2001, έφυγε ο μεγάλος λαϊκός τραγουδοποιός, Στέλιος Καζαντζίδης! Η σπουδαιότερη παρακαταθήκη που άφησε, είναι ο τρόπος αντίληψης που είχε για την ζωή και την βίωσε ορθόπρακτα. Εναντιώθηκε στην εξουσία του χρήματος και της ηδονιστικής ζωής. Κέρδισε την ζωή, με την απλότητα και την θέα του απέραντου γαλάζιου.
Φώτο: Η θέα της Αθήνας από την Ακρόπολη προς τον Υμηττό. Αθήνα 1880. Φωτογραφία: Δημήτριος Κωνσταντίνου. Διακρίνονται μεταξύ άλλων: Το Ζάππειον, η Πύλη του Αδριανού, ο Ναός του Ολυμπίου Διός, τα πρώτα σπίτια στο Μετς, το Θέατρο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ [1873-1896], ο Λόφος του Αρδηττού, το Προτεσταντικό Νεκροταφείο, τα σπίτια στο Παγκράτι και το Παναθηναϊκό Στάδιο που είναι ακόμα σκεπασμένο από του καιρού τα χώματα. ΖΑΠΠΕΙΟ 1874-1888. Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΞΥ 1889 ΚΑΙ 1893, ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΚΑΛΛΙΜΑΡΜΑΡΟ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ Η ΑΜΑΡΜΑΡΩΣΗ 2-3 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΤΟ 1896.*
Περάσαν δυο αιώνες από την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας. Ιστορικό παράδειγμα αιώνιας ισχύος που αποδεικνύει πως για να γυρίσει ο ιστορικός τροχός, δεν ειναι απαραίτητες τόσο οι συνθήκες όσο η ύπαρξη νοήματος και οράματος έστω και κόντρα στους ανέμους των Καιρών. Επίκαιρο όσο ποτέ το παράδειγμα. Ας ευχηθούμε την ιστορική επανάληψη του.