Πάνε πολλές δεκάδες αιώνων όταν στην ανθρώπινη ιστορία κυριάρχησε το πατριαρχικό ανθρωπολογικό πρότυπο. Πριν απ’ αυτό, εξ όσων αποδεικνύουν οι ανθρωπολόγοι, κυριάρχησε η γυναίκα. Το σύστημα ήταν μητριαρχικό αφού στα τότε πρωτόλεια κοινόβια σ’ αυτήν σε πρώτο επίπεδο και στο κοινόβιο σε δεύτερο αναγνωρίζονταν τα παιδιά.
Πάντα πίστευα και πιστεύω ότι στην ζωή μας, λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι σε οιαδήποτε αδικία, συκοφαντία, ελέγχους των άλλων, αλλά όμως, χρειάζεται πίστη και πολύ υπομονή που φέρνει και την προσωπική μας ταπείνωση.
Η αναμόχλευση του παρελθόντος προσδίδει ακόμη και στις πιο απλές καθημερινές στιγμές της συνύπαρξης του παιδιού με τη μάνα του μια μοναδικότητα. Με τρυφερότητα και νοσταλγία ανακαλεί στη μνήμη του ο Γιάννης Ρίτσος στο ποίημά του [Η μητέρα μου] (απόσπασμα από το «Ορέστης, Τέταρτη διάσταση») την εικόνα της μάνας του σε συγκεκριμένες τέτοιες στιγμές, όπως:
Νικηφόρος Βρεττάκος: «Κάθε Μεγάλη Παρασκευή συμμετέχω στο θείο δράμα, που το βλέπω σαν το καθολικό δράμα της ίδιας της ανθρωπότητας. Ο Ιησούς αντιπροσωπεύει όλους όσοι πόνεσαν: τους μάρτυρες, τους αδικημένους, τους πεφορτισμένους.
Σπύρος Μουστακλής: ένας σύγχρονος άγνωστος ήρωας (ίσως, γιατί δεν ήταν κομματικός). Ένας ΗΡΩΑΣ που αγωνίσθηκε για τη δημοκρατία με πράξεις. Σύμβολο του αγώνα κατά της χούντας αλλά δυστυχώς ξεχασμένος.
The Burning of Protopope Avvakum (1897) by Pyotr Myasoedov:
Το κάψιμο στην πυρά του Πρωτόπαπα Αββακούμ (1897)
του ζωγράφου Σεργκέι Μιλοράντοβιτς (Sergey Miloradovich)
Τόπος: Κρατικό Μουσείο της Ιστορίας της Θρησκείας, Μόσχα.
The State Museum of the History of Religion, Moscow, Russia
Ο Αββακούμ Πέτροβιτς (Avvakum 1620 ή 1621 – 14 Απριλίου 1682) ήταν Ρώσος πρωθιερέας, συγγραφέας και αρχηγός των Παλαιορθοδόξων, οι οποίοι προκάλεσαν μια από τις σοβαρότερες κρίσεις της Ρωσικής Εκκλησίας.