Άγιος Παΐσιος - Ο δια Χριστόν κλέφτης: Στην Πνευματική ζωή τα πράγματα είναι ανάποδα | Αέναη επΑνάσταση

Ο Άγιος Παΐσιος αφηγείται την ιστορία του «δια Χριστόν κλέφτη»,

φωτίζοντας το μυστήριο της χαράς μέσα στην αδικία.

Ο δια Χριστόν κλέφτης – Ο Άγιος Παΐσιος

και το μυστήριο της χαράς μέσα στην αδικία

Η συγκλονιστική διήγηση του Αγίου Παϊσίου για έναν νέο που βίωνε τη φυλακή ως μαρτυρία αγάπης, και η διδασκαλία του Γέροντα για την πνευματική χαρά μέσα από την αδικία.

Στην Πνευματική ζωή, είναι ανάποδα τα πράγματα

Στην πνευματική ζωή, τα πράγματα λειτουργούν αντίστροφα: η αδικία γίνεται χαρά και η ταπείνωση πηγή δόξας. Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης αφηγείται την ιστορία ενός νέου, που μεγάλωσε στις φυλακές επειδή έκλεβε από τα έσοδα των εράνων για να βοηθήσει φτωχές οικογένειες.

Ο ίδιος δεχόταν το ξύλο, τις ύβρεις και τη φυλάκιση με σιωπή, βιώνοντας θεία παρηγοριά και χαρά που ξεπερνούσε κάθε ανθρώπινη απόλαυση. Ο Γέροντας θαύμασε τον «δια Χριστόν κλέφτη», βλέποντας σε αυτόν μια θεολογική «παλαβομάρα» που αγγίζει το βαθύτερο νόημα της χριστιανικής ζωής: η χαρά δεν βρίσκεται στην αναγνώριση ούτε στην αποκατάσταση, αλλά στην αγάπη που προσφέρεται χωρίς ανταπόδοση.

Το παράδειγμα αυτό φωτίζει τον δρόμο της πνευματικής αφύπνισης και μας διδάσκει ότι, όταν η καρδιά καίγεται από τον θείο έρωτα, η θλίψη δεν έχει θέση, γιατί η αληθινή χαρά βρίσκεται στην παρουσία του Χριστού.

Η Μαρτυρία Αγίου Παϊσίου για την 

πνευματική χαρά μέσα στην αδικία

Η αντιστροφή της πνευματικής ζωής

Άμα κρατάς εσύ το άσχημο, τότε νοιώθεις όμορφα. Άμα το δίνεις στον άλλον, τότε νοιώθεις άσχημα. Όταν δέχεσαι την αδικία και δικαιολογείς τον πλησίον σου, δέχεσαι τον πολυαδικημένο Χριστό, στην καρδιά σου.

Τότε ο Χριστός μένει με το ενοικιοστάσιο [1], μέσα σου και σε γεμίζει με ειρήνη και αγαλλίαση. Για δοκιμάστε, βρε παιδιά, να ζήσετε αυτήν την χαρά! Να μάθετε να χαίρεσθε με αυτήν την πνευματική χαρά, όχι με την κοσμική. Πάσχα θα έχετε τότε κάθε μέρα.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από την χαρά που νοιώθεις, όταν δέχεσαι την αδικία. Μακάρι να με αδικούσαν όλοι οι άνθρωποι! Ειλικρινά, σας λέω, την γλυκύτερη πνευματική χαρά την ένοιωσα μέσα στην αδικία. Ξέρετε πόσο χαίρομαι, όταν κάποιος με πει πλανεμένο; «Δόξα σοι ο Θεός, λέω, από αυτό έχω μισθό, ενώ αν με πουν άγιο, χρωστάω». Γλυκύτερο πράγμα από την αδικία δεν υπάρχει!

Η συγκλονιστική ιστορία του νέου

Ένα πρωί στο καλύβι χτύπησε κάποιος το σιδεράκι στην πόρτα. Κοίταξα από το παράθυρο να δω ποιος είναι, γιατί δεν ήταν ακόμα η ώρα να ανοίξω. Είδα έναν νέο με φωτεινό πρόσωπο και κατάλαβα ότι είχε βιώματα πνευματικά, αφού τον πρόδιδε η Χάρις του Θεού. Γι’ αυτό, αν και ήμουν απασχολημένος, διέκοψα αυτό που έκανα, άνοιξα την πόρτα, τον πήρα μέσα, του πρόσφερα νερό και με τρόπο άρχισα να τον ρωτάω για την ζωή του, γιατί έβλεπα ότι είχε πνευματικό περιεχόμενο.

«Τι δουλειά κάνεις, παλληκάρι;» τον ρώτησα.

«Τι δουλειά, πάτερ; μου λέει. Εγώ στην φυλακή μεγάλωσα. Τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου εκεί τα πέρασα. Τώρα είμαι είκοσι έξι χρονών».

«Καλά βρε παλληκάρι, τι έκανες και σε έκλειναν φυλακή;», τον ρώτησα. Κι εκείνος μου άνοιξε την καρδιά του:

«Από μικρός, μου είπε, πονούσα πολύ, όταν έβλεπα δυστυχισμένους ανθρώπους. Ήξερα όλους τους πονεμένους, όχι μόνον από την ενορία μου αλλά και από άλλες ενορίες. Επειδή ο παπάς της ενορίας μας με τους επιτρόπους μάζευαν συνέχεια χρήματα και έφτιαχναν κτήρια, αίθουσες κτ.λ, ή έκαναν διάφορους εξωραϊσμούς, είχαν παραμεληθεί τελείως οι φτωχές οικογένειες. Εγώ δεν κρίνω εάν ήταν απαραίτητα αυτά που έφτιαχναν, αλλά έβλεπα να υπάρχουν πολλοί δυστυχισμένοι άνθρωποι.

Πήγαινα λοιπόν κρυφά και έκλεβα από τα χρήματα που μάζευαν από τους εράνους. Έπαιρνα αρκετά, δεν τα έπαιρνα όλα. Ύστερα αγόραζα τρόφιμα, διάφορα πράγματα, τα άφηνα κρυφά έξω από τα σπίτια των φτωχών και αμέσως, για να μην πιάσουν άλλον άδικα, πήγαινα στην αστυνομία και έλεγα: «Εγώ έκλεψα τα χρήματα από την εκκλησία και τα ξόδεψα», χωρίς να πω τίποτε άλλο.

Με άρχιζαν στο ξύλο και στο βρισίδι, «αλήτη, κλέφτη», εγώ σιωπούσα. Με έκλειναν μετά στην φυλακή. Αυτή η δουλειά γινόταν για χρόνια. Όλη η πόλη όπου έμενα - τριάντα χιλιάδες κάτοικοι – και άλλες πόλεις με είχαν μάθει, και «αλήτη» με ανέβαζαν, «κλέφτη» με κατέβαζαν. Εγώ σιωπούσα και ένοιωθα χαρά. Κάποτε μάλιστα με είχαν κλείσει στην φυλακή τρία ολόκληρα χρόνια. Μερικές φορές με έκλειναν άδικα στην φυλακή και, όταν έπιαναν τον ένοχο, με άφηναν. Αν δεν τον έπιαναν καθόμουν μέσα, όσο έπρεπε να καθίσει εκείνος. Γι’ αυτό σου είπα, πάτερ μου, ότι τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου τα πέρασα στις φυλακές».

Η συμβουλή και η αλληλογραφία του Αγίου Παϊσίου

Αφού τον άκουσα με προσοχή, του είπα: «Βρε παλληκάρι, όσο καλά και αν φαίνεται αυτό, δεν είναι καλό και να μην το ξανακάνης. Άκου τι θα σου πω. Θα με ακούσης;».

«Θα σε ακούσω πάτερ» μου λέει.

Να απομακρυνθείς από αυτή την πόλη, του λέω, να πας σε άγνωστο περιβάλλον, στην τάδε πόλη, και εγώ θα φροντίσω να συνδεθείςς με καλούς ανθρώπους. Να εργάζεσαι και να βοηθάς, όσο μπορείς, τους πονεμένους από το υστέρημα σου, επειδή αυτό έχει μεγαλύτερη αξία. Αλλά, και όταν κανείς δεν έχει τίποτα να δώσει σε έναν φτωχό και πονάει η καρδιά του, τότε κάνει ανώτερη ελεημοσύνη, διότι κάνει ελεημοσύνη με το αίμα της καρδιάς του. Γιατί εάν είχε κάτι και το έδινε, θα αισθανόταν και χαρά, ενώ, όταν δεν έχει να δώσει, αισθάνεται πόνο στην καρδιά.

Μου υποσχέθηκε ότι θα ακούσει την συμβουλή μου και έφυγε χαρούμενος.

Έπειτα από επτά μήνες παίρνω ένα γράμμα από τις φυλακές Κορυδαλλού, στο οποίο έγραφε τα εξής; «Ασφαλώς, πάτερ μου, θα απορήσεις που σου γράφω πάλι από την φυλακή μετά από τόσες συμβουλές που μου έδωσες και μετά τις υποσχέσεις που σου έδωσα. Μάθε ότι αυτή την φορά υπηρετώ μία φυλάκιση την οποία είχα υπηρετήσει, κάποιο λάθος έγινε. Ευτυχώς που δεν υπάρχει ανθρώπινη δικαιοσύνη, γιατί θα αδικούνταν οι πνευματικοί άνθρωποι επειδή θα έχαναν τον ουράνιο μισθό».

Η θεολογική ερμηνεία της χαράς μέσα στην αδικία

Όταν διάβασα αυτά τα τελευταία λόγια, θαύμασα αυτόν τον νέο, που είχε πάρει τόσο ζεστά την πνευματική ζωή και είχε συλλάβει τόσο βαθιά το βαθύτερο νόημα της ζωής!

Δια Χριστόν κλέφτης! Μέσα του είχε Χριστό. Δεν μπορούσε να φρενάρει τον εαυτό του από την χαρά που ένοιωθε. Θεία παλαβομάρα, πανηγύρι είχε!

- Γέροντα, από το ρεζίλι ερχόταν η χαρά;

- Από την αδικία ερχόταν η χαρά. Κοσμικός άνθρωπος ήταν, ούτε συναξάρια, ούτε Πατερικά είχε διαβάσει και, ενώ έτρωγε άδικα ξύλο, τον έκλειναν στην φυλακή, τον είχαν μέσα στην πόλη για αλήτη, για παλιόπαιδο, για κλέφτη, γινόταν ρεζίλι, αυτός δεν μιλούσε και τα αντιμετώπιζε όλα τόσο πνευματικά! Νέος άνθρωπος, και δεν φρόντιζε να αποκατασταθή, αλλά πώς να βοηθήσει τους άλλους! Τους μεγάλους κλέφτες πολλές φορές δεν τους κλείνουν ούτε μία φορά στη φυλακή, ενώ αυτόν τον δόλιο τον φυλάκισαν για την ίδια κλοπή δύο φορές και για άλλες κλοπές τον φυλάκισαν άδικα, μέχρι να βρουν τον πραγματικό κλέφτη! Την χαρά όμως που είχε αυτός δεν την είχαν όλοι οι κάτοικοι της πόλης. Τριάντα χιλιάδες χαρές δεν συμπλήρωναν την δική του χαρά.

Γι’ αυτό λέω ότι ένας πνευματικός άνθρωπος δεν έχει θλίψεις. Όταν η αγάπη αυξηθεί και καεί η καρδιά από τον θείο έρωτα, δεν μπορεί να σταθεί πλέον η θλίψη. Η μεγάλη αγάπη προς τον Χριστό υπερνικά τους πόνους και τις ταλαιπωρίες που του προξενούν οι άνθρωποι.

Δείτε επίσης: Πως λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι; ~ Άγιος Παΐσιος

«Το πνευματικό ενοικιοστάσιο»: Ο Άγιος Παΐσιος παραλληλίζει μια

απλή νομική διάταξη με τη μόνιμη κατοίκηση του Χριστού στην καρδιά.

[1] Το πνευματικό «ενοικιοστάσιο» – 

Παράλληλος λόγος του Αγίου Παϊσίου

Ο Άγιος Παΐσιος, με τον απλό και καθημερινό τρόπο που μιλούσε, χρησιμοποιεί τον όρο «ενοικιοστάσιο» για να δείξει ένα βαθύτερο πνευματικό νόημα. Όπως στη νομική γλώσσα το ενοικιοστάσιο δίνει στον ενοικιαστή το δικαίωμα να παραμείνει σε έναν χώρο ακόμη και μετά τη λήξη της μίσθωσης, έτσι και στην πνευματική ζωή ο Χριστός εγκαθίσταται «με ενοικιοστάσιο» στην καρδιά του ανθρώπου που δέχεται την αδικία και συγχωρεί τον πλησίον του. Η χάρη του Θεού δεν είναι μια προσωρινή φιλοξενία, αλλά μια μόνιμη κατοίκηση που χαρίζει ειρήνη, αγαλλίαση και πνευματική βεβαιότητα. 

Ο παραλληλισμός αυτός αποκαλύπτει το πόσο δημιουργικά ο Γέροντας συνέδεε την καθημερινή εμπειρία με τα μυστήρια της πίστης: μια απλή νομική διάταξη μετατρέπεται σε εικόνα της αιώνιας παρουσίας του Χριστού μέσα στον άνθρωπο.

Δείτε επίσης: H Δύναμη για την ώρα της Σιωπής (Σοφία Ντρέκου)

Ο «δια Χριστόν κλέφτης» ως κοινωνικό 

και υπαρξιακό σημάδι για την εποχή μας

Η συγκλονιστική διήγηση του Αγίου Παϊσίου για τον «δια Χριστόν κλέφτη» δεν είναι απλώς μια ιστορία πνευματικής παραδοξότητας. Αποκαλύπτει την αλήθεια ότι η κοινωνία μας συχνά τιμωρεί εκείνους που θυσιάζονται, ενώ αφήνει ατιμώρητους τους ισχυρούς «μεγάλους κλέφτες».

Μέσα από το πρόσωπο του νεαρού που προτίμησε τη φυλακή για να ταΐσει τους φτωχούς, βλέπουμε τον καθρέφτη μιας κοινωνίας όπου η δικαιοσύνη μπερδεύεται με τη νομιμότητα και η αδικία βαφτίζεται κανονικότητα. Ο Άγιος Παΐσιος, με την οξυδέρκεια του πνεύματος, μετατρέπει αυτή την ιστορία σε υπαρξιακό μάθημα: ότι η αληθινή ελευθερία δεν βρίσκεται στην αποφυγή του πόνου, αλλά στη χαρά που γεννιέται όταν ο άνθρωπος προσφέρει χωρίς αντάλλαγμα.

Σε έναν κόσμο που μετράει την αξία με υλικά μέτρα, η χαρά της θυσίας φαίνεται τρέλα, κι όμως είναι η μόνη δύναμη που ανατρέπει την παρακμή. Ο «δια Χριστόν κλέφτης» γίνεται έτσι σημάδι αφύπνισης: κοινωνικό, γιατί καταγγέλλει τη δομή της αδικίας· πολιτικό, γιατί φωτίζει την ανάγκη για αληθινή δικαιοσύνη· υπαρξιακό, γιατί δείχνει πως η βαθύτερη χαρά του ανθρώπου κρύβεται στην αγάπη που σταυρώνεται αλλά δεν σβήνει.

✍️ Ανάλυση και σχολιασμοί: Σοφία Ντρέκου (Sophia Drekou)

Βιβλιογραφία:
Αγίου Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Γ' - Πνευματικός Αγώνας (βιβλίο), σελ. 74-77, Β’ Έκδοση, Ιερό Ησυχαστήριο «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος».

Πηγή κειμένου: Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας
Το θέμα αυτό στα Αγγλικά (A… thief for God! Elder (Geron) Paisios)

Διαβάστε και το βιβλίο «Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου,
Λόγοι Β' ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ». τόμος Β'.

Διδάγματα Αγίου Παϊσίου: ομολογία πίστεως,
Ορθοδοξία, Ελλάδα και πνευματική αφύπνιση.

Περισσότερα Θέματα: Παΐσιος, Άγιον Όρος