Το φεγγάρι καθρεφτίζεται στο παγωμένο ποτάμι της Φινλανδίας∙
μια σιωπή που φωτίζει. (Moon reflection on ice, Finland) (image)
Φωτογράφος η Ουκρανή Γκαλανζόφσκαγια Οξάνα (Oksana Galanzovskaya)
Τα Χριστούγεννα δεν είναι μια ημερομηνία∙ είναι μια κίνηση της καρδιάς. Κάθε φορά που αγαπάμε, που προσφέρουμε, που αφήνουμε χώρο για τον άλλον, γεννιέται μέσα μας μια μικρή Βηθλεέμ.
Αυτό το κείμενο μιλά για εκείνη τη λεπτή, μυστική στιγμή όπου ο άνθρωπος ανακαλύπτει ότι η προσευχή, η αγάπη και η παρουσία του Θεού είναι ένα και το αυτό Φως.
Χριστούγεννα είναι η Αγάπη εν δράσει.
Κάθε φορά που αγαπάμε,
κάθε φορά που προσφέρουμε,
κάθε φορά που ανοίγεται η καρδιά μας,
είναι Χριστούγεννα...
όπως ψιθυρίζει κι εκείνο το παλιό τραγούδι.
Ο ερωτευμένος γνωρίζει
την ανάγκη να μείνει μόνος
με εκείνον που ποθεί∙
να ακουμπήσει τη σιωπή του
στο πρόσωπο που αγαπά.
Έτσι και ο άνθρωπος που αγαπά τον Θεό.
Την ώρα της προσευχής
ζητά να μείνει μόνος μαζί Του...
να Τον αφήσει να φωτίσει
τις πιο μυστικές πτυχές της καρδιάς του
Γιατί η Αγάπη
γεννιέται κάθε φορά που Τον αναζητούμε.
Γεννιέται… Χριστούγεννα. 🎄
Μα ίσως το μυστικό των Χριστουγέννων δεν βρίσκεται ποτέ στα μεγάλα∙ κρύβεται σε μια μικρή πράξη καλοσύνης, σε μια προσευχή που ειπώθηκε αθόρυβα, σε μια καρδιά που αγάπησε Χριστούγεννα.
Το Φως δεν φτάνει με θόρυβο∙ φτάνει με απαλότητα... σαν σεληνόφως πάνω σε πάγο. Κι όσοι το αναγνωρίζουν, μέσα τους έχουν ήδη γίνει Χριστούγεννα.
✍🏻Σοφία Ντρέκου
Σας προτείνω περισσότερα » Χριστούγεννα
Εισαγωγή Ερωτήσεων για διάλογο με Αναγνώστες
Το κείμενο «Όταν η Αγάπη Γίνεται Χριστούγεννα» μάς θυμίζει ότι η γιορτή δεν είναι ένα γεγονός που περιμένουμε, αλλά μια κατάσταση καρδιάς που καλλιεργούμε. Κάθε φορά που αγαπάμε, που δίνουμε, που μένουμε μόνοι με τον Θεό, γεννιέται μέσα μας το Φως που αλλάζει τον κόσμο. Χριστούγεννα είναι η αγάπη εν δράσει.
Μερικές φορές χρειάζεται μόνο μια στιγμή σιωπής για να γεννηθεί μέσα μας το Φως. Κάθε πράξη αγάπης, κάθε μικρή προσφορά, κάθε κουρασμένη προσευχή… είναι Χριστούγεννα.
Ένας μικρός στοχασμός για το πώς η Αγάπη γίνεται Χριστούγεννα: όχι στα μεγάλα λόγια, αλλά στη λεπτή κίνηση της καρδιάς. Ίσως το Φως να γεννιέται κάθε φορά που δίνουμε λίγο περισσότερη καλοσύνη απ’ όσο χρειάζεται.
Η χριστουγεννιάτικη εμπειρία περιγράφεται εδώ ως πράξη αγάπης και υπαρξιακής συγκέντρωσης.
Το κείμενο αυτό το έγραψα για εκείνη τη μυστική, τρυφερή στιγμή όπου η καρδιά θυμάται πώς αγαπά. Για για το πώς η προσφορά και η προσευχή λειτουργούν ως μορφές εσωτερικού φωτισμού σε μια εποχή κόπωσης, πίεσης και ταχύτητας. Η Αγάπη, ως πράξη και απόφαση, γίνεται ο πιο σταθερός άξονας νοήματος.
Χριστούγεννα δεν τα περιμένεις∙ τα δημιουργείς.
Κάθε φορά που αγαπάς, γεννιέται Φως.
Ερωτήσεις Διαλόγου (στοχαστικές)
1. Πότε νιώσατε τελευταία φορά ότι μια μικρή πράξη αγάπης «γέννησε» Φως μέσα σας;
2. Μπορεί η προσευχή να γίνει τόπος αληθινής συνάντησης... όπως η Βηθλεέμ της καρδιάς;
3. Τι χρειάζεται ο σύγχρονος άνθρωπος για να βιώσει Χριστούγεννα ως εμπειρία και όχι ως ημερομηνία;
4. Η αγάπη εν δράσει μπορεί να σταθεί αντίβαρο στον φόβο και την κούραση της εποχής μας;
5. Πώς ορίζετε εσείς το Φως που έρχεται αθόρυβα στη ζωή; Πότε το αναγνωρίζετε;
Ερώτηση (φιλοσοφική, υπαρξιακή, φωτεινή)
Τι είναι εκείνο που κάνει την Αγάπη να γίνεται φως και όχι μόνο συναίσθημα; Και μήπως τα Χριστούγεννα είναι η στιγμή όπου η ανθρώπινη εύθραυστη καρδιά αγγίζει για λίγο το άκτιστο;
Γράψτε σκέψεις, εικόνες, στίχους…
Τα Χριστούγεννα πάντα δίνουν χώρο για διάλογο.
by Sophia-Ntrekou.gr | Αέναη επΑνάσταση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.