Σελίδες

Στο Χρυσοπράσινο Φύλλο του Μίκη Θεοδωράκη, οι ραγιάδες και η Κύπρος μας των Αγίων η Νήσος


Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

20 Ιουλίου 1974 - Πρωινές ώρες αρχίζει η αποβατική Επιχείρηση Αττίλας Ι, που θα αποτελέσει το προγεφύρωμα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και που θα ολοκληρωθεί ένα μήνα μετά με τη φάση Αττίλας ΙΙ.

Αγίων Νήσος - Ν. Λυγερός 
January 25, 2014 / Poems

Αγίων Νήσος είναι η Κύπρος
κι εσύ κοιτάς μόνο
το χρυσοπράσινο φύλλο
δίχως να δεις τα θεμέλια σου
που άρχισαν πριν χίλια χρονιά
όταν εδραιώθηκε το Βυζάντιο
και φιλοξένησε τους διωγμούς
των βαρβάρων
για να μπορέσουν οι άνθρωποι
των Αγίων Τόπων 
να ζήσουν ξανά για να συνεχίσουν
το κοινό τους έργο 
για την Ανθρωπότητα και να ξεπεράσουν
όλα τα χωρικά εμπόδια για να φέρουν το φως.

Το «Χρυσοπράσινο Φύλλο»

*Το «Χρυσοπράσινο Φύλλο» του τραγουδιού δεν είναι ένα τυχαίο. Είναι αφιερωμένο στο μαρτυρικό νησί της Αφροδίτης, την Κύπρο. Υπάρχει ένα είδος βελανιδιάς που φυτρώνει μόνο στην Κύπρο. Η μια πλευρά του φύλλου χρυσίζει και άλλη είναι πράσινη! 

Η Λατζιά (golden oak), είναι το εθνικό δέντρο της Κύπρου. Η λατζιά (επιστ. Δρυς η κληθρόφυλλος, Quercus alnifolia Poech) είναι ένα είδος αείφυλλης σκληρόφυλλης δρυός που φύεται στην Κύπρο. Η λατινική ονομασία οφείλεται στο σχήμα των φύλλων που μοιάζει με το αντίστοιχο της κλήθρας. Η Quercus alnifolia είναι ενδημικό φυτό της Κύπρου και η εξάπλωσή της περιορίζεται στα πυριγενή πετρώματα της οροσειράς του Τροόδους. 

Τον Φεβρουάριο του 2006, με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου της Κύπρου, η λατζιά ανακηρύχθηκε σε εθνικό δέντρο της Κύπρου.

Χρυσοπράσινο φύλλο - 1965
Στίχοι: Λεωνίδας Μαλένης, 
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Εκτέλεση: Λαϊκή Ορχήστρα 
«Μίκης Θεοδωράκης».

Γη της λεμονιάς, της ελιάς γη της αγκαλιάς, της χαράς
γη του πεύκου, του κυπαρισσιού των παλικαριών και της αγάπης
Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγο
Γη του ξεραμένου λιβαδιού γη της πικραμένης Παναγιάς
γη του λίβα, τ’ άδικου χαμού τ’ άγριου καιρού, των ηφαιστείων
Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγο
Γη των κοριτσιών που γελούν γη των αγοριών που μεθούν
γη του μύρου, του χαιρετισμού Κύπρος της αγάπης και του ονείρου
Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγο.
Βίντεο: «Χρυσοπράσινο Φύλλο (Golden-Green Leaf) - Ορχηστρικό Instrumental» Ορχηστρικό κομμάτι «Χρυσοπράσινο φύλλο ρηγμένο στο πέλαγο». Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης, στίχοι: Λεωνίδας Μαλένης). Αφιερωμένο στο μαρτυρικό νησί της Αφροδίτης, την Κύπρο.

Ο ρόλος του καθενός
Ν. Λυγερός May 27, 2012

Όποιος δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να δώσει μια πραγματική μάχη για την πατρίδα του, διότι ήταν πολύ νέος ή πολύ αδιάφορος, τώρα μπορεί να κάνει τα πάντα. Με το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης υπάρχει ένα ολόκληρο πεδίο δράσης. Υπάρχουν προδότες, υπάρχουν ραγιάδες, υπάρχουν μαχητές ακόμα και ήρωες σαν τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Μπορεί ο καθένας να παίξει ένα σημαντικό ρόλο και μάλιστα σε πολλαπλό επίπεδο.
Δείτε: Συγγνώμη Τάσσο για όσους δεν κατάλαβαν ακόμα το έργο σου (Τάσσος Παπαδόπουλος)

Επιπλέον είναι ένας τρόπος να αφήσει το στίγμα του στην ιστορία του Ελληνισμού, διότι η έννοια της ΑΟΖ έχει μεγαλύτερη εμβέλεια από μεγάλες ιδέες. Όποιος γράψει, μεταφράσει, οργανώσει διαλέξεις, πείσει τους δικούς του ότι ολόκληρη η πατρίδα μας παλεύει να αποκτήσει ΑΟΖ, θα μπορεί να λέει μετά ότι ήταν κι αυτός σε αυτόν τον αγώνα. Δεν είναι πια ένα παράλογο όνειρο.
 
Η ΑΟΖ έχει τα στοιχεία του οράματος για το οποίο αξίζει να παλεύεις όχι μόνο για σένα, αλλά και για τους δικούς σου, και για τους επόμενους. Σε μια ανθρώπινη ζωή είναι σπάνιες αυτές οι στιγμές. Επιπλέον, μέσω των εκλογών ο καθένας μπορεί να καταλάβει την εμβέλεια του εγχειρήματος και κατά πόσο αγγίζει όλο το έθνος μας. Δεν είναι απλώς ένα χόμπυ που έχει ο καθένας για να πεισθεί ότι υπάρχει μέσα στην κοινωνία. 

Η ΑΟΖ δεν είναι μόνο για την κοινωνία αυτή, αλλά για τον ελληνικό λαό. Είναι ένας αγώνας που απαιτεί μια υπέρβαση από τον καθένα για να αντιληφθεί το βάρος του και το βάθος του.

Είναι μια κίνηση που έχει μια συνέχεια κι είναι επιπλέον εποικοδομητική για όλους μας. Έχουμε τώρα τη δυνατότητα λόγω της επιστήμης, της τεχνογνωσίας και της τεχνικής να πάρουμε την απόφαση να αλλάξουμε ριζικά τα δεδομένα και να ξεφύγουμε από την κοινωνική μιζέρια που καταπιέζει τον λαό μας.

Είναι λοιπόν απόφαση του καθενός να παίξει το ρόλο του για την πατρίδα του και το μέλλον μας. Μπορεί ακόμα και να γίνει προδότης, αν το επιθυμεί, ή ραγιάς έτσι τουλάχιστον να ενισχύσει και τους εχθρούς που θα το έχουν γρήγορα ανάγκη.

Οι ραγιάδες και η Κύπρος μας
Ν. Λυγερός March 27, 2013 Poem

Τώρα τους έπιασε ο πόνος
να ασχοληθούν με την Κύπρο
τόσα χρόνια μετά την εισβολή
γιατί τους άγγιξε δήθεν
το θέμα της εθνικής κυριαρχίας
ενώ υπάρχουν κατεχόμενα
αγνοούμενοι, εγκλωβισμένοι
και χιλιάδες πρόσφυγες
για τους οποίους δεν έλεγαν
τόσα καλοκαίρια τίποτα
ενώ τώρα είναι τα ριάλια
και η πούγγα τους
που τους απασχολεί
κι ας παραμένει
κατεχόμενο και αυτό
το χρυσοπράσινο φύλλο
πάνω στο οποίο
γράφεται εδώ και αιώνες
η ιστορία του Ελληνισμού
γι' αυτό όπως έλεγε
τσεκούρι στους προσκυνημένους
γιατί δεν ξεχνάμε τους δικούς μας. 


Στο
 χρυσοπράσινο φύλλο
Ν. Λυγερός Sep 9, 2013 Poem

Στο χρυσοπράσινο φύλλο*
δεν αναζητούσαμε τοπία
αλλά μόνο ανθρώπους
ικανούς ν' αντισταθούν
ενάντια σε κάθε πράξη
της βαρβαρότητας
γιατί υπάρχουν τα κατεχόμενα
όπου πρέπει να δείχνουμε
με τον δικό μας τρόπο
ότι η ελευθερία δεν ξεχνιέται
όπου και να είμαστε
κι ότι δεν γουστάρουμε
τη σκλαβιά ενός συστήματος
που παραμένει παράνομο
όσο και να το θέλουν
τα σκυλιά τους. Ν. Λυγερός

Η δικαιοσύνη της ιστορίας και η ιστορία της δικαιοσύνης
Ν. Λυγερός May 3, 2012 Post N.Lygeros-o-thanatos-tou-oneirou

Αν ο καθένας συνειδητοποιούσε το βάθος των βασάνων που γνώρισε το νησί μας δε θα τολμούσε να κάνει βήμα πάνω στο χρυσοπράσινο φύλλο. Κάθε κόκκος της ακρογιαλιάς γνώρισε αμέτρητα βήματα κατακτητών που έβλεπαν μια χώρα, εκείνη που υπήρχε μόνο γη. Η γη μας με τα χρόνια έγινε βαθύτερη για να σηκώσει το βάρος του ουρανού που έκλαιγε πάνω της. Αν ξέραμε αυτά που έζησε δε θα τολμούσαμε να πεθάνουμε πάνω της για να μην την πληγώσουμε και πάλι.

Όμως για την πατρίδα μας η μεγαλύτερη πληγή δεν είναι ο θάνατος των αθώων μα η ζωή εκείνων που την εκμεταλλεύονται δίχως να την υπολογίζουν. Κάθε κομμάτι της Κύπρου, κατεχόμενο ή ελεύθερο, πονάει με τον ίδιο τρόπο διότι η Κύπρος είναι μία: μία γη, μία πληγή. Εκείνη δε μας ξέχασε ποτέ ακόμα και στις χειρότερες στιγμές της ιστορίας της. Ποτέ δεν έμαθε να ζει με την ιστορία της δικαιοσύνης, μόνο με την δικαιοσύνη της ιστορίας.

Γνώρισε περισσότερες νύχτες από μέρες και μ’ αυτές έβαψε τα ρούχα των μανάδων μας. Όμως αυτό το ύφασμα ποτέ δεν καλύπτει πάνω από ένα άτομο. Λες κι είναι φτιαγμένο μόνο για έναν πόνο που δεν μοιράζεται όπως και ο πόνος του νησιού.

Αν άντεξε τόσα βάσανα το νησί μας δίχως ν’ αυτοκτονήσει γιατί να μη σταθούμε μαζί του στον αγώνα για την απελευθέρωσή του; Από αυτό το νησί όλοι πήραν όμως σπάνιοι είναι εκείνοι που έδωσαν. Το νησί μας δεν ξέρει να ζητά μόνο να δίνει. Εμείς πρέπει να του δώσουμε δίχως να μας το ζητήσει. Διότι οι χαμένες πατρίδες δεν ξέρουν να κλαίνε μόνο να σιγοπεθαίνουν.

Αν δε θέλουμε να πεθάνουν τα κατεχόμενα, τώρα πρέπει να σηκώσουμε τον ήλιο της δικαιοσύνης πάνω τους. Η γη κι η φύση δεν μας ξέχασαν και μας περιμένουν με ανυπομονησία. Εκεί κάθε μέρα πεθαίνει η ιστορία μας, ο πολιτισμός μας.

Τώρα ο καθένας έχει μπροστά του τον πόνο του νησιού μας κι αν πράξει ή όχι είναι θέμα κυπριακής συνείδησης. Δεν μπορούμε πια να πούμε ότι δεν τον βλέπουμε. Τώρα αν δεν τον βλέπουμε είναι γιατί δε θέλουμε να τον δούμε.

Όμως τα ζωντανά νεκροταφεία, οι δολοφονημένοι σταυροί, οι λαβωμένες εικόνες μας κοιτάζουν και λένε: εμείς αντέξαμε τα πάντα για σας, εσείς τι θα κάνετε για μας; Θυσιάσαμε το παρελθόν μας για το μέλλον σας και τώρα θέλουμε μόνο το παρόν σας. Δε θέλουμε πια λόγια, μόνο πράξεις.

Πολλοί από μας δεν είδαν και δε βλέπουν τα βάσανα, πολλοί από μας δεν άκουσαν και δεν ακούν τις κραυγές γι’ αυτό και είναι τόσο λίγοι εκείνοι που μιλούν, που παλεύουν εναντίον της εύκολης ευτυχίας που δε βλέπει, δεν ακούει και δε μιλά. Λίγοι μπορούν να καταλάβουν πόσος πόνος υπάρχει μέσα στη σιωπή. Γι’ αυτό και αυτή η σιωπή πρέπει να πάψει.

Οι πατρίδες που υποφέρουν έχουν το δικαίωμα να διαμαρτυρηθούν ακόμα κι αν αυτό ενοχλεί τα συμβατικά κοινωνικά δεδομένα. Θέλουμε δε θέλουμε το μέλλον της Κύπρου είναι στα κατεχόμενα. Κι αν αυτό δεν είναι φανερό στον ανθρώπινο τομέα πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι είναι σημαντικό και στρατηγικά και οικονομικά. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Κι αν υπάρχουν διαφορές απόψεων, είναι μόνο θέμα χρόνου. 

Στα κατεχόμενα, η ιστορία έγραψε τη δικαιοσύνη της. Τώρα ήρθε η ώρα να γράψει και η δικαιοσύνη την ιστορία της. Κάθε οικογένεια αγνοούμενου πρέπει να διεκδικήσει την ύπαρξή του, κάθε εγκλωβισμένος πρέπει να διεκδικήσει τη ζωή του και την εκπαίδευση των παιδιών του, κάθε πρόσφυγας πρέπει να διεκδικήσει την περιουσία του, κάθε κύπριος πρέπει να διεκδικήσει την ελευθερία του, μόνο έτσι η πατρίδα μας θα ζήσει και πάλι την ανάσταση της άνοιξης. Διότι δεν έχουμε δικαίωμα ν’ αφήσουμε να πεθάνει η γη που μας γέννησε.

Ο Νίκος Λυγερός είναι μαθηματικός, 
στρατηγικός αναλυτής και γεννήθηκε...

9 Ιουλίου 1821 - 470 επιφανείς Κύπριοι, μεταξύ των οποίων
και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός, εκτελούνται από
τους Οθωμανούς ως απάντηση στην κυπριακή βοήθεια


Βίντεο «Ν. Λυγερός - Οι ραγιάδες και η Κύπρος μας»


Δείτε ακόμη:


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.