Σελίδες

Δεν φτάνει μόνο η πίστη… Μην κάνεις ό,τι δεν θες να σου κάνουν - Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επιστολές



Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Στον κατεστραμμένο έμπορο πού όλοι εγκατέλειψαν

Γράφεις ότι καταστράφηκες. Οι φίλοι σε εγκατέλειψαν. Οι μεν αποστρέφουν την κεφαλή τους από σένα, οι δε σε κοροϊδεύουν. Μόνο ή πίστη στον Θεό σε κρατά, για να μην τρελαθείς ή να μην κάνεις κακό στον εαυτό σου. Έτσι γράφεις.

Καταστράφηκε ή περιουσία σου, δεν καταστράφηκες εσύ. Κατεστραμμένος έμπορος δεν σημαίνει και κατε­στραμμένος άνθρωπος. Ο πλούτος δεν γεννήθηκε μαζί σου στο δρόμο της ζωής τον απέκτησες και στο τέλος της ζωής πρέπει να αποκολληθείς απ’ αυτόν.

Αλλά επειδή ο πλούτος αποκολλήθηκε από σένα πριν από το τέλος της ζωής σου, αυτό σε πικραίνει. Όμως ακριβώς αυτό τους πολλούς εξυπηρέτησε ως μέγιστη τύχη. Αφού κολλώντας από τον σάπιο πλούτο του χώματος, εκείνοι είχαν ακόμα αρκετό χρόνο να πλουτίσουν τις ψυχές τους με το Θεό.

Για εκείνους όμως πού πετούν από πάνω τους το σαμάρι του πλούτου ταυτόχρονα με το σαμάρι του σώματος, μπορεί να είναι αργά για όλα και όλα να έχουν χαθεί.

Τίμια δούλεψα, γράφεις. Όμως στην τιμιότητα έχει υποσχεθεί αιώνιο βραβείο και όχι εφήμερο. Από την τίμια εργασία ο άνθρωπος μπορεί να πλουτίσει, μπορεί και να φτωχύ­νει. Αλλά όπως ο πλούτος δεν κάνει τον τίμιο περισσότερο άνθρωπο, έτσι και ή φτώχεια δεν τον κάνει λιγότερο άνθρωπο. Όποιος σκέφτεται διαφορετικά, τούτος δεν ζει στην χριστιανική εποχή αλλά στην παλιά ειδωλολατρική, στην οποία ή αξία του ανθρώπου ζυγιζόταν με το βάρος του χρυσού. Ο Χριστός γι’ αυτό και παραδόθηκε στο να Τον σταυρώσουν στον Γολγοθά, ώστε να καταστρέψει αυτό το βάρβαρο ζύγι ανάμεσα στους ανθρώπους, και να τοποθετήσει άλλο, πνευματικό και ηθικό.

Κατά το ζύγι του Χριστού εκείνο πού κάνει μόνιμη την αξία μέσα στον άνθρωπο ούτε από το πλούτο απορρέει ούτε από την φτώχεια χάνεται. Αλλά από την ισχυρότερη ή ασθενέστερη αγάπη απέναντι στον νόμο του Θεού εξαρτάται ή παλίρροια ή, ή άμπωτης αυτής της μόνιμης αξίας πού δεν κατεβαίνει στον τάφο μαζί με το σώμα.

Το ότι σε εγκατέλειψαν οι φίλοι στην ανάγκη και τώρα ή αποστρέφουν την κεφαλή τους από σένα ή σε κοροϊδεύουν ανοιχτά, αυτό σε πονά όντως, όμως είναι μόνο μια νέα μαρτυρία της παμπάλαιης ανθρώπινης εμπειρίας.

Όταν σταύρωσαν τον Κύριο Χριστό, που ήταν εκείνοι οι όποιοι πριν από αυτό ήθελαν να Τον κάνουν βασιλιά και Του φώναζαν «Ωσαννά»; Κανένας τους πουθενά. Κάτω από το σταυρό στέκονταν μόνο οι αδιάφοροι και οι χλευαστές. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες χασμουριόντουσαν με ανία, ενώ τα εβραϊκά σκυλιά γάβγιζαν μοχθηρά. Να χαίρεσαι πού ή σταγόνα της πίκρας σου μοιάζει με τη Θάλασσα της πίκρας του σταυρωμένου Κυρίου. Είναι καλό πού κρατάς την πίστη στον Θεό. Κι εκείνη Θα κρατά εσένα σ’ αυτές τις δύσκολες μέρες, οι όποιες θα περάσουν σαν ομίχλη. Κοίτα, κάποιοι άνθρωποι κουβαλούν το μπαστούνι σαν στολίδι, άλλοι πάλι για βοήθεια στους δύσκολους δρόμους. Ή πίστη στον Θεό και στολίζει και βοηθά τον άνθρωπο. Όσο ήσουν ευκατάστατος περισσότερο την κρατούσες σαν στολίδι τώρα σου έχει γίνει απαραίτητο στήριγμα. Εκείνη έχει πιο φωτεινό πρόσωπο όταν διακονεί και βοηθά, παρά όταν μόνο στολίζει.
Φοβάσαι να μην τρελαθείς, γράφεις. Μην φοβάσαι, είναι ελάχιστοι εκείνοι πού τρελάθηκαν από την φτώχεια, αλλά πάρα πολλοί εκείνοι πού τρελάθηκαν από τον πλούτο.
Φοβάσαι να μην κάνεις κακό στον εαυτό σου, λες. Αυτο­κτονία σκέφτεσαι; Μα αυτό είναι το τέλειο συμπόσιο των διαβόλων. Αυτό σημαίνει να μην πηγαίνεις ούτε κατά τη βούληση του Θεού ούτε κατά τη βούληση την δική σου αλλά κατά τη βούληση του διαβόλου. Σχοινί γύρω από το λαιμό -ή αιώνια ζωή χαμένη. και όντως, στην απότομη και δυσμενή στροφή της ζωής σου τίποτα δεν μπορεί να κρατήσει τον άνθρωπο εκτός από την ζωντανή πίστη στον ζώντα Θεό, ο οποίος δίνει και παίρνει, και παίρνει και δίνει, δοκιμάζοντας παράλληλα την πίστη μας και την αγάπη μας.

Οι άπιστοι κατεβαίνουν με τον Ιούδα στο ποτάμι για να κρεμαστούν, ενώ οι ψυχές με ηρωική πίστη ανεβαίνουν στο Γολγοθά για να πιουν το ποτήρι της πίκρας και ν’ αναστηθούν.

Ο Θεός ας σου δίνει βοήθεια.

Σ’ έναν μπακάλη για το σωστό ζύγισμα

Σ’ έκλεψαν οι νεαροί υπάλληλοι σου, ο ένας μετά τον άλλον, και όλοι με τη σειρά. Και απέλυες τον έναν μετά τον άλλον, με τη σειρά, και τους άλλαζες με άλλους και αυτούς με επόμενους.

Προσελάμβανες τους νέους με τις καλύτερες συστάσεις ως έντιμους και σωστούς, και όλοι απεδείχθησαν κλέφτες. Αυτό μερικές φορές σε εξόργιζε και άλλες σε έθλιβε. Ασταμάτητα παραπονιόσουν στους φίλους σου στην αγορά και κανείς δεν μπορούσε να σε συμβουλεύσει κάτι.

Συνήθως σου απαντούσαν: «Τι τα θες, έτσι είναι ο κόσμος σήμερα!». Ώσπου ο Θεός σου έστειλε τον σωστό σύμβουλο. Έφθασαν στην πόλη σας κάποιοι Ρώσοι καλόγεροι ζητώντας ελεημοσύνη για το μοναστήρι τους.

Ένα πρωί μπήκαν στο κατάστημα σου. Συζήτησες αρκετά μαζί τους. Τελικά παραπονέθηκες για τους νεαρούς βοηθούς σου και ο γέροντας καλόγερος διαρκώς κοιτούσε το πρόσωπο σου και σιωπούσε. Όταν ολοκλήρωσες τον παραπονετικό λόγο σου, είπε ο γέρων: «Υπάρχει φάρμακο γι’ αυτό!».

«Πώς; Πού;»

«Το φάρμακο βρίσκεται μέσα σου», απάντησε ο γέροντας. «Πρόσεχε από εδώ και μπρος, πως ζυγίζεις εσύ ο ίδιος τα προϊόντα. Βάζε περισσότερο στο ζύγισμα, πάντα γέμιζε το! Και οι κλέφτες θα πάψουν να σε κλέβουν».
Κεραυνοβολημένος σάστισες! Αυτό ούτε καν το υπαινίχθηκε ποτέ κανείς, δηλαδή ότι σε κλέβουν επειδή εσύ κλέβεις τους άλλους. Έκλεβες τους πελάτες σου στο ζύγισμα, γι’ αυτό οι νεαροί έκλεβαν εσένα. Αμέσως ξεκίνησες διαφορετικά. Έβαζες περισσότερο στο ζύγισμα. Λίγη ζάχαρη παραπάνω, λίγους κόκκους καφέ περισσότερους, ή ρύζι ή όποιο άλλο προϊόν. 

Έτσι ακριβώς όπως έκαναν οι παλιοί έμποροι. Και από τότε ποτέ πια δεν αντελήφθης ότι κάποιος σε έκλεψε. Οι ίδιοι εκείνοι νεαροί βοηθοί σου, που κάποτε σε έκλεβαν, εδώ και πολλά χρόνια είναι μαζί σου. 


Όλοι εργάζονται έντιμα, και κανείς δεν κλέβει. Και το κατάστημα σου πηγαίνει καλύτερα. Απλά από εκείνη τη μέρα αισθάνεσαι την ευλογία του Θεού, όταν ο πνευματικός γέροντας σου άνοιξε τα μάτια και είδες την αλήθεια.

Έτσι και εσύ τώρα ως κάποιος κήρυκας του Ευαγγελίου, δίνεις μάθημα σε όλη την αγορά και αντί να παίρνεις συμβουλές, δίνεις εσύ. Ακόμα τοποθέτησες πινακίδα στον τοίχο του μαγαζιού σου με φαρδιά γράμματα: «Εν ω μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν». Ο Θεός να σου χαρίζει ζωή και να σε ευλογεί.

Όποιος σκάβει το λάκκο του άλλου, πέφτει μέσα ο ίδιος…
Επιστολή του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς στον οικονόμο Βλάνταν Τσ.


Είναι κακός ο γείτονας σου. Στους άλλους έκανε κακό μα στον εαυτό του μεγαλύτερο. Απαγόρευσε σ' αυτούς που μετέφεραν νερό να περάσουν από τη συνηθισμένη διαδρομή μέσα από τα δικά του οικόπεδα.

Όταν είδε ότι αυτό δεν βοηθά έφτιαξε περίφραξη. Αλλά οι άνθρωποι που μετέφεραν το νερό πηδούσαν πάνω από την περίφραξη, επειδή ο άλλος δρόμος ήταν πολύ μακρύς.

Τότε αυτός βάζει μεταλλική παγίδα στον φράκτη της εισόδου και τη σκεπάζει με ξερά χόρτα και καλάμια. Αλλά στην παγίδα έπεσε η κόρη του. Τώρα το κοριτσάκι νοσηλεύεται στο νοσοκομείο. Του είπαν πως θα μείνει ανάπηρο για πάντα.

Στην απελπισία του αποφάσισε να βγάλει την περίφραξη και έτσι άφησε τους ανθρώπους που μετέφεραν το νερό να περνούν ελεύθερα από το οικόπεδο του. Να λοιπόν: «Όποιος σκάβει τον λάκκο του άλλου πέφτει ο ίδιος μέσα»!

Έχει γραφτεί μια φοβερή ιστορία από την παλιά εποχή. Ο βασιλιάς Λέων ο Αρμένιος θερμός εικονομάχος, είχε ένα φίλο, τον Μιχαήλ, γνωστό και ως «Ζαΐκη». Σ’ αυτόν τον Μιχαήλ ο βασιλιάς ήταν υποχρεωμένος ακόμα και για τον θρόνο του.

Αλλά ο Μιχαήλ εναντιώθηκε στην πολιτική που ακολούθησε ο βασιλιάς έναντι της ορθοδοξίας. Ο βασιλιάς συνέλαβε τον Μιχαήλ και τον έριξε στην φυλακή του παλατιού, με σκοπό να τον αποκεφαλίσει ακριβώς την ημέρα των Χριστουγέννων.

Έτσι έκρινε ο βασιλιάς, σε αντίθεση με το δικαστήριο.

Το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων κατέβηκε ο βασιλιάς στη φυλακή να δει τον φυλακισμένο του. Και βρίσκεται μπροστά στην εξής σκηνή: Ο αρχηγός της φρουράς, αξιωματικός, από σεβασμό στον Μιχαήλ του έδωσε τα σκεπάσματα του και ο ίδιος κοιμόταν στο πάτωμα.

Ο αξιωματικός ξύπνησε, βλέπει τον βασιλιά και τον πιάνει πανικός, επειδή ο βασιλιάς τον βρήκε να κοιμάται. Φοβούμενος για την ζωή του, ξυπνάει τον Μιχαήλ και συνωμοτούν να σκοτώσουν τον βασιλιά Λέοντα.

Την αυγή όταν οι ιερείς με λιτανεία άρχισαν να κατευθύνονται προς τον ναό του παλατιού, μπαίνουν μαζί τους και οι συνωμότες οπλισμένοι.

Σκοτώνουν τον βασιλιά Λέοντα τον Αρμένιο τον εικονομάχο. Και έτσι τα Χριστούγεννα δεν εκτελέστηκε ο κατάδικος αλλά ο δικαστής. Και πάλι λοιπόν:

«Όποιος σκάβει το λάκκο του άλλου, πέφτει μέσα ο ίδιος»!

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Δεν φτάνει μόνο η πίστη… 
Ιεραποστολικές Επιστολές Β’» σελ 33 και 308 
Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr
Περισσότερα: Ο Άγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς)

Ο Άγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς) 
Николај Велимировић στα σερβικά 
Επίσκοπος Αχρίδος
1880 - 17 Μαρτίου 1956 στην Σερβία


Ο Άγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς) γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1880 μ.Χ. στο χωριό Λέλιτς της κεντροδυτικής Σερβίας. Ήταν το πρώτο από τα εννέα τέκνα των ευσεβών αγροτών Δραγομίρου και Αικατερίνης. Ασθενικός στην σωματική του διάπλαση και κράση, επέδειξε από μικρός την ευφυΐα του, τη μεγάλη του αγάπη προς τον Θεό και την Εκκλησία και την κλίση προς τον μοναχικό βίο. Σπούδασε, παρά το γεγονός της μεγάλης πτωχείας της οικογένειάς του, στη θεολογική σχολή Βελιγραδίου, ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της Θεολογίας στη Βέρνη της Ελβετίας (1908 μ.Χ.), διδάκτωρ στην Οξφόρδη της Αγγλίας (1909 μ.Χ.) και το Χάλλε της Γερμανίας (1911 μ.Χ.). Γνώριζε επτά γλώσσες, μεταξύ των οποίων και την ελληνική.

Ο Νικόλαος λάτρευε τον Θεό εξ όλης της καρδίας, ισχύος και διανοίας αυτού, και ο Θεός του έδωσε στόμα και σοφία ασυναγώνιστο και ακαταγώνιστο. Εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στη μονή Ρακόβιτσα, κοντά στο Βελιγράδι, τον Δεκέμβριο του έτους 1909 μ.Χ. Είχε αρρωστήσει βαριά από δυσεντερία και έταξε, εάν ο Κύριος τον θεραπεύσει, να Του αφιερωθεί διά βίου με όλη του την ύπαρξη, όπως και έγινε.

Κατά την περίοδο 1915 – 1919 μ.Χ. απεστάλη στην Αμερική και στην Αγγλία, για να συντρέξει και να ενισχύσει τον πολύπαθο Σερβικό λαό. Το έτος 1919 μ.Χ. εξελέγη Επίσκοπος Ζίτσης στην κεντρική Σερβία και το έτος 1920 μ.Χ. μεταφέρθηκε στην Αχρίδα, όπου ανέπτυξε ένα τεράστιο ιεραποστολικό, ποιμαντικό, κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο.

Ο Επίσκοπος Νικόλαος, παρά την τεράστια μόρφωσή του και τα πολλά του χαρίσματα, διακρινόταν για την απλότητα του ήθους του, την καλοσύνη και την αγάπη του. Η αρετή, η οποία κατ’ εξοχήν τον στόλιζε, ήταν η ταπείνωση. Η μελέτη των Πατέρων της Εκκλησίας και η συναναστροφή του με Αγιορείτες Πατέρες πλούτιζαν την πνευματικότητά του. Με τα συγγράμματά του και την πνευματική του καθοδήγηση ο λαός αναγεννιέται πνευματικά και ο μοναχισμός ανθίζει.

Το 1941 μ.Χ. οι αρχές κατοχής της χώρας του, οι Γερμανοί τον συλλαμβάνουν, τον περιορίζουν και το 1944 μ.Χ. τον στέλνουν στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως του Νταχάου στη Γερμανία, όπου υπέστη πάνδεινα βασανιστήρια. Ο δούλος του Κυρίου βάσταζε τα στίγματα του μαρτυρίου στο σώμα του, που όλο είχε γίνει μια πληγή. Μάλιστα δέρμα στην πλάτη και στα πέλματα δεν υπήρχε.

Μετά την απελευθέρωσή του, το Μάιο του 1945 μ.Χ., δεν θέλησε πλέον να επιστρέψει στην πατρίδα του. Το τότε καθεστώς τον θεωρούσε ανεπιθύμητο πρόσωπο. Πήγε, λοιπόν, στην Αμερική και παρά την κλονισμένη υγεία του συνέχισε το φιλανθρωπικό και ιεραποστολικό έργο του Χριστού. Δίδαξε στην ιερατική σχολή της μονής του Αγίου Σάββα στο Λίμπερτβιλ του Ιλινόις και από το 1951 μ.Χ. εγκαταστάθηκε στη Ρωσική μονή του Αγίου Τύχωνος στην Πενσυλβάνια, όπου καθοδηγούσε τους μοναχούς και διηύθυνε το θεολογικό σεμινάριο της μονής. Οι δυσκολίες και τα προβλήματα δεν τον αποθάρρυναν ποτέ. Αισθανόταν έντονα την παρουσία της Θείας Πρόνοιας στο βίο του και αυτό του έδινε δύναμη, ανδρεία και χαρά.

Η προσευχή του ήταν αδιάλειπτη και έρεε ως ποταμός του παραδείσου. Πενθούσε αβίαστα και έχυνε δάκρυα μετάνοιας, παρακλήσεως, μεσιτείας και δοξολογίας. Προσευχόμενος το πρωί της Κυριακής του έτους 1956 μ.Χ. στο ταπεινό κελί του και προετοιμαζόμενος να λειτουργήσει, κοιμήθηκε με ειρήνη.

Το ιερό του σκήνωμα επέστρεψε στην Σερβία το 1991 μ.Χ
http://www.sophia-ntrekou.gr/2013/04/blog-post_25.html





facebook Misha Sarov: δλδ ο υπάλληλος της τράπεζας που οχι απλά κλέβει στο ζύγι αλλά υπογράφει να ξεσπιτωθούν οι φτωχοί τι θα πρέπει να πάθει κατ' αναλογία;; 18 Αυγούστου 2015 στις 6:42 μ.μ.

Σοφία Ντρέκου: Τί νομίζεις εσύ Μίσα ότι θα σου απαντούσε ο Άγιος Νικόλαος; 18 Αυγούστου 2015 στις 11:06 μ.μ.

Δημητρης Ροδης: Ο Άγιος Νικόλαος έριχνε και καμιά ξανάστροφη... 19 Αυγούστου 2015 στις 4:33 μ.μ.

Misha Sarov: Θα μου απαντούσε πως «δεν ξέρουμε, παιδί μου, πώς κρίνει ο Θεός την κάθε περίπτωση»... 19 Αυγούστου 2015 στις 5:06 μ.μ.

Σοφία Ντρέκου: Μίσα μου.... 19 Αυγούστου 2015 στις 5:07 μ.μ.

Misha Sarov: Σοφία, την έχω πάθει έτσι...πήγα σε έναν μεγάλο άγιο μια φορά και μου έδωσε μια απάντηση σε ένα καυτό, επείγον ζήτημα κι ησύχασα...
Δεν πέρασαν ούτε μερικές ώρες και η εξέλιξη ήταν η ανάποδη από την απάντηση του αγίου....πήγα τον ξαναβρήκα και δεν ήξερε τι να πεί...
ενας άλλος γέροντας τον οποίο ρώτησα αργότερα μου είπε: φαίνεται πως άλλαξε ο Θεός τις βουλές του για άγνωστους λόγους.... 19 Αυγούστου 2015 στις 5:09 μ.μ.

Κυριάκος Καστριώτης: Συμβουλές να παίρνουμε από άτομα που έχουν άποψη στο εκάστοτε θέμα Μίσα,δεν θα μπορούσε ο γέροντας να ξέρει (λογικά) το τί θα εξελιχθεί στην κατάσταση που λές και γιαυτό έπεσε έξω,και δεν θα μπορούσε να ξέρει για ένα εκατομμύριο λόγους,όταν λέμε ότι μόνο ο Θεός ξέρει την απάντηση σε ένα συγκεκριμένο ερώτημα είναι μεν σωστό αλλά όχι και πολύ χρήσιμο γιατί κανείς από μάς δεν έχει τηλεφωνική σύνδεση με τον θεό και αν ήξερε κάποιος (έστω και ένας) το παραμικρό που υποτίθεται ξέρει μόνο ο Θεός για ένα συγκεκριμένο θέμα τότε θα άλλαζε την δράση του αυτός ο άνθρωπος σύμφωνα με αυτήν την νέα γνώση/εμπειρία οπότε θα παραβιαζόταν η ελεύθερη βούληση,για αυτό ας αποδεχτούμε απλά ότι κανείς δεν ξέρει τι σκέφτεται/ξέρει ο Θεός (για όσους πιστεύουν ότι υπάρχει τουλάχιστον) γιατί πολύ απλά κανείς μας δεν είναι θεός,ας αρκεστούμε στην βελτίωση του εαυτού μας σε σχέση με τους συνανθρώπους μας και ας αφήσουμε το μεταφυσικό της θρησκείας στην άκρη.Το μεταφυσικό στοιχείο στην ορθοδοξία δεν είναι η ουσία της αλλά η βιτρίνα της, ο κράχτης της,υπάρχουνε ΠΟΛΥ πιο πολύτιμοι θησαυροί στα διδάγματα των πατέρων των γερόντων κλπ από το αν ο πατήρ κουτσοδοντάκιας από το Αγρίνιο θεράπευσε καρκίνο σε ανάπηρη μητέρα ρακούν,αυτά τα κάνουν οι γιατροί μας κάθε μέρα,αλλού είναι η ουσία. Φιλικά 20 Αυγούστου 2015 στις 2:33 π.μ.

Panagiotis Melikidis Έλα σε μένα Μίσα και σου υπόσχομαι ότι θα πέσω μέσα και ό,τι στοίχημα θες. Ρώτα... 20 Αυγούστου 2015 στις 7:24 π.μ.

Στυλιανός Ματθαίου: Μίσα, ξέρεις πολύ καλά, ότι ο Θεός, δεν αλλάζει βουλές...! Σε μας φαίνεται, ότι αλλάζει βουλές, επειδή αλλάζουμε εμείς, και τον βλέπουμε διαφορετικά... 20 Αυγούστου 2015 στις 9:07 π.μ.

Δημήτρης Ρόδης: Ο Θεός έχει μια βουλή για όλους μας θαρρώ, (συγχωράτε με προκαταβολικώς..) Και ο Θεός θέλει "πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν". Ο Αγιασμός της ψυχής. Συγχρόνως σέβεται και την ελευθέρα βούληση. Αλλάζει η βουλή Του, οχι στον αρχικό Του σκοπό, αλλά στον τρόπο που θα επέλθει ο σκοπός... 20 Αυγούστου 2015 στις 2:13 μ.μ.

Misha Sarov «ελεύθερα βούληση» ....ναι καλά...μη το ξαναρχίσουμε όμως... 20 Αυγούστου 2015 στις 2:16 μ.μ.

Δημητρης Ροδης: Έτσι μου το έδωσε να το καταλάβω ο πατέρας Εφραίμ, πνευματικός της Καρακάλλου, δεύτερος στην τάξη της μονής μετά τον Ηγούμενο, 30 χρόνια Ιερομόναχος στο Όρος... 20 Αυγούστου 2015 στις 2:16 μ.μ.
Στυλιανος Ματθαιου: Αυτό τώρα θεωρείται ξεπερασμένο, Σοφία...Ισχύει το ''Ότι θες να σου κάνουν, να κανεις,'' που θεωρείται ο χρυσούς κανών της Εκκλησίας. Δηλ. θέλω να μου κάνουν κακό; ε, τότε να μην το κάνω....Θέλω να μου κάνουν καλό ; Βεβαίως, ναι. Ε, τότε κι'εγώ να κάνω το καλό. Ενώ του Νικολάου, απαγορεύει το κακό, ο χρυσούς κανών, οχι μόνο απαγορεύει το κακό, αλλά και επιβάλλει το καλό....! 7 Νοεμβρίου 2014 στις 7:59 μ.μ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.