Άγιος Κόϊντος Ομολογητής
και Θαυματουργός 2 Ιουλίου.
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου
Eπωνυμίαν έσχες εκ των πραγμάτων,
Βίος Κοΐντου Ομολογητού
Ο Άγιος Κόϊντος έζησε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα χρόνια του αυτοκράτορα Λευκτίου Αυρηλιανού του Σιδηρόχειρα, και καταγόταν από τη Φρυγία. Ειδωλολάτρης πριν, αλλά με αγάπη προς την αλήθεια και πόθο προς την αρετή, δεν δυσκολεύτηκε να ασπασθεί την χριστιανική πίστη, όταν άκουσε τη διδασκαλία της και είδε τις αρετές των πιστών της.
Κάποτε λοιπόν, πήγε σε κάποιο χωριό, την Αιολίδα (ή Nεολίδα), και μοίραζε ελεημοσύνη στους φτωχούς. Ο δε ηγεμόνας Ρούφος, τον συνέλαβε, και όταν του διέταξε να θυσιάσει στα είδωλα αμέσως κατέλαβε τον ηγεμόνα δαιμόνιο. Τότε ο Άγιος, παρακάλεσε τον Θεό και ο ηγεμόνας ελευθερώθηκε από το δαιμόνιο. Ο δε Ρούφος, όχι μόνο άφησε ελεύθερο τον Κόιντο, αλλά του έδωσε και πολλά δώρα για το ευεργέτημα που του έκανε.
Κατόπιν πήγε σε μια άλλη πόλη, την Κύμη, όπου με τη βία οι ειδωλολάτρες τον εισήγαγαν σε ειδωλολατρικό ναό προκειμένου να θυσιάσει στα είδωλα. Και επειδή δια της προσευχής του Αγίου έγινε σεισμός και γκρεμίστηκε ο ναός των ειδώλων, έντρομοι οι ειδωλολάτρες άφησαν ελεύθερο τον Άγιο. Μετά 40 μέρες, συνέλαβε τον Άγιο ο άρχοντας Κλέαρχος, που ήταν φανατικός ειδωλολάτρης και διέταξε να συντρίψουν τα σκέλη του Μάρτυρα. Όταν δε έγινε αυτό, αμέσως αυτά έγιναν σώα και υγιή, με τη δύναμη του Χριστού.
Μετά από αυτά ο Κόιντος πήγαινε σε διάφορες πόλεις και χωριά, για 10 ολόκληρα χρόνια και γιάτρευε κάθε ασθένεια και βοηθούσε τους φτωχούς. Έτσι. με τέτοια θαύματα και θεάρεστα έργα πού έπραξε, παρέδωσε τη μακάρια ψυχή του στον Κύριο.
Η μνήμη του Αγίου επαναλαμβάνεται στις 2 Μαρτίου[1]
O Άγιος Oμολογητής Kόιντος
ο Θαυματουργός, εν ειρήνη τελειούται.
Oύτος ο Άγιος εγεννήθη κατά την Φρυγίαν, εις την οποίαν έμαθε και την ευσέβειαν κατά τους χρόνους Αυρηλιανού βασιλέως, εν έτει σοβ' [272]. Πηγαίνωντας δε εις ένα χωρίον, καλούμενον Aιολίδα1, εμοίραζεν ελεημοσύνην εις τους πτωχούς. O δε ηγεμών Pούφος πιάσας τον Άγιον, επρόσταξεν αυτόν να θυσιάση εις τα είδωλα, εδαιμονίσθη όμως.
Όθεν ο Άγιος παρακαλέσας τον Θεόν, ηλευθέρωσε τον ηγεμόνα από το δαιμόνιον. Διά τούτο όχι μόνον αφέθη ελεύθερος, αλλά και δώρα έλαβεν από τον ηγεμόνα εις αντιμισθίαν της χάριτος. Επειδή δε διά προσευχής του Αγίου έγινε σεισμός, και εκ του σεισμού εκρημνίσθη ο ναός, και τα εν αυτώ είδωλα έπεσον, διά τούτο φυγόντες οι Έλληνες, αφήκαν τον Άγιον ελεύθερον.
Aφ’ ου δε επέρασαν τεσσαράκοντα ημέραι ύστερον από τον σεισμόν, επίασε τον Άγιον ο άρχων Αλέαρχος, με το να ήτον πολλά δεισιδαίμων και ζηλωτής της θρησκείας των ειδώλων. Όθεν επρόσταξε και ετζάκισαν τα σκέλη του Αγίου, τα οποία παρευθύς έγιναν σώα και υγιή με την του Χριστού δύναμιν.
Mετά ταύτα επεριπάτει ο Άγιος εις διαφόρους τόπους εν διαστήματι δέκα ολοκλήρων χρόνων, ιατρεύωντας κάθε νόσον πολυχρόνιον, και κάθε μαλακίαν, ήτοι ασθένειαν ολιγοχρόνιον, και τους πτωχούς ελεών. Kαι ούτω με τα τοιαύτα θαύματα και θεάρεστα έργα πολιτευόμενος, προς Κύριον εξεδήμησεν.
1. Μέγας Συναξαριστής - www.synaxarion.gr
2. Eν δε τω τετυπωμένω Συναξαριστή γράφεται Nεολίδα. Από το βιβλίο του Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου «Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού» Τόμος Β'. Εκδόσεις Δόμος, 2005. Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού - Συναξαριστής. Περισσότερα Θέματα: Αγιολογία, Ιούλιος στην Αγιολογία