Το Νερό, ο επονομαζόμενος και
λευκός χρυσός, βρίσκεται ανισομερώς
κατανεμημένο στον πλανήτη.
Αν σκεφτείς πόσο σπάνιο είναι το νερό
για τον άνθρωπο τότε θα προσέχεις
και τις επιπτώσεις της δράσης σου
στο περιβάλλον γιατί οι κινήσεις
γίνονται πράξεις ακόμα κι όταν είναι
αρνητικές για την Ανθρωπότητα.
Στην πολιορκία το πρώτο μέλημα των πολεμιστών
είναι πάντα το νερό διότι όσες δυνάμεις και να έχεις
χωρίς νερό δεν αξίζουν τίποτα αφού θα αναγκαστείς
να παραδοθείς ακόμα κι οπλισμένος στον εχθρό.
Ζωγραφικός πίνακας: Στρατιώτης πίνει νερό, 1921
Γεώργιος Προκοπίου (1876-1940) πολεμικός ζωγράφος,
Παγκόσμια Ημέρα Νερού 22 Μαρτίου
Πόλεμος για μια σταγόνα νερό!
50 χώρες από τις 188 μετά το 2015 θα
αντιμετωπίσουν το φαινόμενο της λειψυδρίας
Γίνεται πόλεμος για πυρηνικά, για πετρέλαιο, για χρυσάφι. Πολύ σύντομα όμως, αν επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις επιστημόνων περί μείωσης των υδάτινων πόρων κατά το ήμισυ μέχρι το 2050 στη Μέση Ανατολή, οι λαοί της περιοχής θα πολεμήσουν για το νερό!
Αυτό επισημάνθηκε μεταξύ άλλων σε συνέδριο που έγινε στην Κωνσταντινούπολη. Επιπλέον, σύμφωνα με έρευνες ειδικών επιστημόνων, 50 χώρες από τις 188 μετά το 2015 θα αντιμετωπίσουν το φαινόμενο της λειψυδρίας και σε πολλές περιοχές θα ξεκινήσει και η λεγόμενη ερημοποίηση.
46 χώρες κινδυνεύουν με πόλεμο και 56 με πολιτική αστάθεια εξαιτίας των κλιματικών αλλαγών!
Ήδη, πάνω από το μισό του πληθυσμού στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, στη Μοζαμβίκη και στη Παπούα-Νέα Γουινέα, δεν έχει πρόσβαση σε βελτιωμένες πηγές πόσιμου νερού.
Σύμφωνα με τα πρόσφατα μάλιστα στοιχεία της UNISEF, περίπου 1.000 παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα από διαρροϊκές ασθένειες που συνδέονται με το επισφαλές πόσιμο νερό, την ανεπαρκή αποχέτευση ή τις κακές συνθήκες υγιεινής.
Όπως εκτιμά η UNICEF, μόνο στην Αφρική οι άνθρωποι δαπανούν 40 δισεκατομμύρια ώρες κάθε χρόνο περπατώντας μόνο για τη συλλογή νερού.
Θετικό είναι το γεγονός ότι είναι μεγάλη η πρόοδος που έχει σημειωθεί στην εξασφάλιση πόσιμου νερού. Περίπου 2,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι απέκτησαν πρόσβαση σε βελτιωμένες πηγές πόσιμου νερού από το 1990.
Η Υποσαχάρια Αφρική, η περιοχή με τη χαμηλότερη κάλυψη το 1990 βελτιώνει την πρόσβαση σε πόσιμο νερό με το ρυθμό 50.000 ατόμων την ημέρα από το 2000. Παρ’ όλα αυτά 325 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Μεγάλος είναι ο αριθμός και στην Κίνα (112 εκατομμύρια) και στην Ινδία (92 εκατομμύρια).
Σαν τη φλούδα της Γης είμαστε κι εμείς
αλλά ποιος το προσέχει όταν υπάρχει
κρίση και θέμα επιβίωσης
όμως το νερό είναι πηγή ζωής
σε κάθε περίπτωση για το μέλλον
των ανθρώπων.
Όταν συνειδητοποιούμε ακόμα και στο πρακτικό επίπεδο την έννοια της πολυκυκλικότητας του νερού και ξεφύγουμε από το κοινό πλαίσιο του κύκλου του νερού, τότε βλέπουμε ότι δεν πρόκειται απλώς για μια απλή επανάληψη δεδομένων και γεγονότων, διότι υπάρχει πάντα μια τροποποίηση που αλλάζει τα πάντα επειδή η διαφορά κάνει τη διαφορά ακόμα κι αν στην αρχή είναι απειροελάχιστη και οι περισσότεροι δεν την εντοπίζουν όχι μόνο λόγω έλλειψης ειδικών γνώσεων αλλά και απουσίας ενισχυμένου φιλοσοφικού υποβάθρου που επιτρέπει μια ερμηνεία που οδηγεί σε μια έξυπνη και στρατηγική διαχείριση του σπάνιου και του πολύτιμου επειδή ξέρουμε ότι είναι πηγή ζωής και θεμελιακό στοιχείο για το μέλλον της Ανθρωπότητας.
Για αυτό τον λόγο η ανθρώπινη παρέμβαση πάνω στον κύκλο του νερού δημιουργεί στην πραγματικότητα μια ανθρώπινη πολυκυκλικότητα του νερού επειδή με τη χρήση της υπάρχει μια προστιθέμενη αξία για την Ανθρωπότητα και κατά συνέπεια και για την ίδια τη Φύση, αφού είναι το φυσιολογικό της πλαίσιο για τη συνέχεια της δράσης και της εξέλιξής της. Το νερό δεν πρέπει να το σκεφτούμε μόνο τοπικά ή ολικά αλλά ολιστικά, διότι είναι το νερό της Ανθρωπότητας και της Φύσης κι όχι μόνο η πηγή ενός τόπου.
Έτσι πρέπει πάντα να έχουμε υπόψη μας την ουρά της παρέμβασής μας διότι λόγω συνέχειας της πολυκυκλικότητας θα είναι οι αρχικές συνθήκες του επόμενου κύκλου. Η χρήση του νερού σε ανθρώπινο επίπεδο είναι όχι μόνο μια επιμήκυνση του αρχικού κύκλου αλλά και η δημιουργία ενός κομβικού σημείου όπου γίνεται η διαδικασία της προστιθέμενης αξίας.
Έτσι δεν υπάρχει λόγος να είναι ουδέτερη η παρέμβαση αφού είναι δυνατόν να είναι θετική. Διότι είναι ικανή να λειτουργήσει ως φίλτρο που καθαρίζει το νερό όπως γίνεται παραδείγματος χάρη με τη χρήση της φυσικής αποτοξίνωσης μέσω του ζεόλιθου.
Το νερό στην έξοδό του δεν πρέπει να είναι πιο επιβαρυμένο αλλά μπορεί να είναι και καλύτερο επειδή η επεξεργασία του το καθαρίζει από ρύπους που αγνοούσαμε παλαιότερα λόγω έλλειψης οργάνων μέτρησης.
Έτσι τώρα που έχουμε αυτή την δυνατότητα πρέπει να την υλοποιήσουμε ακόμα κι αν φαίνεται αδιανόητη γι' αυτούς που έχουν μία γραμμική προσέγγιση των πραγμάτων.
Πόλεμος για το νερό
Το πρόβλημα είναι έντονο και στη γειτονιά μας, ιδίως στη Μέση Ανατολή. Η Τουρκία, χάρις στα δύο μεγάλα ποτάμια, τον Τίγρη και τον Ευφράτη, που πηγάζουν από τα εδάφη της και τα τεράστια φράγματα που κατασκευάζει, προαλείφεται για περιφερειακή δύναμη στην περιοχή.
Το Πακιστάν βρίσκεται πιο κοντά από κάθε άλλη χώρα της Μέσης Ανατολής σε ένα πρόβλημα που ταλανίζει εδώ και χρόνια τα 2/3 των πληθυσμών της Αφρικής.
Για την ακρίβεια από τα περίπου 80 εκατομμύρια εκτάρια που είναι το Πακιστάν, τα 20 είναι καλλιεργήσιμα και τα 16 εκατομμύρια βασίζονται σε αρδευτικά κανάλια για νερό.
Το ζήτημα γίνεται ακόμα πιο περίπλοκο μετά και την έξαρση της διαμάχης της χώρας με την Ινδία. Το 1960 οι δύο χώρες είχαν υπογράφει συμφωνία για το ποιοι ποταμοί ανήκουν στην δικαιοδοσία της κάθε μίας.
Όμως η Ινδία αντιμετωπίζει ζήτημα επιβίωσης σε πολλές περιοχές λόγω έλλειψης νερού, ξέφυγε από τα συμφωνηθέντα και άρχισε να εκμεταλλεύεται τους ποταμούς που η συμφωνία κατοχύρωνε στο Πακιστάν, δηλαδή τους Τσενάμπ, Τζέλουμ και τον Ινδό ποταμό που βρίσκονται στα νοτιοανατολικά της χώρας.
Και η κατάσταση με την Ινδία ανακύπτει στα ζητήματα διπλωματίας από το 1980 και μετά σχεδόν κάθε διετία. Το Πακιστάν απειλεί να απευθυνθεί στην Παγκόσμια Τράπεζα που ήταν εγγυήτρια της συμφωνίας το 1960.
Η Ινδία από την πλευρά της θεωρεί πως το Πακιστάν είναι η μοναδική χώρα που αρνείται να συνεργαστεί με την SAARC που είναι κάτι σαν την Ε.Ε. με τις χώρες της Κεντρικής Ασίας, όπως Νεπάλ, Αφγανιστάν, Μπανγκλαντές, Μπουτάν. Φυσικά η κατάσταση ως προς το νερό στις χώρες αυτές δεν είναι πρωτόγνωρη ούτε σε παγκόσμιο επίπεδο.
Αν εξαιρέσουμε τις χώρες της Αφρικής, ιδίως της υποσαχάριας (στη Νιγηρία η έλλειψη νερού σκοτώνει περισσότερους ανθρώπους από την Μπόκο Χαράμ), τον ίδιο μελλοντικό φόβο αντιμετωπίζει και η Λατινική Αμερική, με πρώτο και καλύτερο το Σάο Πάολο στη Βραζιλία.
Τα εκατομμύρια κάτοικοι της βρίσκονται στο κατώφλι μιας περιόδου που ίσως θα προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις και επαναστάσεις. Όπως τονίζει στο New Yorker το νερό δεν πρόκειται να εξαφανιστεί, ούτε γενικά εξαφανίζεται. Απλώς μετατοπίζεται. Το πρόβλημα είναι ότι εκεί που πηγαίνει συναντάει τρεις φορές μεγαλύτερο πληθυσμό απ' ότι την προηγούμενη φορά. Για την ακρίβεια για κάθε έναν άνθρωπο που γεννιέται σε μια περιοχή, μειώνεται η ποσότητα του νερού κατά το 1/6.
Ένα άλλο ζήτημα, είναι η μόλυνση του νερού. Η βιομηχανική λειτουργία και τα απόβλητα αυξάνονται σε παγκόσμιο επίπεδο, επομένως οι πιθανότητες σε πολλές περιοχές του κόσμου, όπου οι κάτοικοι τους θεωρούνται «λιγότερο σημαντικοί» για τα οικονομικά συμφέροντα της Δύσης, το νερό να μην είναι πόσιμο έχουν αυξηθεί κατά 70%. Παράλληλα, η αστικοποίηση χωρών κολοσσών όπως η Ινδία, θα οδηγήσουν σε μεγάλη εκβιομηχανοποίηση, άρα πολλαπλασιασμό των βιομηχανικών αποβλήτων.
Μέχρι το 2050, όταν ο πληθυσμός της Γης θα έχει φτάσει τα 9 δις, με πάνω από τους μισούς να καταναλώνουν πρωτεΐνη, τότε θα χρειάζεται η τριπλάσια ποσότητα νερού. Πώς θα βρεθεί;
Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό (World Water Day)
Η Καθιέρωση της ημέρας
Η Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό (World Water Day) καθιερώθηκε στη συνδιάσκεψη του ΟΗΕ σχετικά με το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη, που πραγματοποιήθηκε στο Ρίο Ντε Ζανέιρο της Βραζιλίας το 1992. Τη σχετική απόφαση πήρε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 22 Δεκεμβρίου του 1992, που όρισε την 22α Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό.
Το Νερό, ο επονομαζόμενος και λευκός χρυσός, πηγή ζωής για τον άνθρωπο, βρίσκεται ανισομερώς κατανεμημένο στον πλανήτη.
Το 1/6 του πληθυσμού της γης, δηλαδή πάνω από 1 δισεκατομμύριο ψυχές, δεν έχουν πρόσβαση σε υδάτινες πηγές.
1,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι πίνουν νερό από μη ασφαλείς πηγές.
2,5 δισεκατομμύρια στερούνται και των πλέον βασικών συνθηκών υγιεινής.
400.000.000 εκατομμύρια παιδιά, σχεδόν το 1/5 των παιδιών του κόσμου, στερούνται ακόμη και την ελάχιστη ποσότητα καθαρού νερού που χρειάζονται για να ζήσουν.
5 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από ασθένειες σχετιζόμενες με μολυσμένα ύδατα, 10 φορές περισσότεροι από αυτούς που σκοτώνονται κάθε χρόνο σε πολέμους.
300 σημεία σ’ όλο τον πλανήτη είναι δυνητικά πεδία συγκρούσεων σχετικά με το νερό, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.
Η UNICEF καλεί και φέτος τους πολίτες να συμμετάσχουν μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με το hashtag #wateris στην αύξηση της ευαισθητοποίησης σχετικά με το θέμα και την ανάδειξη των δεινών των συνανθρώπων που εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να στερούνται το πόσιμο νερό.
Δείτε: Ο Δεκάλογος των δικαιωμάτων του Παιδιού και η ίδρυση της UNICEF
Ν. Λυγερός: Το ιερό νερό
δεν είναι από μόνο του
αλλά από αυτόν
που σε βαπτίζει
γιατί η κίνηση
που γίνεται πράξη
είναι συμβολική
κι έχει νόημα
μόνο όταν ο άλλος
είναι προετοιμασμένος
από τη διδασκαλία
αλλιώς θα είναι πιστός
δίχως να είναι μαθητής
και δεν θα γίνει ποτέ
μαχητής του Χριστού
για να προστατέψει
όλους τους αθώους
από τη βαρβαρότητα
της μίζερης κοινωνίας
έτσι όταν βλέπεις
το χώρο της βάπτισης
να θυμάσαι πάντα
ποιος έπιασε το ύδωρ.
Με τους σπόρους
μπορείς να δεις
το μέλλον των φυτών
αλλά και των δέντρων
κατά συνέπεια
η ανθρώπινη
παρέμβαση
είναι κι ένας τρόπος
έξυπνος να ελέγξει
η φύση την ίδια της
την εξέλιξη
αφού μεγιστοποιεί
τη στρατηγική
της επιλογής
για το περιβάλλον.
34935 - September 23, 2017
και νιώθεις την ελευθερία
του πνεύματος πώς να μην δεις
τον ουρανό να χαϊδεύει
τη θάλασσα στον ορίζοντα
εκεί όπου τα δύο γαλάζια
γίνονται ένα
για να φανεί το φως
του ήλιου της νύχτας.
• Ομιλία του Ν. Λυγερού με θέμα: "Το Νερό ως Πηγή Ζωής".
Γιορτή Σπόρων και Αυτάρκειας. Ηράκλειο, αίθουσα Ανδρόγεω.
Ν. Λυγερός - Τρύπες στο νερό
Δέσποινα: Άκουσες για τις τρύπες στο νερό;
Μαρία: Και βέβαια ! Και στο ράδιο ακόμα…
Δέσποινα: Μαρία μου, εσύ όλα τα πιάνεις. Δεν είχα ιδέα…
Μαρία: Τώρα ξέρεις !
Δέσποινα: Αν ξέρω λέει, μου έκαναν το κεφάλι καζάνι !
Μαρία: Καλύτερα να ξέρουμε τι γίνεται παρά να πιστεύουμε τους πάντες.
Δέσποινα: Μας πουλούσαν αέρα λοιπόν...
Μαρία: Τι άλλο περίμενες από αυτούς;
Δέσποινα: Ξέρω γω; Τώρα ναι, μόνο τσίχλες...
Μαρία: Μόνο έτσι δημιουργείς οικονομία φούσκας !
Δέσποινα: Κι εμείς εδώ πού ήμασταν;
Μαρία: Έξω από τη φούσκα…
Δέσποινα: Και τώρα που έσκασε, τι κάνουν;
Μαρία: Τα μασάν…
Δέσποινα: Και να φανταστείς ότι του έδινα σημασία…
Μαρία: Στις τσίχλες να προσέχεις τις γεύσεις όχι τα χρώματα...
Δέσποινα: Θα το θυμάμαι... Εσύ Μαρία μου τι πιστεύεις για τις τρύπες στο νερό;
Μαρία: Καλύτερα τρύπα παρά φελλό !
Δέσποινα: Σωστά, είναι και αυτό.
Μαρία: Τι σε απασχολεί;
Δέσποινα: Γιατί δεν συμφωνούν όλοι με τον προφήτη;
Μαρία: Επειδή είναι απίστευτος !
Δέσποινα: Έχεις απάντηση για όλα !
Μαρία: Μπα, απλώς περιμένω τις ερωτήσεις.
Δέσποινα: Άρα όσο πιστεύαμε στους άλλους δεν γινόταν τίποτα και τώρα γίνεται με τον απίστευτο !
Μαρία: Το πέτυχες !
Δέσποινα: Δηλαδή ακόμα και αν είμαστε μόνοι στο νησί τα πράγματα πάνε καλύτερα.
Μαρία: Δεν θα το έλεγα αλλιώς.
Δέσποινα: Ε, τώρα τι να πω;
Μαρία: Μάλλον τίποτα...
Δέσποινα: Πάλι θα το βουλώσουμε;
Μαρία: Όχι, τώρα θα κάνουμε δουλειά !
Δέσποινα: Μα πώς;
Μαρία: Κοίτα τη θάλασσα...
Δέσποινα: Λάδι είναι σήμερα...
Μαρία: Αυτή είναι η ιδέα !
Θανάσης: Πάμε για ψάρεμα;
Στέλιος: Ναι βέβαια... αλλά πού;
Θανάσης: Στην Αποκλειστική Οικουμενική Ζώνη του Θεού !
Στέλιος: Είσαι σοβαρός; Δεν ξέρουμε καν πού είναι τα όρια.
Θανάσης: Τα εξήγησε όλα ο απίστευτος.
Στέλιος: Πού;
Θανάσης: Στην τηλεόραση ! Τον κάλεσε εκείνη που δεν μασά.
Στέλιος: Έχουμε και τέτοιες λοιπόν… Και τα είπε;
Θανάσης: Αν τα είπε λέει… Δεν άφησε χλωρό κλαρί.
Στέλιος: Πάλι καλά μας είχαν πρήξει με τις τσίχλες !
Θανάσης: Λοιπόν θα έρθεις;
Στέλιος: Μαζί σου, Θανάση !
Θανάσης: Ωραία, λέω να πάμε κοντά στο νησί του Αρχιμήδη.
Στέλιος: Πού είναι αυτό;
Θανάσης: Εκεί που δεν ταράζουν τους κύκλους !
Στέλιος: Ε, πες το για να καταλάβω κι εγώ.
Θανάσης: Το ‘πα !
Στέλιος: Έχουμε παραγάδι;
Θανάσης: Σωστά ! Αλλιώς πώς θα άρεσε στη Fräulein ;
Στέλιος: Βλέπω δεν ξέχασες το τραγούδι.
Θανάσης: Δεν είναι μόνο το τραγούδι…
Στέλιος: Τι άλλο;
Θανάσης: Αν τα πάμε καλά εδώ θα γίνει της… τον Καγκελάριο !
Στέλιος: Σίγουρα θα της αρέσει.
Θανάσης: Είπαμε Μεσογειακή διατροφή δεν γίνεται χωρίς λάδι…
Στέλιος: Ε τι, θα ξεχάσουμε τα βασικά !
Θανάσης: Το λάδι θα μας σώσει.
Στέλιος: Ποιο λάδι, ρε Θανάση;
Θανάσης: Το λάδι της πέτρας !
Στέλιος: Είναι όντως απίστευτος ! Ποιος άλλος θα σκεφτόταν ότι όταν πας για ψάρεμα μπορείς να κάνεις τρύπες στο νερό και να βρεις το λάδι της πέτρας.
Θανάσης: Ενώ οι άλλοι παίζουν ακόμα με τη φυσαλίδα !
Στέλιος: Άντε να πάω να ετοιμαστώ.
Θανάσης: Φέρε και τις γυναίκες.
Στέλιος: Αυτό είναι το μόνο σίγουρο !
Θανάσης: Ψάρεμα δίχως καμάκι δεν γίνεται !
Στέλιος: Για να μην ξεχάσουμε την παράδοση μας.
Ο Νίκος Λυγερός γεννήθηκε το 1968 στο Βόλο.
Είναι Έλληνας μαθηματικός, συγγραφέας, ποιητής,
Παιδί πέθανε από αφυδάτωση στη Μαριούπολη γιατί δεν υπήρχε νερό
Τον τραγικό θάνατο ενός μικρού παιδιού από αφυδάτωση ανέφερε ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντιμίρ Ζελένσκι, ότι ένα παιδί πέθανε από αφυδάτωση στην πολιορκημένη Μαριούπολη, η οποία έχει μείνει χωρίς παροχή νερού, ηλεκτρικού ρεύματος ή θέρμανση για μέρες.
«Το 2022 από αφυδάτωση», επισήμανε ο Ζελένσκι παρομοιάζοντας την ανθρωπιστική κρίση που συνδέεται με τον ρωσικό βομβαρδισμό ουκρανικών πόλεων με αυτήν που είχε προκληθεί από την εισβολή των Ναζί κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. (πηγή)
Βίντεο: Ελληνικό Ντοκιμαντέρ
Κλεινόν Άστυ: Υδάτινη Αθήνα
Έζησε θρυλικούς καιρούς αυτή η πόλη, κατά τους οποίους όλο το υγρό στοιχείο της είχε μια ανυπέρβλητη ιερότητα.
Καιρούς που ο θεός των θαλασσών μονομαχούσε για το όνομά της, που οι ποταμοί της συνδέονταν με τα μεγάλα της γυμνάσια και οι μύστες της κατέφθαναν στον Ιλισσό να καθαρθούν πριν ξεκινήσουν την ελευσίνια πομπή τους.
Έζησε και «πιο πραγματικούς» καιρούς, όμως.
Δύσκολα χρόνια, που η ανάγκη για νερό ήταν αδυσώπητη και η πάλη με την αγριότητα των χωμάτων σκληρή.
Το κρίσιμο ζήτημα της μεταφοράς ικανοποιητικού όγκου υδάτων στην κατοικημένη περιοχή γέννησε βέβαια αξιοθαύμαστα έργα, όπως τα περίφημα αρχαία υδραγωγεία της, το Πεισιστράτειο και το Αδριάνειο, τμήματα και ίχνη των οποίων μπορεί να διακρίνει κανείς μέχρι τις μέρες μας στο κέντρο και τις συνοικίες της Αθήνας.
Και με εκείνους και με τους άλλους καιρούς ασχολείται το επεισόδιο «Υδάτινη Αθήνα» του Κλεινόν Άστυ – Ιστορίες της πόλης.
Ένα επεισόδιο αφιερωμένο στα ποτάμια, τους χειμάρρους και τα ρέματα της Αθήνας, που κάποτε διέσχιζαν κελαρυστά περιοχές τις οποίες σήμερα ξέρουμε για τους πολύβουους, κεντρικούς τους δρόμους, όπως η Μιχαλακοπούλου και η Καλλιρρόης.
Μαζί με τις ιστορίες του Ιλισσού, του Κηφισού, του Ηριδανού, του Ποδονίφτη ζωντανεύουν εικόνες μιας Αθήνας με περίλαμπρες μαρμάρινες κρήνες, μαγική παραποτάμια φύση και πανέμορφα γεφύρια, που ωστόσο δεν έχουν μόνο την ειδυλλιακή τους πλευρά.
Τι απίστευτος μόχθος ήταν αλήθεια κάποτε να έρθει το νερό στο σπίτι με τις στάμνες και τα νεροβάρελα, πόσες γυναικείες πλάτες δεν τσακίστηκαν ανά τους αιώνες για να γίνει το κουβάλημα αυτό… Ακριβοθώρητο «ύδωρ», επικίνδυνα μολυσμένο κάποιες φορές, που σκόρπισε τουλάχιστον 7-8 επιδημίες κατά το 19ο αιώνα.
Ακολουθώντας τη ροή των ποταμών και των χρόνων, το επεισόδιο μας ταξιδεύει ακόμη στις μέρες των νεροκρατών με τα τεράστια κλειδιά που ανοιγόκλειναν τις βρύσες προσφέροντας νερό μόνο στους φίλους της δημοτικής αρχής, στους νερουλάδες που με τα κάρα τους κουβαλούσαν και διένειμαν νερό σε κεντρικά σημεία της πόλης, αλλά και στην πραγματική κοσμογονία που επέφερε η είσοδος της ΟΥΛΕΝ στην αθηναϊκή πραγματικότητα.
Από το μεταξικό «Θάπτομεν τον Ιλισσό», που συμβολίζει το οριστικό τέλος μιας εποχής για το αστικό τοπίο, έχουν περάσει περισσότερα από 80 χρόνια.
Σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από την τότε επιλογή της υπογειοποίησης των νερών, η σύγχρονη προσέγγιση επιτάσσει την αποκάλυψή τους. Περιβαλλοντικοί και όχι μόνο λόγοι, αλλά και η διεθνής εμπειρία, συνηγορούν υπέρ της ανάδειξης και αποκατάστασης των ποταμών -ή τουλάχιστον σεβαστών τμημάτων τους.
Για όλα αυτά και για πολλά ακόμη μιλούν στην κάμερα του Κλεινόν άστυ – Ιστορίες της πόλης οι:
Γιαννοπούλου Δήμητρα (Δρ. Κλασικής Αρχαιολογίας), Γκαίτλιχ Μαρτίνος (Περιβαλλοντολόγος), Δευτεραίος Παναγιώτης (Πολιτικός Μηχανικός – Σπηλαιολόγος), Ευφραιμίδης Ιωσήφ (Αρχιτέκτων – Πολεοδόμος), Ζουμπουλάκης Σταύρος (Συγγραφέας),
Θεοδοσόπουλος Δημήτρης (Αγρονόμος - Τοπογράφος - Μηχανικός Ε.Μ.Π. - Ομάδα Γεωμυθική), Κορρές Μανόλης (Ακαδημαϊκός), Νεστορίδη Ευτυχία – Μύρτα (Γεν. Δ/ντρια Ψηφιακής Διακυβέρνησης ΕΥΔΑΠ), Σαχίνης Γιώργος (Διευθυντής Στρατηγικής & Καινοτομίας ΕΥΔΑΠ), Σκιαδάς Ελευθέριος (Δημοσιογράφος)
Ο Δημήτρης Καταλειφός διαβάζει αποσπάσματα από τον «Φαίδρο» του Πλάτωνα και το ποίημα του Γιώργου Σεφέρη «Ο τόπος μας είναι κλειστός» από την ποιητική συλλογή Μυθιστόρημα Ι'. Video στο ertflix.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.