Syrian children try to warm themselves up due
to the cold weather in Idlib, Syria, Feb.1, 2021.
Ένα καλύτερο μέλλον για κάθε παιδί.
Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού 20 Νοεμβρίου
Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού, 11 Δεκεμβρίου
Έρευνα Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος
(Sophia Drekou, BSc in Psychology)
Η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού εορτάζεται κάθε χρόνο στις 20 Νοεμβρίου, με αφορμή την επέτειο υιοθέτησης από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, το 1989, της Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού.
Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού αποτελεί το πλέον αποδεκτό κείμενο για τα ανθρώπινα δικαιώματα παγκοσμίως. Την έχουν επικυρώσει όλα τα κράτη του κόσμου, εκτός των ΗΠΑ και της Σομαλίας (η Ελλάδα την επικύρωσε στις 2 Δεκεμβρίου 1992 με τον νόμο 2101), και τα 54 άρθρα της καλύπτουν όλα τα δικαιώματα των παιδιών που χωρίζονται σε 4 τομείς: Δικαιώματα Επιβίωσης, Ανάπτυξης, Προστασίας και Δικαιώματα Συμμετοχής.
Παρά τα διεθνή κείμενα προστασίας των παιδιών, που σε πολλές χώρες αποτελούν κενό γράμμα, εκατομμύρια παιδιά εξακολουθούν να υποφέρουν από τη φτώχεια και να στερούνται της στοιχειώδους σχολικής εκπαίδευσης, εκατοντάδες χιλιάδες υφίστανται τις τραγικές συνέπειες συρράξεων και οικονομικού χάους, δεκάδες χιλιάδες ακρωτηριάζονται στους πολέμους και πολλά ακόμη ορφανεύουν ή και σκοτώνονται από τον ιό του AIDS και από άλλες ασθένειες. Τα στοιχεία και οι αριθμοί είναι καταπέλτης στο εφησυχασμό της συνείδησης.
«Όταν έστω και ένα μόνο παιδί στερείται τα δικαιώματά του,
τότε ακυρώνεται η έννοια “δικαιώματα του ανθρώπου”.
Τα παιδιά χρειάζονται την αγάπη μας και τη φροντίδα μας
όχι μόνο την παγκόσμια ημέρα του παιδιού, στις
11 Δεκεμβρίου, αλλά όλες τις μέρες του χρόνου»
Αντώνης Σαμαράκης † 8 Αυγ 2003
πρώτος πρεσβευτής καλής θέλησης, Ελλάδα
Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού, 11 Δεκεμβρίου και Η ίδρυση της UNICEF 1946
Η Γιούνισεφ (UNICEF) ιδρύθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1946 από τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ, για να βοηθήσει τα παιδιά της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Κίνας μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τιμήθηκε το 1965 με βραβείο Νόμπελ για την προσφορά της.
Ελλάδα από το περιοδικό της UNICEF
Το 1953 η UNICEF έγινε μόνιμο τμήμα του συστήματος των Ηνωμένων Εθνών, με κεντρικά γραφεία στη Νέα Υόρκη και με αποστολή την κάλυψη των μακροπρόθεσμων αναγκών των φτωχών παιδιών και των μητέρων τους στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Το 1954 ο ηθοποιός Ντάνι Κέι ανακηρύσσεται πρώτος πρεσβευτής της UNICEF, με αρμοδιότητα την ευρεία δημοσιοποίηση των αναγκών των παιδιών όλου του κόσμου.
Από τότε και μέχρι σήμερα παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνες, αθλητές και συγγραφείς τάσσονται στην υπηρεσία της UNICEF ως «Πρεσβευτές Καλής Θέλησης» ή «Ειδικοί Εκπρόσωποί» της.
Στην Ελλάδα, πρώτος πρεσβευτής καλής θέλησης υπήρξε ο συγγραφέας Αντώνης Σαμαράκης.
Πρέσβειρα καλής θέλησης της UNICEF στην Ελλάδα είναι, επίσης, η ακαδημαϊκός Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ.
Στις 20 Νοεμβρίου 1989 υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ η «Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού», που αποτελεί το πλέον αποδεκτό κείμενο για τα ανθρώπινα δικαιώματα παγκοσμίως.
Την έχουν επικυρώσει 191 κράτη, εκτός των ΗΠΑ και της Σομαλίας.
Τα 54 άρθρα της καλύπτουν όλα τα δικαιώματα των παιδιών στους τομείς της Επιβίωσης, της Ανάπτυξης, της Προστασίας και της Συμμετοχής.
Η 20ή Νοεμβρίου εορτάζεται κάθε χρόνο ως Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού.
Η UNICEF βοήθησε ποικιλοτρόπως τη χώρα μας από το 1947 έως το 1969. Εφάρμοσε προγράμματα παστερίωσης του γάλακτος, ελέγχου της φυματίωσης και της σύφιλης, συνολικού ύψους 10 εκατομμυρίων δολαρίων.
Το 1977 ιδρύθηκε η Ελληνική Επιτροπή της UNICEF, με σκοπό την πληροφόρηση των Ελλήνων για την κατάσταση των παιδιών και των μητέρων τους σε κάθε γωνιά του πλανήτη, την εκπαίδευση για την ανάπτυξη, ώστε να δημιουργηθεί ένα καλύτερο μέλλον από μια ευαισθητοποιημένη νέα γενιά.
Από την πώληση προϊόντων (κάρτες, τετράδια, παιχνίδια, είδη γραφείου κ.ά.) και τη συλλογή πόρων μέσω δωρεών συμβάλλει στη χρηματοδότηση προγραμμάτων ανάπτυξης ή επείγουσας ανάγκης σε σχεδόν 160 χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου και της Ανατολικής Ευρώπης.
Στην Ελλάδα η γενέθλια ημέρα της UNICEF γιορτάζεται ως Ημέρα του Παιδιού, με τη διοργάνωση του Ετήσιου Τηλεμαραθωνίου και πλήθους εκδηλώσεων σε όλη τη χώρα.
Ελληνική Δημοκρατία Κυβερνήσεως
Από το Υπουργείο Υγείας moh.gov.gr
Από το Υπουργείο Υγείας moh.gov.gr
Charlotte Johnson, ‘Isolated Child’, 2020
Όπως είναι γνωστό με πρωτοβουλία του Ο.Η.Ε. και της UNICEF, η 11η Δεκεμβρίου έχει ορισθεί ως Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού. Ο ετήσιος εορτασμός της ημέρας αυτής, αντικατοπτρίζει τη σημασία που η Διεθνής Κοινότητα αποδίδει στα παιδιά όλου του κόσμου, καθώς και την ανησυχία της σχετικά με την κατάστασή τους.
«Το παιδί θα απολαμβάνει όλα τα δικαιώματa χωρίς διάκριση φυλής, χρώματος, φύλλου, γλώσσας, θρησκείας, πολιτικών ή άλλων πεποιθήσεων, εθνικής ή κοινωνικής καταγωγής, περιουσίας, οικογενειακής προέλευσης ή άλλης κοινωνικής θέσης του ίδιου του παιδιού ή της οικογενείας του». Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού (1959), Αρχή Πρώτη.
Ο Δεκάλογος των δικαιωμάτων του παιδιού
Δικαιούμαι να έρθω στη ζωή. Δικαιούμαι να υπάρξω.
Δικαιούμαι να μεγαλώσω σε έναν κόσμο χωρίς βία και φτώχεια.
Δικαιούμαι να ζήσω σε έναν κόσμο που σέβεται και προστατεύει το φυσικό περιβάλλον.
Δικαιούμαι να έχω ελεύθερη πρόσβαση στον μαγικό κόσμο της γνώσης.
Δικαιούμαι να έχω ελεύθερο χρόνο και χώρο για να παίζω.
Δικαιούμαι να μάθω τί είναι καλό για την σωματική και ψυχική μου υγεία.
Δικαιούμαι να περνάω αρκετό χρόνο με τους γονείς μου.
Δικαιούμαι να ζήσω με αθωότητα και ανεμελιά τα παιδικά μου χρόνια.
Δικαιούμαι να ζήσω σε μια κοινωνία που προστατεύει τα προσωπικά μου δεδομένα.
Δικαιούμαι έναν κόσμο ανθρώπινο, δίκαιο και ειρηνικό.
Έναν κόσμο στον οποίο θα μεγαλώσουν αύριο τα δικά μου παιδιά.
Οι δικές μας Ενέργειες
Η Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. στις 20 Νοεμβρίου 1989 και κυρώθηκε από τη χώρα μας με το Νόμο 2101/1992 κατοχυρώνει βασικές αρχές και δεσμεύει τις Κυβερνήσεις να εντείνουν τις προσπάθειές τους για μια φιλική για το παιδί κοινωνία.
Αναγνωρίζει ότι όλα τα παιδιά χωρίς διακρίσεις έχουν δικαιώματα όπως και οι ενήλικες.
Εξαιτίας της φύσης τους όμως, έχουν και επιπλέον δικαιώματα, καθώς χρειάζονται ειδική φροντίδα και προετοιμασία για να ανατραφούν μέσα σε πνεύμα ειρήνης, αξιοπρέπειας, ανοχής, ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης, ώστε να προετοιμαστούν πλήρως για να ζήσουν μια ατομική ζωή στην κοινωνία.
Δίκτυο για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Σωματικής Τιμωρίας στα Παιδιά
Παράλληλα σημειώνεται ότι στη χώρα μας λειτουργεί Δίκτυο για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Σωματικής Τιμωρίας στα Παιδιά το οποίο μεταξύ άλλων:
- προωθεί την εξάλειψη κάθε μορφής σωματικής τιμωρίας στα παιδιά από οποιονδήποτε διότι παραβιάζει τα θεμελιώδη δικαιώματά τους, όπως αυτά κατοχυρώνονται στην προαναφερόμενη Διεθνή Σύμβαση, προσβάλλει την προσωπικότητά τους, τα εξοικειώνει με τη βία ως μέσο επίλυσης προβλημάτων και είναι επικίνδυνη για την ψυχική και σωματική τους υγεία.
- υποστηρίζει την ανάπτυξη δράσεων για την πρόληψη και καταπολέμηση της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά από ενήλικες σε βάρος των παιδιών ή ενώπιόν τους.
- αποβλέπει στην εξάλειψη της κοινωνικής και νομικής αποδοχής της σωματικής τιμωρίας των παιδιών στη χώρα μας, ώστε αυτά να διαπαιδαγωγούνται μέσα από το διάλογο και τη συμμετοχή και με μεθόδους σύμφωνες με τις σύγχρονες παιδαγωγικές επιστήμες.
Συντονισμός Δράσεων και υπηρεσιών παιδικής προστασίας
Στα πλαίσια της εξάλειψης του φαινόμενου της κακοποίησης των παιδιών, εκδόθηκε η αριθμ. οικ.49540 / 2011 (Φ.Ε.Κ. 877 / 2011 τ. Β') Κοινή Υπουργική Απόφαση «Συντονισμός Δράσεων και υπηρεσιών παιδικής προστασίας» κατά εξουσιοδότηση του άρθρου 8 του Ν.3961/2011(Φ.Ε.Κ. 97/τ.Α' /29-4-2011) από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης σε συνεργασία με το Υπουργείο Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και αποφασίστηκαν τα παρακάτω:
- Συγκρότηση Ομάδων Προστασίας Ανηλίκων (Ο.Π.Α.) σε κάθε Δήμο αποτελούμενες από Κοινωνικούς Λειτουργούς, με στόχο το συντονισμό και τη συνεργασία για θέματα παιδικής προστασίας, την πρόληψη και την αντιμετώπιση της θυματοποίησης και της εγκληματικότητας των ανηλίκων στην περιοχή ευθύνης τους.
- Συστήνεται Δίκτυο με την επωνυμία «ΟΡΕΣΤΗΣ» που οργανώνει το Κεντρικό Επιστημονικό Συμβούλιο για την Αντιμετώπιση της Θυματοποίησης και Εγκληματικότητας των Ανηλίκων (Κ.Ε.Σ.Α.Θ.Ε.Α.). Στο Δίκτυο εντάσσονται και θα διασυνδέονται ηλεκτρονικά υπηρεσίες των Υπουργείων Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που παρέχουν κοινωνική μέριμνα, φροντίδα, αλληλεγγύη και προστασία στους ανηλίκους σε κίνδυνο και στους ανήλικους παραβάτες. Επίσης στο ίδιο Δίκτυο μπορούν να ενταχθούν και ιδιωτικοί ή άλλοι φορείς του δημοσίου και των Περιφερειακών και τοπικών Αυτοδιοικήσεων της Χώρας. Το Δίκτυο δύναται να αναπτύσσει συνεργασία με άλλα διεθνή ή εθνικά δίκτυα και φορείς που οι αρμοδιότητες τους εναρμονίζονται και οι δραστηριότητες τους εξυπηρετούν τους σκοπούς και τους στόχους του Δικτύου «ΟΡΕΣΤΗΣ». Το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης (Ε.Κ.Κ.Α) βρίσκεται σε στενή και δημιουργική συνεργασία με το Κ.Ε.Σ.Α.Θ.Ε.Α. για την υλοποίηση του ανωτέρω νομικού πλαισίου.
Επιπρόσθετα, έχει ανατεθεί στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του, να προωθήσει σε εθνικό επίπεδο το συντονισμό των δράσεων πρόνοιας και να αναπτύξει ένα ολοκληρωμένο Σύστημα Ηλεκτρονικής Διασύνδεσης και Διαδραστικότητας Υπηρεσιών Πρόνοιας, του οποίου ο κωδικός τίτλος είναι «e-pronoia».
Η Σύμβαση για τα δικαιώματα του Παιδιού
H σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού αποτελείται από 54 άρθρα και καλύπτει όλα τα δικαιώματα των παιδιών, χωρίζοντάς τα σε 4 κατηγορίες: δικαιώματα επιβίωσης, ανάπτυξης, προστασίας και συμμετοχής. Τα άρθρα αυτά αναλυτικά είναι:
1. Ορισμός: «Παιδιά» θεωρούνται όλα τα κορίτσια και τα αγόρια από 0 έως 18 ετών.
2. Απαγόρευση διακρίσεων: Όλα τα παιδιά είναι ίσα. Έχουν δικαίωμα να τα αντιμετωπίζουν χωρίς διακρίσεις λόγω της φυλής, του φύλου, της γλώσσας, της θρησκείας, των απόψεων, της περιουσίας, της κατάστασης, των ιδιαίτερων αναγκών ή της εμφάνισής τους.
3. Το συμφέρον του παιδιού: Όταν οι μεγάλοι παίρνουν αποφάσεις που αφορούν τα παιδιά, πρέπει να υπολογίζουν πριν από όλα το συμφέρον των παιδιών. Η Πολιτεία πρέπει να προστατεύει και να φροντίζει τα παιδιά, αν οι γονείς τους δεν μπορούν να το κάνουν.
4. Μέτρα της Πολιτείας: Η Πολιτεία πρέπει να παίρνει όλα τα κατάλληλα μέτρα για να εφαρμόζονται τα δικαιώματα των παιδιών.
5. Ρόλος γονέων και κηδεμόνων: Οι γονείς ή οι κηδεμόνες ενός παιδιού είναι υπεύθυνοι να το μεγαλώνουν έτσι ώστε να αναπτύσσονται οι ικανότητές του και να το βοηθούν να μάθει και να ασκεί τα δικαιώματά του.
6. Δικαίωμα στη ζωή: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στη ζωή, την επιβίωση και την ανάπτυξη.
7. Όνομα και ιθαγένεια: Δικαίωμα κάθε παιδιού είναι να γράφεται στο ληξιαρχείο με τη γέννησή του και να έχει όνομα, επώνυμο και ιθαγένεια, δηλαδή να ανήκει σε μια χώρα.
8. Ταυτότητα: Η Πολιτεία πρέπει να βοηθά τα παιδιά να διατηρούν την ταυτότητα, την ιθαγένεια και τις οικογενειακές τους σχέσεις.
9. Ζωή και επικοινωνία με τους γονείς: Κάθε παιδί έχει δικαίωμα να ζει μαζί με τους γονείς του, εκτός αν αυτοί ζουν χωριστά, αν δεν μπορούν να το φροντίσουν ή αν πρέπει να απομακρυνθεί από αυτούς για το καλό του. Όταν ζει μακριά από τους γονείς του, το παιδί έχει δικαίωμα να τους βλέπει και να επικοινωνεί μαζί τους, εκτός αν αυτό είναι αντίθετο με το συμφέρον του.
10. Οικογενειακή επανένωση: Αν ένα παιδί ζει σε διαφορετική χώρα από τους γονείς του, έχει δικαίωμα να ξανασμίξει μαζί τους και να μείνουν στο ίδιο μέρος.
11. Παράνομες μετακινήσεις στο εξωτερικό: Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από κάθε παράνομη απομάκρυνσή τους από τη χώρα στην οποία ζουν.
12. Ελευθερία γνώμης: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους. Οι μεγάλοι πρέπει να ακούν και να παίρνουν σοβαρά υπόψη τους τη γνώμη των παιδιών για θέματα που τα αφορούν, ανάλογα με την ηλικία και την ωριμότητά τους.
13. Ελευθερία έκφρασης: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να αναζητούν, να μαθαίνουν και να μεταδίδουν πληροφορίες και ιδέες, και να εκφράζονται ελεύθερα, μέσα από τον γραπτό ή προφορικό λόγο, την τέχνη ή άλλους τρόπους, αρκεί να σέβονται τα δικαιώματα των άλλων.
14 Ελευθερία σκέψης και θρησκείας: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να σκέφτονται ελεύθερα και να πιστεύουν σε μια θρησκεία.
15 Ελευθερία συνάντησης και ομαδικής συνεργασίας: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να συναντιόνται, να συνεργάζονται και να συμμετέχουν σε συγκεντρώσεις, αρκεί να μην παραβιάζουν τα δικαιώματα των άλλων.
16. Ιδιωτική ζωή: Κανείς δεν μπορεί να επεμβαίνει αυθαίρετα ή παράνομα στην ιδιωτική ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία ενός παιδιού, ούτε να προσβάλλει την τιμή και την υπόληψή του.
17. Πληροφόρηση: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να μαθαίνουν τι συμβαίνει γύρω τους από τα μέσα ενημέρωσης (εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση, ηλεκτρονικά μέσα). Η Πολιτεία πρέπει να ενθαρρύνει τα μέσα να διαδίδουν χρήσιμες πληροφορίες και να προστατεύουν τα παιδιά από ό,τι μπορεί να τα βλάψει.
18. Ευθύνες και υποστήριξη γονέων: Οι γονείς ή κηδεμόνες ενός παιδιού έχουν τη ευθύνη της ανατροφής και της ανάπτυξής του. Η Πολιτεία πρέπει να τους βοηθά σε αυτή την αποστολή και να εξασφαλίζει τη δημιουργία υπηρεσιών φροντίδας για τα παιδιά.
19. Βία, παραμέληση, εκμετάλλευση: Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από κάθε μορφή βίας, προσβολής, παραμέλησης, εγκατάλειψης, σωματικής, ψυχολογικής, πνευματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης, όσο βρίσκονται στην ευθύνη των γονιών ή των κηδεμόνων τους ή άλλων προσώπων στα οποία αυτοί τα έχουν εμπιστευθεί.
20. Εναλλακτική επιμέλεια: Όταν ένα παιδί δεν ζει με την οικογένειά του ή αυτή δεν μπορεί να το φροντίσει, έχει δικαίωμα ειδικής προστασίας και βοήθειας, μέσα από θεσμούς όπως η υιοθεσία, η φιλοξενία σε ανάδοχη οικογένεια ή σε κατάλληλη στέγη / ίδρυμα.
21. Υιοθεσία: Πολιτεία πρέπει να παίρνει όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε μια υιοθεσία που γίνεται στην ίδια χώρα ή σε άλλη, να είναι σύμφωνη με το νόμο και να λαμβάνεται υπόψη πάνω απ’ όλα το συμφέρον του παιδιού.
22. Παιδιά πρόσφυγες: Τα παιδιά πρόσφυγες, που έχουν φύγει μόνα ή συνοδευόμενα από τους δικούς τους από την πατρίδα τους επειδή εκεί κινδύνευαν, έχουν δικαίωμα ειδικής προστασίας και απολαμβάνουν όλα τα δικαιώματα που έχουν και τα άλλα παιδιά.
23. Παιδιά με αναπηρίες: Τα παιδιά με σωματικές ή πνευματικές αναπηρίες έχουν δικαίωμα να ζουν σε συνθήκες που εγγυώνται την αξιοπρέπειά τους και ευνοούν την αυτονομία τους. Να απολαμβάνουν ειδική φροντίδα και να συμμετέχουν ισότιμα στην εκπαίδευση και την κοινωνική ζωή.
24. Υγεία και ιατρικές υπηρεσίες: Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην προληπτική φροντίδα της υγείας τους και όταν αρρωσταίνουν να χρησιμοποιούν τις απαραίτητες ιατρικές υπηρεσίες για τη θεραπεία τους.
25. Επανεξέταση αναδοχής: Όταν ένα παιδί τοποθετείται σε ένα ίδρυμα ή μια ανάδοχη οικογένεια, η Πολιτεία πρέπει να παρακολουθεί και να ελέγχει αν το φροντίζουν σωστά και αν απολαμβάνει όλα τα δικαιώματά του.
26. Κοινωνική πρόνοια: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν την κατάλληλη κοινωνική φροντίδα και ασφάλιση.
27. Ανάπτυξη και επίπεδο ζωής: Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής: να έχουν φαγητό, ρούχα και να ζουν σε ένα ασφαλές σπίτι, ώστε να έχουν ομαλή σωματική, πνευματική, ψυχική, ηθική και κοινωνική ανάπτυξη. Αν οι γονείς τους δεν μπορούν να τους τα προσφέρουν, η Πολιτεία πρέπει να τους βοηθάει.
28. Εκπαίδευση: Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα να πηγαίνουν στο σχολείο και να έχουν ίσες ευκαιρίες σε αυτό. Η Πολιτεία πρέπει να παίρνει μέτρα ώστε τα παιδιά να γράφονται και να μη διακόπτουν το σχολείο. Τα μέτρα για τη σχολική πειθαρχία πρέπει να σέβονται τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια των μαθητών.
29. Σκοποί εκπαίδευσης: Η εκπαίδευση πρέπει να βοηθάει τα παιδιά να αναπτύσσουν τις ικανότητες και την προσωπικότητά τους και να μαθαίνουν να σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, τους διαφορετικούς πολιτισμούς και το φυσικό περιβάλλον.
30. Μειονότητες: Τα παιδιά που ανήκουν σε εθνικές, γλωσσικές ή θρησκευτικές μειονότητες, έχουν δικαίωμα να έχουν τη δική τους πολιτιστική ζωή, να χρησιμοποιούν τη γλώσσα τους και να ασκούν τη θρησκεία τους.
31. Ελεύθερος χρόνος και ψυχαγωγία: Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα να ξεκουράζονται, να έχουν ελεύθερο χρόνο, να παίζουν, να ψυχαγωγούνται και να ασχολούνται με πράγματα που τους ενδιαφέρουν.
32. Παιδική εργασία, οικονομική εκμετάλλευση: Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από την οικονομική εκμετάλλευση και οποιαδήποτε επικίνδυνη εργασία μπορεί να βάλει σε κίνδυνο την εκπαίδευση, την υγεία ή την ανάπτυξή τους. Η Πολιτεία πρέπει να ρυθμίζει, σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις, τα κατώτατα όρια ηλικίας, τα ωράρια και τις συνθήκες εργασίας για ανηλίκους όπως και την επιβολή ποινών σε όσους τα παραβιάζουν.
33. Ναρκωτικά: Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από την παράνομη χρήση ναρκωτικών ουσιών αλλά και να μη χρησιμοποιούνται στην παραγωγή και τη διακίνησή τους.
34. Σεξουαλική βία και εκμετάλλευση: Είναι υποχρέωση της Πολιτείας να προστατεύει τα παιδιά από κάθε μορφή σεξουαλικής βίας και εκμετάλλευσης, όπως ο εξαναγκασμός σε σεξουαλική δραστηριότητα, η πορνεία και η πορνογραφία.
35. Απαγωγή και εμπορία παιδιών: Τα κράτη παίρνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα για να εμποδίσουν τις απαγωγές, την πώληση και το δουλεμπόριο των παιδιών.
36. Άλλες μορφές εκμετάλλευσης: Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από οποιαδήποτε άλλη μορφή εκμετάλλευσης που μπορεί να βλάπτει την ευημερία τους.
37. Βασανιστήρια και στέρηση ελευθερίας: Κανένα παιδί δεν πρέπει να υποβάλλεται σε βασανιστήρια ή άλλη απάνθρωπη ή εξευτελιστική τιμωρία. Η θανατική ποινή και η ισόβια φυλάκιση απαγορεύεται να επιβάλλονται σε παιδιά. Η σύλληψη και κράτηση ανηλίκων πρέπει να είναι σύμφωνη με το νόμο, να έχει την ελάχιστη δυνατή χρονική διάρκεια και να ανταποκρίνεται στην ανάγκες της ηλικίας τους.
38. Ένοπλες συρράξεις: Σε περίπτωση πολέμου, τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται. Απαγορεύεται να συμμετέχουν σε εχθροπραξίες παιδιά κάτω των 15 ετών.
39. Επανένταξη παιδιού-θύματος: Η Πολιτεία πρέπει να φροντίζει τα παιδιά που είναι θύματα παραμέλησης, κακομεταχείρισης, εκμετάλλευσης ή πολέμων για να ξεπερνούν τα τραύματά τους και να συμμετέχουν φυσιολογικά στην κοινωνική ζωή.
40. Δικαιοσύνη / ποινική μεταχείριση: Κάθε παιδί ύποπτο, κατηγορούμενο ή καταδικασμένο για μια παράνομη πράξη έχει δικαίωμα να το αντιμετωπίζουν με αξιοπρέπεια, ανθρωπισμό και σεβασμό στις ανάγκες του, να ενημερώνεται για την υπόθεσή του σε γλώσσα που καταλαβαίνει και να έχει νομική βοήθεια για να μπορεί να υπερασπίζεται τον εαυτό του.
41. Ευνοϊκότερες ρυθμίσεις: Αν οι νόμοι μιας χώρας προστατεύουν καλύτερα τα δικαιώματα των παιδιών από ό,τι αυτή η Σύμβαση, τότε πρέπει να εφαρμόζονται εκείνοι.
42. Γνωστοποίηση: Τα κράτη έχουν υποχρέωση να κάνουν γνωστά στους μεγάλους και στα παιδιά τις αρχές και το περιεχόμενο αυτής της Σύμβασης.
43-54. Εφαρμογή και έλεγχος: Μια ειδική Επιτροπή στον ΟΗΕ παρακολουθεί την εφαρμογή της Σύμβασης σε όλα τα κράτη που την έχουν υπογράψει. Οι κυβερνήσεις οφείλουν να στέλνουν εκθέσεις κάθε πέντε χρόνια και η Επιτροπή, αφού τις εξετάσει, τους στέλνει παρατηρήσεις και προτάσεις της.
H σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού αποτελείται από 54 άρθρα και καλύπτει όλα τα δικαιώματα των παιδιών, χωρίζοντάς τα σε 4 κατηγορίες: δικαιώματα επιβίωσης, ανάπτυξης, προστασίας και συμμετοχής. Τα άρθρα αυτά αναλυτικά είναι:
1. Ορισμός: «Παιδιά» θεωρούνται όλα τα κορίτσια και τα αγόρια από 0 έως 18 ετών.
2. Απαγόρευση διακρίσεων: Όλα τα παιδιά είναι ίσα. Έχουν δικαίωμα να τα αντιμετωπίζουν χωρίς διακρίσεις λόγω της φυλής, του φύλου, της γλώσσας, της θρησκείας, των απόψεων, της περιουσίας, της κατάστασης, των ιδιαίτερων αναγκών ή της εμφάνισής τους.
3. Το συμφέρον του παιδιού: Όταν οι μεγάλοι παίρνουν αποφάσεις που αφορούν τα παιδιά, πρέπει να υπολογίζουν πριν από όλα το συμφέρον των παιδιών. Η Πολιτεία πρέπει να προστατεύει και να φροντίζει τα παιδιά, αν οι γονείς τους δεν μπορούν να το κάνουν.
4. Μέτρα της Πολιτείας: Η Πολιτεία πρέπει να παίρνει όλα τα κατάλληλα μέτρα για να εφαρμόζονται τα δικαιώματα των παιδιών.
5. Ρόλος γονέων και κηδεμόνων: Οι γονείς ή οι κηδεμόνες ενός παιδιού είναι υπεύθυνοι να το μεγαλώνουν έτσι ώστε να αναπτύσσονται οι ικανότητές του και να το βοηθούν να μάθει και να ασκεί τα δικαιώματά του.
6. Δικαίωμα στη ζωή: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στη ζωή, την επιβίωση και την ανάπτυξη.
7. Όνομα και ιθαγένεια: Δικαίωμα κάθε παιδιού είναι να γράφεται στο ληξιαρχείο με τη γέννησή του και να έχει όνομα, επώνυμο και ιθαγένεια, δηλαδή να ανήκει σε μια χώρα.
8. Ταυτότητα: Η Πολιτεία πρέπει να βοηθά τα παιδιά να διατηρούν την ταυτότητα, την ιθαγένεια και τις οικογενειακές τους σχέσεις.
9. Ζωή και επικοινωνία με τους γονείς: Κάθε παιδί έχει δικαίωμα να ζει μαζί με τους γονείς του, εκτός αν αυτοί ζουν χωριστά, αν δεν μπορούν να το φροντίσουν ή αν πρέπει να απομακρυνθεί από αυτούς για το καλό του. Όταν ζει μακριά από τους γονείς του, το παιδί έχει δικαίωμα να τους βλέπει και να επικοινωνεί μαζί τους, εκτός αν αυτό είναι αντίθετο με το συμφέρον του.
10. Οικογενειακή επανένωση: Αν ένα παιδί ζει σε διαφορετική χώρα από τους γονείς του, έχει δικαίωμα να ξανασμίξει μαζί τους και να μείνουν στο ίδιο μέρος.
11. Παράνομες μετακινήσεις στο εξωτερικό: Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από κάθε παράνομη απομάκρυνσή τους από τη χώρα στην οποία ζουν.
12. Ελευθερία γνώμης: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους. Οι μεγάλοι πρέπει να ακούν και να παίρνουν σοβαρά υπόψη τους τη γνώμη των παιδιών για θέματα που τα αφορούν, ανάλογα με την ηλικία και την ωριμότητά τους.
13. Ελευθερία έκφρασης: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να αναζητούν, να μαθαίνουν και να μεταδίδουν πληροφορίες και ιδέες, και να εκφράζονται ελεύθερα, μέσα από τον γραπτό ή προφορικό λόγο, την τέχνη ή άλλους τρόπους, αρκεί να σέβονται τα δικαιώματα των άλλων.
14 Ελευθερία σκέψης και θρησκείας: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να σκέφτονται ελεύθερα και να πιστεύουν σε μια θρησκεία.
15 Ελευθερία συνάντησης και ομαδικής συνεργασίας: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να συναντιόνται, να συνεργάζονται και να συμμετέχουν σε συγκεντρώσεις, αρκεί να μην παραβιάζουν τα δικαιώματα των άλλων.
16. Ιδιωτική ζωή: Κανείς δεν μπορεί να επεμβαίνει αυθαίρετα ή παράνομα στην ιδιωτική ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία ενός παιδιού, ούτε να προσβάλλει την τιμή και την υπόληψή του.
17. Πληροφόρηση: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να μαθαίνουν τι συμβαίνει γύρω τους από τα μέσα ενημέρωσης (εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση, ηλεκτρονικά μέσα). Η Πολιτεία πρέπει να ενθαρρύνει τα μέσα να διαδίδουν χρήσιμες πληροφορίες και να προστατεύουν τα παιδιά από ό,τι μπορεί να τα βλάψει.
18. Ευθύνες και υποστήριξη γονέων: Οι γονείς ή κηδεμόνες ενός παιδιού έχουν τη ευθύνη της ανατροφής και της ανάπτυξής του. Η Πολιτεία πρέπει να τους βοηθά σε αυτή την αποστολή και να εξασφαλίζει τη δημιουργία υπηρεσιών φροντίδας για τα παιδιά.
19. Βία, παραμέληση, εκμετάλλευση: Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από κάθε μορφή βίας, προσβολής, παραμέλησης, εγκατάλειψης, σωματικής, ψυχολογικής, πνευματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης, όσο βρίσκονται στην ευθύνη των γονιών ή των κηδεμόνων τους ή άλλων προσώπων στα οποία αυτοί τα έχουν εμπιστευθεί.
20. Εναλλακτική επιμέλεια: Όταν ένα παιδί δεν ζει με την οικογένειά του ή αυτή δεν μπορεί να το φροντίσει, έχει δικαίωμα ειδικής προστασίας και βοήθειας, μέσα από θεσμούς όπως η υιοθεσία, η φιλοξενία σε ανάδοχη οικογένεια ή σε κατάλληλη στέγη / ίδρυμα.
21. Υιοθεσία: Πολιτεία πρέπει να παίρνει όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε μια υιοθεσία που γίνεται στην ίδια χώρα ή σε άλλη, να είναι σύμφωνη με το νόμο και να λαμβάνεται υπόψη πάνω απ’ όλα το συμφέρον του παιδιού.
22. Παιδιά πρόσφυγες: Τα παιδιά πρόσφυγες, που έχουν φύγει μόνα ή συνοδευόμενα από τους δικούς τους από την πατρίδα τους επειδή εκεί κινδύνευαν, έχουν δικαίωμα ειδικής προστασίας και απολαμβάνουν όλα τα δικαιώματα που έχουν και τα άλλα παιδιά.
23. Παιδιά με αναπηρίες: Τα παιδιά με σωματικές ή πνευματικές αναπηρίες έχουν δικαίωμα να ζουν σε συνθήκες που εγγυώνται την αξιοπρέπειά τους και ευνοούν την αυτονομία τους. Να απολαμβάνουν ειδική φροντίδα και να συμμετέχουν ισότιμα στην εκπαίδευση και την κοινωνική ζωή.
24. Υγεία και ιατρικές υπηρεσίες: Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην προληπτική φροντίδα της υγείας τους και όταν αρρωσταίνουν να χρησιμοποιούν τις απαραίτητες ιατρικές υπηρεσίες για τη θεραπεία τους.
25. Επανεξέταση αναδοχής: Όταν ένα παιδί τοποθετείται σε ένα ίδρυμα ή μια ανάδοχη οικογένεια, η Πολιτεία πρέπει να παρακολουθεί και να ελέγχει αν το φροντίζουν σωστά και αν απολαμβάνει όλα τα δικαιώματά του.
26. Κοινωνική πρόνοια: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν την κατάλληλη κοινωνική φροντίδα και ασφάλιση.
27. Ανάπτυξη και επίπεδο ζωής: Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής: να έχουν φαγητό, ρούχα και να ζουν σε ένα ασφαλές σπίτι, ώστε να έχουν ομαλή σωματική, πνευματική, ψυχική, ηθική και κοινωνική ανάπτυξη. Αν οι γονείς τους δεν μπορούν να τους τα προσφέρουν, η Πολιτεία πρέπει να τους βοηθάει.
28. Εκπαίδευση: Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα να πηγαίνουν στο σχολείο και να έχουν ίσες ευκαιρίες σε αυτό. Η Πολιτεία πρέπει να παίρνει μέτρα ώστε τα παιδιά να γράφονται και να μη διακόπτουν το σχολείο. Τα μέτρα για τη σχολική πειθαρχία πρέπει να σέβονται τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια των μαθητών.
29. Σκοποί εκπαίδευσης: Η εκπαίδευση πρέπει να βοηθάει τα παιδιά να αναπτύσσουν τις ικανότητες και την προσωπικότητά τους και να μαθαίνουν να σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, τους διαφορετικούς πολιτισμούς και το φυσικό περιβάλλον.
30. Μειονότητες: Τα παιδιά που ανήκουν σε εθνικές, γλωσσικές ή θρησκευτικές μειονότητες, έχουν δικαίωμα να έχουν τη δική τους πολιτιστική ζωή, να χρησιμοποιούν τη γλώσσα τους και να ασκούν τη θρησκεία τους.
31. Ελεύθερος χρόνος και ψυχαγωγία: Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα να ξεκουράζονται, να έχουν ελεύθερο χρόνο, να παίζουν, να ψυχαγωγούνται και να ασχολούνται με πράγματα που τους ενδιαφέρουν.
32. Παιδική εργασία, οικονομική εκμετάλλευση: Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από την οικονομική εκμετάλλευση και οποιαδήποτε επικίνδυνη εργασία μπορεί να βάλει σε κίνδυνο την εκπαίδευση, την υγεία ή την ανάπτυξή τους. Η Πολιτεία πρέπει να ρυθμίζει, σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις, τα κατώτατα όρια ηλικίας, τα ωράρια και τις συνθήκες εργασίας για ανηλίκους όπως και την επιβολή ποινών σε όσους τα παραβιάζουν.
33. Ναρκωτικά: Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από την παράνομη χρήση ναρκωτικών ουσιών αλλά και να μη χρησιμοποιούνται στην παραγωγή και τη διακίνησή τους.
34. Σεξουαλική βία και εκμετάλλευση: Είναι υποχρέωση της Πολιτείας να προστατεύει τα παιδιά από κάθε μορφή σεξουαλικής βίας και εκμετάλλευσης, όπως ο εξαναγκασμός σε σεξουαλική δραστηριότητα, η πορνεία και η πορνογραφία.
35. Απαγωγή και εμπορία παιδιών: Τα κράτη παίρνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα για να εμποδίσουν τις απαγωγές, την πώληση και το δουλεμπόριο των παιδιών.
36. Άλλες μορφές εκμετάλλευσης: Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από οποιαδήποτε άλλη μορφή εκμετάλλευσης που μπορεί να βλάπτει την ευημερία τους.
37. Βασανιστήρια και στέρηση ελευθερίας: Κανένα παιδί δεν πρέπει να υποβάλλεται σε βασανιστήρια ή άλλη απάνθρωπη ή εξευτελιστική τιμωρία. Η θανατική ποινή και η ισόβια φυλάκιση απαγορεύεται να επιβάλλονται σε παιδιά. Η σύλληψη και κράτηση ανηλίκων πρέπει να είναι σύμφωνη με το νόμο, να έχει την ελάχιστη δυνατή χρονική διάρκεια και να ανταποκρίνεται στην ανάγκες της ηλικίας τους.
38. Ένοπλες συρράξεις: Σε περίπτωση πολέμου, τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται. Απαγορεύεται να συμμετέχουν σε εχθροπραξίες παιδιά κάτω των 15 ετών.
39. Επανένταξη παιδιού-θύματος: Η Πολιτεία πρέπει να φροντίζει τα παιδιά που είναι θύματα παραμέλησης, κακομεταχείρισης, εκμετάλλευσης ή πολέμων για να ξεπερνούν τα τραύματά τους και να συμμετέχουν φυσιολογικά στην κοινωνική ζωή.
40. Δικαιοσύνη / ποινική μεταχείριση: Κάθε παιδί ύποπτο, κατηγορούμενο ή καταδικασμένο για μια παράνομη πράξη έχει δικαίωμα να το αντιμετωπίζουν με αξιοπρέπεια, ανθρωπισμό και σεβασμό στις ανάγκες του, να ενημερώνεται για την υπόθεσή του σε γλώσσα που καταλαβαίνει και να έχει νομική βοήθεια για να μπορεί να υπερασπίζεται τον εαυτό του.
41. Ευνοϊκότερες ρυθμίσεις: Αν οι νόμοι μιας χώρας προστατεύουν καλύτερα τα δικαιώματα των παιδιών από ό,τι αυτή η Σύμβαση, τότε πρέπει να εφαρμόζονται εκείνοι.
42. Γνωστοποίηση: Τα κράτη έχουν υποχρέωση να κάνουν γνωστά στους μεγάλους και στα παιδιά τις αρχές και το περιεχόμενο αυτής της Σύμβασης.
43-54. Εφαρμογή και έλεγχος: Μια ειδική Επιτροπή στον ΟΗΕ παρακολουθεί την εφαρμογή της Σύμβασης σε όλα τα κράτη που την έχουν υπογράψει. Οι κυβερνήσεις οφείλουν να στέλνουν εκθέσεις κάθε πέντε χρόνια και η Επιτροπή, αφού τις εξετάσει, τους στέλνει παρατηρήσεις και προτάσεις της.
Χάθηκαν προσωρινά, γίνανε σκιές,
με παρακολουθούν για δευτερόλεπτα
μέσα από την ομίχλη,
πιάνουν την άκρη του παλτού μου.
Χειμώνας είναι γι' αυτά, βαρύς, με χιόνια.
Με παπούτσια χαλασμένα, με αισθήματα
κουρέλια τριγυρνάνε άσκοπα στους δρόμους,
κάτω από φανάρια του δεκάτου ενάτου αιώνα.
Το χιόνι σφυρίζει και τα χτυπάει αλύπητα.
Προσπαθεί να τα σβήσει από τις σελίδες των
βιβλίων. Αυτά όμως επιμένουν να τριγυρνάνε
στη μνήμη μας, να μας τυραννούν, να μας συντροφεύουν.
Χλωμά και πεινασμένα μας περιμένουν
στη γωνιά, με τους ώμους να διψούν
για χάδι. Σούρουπο τα είδαμε για πρώτη
φορά και μα έφεραν τα πιο παράτολμα σχέδια.
Εκεί που σβήνει η μουσική, κρύβονται φοβισμένα
τα παιδάκια κοιτώντας το φεγγάρι.
Γιάννης Κοντός, συλλογή «Ο αθλητής του τίποτα», Κέδρος, 1997
Νικηφόρος Βρεττάκος, Διεθνής παιδούπολη Πεσταλότσι*
Τα πρόσωπα των παιδιών είναι πατρίδες
φερμένες εδώ απ' τα τέσσερα σημεία της γης
για ένα διάλογο αγάπης.
Κοινό το χορτάρι κι ο ήλιος και τα χέρια που παίζουνε.
Βλέπετε αυτά τα παιδιά που τα μάτια τους είναι γιομάτα
ουρανό και αθωότητα;
Είναι οι ίδιοι αυτοί που σκοτώθηκαν στους πολέμους.
που εξωσμένοι απ' του κόσμου αυτού την αδιαίρετη
σκηνή επαιτήσανε το δικαίωμα να χαρούνε τη γη που τους γέννησε:
που εξωσμένοι απ' του κόσμου αυτού την αδιαίρετη
σκηνή επαιτήσανε το δικαίωμα να χαρούνε τη γη που τους γέννησε:
Να κάθονται πάνω της ή να πορεύονται,
να μαζεύουν λουλούδια, να ψαρεύουν στις λίμνες,
να σκάφτουν, να χτίζουν, να θαυμάζουν
τον κόσμο μες απ' των άσπρων τους σπιτιών τα παράθυρα
δίχως φόβο. ασφαλείς και ισότιμοι απέναντι στη βροχή.
δίχως φόβο. ασφαλείς και ισότιμοι απέναντι στη βροχή.
Οι ίδιοι που πάλαιψαν γενναία
το αδυσώπητο σκοτάδι και πέσανε.
που έκαμαν όμορφα όνειρα.
Δεν ήτανε διαφορετικά το γέλιο, τα χέρια,
οι κινήσεις τους, κι όμως σκοτώθηκαν.
Τα μάτια τους ίδια το φως που ζητούσανε.
Κάθε πρωί που βγαίνει ο ήλιος στην πόλη του Τρόγγεν,
στο χωριό Πεσταλότσι, τα πράγματα είναι
το ίδιο απλά, όπως άλλωστε ήταν πάντοτε
σε τούτο τον κόσμο. Μονάχα πως τα πρόσωπα
εδώ των παιδιών είναι πατρίδες.
Κάθε πρωί, με το ίδιο τραγούδι
και κάτω απ' την ίδια υπόσχεση αγάπης
όλα μαζί είναι η Υδρόγειος που προσεύχεται.
Νικηφόρος Βρεττάκος, «Διεθνής Παιδούπολη Πεσταλότσι»,
Τα ποιήματα, Αθήνα, εκδ. Τρία φύλλα, 1981, σσ. 280-281.
Για τον ποιητή μας Ν. Βρεττάκο διαβάστε και δείτε τον ΕΔΩ
*Ιωάννης Ερρίκος Πεσταλότσι (Johann Heinrich Pestalozzi, 12 Ιανουαρίου 1746 – 17 Φεβρουαρίου 1827), Ελβετός παιδαγωγός και μεταρρυθμιστής της εκπαιδεύσεως. Πολύ μεγάλο και πολύπλευρο το παιδαγωγικό του έργο. Συνέγραψε πολλά έργα που εξηγούσαν τις επαναστατικές νέες ιδέες και αρχές του για την εκπαίδευση. Σύνθημά του ήταν «Μάθηση με το κεφάλι, με το χέρι και με την καρδιά». Χάρη στον Πεσταλότσι ο αναλφαβητισμός στην Ελβετία εξαλείφθηκε σχεδόν τελείως μέχρι το 1830. Άνοιξε πολλά σχολεία συγκεντρώνοντας για φοίτηση πάμπτωχα κι ορφανά παιδιά και μέσα σε άθλιες οικονομικές συνθήκες δημιούργησε μια παιδαγωγική που θαυμάζεται έως και σήμερα.
by Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr
Σχετικά Θέματα:
Μελένιος Δράκος: Ένα παραμύθι για τα εξαφανισμένα παιδιά στο Διαδίκτυο
Κοιμάται ήσυχος. Διόλου δεν τον απασχολεί που κοιμάται σ' ένα ψαθάκι, σε μια πλατεία... λες και μόλις...
Όταν η Αξιοπρεπής Εργασία ως δικαίωμα, έχει εξαφανιστεί - το Σύνταγμα της Ελληνικής Βουλής και το Άρθρο 22
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου