Το τέλος της ανθρωπότητας: Για τα παιδιά που χάνονται στων πόλεων τα τείχη

Καλό Παράδεισο αγόρι μου Στην Αγκαλιά Του Θεού που πας

Προσφυγόπουλο αυτοκτόνησε πηδώντας στο κενό.
Οι ντόπιοι του φώναζαν «πέσε» και το βιντεοσκοπούσαν!

της Σοφίας Ντρέκου

«Στην πόλη Schmölln της Θουριγγίας στην Γερμανία, 17χρονος πρόσφυγας από την Σομαλία πήδηξε από παράθυρο και αυτοκτόνησε ύστερα από την παρότρυνση ντόπιων οι οποίοι σύμφωνα με τα τοπικά ΜΜΕ του φώναζαν «πήδα»! Οι γείτονές του από τα διπλανά μπαλκόνια χρησιμοποιώντας τα κινητά τους, βιντεοσκόπησαν την κτηνωδία που και αυτοί με τον τρόπο τους προκάλεσαν!

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της αστυνομίας, όταν έφτασε στον χώρο, ο ανήλικος πρόσφυγας είχε ήδη καθίσει στο περβάζι του παραθύρου στον πέμπτο όροφο του κέντρου υγείας. Όπως σημειώνει η ανακοίνωση παρόλες τις προσπάθειες και της πυροσβεστικής ο νεαρός πήδηξε και λίγη ώρα μετά υπέκυψε από τα σοβαρά τραύματα που του είχε προκαλέσει η πρόσκρουση στο έδαφος. Το γεγονός αυτό γνωστοποιήθηκε μέσω του twitter από τον λογαριασμό του τοπικού Μέσου Ενημέρωσης MDR THURINGEN. 

Το τραγικό περιστατικό συγκεκριμένα συνέβη σε ένα καταφύγιο για ασυνόδευτα προσφυγόπουλα που διαχειρίζεται το Meuselwitz Bildungszentrum (MBZ). Όπως αναφέρει το δημοσίευμα ο 17χρονος Σομαλός για να φτάσει στην Γερμανία, είχε περάσει από την χώρα του, το Σουδάν, την Σαχάρα και ύστερα από την Μεσόγειο όπου χιλιάδες άνθρωποι πνίγονται!
  • Ο Davide Hirsch, διαχειριστής του κέντρου υγείας, είχε αναφέρει πως ο ανήλικος πρόσφυγας δεν ήταν σε καλή ψυχολογική κατάσταση λόγω όσων είχε περάσει.
Ο δήμαρχος της πόλης φάνηκε τρομοκρατημένος από το τραγικό περιστατικό. Το γεγονός, ότι οι κάτοικοι της περιοχής και οι περαστικοί παρότρυναν το προσφυγόπουλο να πηδήξει από το παράθυρο, δείχνει πως ο φασισμός ως κοινωνική συμπεριφορά και πρακτική διεισδύει σε ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου. Ο φασισμός υπάρχει διάχυτος δίπλα μας και διογκώνεται σε όλη την Ευρώπη.»

Το κτίριο από το οποίο πήδηξε το προσφυγόπουλο

Αγνοούνται περίπου 9.000 ασυνόδευτα προσφυγόπουλα 

Εδώ να θυμίσουμε πως τον Αύγουστο έγινε γνωστό από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Δίωξης του Εγκλήματος στην Γερμανία πως από τις αρχές του 2016 διπλασιάστηκε ο αριθμός των προσφυγόπουλων που είχε εξαφανιστεί! Σύμφωνα με την Deutsche Welle, στις αρχές Ιουλίου αγνοούνταν περίπου 9.000 ασυνόδευτα παιδιά.

Η συντριπτική πλειονότητα των προσφυγόπουλων που έχουν καταγραφεί στη Γερμανία και αγνοούνται είναι έφηβοι. Συγκεκριμένα χάθηκαν τα ίχνη 8.046 εφήβων ηλικίας μεταξύ 14 και 17 ετών, 867 παιδιών κάτω των 13 ετών και 78 νέων άνω των 18 ετών.

Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Δίωξης του Εγκλήματος (ΒΚΑ) στις περισσότερες περιπτώσεις τα αίτια για την εξαφάνιση των παιδιών δεν είναι εγκληματικής φύσεως. Η εν λόγω υπηρεσία δεν διαθέτει συγκεκριμένα στοιχεία ότι ανήλικοι πρόσφυγες που αγνοούνται έπεσαν θύματα εγκληματικών ενεργειών.

Το ΒΚΑ υποθέτει ότι συνήθως τα προσφυγόπουλα απομακρύνονται από τα προσφυγικά καταλύματα επειδή θέλουν να πάνε στους γονείς τους, σε συγγενείς ή σε γνωστούς που ζουν σε άλλες γερμανικές πόλεις ή σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Όταν τα παιδιά φτάνουν εκεί οι ξένες αρχές δεν ενημερώνουν τις γερμανικές. Χιλιάδες παιδιά αγνοούνται και σε ολόκληρη την Ευρώπη.[2]

†  †

Για τα παιδιά που χάθηκαν
στο στοιχειωμένο δάσος 
στις λίμνες στο Βορρά
για τα παιδιά που χάθηκαν
στου δράκου το πηγάδι 
στης στρίγκλας τη σπηλιά.

Σε συμμορίες με ζητιάνους 
σε αχυρώνες και σ' αυλές
και σε καράβια του πελάγους 
με λαθρεμπόρους πειρατές.

Για τα παιδιά που τα 'συραν
στης Αφρικής τις αγορές 
εμπόροι και ληστές
και φοβισμένα κι ορφανά στη Σμύρνη 
και στη Βενετιά τα 'πιάσαν οι φρουρές.[1]



Το τέλος της ανθρωπότητας

Σιδεροδέσμια θα οδηγηθεί η ανθρωπότητα στο κελί της ιστορίας. Το βλέμμα της χαρακωμένο από τα σύρματα του φράκτη. Η ανάσα της κομμένη απ’ τα κλειστά της σύνορα. Θα πνίγεται στη λάσπη της ελπίδας, της αναμονής του ταξιδιού. Του ταξιδιού που διέκοψε αυτοβούλως με βία κι από φόβο. Θα ασφυκτιά στα σύννεφα της σκόνης των εκρήξεων του μίσους. Θρυμματισμένη θα πορεύεται στο τέλος της, εγκλωβισμένη στα ερείπια του μπαρουτιού της, εκείνου που εμπορεύτηκε με τόση απληστία.

Πατημασιά στις λάσπες της Ανατολής η ανθρωπότητα, σταγόνα στις θάλασσες που κάποτε –όχι πια– γεννούσαν πολιτισμούς. Τσιμεντένια τείχη θα ξερνάει τα βράδια στον ύπνο της η ανθρωπότητα. Πώς να χωνέψει τον θάνατο που έθρεψε; Ματωμένες οι Γάζες της, πικρά τα Χαλέπια της, σκοτεινές οι Πόλεις του Φωτός της… Στοιβαγμένη σε καμιόνια λευκής σαρκός, ροζιασμένη στα παιδικά χέρια της εργασίας και του πολέμου, πνιγμένη σε μαύρες βάρκες πλαστικές και σωσίβια πορτοκαλί. Δολοφονημένη, μαύρη περιθωριακή, σε κάποιο σκοτεινό Made in USA στενάκι.

Θυσία στον βωμό της ασφάλειας η ανθρωπότητα. Ζαλισμένη στα περιθώρια της απληστίας της και στις οικονομικές της πράξεις. Εμπορεύτηκε τον εαυτό της μέσα σε κιβώτια από σφαίρες εκ Δυσμάς. Γκρέμισε τον εαυτό της σαν άγαλμα δικτάτορα σε ζωντανή σύνδεση. Δώρο τον έκανε τον εαυτό της σε μια σακούλα πατατάκια, κουπόνι σε κυριακάτικες εφημερίδες. Μελανιασμένη σε πρωτοσέλιδα μίσους η ανθρωπότητα. «WIR SIND IM KRIEG» ούρλιαξε επί ζεστών πτωμάτων και έγλειψε με ηδονή τα ματωμένα της χείλη.

Τραυματισμένη και ανήμπορη οδηγείται στο τελευταίο της ταξίδι η ανθρωπότητα. Σε ζωντανή σύνδεση και με εκπληκτικές προσφορές οδεύει σε τόπο χλοερό, σε τόπο φωτεινό. Κάπου εκεί θα κηδευτεί… Στο Χαλέπι, στις Βρυξέλλες, στη Μόρια, στην Ειδομένη, στο Σαν Φρανσίσκο, στη Γάζα, στο Σουδάν, στο Παρίσι, στην Αμυγδαλέζα, στην Κωνσταντινούπολη… Κι όπου αλλού ξεχάσαμε να απλώσουμε το χέρι και να κοιτάξουμε τον άλλον στα μάτια…[4]


Μεγάλη η ευθύνη της διεθνούς κοινότητας για την δημιουργία προσφύγων. Πιο μεγάλη και η δική μας των χριστιανών που ξεχάσαμε το ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ. Ποιοί λοιπόν είναι οι άλλοι οι ομοταξοί μας, οι ομόθρησκοί μας, οι ομοεθνείς μας, οι ...όλοι αυτοί και οι άλλοι συνάνθρωποί μας πλούσιοι ή φτωχοί και κυρίως φτωχοί πρόσφυγες ακόμη αυτοί που έχουν στέγη τον ουρανό με ή χωρίς άστρα. Πόσο στ' αλήθεια είμαστε μικροί να αναχαιτίσουμε την δυστυχία; Έτσι μόνο για τα παιδιά θα μπορούσαμε να τα δώσουμε ένα πιάτο φαγητό την ημέρα και τα βράδια να κοιμούνται κάτω από ένα κεραμίδι για να μην σαπίζουν στην βροχή και στη νοτιά.[5]


Η διαστροφή του δυτικού πολιτισμού

Θεέ μου, βοήθα μας... Ο κόσμος βρίσκεται στη χειρότερη στιγμή του. Και το μέλλον ζοφερό.· Το μίσος που υποδαυλίζουν τα ρατσιστικά αυτά επεισόδια, μπορεί να φέρει την Ευρώπη και γενικά τον Δυτικό κόσμο σύντομα μπροστά σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, χειρότερες κι από την εποχή του 1933-45. Και αν γίνει αυτό, η βία και η απανθρωπιά δεν θα είναι μεμονωμένα γεγονότα αλλά γενικευμένη φονική και χαώδης.

Το πρόβλημα δεν είναι απλό και μονοδιάστατο. Για να μην μπερδευόμαστε από την πολυπλοκότητά του, είμαστε υποχρεωμένοι να επιστρέψουμε στον κορμό του κακού που έχει σχέση με τον ίδιο τον δυτικό πολιτισμό που κάποια στιγμή οδηγήθηκε στο δρόμο της φιλοδοξίας της κοσμοκρατορίας (αλήθεια τί μας θυμίζει αυτός ο όρος); Κάτι που εδώ και δεκαετίες έχει πυροδοτήσει με τις επεμβάσεις στην μέση ανατολή την ανάδυση μιας άλλης σκοτεινής δύναμης με φιλοδοξίες κοσκοκρατορικές, το σκληρό ισλάμ. Ο δυτικός κόσμος και η μαμά του η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με τον κίνδυνο μιας ιστορικής κατάρρευσης. Και η απειλή αυτή φέρνει βία και απανθρωπιά.

Εν τούτοις, αν ο κορμός της σημερινής πολυπλοκότητας είναι η διαστροφή του δυτικού πολιτισμού, μια διαστροφή που εμείς οι ορθόδοξοι διαθέτουμε το προνόμιο να αντιλαμβανόμεθα (όσοι από εμάς έχουμε και την βούληση) πολύ καλύτερα από όλους, είμαστε υποχρεωμένοι να ερευνήσουμε και βαθύτερα, φθάνοντας στη ρίζα αυτού του κακού που φύτρωσε στην Ιστορία σαν ζιζάνιο. Ανακαλύπτοντας με την έρευνά μας τα λάθη μας, που έχουν πνευματική υπόσταση και μας κατατρέχουν σαν κατάρα ίσως και από τα πρώιμα σωτήρια έτη. Γιατί, αντίθετα από πολλούς απαισιόδοξους ή από άλλους κυνικά αποδεχόμενους το κακό ως κάτι το φυσικά και λειτουργικά δεμένο με την ανθρώπινη φύση, πιστεύω βαθύτατα ότι αυτά τα ζοφερά γεννήματα που εδώ και χίλια χρόνια ταλαιπωρούν τον άνθρωπο δεν είνα παρά εφήμερα παράσιτα. Παράσιτα για τα οποία έχουμε ευθύνη εμείς οι ίδιοι. Δεν ειναι προς θάνατον, λάθη είναι. Και διορθώνονται, χωρίς να είναι απαραίτητο να καταρρεύσει το κύριο οικοδόμημά μας. Ο Πέτρος, αυτή η ρωμαλέα πέτρα, υπάρχει ακόμη και θα υπάρχει πάντα. Η ιστορία του ανθρώπου έχει ακόμη πολύ δρόμο. Κι ας έχουμε εμείς την ψευδαίσθηση μίας υπερβολικής βαρύτητας των γεγονότων ολίγων δεκαετιών που αντιστοιχούν σε μια ανθρώπινη ζωή. Ή ενός μόνο αιώνα που μέσα του μόλις που χωρούν τρείς γενιές. Είμαστε υποχρεωμένοι, λοιπόν, να ερευνήσουμε βαθύτερα την πνευματική διάσταση των παραστρατημάτων μας. Πού ξαστοχήσαμε πνευματικά; Τόσο απλό είναι το ερώτημα.

Είναι κρίμα να νομίζουμε ότι παρασυρόμενοι σε εθνικισμούς, γεωπολιτικές περιπλανήσεις, θεωρίες περί περιούσιου λαού που τελικά μας οδηγούν σε ισοδύναμες κακοτοπιές με εκείνες της ευρωπαϊκής εκτροπής όπως η φεουδαρχία, ο καπιταλισμός, ο φασισμός και ο ναζισμός και ο μονοδιάστατος υλιστικός κομμουνισμός, θα κατασκευάσουμε ένα ομοούσιο με τον κόσμο αντίβαρο για τους εχθρούς μας. Θα γίνουμε απλά σταυροφόροι με δικέφαλο. Κοιτάχτε τί δρόμο έχουν πάρει οι Ρώσοι. Με τον τρόπο αυτό θα ενταχθούμε απλά στο βρώμικο παιγνίδι του παγκόσμιου υποκόσμου. Η εργασία που απαιτεί απο εμάς η ιστορία είναι πιο αργόσυρτη, ταπεινή, λεπτή, πνευματική.

Με διάκριση για να μην σπάσουμε το ακριβό κρύσταλλο της σπάνιας πίστης μας, αλλά και με θάρρος και παρησία αφού θα στηριζόμαστε στις εντολές του Θεού μας και όχι σε προκαταλήψεις εμμονικών και εξουσιομανών που μας ταλαιπωρούν από τα οφίκιά τους, μπορούμε αργά και ταπεινά να αποκαταστήσουμε τα λάθη μας και τα λάθη των προγόνων μας και να δώσουμε στον κόσμο πρότυπο για να ξεφύγει από το αδιέξοδο. Ο Χριστός θα είναι μαζί μας και οδηγός μας. · 18 Δεκεμβρίου 2017

Kostis Bassogiannis: Θα μου πεις δεν έχουμε στην εποχή μας τη δυνατότητα να υπάρχει ένας Ιωάννης, ένας Αγαπημένος, που τότε τα έψαλε στις εκκλησίες μέσα από τις θεόπνευστες γραμμές της αποκάλυψης. Εμείς είμαστε πολύ μικροί μπροστά του. Μήπως όμως δεν είναι ακριβώς έτσι; Μήπως η Εκκλησία μας έχει ηλικίαν για να ταπεινωθεί η ίδια και να αυτοκαθαρθεί από τα βαρίδια που είπαμε παραπάνω; Μήπως η ταπείνωση δεν είναι μόνο αρετή προσώπου αλλά αναφέρεται και στο σύνολο; Πώς γίνεται το πρόσωπο να ταπεινώνεται ενώ ανήκει σε ένα σύνολο, μια κοινότητα που του προκαλεί έπαρση, ψευδαίσθηση ανωτερότητας, μανία επιβολής και χρόνιο σύνδρομο καταδιώξεως και ανταγωνισμού; Κάτι δεν πάει καλά σ' αυτό το θέμα, Σοφία μου. · 18 Δεκεμβρίου 2017

«Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο
κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ»

Την πραγματική ιστορία του «Κεμάλ», 
αφηγείται ο Μάνος Χατζιδάκις ΕΔΩ

Οι φυγάδες (πρόσφυγες)

Λένε ότι αυτοί (οι πρόσφυγες) 
είναι φυγάδες, ξένοι και ελεεινοί. 
Ότι άφησαν τις πατρίδες τους 
για να μαζευτούν στην πόλη μας.
Πες μου λοιπόν, γι’ αυτό αγανακτείς 
και μαδάς το στεφάνι της πόλης 
επειδή όλοι τη θεωρούν δικό τους λιμάνι 
και την προτιμούν από τη δική τους γη; 
Γι' αυτό ακριβώς όμως, θα έπρεπε 
να αγάλλεσαι και να χαίρεσαι, 
γιατί όπως για ένα καλό προϊόν όλοι σπεύδουν
να το αγοράσουν απ’ τα χέρια σας, 
έτσι και όλα τα έθνη βλέπουν την πόλη μας 
σαν δική τους μητέρα. 
Ας μην καταστρέφετε λοιπόν την τιμή 
που της κάνουν και μην πετσοκόβετε 
αυτόν τον έπαινο που της προσφέρουν 
από τα παλιά τα χρόνια. [3]

Παραπομπές:
[1] «Για τα παιδιά που χάθηκαν» Διονύσης Σαββόπουλος, από «Το περιβόλι του τρελού»
[2] #Schmölln Bürgermeister entsetzt. Anwohner filmten Selbstmord eines jungen. #Flüchtling - forderten ihn auf', aus dem Fenster zu springen. www.alfavita.gr
[3] Οι πρόσφυγες - Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (απόσπασμα από την ομιλία του Περί Ελεημοσύνης. Εκφωνηθείς εν τω παριέναι αυτόν χειμώνος ώρα, και ιδείν τους πένητας και πτωχούς ανεπιμελήτους ερριμμένους κατά την αγοράν, PG 51, 269-7. «Ο Ιερός Χρυσόστομος μάς κηρύττει για το Προσφυγικό «Πες μου γιατί αγανακτείς και μαδάς το στεφάνι της πόλης;» www.sophia-ntrekou.gr/o-ieros-chrisostomos-prosfigiko»
[4] «Το τέλος της ανθρωπότητας» Ιάσονας Κάντας, 23/03/2016, enfo.gr
[5] Σοφία Ντρέκου: Αέναη επΑνάσταση ✞ www.sophia-ntrekou.gr
[5] Τα Βίντεο από www.YouTube, εταιρεία της Google.

Πηγή: www.sophia-ntrekou.gr


Σχετικά Θέματα:


FaceBook