Η πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς στην Μπρατισλάβα της
Τσεχοσλοβακίας το 1968. Podolay transplantacia srdca 1968
Μεταμόσχευση ζωτικών οργάνων (Αφιέρωμα)
Ενημέρωση για το θέμα των Μεταμοσχεύσεων.
Περιεχόμενα
• Εισαγωγικά
1. Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα π. Κων. Στρατηγόπουλου
2. Πως μπορούμε να αρνηθούμε την δωρεά οργάνων;
3. Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ: Χριστιανοί, δηλώστε άρνηση για δότες οργάνων
4. Βίντεο π. Κων. Στρατηγόπουλος: Πλάνες & ψεύδη γύρω απ' το θέμα των μεταμοσχεύσεων (Θεολογική προσέγγιση) και απομαγνητοφώνηση
5. «Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ἤ αφαίρεση ζωής;». Όλη η ημερίδα σε Βίντεο
6. Σε Βίντεο απόψεις περί των μεταμοσχεύσεων
7. 68 ελληνικά και ξενόγλωσσα άρθρα (σύνδεσμοι)
Εισαγωγικά
Η μεταμόσχευση οργάνων είναι πολύπλοκη διαδικασία κατά την οποία, με εγχείρηση, μεταφέρονται υγιή όργανα, από νεκρό ή ζωντανό δότη σε έναν σοβαρά πάσχοντα λήπτη, με σκοπό την αποκατάσταση της φυσιολογικής λειτουργίας του οργανισμού του.
Ουσιαστικά αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις της ιατρικής του 20ού αιώνα και έχει καθιερωθεί πλέον ως θεραπευτική πρακτική. Επιτρέπει την αποκατάσταση των λειτουργιών του σώματος, που είχαν μέχρι τότε χαθεί ή είχαν υποκατασταθεί με μια μηχανικού τύπου μέθοδο.
Πιο συγκεκριμένα, η μεταμόσχευση είναι η εγχείρηση κατά την οποία υγιή όργανα, ιστοί ή κύτταρα μεταφέρονται από έναν εκλιπόντα ή ζωντανό δότη σε ένα χρονίως πάσχοντα ασθενή, με σκοπό την αποκατάσταση της λειτουργίας κάποιου οργάνου του, το οποίο βρίσκεται σε ανεπάρκεια. britannica.com
1. ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗ ΖΩΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ
(ΚΕΙΜΕΝΟ+ΟΜΙΛΙΑ+ΑΓΓΛΙΚΑ+ΡΩΣΙΚΑ)
Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα ομιλίας του πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, που έγινε στα πλαίσια των κατηχητικών αναλύσεων του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, στο χωρίο Κεφάλαιο 10, στίχοι 17-18, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου, Δικηγορικών Γλυφάδας, την Πέμπτη 28-02-2002. Η απομαγνητοφώνηση έγινε από τον Αγιορείτη Μοναχό Δαμασκηνό τον Καρακαλληνό και πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Θεοδρομία, τεύχος 2, Απρίλιος-Ιούνιος 2003. floga.gr
«Δια τούτο ο πατήρ με αγαπά, ότι εγώ τίθημι την ψυχήν μου, ίνα πάλιν λάβω αυτήν» (Ιωάν. 10, 17). «Γι' αυτό μ' αγαπάει ο Πατέρας, λέει, γιατί εγώ βάζω την ζωή μου, την ψυχή μου, για να την πάρω πάλι πίσω».
Κοιτάξτε αυτό που λέει εδώ. Είναι εκείνο που έλεγε την προηγούμενη φορά, «την ψυχήν μου τίθημι» (Ιωάν. 10, 15), αλλά διευρυμένο. Προσέξτε αυτό το «διευρυμένο». Δεν λέει [τώρα] μόνο «τίθημι την ψυχήν μου», [αλλά προσθέτει] «ίνα λάβω αυτήν». Εδώ, σημαίνει κάτι τρομερά εξουσιαστικό. Κανείς δεν μπορεί να πη την φράση ολοκληρωμένη «εγώ, θα βάλω την ψυχήν μου εδώ, δηλαδή θα θυσιασθώ», χωρίς να έχη και το δεύτερο στοιχείο. Έβαλες την ψυχή σου. Μετά, τι γίνεται;
Ο Χριστός, [όμως], είναι κυρίαρχος, και λέει «ίνα λάβω αυτήν». την βάζω και την παίρνω. Που την βάζει την ψυχή του; Πρέπει να θεολογήσωμε εδώ. «Τίθημι», λέει. Που; για ποιούς; για τον λαό. Πού; [Εδώ] είναι καθαρή θεολογία, η περί Αναστάσεως θεολογία, και η περί καθόδου στον Άδη θεολογία της Ορθοδοξίας μας.
Το λέει και το τροπάριο: «Εν τάφω σωματικώς, εν Άδου δε μετά ψυχής, ως Θεός…, [πάντα πληρών ο απερίγραπτος]». Υπάρχει, λοιπόν, μία θεολογία. Είναι η κάθοδος στον Άδη, που κατεβαίνει ο Χριστός, με την ψυχή Του, γιατί το σώμα Του είναι στον τάφο. Και κατεβαίνει ως νικητής, και είναι κυρίαρχος του Άδη, και αίρει τις ψυχές επάνω. Δηλαδή, ενώ ο κάθε νεκρός δεν μπορεί πια να κυριαρχήση στα πράγματα, ο Χριστός κυριαρχεί στα πράγματα. Κι αυτή είναι η ιδιαιτερότητα αυτού του νεκρού. Μέχρι τότε, όλοι οι νεκροί, όλοι οι δίκαιοι… πήγαιναν στον Άδη, και δεν μπορούσαν να έχουν μία άρση της ψυχής τους από μέσα. Και έρχεται ο Χριστός και κάνει αυτήν την κίνηση, που κατεβαίνει και μπορεί να ανεβή και να πάρη όλες τις ψυχές μαζί Του.
Γι' αυτό λέει: «αίρω αυτήν». «Δεν είναι απλώς, ότι μπορούν να με σκοτώσουν. Φυσικά, και μπορεί να με σκοτώσουν, ανά πάσα στιγμή. Αλλά, εγώ, κυριαρχώ στα πράγματα. Και αν ακόμη με σκοτώσουν, η ψυχή μου, κατά την κοινή λογική, θα πάη στον Άδη». με την θεία, όμως, λογική, θα τους πάρη όλους από τον Άδη και θα τον αδειάση τον Άδη. Και, εδώ, έχει τα ουσιαστικά στοιχεία της θεολογίας της καθόδου στον Άδη.
Και δευτερευόντως, ως ήθος, δηλώνει και κάτι πολύ ουσιαστικό. Ότι ένας Χριστιανός που μπαίνη σε έναν δύσκολο χώρο, άν έχη κουράγιο και είναι άνθρωπος πνευματικός, τον καθαρίζει τον χώρο. Περνάει μαρτυρικά, αλλά τον καθαρίζει.
Αλλά το χωρίο, εδώ, είναι συγκεκριμένο. Το χωρίο αυτό, αφορά τον Χριστό, και μόνο Αυτόν… Λέει ακριβώς ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ότι αυτό το χωρίο αναφέρεται μόνο στο πρόσωπο του Χριστού· και κανείς δεν μπορεί να κάνη χρήση του χωρίου αυτού για τον εαυτό του. Γιατί κανείς δεν μπορεί μόνος του «νά άρη την ψυχήν αυτού». Γιατί κανείς δεν μπορεί να σώση κάποιον, παρά μόνον ο Χριστός σώζει, μ' αυτήν την νίκη Του επάνω στον θάνατο. Κι εμείς ακολουθούμε πια τον Χριστό, ενωνόμαστε μαζί Του, και έχοντας αυτήν την ένωση μαζί Του, ξεπερνούμε τον θάνατο. Αλλά, εν Χριστώ!
Πρωτογενώς, Εκείνος το έκανε. Εμείς, [απλώς] μετέχομε στην ζωή Του. Χριστοποιούμεθα. Και επειδή Εκείνος είναι ο νικητής του Άδη, εμείς έχοντας ζωή μέσα στην ζωή του νικητή του Άδη, νικούμε τον Άδη. Αλλά όχι πρωτογενώς!
Εδώ, το λέει Εκείνος. Λέει «ίνα πάλιν λάβω αυτήν». Μιλάει προσωπικά. Εμείς, μετέχομε στον Χριστό. Εκείνος, μιλάει προσωπικά. Αφορά μόνο τον Χριστό αυτό το κομμάτι. Και το τονίζω, γιατί αυτό το χωρίο είναι καίριο.
Και είναι μια πιο προωθημένη απάντηση, αυτό ειδικά το δεύτερο μέρος, στην θεολογία περί μεταμοσχεύσεων, που προσπαθούν να θεμελιώσουν, μέσα από αυτό το χωρίο. Είναι αιρετική η χρήσις του χωρίου αυτού για τις μεταμοσχεύσεις. Γιατί, δεν μπορείς να πης, ότι δίνεις τα όργανά σου και «θέτεις την ψυχήν σου». Μπορείς να την λάβης; Και τι είναι αυτό που λένε οι Πατέρες, ότι μόνο τον Χριστό αφορά αυτό το κομμάτι;
Τουλάχιστον, γιατί χρησιμοποιούν αυτό το χωρίο; Για να δείξουν ψευτο-αγαπητική διάθεση; Είναι δύο πράγματα, που τρέχουν γύρω από αυτήν την ιστορία. Πρέπει να ξεκαθαρίσωμε τα πράγματα. Ο λαός πρέπει να ξέρη. Και μπορεί να ξέρη μόνο μέσα από την θεολογία του, και τίποτε άλλο. Και αυτά είναι κείμενα θεολογικά.
Και από τους άλλους, δεν ζητώ τίποτε. Ας κάνουν μόνο επιστήμη. Αυτός είναι ο ρόλος τους. Μακάρι να θεολογούσαν, κι όλας. Αλλά, από εμάς ζητώ θεολογία. Και τα κείμενα αυτά είναι αναλλοίωτα. Ούτε τον Ιωάννη [τόν Ευαγγελιστή] αλλάζεις, ούτε τον Χρυσόστομο αλλάζεις. σου αρέσει, δεν σου αρέσει! Θέλεις δεν θέλεις! Δεν γίνεται αλλιώς! Δεν είναι δική σου επιθυμία πώς θα τον χρησιμοποιήσης.
Πρέπει να έχωμε, λοιπόν, δύο πράγματα στον νου μας. Δύο βασικώτατα στοιχεία. Για να έχετε ξεκαθαρισμένο νου. Με ενδιαφέρει οι Χριστιανοί να έχουν με απλότητα ξεκαθαρισμένο νου. Να ξέρουν ένα – δυό πράγματα, ώστε να είναι ξεκαθαρισμένος ο νους τους.
Προσέξτε: αφετηριακά, κανείς δεν μπορεί να αρνηθή τις μεταμοσχεύσεις. Άν έχω πραγματικά πεθάνει και μου πάρουν το δάκτυλό μου, δεν με νοιάζει. Αν είναι κάποιος εν ζωή και θέλη να δώση στο παιδί του, που είναι άρρωστο, το νεφρό του, εγώ δεν έχω αντίρρηση. Αφετηριακά, δεν έχομε αντίσταση, αντίδραση. Αρκεί, εκείνος από τον οποίο παίρνομε τα όργανά του να είναι νεκρός.
Η αντίδρασις αρχίζει από εκείνο το σημείο ακριβώς: ότι εμείς πιστεύομε ότι δεν είναι νεκρός. Εκεί αρχίζει το καίριο σημείο. Γι' αυτό ακριβώς άλλαξαν τον όρο. Έκαναν τον θάνατο «εγκεφαλικό θάνατο». Και υπάρχει και ο κλινικός θάνατος. Δύο «θάνατοι» υπάρχουν γι' αυτούς! [Γιατί;] Για να πάρουν στο [υποτιθέμενο] ενδιάμεσο, τα όργανα [δηλαδή, για να κάνουν χρήση του τεχνητού κατασκευάσματος του εγκεφαλικού θανάτου και να πάρουν κάποιου τα όργανα].
Λοιπόν, δεν αρνούμεθα αυτές καθ' εαυτές τις μεταμοσχεύσεις. Και οι άγιοι Ανάργυροι μεταμόσχευση έκαναν. Πήραν το πόδι ενός μαύρου, μετά 4 ημέρες από τον θάνατό του, και το έβαλαν σε έναν ασθενή. Έτσι… ας μη φοβόμαστε, μήπως στον Παράδεισο θα είμαστε χωρίς μέλη [εάν μας τα πάρουν εδώ]. Δεν είναι αυτή η θεολογία!Άρα, βλέπετε, το πρώτο [επιχείρημά μας] είναι ότι δεν αρνούμεθα. Αλλά δεν θέλουμε να σκοτώνουν ανθρώπους για να παίρνουν τα όργανα. Αυτό είναι το πρώτο βασικό που πρέπει να έχετε στον νου σας. Αυτό είναι το πρώτο βασικό και ουσιαστικό.
Προκειμένου, όμως, να πείσουν τους Χριστιανούς για να δίνουν τα όργανά τους, δεν μπορούν να χρησιμοποιούν αυτό το χωρίο. Και, όμως, το χρησιμοποιούν. Αυτό είναι το λάθος. Δεν μπορούν, όμως, οι θεολόγοι, να πλανούν τους πιστούς. Δεν είπα «η Εκκλησία». Η Εκκλησία δεν έχει πάρει ακόμη επίσημη απόφαση, παρ' όλο που οι εισηγήσεις, που γίνονται από τους θεολόγους, αυτό το χωρίο χρησιμοποιούν. Αιρετικώτατα. Σκανδαλωδώς αιρετικώτατα.
Άν δεν ξέρουν τι λένε οι Πατέρες, να σωπάσουν. Ας μιλήσουν για ουράνια πράγματα, περί αγγέλων, αρχαγγέλων, Σεραφείμ, Χερουβείμ -θα είναι πολύ καλύτερα- και να σταματήσουν την άκαιρη ανθρωπολογία τους. Δεν μπορεί κανείς να παίζη με αυτά τα πράγματα και με την ζωή του λαού.
Έτσι, λοιπόν, εδώ, είναι συγκεκριμένο το πράγμα. Είναι μόνο για τον Χριστό αυτό το κομμάτι. Δεν μπορούν να λένε και αυτοί: «Τήν ψυχήν μου τίθημι υπέρ των προβάτων», και να εννοούν, ότι και αυτοί μπορούν να κάνουν το ίδιο. [Εσύ, που το λες αυτό, τι είσαι;] Σωτήρ, είσαι;
Νά βρει η επιστήμη τρόπο μετά τον θάνατό μου να διατηρούνται τα όργανά μου, να τα πάρουν [μετά τον θάνατό μου], καμμία αντίρρηση. Αλλά, δεν γίνεται [αυτό] σήμερα. Πρέπει το όργανο να είναι ζωντανό. Άν έχης πεθάνει, δεν μπορεί να στο πάρη. Άρα, πρέπει να σε σκοτώση για να σου το πάρη.
Η ιστορία δεν είναι «μόλις τρία δευτερόλεπτα έχει ακόμα και θα πεθάνη», όπως λένε. Για μένα, όμως, τρία δευτερόλεπτα είναι αιώνας. Για το μάτι του Χριστού είναι αιώνας. Δεν μπορεί ο λαός να πλανάται με ψευτοθεολογίες.
Τι είναι, όμως, αυτό το φαινόμενο; Εγώ, αυτό το λέω «μία κακοδοξία του ψευτοαγαπισμού». Έτσι το λέω. Είναι κακοδοξία του ψευτοαγαπισμού. Υπήρχαν και παληά, και στον αιώνα μας, στον χώρο ειδικά της Ρωμαιοκαθολικής «Εκκλησίας», τέτοιες κακοδοξίες ψευτοαγαπισμού, σε άλλα μεγέθη… Επανέρχεται, όμως, αυτή η ορολογία κάτω από νέο πρίσμα. Είναι η κακοδοξία του ψευτοαγαπισμού.
Έτσι, πείθεται ο λαός, συγκινείται και λέει: «Να, κοίταξε, το έκανε και ο Χριστός». τι έκανε ο Χριστός; [Ο Χριστός] κατέβηκε ως νικητής στον Άδη και έσωσε εμάς. Και δεν σημαίνει -το «τίθημι την ψυχή μου» του Χριστού- δεν σημαίνει: «Πάρετε τα όργανά μου για να σωθήτε»!
Μακάρι να βρη η επιστήμη τρόπο και να τα παίρνη μετά τον θάνατό μου. Εγώ, προσωπικά, δεν έχω αντίρρηση. Αλλά, όχι έτσι. Όχι πλανώντας τον κόσμο και μπαίνοντας σε μία διεργασία πραγματικού θανάτου για τον άλλον, ενώ ζη ακόμη. Εμείς δεν μπορούμε να μη θεολογήσωμε.
Το Κράτος να πάρη τις ευθύνες του. Αλλά, εμείς δεν μπορούμε να γίνωμε αγκωνάρι στο κράτος για να πετύχη τα επιδιωκώμενα. Και το Κράτος καίγεται. Και έχει τρομερά την ανάγκη της Εκκλησίας γι' αυτό το θέμα. Η Ελλάδα είναι η τελευταία χώρα σε δότες στην Ευρώπη. Και άν η Εκκλησία πη λόγο [υπέρ του εγκεφαλικού θανάτου] θα ανοίξουν οι κρουνοί…
Η Εκκλησία, όμως, δεν πρέπει να πη λόγο. Και δεν πρέπει να παίξη το παιχνίδι τους · για λόγους θεολογικούς. Γιατί, εμείς οι Ορθόδοξοι, έχομε [γνήσια] θεολογία. Δεν έχομε άκαιρη ανθρωπολογία.
Και κάτι ουσιαστικό και τελικό: αυτό το κομμάτι του Ευαγγελίου που αρχίζει με την φράση «αίρω την ψυχή μου…» κ.λ.π. -που αυτό το κάνει μόνο ο Χριστός- έχει μία μοναδικότητα μέσα του. Μία μοναδικότητα και ένα κάλλος που κανείς δεν μπορεί να υποκαταστήση και να παίζη με αυτά τα πράγματα.
Και να «αποκτήσωμε», λοιπόν, αγάπη! Και ούτε να λέμε: «Ξέρεις, μα και οι μάρτυρες έδιναν το αίμα τους…». Μα, τι; Είναι το ίδιο πράγμα; Το άκουγα προχθές, που το έλεγε ένας καθηγητής της Θεολογικής Σχολής. Μα είναι το ίδιο πράγμα;
Και το τελευταίο επιχείρημα, είναι ότι ο Χριστός θέλει και κάνει αυτό που κάνει. Ένας, ο οποίος είναι, κατ' αυτούς, νεκρός, θέλει να κάνη αυτό που εκείνοι θέλουν; Είπε «εγώ θέλω»; [Όχι.] δεν είπε το «θέλω» του. Δεν είπε: «Ναι, σκοτώστε με για να πάρετε τα όργανά μου».
Το θέμα είναι ανοικτό; Όχι. [Το θέμα είναι κλειστό.] το θέμα, πιστεύω, πως, από εδώ και μετά, δεν σηκώνει κουβέντα. Γιατί; Δεν σηκώνει κουβέντα πια, για έναν λόγο. Δεν χρειάζεται πια να γίνεται διαμάχη στο διπλό επίπεδο, τι λέει η επιστήμη και τι λέει η θεολογία. Η μεν επιστήμη πήρε τον δρόμο της. Η επιστήμη τόσο γνωρίζει. Ξέρει ότι πεθαίνει το σώμα. Μπορεί να δη τι ώρα φεύγει η ψυχή; Απλώς, διαπιστώνει πως ο άνθρωπος είναι ζωντανός ακόμα, αλλά θα πεθάνη σύντομα και του παίρνουν τα όργανα. Η θεολογία ξέρει πότε φεύγει η ψυχή από το σώμα; Όχι. Ούτε αυτή το ξέρει! Αφού μιλούν τα τροπάρια περί «του μυστηρίου του θανάτου».
Έ, λοιπόν, πρόκειται περί μυστηρίου. Αυτή είναι η ιστορία. Η ώρα που χωρίζεται το σώμα από την ψυχή είναι μυστήριο. Ποιος μπορεί να μπη στο μυστήριο; Η επιστήμη; Αδύνατον. Η θεολογία; Αδύνατον. Άρα, η θεολογία είναι περιφερειακή -και όλα αυτά που σας λέω- για να αποτραπή το έγκλημα, και η επιστήμη είναι ανύπαρκτη [ανίκανη], ώστε να μπορή να έχη λόγο για την ώρα του χωρισμού της ψυχής από το σώμα.
Εφ' όσον, λοιπόν, πρόκειται περί μυστηρίου, οποιοσδήποτε λόγος είναι περιττός, περί [εγκεφαλικού] θανάτου. Οποιοιδήποτε άλλοι μιλούν, τι κάνουν; Πάνε να ερευνήσουν το μυστήριο. Αλλά, «ου φέρει το μυστήριον έρευναν».
Αυτό πήγε να κάνη ο Βαρλαάμ, και αντιτάχθηκε ο Παλαμάς. [Ο Βαρλαάμ] πήγε να ερευνήση το μυστήριο της γνώσεως της ουσίας του Θεού. Είναι δυνατόν να γίνη; Και εκεί χτυπήθηκαν οι δύο πολιτισμοί. Του εγκεφαλισμού και του μυστηρίου του Θεού, πριν από επτά αιώνες. Εμείς, δεν μπορούμε να επανέλθωμε σε Νεοβαρλααμισμούς: να ερευνούμε το μυστήριο. Ό,τι και να πούν, ό,τι και να βρουν, όπως και άν ορίσουν τον θάνατο, ο θάνατος θα παραμένη μυστήριο. το τι ώρα φεύγει η ψυχή από το σώμα.
Γι' αυτό, εμείς, πρέπει να περιμένωμε το σώμα πραγματικά να είναι πεθαμένο. Ας το διαπιστώνωμε, όπως το διεπίστωνε η παληά Ιατρική, ο παληός ο γιατρουδάκος, ώστε να είμαστε σίγουροι. το πότε ακριβώς πέθανε ένας άνθρωπος δεν το ξέρομε. Γι' αυτό, δεν πρέπει να γίνωνται άκαιρες παρεμβάσεις. «Ου φέρει, λοιπόν, το μυστήριον έρευναν».
Και σ' αυτό, ποιός θα έχη [θα μπορή] να απαντήση; Να πη κάτι; [Κανείς.] Ποιός θα έχη να πη κάτι για το μυστήριο; Άρα, τονίζω και φωνάζω, από σήμερα και μετά, ότι «το θέμα δεν σηκώνει κουβέντα». Παύσετε να κουβεντιάζετε, θεολογικά. Ή χρησιμοποιώντας την Ιατρική σαν δεκανίκι. Δεν γίνεται! Πρόκειται περί μυστηρίου! Και πίσω από εκεί, είναι [κρυμμένο] το μυστήριο της εν Χριστώ σωτηρίας του ανθρώπου. Βλέπετε, το κείμενο τι επικαιρότητα αποκτά τώρα; Βλέπετε, πώς τα λέει ο Χριστός! Με τι προοπτικές τα λέει! Τι έχει στον νου Του! Ξέρει και το αύριο και το μεθαύριο, Εκείνος.
Έτσι, μετά από αυτά που λέει [στην αρχή], επανέρχεται και λέει: «Ίνα λάβω αυτήν». Και συνεχίζει το κείμενο: «Ουδείς αίρει αυτήν απ' εμού, αλλ' εγώ τίθημι αυτήν απ' εμαυτού. Εξουσίαν έχω θείναι αυτήν και εξουσίαν έχω πάλιν λαβείν αυτήν · ταύτην την εντολήν έλαβον παρά του πατρός μου» (Ιωάν. 10, 18). «Κανείς δεν μπορεί να πάρη την ψυχή μου, λέει, κι ας με σκοτώσουν». Εγώ, την καταθέτω και έχω, απ' εμαυτού, εξουσίαν να την θύσω και πάλιν έχω εξουσίαν ίνα λάβω αυτήν, γιατί έτσι μου είπε ο Πατέρας μου». Βλέπετε την μοναδικότητα της εξουσίας; Αυτός μόνο [μπορεί να το κάνη]. «Εξουσίαν έχω -λέει- παρά του πατρός μου». Δεν έχει το κείμενο μοναδικότητα; Μπορεί κανείς να το χρησιμοποιήση για οποιαδήποτε άλλη περίπτωση; Μπορεί κάποιος από εμάς να πη, ότι «έχω εξουσία εγώ να πάρω την ψυχή μου και να την δώσω»; Έχομε, εμείς, τέτοια εξουσία; που σημαίνει, [εγώ] σώζω τον άλλον;
Σωζώμεθα εν Χριστώ. Και, αγαπώντας τον άλλον, του ανοίγομε τον δρόμο για τον Χριστό. Όλος ο κόσμος. Αυτό που κάνετε εσείς, και αυτό που κάνω εγώ. Ο καθένας μας, με τον τρόπο του, από τον χώρο και το μετερίζι που βρίσκεται μέσα στην Εκκλησία, γίνεται ένας βοηθός σωτηρίας του άλλου.
Βλέπετε, η Εύα ήταν «βοηθός κατ' αυτόν [τόν Αδάμ]». Δηλαδή, βοηθός σωτηρίας του Αδάμ. Αυτό παραμένει το μοναδικό μέγεθος. Και ένα ιερέας, ένας πνευματικός, ένας επίσκοπος, τι είναι; Είναι αυτό το μέγεθος που βοηθεί, ανοίγει δρόμο, αλλά ένας είναι ο σώζων. Ο Χριστός μας.
Δέν μπορεί κάποιος να πάρη αυτήν την εξουσία και να πη: «Εγώ θα σώσω». Άν το πη, θα κρύβεται πίσω ένας τρομερός εγωϊσμός… Είμαστε εν δυνάμει συνεργοί της σωτηρίας του άλλου. Συνεργοί της σωτηρίας του άλλου… Διακονούμε την σωτηρία των άλλων… Αυτό είναι το κύριο, το πρωτογενές έργο του κάθε ανθρώπου, όπου και αν βρίσκεται.
Ο Χριστός, όταν γιατρεύη, γιατρεύει και τα δύο. Και την ψυχή και το σώμα. Δεν υπάρχει αγάπη μονομερής, που αντιμετωπίζει τον άνθρωπο μονομερώς [που θέλει δηλαδή να γιατρέψη μόνο το σώμα, και αδιαφορεί για την ψυχή]. Όσο βλέπομε την αγάπη μονομερώς, τότε ή θα την κουκουλώνομε με την τραγωδία μας, ή θα κομματιαζόμαστε. Και ο Χριστός επιτρέπει να κομματιαζώμαστε για να δούμε την αποτυχία μας. Δεν υπάρχει αγάπη μονομερής.
…Ακόμη και η κουβέντα περί αγάπης είναι δαιμονισμένη, πολλές φορές, άν κρύβη την αλήθεια [την περί ζωής αλήθεια]. Π.χ. «αγαπηθήτε, αγαπάτε, και μη σας νοιάζη για τα υπόλοιπα». Και, εν ονόματι μιας ψευτοαγάπης, διχάζουν τον κόσμο.
Ξέρω ότι είναι μυστήριο ο θάνατος. Και, επειδή θα περάσω -και εγώ και εσείς- από το μυστήριο του θανάτου, προτρέχω, [προσπαθώ] να είμαι μέσα στο μυστήριο της παρουσίας του Χριστού, για να ζήσω τον θάνατο ως μυστήριο χριστοειδές, και όχι ως μυστήριο χαμού. Προσεγγίζω το μυστήριο βιωματικά πιά.
Και, πραγματικά, εκεί φθάνει όλη αυτή η αναζήτηση για τον εγκεφαλικό θάνατο, κ.λ.π. Δεν μπορούμε πια να πούμε τίποτε. Η επιστήμη χίλια να πη, δεν μπορεί να εισέλθη [στο μυστήριο]. Θα λέη πάντα πώς είναι το σώμα. Βλέπει την ψυχή; Έχει όργανα [για να την ανιχνεύση];
Η ψυχή, κατά τους Πατέρες, διαχέεται σ' όλο το σώμα. Σταμάτησε [έστω] ο εγκέφαλος. Η ψυχή, δεν είναι στα άλλα μέρη του σώματος; Δεν μπορώ να το αγνοήσω αυτό το πράγμα.
Ο άγιος Νικόδημος, λέει, ότι μαζεύεται στα μέσα στοιχεία του σώματος. Συγκεντρώνεται μέσα, ακόμη και άν δεν υπάρχη ψυχή στον εγκέφαλο, και [ο άνθρωπος] δεν κινείται. Πέθανε ο άνθρωπος; Όχι. Να, η δογματική της Εκκλησίας: ότι διαχέεται παντού η ψυχή. Σ' όλο το σώμα. Πότε φεύγει οριστικά, τελευταία – τελευταία, δεν ξέρομε. Αλλ' εφ' όσον υπάρχη ακόμη [μέσα στο σώμα], δεν μπορούμε να τον αγγίξωμε [τον άνθρωπο].
Άκουσα, προχθές, έναν καθηγητή να χρησιμοποιή, ανοήτως, το πείραμα του βατράχου, το γνωστό πείραμα που κάνουν όλοι οι πρωτοετείς φοιτητές της Ιατρικής Σχολής, για να αναλύσει τον άνθρωπο! [και να δώση λύση στο θέμα του εγκεφαλικού θανάτου] Μα, αυτά, είναι ανόητα πράγματα. Παίρνουν τον βάτραχο, του κόβουν το κεφάλι και παρατηρούν ότι ο βάτραχος ακόμη κινείται... Και λένε: «κοίταξε, του έκοψα το κεφάλι, δεν έχει εγκέφαλο, αλλά κινείται». Είναι δηλαδή ένας μυϊκός τόνος. Αλλά ξεχνάνε ότι ο βάτραχος δεν έχει ψυχή, που έχει εικόνα του Θεού επάνω της. Και αυτό το είπε ο καθηγητής για να επιβεβαιώση [υποστηρίξη] τις μεταμοσχεύσεις! και έφερε [ως απόδειξη], σε κληρικούς και θεολόγους, το πείραμα του βατράχου! Μα, είναι σοβαρά πράγματα αυτά;
…Συγγνώμη, αλλά ξέρεις πότε πεθαίνει ο άνθρωπος; Εσύ, βλέπεις τον εγκέφαλο. Λες μόνο ότι «πέθανε ο εγκέφαλος». Και μου λες, μόνος σου, ότι «η καρδιά ζει ακόμη», και γι'αυτό, λες, «μπορώ να την πάρω». Άρα, ζει η καρδιά. Και εγώ μεν σου μιλάω για το «μυστήριο του θανάτου» και ότι η ψυχή παραμένει ακόμη στο σώμα, και εσύ μου λες για το «μυστήριο του βατράχου»! Έ, δεν μπορεί να γίνη διάλογος έτσι. Μιλάμε για ανόμοια πράγματα…
Άν μετά από ένα τροχαίο δυστύχημα, ένας καταλήξη εγκεφαλικά νεκρός, και δηλωθή ως εγκεφαλικά νεκρός, αλλά όχι κλινικά νεκρός, εγώ δεν μπορώ να πάρω τα όργανά του με την προοπτική ότι θα πεθάνη μετά από πέντε δευτερόλεπτα, εγώ όργανα δεν μπορώ να πάρω. Αδυνατώ.
Μας έλεγε, προχθές, ο πατήρ Κωνσταντίνος, από το Ασκληπιείο [Βούλας], ένα πολύ ωραίο παράδειγμα. Και μας τόνισε την προσωπική του ευθύνη σ' αυτό το γεγονός. Το είπε δημόσια.
Παληά, πριν αρχίση όλη αυτή η διαμάχη [για τις μεταμοσχεύσεις], όταν ήταν εφημέριος του Νοσοκομείου, ο παππούλης, έρχεται ένας πατέρας και λέει στον πατέρα Κωνσταντίνο: «Το παιδί μου είναι εγκεφαλικά νεκρό, και μου ζητούν οι γιατροί να υπογράψω για να πάρουν τα όργανά του. Παππούλη, τι να κάνω;» του λέει εκείνος: «Δώστα». Δεν ἤξερε, τότε, ο παππούλης.
Ο πατέρας, πηγαίνοντας να υπογράψη, πέρασε από το εκκλησάκι του νοσοκομείου, τον άγιο Παντελεήμονα. Του λέει: «Άγιε Παντελεήμονα, πες μου τι να κάνω; Είμαι σε προβληματισμό». Και λέει μετά: «Ας το αφήσω μέχρι αύριο το πρωΐ και μετά υπογράφω». Το άλλο πρωΐ, το παιδί του γίνεται καλά! Και μας ρωτάει ο πατήρ Κωνσταντίνος: «Εγώ, τι ευθύνη θα είχα μετά;»
Αλλά και πόσοι γονείς υπέγραψαν, χωρίς να ξέρουν οι άνθρωποι. Δεν ζητούμε ευθύνες… δεν κάνομε δικαστήριο. Κάνομε θεολογία. Περί θανάτου θεολογία, για να μη λειτουργήση ένα άνομο σύστημα αγρίας εκμεταλλεύσεως του άλλου. Δεν μπορώ να κρίνω κανέναν εγώ. Δεν είμαι αρμόδιος. Ούτε εγείρεται θέμα σωτηρίας για εκείνον που έδωσε τα όργανά του. Αυτά, είναι ανόητα πράγματα. να μπούμε στην ουσία του πράγματος…
…Ηθελημένα μιλάνε για διπλό θάνατο… Ιατρικά, [το θέμα του χωρισμού της ψυχής] ποτέ δεν θα το λύσουν. [Επιφανειακά], αυτοί, το έλυσαν. Έβαλαν τον όρο «εγκεφαλικός θάνατος», και το έλυσαν. Αλλά, στην πράξη, [κατά αλήθειαν,] δεν θα το λύσουν. Απόδειξις, ότι δεκάδες επιστήμονες, παγκοσμίως, διαμαρτύρονται. Αυτό, δεν λέει κάτι; Όταν δε είπαμε [σ' αυτούς], ότι δεκάδες επιστήμονες διαμαρτύρονται, ξέρετε τι απάντηση πήραμε; «Όσοι διαμαρτύρονται, διαμαρτύρονται όχι ιατρικά, αλλά φιλοσοφικά. Είναι φιλόσοφοι, αγνοήστε τους»!
Μα, αυτά, είναι σοφίσματα. Δεν μπορούμε, διά σοφισμάτων, [να βρούμε άκρη, και] να αναιρούμε όλους τους γιατρούς που δεν συμφωνούν μαζί μας και να λέμε, ότι είναι φιλόσοφοι, επειδή δεν συμφωνούν [μαζί μας]. Λένε, ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας δεν έχουν επαρκείς αποδείξεις. Άν ζούσαν σήμερα, λένε, άλλα πράγματα θα έλεγαν.
Έτσι, πετάμε και τους Πατέρες, και μένει η δική μας γνώμη μόνο! Ακρότατα Βατικάνειο [πνεύμα]. Όμως, σ' αυτόν τον τόπο, δεν μπορεί να λειτουργήση Βατικάνειο πνεύμα. Και τίποτε άλλο να μήν υπάρχη, υπάρχει το μυστήριο του θανάτου, που θα τους κυνηγάει μέχρι τον θάνατο…».
Στο ηχητικό βίντεο απόσπασμα, ακούμε την ομιλία του πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, που έγινε στα πλαίσια των κατηχητικών αναλύσεων του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, στο χωρίο Κεφάλαιο 10, στίχοι 11 και 17-18, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου, Δικηγορικών Γλυφάδας, την Πέμπτη 21 και 28-02-2002. εδώ
ΓΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
2. Πως μπορούμε να αρνηθούμε την δωρεά οργάνων
Σε ένα κατατοπιστικότατο άρθρο και σε επικοινωνία που υπήρξε με την αρμόδια (από το νόμο) αρχή του ΕΟΜ (Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων), μπορέσαμε να διαπιστώσουμε τι ισχύει σήμερα και τι θα ισχύει από την 1/7/2013 σχετικά με την μετά θάνατον δωρεά οργάνων. Σύμφωνα με το νόμο 3984/27-62011, καθιερώνεται το μέτρο της «εικαζόμενης συναίνεσης» στη δωρεά ζωτικών οργάνων από τον κάθε πολίτη.
Παρακαλώ όπως με ενημερώσετε για τον τρόπο άρνησης.
Ευχαριστώ.
Υ.Γ. Σας παραθέτω και τα άρθρα του νόμου.
Αρθρο 9
Παράγραφος 2
«Η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο θανόν πρόσωπο πραγματοποιείται εφόσον, όσο ζούσε, δεν είχε εκφράσει την αντίθεση του, σύμφωνα με την παράγραφο 3».
Παράγραφος 3
«Στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων τηρείται αρχείο, όπου καταχωρίζονται οι δηλώσεις πολιτών περί αντίθεσης τους στην αφαίρεση οργάνων τους μετά θάνατο».
Απάντηση του ΕΟΜ στις 20/07/11:
Αγαπητέ Κύριε, Αγαπητή Κυρία,
Σας ευχαριστούμε που επικοινωνήσατε με τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (Ε.Ο.Μ.).
Σχετικά με το αίτημά σας, σας ενημερώνουμε ότι ο νέος νόμος 3984/2011 (Α150) περί μεταμοσχεύσεων, ορίζει την έναρξη ισχύος της «εικαζόμενης» συναίνεσης» από 01/07/2013.
Μέχρι τότε ισχύει το καθεστώς της «κάρτας δωρητή οργάνων», όπου δότης μετά θάνατον μπορεί να γίνει μόνο όποιος είναι κάτοχος της σχετικής κάρτας, ή εφόσον συναινέσουν στη δωρεά των οργάνων του οι συγγενείς του.
Στο άρθρο 9 παρ. 2 του ν. 3984/11 προβλέπεται η έκδοση ειδικής Υπουργικής Απόφασης για τον τρόπο συλλογής των αρνητικών δηλώσεων, όμως αυτή δεν έχει ακόμη εκδοθεί, λόγω του πρόσφατου της ψήφισης του νέου νόμου.
Ο Ε.Ο.Μ. παρ όλα αυτά, προκειμένου να διευκολύνει τους πολίτες στη δήλωση της επιθυμίας τους, συγκεντρώνει τις δηλώσεις των πολιτών που εκφράζουν την άρνησή τους με τη διαδικασία του άρθρου 9 παρ. 3, που προβλέπει έγγραφη δήλωση της άρνησης με βεβαιωμένο το γνήσιο της υπογραφής του πολίτη από αρμόδια αρχή (Κ.Ε.Π., Αστυνομία κ.ο.κ.).
Σε περίπτωση που η άρνηση αυτή έχει εκφραστεί με τον ως άνω τρόπο, ΔΕΝ θα ληφθούν τα όργανα σε περίπτωση θανάτου του προσώπου. Διευκρινίζουμε εδώ ότι η δωρεά και η λήψη Οργάνων είναι εφικτή μόνο από εκλιπόντες με πιστοποιημένο εγκεφαλικό θάνατο που νοσηλεύονται διασωληνωμένοι σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Σε θάνατο υπό οποιεσδήποτε άλλες συνθήκες η λήψη των οργάνων δεν είναι εφικτή.
Η «αρνητική δήλωση» αποστέλλεται στον Ε.Ο.Μ. ταχυδρομικά, πρωτοκολλείται και να καταχωρείται σε σχετικό αρχείο, η ισχύς του οποίου θα ξεκινήσει από 01/07/2013. Το πιστοποιητικό που θα εκδίδεται από το «αρνητικό μητρώο» θα σας αποσταλεί κατόπιν της έκδοσης της σχετικής Υπουργικής απόφασης και όχι νωρίτερα από την παραπάνω ημερομηνία.
Επισημαίνουμε ότι στη δήλωση θα πρέπει να πιστοποιείται το γνήσιο της υπογραφής, να αναφέρεται ρητά η άρνηση (π.χ. «σε περίπτωση θανάτου δεν επιθυμώ να ληφθούν τα όργανά μου προς μεταμόσχευση») ενώ θα πρέπει να αναγράφονται τα εξής προσωπικά στοιχεία: Ονοματεπώνυμο, πατρώνυμο, αρ. δελτίου ταυτότητας / διαβατηρίου, ημερομηνία γέννησης, διεύθυνση κατοικίας με Τ.Κ. και τηλέφωνο επικοινωνίας.
Οι δηλώσεις θα πρέπει να αποστέλλονται στη διεύθυνση:
Παραμένουμε στη διάθεσή σας για κάθε διευκρίνιση.
Αθηνά Βαρτζιώτη
Τμήμα Προώθησης Δωρεάς Ιστών & Οργάνων
Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων
Αν. Τσόχα 5, Αθήνα 11521
τηλ. 213 2027021, 213 2027000
φαξ 213 2027032, 210 7255066
Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων
Τμήμα Προώθησης Δωρεάς Ιστών & Οργάνων
Αν. Τσόχα 5, 11521 Αθήνα
Παραμένουμε στη διάθεσή σας για κάθε διευκρίνιση.
Αθηνά Βαρτζιώτη
Τμήμα Προώθησης Δωρεάς Ιστών & Οργάνων
Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων
Αν. Τσόχα 5, Αθήνα 11521
τηλ. 213 2027021, 213 2027000
φαξ 213 2027032, 210 7255066
4. π. Κων.Στρατηγόπουλος † Σα 20-04-2013 (βίντεο)
Πλάνες & ψεύδη γύρω απ' το θέμα των μεταμοσχεύσεων
Το Σάββατο 20 Απριλίου 2013 ώρα 16:00, στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας - Αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη» διοργανώθηκε ημερίδα, από την ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ και ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ, υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητρόπολης Πειραιώς και την συνεργασία της Ιεράς Μητρόπολης Γλυφάδας, με θέμα: Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ή αφαίρεση ζωής;
Απομαγνητοφώνηση
«Έρχομαι στο μικρόφωνο αυτό, ευχαριστώντας την επιτροπή που μου έδωσε την δυνατότητα να μιλήσω, χαμογελώντας... Θα πείτε δηλαδή, αυτά δεν ήταν σοβαρά που ακούστηκαν; Μα πάρα πολύ σοβαρά, αλλά εγώ χαμογελώ, γιατί έρχεται το Πάσχα... Θα σας το εξηγήσω με δυο λόγια. Είναι το Πάσχα πολύ κοντά....
Θυμάμαι αυτές τις ορθόδοξες κοινότητες, - το λέει κι ο άγιος Χρυσόστομος, από τότε υπήρχαν, - που τη μέρα του Πάσχα, το σοβαρό γεγονός του θανάτου το γελοιοποιούσαν. Μετά την Ανάσταση πήγαιναν πάνω στους τάφους και χόρευαν κι έτρωγαν. Πολύ σοβαρό το θέμα, αλλά γω χαμογελώ τώρα.
Και πρέπει να χαμογελάσω, γιατί το θέμα έχει κι άλλες διαστάσεις. Φυσικά να ευχαριστήσουμε τον άγιο Πειραιώς για την καρδιακή φιλοξενία, και τον άγιο Γλυφάδας, γιατί τόσην ώρα βρέθηκαν μαζί μας και συμπορεύθηκαν - έτσι το καταλαβαίνω - με τον πόνο και την αγωνία του λαού. Αυτό είναι πολύ βασικό.
Κοιτάξτε τώρα. Θα μιλήσω ολίγα λεπτά και θα κάνω μία μεταμόσχευση σε μια φράση πολύ γνωστή, αρχαία: «Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν». Θα κάνω μεταμόσχευση στην πρόταση αυτή και θα πω: «Το λακωνίζειν εστί θεολογείν». Αυτή τη μικρή μεταμόσχευση.
Γιατί η ιστορία είναι ιστορία ορθοδόξου θεολογίας. Ούτε θ' ασχοληθώ τι κάνει η κυβέρνηση ή τι δεν κάνει η κυβέρνηση. Πιστέψτε με. Δεν μπορώ να ζητήσω τίποτα από εκεί που δεν υπάρχουν καθαροί νόες, αλλά υπάρχουν εσκοτισμένοι νόες. Και τα περί εσκοτισμένων νοών, θα τα ξέρετε από την ορθόδοξη θεολογία, που είναι η αιτία της πτώσεως του ανθρώπου. Τι να ζητήσω λοιπόν; Τι ν' απαιτήσω; Δεν μπορώ να το κάνω λοιπόν.
Και στρέφομαι στα δικά μας...
Μήπως η πλάνη είναι και μέσα σε μερικούς ανθρώπους της εκκλησίας; Αυτό μάς καίει...
Αναφέρθηκαν πολλά σε αυτό το πολύ όμορφο συνέδριο. Και πάρα πολλά από αυτά που θέλω να πω τα είπαν άλλοι.
Να θυμίσω απλώς τρία τραγικά βιβλία που δυστυχώς έχουν τον τίτλο: «Ιερά Σύνοδος - Επιτροπή Βιοηθικής». Στο ένα περισσότερο αναφέρθηκε ο πατήρ Ιωάννης. 1. «Ἐπιτροπή Βιοηθικῆς», 2. «Επίσημα βιβλία βιοηθικής» - ποιος το 'κανε επίσημο δεν ξέρω δηλαδή... - και το άλλο είναι: 3. «Ελεύθεροι από το γονιδίωμα». Είναι τόσο βαθιά πλανεμένα αυτά τα βιβλία, που δεν μπορούν ακόμα να διατίθενται σε οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο. Ακόμα και σε ένα βιβλιοπωλείο Ιεχωβάδων θα έλεγα. Είναι πολύ επικίνδυνα.
Διάβασε αρκετά πράγματα ο πατήρ Ιωάννης. Εγώ δυο-τρία θα τονίσω και μετά για λίγες γραμμές θα μιλήσω για την θεολογία. Αα... και κάτι άλλο. Μην το ξεχάσω. Ξέρετε, αν ήμουν φιλόσοφος και δεν ήμουν ιερέας, θα ήμουν εγελειανός φιλόσοφος. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι υπάρχει πάντα μία θέση, μετά υπάρχει μία αντίθεση, και μετά γίνεται μία σύνθεση. Πολλές φορές περνάει μέσα από μία επανάσταση.
Εξάλλου ο Μαρξ ακολούθησε το σύστημα το εγελειανό. Λοιπόν, μ 'αρέσει ο εγελιανός, γιατί - να! - τι έκαναν οι αιρετικοί; Οι πλανεμένοι; Είχαν μία θέση κι έρχονται οι Πατέρες κι έχουν μία αντίθεση. Μετά δεν γίνεται σύνθεση, συμβιβασμός. Δηλαδή λίγο από 'δω, λίγο από 'κει... Μετά γίνεται θεολογία. Και γίνεται Οικουμενική Σύνοδος.
Ευχαριστούμε λοιπόν, πάρα πολύ την θέση που είναι πλανεμένη, γιατί προκαλεί θεολογία. Και μάς αναγκάζει να κάνουμε θεολογία, αν δεν την κάναμε έως τώρα. Τι κρίμα είναι που δεν την κάναμε ε; Ενώ την έχουμε στην παρακαταθήκη της Παραδόσεώς μας...
Πολύ μ' αρέσει λοιπόν το εγελειανό το σχήμα αυτό, που δεν είναι συγκρουσιακό αλλά καταλήγει σε μία θεολογία. Κι όλα αυτά τα κείμενα αυτά, που είναι πλανεμένα, που είναι γραμμένα από την Επιτροπή Βιοηθικής έχουν μια βαθιά θέση που μάς κάνει να αντιτιθέμεθα θεολογικά, όχι γιατί έχουμε αντιπαλότητα με κάποιον, αλλά γιατί περνάνε μία πλάνη.
Δεν την λέω αίρεση. Αφήστε τον όρο να τον δώσει μια μέλλουσα τοπική Οικουμενική Σύνοδος. Δεν μπορώ να τον πω εγώ.
Αλλά πλάνη είναι και μπορώ να την φωνάξω...
Και πάλι αναφύεται μέσα από τα κείμενά τους. Ακούστε μερικές φρασούλες, μερικές που δεν είπε ο πατήρ Ιωάννης:
«Ὁ λήπτης λαμβάνει θνητό σῶμα, ὁ δότης δίνει ἀπό τήν ἀθάνατη ψυχή του». Είναι καθαρός βουδισμός, ινδουισμός. Προσέξτε: «ὁ δότης δίνει ἀπό τήν ἀθάνατη ψυχή του». Δεν είναι αυτό μια μετεμψύχωση; Πού το βρήκαν αυτό; Μιλάει για το πνευματικό όφελος του δότη. Ποιο πνευματικό όφελος του δότη; Ο νεκρός έχει κάποιο πνευματικό όφελος κατ' αυτή την έννοια που το λένε;...
Φυσικά να θυμηθείτε το τεράστιο ψέμμα, με το οποίο πλάνησαν το λαό, εσάς, φωνάζοντας συνέχεια ακόμα και μέχρι σήμερα: «Η εκκλησία αποφάσισε». Ποια εκκλησία αποφάσισε; Το είπε κι ο άγιος Γλυφάδας. Ποτέ δεν απόφασισε! Μη μου πείτε για το ΄71, που όταν βγήκαν τα θέματα των μεταμοσχεύσεων κάποιος ζήτησε να δώσει την καρδιά του για επιστημονικούς λόγους... Καμία σχέση.
Και μετά το '83 κάποιος άλλος από τη Σύνοδο ζήτησε να δώσει το σώμα του για επιστημονικές έρευνες... Καμία σχέση. Ήταν νεκρός. Και μάλιστα η Σύνοδος σωφρόνως φερομένη είπε ότι αφού έγινε η κηδεία του και κτλπ., να παραχωρηθεί το σώμα του για επιστημονικές έρευνες. Καμία σχέση. Καμία άλλη απόφαση. Μάς κοροϊδεύουν επίσημα, φωνάζοντας μέχρι σήμερα ότι η Εκκλησία αποφάσισε. Δεν αποφάσισε. Τα είπαν και οι άλλοι συνομιλητές. Είναι ένα κείμενο προς περαιτέρω μελέτη.
Κοιτάξτε. Τόλμησαν να παίξουν με την Βιβλική Θεολογία και την Πατερική Θεολογία. Γιατί Βιβλική Θεολογία; Τόλμησαν σε αυτά τα αναίσχυντα βιβλία τους, - λυπάμαι που έχουν πάνω τον τίτλο: «Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας» να πάρουν το χωρίο από το δέκατο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, και το λόγο που λέει ο Χριστός: «Ἐγώ τίθημι τήν ψυχή μου» να το πάρουν και να πουν να! εδώ λέει για μεταμόσχευση!...
Μα δεν διάβασαν ολόκληρο το κείμενο ούτε την ερμηνεία του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Και λέει ο άγιος Χρυσόστομος, «δίνει την ψυχήν Αυτού, ίνα λάβει αυτήν», - το λέει το κείμενο: «Ἐγώ τίθημι τήν ψυχή μου ὑπέρ τῶν προβάτων...» «....Διά τοῦτό ὁ πατήρ με ἀγαπᾶ, ὅτι ἐγώ τίθημι τήν ψυχήν μου, ἵνα πάλιν λάβω αὐτήν» (Ἰωάν. ι΄, 17).
Και λέει ο άγιος Ι. Χρυσόστομος: «μόνο Αὐτός μπορεῖ νά τή δώσει καί νά τή λάβει. Να κατέβει στον Άδη και να την πάρει». Πώς παίρνουν αυτό το χωρίο; Αντι-βιβλικά και πλανεμένα το χρησιμοποιούνε. Ὁ Χριστός, εἶναι κυρίαρχος, καί λέει «ἵνα λάβω αὐτήν». Τήν βάζω καί τήν παίρνω. Ποῦ τήν βάζει τήν ψυχή του; Πρέπει νά θεολογήσωμε ἐδῶ. «Τίθημι», λέει. Ποῦ; Γιά ποιούς; Γιά τόν λαό. Ποῦ;...
Ἐδῶ εἶναι καθαρή θεολογία, ἡ περί Ἀναστάσεως θεολογία, καί ἡ περί καθόδου στόν Ἅδη θεολογία τῆς Ὀρθοδοξίας μας. Τό λέει καί τό τροπάριο: «Ἐν τάφῳ σωματικῶς, ἐν Ἅδου δέ μετά ψυχῆς, ὡς Θεός...».
Ὑπάρχει, λοιπόν, μία θεολογία. Εἶναι ἡ κάθοδος στόν Ἅδη, πού κατεβαίνει ὁ Χριστός, μέ τήν ψυχή Του, γιατί τό σῶμα Του εἶναι στόν τάφο. Καί κατεβαίνει ὡς νικητής, καί εἶναι κυρίαρχος τοῦ Ἅδη, καί αἴρει τίς ψυχές ἐπάνω. Ἐδῶ, τό λέει Ἐκεῖνος. Λέει «ἵνα πάλιν λάβω αὐτήν». Μιλάει προσωπικά. Ἐμεῖς, μετέχομε στόν Χριστό. Ἐκεῖνος, μιλάει προσωπικά. Ἀφορᾶ μόνο στόν Χριστό αὐτό τό κομμάτι...
Να γελάω ακόμη; Μπορώ να γελάω για τους πολιτικούς που έχουν εσκοτισμένο νου, αλλά όταν φτάσω σε μας, λυπάμαι βαθύτατα...Και δεν μπορούν κάποιοι να παρασύρουν τον λαό σε κάποια πλανεμένη θεολογία, έτσι γιατί τούς άρεσε...
Είναι σαφέστατος ο άγιος Ι. Χρυσόστομος. Τι σημαίνει η φράση: «Σώζει ο δότης βιολογικά μεν τον λήπτη, πνευματικά δε τον εαυτό του;»...
Και το τονίζω, γιατί αυτό το χωρίο είναι καίριο. Δεν μπορούν κάποιοι να παρασύρουν το λαό. «Σώζει ο δότης βιολογικώς τον λήπτη και πνευματικώς τον εαυτό του»; Είναι ακραία γελοίο!... Ακόμα δεν μπορώ να το καταλάβω. Και φυσικά χαριτωμένο το κείμενο, - το 'πε και ο πατήρ Ιωάννης - αλλά είναι τόσο χαριτωμένο, τόσο ακραία γελοίο. Δεν μπορώ να μην το πω και 'γω, γιατί είπα χαμογελώντας, θέλω να γελάσουμε λίγο, πέρασε κι η ώρα, έτσι λίγο να το γλεντήσουμε πάνω στον τάφο των νεκρών...(...)
Λέει λοιπόν το κείμενο, - αυτό το λέει η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας και η Επιτροπή Βιοηθικής - λίγο πριν να γίνει η μεταμόσχευση, καλό θα ήταν ο ιερέας του νοσοκομείου, να διαβάσει μια κατάλληλη ευχή, που γίνεται σε κάποια αγιαστική πράξη, χρίση ελαίου και σταύρωμα. Στον νεκρό δηλαδή; Διαβάζεις ευχή σε έναν νεκρό;...
Συνεχίζω να χαμογελώ, αλλά ταυτόχρονα να λυπάμαι βαθύτατα... Και να παραθέσω -αφού είπαμε θα κάνω την θεολογία λακωνίζειν, - τον πληθωρικό πατερικό λόγο.
Αν μελετήσετε τα πατερικά τα κείμενα που δίνουν ενδελεχείς και μακροσκελείς απαντήσεις σε αυτό το θέμα, θα εκπλαγείτε. Κι απορώ πώς κάποιος μελετητής, ερευνητής, κάποιος που κάνει διδακτορικό δεν το αξιοποιεί σε αυτά τα κείμενα, που δεν αρκούν ούτε δέκα διδακτορικά για να τα φτάσουν. Αναφέρω λοιπόν μερικές φράσεις.
Πρώτα την προς Εβραίους Επιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου γιά τόν θάνατο τοῦ ἀνθρώπου: «Απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ ἀποθανεῖν, μετά δέ τοῦτο κρίσις». Ἅπαξ ἀποθανεῖν. Δεν λέει γιά δύο θανάτους.Το λέει η αγία Γραφή ή όχι; Και μόνο που λένε για δύο θανάτους,θα πούμε ασυζητητί ότι εμείς δεν δεχόμαστε δύο θανάτους.
Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος λέει: «οὐ γάρ ἡ ψυχή ἐστίν ἡ ἀποθνήσκουσα, ἀλλά διά τήν ταύτης ἀναχώρησιν ἀποθνήσκει τό σῶμα». Ποια είναι η ώρα του θανάτου; Ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα. Δέν εἶναι ἡ ψυχή πού ἀποθνήσκει. Ἀλλ' ἐπειδή ἀπό τό σῶμα φεύγει ἡ ψυχή, γι' αὐτό ἀποθνήσκει ὁ ἄνθρωπος.
Ὁ ἅγ. Γρηγόριος Παλαμᾶς λέει: - θα διαβάσω τα λόγια του, δεν μπορώ να τον αδικήσω, διαβάζοντας την μετάφραση. Δεν πειράζει, ας μείνουμε στο κάλλος αυτής της ποιητικής εκφράσεως του Αγίου: - «ἡ μέν εν ημίν νοερά καί λογική φύσις οὐ μόνον οὐσία ἔχει τή ζωή ἀλλά καί ἐνέργεια». Μιλάει πια για ουσία και ενέργεια. Ενεργεί η ψυχή μέσα από κάποια γεγονότα. Κι αυτή η ενέργεια πιάνει και τον εγκέφαλο.
Ἡ μέν νοερή καί λογική φύσις πού εἶναι σέ μᾶς, δέν ἔχει τή ζωή μόνο οὐσία, ἀλλά καί ἐνέργεια, διότι ζωοποιεῖ καί τό συνημμένο σῶμα. Πιάνει ἑπομένως καί τόν ἐγκέφαλο.
Ὁ ἅγ. Γρηγόριος Σιναΐτης στη Φιλοκαλία λέει ὅτι ἡ ψυχή κινεῖ τά πάντα: «η ψυχή τα του σώματος μέλη και ενεργεί και κινεί, έκαστο προς την ιδίαν ενέργειαν».
Φοβερό και το χωρίου του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου - ανήκει στα έπη του και είναι γραμμένο σε γλώσσα αρχαϊκή - λέει ὅτι ἡ ψυχή προϋπάρχει τοῦ ἐγκεφάλου. Το σώμα και η ψυχή ταυτόχρονα υπάρχουν, αλλά ο εγκέφαλος είναι μεταγενέστερο όργανο. «Εκ της στιγμής συλλήψεως και είναι τελεία, ενώ ο εγκέφαλος σχηματίζεται σταδιακώς και διαχρονικώς».
Δεν είναι το κέντρο του ανθρώπου ο εγκέφαλος. Αυτοί κάνανε κέντρο τον εγκέφαλο. Άρα και μόνο που το δεχόμαστε αυτό, αναιρούμε όλη την Ορθόδοξη Θεολογία.
Ὁ ἅγ. Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης - καίριος γι' αυτά τα σημεία, πάρα πολύ καίριος - διδάσκει πώς «ἡ οὐσία τῆς ψυχῆς ὡς εἶδος τοῦ σώματος αν όχι ως εν αγγείω περιέχεται, ἀσώματος γάρ»...Βλέπετε; Ασώματος η ψυχή. Περιέχεται μέσα στο σώμα, αλλά είναι στην ουσία ασώματος.
Και τονίζει: «Όταν τύχει τίς να πέσει από τόπου υψηλού, και πτωματωθεί (=φαίνεται σαν πτώμα, χωρίς να έχει πεθάνει), τότε γάρ η ψυχή συστέλλεται όλη είς το κέντρο και το θάλαμό της, την καρδίαν. Δια να φυλαχθεί εκεί και μετά της ουσίας ενούται της δυνάμεως», - ακούστε τι λέει!...
Δεν το λέμε και μέσα στα κείμενα του Ευαγγελίου; Ο δαιμονισμένος φαινόταν σαν νεκρός. Όταν περνάει μία δυσκολία η ψυχή, συστέλλεται μες την καρδίαν! Άρα σέ περίπτωση βαρέως περιστατικοῦ, ὅπου ὁ ἐγκέφαλος ἔχει «πτωματισθεῖ», δηλ. πού φαίνεται ὅτι ἔχει πεθάνει, ὄχι ὅμως ὅτι πέθανε, ἡ ψυχή συστέλλεται όλη μες την καρδιά...
Τι κείμενα είναι αυτά! Τι φοβερά τα τάλαντα των Πατέρων!...
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς διδάσκει πάλι ὅτι ἡ καρδιά εἶναι ἡγεμονικό ὄργανο, ο θρόνος της χάριτος. Εκεί βρίσκεται ο νους και όλοι οι λογισμοί της ψυχής».
Ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ ἀσκητής λέει πώς ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ἡμῶν ἐστί», καθώς λέει ο Κύριος.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει πώς ἡ ἀγάπη ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν βρίσκεται. Η αγάπη του Θεού εκέχειται εν ταις καρδίαις ημών. Γι' αυτό ρωτάει αργότερα: «Ανανία γιατί επλήρωσε ο σατανάς την καρδίαν σου»;
Ὁ ἅγιος Νικηφόρος ὁ μονάζων λέει: «ἐν τῇ καρδίᾳ ἐμφανίζεται ὁ Θεός». Τι είναι η καρδιά για μας!... Οι δικοί μας δεν το ξέρουν, οι πολιτικοί θα το ξέρουν; Από αυτούς δεν περιμένω τίποτε! Αλλά από μάς είναι έγκλημα!...
Ἔγκλημα ἑπομένως ἡ παραγνώριση τῆς θεολογίας...
Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης μάς λέει: «εν εγκεφάλω, ως εν οργάνω, ευρίσκεται ουχί η ουσία και η δύναμις του νοός και της ψυχής, αλλά μόνη η του νοός ενέργεια». Άλλο λοιπόν η ουσία και άλλο η ενέργεια. Τι είναι αυτά τα χωρία; Πώς τα παραμελήσαμε;... Και τελειώνω.
Ὁ ὅσιος Θαλάσσιος, νηπτικός πατέρας, λέει πώς ἡ καρδιά εἶναι ὁ τόπος πού ἑδράζεται τό κέντρο τῆς νοερᾶς οὐσίας.
Λίγα κείμενα σάς διάβασα. Είστε και κουρασμένοι και δεν ήθελα άλλο να σας κουράσω.
Η άγνοια των πατερικών χωρίων, η θεολογία, κι αυτό είναι το έγκλημα. Ποιος τα διάβασε αυτά πριν τολμήσει να γράψει περί μεταμοσχεύσεων;...
Ἐπιτροπή Βιοηθικῆς τί σημαίνει;...
Θά σᾶς πῶ δυό πρακτικά περιστατικά πολύ ζωντανά καί θά τελειώσω κι επειδή τα έχω ζήσει προσωπικά θέλω να σας τα μεταφέρω:
1) Στό νεκροταφεῖο Παλαιού Φαλήρου, Νέας Σμύρνης πού μόλις είχαμε θάψει τόν πρῶτο ξάδερφό μου, ἐκεῖ ἦταν ο πρωτεπιστάτης εν Ελλάδι ἕνας ἱερωμένος, ὑπέρμαχος τῶν μεταμοσχεύσεων, ἱκανός προπαγανδιστής τους. Και επειδή λέω "που θα τον ξαναβρώ τώρα αυτόν;" πάνω από τον τάφο, μόλις έβγαλε το πετραχήλι του, τόν ρώτησα: ΅
«Τι είναι αυτά που κάνεις; ξέρεις τί κάνεις; του λέω. Παρασύρεις την εκκλησία σε μία τρομερή πλάνη. Πού τα βρίσκεις αυτά και τα λές»; Καί τί μοῦ εἶπε; «Δέν φταίω ἐγώ· εἶναι θέμα ὑπακοῆς». Και επειδή ήταν κι άλλοι μάρτυρες εκείνη την ώρα, άκουσαν αυτά τα λόγια. Είναι θέμα υπακοής. Με 'βάλαν να το κάνω. Μα επιτρέπεται; Αὐτό εἶναι ὑπακοή;...
2) Ξέρετε τι σημαίνει η λέξη: Cosa nostra; Το δικό μας σπίτι· έκφραση μαφίας. Εκκλησιαστικῶς σημαίνει ὀργανωμένη ὁμάδα πού ἀπειλεῖ. Προσωπικά δέχθηκα τήν ἀπειλή «ἄν συνεχίσεις νά λές τά ὅσα λές κατά των μεταμοσχεύσεων, ἔχασες τά πάντα». Και τότε ένιωσα πως σε αυτό το παιχνίδι παίζονταν μεγάλα κονδύλια.
Ποιοι μέ ἀπείλησαν; Δέν θά πῶ ὀνόματα, ἁπλῶς ὅτι ἦταν λαϊκοί συνεργάτες τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, με μεγάλους τίτλους. Να λοιπόν κι η εκκλησιαστική Cosa nostra. Δεν το περίμενα. Και να που υπήρχε. Στιγμές τραγικές...
Αλλά γω θα συνεχίσω νά χαμογελῶ, γιατί πλησιάζει τό Πάσχα. Κι επειδή η θεολογία της Εκκλησίας μας, αυτή η ζωντανή θεολογία, ο ζωντανός θησαυρός μας δεν χάθηκε. Πέρα από τη βαθιά θλίψη για τα εσκοτισμένα μυαλά εκκλησιαστικών παραγόντων - δεν με νοιάζει το κράτος - και για τη διαστροφή που περνάνε στο λαό μας, κι ο λαός πρέπει να είναι εγρήγορση - ξέρετε πόσο χαίρομαι γι' αυτό το συνέδριο;...
Όταν ακούστηκαν οι πρώτες φωνές για τις μεταμοσχεύσεις, πιστέψτε με, μοναχικοί παλαβιάρηδες μοιάζαμε, - υπήρχε η Cosa nostra - ε, η παρουσία σας εδώ και ειδικά των σεβαστών ἐπισκόπων μας, είναι πάρα πολύ καίρια!... Ευχαριστώ πολύ.
Σάββατο 20-4-2013 καί ὥρα 4 ἕως 9 μ.μ. στό Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας
ΟΡΓΑΝΩΣΗ: Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν καί Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη
ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱ.Μ.Πειραιῶς σέ συνεργασία μέ τήν Ἱ.Μ.Γλυφάδας.
Για την απομαγνητοφώνηση ολόκληρης της ομιλίας του μακαριστού
πατρός Κων/νου, Λαμπρινή Παπαποστόλου για «Λόγος Φωτός».
5. «Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς;»
Όλη ἡ ημερίδα σε Βίντεο Σα 20-04-2013,
Πλάνες και ψεύδη γύρω απ' το θέμα των
μεταμοσχεύσεων. Θεολογική προσέγγιση.
Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν καί ἡ Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς σέ συνεργασία μέ τήν Ἱ.Μ.Γλυφάδας, διοργάνωσαν καί πραγματοποίησαν τό Σάββατο 20-4-2013 καί ὥρα 4 ἕως 9 μ.μ. στό Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας Ἡμερίδα μέ θέμα: «Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς;».
Τήν ἔναρξη τῆς ἡμερίδος κήρυξε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ μέ προσευχή καί ἀρχιερατική εὐλογία. Ἡ χορωδία «ἐν Ψαλτηρίῳ» ἀπέδωσε ἐπίκαιρους ὕμνους ἀπό τή θεόπνευστη Λατρεία μας. Στή συνέχεια ἀρχιερατικό χαιρετισμό καί εὐλογία ἀπηύθυνε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γλυφάδας κ. Παῦλος καί ὁ συντονιστής πανοσιολογιώτατος Ἀρχ/της π. Σαράντης Σαράντος μετέφερε τό χαιρετισμό τοῦ Πρωτεπιστάτου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, γέροντος Μαξίμου Ἰβηρίτου. Ἀκολούθησαν χαιρετισμοί τῆς ἐκπροσώπου τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης κ. Ἀγγελικῆς Καπετάνιου καί τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ ΙΝΚΑ κ. Δεληνταδάκη.
17 Βίντεο: «Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς»;
Ἀκολούθως ὁμίλησαν κατά τό πρόγραμμα οἱ:
Πανοσ. Ἀρχ/της Ἰωάννης Κοκάκης, Ἰατρός Ὀγκολόγος, μέ θέμα: «Μεταμοσχεύσεις: ἕνα θετικό βῆμα ἤ ἕνας ἐπιστημονικός καιάδας;»
κ. Παναγιώτης Κίκιλης, Ἰατρός Νεφρολόγος, Διευ¬θυντής μο¬νάδος αἱμοκάθαρσης νοσοκομείου Καλύμνου, μέ θέμα: Ἡ θετική ὄψη τῶν μεταμοσχεύσεων.
κ. Ἐμμανουήλ Παναγόπουλος FACS, Ἄμ. Ἐπ. Καθηγητής Χειρ/κῆς, τ. Συν/τής Δ/ντής Χειρ/κῆς Κλινικῆς - Νοσοκομείου «ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ», μέ θέμα: «Διασῴζεται σήμερα ὁ ἐγκεφαλικός θάνατος;»
κ. Ἀθανάσιος Ἀβραμίδης, Καρδιολόγος, Καθηγητής Παθολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν μέ θέμα: «Εἰκαζόμενη συναίνεση».
κ. Κωνσταντῖνος Καρακατσάνης, καθηγητής Πυρηνικῆς Ἰατρικῆς τῆς Ἰατρικῆ Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστη¬μίου Θεσσαλονίκης, μέ θέμα: «Ὁ ''ἐγκεφαλικός θάνατος'' καί οἱ μεταμο¬σχεύσεις ἀνθρω¬πίνων ὀργάνων».
πρωτοπρ. Ἰωάννης Φωτόπουλος, Νομικός, Θεολόγος μέ θέμα: «Μεταμοσχεύσεις: θέσεις καί ἀντιθέσεις».
κ. Χαράλαμπος Ἄνδραλης, Δικηγόρος, μέ θέμα: «''Εἰκαζό¬μενη συναίνεση'' ἀπό Νομική ἄποψη».
και ο πρωτοπρ. Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος, Θεολόγος- Οἰκονομολόγος μέ θέμα: «Πλάνες καί ψεύδη γύρω ἀπό τό θέμα τῶν μεταμοσχεύσεων. Θεολογική προσέγγιση».
* Κλικ στην εικόνα ή τον σύνδεσμο για να δείτε στο Video ολόκληρη την Ημερίδα.
Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς;
Video - ΟΛΗ Η ΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΘΕΣΙΜΗ ΣΕ ΒΙΝΤΕΟ - ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΩΘΙ ΕΠΙ ΜΕΡΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ Η ΕΔΩ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ
Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν καί ἡ Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱ.Μ.Πειραιῶς σέ συνεργασία μέ τήν Ἱ.Μ.Γλυφάδας, διοργάνωσαν καί πραγματοποίησαν τό Σάββατο 20-4-2013 καί ὥρα 4 ἕως 9 μ.μ. στό Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας Ἡμερίδα μέ θέμα: «Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς;».
Στήν ἡμερίδα συμμετεῖχαν πλῆθος κληρικῶν καί λαϊκῶν καθώς καί τό ΙΝΚΑ καί οἱ Ἕλληνες Youtubers.
Τήν ἔναρξη τῆς ἡμερίδος κήρυξε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ μέ προσευχή καί ἀρχιερατική εὐλογία. Ἡ χορωδία «ἐν Ψαλτηρίῳ» [ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΥΣ ΕΔΩ] ἀπέδωσε ἐπίκαιρους ὕμνους ἀπό τή θεόπνευστη Λατρεία μας. Στή συνέχεια ἀρχιερατικό χαιρετισμό καί εὐλογία ἀπηύθυνε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γλυφάδας κ. Παῦλος καί ὁ συντονιστής πανοσιολογιώτατος Ἀρχ/της π. Σαράντης Σαράντος μετέφερε τό χαιρετισμό τοῦ Πρωτεπιστάτου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, γέροντος Μαξίμου Ἰβηρίτου.
Ἀκολούθησαν χαιρετισμοί τῆς ἐκπροσώπου τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης κ. Ἀγγελικῆς Καπετάνιου καί τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ ΙΝΚΑ κ. Δεληνταδάκη.
Πανοσ. Ἀρχ/της Ἰωάννης Κοκάκης, Ἰατρός Ὀγκολόγος, μέ θέμα: «Μεταμοσχεύσεις: ἕνα θετικό βῆμα ἤ ἕνας ἐπιστημονικός καιάδας;» [ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ]
κ. Παναγιώτης Κίκιλης, Ἰατρός Νεφρολόγος, Διευθυντής μονάδος αἱμοκάθαρσης νοσοκομείου Καλύμνου, μέ θέμα: Ἡ θετική ὄψη τῶν μεταμοσχεύσεων. [ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ]
κ. Ἐμμανουήλ Παναγόπουλος FACS, Ἄμ. Ἐπ. Καθηγητής Χειρ/κῆς, τ. Συν/τής Δ/ντής Χειρ/κῆς Κλινικῆς - Νοσοκομείου «ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ», μέ θέμα: «Διασῴζεται σήμερα ὁ ἐγκεφαλικός θάνατος;» [ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ]
κ. Ἀθανάσιος Ἀβραμίδης, Καρδιολόγος, Καθηγητής Παθολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν μέ θέμα: «Εἰκαζόμενη συναίνεση». [ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ]
κ. Κωνσταντῖνος Καρακατσάνης, καθηγητής Πυρηνικῆς Ἰατρικῆς τῆς Ἰατρικῆ Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μέ θέμα: «Ὁ ''ἐγκεφαλικός θάνατος'' καί οἱ μεταμοσχεύσεις ἀνθρωπίνων ὀργάνων».[ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ]
πρωτοπρ. Ἰωάννης Φωτόπουλος, Νομικός - Θεολόγος μέ θέμα: «Μεταμοσχεύσεις: θέσεις καί ἀντιθέσεις». [ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ]
κ. Χαράλαμπος Ἄνδραλης, Δικηγόρος, μέ θέμα: «''Εἰκαζόμενη συναίνεση'' ἀπό Νομική ἄποψη».[ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ]
πρωτοπρ. Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος, Θεολόγος- Οἰκονομολόγος μέ θέμα: «Πλάνες καί ψεύδη γύρω ἀπό τό θέμα τῶν μεταμοσχεύσεων. Θεολογική προσέγγιση» [ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ]
π. Βασίλειος Κοκολάκης, Γραμματέας ΕΠΜ, Πορίσματα ἡμερίδος. [ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ]
- ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ (Σημ. ΔΕΝ ΔΟΘΗΣΑΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΙΔΟΣ ΛΟΓΩ ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ ΧΡΟΝΟΥ). ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΕΔΩ
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
Όλες οι απόψεις:
68 ελληνικά και ξενόγλωσσα άρθρα
[Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ]: Προς ενημέρωση των επισκεπτών μας για το ζήτημα του εγκεφαλικού θανάτου και την ηθική των μεταμοσχεύσεων, προτείνουμε τα 68 ελληνικά και ξενόγλωσσα άρθρα, σε ιατρικό και θεολογικό επίπεδο, που έχουμε συγκεντρώσει στο σχετικό αφιέρωμά μας Μεταμοσχεύσεις. Θα θέλαμε δε, ταπεινά να συνταχθούμε με την τοποθέτηση του π. Κωνσταντίνου όπως αυτή περιγράφεται στο απόσπασμα της ομιλίας του.
Υποχρεωτικά δωρητές οργάνων;
(π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)
Επί την ευκαιρία του υπό ψήφιση νέου νομοσχεδίου περί των μεταμοσχεύσεων, που μετατρέπει τους πάντες πάνω των 18 ετών σέ δωρητές οργάνων, χωρίς να ρωτηθούν, αν διαπιστωθεί εγκεφαλικός θάνατος. (Ακούστε το απόσπασμα της ομιλίας επιλέγοντας την εικόνα. Πηγή: www.floga.gr)
- Μεταμοσχεύσεις: ἕνα θετικό βῆμα ἤ ἕνας ἐπιστημονικός καιάδας; (Ἀρχ. Ἰωάννη Κοκάκη, Ἰατρός Ὀγκολόγος)
Δείτε επίσης:
- Η Ανάσταση ως απάντηση στις θεωρίες μετενσάρκωσης και ο Άγιος Παΐσιος για την μετεμψύχωση (και Βίντεο)
- Πως εκδικούνται οι νεκροί (Περί εκτρώσεων) Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
- Τα πνεύματα των νεκρών και εμείς (Τί ξέρουμε για τους κεκοιμημένους;) in English «We and the spirits of the departed»
- Ο Χριστιανός μπροστά στο θάνατο (Επιστολή κυρίας, που ήθελε να μάθει πως μπορεί να βοηθήσει μια ψυχή) & Βίντεο
- Πού θα βρίσκεται η ψυχή μέχρι την κοινή Ανάσταση (Η μετά θάνατον ζωή και Οι υπόδικοι νεκροί)
3. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ,
ΔΗΛΩΣΤΕ ΑΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΔΟΤΕΣ ΟΡΓΑΝΩΝ...
07 Ιουνίου 2013
«Νά πάνε στά ΚΕΠ οί Χριστιανοί καί να κάνουν δήλωση άρνησης στήν εικαζομένη συναίνεση δωρεάς οργάνων τους" προτρέπει το ποίμνιό του ο Μητροπολίτης Πειραιώς καί πρώην δικηγόρος κ. Σεραφείμ....
Εδώ, μεταφέροντας ανθρώπινα όργανα! Από ζωντανό άραγε τα ξερίζωσαν, ή από μισοπεθαμένο;
Ποιμαντορική εγκύκλιο προς τον ιερό κλήρο και τον φιλόχριστο λαό του Πειραιά, με αφορμή το νόμο 3984/27.6.2011 περί δωρεάς και μεταμοσχεύσεως οργάνων εξέδωσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ.
Ο Μητροπολίτης Πειραιώς στη εγκύκλιο του μεταξύ άλλων αναφέρει, ότι ο νόμος που εψηφίσθη από την Βουλή ρυθμίζεται με αρχές που απάδουν στην ιδιοπροσωπεία του Γένους μας.
Σε αλλό σημείο ο κ. Σεραφείμ, αναφέρει ποια είναι η θέση της Εκκλησίας και των Πατέρων στο θέμα αυτό, ενώ αναφερόμενος στην κατάσταση του "εγκεφαλικά νεκρός" τόνισε ότι "η διακοπή της υποστηρικτικής λειτουργίας, ακόμη και με την συγκατάθεση του ασθενούς, πολύ περισσότερο η λήψη οργάνων για μεταμόσχευση από τους «εγκεφαλικά νεκρούς», αποτελούν ενεργητική πρόκληση θανάτου, η οποία κατά την κανονική παράδοση της Εκκλησίας ισοδυναμεί με φόνο".
Η εγκύκλιος έχει ως εξής:
«Τέκνα μου εν Κυρίω αγαπητά και περιπόθητα,
Με τον Νόμο 3984/27.6.2011 που εψηφίσθη από την Βουλή των Ελλήνων ρυθμίζεται, με αρχές που απάδουν στην ιδιοπροσωπεία του Γένους μας και την ιερότητα της ανθρώπινης ζωής, το πολυσήμαντο θέμα της δωρεάς και μεταμοσχεύσεως των ανθρωπίνων οργάνων.
Η Εκκλησία της Ελλάδος υπέβαλε κατά την διαβούλευση του ειρημένου Νόμου θέσεις Ορθοδόξου Εκκλησιαστικής βιοηθικής οι οποίες προδήλως περιφρονήθησαν και επομένως δια το μέγιστο αυτό θέμα καθηκόντως οφείλομε να ενημερώσωμε τους πάντας και να καταδείξωμε οι Ιεράρχαι την καταφανή διάστασι του ψηφισθέντος Νόμου με την ανθρώπινη οντολογία, την ορθόδοξη θεολογία και την θεόσδοτη ανθρώπινη ελευθερία.
Εν συνεχεία τη συμβολή της εργασίας ειδικών, ήτοι των Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτου-Ιατρού Λουκά Τσιούτσικα, Αιδεσιμολ. Πρωτοπρεβυτέρου Στεφάνου Στεφοπούλου και Πανοσιολ. Μοναχού Δαμασκηνού Αγιορείτου παρατηρούμεν ότι:
«Α'. Θεολογία - Ανθρωπολογία
1. Κατά τη διδασκαλία της Εκκλησίας ο άνθρωπος κατά την φύση του είναι σύνθετο, μεικτό, ον. Πλάσθηκε κατ' εικόνα και ομοίωσιν του Θεού και αποτελείται από την ψυχή, που συνιστά το πνευματικό μέρος του ανθρώπου και τον εντάσσει στον πνευματικό κόσμο, και από το σώμα, με το οποίο εντάσσεται στον υλικό, αισθητό κόσμο.
Και το μεν σώμα είναι υλικό, σύνθετο και φθαρτό, η δε ψυχή είναι «ουσία ζώσα, απλή, ασώματος, σωματικοίς οφθαλμοίς κατ' οικείαν φύσιν αόρατος, λογική τε και νοερά, ασχημάτιστος... αθάνατος» (Αγ. Ιωάννης Δαμασκηνός).
Επομένως η ψυχή του ανθρώπου δεν είναι απλή βιολογική ενέργεια του σώματος, όπως είναι των ζώων...
Ο θάνατος δεν είναι παντελής εξαφάνιση του όλου ανθρώπου, άλλα χωρισμός της ψυχής από το σώμα, το οποίο στη συνέχεια, φθείρεται και διαλύεται, ενώ η ψυχή εξακολουθεί να υπάρχει και να ενεργεί• «Ουχ η ψυχή εστιν η αποθνήσκουσα, αλλά δια την ταύτης αναχώρησιν αποθνήσκει το σώμα» (Μ. Αθανάσιος).
2. Σχετικά με τον χρόνο της ενώσεως της ψυχής και του σώματος η Εκκλησία δέχεται ότι δημιουργούνται συγχρόνως• «Άμα δε το σώμα και η ψυχή πέπλασται, ου το μεν πρώτον, το δε ύστερον» (Αγ. Ιωάννης Δαμασκηνός). Αυτό ισχύει και για την πλάση κάθε νέου ανθρώπου• το σώμα και η ψυχή συνυπάρχουν «εξ άκρας συλλήψεως».
Συνεπώς το έμβρυο είναι πλήρης άνθρωπος, εκ ψυχής και σώματος, ακόμη και πριν από τον σχηματισμό και τη λειτουργία του εγκεφάλου.
Αυτό καταδεικνύει ότι, όχι μόνο μέ τον εγκεφαλικός θάνατο, αλλά ακόμη και μέ την παντελή έλλειψη του εγκεφάλου ο άνθρωπος δεν παύει να είναι έμψυχο και ζωντανό ον !
3. Σχετικά με το που βρίσκεται και πως ενεργεί η ψυχή οι Πατέρες της Εκκλησίας διδάσκουν ότι η ψυχή δεν εδρεύει σε συγκεκριμένο όργανο, αλλά ευρίσκεται σε όλα τα σημεία του σώματος, ζωοποιούσα και κινούσα τα μέλη.
4. Βιολογική ζωή χωρίς την ύπαρξη της ψυχής μέσα στο σώμα δεν νοείται. Στην περίπτωση αποκοπής, καταστροφής η νεκρώσεως ενός ζωτικού οργάνου, όποτε ο άνθρωπος επιβιώνει με υποστηρικτικές ενέργειες, εξακολουθεί η ψυχή να παραμένει συνδεδεμένη με το σώμα και να ενεργεί σε άλλα σωματικά όργανα.
Στην κατάσταση του εγκεφαλικού θανάτου η ιατρική κατορθώνει με τη βοήθεια της τεχνολογίας να διατηρεί τη βιολογική ζωή, αφού ο υπόλοιπος οργανισμός, πλην του εγκεφάλου, λειτουργεί.
Η διατήρηση της βιολογικής ζωής προϋποθέτει την ύπαρξη της ψυχής μέσα στο σώμα και δείχνει ότι δεν λύθηκε ακόμη ο μεταξύ τους δεσμός, δεν επισυνέβη δηλαδή οριστικώς και καθ' ολοκληρίαν ο θάνατος.
Συνεπώς η διακοπή της υποστηρικτικής λειτουργίας, ακόμη και με την συγκατάθεση του ασθενούς, πολύ περισσότερο η λήψη οργάνων για μεταμόσχευση από τους «εγκεφαλικά νεκρούς», αποτελούν ενεργητική πρόκληση θανάτου, η οποία κατά την κανονική παράδοση της Εκκλησίας ισοδυναμεί με φόνο, και μάλιστα ασθενούς και ανυπεράσπιστου ανθρώπου κατ' αναλογίαν προς την έκτρωση των εμβρύων.
5. Ειδικότερα, κατά τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, η ψυχή φανερώνεται με το να ενεργεί πάνω στα μέλη του σώματος, ανάλογα με την δυνατότητα που έχουν. Κάθε σωματικό όργανο δέχεται εκείνη την ψυχική ενέργεια, την οποία εκ φύσεως έχει τη δύναμη να εκφράσει.
Όταν δε κάποιο όργανο υποστεί βλάβη, απλώς παύει να εκφράζεται η αντίστοιχη λειτουργία της ψυχής. Έτσι, όταν στον εγκεφαλικό θάνατο το νευρικό σύστημα, σε ποικίλο βαθμό, δεν λειτουργεί, δεν μπορούμε βέβαια να αντιληφθούμε τις σκέψεις η τα συναισθήματα, αυτό όμως δεν αποκλείει την ύπαρξή τους στο χώρο της ψυχής.
Το περιεχόμενο της συνείδησης παραμένει, έστω και αν υπάρχει αδυναμία να εκφρασθεί. Στον «εγκεφαλικά νεκρό» καταργείται μεν ο προφορικός λόγος, όχι όμως ο ενδιάθετος, ούτε οι άδηλοι λόγοι. Με άλλα λόγια, συνεχίζει να «εργάζεται» η νοερά του ενέργεια.
6. Κατά τον Άγιο Ιωάννη Δαμασκηνό μέρος της ψυχής, «το καθαρότατον», είναι ο νους, του οποίου η μεν ουσία ευρίσκεται στην σαρκική καρδιά, χωρίς να περικλείεται από αυτήν σαν σε αγγείο, ούτε πολύ περισσότερο να ταυτίζεται με αυτήν, αλλά απλώς την χρησιμοποιεί ως όργανο και όχημα, η ενέργειά του όμως στον πεπτωκότα άνθρωπο ευρίσκεται στον εγκέφαλο...
7. Αυτή η πνευματική καρδιά, «ο κρυπτός της καρδίας άνθρωπος» (Απ. Πέτρος), είναι ο χώρος στον οποίο αναπτύσσεται όλη η πνευματική ζωή του ανθρώπου, εκεί ενοικεί η Χάρις του Θεού, δια να τον καταστήσει «ναόν του Αγίου Πνεύματος» (Απ. Παύλος). Εκεί ουσιώνεται και υποστασιοποιείται το ανθρώπινο πρόσωπο, το οποίο ολοκληρώνεται, όταν ο άνθρωπος φθάσει στο «καθ' ομοίωσιν».
Έτσι λοιπόν είναι προφανές, ότι η εσωτερική αυτή πνευματική ζωή του ανθρωπίνου προσώπου, ζωή συνειδητή και χαρισματική, μπορεί να είναι ανεξάρτητη από τον εγκέφαλο και τις λειτουργίες του.
8. Η προς τους ανθρώπους χριστιανική αγάπη είναι ανιδιοτελής, συνειδητή, και έχει τον χαρακτήρα της θυσίας.
Εάν όμως ο «εγκεφαλικά νεκρός» είναι νεκρός, τότε καί η προσφορά των οποιονδήποτε οργάνων του στερείται του χαρακτήρα της αγάπης, εφ' όσον αυτή δεν του στοιχίζει τίποτε, γιατί προσφέρει άχρηστα πιά γι' αυτόν όργανα...
Αντίθετα οι αρετές της θυσίας και της αγάπης προς τον πλησίον εφαρμόζονται απόλυτα στην προσφορά οργάνων από ζώντες δότες, όταν πρόκειται για διπλά όργανα και ιστούς όπως και στην αιμοδοσία... Προσφέρουν τότε θυσιάζοντες και ελαττούμενοι.
9. Δεν υπάρχει μέχρι σήμερα απόλυτη ομοφωνία των ιατρών διεθνώς για τον «εγκεφαλικό θάνατο». Πολλοί ιατροί έχουν αναπτύξει έγκυρη και συγκροτημένη επιχειρηματολογία, περί του ότι ο «εγκεφαλικός θάνατος» δεν συνιστά τον βιολογικό θάνατο. Ημπορεί κανείς να υποκαταστήσει το θέλημα του Θεού, η να παρεμποδίσει μέ ένα θαύμα την επέμβαση των Αγίων προς επανόρθωση και θεραπεία οποιασδήποτε σωματικής βλάβης, ακόμη και εγκεφαλικής;
Θα δεχθεί και θα νομιμοποιήσει η Εκκλησία έναν διαφορετικό θάνατο από αυτόν που διδάσκει επί αιώνες, στηριζόμενη στην Αγία Γραφή και στην Πατερική Παράδοση, παρασυρόμενη από επισφαλείς παραδοχές και προσβάλλουσα το «φοβερότατο μυστήριο του θανάτου»;
Θα κλείσωμε τα μάτια μας μπροστά στις καταγεγραμμένες διεθνώς ανανήψεις θεωρουμένων ως εγκεφαλικά νεκρών ( πού έπειτα από χρόνια ξυπνάνε; )
10. Η Χριστιανική Ηθική, δεχόμενη την αλήθεια ότι κύριος της ζωής και του θανάτου είναι μόνον ο Θεός, επαινεί κάθε ιατρική προσπάθεια, υπέρ της θεραπείας των πάσης φύσεως ασθενειών. Η ασθένεια και ο πόνος παίζουν σπουδαίο παιδαγωγικό και σωτηριώδη ρόλο και πρέπει να αντιμετωπίζονται με υπομονή και εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού.
11. Η έννοια της «εικαζομένης συναινέσεως» του ασθενούς που εφευρίσκεται με τον νέο νόμο και εισάγεται κατά πρόδηλο παράβαση των άρθρων 2 παραγρ. 1 και 5 παραγρ. 1 του ισχύοντος Συντάγματος τίθεται σε ισχύ από 1/6/2013 και αποτελεί αυθαίρετη κατάλυση της ελευθερίας του ανθρωπίνου προσώπου...
Β' Ιατρικές θέσεις
1. Η έννοια του εγκεφαλικού θανάτου, η οποία το πρώτον εισήχθη στην ιατρική ορολογία και πρακτική το 1968 από την επιτροπή του Harvard, (Χάρβαρντ) και τα κριτήρια διαγνώσεώς του είναι μεταβαλλόμενα με τάση περιορισμού τους. Έτσι αρχικά περιελάμβανε την κατάπαυση των λειτουργιών όλου του νευρικού συστήματος, κεντρικού και περιφερικού.
Το 1981 η επιτροπή εμπειρογνωμόνων του Προέδρου των ΗΠΑ με τον ενιαίο ορισμό του θανάτου περιόρισε την έννοιά του στη μη αναστρέψιμη παύση όλων των λειτουργιών του εγκεφάλου, ενώ από το 1973 στη Μ. Βρετανία και από το 1985 στην Ελλάδα γίνονται αποδεκτά τα κριτήρια της Minnesota (Μιννεσότα), με τα οποία ο εγκεφαλικός θάνατος περιορίζεται στη μη αναστρέψιμη βλάβη του εγκεφαλικού στελέχους.
2. Οι λόγοι αντικαταστάσεως των κλασικών κριτηρίων (πού μέχρι τώρα είχαμε) προσδιορισμού του θανάτου, που ήσαν η μη αναστρέψιμη διακοπή της αναπνευστικής και καρδιακής λειτουργίας, με το κριτήριο του εγκεφαλικού θανάτου ομολογείται απερίφραστα από την επιτροπή του Harvard πως τώρα ήταν
α) ότι οι εγκεφαλικώς νεκροί ασθενείς αποτελούν «φορτίο» για τους οικείους και τα νοσοκομεία και
β) ότι εάν εξακολουθούσαν να ισχύουν τα παλαιά κριτήρια του ορισμού του θανάτου, θα ήταν δύσκολη η απόκτηση οργάνων για μεταμοσχεύσεις γιατί τα όργανα είναι άχρηστα μετά την παύση της καρδιακής λειτουργίας του δότη.
3. Η έννοια και τα κριτήρια του εγκεφαλικού θανάτου ορίζονται αυθαίρετα• αυθαίρετη είναι επίσης και η διάγνωσή του, και πολλές φορές επισφαλής, με αποτέλεσμα περιπτώσεις ασθενών που χαρακτηρίστηκαν εγκεφαλικώς νεκροί να αποδειχθεί εκ των υστέρων ότι δεν ήταν τέτοιοι στην πραγματικότητα και να ανανήψουν.
4. Σε εγκεφαλικώς νεκρούς επιτελούνται πολλές λειτουργίες, όπως• α) η καρδιά πάλλει αυτομάτως, β) οι πνεύμονες ανταλλάσσουν το οξυγόνο και το διοξείδιο του άνθρακος, γ) συνήθως υπάρχει επαρκής αγγειακός τόνος, δ) μερικές φορές η χορηγούμενη τροφή πέπτεται από το γαστρεντερικό σύστημα, ε) τα κύτταρα αφομοιώνουν τις θρεπτικές ουσίες, στ) το αίμα κυκλοφορεί και απομακρύνει τα μεταβολικά προϊόντα από τα κύτταρα, ζ) το ήπαρ αποτοξινώνει το αίμα, η) οι νεφροί διατηρούν το ισοζύγιο των υγρών και των ηλεκτρολυτών, θ) το ανοσοποιητικό σύστημα καταπολεμεί τις λοιμώξεις, ι) ορισμένοι ενδοκρινείς αδένες εξακολουθούν να λειτουργούν.
Όλα αυτά καθώς και η περίπτωση των εμβρύων, στα οποία δεν έχει ακόμη σχηματισθεί ο εγκέφαλος, δείχνουν, σαφώς ότι και χωρίς τον εγκέφαλο το σώμα μπορεί να είναι ζωντανός βιολογικά οργανισμός.
5. Η συνείδηση (με την ιατρική έννοια) διακρίνεται στην εγρήγορση και στο περιεχόμενό της, η ελαττωμένη δε εγρήγορση εμποδίζει την εκτίμηση του περιεχομένου της συνείδησης. Επομένως στις περιπτώσεις εγκεφαλικού θανάτου, στις οποίες έχει κατασταλεί η εγρήγορση, δεν μπορεί να λεχθεί (τουλάχιστον προς το παρόν) τίποτε για το περιεχόμενο της συνείδησης. Το να θεωρούνται δε νεκροί αυτοί που ευρίσκονται σε θεωρούμενη μόνιμη απώλεια της συνείδησης, θα μπορούσε να οδηγήσει στην φρικτή κατάσταση, τέτοιοι άνθρωποι να θάπτονται η να καίγονται, ενώ αναπνέουν με τη δική τους αυτόματη αναπνευστική λειτουργία.
Επομένως και με βάση τα όσα προαναφέρθηκαν:
Η μόνη ηθικά και κοινωνικά αδιάβλητη περίπτωση δωρεάς οργάνων για μεταμόσχευση είναι η από υγιείς δότες μεταμόσχευση ιστών η ενός από τα διπλά όργανα, η μυελού των οστέων προκειμένου δε περί ασθενών η τραυματιών δοτών η μεταμόσχευση όσων μπορούν να μεταμοσχευθούν μετά την μόνιμη παύση της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας».
Συνεπώς η απαράδεκτος νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβερνήσεως που δεν λαμβάνει υπ' όψιν αυτής τα ανωτέρω και που εισαγάγει την λειτουργία ιδιωτικών συμφερόντων Κέντρων Μεταμοσχεύσεων, με ο,τι ιδιοτελές αυτό συνεπάγεται, μάς υποχρεώνει να προτρέψουμε το πλήρωμα της τοπικής Εκκλησίας, προς διασφάλιση της ιερότητος της ζωής του να προβεί στις σχετικές δηλώσεις στα αρμόδια Κέντρα Εξυπηρετήσεως Πολιτών (Κ.Ε.Π.) ότι δεν συναινεί δια την εφαρμογή σ'αυτό του σχετικού Νόμου.
Με όλη μου την αγάπη
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.