Σελίδες

▼

Σαν μυριόπνοη ανάσα


T' αρώματα της φύσης σου
Σοφία Ντρέκου

Να βλέπεις διαύγεια θεϊκή, στ' ολόγιομο φεγγάρι.
Να ανοίξεις την καρδούλα σε εκείνο το γιορντάνι,
να δώσεις άρωμα ζωής σε χάρη καρτερίας.

Ζήσε ψυχή μου τ' άπειρο στο τώρα... το μετά....
δώσε το στίγμα της ζωής, άνοιξε την καρδιά σου
να έμπω να σου χαριστώ, να σε γλυκοφιλήσω,
να σε κοιτάζω σταθερά... να νιώσω την ορμή σου
να δώσω χάρη στ' όνειρο, βηματισμό στο χάδι
τ' ανάπλεο να κινηθεί στο πέλαγος
σαν σε λιβάδι να ντυθεί με μοσχομυρισμένα
τ' αρώματα της φύσης σου, μικρά ψιχία χαράς 
που γνέφει το γλυκόπιοτο παιχνίδι της ζωής μας.

Πάμε αγάπη μου εμπρός στον ίσκιο των ματιών σου,
στο φως εκείνο που ζητά τη χάρη και τη δόξα...
Δόξα γεννάει το μοίρασμα στην πορφυρή την κοίτη
Την κοίτη εκείνη που ποθεί την ένωση, το χάδι,
το αργυροστόλιστο σημάδι της ελπίδας.

Με την αγάπη, πόσο πιο όμορφος είναι ο κόσμος γύρω.
Όλα τα βλέπεις καθαρά, χρωματιστά και φωτεινά!

Αγνότητα ομορφιάς κυριαρχεί μέσα στην αγγελική μορφή
του Σύμπαντος κόσμου, σαν μυριόπνοη ανάσα που ανοίγει
το τριαντάφυλλο με λόγια που σε ταξιδεύουν στον χρόνο.

Στεγνώνει το σύμπαν δίχως αγάπη, 
σκοτεινιάζει ο ήλιος, παγώνει ο άνεμος.

Η Αγάπη φυτρώνει σαν λευκό απαστράπτον λουλούδι
στις εκτάσεις που ακτινοβολούν ποιητική παραστατικότητα.

Περισσότερες Νοητικές Περιπλανήσεις, Σ. Ντρέκου