Το μνημειώδες ντοκιμαντέρ «Σοά»
(1985) του Κλοντ Λανζμάν
The epic documentary «Shoah»
(1985) by Claude Lanzmann
Εργασία της Σοφίας Ντρέκου
Ένα «αριστούργημα της κουλτούρας της μνήμης»
και ως μια επική ταινία για το μεγαλύτερο κακό
της σύγχρονης εποχής. Εννέα ώρες προσωπικών
εξομολογήσεων από επιζώντες του Ολοκαυτώματος,
Μπορεί να είναι το πιο φρικιαστικό ντοκουμέντο, αλλά πρέπει να το δείτε, κυρίως οι νέοι, για να νοιώσετε την πλάνη της νέας αναβίωσης του Εθνικισμού στην Ευρώπη και στην πατρίδα μας. Αυτός είναι ο Εθνικισμός: ο Φασισμός, ο Ναζισμός. Η παρανοϊκή και υψηλόφρων «Εθνική υπερηφάνεια» που, αν ισχύσει για κάθε κράτος, οδηγεί σε λογικό αδιέξοδο, αφού όλοι είναι «οι καλύτεροι», «οι ευγενείς», οι «περιούσιοι».
Οσμή πτωμάτων αθώων ανθρώπων, που δολοφονήθηκαν σαν τα σκυλιά, μόνο και μόνο γιατί δεν πληρούσαν τις φυλετικές προϋποθέσεις που έθεσαν οι Γερμανοί Εθνικιστές. Δεν ήταν μόνο το Άουσβιτς. Δεν ήταν μόνο το Μπέλζεκ, το Μαουτχάουζεν, το Νταχάου, τα τρομερά Τρεμπλίνκα και Μαϊντάνεκ.
Το ολοκαύτωμα άρχισε στα εδάφη της Σοβιετικής Ένωσης κατά τη διάρκεια της «επιχείρησης Μπαρμπαρόσα», του πιο άθλιου στρατιωτικού εγχειρήματος στην ανθρώπινη Ιστορία. Θύματα οι Εβραίοι, οι ομοφυλόφιλοι, οι Ρομά, οι άνθρωποι με νοητική υστέρηση, και βεβαίως οι αμυνόμενοι Σοβιετικοί, οι κομμουνιστές. Ο κανόνας έλεγε ότι όσοι δεν ανήκαν στην Αρία φυλή, την φανταστική φυλή τού αιμοβόρου κτήνους, τους άξιζε εκτέλεση, αφανισμός. 27 Ιαν 2019
Ποτέ πια φασισμός!
Ντοκιμαντέρ-μαραθώνιος, σινεμά-μαρτυρία, έργο-ιστορική παρακαταθήκη. Το σπαραχτικό αριστούργημα γυριζόταν επί 11 χρόνια σε 14 χώρες. Για πολλούς το σημαντικότερο ντοκιμαντέρ πάνω στη σύγχρονη ιστορία. Μια πρωτοφανής διαστάσεων συλλογή μοναδικών ντοκουμέντων. 1η προβολή στο σινεμά: Απρίλιος 1985 (Παρίσι).
Ο κινηματογραφικός φακός εστιάζει αυστηρά στο παρόν· αποκλείστηκαν τα πλάνα αρχείου. Αποστασιοποιείται από τη συγκίνηση (από τη δραματοποίηση του ντοκουμέντου) αναζητώντας ίχνη του πιο τερατώδους μηχανισμού εξόντωσης του ανθρώπινου είδους στο βλέμμα των επιζώντων.
Ο Θωμάς Λιναράς κριτικός κινηματογράφου για το «Shoah», δημοσιευμένο σε έντυπο του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: «Ο Λαντζμάν κατάφερε να κινηματογραφήσει τη χαίνουσα πληγή της μνήμης, ζωντανεύοντας στο εδώ και τώρα, μπροστά στα έκπληκτα μάτια του θεατή, μια βιωμένη εμπειρία θανάτου. Κατόρθωσε επίσης να εντοπίσει ναζί και να τους κινηματογραφήσει εν αγνοία τους, καταγράφοντας τον λόγο τους γύρω από τη μεθοδικότητα, την ακρίβεια, την πειθαρχία και την αποδοτικότητα αυτών των μηχανών εξόντωσης».
Ο ίδιος είναι γνωστό ότι αρνιόταν πεισματικά να κατατάξει το έργο του αυτό στην κατηγορία του «ντοκιμαντέρ». Η αλήθεια είναι ότι δεν είχε άδικο, με την έννοια ότι στην ταινία του Λανζμάν δεν υπάρχουν εικόνες αρχείου, καθώς το βασικό υλικό της αποτελείται από τις μαρτυρίες των επιζήσαντων των στρατοπέδων θανάτου, των υπεύθυνων ναζί (μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις οι μαρτυρίες τους έχουν καταγραφεί με κρυφή κάμερα), καθώς και άλλων προσώπων, π.χ. γειτόνων ή μαρτύρων της τραγωδίας του εβραϊκού πληθυσμού.
Ο Λανζμάν για την ολοκλήρωση του επικού αυτού έργου δούλεψε τέσσερα χρόνια για να μοντάρει 350 ώρες γυρισμάτων, για τα οποία ταξίδεψε σε 14 χώρες από το 1974 ώς το 1981. Το έργο αυτό συνέβαλε στο να εγγραφεί το Ολοκαύτωμα στην παγκόσμια συλλογική συνείδηση. Αποτελείται από τέσσερα σκέλη: την εκστρατεία εξόντωσης των φορτηγών αερίων στο Σελμνό, το στρατόπεδο θανάτου της Τρεμπλίνκα, εκείνο του Άουσβιτς - Μπιρκενάου, και τη διαδικασία εξόντωσης του γκέτο της Βαρσοβίας.
Πέρα από το γεγονός ότι όλα τα υπόλοιπα έργα του παρέπεμπαν πάντα στο ίδιο γεγονός, ο Λανζμάν υπήρξε πολύ αυστηρός σε σχέση με την κινηματογραφική απόδοση της τραγωδίας. Απέρριπτε έτσι κατηγορηματικά κάθε απόπειρα μυθιστορηματικής απεικόνισης, όπως για παράδειγμα τη γνωστή σειρά «Ολοκαύτωμα» του 1978 με τη Μέριλ Στριπ - ο ίδιος αρνιόταν χαρακτηριστικά τη χρήση της λέξης «ολοκαύτωμα».
Σε αντίθεση με την κριτική, τους πολιτικούς, τους διανοούμενους που τότε είχαν χαιρετίσει τη σειρά, ο Λανζμάν κατέγραψε όλα τα λάθη και τις ανακρίβειες του σεναρίου. Το ίδιο άλλωστε έκανε και με άλλες γνωστές ταινίες, όπως τη «Λίστα του Σίντλερ» του Στίβεν Σπίλμπεργκ ή το «Η Ζωή είναι ωραία» του Ρομπέρτο Μπενίνι, η οποία, ωστόσο, ξεκαθάριζε ήδη από τους τίτλους του έργου ότι πρόκειται για μυθοπλασία. Η μόνη ταινία που αποδεχόταν ήταν μια πρόσφατη, που απέσπασε μάλιστα το Μεγάλο Βραβείο στο Φεστιβάλ των Καννών, «Ο γιος του Σαούλ» του Ούγγρου Λάζλο Νέμες, που περιγράφει την καθημερινότητα των Εβραίων κρατουμένων που ήταν αναγκασμένοι να μετέχουν στη διαδικασία της «Τελικής Λύσης» πριν εκτελεστούν και οι ίδιοι.
Έντεκα χρόνια ταξίδευε τον κόσμο ο σκηνοθέτης Κλοντ Λανζμάν αναζητώντας επιζώντες του Ολοκαυτώματος για να τους πείσει να του εκμυστηρευτούν τις οδυνηρές αναμνήσεις τους. Από τις 350 ώρες συνεντεύξεων που συγκεντρώθηκαν, προέκυψε αυτό το μνημειώδες φιλμ που καταγράφει βήμα προς βήμα έναν (ακόμη και σήμερα) αδιανόητο μηχανισμό ανθρώπινης εξόντωσης, δίχως όμως να καταφεύγει στο παραμικρό αρχειακό υλικό.
Ο σκηνοθέτης δεν άφηνε τους μάρτυρες απλά να ανακαλέσουν στη μνήμη τα βιώματά τους αλλά τους παρότρυνε να ζήσουν ξανά τα όσα συνέβησαν τότε. Εστίασε, δε, στον «μηχανισμό της γραφειοκρατίας της εξόντωσης», που ξεκίνησε στα γκέτο και εφαρμόστηκε πλήρως στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Εδώ βίντεο με το τρέιλερ και παρακάτω ολόκληρη η ταινία με ένα κλικ
Ο Λανζμάν σκοπίμως δεν χρησιμοποιεί κανένα πλάνο του παρελθόντος. Αγκιστρωμένος μέχρι τέλους στο παρόν, προσηλώνεται στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών του και αφήνει όλη τη φρίκη να ξετυλιχθεί μέσα από τις λέξεις τους, τα βιώματα που ανακινούν με τη μνήμη τους. Τίποτα παραπάνω δε μοιάζει αναγκαίο. Ο θεατής σχηματίζει την εμπειρία μέσα στο μυαλό του, καθώς ο Λανζμάν υπερβαίνει τις διηγήσεις φρίκης, οργής και θρήνου για να συντάξει μια μνημειώδη ιστορική κατάθεση και συνάμα μια από τις σημαντικότερες φιλμικές μαρτυρίες στα χρονικά της έβδομης τέχνης.
Το εννιάμισι ωρών ντοκιμαντέρ του Κλοντ Λανζμαν, γυρισμένο το 1985, περιλαμβάνει συνεντεύξεις από επιζήσαντες και μάρτυρες του Ολοκαυτώματος, αλλά και πρώην ναζί - οι οποίοι του μίλησαν κρυφά και οι συνεντεύξεις τους παρουσιάζονται μόνο σε ηχητικό αρχείο. Στις συνεντεύξεις του ζητάει να του περιγράψουν λεπτό προς λεπτό τα όσα συνέβησαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης δίνοντας έτσι μια μοναδική λεπτομερή σκοπιά της γενοκτονίας που πραγματοποίησαν οι ναζί.
Το εννιάμισι ωρών ντοκιμαντέρ του Κλοντ Λανζμαν, γυρισμένο το 1985, περιλαμβάνει συνεντεύξεις από επιζήσαντες και μάρτυρες του Ολοκαυτώματος, αλλά και πρώην ναζί - οι οποίοι του μίλησαν κρυφά και οι συνεντεύξεις τους παρουσιάζονται μόνο σε ηχητικό αρχείο. Στις συνεντεύξεις του ζητάει να του περιγράψουν λεπτό προς λεπτό τα όσα συνέβησαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης δίνοντας έτσι μια μοναδική λεπτομερή σκοπιά της γενοκτονίας που πραγματοποίησαν οι ναζί.
Δείτε επίσης: Σφαγή των Χερέρο και των Νάμα: Η πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα έγινε από τη Γερμανία το 1904
Επίσης, μέσα από το ντοκιμαντέρ δείχνει - ή επιτρέπει στους συνομιλητές του να το δείξουν - πως ο αντισημιτισμός που προκάλεσε τον θάνατο 6 εκατομμυρίων Εβραίων είναι ακόμη ζωντανός σε πολλούς ανθρώπους στην Γερμανία, στην Πολωνία και αλλού.
Στο ντοκιμαντέρ μιλούν πρώην αξιωματικοί των SS που περιγράφουν πως οδηγούσαν στους φούρνους τους κρατούμενους των στρατοπέδων συγκέντρωσης, οδηγοί τρένων που μετέφεραν Εβραίους, κάτοικοι της Τρεμπλίνκα που έβλεπαν να μεταφέρουν συντοπίτες τους στα γκέτο, κουρείς των στρατοπέδων και άλλοι.
Το ντοκιμαντέρ έλαβε πολυάριθμες υποψηφιότητες και βραβεία σε κινηματογραφικά φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του βραβείου New York Film Critics Circle for Best Non-Fiction Film και το βραβείο BAFTA for best Documentary.
Δείτε την επική ταινία/ντοκιμαντέρ με κλικ στο βίντεο:
Σύμφωνα με τα λόγια του σκηνοθέτη, η ταινία δεν έχει θέμα την επιβίωση, αλλά είναι «μια μαρτυρία για το θάνατο». Ο Lanzmann δεν αφήνει τους μάρτυρες απλά να ανακαλέσουν στη μνήμη τα βιώματά τους. Μέσω της τεχνικής που χρησιμοποιεί όταν τους κάνει ερωτήσεις, τους παροτρύνει να ζήσουν ξανά τα όσα συνέβησαν τότε. Οι ερωτήσεις του Lanzmann περιστρέφονται γύρω από τα γεγονότα στους τόπους δολοφονίας των Εβραίων και θίγουν το μηχανισμό της γραφειοκρατίας της εξόντωσης. Ο μηχανισμός αυτός ξεκίνησε ήδη στα γκέτο και εφαρμόστηκε πλήρως στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης. Οι λήψεις δείχνουν τους τόπους της δολοφονίας όπως ήταν στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Η διαφωτιστική επίδραση της ταινίας βασίζεται στο μοντάζ των δηλώσεων των μαρτύρων και των ιστορικών τόπων στους οποίους αναφέρονται οι αναμνήσεις:
«Πήγα στα μέρη αυτά, μόνος, και κατάλαβα ότι πρέπει να συνδυάσει κανείς τα πράγματα. Πρέπει να γνωρίζεις και να δεις, να δεις και να γνωρίζεις. Γι’ αυτό και το ζήτημα των τόπων είναι τόσο ουσιώδες. Πρόκειται για ένα φιλμ άμεσα συνυφασμένο με τον τόπο, ένα τοπογραφικό, ένα γεωγραφικό φιλμ».
Ο Κλοντ Λανζμάν (Claude Lanzmann)
Γέννηση: 27 Νοεμβρίου 1925, Μπουά-Κολόμπ, Γαλλία
Απεβίωσε: 5 Ιουλίου 2018, Παρίσι, Γαλλία
Claude Lanzmann (27 November 1925 – 5 July 2018) was a French
filmmaker known for the Holocaust documentary film Shoah (1985)
Ο Κλοντ Λανζμάν (1925 - 2018) ήταν ένας από τους μεγάλους Γάλλους σκηνοθέτες και διανοούμενους. Εβραϊκής καταγωγής (οι παππούδες του ήταν μετανάστες από τη Λευκορωσία. Γεννημένος στο Παρίσι από Εβραίους γονείς, εντάχθηκε στη γαλλική αντίσταση και πολέμησε τους Ναζί. Αργότερα, σπούδασε φιλοσοφία στη Γαλλία και τη Γερμανία και στη συνέχεια εργάστηκε ως Λέκτορας στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου την περίοδο 1948/49. Το 1953, ο Λανζμάν, ο οποίος ανήκε στον πνευματικό κύκλο του Ζαν-Πολ Σαρτρ και της Σιμόν ντε Μπουβουάρ έγινε μόνιμος συνεργάτης του θρυλικού πολιτικού και λογοτεχνικού περιοδικού Λε Ταμ Μοντέρν (Les Temps Modernes).
Παιδί γαλλικής εβραϊκής οικογένειας, αντιστασιακός στα δεκαοκτώ του, ο Λανζμάν ήρθε σε επαφή από νωρίς τόσο με τις εβραϊκές του ρίζες όσο και με το κυρίαρχο ρεύμα του υπαρξισμού, δουλεύοντας ως συντάκτης στο περιοδικό του Ζαν-Πολ Σαρτρ «Les Temps Modernes» και αργότερα συνδεόμενος ερωτικά με τη Σιμόν ντε Μποβουάρ. Αυτό το παράξενο πάντρεμα, αυτή η ιδιαίτερη συνάντηση ανάμεσα σε μία στατική, ασυστηρή, δογματική παράδοση και σε μια ανατρεπτική σχολή σκέψης που έβγαινε κατευθείαν από τα ερείπια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου μπορεί σε ένα μεγάλο βαθμό να εξηγήσει τη μοναδική γραφή και την αφηγηματική διαδρομή του «Shoah». Έτσι, για παράδειγμα, το τεράστιο υλικό της ταινίας δεν είναι μονταρισμένο με αυστηρή χρονολογική σειρά, αλλά μοιάζει με αποσπασματικά θραύσματα που απλώνονται σε επαναληπτικούς κύκλους οι οποίοι αναζητούν περισσότερο μια σχεδόν ποιητική βίωση της αλήθειας παρά μια επαγωγική απόδειξη.
Ο Λανζμάν χρησιμοποίησε, άλλωστε, μια πρωτοφανή προσέγγιση για μια ταινία που κααπιάνεται με το Ολοκαύτωμα και μάλιστα με τόσο μεγάλες φιλοδοξίες και μια αναμφισβήτητη ερευνητική προσέγγιση. Στις εννιάμιση σχεδόν ώρες του ντοκιμαντέρ δεν υπάρχει ούτε ένα καρέ οπτικού υλικού από τις φρικαλεότητες των στρατοπέδων, ούτε κανενός είδους αρχειακής μαρτυρίας, ηχητικού ή οποιουδήποτε είδους ντοκουμέντου.
Το σύνολο της ταινίας έχει γυριστεί από τον Λανζμάν σε μια καινοφανή προσπάθεια αναπαράστασης του Ολοκαυτώματος με υλικά του σήμερα, μέσα αποκλειστικά από μαρτυρίες επιζώντων και εμπλεκόμενων μαζί με μια εκ νέου επίσκεψη στον τόπο του εγκλήματος όπως είναι σήμερα.
Το «Shoah» αρνείται να αποδεχτεί την Ιστορία και το Ολοκαύτωμα ως κάτι αρχειοθετημένο και συνεπώς απωθημένο πια στο παρελθόν, αλλά την αντιμετωπίζει ως κάτι ζωντανό που φτάνει το σήμερα παρά τις προσπάθειες να σβηστούν οι μνήμες και τα ίχνη του.
Το Ολοκαύτωμα, ο αντισημιτισμός και ο αγώνας για τα ανθρώπινα δικαιώματα βρίσκονται στο επίκεντρο του έργου του, τόσο ως σκηνοθέτης όσο και ως δημοσιογράφος. Μεταξύ των πιο γνωστών ταινιών του είναι το «Ισραήλ, γιατί;» (1973), σχετικά με την αναγκαιότητα ίδρυσης του Ισραήλ μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, «Τσαχάλ» (1994), μια στενή εξέταση της ισραηλινής αμυντικής δύναμης και «Σόμπιμπορ, 14 Οκτωβρίου 1943, 4 μ.μ.» (2001) σχετικά με την εξέγερση στο στρατόπεδο θανάτου του στο Σόμπιμπορ το 1943.
Το 2013 στο 63ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου απονεμήθηκε στο Κλοντ Λάντζμαν η τιμητική «Χρυσή Άρκτος» για «Επίτευγμα Έργου Ζωής». Ήταν η πρώτη φορά που ένας σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ λάμβανε αυτή την τιμή από το Μπερλινάλε.
Το Ολοκαύτωμα, ο αντισημιτισμός και ο αγώνας για τα ανθρώπινα δικαιώματα βρίσκονται στο επίκεντρο του έργου του, τόσο ως σκηνοθέτης όσο και ως δημοσιογράφος. Μεταξύ των πιο γνωστών ταινιών του είναι το «Ισραήλ, γιατί;» (1973), σχετικά με την αναγκαιότητα ίδρυσης του Ισραήλ μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, «Τσαχάλ» (1994), μια στενή εξέταση της ισραηλινής αμυντικής δύναμης και «Σόμπιμπορ, 14 Οκτωβρίου 1943, 4 μ.μ.» (2001) σχετικά με την εξέγερση στο στρατόπεδο θανάτου του στο Σόμπιμπορ το 1943.
Το 2013 στο 63ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου απονεμήθηκε στο Κλοντ Λάντζμαν η τιμητική «Χρυσή Άρκτος» για «Επίτευγμα Έργου Ζωής». Ήταν η πρώτη φορά που ένας σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ λάμβανε αυτή την τιμή από το Μπερλινάλε.
05 Ιουλίου 2018 Ο Κλοντ Λανζμάν
περνά στην ιστορία του σινεμά
Ο Λανζμάν περνά στην Ιστορία ως ο δημιουργός ενός αξεπέραστου ντοκουμέντου για τη γενοκτονία των Εβραίων από τους ναζί, του δεκάωρου ντοκιμαντέρ του 1985, που έχει αφήσει εποχή και αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς, «Shoah».
O Γάλλος δημοσιογράφος, ιστορικός, κινηματογραφιστής και συγγραφέας Κλοντ Λανζμάν και ο σκηνοθέτης της ταινίας «Shoah» (Ολοκαύτωμα), απεβίωσε στην κατοικία του στο Παρίσι σε ηλικία 92 ετών. Την είδηση της απώλειας επιβεβαίωσε ο εκδότης του.
«Ο Κλοντ Λανζμάν απεβίωσε σήμερα το πρωί 5 Ιουλίου 2018 στην κατοικία του. Ο συγγραφέας διακομίστηκε στο νοσοκομείο Σεντ-Αντουάν του Παρισιού όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Ήταν πολύ πολύ αδύναμος εδώ και κάποιες ημέρες», δήλωσε εκπρόσωπος του εκδοτικού οίκου Gallimard με τον οποίο επικοινώνησε το Γαλλικό Πρακτορείο για τον σκηνοθέτη της ταινίας «Shoah» (Ολοκαύτωμα).
Ο θάνατος του Λανζμάν, που υπήρξε σύντροφος της Σιμόν ντε Μποβουάρ και προσωπικός φίλος του Ζαν Πολ Σαρτρ, αποτελεί μια «τεράστια απώλεια για την ανθρωπότητα», δήλωσε σήμερα ο εκπρόσωπος του ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών Εμανουέλ Νασόν, ενώ ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών Χάικο Μάας χαιρέτισε τη μνήμη του σκηνοθέτη που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών λέγοντας πως το «Shoah» επέτρεψε μια «συμφιλίωση».
Στην απώλεια του Λανζμάν αναφέρθηκαν πολιτικοί, διανοητές, δημοσιογράφοι, όπως ο Σέρζ Μοατί (γνωστός για τα ντοκιμαντέρ του), που τόνισε χαρακτηριστικά: «Νόμιζα ότι ήταν αθάνατος, το έργο του παραμένει αθάνατο. Ήξερε να κοιτάζει, αυτός ο αγωνιστής της κάμερας, πρώτος τον θάνατο κατάματα. Ήταν ένα μνημείο. Ένα φοβερό αριστούργημα. Αποχαιρετούμε έναν ήρωα».
«Ο θάνατος του Κλοντ Λανζμάν αποτελεί μια τεράστια απώλεια για την ανθρωπότητα και ιδιαίτερα για τον εβραϊκό λαό», δήλωσε ο Νασόν.
Ο Κλοντ Λανζμάν «έδωσε και πάλι φωνή στα εκατομμύρια των εβραίων που εξοντώθηκαν από τους ναζί και έκανε τον κόσμο να ανακαλύψει την απεραντοσύνη αυτής της τραγωδίας. Ας είναι ευλογημένη η μνήμη του», πρόσθεσε ο ισραηλινός εκπρόσωπος.
Ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών Χάικο Μάας έγραψε στο Twitter: «Καθένας από εμάς που αναρωτιέται ποια είναι η ευθύνη μας ως Γερμανών θα έπρεπε να δει το ''Shoah'. Χάρη στη δουλειά μνήμης που έκανε, ο Κλοντ Λανζμάν κατέστησε δυνατή μια συμφιλίωση. Και αυτό θα διαρκέσει. Θα λείψει».
Ο Μάας ανέφερε επίσης πως το «Shoah», το μεγάλο ντοκιμαντέρ για την εξόντωση των εβραίων της Ευρώπης, «είναι μια ταινία που πολλοί δεν θα ξεχάσουν ποτέ».
Ο γερμανός υπουργός Οικονομίας Πέτερ Αλτμάιερ εξέφρασε επίσης τα συλλυπητήριά του στο Twitter μετά τον θάνατο του «Λαγού της Παταγονίας», από το όνομα του βιβλίου του Λανζμάν που εκδόθηκε το 2009 και στο οποίο αφηγείται τα ταξίδια του, τις συναντήσεις του και τις μάχες του.
«Ένα μεγάλο ευχαριστώ σ' έναν σπουδαίο διανοούμενο! Κλοντ Λανζμάν αναπαύσου εν ειρήνη» έγραψε στα γαλλικά ο Αλτμάιερ.
Σε ηλικία 82 ετών ο Λανζμάν έγραψε τα απομνημονεύματά του (αν και απεχθανόταν τη λέξη) με τον τίτλο «Ο λαγός της Παταγονίας», που στην ουσία είναι η περιγραφή της πνευματικής ζωής της χώρας κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Δημοσιογράφος, σύντροφος της Σιμόν Ντε Μποβουάρ ώς το 1959, διευθυντής από το 1986 του εμβληματικού περιοδικού του Ζαν Πολ Σαρτρ «Σύγχρονοι Καιροί», ο Λανζμάν δήλωνε σε μια τελευταία του συνέντευξη: «Ποτέ δεν γιατρεύτηκα από τον θάνατο. Εκείνο που με σκανδαλίζει περισσότερο στον κόσμο είναι ότι πρέπει να πεθάνουμε. Δεν μου αρέσει η μουσική και δεν μου αρέσει ο θάνατος. Αυτό μπορείτε να πείτε για μένα».
Φίλος του Ζαν-Πολ Σαρτρ, σύντροφος επί επτά χρόνια της Σιμόν ντε Μποβουάρ, ήταν ένας ακάματος υπερασπιστής της υπόθεσης του Ισραήλ.
Είχε επηρεαστεί πολύ από τον άγριο θάνατο πέρυσι του γιου του Φελίξ «ο οποίος νικήθηκε στα 23 του από έναν ανελέητο καρκίνο».
«Ο θάνατος δεν είναι αυτονόητος. Εγώ δεν είμαι καθόλου υπέρ του θανάτου. Πιστεύω πάντα στη ζωή. Αγαπώ τρελά τη ζωή παρόλο που συχνότατα δεν είναι αστεία», είχε πει πρόσφατα σε δημοσιογράφο του Γαλλικού Πρακτορείου.
Διεκδικούσε για τον εαυτό του τον χαρακτηρισμό του αντιστασιακού και του αγωνιστή για την αλήθεια.
«Αν είμαι ανένδοτος, είναι σε σχέση με την αλήθεια. Όταν βλέπω τι έχω κάνει στη διάρκεια της ζωής μου, πιστεύω ότι έχω πραγματοποιήσει την αλήθεια. Δεν έχω παίξει με αυτό», είχε δηλώσει.
Claude Lanzmann on his seminal film Shoah | Berlinale 2013
Ακολουθούν μερικές σημαντικές ημερομηνίες στη ζωή του Κλοντ Λανζμάν όπως τις καταγράφει το Γαλλικό Πρακτορείο:
1925: Γέννηση στις 27 Νοεμβρίου στο Μπουά-Κολόμπ (περιοχή του Παρισιού)
1943: Προσχωρεί στην Αντίσταση κατά της γερμανικής κατοχής
1952: Γίνεται φίλος του Ζαν-Πολ Σαρτρ και της Σιμόν ντε Μποβουάρ, και ζει μια ιστορία έρωτα με τη φεμινίστρια φιλόσοφο έως το 1959
1972: Κυκλοφορεί η πρώτη του ταινία, «Pourquoi Israël» (Γιατί το Ισραήλ)
1985: Κυκλοφορεί το «Shoah», που χρειάστηκε 12 χρόνια για να γυριστεί. Η ταινία, διάρκειας 9 ωρών και 30 λεπτών, προκαλεί παγκόσμια απήχηση και εξασφαλίζει πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων, στη Γαλλία, ένα τιμητικό Σεζάρ, το 1986
1986: Γίνεται διευθυντής της επιθεώρησης «Les temps modernes» (Σύγχρονοι καιροί), που ίδρυσαν ο Σαρτρ και η Μποβουάρ με το τέλος του πολέμου
2009: Κυκλοφορούν τα απομνημονεύματά του, «Le lièvre se Patagonie», τα οποία υποδέχεται με ενθουσιασμό η κριτική
2013: Τιμητική Χρυσή Άρκτος στην Μπερλινάλε για το σύνολο του έργου του
2013: Κυκλοφορεί η ταινία του “Le dernier des injustes” (Ο τελευταίος των αδίκων)
2018: Στις 5 Ιουλίου, πεθαίνει στο Παρίσι.
Τα δυο μνημειώδη κινηματογραφικά του έργα «Shoah» και «Ο τελευταίος των αδίκων» αποτελούν μια ενότητα που περικλείει τον πόνο και την καταστροφή ενός πολιτισμού από τον εθνικοσοσιαλισμό και συνθέτει τη μελέτη-ποταμό του ίδιου πάνω στο Ολοκαύτωμα.
1943: Προσχωρεί στην Αντίσταση κατά της γερμανικής κατοχής
1952: Γίνεται φίλος του Ζαν-Πολ Σαρτρ και της Σιμόν ντε Μποβουάρ, και ζει μια ιστορία έρωτα με τη φεμινίστρια φιλόσοφο έως το 1959
1972: Κυκλοφορεί η πρώτη του ταινία, «Pourquoi Israël» (Γιατί το Ισραήλ)
1985: Κυκλοφορεί το «Shoah», που χρειάστηκε 12 χρόνια για να γυριστεί. Η ταινία, διάρκειας 9 ωρών και 30 λεπτών, προκαλεί παγκόσμια απήχηση και εξασφαλίζει πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων, στη Γαλλία, ένα τιμητικό Σεζάρ, το 1986
1986: Γίνεται διευθυντής της επιθεώρησης «Les temps modernes» (Σύγχρονοι καιροί), που ίδρυσαν ο Σαρτρ και η Μποβουάρ με το τέλος του πολέμου
2009: Κυκλοφορούν τα απομνημονεύματά του, «Le lièvre se Patagonie», τα οποία υποδέχεται με ενθουσιασμό η κριτική
2013: Τιμητική Χρυσή Άρκτος στην Μπερλινάλε για το σύνολο του έργου του
2013: Κυκλοφορεί η ταινία του “Le dernier des injustes” (Ο τελευταίος των αδίκων)
2018: Στις 5 Ιουλίου, πεθαίνει στο Παρίσι.
Τα δυο μνημειώδη κινηματογραφικά του έργα «Shoah» και «Ο τελευταίος των αδίκων» αποτελούν μια ενότητα που περικλείει τον πόνο και την καταστροφή ενός πολιτισμού από τον εθνικοσοσιαλισμό και συνθέτει τη μελέτη-ποταμό του ίδιου πάνω στο Ολοκαύτωμα.
Τί είναι ο Αντισημιτισμός
Αντισημιτική καρικατούρα από τη Γαλλία (1898)
image.jpg -Antisemiticroths, Wikimedia Commons
Description: 1898 cartoon showing Rothschild
with the world in his hands. "Le roi Rothschild,"
Author by Charles Lucien Léandre (1862–1934),
cover illustration for Le Rire, April 16th 1898.
Ως αντισημιτισμός χαρακτηρίζεται η συστηματική αντίθεση προς την Εβραϊκή φυλή, καθώς και η προσπάθεια περιορισμού της έκφρασής της, φθάνοντας πολύ συχνά στην εχθρότητα, αλλά και σε προσπάθειες ακόμη μέχρι και την εξόντωσή της.
Η εχθρότητα αυτή προς την εβραϊκή φυλή παρουσιάζει ιστορικά ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό συνέχειας σε αντίθεση με άλλες που περιορίσθηκαν ή περιορίζονται τόσο τοπικά όσο και χρονικά. Ο αντισημιτισμός απαντάται από τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα, εκδηλούμενος πότε τοπικά σε μια χώρα, και πότε σε πολλές μαζί, έτσι ώστε να προσλαμβάνει ο όρος μια παγκόσμια έκφανση.
Οι αιτίες του φαινομένου και οι ερμηνείες του αναζητούνται από τους ιστορικούς. Μεταξύ των πολλών τέτοιων προσπαθειών, υπάρχουν ορισμένες που αποβλέπουν να δικαιολογήσουν την εκδηλούμενη εχθρότητα, ενώ άλλες να αποδείξουν τον άδικο χαρακτήρα της.
Η Ελληνική λέξη μαρτυρείται από το 1887 στην πολιτική εφημερίδα του19ου αιώνα «Αιών» (1838-1888) με τόπο έκδοσης την Αθήνα, με Ιδρυτή τον Ιωάννη Φιλήμων.
Ιστορικά, η βιαιότερη έκφραση του αντισημιτισμού υπήρξε στο Ολοκαύτωμα των Εβραίων, από τη Ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ.
Πληροφορίες by Sophia Ntrekou.gr:
Kostis Bassogiannis, philenews.com, Wikipedia. culturenow.gr,
Awards | USC Shoah Foundation, youtube.com, ΑΜΠΕ/AFP,
Camerastylo, Internet Movie Database (IMDb),
sophia-ntrekou.gr cnn.gr, cinemagazine.gr,
filmfestival.gr, efsyn.gr, avgi.gr, BBC Four - Shoah,
Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Πυρσός, τόμος 5
Πηγή: Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr
Αφιερωμένο εις την μνήμην των Κώων Εβραίων συμπολιτών μας, οι οποίοι εξολοθρεύθησαν εις τα κρεματόρια των Γερμανών και συνοδοιπόρων τους.
Από την αξιόλογον ιστοσελίδα τής Σοφίας Ντρέκου.
Δρ Δημήτριος Κ Γερούκαλης
Ιατρός
Κώς
Kostis Bassogiannis, philenews.com, Wikipedia. culturenow.gr,
Awards | USC Shoah Foundation, youtube.com, ΑΜΠΕ/AFP,
Camerastylo, Internet Movie Database (IMDb),
sophia-ntrekou.gr cnn.gr, cinemagazine.gr,
filmfestival.gr, efsyn.gr, avgi.gr, BBC Four - Shoah,
Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Πυρσός, τόμος 5
Πηγή: Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr
Περισσότερα: Γενοκτονία, Ολοκαύτωμα, Β' Παγκόσμιος, Ταινίες
Σχετικά θέματα:
Εξωτερικές συνδέσεις:
• «Είχαμε μια αποστολή: να καταγράψουμε την αλήθεια»: Η βοηθός του επιδραστικού σκηνοθέτη Κλοντ Λανζμάν μας μιλάει για το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ «SHOAH», που δείχνει την εξόντωση των Εβραίων της Ευρώπης από το ναζιστικό καθεστώς.
• «Είχαμε μια αποστολή: να καταγράψουμε την αλήθεια»: Η βοηθός του επιδραστικού σκηνοθέτη Κλοντ Λανζμάν μας μιλάει για το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ «SHOAH», που δείχνει την εξόντωση των Εβραίων της Ευρώπης από το ναζιστικό καθεστώς.
• Ο Κλοντ Λανζμάν (1925-2018) και τα φαντάσματα του «Shoah»
• Τα 25 Ντοκιμαντέρ που άλλαξαν τον κόσμο [Αρχείο] - AVClub
• Το κλασσικό Shoah του Κλοντ Λανζμάν στο Exile Room
• Κατάλογος ντοκυμαντέρ με θέμα το Ολοκαύτωμα που περιέχουν μαρτυρίες επιζώντων Εβραίων της Ελλάδας.
ΚΕΝΤΡΟ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ 27 Ιανουαρίου 2022 · facebook
Χαίρετε,
αφιέρωμα εις την φρίκην, όχι μόνον τού ναζισμού αλλά καί τής πολιτικής ορθότητος, τής τυραννίας τής υγείας, τού ναζιστικού management & logistics (τότε εδραιώθηκε τό σύγχρονο management διά τό οποίον καμαρώνουν οι γιάπηδες).
• Τα 25 Ντοκιμαντέρ που άλλαξαν τον κόσμο [Αρχείο] - AVClub
• Το κλασσικό Shoah του Κλοντ Λανζμάν στο Exile Room
• Κατάλογος ντοκυμαντέρ με θέμα το Ολοκαύτωμα που περιέχουν μαρτυρίες επιζώντων Εβραίων της Ελλάδας.
ΚΕΝΤΡΟ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ 27 Ιανουαρίου 2022 · facebook
Χαίρετε,
αφιέρωμα εις την φρίκην, όχι μόνον τού ναζισμού αλλά καί τής πολιτικής ορθότητος, τής τυραννίας τής υγείας, τού ναζιστικού management & logistics (τότε εδραιώθηκε τό σύγχρονο management διά τό οποίον καμαρώνουν οι γιάπηδες).
Αφιερωμένο εις την μνήμην των Κώων Εβραίων συμπολιτών μας, οι οποίοι εξολοθρεύθησαν εις τα κρεματόρια των Γερμανών και συνοδοιπόρων τους.
Από την αξιόλογον ιστοσελίδα τής Σοφίας Ντρέκου.
Δρ Δημήτριος Κ Γερούκαλης
Ιατρός
Κώς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.