Ο Rory Gallagher στην Αθήνα το 1981 - video και φωτογραφίες με τον Ρόρυ Γκάλαχερ στη Νέα Φιλαδέλφεια (αφιέρωμα)

Rory Gallagher on stage at the NEA Philadelpia

Stadium, Athens, Greece on this day in 1981.

o Άρχοντας του Μπλουζ-Ροκ Rory Gallagher

Αφιέρωμα, έρευνα Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος

(Columnist Sophia Drekou, BSc in Psychology)

Ο Ρόρυ Γκάλαχερ (Rory Gallagher, 2 Μαρτίου 1948 Μπάλισανον, Ιρλανδία - 14 Ιουνίου 1995 Λονδίνο) ήταν Ιρλανδός συνθέτης, κιθαρίστας και τραγουδιστής της μπλουζ και ροκ μουσικής. Θεωρείται ένας απ' τους σπουδαιότερους κιθαρίστες του ηλεκτρικού μπλουζ. Ο τρόπος με τον οποίο έπαιζε την κιθάρα του, ήταν σαν να δίνει ένα κομμάτι από την ψυχή του!

Περιεχόμενα

• Εισαγωγικά
• 12 Σεπτεμβρίου 1981. Ο Ρόρυ Γκάλαχερ στη Νέα Φιλαδέλφεια
• Αφήγηση: Ο Gallagher, ο Νέλλας και η «θεολογική» κλεισούρα.
• Μερικές προσωπικές προτιμήσεις ♪♫
• Τα γεγονότα όταν ήρθε ο Ρόρι Γκάλαχερ στην Αθήνα
• Περιγραφή για τα γεγονότα που μάς δίνει ο ίδιος ο Γκάλαχερ.
• Ένας νεαρός ροκάς με τον Rory Gallagher το 1981 στη Νέα Φιλαδέλφεια.
• Βίντεο: Τα τραγούδια που ακούστηκαν στην συναυλία του 1981
• Βιογραφία Ρόρυ Γκάλαχερ - Rory Gallagher
• Μαρτυρίες: «Ήταν Καταπληκτική Η Συναυλία. Πήγαμε Να Πεθάνουμε»
• Παραπομπές / Πηγές
• Βιντεο / αφιέρωμα στον Ρόρυ Γκάλαχερ (Rory Gallagher)

• Εισαγωγικά

Στα ξεκινήματα της δεκαετίας του '70, μαζί με την έκρηξη της rock, ξεπροβάλλει ένας απλός τύπος με μια Stratocaster στο χέρι. Δεν έχει το image ενός rockstar, απεχθάνεται την δημοσιότητα και δείχνει από το παρουσιαστικό του κιόλας αταίριαστος με τη χρυσόσκονη και τα φώτα της.

Ο Rory Gallagher είχε όμως μπόλικη ψυχή και συναίσθημα, και το Tattoo που κυκλοφόρησε το 1973, ήταν μια δημιουργία-ύμνος στην blues rock.

Ο Ρόρι Γκάλαχερ θεωρείται ένας απ' τους κορυφαίους κιθαρίστες της λευκής μπλουζ μουσικής, τόσο για τα ζωηρά του σόλο και τις καινοτόμες ιδέες στη σύνθεση, όσο και για το πάθος και τη δεξιοτεχνία της τραγουδιστικής του ερμηνείας. Πολλοί σύγχρονοι κιθαρίστες της ροκ και της μπλουζ, τον θεωρούν ως την κύρια επιρροή τους. Ακόμα, θεωρείται μια από τις πιο σεμνές και συνεπείς παρουσίες της ροκ μουσικής.

Χαρακτηριστικό παρουσιάζεται το εξής γεγονός: Το 1976, το τραγούδι του "Edged In Blue" είχε γίνει πολύ δημοφιλές στην Αμερική και η αποσπασματική κυκλοφορία του ως σινγκλ θεωρείτο σίγουρο ότι θα χάριζε ακόμα πλατύτερη επιτυχία στο δημιουργό της. Ο Γκάλαχερ αρνήθηκε να κυκλοφορήσει το τραγούδι σαν σινγκλ, αντιμετωπίζοντας τη δισκογραφική του δουλειά "Calling Card" ως αδιάσπαστο και ενιαίο σύνολο.

Επίσης, το 1974 αρνήθηκε πρόταση να γίνει μέλος των Rolling Stones καθώς πίστευε ότι κάτι τέτοιο θα ερχόταν σε αντίθεση με την αντίληψή του για τη μουσική. Συμμετείχε όμως σε δουλειές μερικών από τα μεγαλύτερα ονόματα της μπλουζ, όπως οι Μάντι Γουότερς, Άλμπερτ Κόλινς, Τζέρι Λι Λιούις, Λόνι Ντόνεγκαν και Αλέξις Κόρνερ. Καθ' όλη τη διάρκεια της μουσικής του διαδρομής, δε σταμάτησε να τοποθετεί πάνω απ' όλα, ακόμα και από την προσωπική του ζωή και την υγεία του, εκείνο που θεωρούσε ότι τον ολοκλήρωνε ως καλλιτέχνη και ως άνθρωπο: την αγάπη του για τα μπλουζ και το πάθος του να παίζει μουσική.

Ο Rory Gallagher, στα 33 του, με τις κιθάρες του

και το ψυχωμένο ιρλανδέζικο πνεύμα του,

θα ανέβαινε στην σκηνή του γηπέδου της ΑΕΚ

στη Νέα Φιλαδέλφεια 12 Σεπτεμβρίου του 1981.

• 12 Σεπτεμβρίου 1981. Ο Ρόρυ Γκάλαχερ στη Νέα Φιλαδέλφεια

Ήταν μια απ’ τις πρώτες συναυλίες ξένων καλλιτεχνών που έγιναν στη χώρα, είχε 40.000 θεατές και συνοδεύτηκε από σοβαρά επεισόδια με την αστυνομία, σε όλη την ευρύτερη περιοχή.

Έξω από το γήπεδο πολύς κόσμος που δεν είχε βρει εισιτήριο έκανε το γνωστό "ντου", με την καθόλου αποχουντοποιημένη» αστυνομία να απαντά με δακρυγόνα και ξύλο στο ψαχνό. Η ρίψη των δακρυγόνων ήταν τόσο εκτεταμένη που η μπάντα αναγκάστηκε να διακόψει το live και ο Gallagher να τραπεί σε φυγή.

Την επόμενη μέρα, οι εφημερίδες κυκλοφόρησαν με πρωτοσέλιδα όπως, «Κάηκε η Ν. Φιλαδέλφεια από τους ροκάδες». Γίνονται εκτενείς αναφορές στα βίαια επεισόδια ανάμεσα στους φανατικούς θαυμαστές οπαδούς της σκληρής μουσικής και στους αστυνομικούς.

O ίδιος ο Γκάλαχερ, πολλά χρόνια αργότερα, σε συνέντευξη που παραχώρησε το 1992, θυμήθηκε και εξιστόρησε τα γεγονότα εκείνης της ημέρας:

«Μόλις το show ξεκίνησε, άρχισα να βλέπω φλόγες από μακριά στη πίσω πλευρά του σταδίου. Ήταν η πιο επικίνδυνη συναυλία που έχω κάνει. Όταν τελικά μπήκαμε στα παρασκήνια (σ.μ. μετά το τέλος της συναυλίας) ήμασταν πολύ αναστατωμένοι μιας και δεν ήμασταν σίγουροι ποιος ήθελε να μας προστατεύσει και ποιος να μας επιτεθεί. Η συναυλία από μόνη της ήταν καταπληκτική! Αλλά ήταν επικίνδυνη… Απλά δεν ήθελα να πεθάνω σ ένα γήπεδο ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, χωρίς να ξέρω καν τι συνέβαινε…»

• Ο Rory Gallagher, ο Παν. Νέλλας και η «θεολογική» κλεισούρα.

Μια αφήγηση που με εντυπωσίασε αγαπητοί αναγνώστες, την οποία μάς την διηγήθηκε ο αγαπητός φίλος Ανδρέας Αργυρόπουλος, και θα ήθελα να την μοιραστώ κι εγώ μαζί σας, μαζί με πληροφορίες των γεγονότων και ιστορικές μουσικές στιγμές σε βίντεο. Αλλά ας διαβάσουμε πρώτα την αφήγηση.

«Σαν σήμερα (σημ: 12 Σεπτεμβρίου 2013) πριν πριν 32 χρόνια πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα ένα μεγάλο μουσικό γεγονός: η συναυλία του μεγάλου Ιρλανδού συνθέτη και κιθαρίστα Rory Gallagher

Περισσότεροι από 40.000 θεατές βρέθηκαν εκείνο το βράδυ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Από πολλούς θεωρήθηκε το καλλιτεχνικό γεγονός της χρονιάς. Περιττό να πω ότι μαζί με τους φίλους μου φροντίσαμε να προμηθευτούμε τα εισιτήρια την πρώτη κιόλας μέρα της κυκλοφορίας. 

Το διάστημα εκείνο, δευτεροετής φοιτητής, εργαζόμουν στο γνωστό βιβλιοπωλείο-στέκι, ΜΗΝΥΜΑ, στη Σόλωνος. Κάποια στιγμή, βλέπω να μπαίνει φουριόζος, όπως ήταν πάντα, ο Παναγιώτης ο Νέλλας.

Ο Νέλλας εκτός από θεολόγος με τα όλα του, (σε αυτόν χρωστάμε την ύπαρξη του περιοδικού ΣΥΝΑΞΗ) ήταν και Δάσκαλος. Ήξερε να επικοινωνεί με τους νέους. Μίλαγε τη γλώσσα τους. Δεν είχε ανασφάλειες, ούτε φοβίες. Δεν ήξερε από κλεισούρα. Βούταγε στα βαθιά. Ήταν μέσα σε όλα. Γνωρίζοντας την τρέλα που κουβάλαγα με λέει: «Αντρέα, θα πάμε στη συναυλία; θέλω να μου βρεις εισιτήριο; Περνάω αύριο να το πάρω». Τα έχασα. Είχα συνηθίσει σε κάτι θεολόγους που φοβόταν τη σκιά τους.

Το εισιτήριο το πήρα, ο Νέλλας δεν μπόρεσε να έλθει στη συναυλία γιατί κάποια δυσκολία παρουσιάστηκε τελευταία στιγμή. Το εισιτήριο μου έμεινε, να μου θυμίζει ότι ο θεολόγος οφείλει να είναι μέσα σε όλα, να βουτάει στα βαθιά, να είναι πρόσωπο που διαλέγεται με όλους και για όλα, να χωράει παντού αλλά και πουθενά...»[2]

Σημ: Ο Νέλλας Παναγιώτης (Nellas Panagiotis, 1936-1986) ήταν καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Αθηνών (ΕΚΠΑ). Ειδικεύτηκε στην Πατρολογία, σπουδάζοντας στο Παρίσι. Με την καθοδήγηση του Παύλου Ευδοκίμωφ έγραψε την εργασία του “Les fondements theologiques de la vie monastique”. Το 1975 αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών με θέμα την περί δικαιώσεως διδασκαλία Νικολάου του Καβάσιλα, ενώ το 1982 ίδρυσε τη “Σύναξη”, περιοδικό σπουδής στην Ορθοδοξία. Πέθανε το 1986.

Το αναμνηστικό εισιτήριο από τη συναυλία

• Τα γεγονότα όταν ήρθε ο Ρόρι Γκάλαχερ στην Αθήνα

Ο Ρόρι Γκάλαχερ (1948-1995) υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους μουσικούς του μπλουζ-ροκ. Μέγας δεξιοτέχνης της ηλεκτρικής κιθάρας με πολλούς και πιστούς θαυμαστές και στη χώρα μας. Δεν ήταν τυχαίο, ότι 40.000 ροκάδες βρέθηκαν στις 12 Σεπτεμβρίου 1981 στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας για να ακούσουν τον ιρλανδό ρόκερ και να δουν από κοντά τη «Στρατοκάστερ του να πιάνει φωτιά. Ήταν μία από τις πρώτες ροκ συναυλίες στη χώρας μας, η οποία συνοδεύτηκε από σοβαρά επεισόδια.

Την εποχή εκείνη η Ελλάδα βρισκόταν σε προεκλογική περίοδο. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν προ των πυλών της εξουσίας και η λέξη «Αλλαγή» κυριαρχούσε στα χείλη όλων. Η προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη ήταν μάταιη. Έδιναν ένα αγώνα εκ των προτέρων χαμένο.

Ήταν μια ζεστή φθινοπωρινή βραδιά, όταν ο Ρόρι Γκάλαχερ (κιθάρες), Τζέρι Μακ Αβόυ (μπάσο) και Μπρένταν Ο' Νιλ (ντραμς) ανέβηκαν λίγο μετά τις εννιά στη σκηνή. Ο Ιρλανδός με την πρώτη νότα πήρε το κοινό μαζί του και το απογείωσε. Πολλοί θαυμαστές του δεν δίσταζαν να ανέβουν στη σκηνή εν ώρα συναυλίας για να αγγίξουν το ίνδαλμά τους και να του εκφράσουν την αγάπη τους. Οι άνδρες ασφαλείας είχαν πολύ δουλειά.

Έξω από το γήπεδο της ΑΕΚ είχαν αρχίσει τα πρώτα επεισόδια. Πρωταγωνιστές, αρκετοί τζαμπατζήδες και οι άνδρες της Αστυνομίας, που άρχισαν να βαράνε στο ψαχνό και να ρίχνουν δακρυγόνα. Πολύ γρήγορα οι δρόμοι της Νέας Φιλαδέλφειας μετατράπηκαν σε πεδίο μάχης. Η μυρωδιά των δακρυγόνων έκανε αποπνικτική την ατμόσφαιρα και μέσα στο χώρο της συναυλίας.

Ο Rory Gallagher επί σκηνής. 

Rory Gallagher on stage at the NEA Philadelpia

Stadium, Athens, Greece on this day in 1981.

• Μια μοναδική περιγραφή για τα γεγονότα μάς δίνει ο ίδιος ο Γκάλαχερ

«Δεν ήξερα από πού έπρεπε να προφυλαχτώ. Μέσα στα παρασκήνια κυκλοφορούσαν κάποια άτομα με αστυνομική στολή που έδειχναν απειλητικοί. Μπήκαμε, λοιπόν, στα γρήγορα μέσα σ' ένα αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε να πάμε στο ξενοδοχείο. Στην πορεία, όμως, μείναμε από βενζίνη κι έτσι βρεθήκαμε μέσα στη δίνη των επεισοδίων, με τα δακρυγόνα να μας έχουν τσακίσει και να είμαστε υποχρεωμένοι να γυρίσουμε με τα πόδια. Η συναυλία από μόνης της ήταν εκπληκτική, αλλά και επικίνδυνη. Απλά δεν ήθελα να αφήσω τα κόκαλά μου σ' ένα γήπεδο ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, χωρίς να ξέρω καν τι συνέβαινε.»

Την επόμενη μέρα, οι εφημερίδες κυκλοφόρησαν με πρωτοσέλιδα όπως «Κάηκε η Νέα Φιλαδέλφεια από τους ροκάδες». Η συναυλία αργότερα κυκλοφόρησε σε πειρατική έκδοση με τίτλο Live in Athens 1981.[3] 

The police turned heavy on the crowd of 40,000 and a full scale riot exploded.
"A short while into the show, I started to see all these flames, way at the back of the stadium. They were burning down restaurants and shops on the streets outside the gig. I think they wouldn’t let enough people into the stadium or else they let too many in but, anyway, the police arrived and started to fire CS gas at us. It was the most frightening gig I’ve ever done." -- Rory Gallagher

• Ένας νεαρός ροκάς με τον Rory Gallagher το 1981 στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Rory Gallagher on stage at the NEA Philadelpia 

Stadium, Athens, Greece on this day in 1981.  

Σεπτέμβρης 1981, Αθήνα. Το τρένο της αλλαγής κατεβαίνει με τα χίλια, έχει περάσει τα Τέμπη. Αλλαγή κι απάνω τούρλα, δηλαδή. Η νεολαία ζαλισμένη και προβληματισμένη, στη μετά χούντα εποχή, ψάχνει τα διέξοδά της, πού αλλού; Στη ροκ μουσική. Βλέπετε, δεν συνέβαινε τίποτα στην Αθήνα, αν εξαιρέσεις τη συναυλία των γαριφάλων (Rolling Stones) το 1967, στο γήπεδο της Λεωφόρου. Ποιος θα τολμούσε να έλθει μετά απ” αυτά τα γεγονότα εδώ; Υπήρχε κάτι σαν εμπάργκο. Και να που ο Sting με τους Police το έσπασε πρώτος το 1980.

Όμως, η νεολαία δίψαγε για κάτι πιο πιο ατόφιο, πιο άμεσο, πιο rock διάολε… Και η είδηση έσκασε σαν βόμβα. Το δισκάδικο Happening, υπερήφανα ανακοινώνει τον ερχομό του Rory Gallagher, για δυο συναυλίες στην Ελλάδα. Μία στην Αθήνα, στο στάδιο της AEK (Νίκος Γκούμας) και μια στη Θεσσαλονίκη, στο Παλέ. Εισιτήριο ένα πεντακοσάρικο, ακριβούτσικο, αλλά ο πρώτος πραγματικός guitar hero, θα ήταν ολοζώντανος μπροστά σου. Ο Rory, η ψυχάρα του Rock.

Ο Ρόρυ Γκάλαχερ ήταν άμεσος, αξιαγάπητος. Κατά τις 

21:00 το βράδυ ο Ιρλανδός rocker βγήκε επί σκηνής και 

στο κοινό επικράτησε φρενίτιδα ενθουσιασμού. Πολλοί

εξ' αυτών ανέβηκαν ακόμα και πάνω στη σκηνή

για να του εκφράσουν το θαυμασμό τους.

Σαράντα χιλιάδες κόσμος στριμώχτηκε στο γήπεδο και να κι εγώ με δυο φιλαράκια. Η ατμόσφαιρα γενικά μύριζε μπαρούτι και ΜΑΤατζήδες είχαν περικυκλώσει το γήπεδο, έχοντας και την εμπειρία της Θύρας 7, που είχε προηγηθεί τον Φλεβάρη. Με το που πέφτει η πρώτη πενιά, καπνοί έζωσαν τη μια πλευρά του γηπέδου, έξω καίγονταν το σύμπαν, μαγαζιά, περιπολικά τα πάντα.

Τα χάσαμε, λέμε, ρε π@@@@η μου, θα μας χαλάσουν το live. Σε λίγη ώρα, ασφυξία από τα καπνογόνα, ενώ ο Rory έπαιζε το Moonchild. O κόσμος σαστισμένος, άρχισε σιγά σιγά να φεύγει, φοβούμενος τα χειρότερα. Έξω από το γήπεδο έπεφτε το ξύλο της αρκούδας, ώσπου πήραμε κι εμείς τη μεγάλη απόφαση να φύγουμε.

Η συναυλία μάθαμε τελείωσε με τον μισό κόσμο και το πεδίο μάχης έξω από το γήπεδο κράτησε ώρες. Από τότε, κύλησε το νερό στο αυλάκι και άρχισαν να μας τιμούν σιγά σιγά και οι υπόλοιποι rock stars της εποχής. Για ένα πράγμα στεναχωρήθηκα, όταν σε μια πρόσφατη μετακόμιση έχασα το απόκομμα του εισιτηρίου… [Slowhand Gus]

ΑΚΟΥΣΤΕ ηχητικό βίντεο: Ο Rory Gallagher παίζει το Moonchild στη
Νέα Φιλαδέλφεια και επεμβαίνουν τα ΜΑΤ (ηχογράφηση ντοκουμέντο).

Τα τραγούδια που ακούστηκαν στην συναυλία
του 1981 στην Αθήνα. Shin Kicker / Moonchild /
Do You Read Me / Nadline / I Wonder Who /
Tattoo'd Lady / Wayward Child / A Million Miles Away
/ Double Vision / Western Plain (Fades Out).

All videos songs of Rory Gallagher Live Athens 1981

• Μερικές προσωπικές προτιμήσεις

Αγαπητέ αναγνώστη/στρια, ας μάθουμε και μερικές πληροφορίες για την αναφερόμενη συναυλία και ας την ακούσουμε και ολόκληρη! Αλλά όμως, πρώτα θα ακούσουμε και τα δύο αγαπημένα μου τραγούδια από τον Rory Gallagher το «Moonchild» και το «A Million Miles Away», και μπορεί πού «ξέρουμε;;» να ήταν και τα αγαπημένα τραγούδια (λέμε τώρα) του αειμνήστου Παναγιώτη Νέλλα, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών. 

Ο Ρόρυ Γκάλαχερ (1948-1995) υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους μουσικούς του μπλουζ-ροκ. Μέγας δεξιοτέχνης...♪♫ Το με τον Rory Gallagher στο τραγούδι «Moonchild» όπως ακούστηκε στην εν λόγω συναυλία: «Rory Gallagher Live Athens 1981». Ο Rory Gallagher παίζει το Moonchild στη Νέα Φιλαδέλφεια και επεμβαίνουν τα ΜΑΤ.

♪♫ Moonchild ♪♫ Ένα από τα ωραιότερα rock μελαγχολικά τραγούδια

Το Moonchild είναι ένα τραγούδι που γράφτηκε και ηχογραφήθηκε από τον Ρόρυ Γκάλαχερ, και συμπεριλήφθηκε στον έκτο δίσκο του Calling Card. Κυκλοφόρησε το 1976, με παραγωγό τον μπασίστα των Deep Purple, Ρότζερ Γκλόβερ.

Πρόκειται για ένα από τα πιο δημοφιλή και αντιπροσωπευτικά του τραγούδια. O δίσκος στον οποίον συμπεριλήφθηκε το τραγούδι γνώρισε ευρεία αποδοχή από το κοινό και τους κριτικούς και συγκαταλέγεται στις μεγαλύτερες - αν όχι, τη μεγαλύτερη - δισκογραφικές δουλειές του Γκάλαχερ, φτάνοντας έως το νούμερο 32 των βρετανικών charts.

Το τραγούδι επανακυκλοφόρησε και σε compilation άλμπουμ του Γκάλαχερ, όπως για παράδειγμα στον The Rory Gallagher Collection (2012). Το κομμάτι κυκλοφόρησε και ως single σε κάποιες χώρες χωρία ιδιαίτερη εισπρακτική επιτυχία.

Moonchild - Παιδί του Φεγγαριού

♪♫ Μετάφραση Σοφία Ντρέκου ♪♫

Είσαι παιδί του φεγγαριού και πολύ σύντομα έχω την αίσθηση
ότι θα σε κάνω να χαμογελάς για πάντα(αενάως)... αν μπορώ...

Δείξε μου μόνο ένα σημάδι κορίτσι μου και θα δεις το σχέδιό μου
Είσαι ένα θλιμμένο παιδί για πάντα αληθινό παιδί

Θέλω να σου βάψω τους ουρανούς γαλάζιους για πάντα(αενάως)
αν μπορώ...

Μόνο ένα σημάδι δώσε μου και θα δεις το σχέδιό μου
Πες μου γιατί τα μάτια σου είναι τόσο θλιμμένα

Σαν τους κόκκους της άμμου ο χρόνος κυλά
Άσε το μέλλον σου στα χέρια μου...

Είσαι παιδί του φεγγαριού και πολύ σύντομα έχω την αίσθηση
ότι θα σε κάνω να χαμογελάς για πάντα(αενάως) ...αν μπορώ.

Δείξε ένα σήμα κορίτσι μου και θα δεις το σχέδιό μου
Ένα χαμόγελο μικρή μου και θα δεις το σχέδιό μου
Μόνο ένα σημάδι μικρή μου και θα δεις το σχέδιό μου(την ανάσα μου).

A Million Miles Away - Άλμπουμ: Tattoo (1973)

♪♫ A Million Miles Away ♪♫ Rory Gallagher 

played live at Athens 12 Sept. 1981. The photos 
shown in the video are from this concer ♪♫

A Million Miles Away - Χίλια Μίλια Μακριά

Μετάφραση Σοφία Ντρέκου

Το μπαρ του ξενοδοχείου είναι γεμάτο κόσμο
Ο πιανίστας αρχίζει να κουράζεται
Ακόμη κι ο γερο-μπάρμαν είναι εντελώς μαστουρωμένος
Γιατί λοιπόν να είμαι μελαγχολικός απόψε;

Μαριχουάνα παντού γύρω μου
Και η διάθεση μου δεν είναι και στα καλύτερά της
Αυτή τη στιγμή η μελαγχολία με κυκλώνει
Αλλά θα δραπετεύσω για λίγο...

Λοιπόν, είμαι χίλια μίλια μακριά
Είμαι χίλια μίλια μακριά
Πλέοντας σαν ένα ξύλο στο ποτάμι
Σ’ έναν ανεμώδη κόλπο
Ναι, είμαι χίλια μίλια μακριά

Γιατί ρωτάς πώς νιώθω;
Λοπόν, εσένα πώς σου φαίνομαι;
Τα πίστεψα όλα σαν ηλίθιος
Έχασα τον καπετάνιο και το πλήρωμα μου

Στέκομαι στην προκυμαία
Και δεν υπάρχει κανείς παρά μόνο εγώ
Εκεί θα με δεις
Να ατενίζω την βαθιά, γαλάζια θάλασσα

Στο στόμα τους έχουν όλοι έναν σκοπό
Στο δωμάτιο όλοι χαμογελούν
Όλοι κουβεντιάζουν έντονα
Γιατί, λοιπόν, να κάθομαι εδώ στη μιζέρια;

Το μπαρ αυτού του ξενοδοχείου έχασε όλο τον κόσμο
Ο πιανίστας πήρε το τελευταίο λεωφορείο για το σπίτι
Ο γερο-μπάρμαν κοιμάται στη γωνία
Γιατί, λοιπόν, πρέπει να είμαι ακόμη εδώ;
Δεν ξέρω, επίτρεψε μου να σου πω...

Είμαι χίλια μίλια μακριά
Είμαι χίλια μίλια μακριά
Πλέοντας σαν ένα ξύλο στο ποτάμι
Σ’ έναν ανεμώδη κόλπο
Λοιπόν, είμαι χίλια μίλια μακριά...

Tatooed lady, 1973 - Δρόμοι Του Πουθενά, 2001

Την μελωδία του "Tatooed lady" ενσωμάτωσε ο κιθαρίστας Θοδωρής Μανίκας στο τραγούδι «Δρόμοι Του Πουθενά, 2001» του Γιώργου Μαργαρίτη & 667 (δεν με νοιάζει, με σε νοιάζει, οι δρόμοι που τραβάμε...) κι έτσι γνώρισε τον Γκάλαχερ υποσυνείδητα και το λαϊκό κομμάτι της μουσικής μας.

«Ήταν καταπληκτική η Συναυλία. Πήγαμε να Πεθάνουμε»

Μαρτυρίες: θυμούνται την πρώτη μεγάλη «γηπεδική» συναυλία της Μεταπολίτευσης οι Ηλίας Ασλάνογλου, Τάκης Γιαννούτσος, Αθήνα Μικροπούλου και Νίκος Λώρης

Rory Gallagher, Νέα Φιλαδέλφεια, 12/9/1981

12.09.2016 Παναγιώτης Μένεγος
Εικονογράφηση: Κατερίνα Καραλή

Κι όμως υπήρχε μια εποχή που κανείς δεν περίμενε με αγωνία τη σοδειά της καλοκαιρινής συναυλιακής σεζόν. Που κανείς δεν γκρίνιαζε για τα «ίδια και τα ίδια» ονόματα που έρχονται συνέχεια. Που οι δημοσιογράφοι δεν προσπαθούσαν να βγάλουν την αποκλειστικότητα ενός μεγάλου ξένου ονόματος που θα ερχόταν να παίξει live στην Αθήνα. Γιατί απλούστατα, υπήρχε μια εποχή, 35 χρόνια πριν –τόσο μακριά αλλά και τόσο κοντά σε μια άλλη ανάγνωση- που στην Ελλάδα δε γίνονταν ξένες συναυλίες.

Με την επταετή δικτατορία η χώρα μπήκε και μουσικά στο γύψο. Η Αθήνα πρόλαβε να δει τους Rolling Stones στην περίφημη επεισοδιακή συναυλία με τα κόκκινα γαρύφαλλα, τέσσερις μέρες πριν το πραξικόπημα στις 17/4/1967. Και μετά παρά την παλινόρθωση της δημοκρατίας περάσαν σχεδόν 13 γεμάτα χρόνια μέχρι να έρθει κάποιο διεθνές όνομα. 

Στις 30 Μαρτίου του 1980, ο Sting, o Stewart Copeland κι ο Andy Summers, οι πολύ καυτοί τότε Police, σπάνε το εμπάργκο στο κλειστό γήπεδο του Σπόρτινγκ. Το αποτέλεσμα σχεδόν προδιαγεγραμμένο. Μέγα πλήθος, μέγα πάθος, άπειροι αστυνομικοί, πολύ ξύλο, σχεδόν χάος.

Οι Police στην Αθήνα, 1980 photo from Stadiou Street -

copyright Joseph Avramoglou. On 1980-03-30,.

The Police performed at the Sporting Hall in Athens, Greece.

Ενάμιση χρόνο μετά προγραμματίζεται το πραγματικό βάπτισμα του πυρός για μια ολόκληρη γενιά, για μια ολόκληρη πόλη (είχε προηγηθεί και ο Ian Gillan στη Ριζούπολη το 1980). Όπως και να το κάνεις, μια συναυλία σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο είναι άλλο πράγμα. Η γενιά της μεταπολίτευσης είχε αναστενάξει πάνω στο ταρτάν στις μεγάλες πολιτικές συναυλίες των Ελλήνων δημιουργών, όμως τώρα ερχόταν στην Αθήνα «το ροκ το αληθινό». Ο Rory Gallagher, στα 33 του, με τις κιθάρες του και το ψυχωμένο ιρλανδέζικο πνεύμα του, θα ανέβαινε στην σκηνή του γηπέδου της Νέας Φιλαδέλφειας στις 12/9/1981.

«Για όλους εμάς που ήμασταν πιτσιρικάδες και είχαμε ανακαλύψει το ροκ, ήταν ο δικός μας Elvis», λέει ο Ηλίας Ασλάνογλου σήμερα της Rockarolla Records, τότε ένας εικοσάρης που σε λίγο θα γινόταν ο πιο δημοφιλής υπάλληλος του ιστορικού δισκάδικου Happening και frontman των Magic de Spell. «Ήμουν 15, οι γονείς μου δε με είχαν αφήσει να πάω στους Police, αλλά αυτό δεν το έχανα με τίποτα. Είχα πάρει εισιτήριο πριν τις καλοκαιρινές διακοπές και είχα αποφασίσει ότι θα παω, χωρίς να τους πω τίποτα», θυμάται σχεδόν σκανταλιάρικα ακόμα ο Τάκης Γιαννούτσος του Red 96.3 FM. «Το έμαθα ένα βράδυ στου Αφεντούλη στην Πλατεία Χαλανδρίου, όπου μαζευόμασταν άνθρωποι πιυ ακούγαμε αυτή τη μουσική. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν που θα βρω το απαραίτητο 500άρικο του εισιτηρίου, ήταν αρκετά λεφτά τότε και μόλις είχα γυρίσει από διακοπές (δηλαδή ήμουν άφραγκη, αλλά κι άνεργη). Νά ‘ναι καλά τα ιδιαίτερα που έκανα σε κάτι παιδάκια και τα βόλεψα γρήγορα και με το παραπάνω», έτσι τα κατάφερε η Αθηνά Μικροπούλου, συνεργάτης της Popaganda και βετεράνος της ελληνικής διαφήμισης. Ένα εισιτήριο που, σημειωτέον, πάνω είχε και πεδίο «ροκ έρευνας» για να συμπληρώσει ο αγοραστής ποια τρία ονόματα θα ήθελε να δει στο μέλλον.

«Ο κόσμος ήταν απρόσμενα πολύς. Πρέπει να είχαν έρθει όλοι οι μακρυμάλληδες της Ελλάδας!»

Είναι Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου του 1981. 5 εβδομάδες πριν το ορόσημο της Αλλαγής. Αλλά κι 7, όχι και πάρα πολλά, χρόνια από την πτώση της δικτατορίας. Στην ελληνική αστυνομία δεν επιβίωναν σταγονίδια, αλλά χαλαζόπετρες χουντικών. «Οι νέοι ήταν κόκκινο πανί. Δε χρειαζόταν να είσαι μακρυμάλλης, ένα τζιν να φόραγες και σε βάζανε στο μάτι, πόσο μάλλον σε μια τέτοια συνθήκη», λέει ο Τάκης Γιαννούτσος. Και φυσικά «δεν είχαν ιδέα πως να αστυνομεύσουν κάτι τόσο μαζικό και διαφορετικό όπως μια συναυλία. Ήταν παρά πολλοί αστυνομικοί, από διαφορετικές μονάδες, με διακριτικά και χωρίς. Το σχέδιό τους ήταν παρόμοιο της καταστολής μιας διαδήλωσης, καταστροφικό δηλαδή. Από την άλλη κι εμείς δεν ξέραμε πως να συμπεριφερθούμε, ελάχιστοι είχαν πάει στο εξωτερικό σε κάτι ανάλογο», ο Ηλίας Ασλάνογλου θυμάται πόσο πρωτόγνωρα ήταν όλα.

Εισιτήριο της συναυλίας του Rory Gallagher

στις 12 Σεπτεμβρίου στη Νέα Φιλαδέλφεια.

«Πρωτόγνωρα», είναι η λέξη που χρησιμοποιούν όλοι οι συνομιλητές μου, γυρνώντας πίσω σε εκείνη τη βραδιά, θέλοντας να μου εξηγήσουν ότι οι νεότεροι δεν μπορούμε να διανοηθούμε καταστάσεις που παίρνουμε ως δεδομένες σήμερα. «Ο κόσμος ήταν απρόσμενα πολύς. Πρέπει να είχαν έρθει όλοι οι μακρυμάλληδες της Ελλάδας! Πέρα από όλους όσοι συχνάζαμε στα γνωστά δισκάδικα και μπαρ της Αθήνας, έχει γραφτεί πως ήταν 20, 30 ή και 40 χιλιάδες. Δεν έχω ιδέα πόσοι ήταν τελικά αλλά οι κερκίδες ήταν ασφυκτικά γεμάτες και στην αρένα επικρατούσε αμόκ», ανακαλεί την ατμόσφαιρα η Αθηνά Μικροπούλου.

«Φωτιές, δακρυγόνα, έξω ξύλο. Επικρατούσε χάος, αλλά μη νομίζεις ότι είχαμε συναίσθησή του»

Θυμάμαι, σε μια παλιότερη συνέντευξη, τον Νίκο Λώρη της DiDi Music να μου λέει: «ξεκινάει ο Rory Gallagher με καθυστέρηση σημαντική, κινείται ο κόσμος με ενθουσιασμό προς την σκηνή, τρελαίνονται οι αστυνομικοί “τι είναι αυτό που γίνεται;”, πάνε να αμυνθούν πετώντας δακρυγόνα, ακολουθεί φυσικά πανδαιμόνιο». Την ίδια στιγμή, το πατροπαράδοτο ντου, κορυφώνει την ένταση κι έξω από το γήπεδο. Ο Τάκης Γιαννούτσος ήταν στην σκεπαστή, «κουνιόταν σαν διάολος, όλοι νομίζαμε ότι θα πέσει». Η Αθηνά Μικροπούλου πρώτη σειρά: «Βρέθηκα μπροστά δεξιά – δεν υπήρχαν κάγκελα, άμα ήθελες πήδαγες στην σκηνή και τον έπιανες. Όταν έπαιξε το δεύτερο αγαπημένο μου (μετά το “Daughter of the Everglades” που δεν το έπαιξε) “Tatoo’d Lady” βρέθηκα στα ουράνια. 

Ο Rory ήταν άμεσος, αξιαγάπητος, λουσμένος στον ιδρώτα, τον ιδρώτα που ένιωθα να πέφτει και πάνω μου όταν ερχόταν από την μεριά μου και για μένα απέπνεε ένα αίσθημα γενναιότητας, αυτή ήταν η λέξη που μου ερχόταν στο μυαλό, ΓΕΝΝΑΙΟΣ σαν ΗΡΩΑΣ. Θυμάμαι ακόμα και τώρα τον ήχο της φωνής του, τα μαλλιά του, το τι φόραγε, τα πάντα. Δεν θυμάμαι να δάκρυσα από τα δακρυγόνα εκεί μπροστά παρά μόνο μετά το “A Million Miles Away” που, δεδομένων των συνθηκών, ακούστηκε σαν παιάνας».

Poster for Rory's gig at the NEA Philadelpia Stadium,

Athens, Greece on this day in 1981.

Η σκηνή, χωρίς κάγκελα, ήταν για κάμποση ώρα ξέφραγο αμπέλι. «Ανέβαινε όποιος ήθελε, τον έπιαναν, χαμός. Κάποια στιγμή αναλαμβάνουν οι μπάτσοι να τον προστατεύσουν. Φωτιές, δακρυγόνα, έξω ξύλο. Επικρατούσε χάος, αλλά μη νομίζεις ότι είχαμε συναίσθησή του», θυμάται ο Τάκης Γιαννούτσος το τέλος που ήρθε φυσικά απότομα. Η συναυλία ποτέ δεν ολοκληρώθηκε. Ο θρύλος λέει ότι ο ίδιος ο Gallagher δήλωσε αργότερα (πριν φύγει πρόωρα από τη ζωή, σε ηλικία 47 ετών, το 1995) ότι «στην Αθήνα ήταν η μοναδική φορά που φοβήθηκε για τη ζωή του».

στο “Moonchild” επεμβαίνουν τα ΜΑΤ και η συναυλία τελειώνει άδοξα

«Ναι, δεν έπαιξε ολόκληρο το σετ, ήταν σίγουρα λίγο. Ήταν σαν σε όνειρο. Όμως μας έφτασε που τον είδαμε. Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνει κανείς σήμερα, αλλά τότε αυτό μας ήταν αρκετό. Ήταν καταπληκτική συναυλία. Πήγαμε να πεθάνουμε» λέει χαμογελώντας ο Ηλίας Ασλάνογλου που αρκετά χρόνια αργότερα επιμελήθηκε μια συλλογή με τίτλο Rory Forever, για την οποία συνεργάστηκε με τον αδερφό του Gallagher και στην οποία χρησιμοποίησε ως intro το αυθεντικό intro της αθηναϊκής συναυλίας.

Ένταση και 80s σορτσάκια

Κοινός παρονομαστής για όλους. Ο φόβος και η υπέρβασή του με την άγνοια κινδύνου της νιότης. Κι επίσης, η περιπετειώδης επιστροφή. Καθώς το ξύλο συνεχίστηκε και μετά τη διακοπή του live με τους αστυνομικούς να ρίχνουν κι ελαστικές σφαίρες.

O Τάκης Γιαννούτσος έτρεξε χωρίς να κοιτάξει πίσω από τη Νέα Φιλαδέλφεια στο πατρικό του στο Μπουρνάζι εκεί που η μυρωδιά των καπνογόνων τον πρόδωσε στους γονείς του.

Ο Ηλίας Ασλάνογλου περπάτησε μέχρι το Αιγάλεω, το τότε κορίτσι του μέχρι τη Νίκαια.

Η Αθηνά Μικροπούλου χάθηκε με έναν μικρότερο ξάδερφό της που είχε αναλάβει να προσέχει, αλλά παρολ' αυτά δέχθηκε συγχαρητήρια από τη μαμά του επειδή τελικά γύρισε σώος (εκείνη δεν έμαθε ποτέ ότι είχαν χωριστεί).

Οι εφημερίδες έγραψαν τέρατα τις επόμενες μέρες. Για «αναρχικούς που τα σπάνε», «σεξουαλικά διεγερμένους» κι «έξαλλους ροκάδες», είπαμε ήταν για όλους πρωτόγνωρες οι κατάστασεις, πόσο μάλλον για μια κοινωνία που ακόμα λειτούργουσε με ένα μικρό (ή μεγάλο) σύνδρομο χωροφύλακα. Για τους συνομιλητές μου, όμως, όπως και για τους υπόλοιπους 20, 30, 40 (τι σημασία έχει;) χιλιάδες, εκείνη η βραδιά ήταν κάπως σαν την πρώτη της υπόλοιπης ζωής τους. Αν το καλοσκεφτείτε μπορεί και να ήταν η πρώτη βραδιά στη ζωή της ροκ Αθήνας.

• Βιογραφία Ρόρυ Γκάλαχερ - Rory Gallagher

Ο Rory Gallagher γεννήθηκε 2 Μαρτίου 1948 στο Μπάλισανον της Ιρλανδίας και μεγάλωσε στην Κομητεία Κορκ. Περίπου στην ηλικία των εννέα, παρακολούθησε τον Έλβις Πρίσλεϋ σε τηλεοπτική του εμφάνιση και έκτοτε αποφάσισε ν' ασχοληθεί με την κιθάρα, μελετώντας μόνος του.

Στα δώδεκά του χρόνια κέρδισε σ' ένα διαγωνισμό την πρώτη του ηλεκτρική κιθάρα. Έφηβος ακόμα, άρχισε να παίζει διασκευές σε επιτυχίες της εποχής και να εμφανίζεται με το πρώτο του συγκρότημα, τους Fontana Showband, ως support act σε διάφορα άλλα συγκροτήματα.

Στα δεκαέξι του, σχημάτισε το δικό του μπλουζ συγκρότημα, τους Impact, με τους οποίους έπαιξε στη Γερμανία και την Ισπανία κατά το '65 και '66. Σ' αυτές τις περιοδείες, ανάμεσα στον εξοπλισμό του, διέθετε και τη "Battered Strat", τη Stratocaster που θα τον συντρόφευε σε όλη την υπόλοιπη καριέρα του, την οποία αγόρασε σε κάποιο κατάστημα στο Κορκ το 1961.

Η κιθάρα λέγεται ότι ήταν η πρώτη του είδους της στην Ιρλανδία. Την είχε παραγγείλει κάποιος άλλος μουσικός και ο οποίος άλλαξε γνώμη καθώς δεν του άρεσε το χρώμα. Έτσι, η κιθάρα κατέληξε στα χέρια του Γκάλαχερ για εκατό λίρες.

Taste

Πριν κλείσει τα είκοσι του χρόνια, έγινε παγκόσμια γνωστός με τους Taste, συγκρότημα που σχηματίστηκε το 1966 από τον ίδιο και τους Τζον Γουίλσον και Ρότσαρντ ΜακΚράκεν. Κυκλοφόρησαν δυο δίσκους, τα "Taste" και "On the Boards" και δυο ζωντανά ηχογραφημένα άλμπουμ, τα "Live at Montreux" και "Live at the Isle of Wight", ενώ συμμετείχαν σε μερικά απ' τα σημαντικότερα ευρωπαϊκά φεστιβάλ της εποχής, ενώ περιόδευσαν και στην Αμερική.

Gallagher, at the Manchester Apollo in 1982

Σόλο καριέρα

Οι Taste διαλύθηκαν το 1970 και ο Γκάλαχερ ξεκίνησε την προσωπική του καριέρα του μαζί με άλλους μουσικούς, όπως ο μπασίστας Τζέρι ΜακΑβόι, με τον οποίο θα συνεργαζόταν για το μεγαλύτερο μέρος της και τον ντράμερ Γουίλγκαρ Κάμπελ. Το 1971, πρωτοεμφανίστηκε στην προσωπική του δισκογραφία με τον δίσκο που έφερε ως τίτλο τ' όνομά του. Ο δίσκος αυτός έφτασε στο # 40 των βρετανικών τσαρτ, ενώ παράλληλα άρχισε να περιοδεύει στην Ευρώπη και την Αμερική, συναυλιακή δραστηριότητα που θα εξακολουθούσε έως το τέλος της ζωής του. Η κυκλοφορία με τις ηχογραφήσεις από την ευρωπαϊκή περιοδεία του 1972, με τίτλο "Live in Europe" γνώρισε μεγάλη επιτυχία, όπως κι εκείνη στην Ιρλανδία του 1973-74, με τίτλο "Irish Tour '74" η οποία μεταφέρθηκε, με τον ομώνυμο τίτλο, σε κινηματογραφική ταινία από το σκηνοθέτη Τόνυ Πάλμερ.

Το 1972, ο Γκάλαχερ συμμετείχε στην ηχογράφηση των "London Sessions" των Μάντι Γουότερς και Τζέρι Λι Λιούις. Ο Γουότερς τον κάλεσε ξανά το 1974, για τις ανάγκες της ηχογράφησης του "London Revisited".

Στη συνέχεια ακολούθησε μια σειρά επιτυχημένων δίσκων. Το 1975, υπέγραψε συμβόλαιο με την "Crhysalis Records", κυκλοφορώντας την αμέσως επόμενη χρονιά το "Calling Card", ο οποίος θεωρείται ο κορυφαίος δίσκος του, σε παραγωγή του μπασίστα των Deep Purple, Ρότζερ Γκλόβερ. Η κυκλοφορία αυτή όμως, όπως και η συνέχεια της καριέρας του, επισκιάστηκε από την επερχόμενη έκρηξη του πανκ κινήματος, γεγονός όμως το οποίο δεν τον εμπόδισε να συνεχίσει να κυκλοφορήσει πολύ καλούς δίσκους, όπως τα "Top Priority" και "Photo - Finish".

Δεκαετία '80

Ενώ ο Γκάλαχερ συνέχισε να εμφανίζεται ζωντανά σε όλο τον κόσμο, οι δισκογραφικές παρουσίες του έγιναν αραιότερες κατά τη δεκαετία του '80. Στις 12 Σεπτεμβρίου του 1981 εμφανίστηκε στην Ελλάδα, στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας. Η συναυλία, μια απ' τις πρώτες εμφανίσεις ξένων καλλιτεχνών που συνέβησαν στη χώρα, είχε 40.000 θεατές και συνοδεύτηκε από σοβαρά επεισόδια, από τη Νέα Φιλαδέλφεια έως τον Περισσό, ανάμεσα στις αστυνομικές δυνάμεις και το πλήθος. 

Σύμφωνα με την περιγραφή του ίδιου του Γκάλαχερ: "Ήμασταν βρεγμένοι, τα μάτια μας δάκρυζαν κι όλοι φοβηθήκαμε. Η συναυλία από μόνη της ήταν καταπληκτική. Αλλά ήταν επικίνδυνη. Απλά δεν ήθελα να πεθάνω σ ένα γήπεδο ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, χωρίς να ξέρω καν τι συνέβαινε...". Την επόμενη μέρα, ο Τύπος κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδα και τίτλους όπως "Κάηκε η Νέα Φιλαδέλφεια από τους ροκάδες". Η συναυλία αργότερα κυκλοφόρησε σε παράνομη έκδοση (bootleg) με τον τίτλο "Live in Athens".

Το 1985, ο Γκάλαχερ ίδρυσε τη δική του δισκογραφική εταιρεία, "Capo records", μέσω της οποίας κυκλοφόρησε δυο ακόμα δίσκους. Η υγεία του στα τέλη της δεκαετίας είχε αρχίσει να κλονίζεται, γεγονός όμως που δεν τον εμπόδισε να συνεχίσει να εμφανίζεται ζωντανά, ακόμα και λίγο πριν το τέλος του. Η τελευταία του ζωντανή εμφάνιση έγινε στις 10 Ιανουαρίου 1995, στο "Nighttown-Theatre", στην Ολλανδία. 

Τον Απρίλιο, λόγω των χρόνιων προβλημάτων του με το αλκοόλ, υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση ήπατος στο King's Hospital του Λονδίνου. Έπειτα από επιπλοκές, κατέληξε στις 14 Ιουνίου του 1995. Η σορός του βρίσκεται στο κοιμητήριο Saint Oliver, στο Κορκ της Ιρλανδίας. Ο τάφος του κοσμείται από πέντε χρυσές ακτίνες, μια εκ των οποίων φέρει το ακριβές μήκος και τα τάστα της Fender του.[1] 

by Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr

Headstone at St Oliver's Cemetery, Ballincollig, County Cork, Ireland

Δισκογραφία

Στούντιο ηχογραφήσεις Rory Gallagher (1971)  Deuce (1971)  Blueprint (1973)  Tattoo (1973)  Against the Grain (1975)  Calling Card (1976)  Photo - Finish (1978)  Top Priority (1979)  Jinx (1982)  Defender (1987)  Fresh Evidence (1990)

Ζωντανές ηχογραφήσεις Live in Europe (1972)  Irish Tour '74 (1974)  Stage Struck (1980)  Meeting with the G-Man+ (2003)  Live at Montreux (2006)  The Beat Club Sessions (2010)  Notes from San Fransisco (2011) Συλλογές BBC Sessions (1999)  Wheels Within Wheels (2003)  Big Guns: The Very Best of Rory Gallagher (2005)

• Πηγές:

• wikipedia.org / Ρόρυ Γκάλαχερ

• Επίσημη ιστοσελίδα (Αγγλικά)
• Ανεπίσημη σελίδα από fans (Αγγλικά)
• Ελληνική ιστοσελίδα
• Αναλυτική χρονολογημένη βιογραφία (Αγγλικά)

• Η Θεολογία Μεσοπέλαγα - Ανδρέας Αργυρόπουλος

• sansimera.gr - RockRooster.gr - biblionet.gr

• www.mixanitouxronou.gr - sophia-ntrekou.gr
• Μουσικές προτιμήσεις - Σοφία Ντρέκου 

• popaganda.gr «Ήταν Καταπληκτική Η Συναυλία. Πήγαμε Να Πεθάνουμε» Rory Gallagher, Νέα Φιλαδέλφεια, 12/9/1981 - Ηλίας Ασλάνογλου, Τάκης Γιαννούτσος, Αθήνα Μικροπούλου και Νίκος Λώρης θυμούνται την πρώτη μεγάλη «γηπεδική» συναυλία της Μεταπολίτευσης.

Πηγή αφιερώματος Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr

A bronze statue of Gallagher in Ballyshannon, County Donegal

FaceBook: Βασίλης Τσιλιγιάννης 14 Σεπτεμβρίου 2017: Αγαπημένος μου Rock καλλιτέχνης. Το υπέροχο αφιέρωμα, μου ξύπνησε απίστευτες αναμνήσεις. 

Τα γεγονότα της συναυλίας περιγράφονται πολύ ζωντανά και παραστατικά. Το πρώτο του τραγούδι που άκουσα ποτέ μου, ήταν το "moonchild".

Ήταν καλοκαίρι του 1978 νομίζω, βρισκόμουν στη Ναύπακτο κι ένα μεσημέρι περνώντας έξω από ένα παράθυρο μετά το μπάνιο, το άκουσα τυχαία και το λάτρεψα. Ο φίλος, συμμαθητής και κουμπάρος μου Nondas Tsatsos με μάλωσε που δεν το ήξερα και μου έκανε τις πρώτες ξεναγήσεις στον Rory με την πολύ καλή δισκοθήκη του.

Σταδιακά άρχισα να αγοράζω με οικονομίες τους καλύτερους δίσκους του σε βινύλιο και αργότερα σχεδόν όλους σε cd. Φυσικά παρήγγειλα από το play.com το dvd του Irish Tour και του Live in Europe αμέσως μόλις τα εντόπισα.

Μαζί μ' εμένα τον αγάπησε κι όλη η οικογένεια. Δεν είναι τυχαίο νομίζω ότι στην Ελλάδα έχει ένα από τα μεγαλύτερα και καλύτερα fan club. Κάτι μας δένει μουσικά και ιδιοσυγκρασιακά με την μακρινή και μικρή Ιρλανδία.

Δυστυχώς όμως κι αυτό το απίστευτο ταλέντο με τη τρομερή δεξιοτεχνία και την ευαίσθητη και ελαφρά βιμπράτη, χαρακτηριστική φωνή που σημάδεψε τα νιάτα μας χάθηκε άδοξα, ακολουθώντας την πορεία κι άλλων εξίσου μεγάλων, που τους θέρισαν το αλκοόλ και οι ουσίες. Και που δυστυχώς κι οι σύγχρονοί τους ακολουθούν, στον ίδιο δρόμο των εξαρτήσεων, της κατάθλιψης και της απόγνωσης.

Τελευταίος ο επίσης αγαπημένος Chris Cornell. PS. για όσους 

δεν τον γνωρίζουν ξεκινήστε με το επικό "A million miles away".

Στο βιντεο ο Rory με τον Jack Bruce των Cream 

σε μια πρωτότυπη συνεργασία-μονομαχία!!

7:21 Bruce & Gallagher 1990 Born Under A Bad Sign

Βιντεο / αφιέρωμα στον Άρχοντα του Μπλουζ-Ροκ

The story of Rory Gallagher in Greek (english subs): Πρόκειται
για μια σειρά από spots με την ιστορία συγκροτημάτων της Rock.

6:30 story of Gallagher in Greek

Ghost Blues: The Story of Rory Gallagher (2010): Σε σκηνοθεσία του Ian Thuillier, αυτή η ταινία είναι ένα πορτρέτο του μουσικού Rory Gallagher, που διερευνά τις διαχρονικές ιδιότητες του «άρχοντα», τη μουσική του και τη μοναδική προσέγγιση αυτού του αυθεντικού ήρωα κιθάρας. Η συνεισφορά του στη ροκ μουσική είχε σημαντικό αντίκτυπο τόσο στους μουσικούς όσο και στους οπαδούς της μουσικής σε όλο τον κόσμο, παρά τον πρόωρο θάνατό του στην ηλικία των 47 ετών. 

Η ταινία παρουσιάζει σπάνια κομμάτια από τα χρόνια δημιουργίας του Rory με την πρώτη του μπάντα, Taste, και από τα 25 χρόνια σόλο καριέρα καθώς πρωτοστάτησε μόνος του στο ιρλανδικό ροκ κίνημα, ανοίγοντας δρόμους για άλλες ιρλανδικές ροκ μπάντες, όπως οι Thin Lizzy, U2 κ.λπ. Ο Donal Gallagher (ο αδελφός και ο διευθυντής του), ο Bill Wyman, ο Cameron Crowe, και τα πρώην μέλη του συγκροτήματος σε αυτούς που ενέπνευσε να γίνουν οι ίδιοι σπουδαίοι μουσικοί.

33:20 The Story of Rory (2010)

Παρουσίαση του βιβλίου της Μαρίας Λευκής
11 ελληνικά blues για τον Rory. Για το βιβλίο μιλούν:
Νίκος Κουρμούλης, κριτικός λογοτεχνίας, δημοσιογράφος
Αλέξανδρος Γερασίμου, ραδιοφωνικός παραγωγός-δημοσιογράφος
Παύλος Συνοδινός, τραγουδοποιός, κιθαρίστας

1:26:54 Παρουσίαση βιβλίου

5:58 Gallagher - Too Much Alcohol

Rory live in Madrid back in 1975, an amazing performance which is still remembered well. Awesome Rory Gallagher and Band with "a million miles away" live Irish Tour 1974.

7:33 A Million Miles Away (Live Irish Tour)

Άνδρος: Το νησί των αντιθέσεων... ο Rory ταιριάζει στην ΑΝΔΡΟ KAI η ΑΝΔΡΟΣ στο Rory. Σχόλιο του YouTuber (SeiriosB1012): ANDROS 33 ναυτικά μίλια από το λιμάνι της Ραφήνας... εκεί λοιπόν σ΄ αυτόν τον ενεργειακό τόπο προσπαθούν να επιβιώσουν οι ντόπιοι, οι νεοφερμένοι Έλληνες από διαφορετικά μέρη της χώρας, οι Αλβανοί και οι Ρώσοι... αντιθέσεις τρομερές, οξύμωρα σχήματα όπως και ασχήμια στις ανθρώπινες σχέσεις και ανύπαρκτη ποιότητα σ αυτές τις σχέσεις.

Το σχέδιο είναι καταστροφή του νησιού ολοκληρωτικά κατά τη ταπεινή μου άποψη... (οι μεγάλοι ζωγράφοι του 20ου αιώνα και οι σουβλατζήδες Αλβανοί με τις μεταδοτικές ασθένειες... σε αντίθεση).

Οι σύγχρονοι Ανδριώτες λειτουργούν η προσωπική ισχύς εν τη διαλύσει ...του ιδίου τους του τόπου... αυτοκτονούν... παραδίδουν το νησί στη κυριολεξία. Δεν πήραν γονιδιακά τίποτα από τους προγόνους τους που το φύλαξαν από τόσες επιδρομές, όσο μπόρεσαν...στο παρελθόν.

6:51 Άνδρος: Νησί αντιθέσεων: Gallagher A Million Miles Away

7:38 Gallagher «A Million Miles Away» BBC Sessions 1973

«Easy Come Easy Go»
Alboum Jinx (1982)

5:06 Gallagher 'Easy Come Easy Go' [Greek Lyrics]

Shadow Play από το «Photo - Finish» (1978) είναι το έβδομο στούντιο άλμπουμ του blues και rock τραγουδιστή και κιθαρίστα Rory Gallagher. Κυκλοφόρησε το 1978 και φανερώνει μια ροπή του καλλιτέχνη σε έναν πιο σκληρό ήχο, σε αντίθεση με τους folk πειραματισμούς που εμφανίστηκαν σε προηγούμενες δουλειές του. Με αυτόν το δίσκο μαρτυρείται μια μεταστροφή στον ήχο του Gallagher σε πιο hard rock μονοπάτια, έπειτα από τις folk επιρροές σε προηγούμενα άλμπουμ, όπως το "Calling Card". Όπως είπε και ο ίδιος: "Αυτός ο δίσκος θα μείνει κλασικός. Είναι γεμάτος ένταση και έχει τόλμη, νεύρο και ζωντάνια. Δηλαδή ότι ακριβώς ζητούσα. 

"Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στα "Dierks studios" στην Κολωνία, ένα μέρος στο οποίο σύχναζαν πολλά hard rock συγκροτήματα, όπως οι Scorpions, πράγμα που δικαιολογεί τον σκληρό και δυνατό ήχο του "Photo - Finish". Η ονομασία "Photo - Finish" προήλθε από το γεγονός ότι η "Chrysalis records" - η δισκογραφική εταιρία με την οποία είχε συνάψει συμβόλαιο ο Γκάλαχερ - ζήτησε την δημιουργία του δίσκου κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. 

Στο συγκεκριμένο άλμπουμ ο Γκάλαχερ επιστρέφει στο τριμελές συγκρότημα, που στην συγκεκριμένη δισκογραφική κατάθεση αποτελείται από τον Τζέρι ΜακΑβόι και τον Τεντ Μακένα. Τα τραγούδια του άλμπουμ: "Shin Kicker" - 4:01, "Brute Force & Ignorance" - 4:15 "Cruise On Out" - 4:41, "Cloak & Dagger" - 5:19. "Overnight Bag" - 4:50 "Shadow Play" - 4:43 "The Mississippi Sheiks" - 5:59 "The Last Of The Independents" - 3:57 "Fuel To The Fire" - 6:20 "Early Warning" (bonus τραγούδι) - 2:49 "Juke Box Annie" (bonus τραγούδι) - 3:17

Shadow Play [στίχοι Ελληνικοί]

4:45

Shadow Play [Greek Lyrics]

4:41

Gallagher - Shadow Play

10:39

Moonchild [1976]

5:33

Βίντεο με Ρόρυ Ελληνικά

Επικά τραγούδια για επικούς
Ελληνικούς χορούς!

1:45 Τσάμικο Ρόρι Γκάλαχερ Ντου Γιου Ρηντ Μη, ρε;

Δείτε ακόμη:

• Τραγούδια στη θεολογία. Μια μπαλάντα του περιθωρίου, ένα τραγούδι για τους αδικαίωτους (+Βίντεο)
• Deep Purple: Κοντσέρτο για ροκ γκρουπ και ορχήστρα (Αφιέρωμα + Βίντεο)
• π. Σεραφείμ Ρόουζ. Η καντάτα του Μπαχ που του άλλαξε την ζωή! (& Βίντεο)

FaceBook

Θεολογία, Επιστήμη, Λογοτεχνία 15 Ιουλίου 2014
Σοφία Ντρέκου 15 Ιουλίου 2014 στις 8:26 μ.μ.
Λουκας Σαντουρτζης‎ » Σοφία Ντρέκου 10 Αυγούστου στις 3:21 π.μ.
Λουκας Σαντουρτζης » Σοφία Ντρέκου 25 Ιανουαρίου 2014
Σοφία Ντρέκου 25 Ιανουαρίου 2014 στις 1:35 μ.μ.
αέναη επΑνάσταση 12 Σεπτεμβρίου 2016

Van Gel Span: Την μελωδία του "Tatooed lady" ενσωμάτωσε ο κιθαρίστας Θοδωρής Μανίκας στο τραγούδι «Δρόμοι Του Πουθενά, 2001» του Γιώργου Μαργαρίτη & 667 (δεν με νοιάζει, με σε νοιάζει, οι δρόμοι που τραβάμε...) κι έτσι γνώρισε τον Γκάλαχερ υποσυνείδητα και το λαϊκό κομμάτι της μουσικής μας. 14 Ιουνίου 2021

Εξωτερικοί σύνδεσμοι: 

Σπάνιο φωτογραφικό υλικό από τη συναυλία του στην Αθήνα
‘Irish Tour ’74’: Ένα κειμήλιο του μεγαλείου του Rory Gallagher
Ακούστε την κολοσσιαία συλλογή του με ακυκλοφόρητο υλικό
Κυκλοφορεί κολοσσιαία συλλογή του με ακυκλοφόρητα κομμάτια
Έφυγε από τη ζωή ο Ted McKenna
Tattoo: Η ενσάρκωση της αγνής blues rock 

RockRooster Rory Gallagher Archives