Χριστούγεννα ως Στάση Ζωής και Πράξη Αντίστασης στον Σύγχρονο Κόσμο | Αέναη επΑνάσταση

Ένα παιδί μέσα στον χειμώνα κρατά το φως στα χέρια του. Το φως

της ανθρωπιάς μέσα στη σιωπή του χειμώνα, σύμβολο ελπίδας και

φωτός τα Χριστούγεννα. Photographer Catherine Belotserkovskaya.

📘 Όταν ένα παιδί κρατά το φως μέσα στον χειμώνα, τα Χριστούγεννα δεν είναι εποχή, δεν είναι μόνο γιορτή· είναι στάση ζωής.

Ένα Χριστουγεννιάτικο Δοκίμιο για την ενανθρώπιση ως πράξη αντίστασης, στον σύγχρονο κόσμο, όχι ευχή, όχι αφήγηση, αλλά λόγος ευθύνης και φωτός.

🌕 Χριστούγεννα ως Πράξη Αντίστασης

Τα Χριστούγεννα δεν είναι απλώς μια μνήμη του παρελθόντος ούτε ένα συναίσθημα εποχικό. Είναι μια πρόταση ζωής που επανέρχεται κάθε χρόνο για να δοκιμάσει αν αντέχουμε ακόμη το βάθος της. Η Γέννηση δεν ζητά συγκίνηση· ζητά συμμετοχή.

Σε έναν κόσμο που μετρά τα πάντα, επιτυχίες, αριθμούς, αποδόσεις... τα Χριστούγεννα επιμένουν να μας υπενθυμίζουν κάτι ριζικά διαφορετικό: ότι το ουσιώδες δεν μετριέται. Το βρέφος στη φάτνη δεν έρχεται με ισχύ, αλλά με ευαλωτότητα. Και αυτή η ευαλωτότητα δεν είναι αδυναμία· είναι η πιο βαθιά μορφή δύναμης, γιατί δεν επιβάλλεται... καλεί.

Η ενανθρώπιση δεν είναι φυγή από τον κόσμο· είναι κατάφαση στον άνθρωπο. Είναι η τομή όπου το Θείο δεν στέκεται απέναντι από την ιστορία, αλλά εισέρχεται μέσα της. Εκεί γεννιέται και η ευθύνη μας: αν πιστεύουμε στη Γέννηση, τότε δεν μπορούμε να αποδεχτούμε έναν κόσμο χωρίς ανθρωπιά, χωρίς δικαιοσύνη, χωρίς σχέση.

Γι’ αυτό τα Χριστούγεννα είναι πράξη αντίστασης. Αντίστασης στον κυνισμό, στη βία της αδιαφορίας, στη λήθη του άλλου. Είναι η σιωπηλή επανάσταση του φωτός απέναντι στο σκοτάδι που συνηθίσαμε. Όχι με κραυγές, αλλά με επιλογές καθημερινές: πώς μιλάμε, πώς ακούμε, πώς στεκόμαστε απέναντι στον αδύναμο, στον ξένο, στον διαφορετικό.

Στην Αέναη επΑνάσταση, τα Χριστούγεννα δεν είναι ημερομηνία. Είναι στάση. Είναι η απόφαση να κάνουμε χώρο μέσα μας για τον Άλλον. Να μετατρέψουμε την καρδιά σε φάτνη όχι από υποχρέωση, αλλά από ελευθερία. Γιατί μόνο τότε η Γέννηση συνεχίζεται... όχι ως ανάμνηση, αλλά ως ζωντανή πράξη μέσα στον χρόνο.

Και ίσως αυτό να είναι το πιο δύσκολο και το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα των Χριστουγέννων: ότι το Φως δεν ζητά να το θαυμάσουμε, αλλά να το μεταφέρουμε.

⭐ Το Άστρο δεν το κοιτάς… το γίνεσαι

Δεν ήρθε το Άστρο για να το θαυμάζουμε από μακριά.
Ήρθε για να μας δείξει δρόμο μέσα στη νύχτα.

Το Άστρο δεν κάνει θόρυβο. Δεν επιβάλλεται.
Φωτίζει σιωπηλά, όσο χρειάζεται για να μη χαθείς.

Και ίσως αυτό να είναι το πιο δύσκολο κάλεσμα των Χριστουγέννων:
να μην αναζητούμε μόνο φως, αλλά να γινόμαστε φως.

Να στεκόμαστε εκεί όπου η σιωπή πονά,
να φωτίζουμε εκεί όπου ο άνθρωπος ξεχνιέται,
να υπάρχουμε χωρίς να καταναλώνουμε τον άλλον.

Το Άστρο δεν ζητά χειροκρότημα. Ζητά συνέχεια.
Να το πάρεις μαζί σου, όταν η γιορτή τελειώσει.

🌲Δείτε επίσης: Γίνε Αστέρι - Νυχτερινό Ταξίδι προς το Φως και τη Χριστουγεννιάτικη Ελευθερία

Αν τα Χριστούγεννα ήταν μία πράξη, ποια θα ήταν;

Ίσως να ήταν η πράξη να κάνεις χώρο.
Όχι για να χωρέσεις τον εαυτό σου, αλλά τον Άλλον.

Ίσως να ήταν η πράξη να σταθείς δίπλα,
χωρίς να ρωτήσεις αν αξίζει.

Ίσως να ήταν η πράξη να επιμείνεις στην ανθρωπιά,
όταν όλα γύρω σου σε εκπαιδεύουν στην αδιαφορία.

Γιατί τα Χριστούγεννα δεν κρίνονται από όσα αισθανθήκαμε,
αλλά από όσα τολμήσαμε να πράξουμε.

Αν, λοιπόν, τα Χριστούγεννα ήταν μία πράξη στη ζωή σου,
ποια θα διάλεγες να γίνει μόνιμη;

Τα Χριστούγεννα δεν είναι ημερομηνία. Είναι στάση.
Είναι η απόφαση να μην αφήσουμε το Φως
να περάσει απλώς από τη ζωή μας,
αλλά να το μεταφέρουμε...
με ευθύνη, με σιωπή, με αγάπη. 💙

✍🏻 Σοφία Ντρέκου - Αρθρογράφος
(Sophia Drekou, Columnist Psychology)

και σας προτείνω άρθρα στο κλίμα των Χριστουγέννων
Προτεινόμενα: Θεοφάνεια, Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά

🎄 Καλά και φωτεινά Χριστούγεννα ⛪🌲

Να είναι γεμάτα Φως που μεταμορφώνει,

Αγάπη που δρα, και Σκέψη που γεννά πράξη

σε κάθε χριστουγεννιάτικο άλμα της καρδιάς.

Το Φως δεν μετριέται· βιώνεται.

Δεν ζητά χειροκρότημα· 

ζητά χώρο να κατοικήσει.

by Αέναη επΑνάσταση








Εισαγωγή Ερωτήσεων για διάλογο με Αναγνώστες

Τα Χριστούγεννα δεν είναι εποχή. Είναι στάση ζωής και Πράξη Αντίστασης. Στην Αέναη επΑνάσταση, τα Χριστούγεννα διαβάζονται ως πράξη αντίστασης στον κυνισμό και την αδιαφορία. Το φως ως ευθύνη. Η ανθρωπιά ως επιλογή. Χριστουγεννιάτικο στοχαστικό δοκίμιο για την ενσάρκωση, το φως, την ανθρωπιά, την ενανθρώπιση ως ευθύνη, το φως ως πράξη και την ανθρωποκεντρική σκέψη ως επιλογή στον σύγχρονο κόσμο.

Ερωτήσεις Διαλόγου

• Μπορούν τα Χριστούγεννα να νοηθούν ως διαρκής ηθική στάση και όχι ως εορταστική παρένθεση;
• Πώς μεταφράζεται σήμερα η έννοια της ενανθρώπισης σε κοινωνική και προσωπική ευθύνη;
• Είναι το φως των Χριστουγέννων συμβολικό ή απαιτεί συγκεκριμένες πράξεις στον δημόσιο βίο;
• Μπορεί η ανθρωπιά να λειτουργήσει ως μορφή αντίστασης στον σύγχρονο τεχνοκρατικό λόγο;
• Ποια είναι τα όρια ανάμεσα στη συγκίνηση και στη συνειδητή πράξη κατά τη χριστουγεννιάτικη εμπειρία;

• Ειδικές ερωτήσεις

• Πώς βλέπεις τη μετάβαση από το φως ως υμνολογικό σύμβολο στο φως ως υπαρξιακή και κοινωνική ευθύνη σήμερα;
• Αν το Φως είναι γνώση και ευθύνη μαζί, πόσο αντέχει ο σύγχρονος άνθρωπος να το δεχθεί χωρίς να αλλάξει τροχιά;
• Αν τα Χριστούγεννα δεν αλλάξουν τίποτα στον τρόπο που ζούμε και πράττουμε, έχουν όντως συμβεί;
• Το Φως γεννήθηκε. Εμείς θα γεννηθούμε μέσα του ή θα αρκεστούμε να το κοιτάμε;
• Αν τα Χριστούγεννα δεν μας κάνουν λιγότερο άδικους, λιγότερο βίαιους και λιγότερο αδιάφορους, μήπως τα έχουμε μετατρέψει απλώς σε διακόσμηση του συστήματος;
• «Φῶς ἐκ Φωτός» ψάλλουμε· γινόμαστε όμως φως ζωής ή μένουμε θεατές του θαύματος;

Keywords: Χριστούγεννα, στάση ζωής, πράξη αντίστασης, σύγχρονος κόσμος, ανθρωπιά, ενανθρώπιση, δοκίμιο, Αέναη επΑνάσταση