ο γράφων Φαίδων Χριστοδουλάκης σε στοχαστική διάθεση
Η νύχτα κρύβει μυστικά...
του Φαίδωνα Χριστοδουλάκη
Βγαίνω στη βεράντα να κάνω ένα τελευταίο τσιγάρο. Απολαμβάνω τον άγριο βοριά που λυσσομανά στον μουσάτο δωρικό μου πώγωνα*. Μιά γαλήνη φθινοπωρινή διαποτίζει το είναι μου. Έρχεται χειμώνας επιτέλους. Φεύγει η καλοκαιρινή παράνοια που κόντεψε να μας ξεκάνει σαν 19άχρονη καψούρα της δεκαετίας του '90.
Ξάφνου στο βάθος του έναστρου στερεώματος βλέπω ένα βαθύ πορτοκαλί φωτάκι να τρεμοσβήνει, άλλοτε να μεγαλώνει κι άλλοτε να μικραίνει. Το χαζεύω λίγη ώρα. Σβήνω το τσιγάρο, ρουφάω την τελευταία τζούρα ούζο και καταπίνω το τελευταίο μου φραγκόσυκο.
Το φωτάκι μεγαλώνει όμως. Κάνω μεταβολή ψύχραιμα, κλείνω την εξώπορτα λέω ένα: Ιησούς Χριστός νικά κτλ και πάω να τυλιχτώ με τα σεντόνια-βυζαντινά λάβαρα που έχω. Άσε μην είναι τίποτε Άλιεν από κάνα Σείριο. Ξέρω γω... που 'χα δεί τις προάλλες στο National Geographic κι αντί να πάνε να απαγάγουν τίποτα χοντρές ακτιβίστριες απ' το Όρεγκον που κάνανε αγώνα κατά Τράμπ, βουτήξουν κατά λάθος εμένα, κι ανακαλύψουν τα επτασφράγιστα μυστικά του αιώνιου ελληνικού DNA και την συνταγή του τέλειου φραπέ.
Δεν παίζουν μ αυτά.
Η νύχτα κρύβει μυστικά παιδιά μου...
*πώγωνας: (λόγ.) το γένι και με επέκταση το πιγούνι
Περισσότερα: Φαίδων Χριστοδουλάκης
Σχετικό θέματα:
Βγαίνω στη βεράντα να κάνω ένα τελευταίο τσιγάρο. Απολαμβάνω τον άγριο βοριά που λυσσομανά στον μουσάτο δωρικό μου πώγωνα*. Μιά γαλήνη φθινοπωρινή διαποτίζει το είναι μου. Έρχεται χειμώνας επιτέλους. Φεύγει η καλοκαιρινή παράνοια που κόντεψε να μας ξεκάνει σαν 19άχρονη καψούρα της δεκαετίας του '90.
Ξάφνου στο βάθος του έναστρου στερεώματος βλέπω ένα βαθύ πορτοκαλί φωτάκι να τρεμοσβήνει, άλλοτε να μεγαλώνει κι άλλοτε να μικραίνει. Το χαζεύω λίγη ώρα. Σβήνω το τσιγάρο, ρουφάω την τελευταία τζούρα ούζο και καταπίνω το τελευταίο μου φραγκόσυκο.
Το φωτάκι μεγαλώνει όμως. Κάνω μεταβολή ψύχραιμα, κλείνω την εξώπορτα λέω ένα: Ιησούς Χριστός νικά κτλ και πάω να τυλιχτώ με τα σεντόνια-βυζαντινά λάβαρα που έχω. Άσε μην είναι τίποτε Άλιεν από κάνα Σείριο. Ξέρω γω... που 'χα δεί τις προάλλες στο National Geographic κι αντί να πάνε να απαγάγουν τίποτα χοντρές ακτιβίστριες απ' το Όρεγκον που κάνανε αγώνα κατά Τράμπ, βουτήξουν κατά λάθος εμένα, κι ανακαλύψουν τα επτασφράγιστα μυστικά του αιώνιου ελληνικού DNA και την συνταγή του τέλειου φραπέ.
Δεν παίζουν μ αυτά.
Η νύχτα κρύβει μυστικά παιδιά μου...
*πώγωνας: (λόγ.) το γένι και με επέκταση το πιγούνι
Ο μελαγχολικός Αύγουστος
Ο Αύγουστος είναι μήνας μελαγχολικός,
ωραίος μα κι επικίνδυνος.
Ξυπνάει φαντάσματα του παρελθόντος,
στήνει μπροστά σου δαίμονες
που νόμιζες ότι νίκησες αμετάκλητα.
Μέσα στη κάψα του, μέσα στον οργασμό του
ψυχομαχάει ένα καλοκαίρι.
Κι εσύ ζεις αυτό το πικρόγλυκο
ποτήρι ηδονής/θανάτου,
συχνά παρασυρόμενος από τον αλήτη μήνα
στους άδειους δρόμους μιας πόλης,
ή σε κάποια αιώνια παραλία του μυαλού
σε μια αλητεία που σου έλειψε πολύ.
Τραγούδια του χθες σε πολιορκούν
για να σου θυμίζουν μια αθωότητα που έφυγε
και μια ευθύνη που κουβαλάς
σαν βαλίτσα βαριά χειμώνες πολλούς.
Είναι μελαγχολικός μήνας ο Αύγουστος,
...όμορφος μα και επικίνδυνος.
Περισσότερα: Φαίδων Χριστοδουλάκης
Σχετικό θέματα:
► ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ: Ιστορία, Επιστήμη, Θεολογία, Λαογραφία και Τέχνη
► Ο Σεπτέμβριος με τις παραδόσεις και τα έθιμά του
► Ο Σεπτέμβριος με τις παραδόσεις και τα έθιμά του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.