📸 Οι Εθνικοί ζητούν να δουν τον Ιησού. Ζωγράφος Τζέιμς Τισό
The Gentiles ask to See Jesus - painting by James Tissot
between 1886 and 1894. Brooklyn Museum art New York
Εργασία Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος
(Sophia Drekou, BSc in Psychology)
Το βράδυ της Μ. Τρίτης ψάλλεται στις Εκκλησίες ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης. Στην υμνολογία κυριαρχεί το γεγονός της αλείψεως των ποδών του Κυρίου με μύρο από μια αμαρτωλή γυναίκα (πόρνη την αναφέρουν οι υμνωδοί) και το σκούπισμά τους με τα μαλλιά της, στο σπίτι ενός Φαρισαίου, όπου ήταν προσκεκλημένος (Λουκά ζ' 36-50), ενώ ψάλλεται ένα από τα πλέον δημοφιλή τροπάρια της θρησκευτικής υμνολογίας, το «Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή», γνωστότερο ως Τροπάριο της Κασσιανής, από το όνομα της υμνογράφου Κασσιανής (810-865), που το συνέθεσε.
Στο Ευαγγέλιο, κατά Ιωάννην 12:20-22, μερικοί Έλληνες ζητούν μια χάρη από ένα μαθητή του Χριστού. Είχαν την άνεση να προσεγγίσουν πρώτα τον Φίλιππο ο οποίος μιλούσε την Ελληνική γλώσσα και του ζήτησαν να δουν τον Ιησού.
Δεν πάει ο Φίλιππος όμως αμέσως στον Ιησού αλλά στον Ανδρέα και αμέσως οι δυο τους απευθύνονται στον Ιησού. Ένα χαρακτηριστικό των δύο μαθητών είναι το Ελληνικό τους όνομα.
Ο Χριστός αμέσως απαντά προς όλους και τους λέει: «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου» (Ιω. 12, 23) – «Ήλθε η ορισμένη ώρα για να δοξαστεί ο Υιός του ανθρώπου, δια του θανάτου Του και της Ανάληψής Του, οπότε και θα αναγνωρισθεί ως Μεσσίας και από όλους τους εθνικούς.
ΤΗ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
Το Ευαγγέλιο της Μεγάλης Τρίτης εσπέρας
Εις τον Όρθρον
Τω καιρώ εκείνω, εμαρτύρει ο όχλος ο ων μετά του Ιησού, ότε τον Λάζαρον εφώνησεν εκ του μνημείου, και ήγειρεν αυτόν εκ νεκρών. Διά τούτο και υπήντησεν αυτώ ο όχλος, ότι ήκουσαν τούτο αυτόν πεποιηκέναι το σημείον. Οι ούν Φαρισαίοι είπον προς εαυτούς· θεωρείτε ότι ουκ ωφελείτε ουδέν; ίδε, ο κόσμος οπίσω αυτού απήλθεν.
῏Ησαν δε τινες ῞Ελληνες εκ των αναβαινόντων, ίνα προσκυνήσωσιν εν τη εορτή. Ούτοι ούν προσήλθον Φιλίππω τω από Βηθσαιδά της Γαλιλαίας, και ηρώτων αυτόν, λέγοντες· Κύριε, θέλομεν τον ᾿Ιησούν ιδείν. Έρχεται Φίλιππος, και λέγει τω Ανδρέα, και πάλιν Ανδρέας και Φίλιππος λέγουσι τω ᾿Ιησού. Ο δε ᾿Ιησούς απεκρίνατο αυτοίς λέγων· ελήλυθεν η ώρα, ίνα δοξασθή ο Υιός του ανθρώπου.
Αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν μη ο κόκκος του σίτου πεσών εις την γην αποθάνη, αυτός μόνος μένει· εάν δε αποθάνη, πολύν καρπόν φέρει.
Ευαγγέλιο (Κατά Ιωάννη ιβ’ 17-50)
Ο Ιησούς συνεχίζει να διδάσκει, ενώ οι Φαρισαίοι ψάχνουν τρόπους για να τον συλλάβουν. Κάποιοι Έλληνες ζητούν να τον δουν και αυτός τους λέγει: «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξαστή ο υιός του ανθρώπου». Επίσης, ο Κύριος προλέγει την Σταύρωση και την Ανάστασή Του.
Το ιερό κείμενο στο Κατά Ιωάννη 12:20-22.
«20 Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ. 21 οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπό Βηθσαϊδά τῆς Γαλιλαίας, καί ἠρώτων αὐτίν λέγοντες· Κύριε, θέλομεν τόν Ἰησοῦν ἰδεῖν. 22 ἔρχεται Φίλιππος καί λέγει τῷ Ἀνδρέᾳ, καί πάλιν Ἀνδρέας καί Φίλιππος καί λέγουσι τῷ Ἰησοῦ· 23 ὁ δέ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου.»
Απόδοση στη νεοελληνική
Ιω. 12,20 Ήσαν δε εκεί κατά τας ημέρας εκείνας μερικοί προσήλυτοι Έλληνες, οι οποίοι είχαν ανεβή εις τα Ιεροσόλυμα, δια να προσκυνήσουν κατά την εορτήν του Πάσχα.»
Ιω. 12,20 Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ.
Ιω. 12,20 Ησαν δε εκεί κατά τας ημέρας εκείνας μερικοί προσήλυτοι Ελληνες, οι οποίοι είχαν ανεβή εις τα Ιεροσόλυμα, δια να προσκυνήσουν κατά την εορτήν του Πασχα.
Ιω. 12,21 οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· κύριε, θέλομεν τὸν Ἰησοῦν ἰδεῖν.
Ιω. 12,21 Αυτοί, λοιπόν, ήλθαν στον Φιλιππον, που κατήγετο από την Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και τον παρακαλούσαν, λέγοντες· “κύριε, θέλομεν να ίδωμεν τον Ιησούν και να ομιλήσωμεν μαζή του”.
Ιω. 12,22 ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τῷ Ἀνδρέᾳ, καὶ πάλιν Ἀνδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τῷ Ἰησοῦ·
Ιω. 12,22 Έρχεται ο Φίλιππος και λέγει τούτο στον Ανδρέαν, μαζή δε κατόπιν, δια λόγους σεβασμού, ο Ανδρέας και ο Φιλιππος λέγουν στον Ιησούν ότι οι Έλληνες θέλουν να τον ίδουν.
Ιω. 12,23 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.
Ιω. 12,23 Ο δε Ιησούς απεκρίθη και τους είπε· έφθασε τώρα η ωρισμένη από τον Θεόν ώρα, δια να δοξασθή με την σταύρωσιν και την ανάληψίν του ο υιός του ανθρώπου και να αναγνωρισθή ως Μεσσίας και Λυτρωτής από τους Ελληνας, οι οποίοι αυτήν την στιγμήν αντιπροσωπεύουν και όλον τον εθνικόν κόσμον.
Έλληνες ζητούν να δουν τον Ιησού
(Μτ 16,24-25. Μκ 8,34-35. Λκ 9,23-24)
20 ῏Ησαν δέ τινες ῞Ελληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ. 21 οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· κύριε, θέλομεν τὸν ᾿Ιησοῦν ἰδεῖν. 22 ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τῷ Ανδρέα, καὶ πάλιν ᾿Ανδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τῷ ᾿Ιησοῦ· 23 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου. 24 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει. 25 ὁ φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν. 26 ἐὰν ἐμοὶ διακονῇ τις, ἐμοὶ ἀκολουθείτω, καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγώ, ἐκεῖ καὶ ὁ διάκονος ὁ ἐμὸς ἔσται· καὶ ἐάν τις ἐμοὶ διακονῇ, τιμήσει αὐτὸν ὁ πατήρ. | 20 Ήταν τότε μερικοί Έλληνες από εκείνους που ανέβαιναν για να προσκυνήσουν στην εορτή. 21 Αυτοί λοιπόν πλησίασαν το Φίλιππο, που ήταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, και τον παρακαλούσαν λέγοντας: «Κύριε, θέλουμε να δούμε τον Ιησού». 22 Έρχεται ο Φίλιππος και το λέει στον Ανδρέα. Έρχονται ο Ανδρέας και ο Φίλιππος και το λένε στον Ιησού. 23 Τότε ο Ιησούς τούς αποκρίνεται λέγοντας: «Έχει έρθει η ώρα να δοξαστεί ο Υιός του ανθρώπου. 24 Αλήθεια, αλήθεια σας λέω, αν δεν πεθάνει ο κόκκος του σίτου όταν πέσει στη γη, αυτός μόνος μένει. Αν όμως πεθάνει, φέρει πολύ καρπό. 25 Εκείνος που αγαπά τη ζωή του τη χάνει. κι εκείνος που μισεί τη ζωή του στον κόσμο τούτο θα τη φυλάξει σε ζωή αιώνια. 26 Αν κάποιος εμένα διακονεί, εμένα ας ακολουθεί, και όπου είμαι εγώ εκεί θα είναι και ο διάκονος ο δικός μου. Αν κάποιος εμένα διακονεί, θα τον τιμήσει ο Πατέρας». | |||||||||||||||||||
Τον Ελληνισμό στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο αναλύει ο
Μητροπολίτης Περγάμου και Δρ Θεολογίας Ιωάννης
(Ζηζιούλας) † 10 Ιαν 1931 - 2 Φεβ 2023
εικ. επεξήγηση εδώ
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να τονισθή είναι ότι, αντίθετα με την άποψη μερικών ερευνητών, ο Ελληνισμός συνδέεται στενά με την όλη προοπτική του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου. Υπάρχει πρώτα σ' αυτό μια χαρακτηριστική έμφαση στον οικουμενικό χαρακτήρα και στην αποστολή του Ιησού Χριστού, μια διεύρυνση του ορίζοντος της σωτηρίας που προσφέρει ο Χριστός σε παγκόσμια κλίμακα.
Ο Χριστός, τονίζεται, ήλθε στον κόσμο για να φωτίση «πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον» ∙ είναι «ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», ο οποίος θα ελκύση «πάντας» κοντά του, ώστε να «σωθῇ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ». Η προφητεία του αρχιερέως ότι ο Ιησούς «ἔμελλεν ἀποθνήσκειν ... οὐχ ὑπέρ τοῦ ἔθνους μόνον (δηλαδή των Ιουδαίων), ἀλλ ' ἵνα καί τά τέκνα τοῦ Θεοῦ τά διασκορπισμένα συναγάγῃ εἰς ἕν», σε συνδυασμό με τη φράση του Ιησού «καί ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἅ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης» μαρτυρεί συνειδητή προσπάθεια του Ιωάννη να διευρύνη τον ορίζοντα του Χριστιανισμού ώστε να περιλάβη και τους εθνικούς.
Έπειτα υπάρχουν σαφείς αναφορές του Ευαγγελίου ειδικά στους Έλληνες. Στο στίχο 7, 35 οι Ιουδαίοι εμφανίζονται να προλέγουν ασυνείδητα ότι ο Χριστός θα κηρυχθή στους Έλληνες: «ποῦ οὗτος μέλλει πορεύεσθαι ὅτι ἡμεῖς οὐχ εὑρίσκομεν αὐτόν; μή εἰς τήν διασποράν τῶν Ἑλλήνων μέλλει πορεύεσθαι καί διδάσκειν τούς Ἕλληνας;». Και κάτι περισσότερο: ο Ιωάννης εμφανίζει τη δημόσια δράση του Ιησού στην ολοκλήρωσή της τη στιγμή ακριβώς που Έλληνες ζητούν να τον δουν (12, 20).
Την επαφή με τους Έλληνες θεωρεί ο Ιησούς ως την «ώρα», δηλαδή τον προκαθορισμένο από το σχέδιο του Θεού «καιρό», που θα «δοξασθῇ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου» με την επάνοδό του στη δόξα του Θεού δια μέσου του σταυρού και της αναστάσεως.
Διαβάστε την συνέχεια »»» Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες 📖 ο Ελληνισμός στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο
β) Ο Φίλων ο Αλεξανδρεύς: Στο σημείο αυτό αφορμή δίνει πάλι η χρήση του «Λόγου» και στις δύο πηγές, καθώς και μερικές εικόνες, όπως η κλίμακα του Ιακώβ κ. ά. γ) Τα λεγόμενα Ερμητικά κείμενα που προέρχονται -κατά τα πρώτα στρώματα- από την Αίγυπτο τον 2 ο ή τον 3 ο αι. π. Χ., με κύριο θέμα τη λατρεία του Ερμή του Τρισμέγιστου, μυθικού σοφού της αρχαίας Αιγύπτου που θεοποιείται ως ο Θεός Teut (Ερμής). Στα συγγράμματα αυτά έχουμε συγκρητισμό πλατωνικών, στωϊκών και μεσανατολικών θρησκευτικών στοιχείων με βάση την ιδέα της σωτηρίας που προσφέρει η γνώση του Θεού, όπως αποκαλύπτεται στους εκλεκτούς (ένα είδος γνωστικού συγκρητισμού).
Jesus Walks in the Portico of Solomon - John 10:23-31
by the James Tissot Jesus c 1896. Brooklyn Museum
Το χωρίο «Ελλάς γάρ μόνη ανθρωπογενεί, φυτόν Ουράνιον και βλάστημα θείον ηκριβωμένον. Λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμη» είναι από παλιά γνωστό στην Εκκλησία, αλλά αποτελεί μεταγενέστερη προσθήκη του εβραίου ελληνιστή πλατωνικού φιλοσόφου Φίλωνα. Ο εν λόγω φιλόσοφος παρενέβη από τον φιλελληνικό ενθουσιασμό του στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη και πολλές αρχαίες εκδόσεις κυκλοφόρησαν με την προσθήκη.
Με τις πολλαπλές κριτικές εκδόσεις του κειμένου και κυρίως επειδή αυτό σαν μεταγενέστερη προσθήκη (και όχι αυθεντικό κείμενο του Ιωάννη) δεν έγινε φυσικά αποδεκτό από την ιεραποστολική και λειτουργική παράδοση της Εκκλησίας αυτό εξέπεσε και δεν ξαναέκαμε την εμφάνιση του στο Ευαγγέλιο. Είναι μια υπαρκτή προσθήκη από το 20 π.Χ. - 50 μ.Χ. που δεν έγινε ωστόσο αποδεκτή από την Εκκλησία.
Ποιοί θέλουν να μείνει κρυμμένη αυτή η ιστορική αλήθεια;
«Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου.» (Το παρακάτω λείπει από όλα τα βιβλία της Καινής Διαθήκης) «Ελλάς γάρ μόνη ανθρωπογενεί, φυτόν Ουράνιον και βλάστημα θείον ηκριβωμένον. Λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμην.»
Καινή Διαθήκη Ιωάννου ΙΒ’ 20-23
Το παραπάνω είναι χειρόγραφο Ευσεβίου του Παμφίλου Επισκόπου Καισαρείας, 265 μ.Χ. εκκλησιαστικού ιστορικού. Ανεκαλύφθη υπό του καθηγητού Ε. Πρόκου το 1974 ο οποίος ιστοριοδιφώντας στις βιβλιοθήκες του Βατικανού, ως επίτιμος καθηγητής Ιστορίας Ξένων Πανεπιστημίων βρήκε το πλήρες κείμενο.
(φωτ. από εδώ αναλυτικά)
Το παραπάνω είναι χειρόγραφο Ευσεβίου του Παμφίλου Επισκόπου Καισαρείας, 265 μ.Χ. εκκλησιαστικού ιστορικού. Ανεκαλύφθη υπό του καθηγητού Ε. Πρόκου το 1974 ο οποίος ιστοριοδιφώντας στις βιβλιοθήκες του Βατικανού, ως επίτιμος καθηγητής Ιστορίας Ξένων Πανεπιστημίων βρήκε το πλήρες κείμενο.
Είναι γνωστό ότι η Παλαιστίνη στην εποχή του Χριστού μας δεν είχε μόνο Εβραίους αποίκους αλλά και πάρα πολλούς Έλληνες οι οποίοι κατοικούσαν σε δέκα πόλεις στην περίφημη Δεκάπολη. Ίσως αναρωτηθούνε μερικοί πώς συνέβαινε αυτό, αλλά θα τους υπενθυμίσουμε ότι, τρείς αιώνες πριν από την Γέννηση του Χριστού, είχαν κατακτηθεί όλα αυτά τα μέρη από τον Μέγα Αλέξανδρο και μετά τον θάνατό του, περιήλθαν στου επιγόνους του.
Όλοι, λίγο-πολύ- είχαν εξελληνιστεί και γνώριζαν το μέγεθος του πολιτισμού των Ελλήνων και το μεγαλείο της πνευματικότητάς του (και η καταγωγή της Παναγίας μας σχετίζεται με την φυλή των Εσσαίων που είχε εξελληνιστεί απ’ τον Μέγα Αλέξανδρο.) Όπως ψάλλουμε και τα Χριστούγεννα «Ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί, και άνθος εξ αυτής Χριστέ» κλπ. Έτσι, δεν είναι καθόλου παράξενο που μίλησε ο Χριστός μας και εξύμνησε την Ελλάδα και τους Έλληνες!
Άρα μας κινεί την περιέργεια να μάθουμε γιατί σιωπαίνει ακόμη η επίσημη (Εκκλησία) και δεν προβαίνει σε νέες εκδόσεις με προσθήκη αυτών των ύμνων;;; Θα περιμένουμε την απάντηση.
Ο Ευσέβιος ο Καισαρείας, ή Ευσέβιος της Καισάρειας, (265 – 340), (εναλλακτικά: Ευσέβιος ο Παμφίλου, λατινικά: Eusebius Pamphili), υπήρξε επίσκοπος της Καισάρειας της Παλαιστίνης, εξηγητής και ιστορικός. Αναφέρεται ως ο πατέρας της εκκλησιαστικής ιστορίας λόγω του έργου του, της καταγραφής της ιστορίας στις απαρχές της Χριστιανικής εκκλησίας, που είναι γνωστό ως Εκκλησιαστική Ιστορία, ενώ είχε συντάξει και δίτομο ιστορικό χρονικό με τον τίτλο Παντοδαπή Ιστορία (Η Παντοδαπή ιστορία είναι ιστορικό έργο των αρχών του 4ου αιώνα από τον εκκλησιαστικό συγγραφέα Ευσέβιο της Καισαρείας, στο οποίο παρατίθενται γεγονότα σε μορφή χρονολογίου από τα βιβλικά έτη έως τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Α' το 325 π.Χ.). Ο Ευσέβιος υπήρξε ηγετική μορφή του μετριοπαθούς αρειανικού κινήματος των Ομοιουσιανών.
Το δήθεν «εδάφιο για τους Έλληνες» που τάχα «αφαιρέθηκε» από το Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο: Μία ακόμα νεοπαγανιστική απάτη (του Papyrus 52)
Στο παρόν άρθρο θα απαντήσουμε σε μία ακόμα από τις χοντροκομμένες απάτες που σκορπούν στο διαδίκτυο οι νεοπαγανιστές, σύμφωνα με την οποία, δήθεν υπήρξε και αφαιρέθηκε από το Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, μια φράση του Χριστού που έλεγε: «μόνη γάρ η Ελλάς αψευδώς ανθρωπογονεί͵ φυτόν ουράνιον καί βλάστημα θείον ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμη»! Διαβάστε το εδώ: www.oodegr.com
- Τα απόκρυφα ευαγγέλια Επιμέλεια Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης - ΟΟΔΕ Αποσπάσματα από τα βιβλία «Τα απόκρυφα ευαγγέλια» και «ο σχηματισμός της Καινής Διαθήκης» (Πύρρα, Αθήνα) και Εναντίον του Θεού (Όμορφος Κόσμος, Ρέθυμνο).
Η ΟΡΘΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΔΑΦΙΟΥ:
Ήσαν δε Έλληνες τινες …ελήλυθεν η ώρα,
ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου
Ελληνισμός – Χριστιανισμός και
το θαύμα της Θεανθρωπότητας
Κοσμογονική τομή στην παγκόσμια Ιστορία υπήρξε η συνάντηση του Χριστιανισμού, ως νέας δυνάμεως, που έμελλε να μεταστοιχειώσει ριζικά τον κόσμο, και του Ελληνισμού ως τρόπου ζωής και σκέψεως. Το θείο (Άκτιστο), που ως αυθεντικός αγιοπατερικός Χριστιανισμός (Ορθοδοξία) εισβάλλει λυτρωτικά στην ιστορία, ενώνεται «ασύγχυτα και αδιαίρετα» με ό,τι υπεροχότερο γέννησε ποτέ η ανθρωπότητα στην Ιστορική της πορεία, την Ελληνικότητα. Η Θεανθρώπινη αυτή ένωση, που συντελέσθηκε στο Ιστορικό σώμα του Χριστού, την Εκκλησία, προσδιορίζει όχι μόνο τον τρόπο της ενώσεως των δύο αυτών μεγεθών (Ιεράρχηση του ανθρωπίνου στο θείο), αλλά και το ακατάλυτό της (αδύνατο διαλύσεώς της).
Το άνοιγμα της εκκλησιαστικής κοινωνίας προς τα «Έθνη» φαίνεται ήδη στο Κατά Ιωάννην ευαγγέλιο και καταφάσκεται από τον ίδιο τον Θεάνθρωπο, με βάση την ήδη συντελεσθείσα ακατάλυτη ένωση θείου και ανθρωπίνου στο θεανθρώπινο Πρόσωπό Του (Ιω. 12, 20-24):
20 ῏Ησαν δέ τινες ῞Ελληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ. 21 οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· κύριε, θέλομεν τὸν ᾿Ιησοῦν ἰδεῖν. 22 ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τῷ Ανδρέα, καὶ πάλιν ᾿Ανδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τῷ ᾿Ιησοῦ· 23 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.
Το χωρίο αυτό -σημαντικότατο οπωσδήποτε- κακοποιείται συχνά από μια ακραία «εθνικιστική» ερμηνεία, καρπό αντιεπιστημονικής (χωρίς δηλαδή ολόκληρη και τεκμηριωμένη γνώση) συνθηματολογίας, εγκλωβισμένης σε ιδεοληπτικά στερεότυπα για την εξυπηρέτηση παραταξιακών σκοπιμοτήτων και αναιρετικά οπωσδήποτε της Αλήθειας.
«Έλληνες» εδώ δεν σημαίνει αναγκαστικά «εκ καταγωγής», αλλά «εθνικούς» του ελληνιστικού περιβάλλοντος, προσήλυτους του Ιουδαϊσμού, έτοιμους να δεχθούν την ιουδαϊκή πίστη. Γι’ αυτό τιμούν το ιουδαϊκό «πάσχα». Το «ελήλυθεν η ώρα» αναφέρεται στην (εγγίζουσα) διάρρηξη κάθε σχέσεως της Εκκλησίας από τον φαρισαϊκό εθνικισμό (φυλετισμό) (πρβλ. Ματθ. 15, 21 ε.). «Δόξα» δε του Χριστού είναι το «πάθος», ο σταυρικός Του θάνατος, που φανέρωσε τη θεότητά Του. Το θαύμα στον Θεάνθρωπο δεν είναι η ανάσταση, αλλά ο θάνατος: «Η ζωή, πως θνήσκει, πως και τάφον οικεί...».
Η συνέχεια του κειμένου θεμελιώνει αυτή την ερμηνεία: Στιχ. 24: «Αμήν αμήν λέγω υμίν εάν μη ο κόκκος του σίτου, πεσών εις την γην, αποθάνη, αυτός μόνος μένει. Εάν δε αποθάνη, πολύν καρπόν φέρει». Ο θάνατος του Χριστού, με όλη τη συνέχειά του (ανάσταση, ανάληψη, πεντηκοστή), έγινε αστείρευτη πηγή δυνάμεως για την Εκκλησία.
Η «εθνικιστική» ερμηνεία αυτού του χωρίου μιλεί για «δόξα» του Ελληνισμού και όχι «δόξα» του Χριστού, με την παραπάνω σημασία. Εδώ θεμελιώνουν οι φυλετικά-ρατσιστικά σκεπτόμενοι την εντελώς λανθασμένη αντίληψη για σωτηρία -δήθεν- της Ορθοδοξίας μέσα στον Ελληνισμό. Όπως ορθά έχει όμως λεχθεί, η Ορθοδοξία σώζει τον Ελληνισμό. Όσο υπάρχει Ορθοδοξία, θα ακούγεται παγκόσμια η Ελληνική γλώσσα. Η Εκκλησία, με τη θεολογία και τη λατρεία της, παραμένει διαιώνια ο μόνος χώρος απόλυτης κυριαρχίας της ελληνικής γλώσσας.
Έτσι όμως αποκρούεται μεν ο Ιουδαϊκός φυλετισμός, αλλά για να οδηγηθούμε σε ένα ελληνικό φυλετισμό. Το ίδιο γίνεται με την ερμηνευτική κακοποίηση του χωρίου Ματθ. 21, 43: «ἀρθήσεται ἀφ’ ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς·».
Η άγνοια και εδώ διαστρέφει τα πράγματα. «Βασιλεία του Θεού» είναι η άκτιστη-πνευματική δεσποτεία του Τριαδικού Θεού και όχι κάποιο ενδοκοσμικό κυριαρχικό-εξουσιαστικό σχήμα (πρβλ. Ιω. 18, 36: «η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου»). Το «έθνος» εξ άλλου, που θα λάβει τη «βασιλεία», δεν είναι το (φυλετικά) ελληνικό, αλλά το «χριστιανικό», το «Γένος των Ορθοδόξων», στο οποίο φυσικά ανήκουν και οι φυλετικά Έλληνες, που με την αυτοπαράδοσή τους στο Χριστό και το Ευαγγέλιό Του θα αναδειχθούν σε «πρωτοτόκους εν πολλοίς αδελφοίς», ως επιφανέστερο και εκλεκτότερο στοιχείο του πολυεθνικού χριστιανικού αμαλγάματος (πρβλ. Αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης από το 330 μ. Χ και μετά).
Με την αποστολική σύνοδο (Πράξ. 15, 6 έ. ), συντελείται το επίσημο -και αποφασιστικό- άνοιγμα της Εκκλησίας στον εθνικό κόσμο. Δύο επισημάνσεις εδώ έχουν τεράστια σημασία. Το νέο θεανθρώπινο μέγεθος, που αρδεύει και μεταστοιχειώνει ολόκληρη την οικουμένη, αυτοκαλείται με το ελληνικό όνομα «Εκκλησία». Εξ άλλου, ο πρώτος απόστολος της νέας πίστεως, ο πρώην διώκτης της Εκκλησίας Παύλος, θα αναδειχθεί σε κατ’ εξοχήν «απόστολο των Εθνών», του ελληνικού και ελληνίζοντος κόσμου και ένας από τους μεγαλυτέρους ελληνιστές της εποχής του. Από το μ.Χ. (καταστροφή των Ιεροσολύμων από τον ρωμαίο αυτοκράτορα Τίτο) οι Έλληνες αναλαμβάνουν ουσιαστικά την ηγεσία της Εκκλησίας. Έκτοτε ο σύνδεσμος Ελληνισμού και Χριστιανισμού θα αποβεί αστασίαστος και αδιάσπαστος.
Με τη συναδέλφωση Ελληνισμού-Χριστιανισμού, στα όρια του σώματος του Χριστού, πραγματοποιούνται κάποιες τολμηρές -και σωτήριες- υπερβάσεις. Πρώτα η υπέρβαση του ιουδαϊκού εθνικισμού με την αποδοχή από το ιουδαϊκό στοιχείο, που συναδελφώθηκε με το ελληνικό μέσα στην Εκκλησία (Κολ. 3,11: «Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην»), του κόσμου των Εθνών. Αυτό σήμαινε ταυτόχρονα απόρριψη του «φαρισαϊσμού», που γέννησε το πνεύμα του μισέλληνα σιωνισμού (Η πατερική Ορθοδοξία δεν διακατέχεται από αντισημιτισμό, αλλά γνωρίζει την εχθρότητα του σιωνισμού). Οι χριστιανοί Ιουδαίοι δέχονται το Θεό «σωτήρα πάντων ανθρώπων, μάλιστα πιστών» (Απ. Παύλος, Α’ Τιμ. 4,10).
Είναι αξιοπρόσεκτο, ότι (πρώην) Ιουδαίοι, όπως ο Ιωάννης και ο Παύλος, αναφερόμενοι ως χριστιανοί στους ομοεθνείς τους, χρησιμοποιούν τρίτο πρόσωπο, δείχνοντας τη χριστιανική ταυτότητά τους, που τους συναδελφώνει με τους χριστιανούς Έλληνες, αλλά τους διαφοροποιεί από τους εχθρούς του σταυρού Ιουδαίους. Αλλά και ο Ελληνισμός, ενοφθαλμιζόμενος στην Εκκλησία, πραγματοποιεί τη μεγαλειωδέστερη αυθυπέρβασή του, το πέρασμά του δηλαδή από τον κτιστό (ανθρώπινο) λόγο στον άκτιστο Θείο Λόγο (Χριστό) και από τον ενάρετο άνθρωπο της φιλοσοφίας (ανθρωπισμός) στον κατά χάρη θεούμενο, ως «καινή κτίση» (αναδημιουργία ανθρώπου και κόσμου– Β’ Κορ. 5,17).
Μιλώντας όμως για τον Ιουδαϊκό κόσμο και την εν Χριστώ διάσπασή του (Χριστιανοί Ιουδαίοι διώκτες του Χριστιανισμού φαρισαΐζοντες/σιωνιστές), μπορούμε να σταθούμε για λίγο και στο θέμα της Π. Διαθήκης. Με την απόρριψη του Χριστού ο εβραϊικός κόσμος συναπορρίπτει στην πράξη και την Παλαιά Διαθήκη, που είναι το ιερό βιβλίο των χριστιανών, αφού κατά τη δήλωση του ίδιου του Χριστού (Ιω. 5,46), αλλά και του Παύλου (βλ. λ.χ. Α’ Κορ. 2,8 κ.λπ.), η αναφορά όλης της Π. Δ. είναι στο πρόσωπο του Μεσσία-Χριστού.
Οι Εβραίοι περιμένουν ακόμη το «Μεσσία» τους ή προχωρούν σε άλλες ταυτίσεις. Έστω, λοιπόν, και από πλευράς ερμηνευτικής προσεγγίσεως, η Π.Δ. των Χριστιανών διαφοροποιείται από εκείνη των Εβραίων. Το Ιστορικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο εκδιπλώνεται το σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου, έχει δευτερεύουσα σημασία. Και το ιουδαϊκό (της Π. Δ.) και το ελληνορωμαϊκό (της Κ. Δ. ). Γι’ αυτό και οι άγιοι Πατέρες μας, ερμηνεύοντας την Π. Δ., δίνουν στα ιστορικά της γεγονότα «τυπολογικό» χαρακτήρα. Δεν τα βλέπουν ως ιστορία, αλλά ως τυπολογική αναφορά στον Χριστό (προτύπωση-εκπλήρωση). Έτσι κατανοούμε οι (Έλληνες) Ορθόδοξοι την Π. Δ. Και όχι εβραϊκά. Πόσο μάλλον που δύο σημαντικά πρόσωπα της Π. Δ., η Ρουθ και ο Ιώβ, στα οποία αφιερώνονται δύο βιβλία, δεν είναι καν Εβραίοι, αλλά αλλόφιλοι. Ας αφήσουμε ότι εμείς οι Ορθόδοξοι δεχόμεθα τον ευρύτερο «κανόνα» της Π. Δ., δηλαδή 49 βιβλία και όχι 36, όπως οι Εβραίοι. Διότι συγκαταλέγουμε και τα παλαιοδιαθηκικά βιβλία, που έχουν γραφεί πρωτοτύπως στα ελληνικά.
Η Π.Δ. του Χριστού, των Αποστόλων Του και της ζωής της Εκκλησίας (ως σήμερα) είναι η ελληνική Μετάφραση των Ο’*, που μπορεί- κατά μία εκδοχή- να έγινε για να προσηλυτισθεί ο ελληνιστικός κόσμος, οι άγιοι Πατέρες μας όμως την ερμηνεύουν με τρόπο, που αναιρεί κάθε ιουδαΐζουσα τάση, μέσα στην εν Χριστώ παγκοσμιότητα της Εκκλησίας. Η Π. Δ. μόνο τυπικά υπάρχει στον εβραϊσμό, αφού οι Εβραίοι ουσιαστικά καταφεύγουν στις παραπαραδόσεις τους (Ταλμούδ και Ταργκούμ), τις «παραδόσεις των ανθρώπων» (Μάρκ. 7,8).
Την αυθεντική ένωση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας διασώζουν διαχρονικά οι Άγιοί μας, Πατέρες και Μητέρες, δίνοντας στη σύζευξη αυτή προτεραιότητα στο σωτηριολογικό περιεχόμενο της Ορθοδοξίας και αποφεύγοντας έτσι τη νόθο συζυγία (αίρεση). Μέσω των Ελλήνων Πατέρων η Ορθοδοξία προσέλαβε τον Ελληνισμό χωρίς να υποδουλωθεί στο πρόσλημμα. Προσέλαβε, έτσι, τον ελληνικό λόγο, αλλά ανασηματοδοτώντας τον και μεταβάλλοντάς τον σε εκκλησιαστικό λόγο. Αυτό διακηρύσσει ο Έλληνας Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς: «καν τις των Πατέρων τα αυτά τοις έξω φθέγγηται, αλλ’ επί των ρημάτων μόνον επί δε των νοημάτων πολύ το μεταξύ» (η ταύτιση περιορίζεται στους όρους, στα νοήματα υπάρχει μεγάλη διαφορά).
Εδώ αναδύεται και το σκανδαλιστικό για τον μη πλήρως εκχριστιανισμένο Ελληνισμό της (αιρετίζουσας ή παγανίζουσας) διανόησης, ότι -παρά την πανηγυρική κατάφαση της ελληνικής παιδείας- η ορθόδοξη θεολόγηση είναι συνέχεια της προφητικής θεολογικής παραδόσεως της Π. Δ. και όχι της ελληνικής (θεολογούσας) σκέψεως, χωρίς βέβαια να μπορεί να χαρακτηρισθεί (τουλάχιστον αφελώς) εβραϊκή, αφού, όπως ελέχθη, η Π. Δ., χριστοκεντρικά θεωρούμενη, ανήκει στους Χριστιανούς και όχι στους Εβραίους.
Ο Έλλην λόγος, σ’ όλο το πλάτος και το δυναμισμό του, γίνεται βασικό όργανο εκφράσεως της Ορθοδοξίας, αλλά η Ελληνική Φιλοσοφία μόνο παιδευτικό χαρακτήρα έχει στην Ορθοδοξία· το περιεχόμενό της μένει τελείως έξω από τη θεολογία του εκκλησιαστικού σώματος. Αυτό διατυπώνει, συγκεφαλαιώνοντας όλη τη σχετική πατερική παράδοση, το «Συνοδικόν της Ορθοδοξίας» (9-14°ς αι.): «Τοις τα ελληνικά διεξιούσι μαθήματα και μη δια παίδευσιν μόνον ταύτα παιδευομένοις, αλλά και ταις ματαίαις αυτών δόξαις επομένοις και ως αληθέσι πιστεύουσιν... Ανάθεμα».
Έτσι, μένει έξω από την Ορθόδοξη-πατερική θεολογία η μυθολογούσα ελληνική σκέψη, ο διονυσιακός αισθησιασμός και γενικά ό,τι εμποδίζει τον άνθρωπο στην ένταξή του στην εν Χριστώ ύπαρξη. Η ζήτηση όμως της αλήθειας (παιδεία-επιστήμη), η αγάπη προς το ωραίο (φιλοκαλία), η πολιτική ως διευθέτηση των κοινών και γενικά η «ζήτηση της αλήθειας», ως θεμελιώδης ελληνική αρετή, καταξιώνονται χριστιανικά και συνεχίζονται στα πρόσωπα των εξ ίσου Ελλήνων, όπως και οι αρχαίοι, Πατέρων.
Συνείδηση της ελληνικής κληρονομιάς τους έχουν έντονα όλοι οι Έλληνες Πατέρες (ο Μ. Βασίλειος εκαυχάτο ότι η μητέρα του Εμμέλεια καταγόταν από τους Ηρακλείδες), βλέποντας όμως ταυτόχρονα την ελληνικότητά τους αναγεννημένη στην αγιοτριαδική χάρη. Είναι εντυπωσιακό, ότι η σύγχρονη επιστήμη (Αρχαιολογία) έχει αναθεωρήσει παλαιότερες ερμηνείες για την ανέγερση χριστιανικών ναών στη θέση αρχαίων. Σήμερα οι «βυζαντινοί» αρχαιολόγοι στις περιπτώσεις αυτές βλέπουν όχι διάθεση καταστροφής, αλλά συνείδηση της συνέχειας ως υπέρβαση και είσοδο στο βασίλειο της χάρης (χωρίς να λείπουν φυσικά και οι καταδικαστέες περιπτώσεις άλογου φανατισμού και στις δύο πλευρές).
Εκφραστικό και πρόχειρο για μας παράδειγμα: η μικρή μητρόπολη (Άγιος Ελευθέριος) δίπλα στη Μητρόπολη των Αθηνών. Πλάκες με αρχαίες παραστάσεις από τον αρχαίο ναό σώζονται εμφανέστατα, περιγεγραμμένες στην εξωτερική επιφάνεια του χριστιανικού. Ακόμη: στην Καταπολιανή της Πάρου ο αρχαίος ναός σώζεται κάτω από τα θεμέλια του χριστιανικού (έκφραση της υπερβάσεως, για την οποία μιλήσαμε παραπάνω). Οι Χριστιανοί Έλληνες που έκτισαν την Αγιά-Σοφιά, ήξεραν πως οι πρόγονοί τους είχαν κτίσει τον Παρθενώνα!
Ο Ελληνισμός στις θεόνομες και λυτρωτικές αναζητήσεις του δεν απορρίφθηκε. Αυτό που αποκρούεται από τους Έλληνες Πατέρες (Μ. Βασίλειος, Γρηγόριος Θεολόγος, Γρηγόριος Νύσσης, Ιω. Χρυσόστομος κ.λπ.) είναι η εκφιλοσόφηση της πίστεως (μεταφυσική θεολόγηση) ή η εκνομίκευσή της. Αντίθετα, εξελληνισμό του Χριστιανισμού συνιστά η αίρεση και η αιρετίζουσα διανόηση (εμμονή στο μη ανακαινισμένο ανθρώπινο). Ο Χριστιανικός Ελληνισμός εκφράζεται με τον όρο (από τον 4ο αι.) Ορθοδοξία και γι’ αυτό ιστορικά -όχι νομικά- ο Έλληνας μόνο ως ορθόδοξος χριστιανός μπορεί να νοηθεί.
Ο αείμνηστος π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ, ρώσος κληρικός της διασποράς, που εντάχθηκε όμως εκούσια στη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου (!), καθηγητής του Χάρβαρντ και του Πρίστον, ο μεγαλύτερος ορθόδοξος θεολόγος του 20ού αιώνα, άφησε στην εποχή μας δύο υπέροχες για μας τους κατά σάρκα Έλληνες ομολογίες: α) Ο Ελληνισμός ολοκληρώθηκε μέσα στην Εκκλησία, ως αιωνία κατηγορία της χριστιανικής υπάρξεως· και β) δεν μπορεί κανείς να γίνει χριστιανός (ορθόδοξος), αν δεν γίνει πρώτα Έλληνας. Αν δεν κυριαρχείται δηλαδή από τη «ζήτηση της αλήθειας», που είναι το κύριο στοιχείο της Ελληνικότητας (Κλήμης ο Αλεξανδρεύς).
Σε τελευταία ανάλυση, για τον Ορθόδοξο Έλληνα όλων των αιώνων αυτή είναι η μεγαλύτερη τιμή· η καταξίωσή του από τη Θεία Χάρη, στην υμνογραφία των Χριστουγέννων, γραμμένη στην Ελληνική γλώσσα, να διατρανώνει σ’ όλη την κτίση: «Εύρομεν την Αλήθειαν»! Εν Χριστώ το ζητούμενο από την ελληνική ψυχή έχει τελεσίδικα βρεθεί. Γι’ αυτό ο μεγάλος γερμανός Θεολόγος Al. Jeremias έλεγε, ότι, αν ο Πλάτων συναντούσε το Χριστό, θα γονάτιζε ενώπιόν του, λέγοντας: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου»! Ο σημερινός παγανιστικός «Ελληνισμός» (Julianus Redivivus) -όπου υπάρχει- δεν είναι συνέχεια του αρχαίου, αλλά άρνησή του. Διότι αρνείται αυτό, που ο Ελληνισμός βρήκε στο πρόσωπο του Χριστού, τη σωτηρία.
📖 π.Γ. Μεταλληνός ομότιμος καθηγητής θεολογίας και συγγραφέας πάνω από 40 θεολογικών βιβλίων. Από το βιβλίο Παρεμβάσεις Ιστορικές και Θεολογικές – A' έκδοση, Εκδ. «Διήγηση», Αθήνα 1998.
Δείτε επίσης: π. Γ. Μεταλληνός: Συνάντηση, Διάλογος
Ορθοδοξίας και Ελληνισμού στη Νέα Εποχή (Βίντεο)
*Με το όνομα Μετάφραση των Εβδομήκοντα ή Μετάφραση των Ο΄ ονομάζεται η πρώτη σωζόμενη ελληνική μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης (3ος π.Χ. αι.)
💡Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός μάς έδειξε Δρόμους Φωτεινούς ˗ˏˋ✞ˎˊ˗
Ν. Λυγερός: Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες. Η οικογένειά μου
είναι αυτοί που με ακούν ▷ Η οικογένεια του Χριστού
_-_James_Tissot_-_overall.jpg "Jesus Teaches the People by the Sea, James Tissot, between 1886 and 1894")
Jesus Teaches the People by the Sea,
James Tissot, between 1886 and 1894
Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες
Αν αναρωτιέσαι ακόμα
ποιος είναι ο ρόλος
των Ελλήνων
κοίτα απλώς
το ιερό κείμενο
και θυμήσου
πότε συνάντησαν
τον Σωτήρα
τότε θα μάθεις
τι πρέπει να κάνεις
για να διαδώσεις
όλο το έργο Του
δίχως να διστάζεις πια
γιατί τώρα βλέπεις
το φως του κόσμου
εκεί που νόμιζες
ότι υπάρχει μόνο
το βαθύ σκοτάδι
διότι οι γνώσεις
φωτίζονται πάντα
και δείχνουν σε όσους
τις μαθαίνουν
ποιος είναι ο προορισμός
και ποια είναι
η αποστολή μας.
Η οικογένεια του Χριστού
δεν είναι αυτή που νομίζεις
αλλά αυτή που ονοματίζει
όταν έρχονται να τον βρουν
την ώρα της ομιλίας του
γι' αυτό πρόσεχε κι εσύ
αυτή την πολύτιμη λέξη
για να μη μπερδεύεις
την ουσία με το κοινό
την ιστορία με την παράδοση
και δεν καταλαβαίνεις πια
την πολυκυκλικότητα
και την έννοια της συνέχειας
γιατί δεν βλέπεις
τη διαφορά που υπάρχει
μεταξύ της κενότητας
και του απλού κενού.
Η οικογένειά μου είναι αυτοί που με ακούν
Στην κοινωνία δεν παρατάμε
ποτέ την οικογένειά μας,
γιατί όλος ο κόσμος είναι η οικογένεια,
βέβαια την πάμε στο γηροκομείο σιγά-σιγά
μην είναι ενοχλητική κιόλας να τελειώσει ωραία.
Στην Ανθρωπότητα η κοινωνία δεν έχει νόημα.
Η οικογένεια δεν είναι
η οικογένεια που νομίζουμε.
Αυτό το λέει κι ο Χριστός ξεκάθαρα.
Πρώτα από όλα, σου λέει άφησε
την οικογένειά σου κι έλα μαζί μου.
Κι όταν Τον ψάχνουν και Του λένε
σε ψάχνει η οικογένειά σου,
λέει: η οικογένειά μου
είναι αυτοί που με ακούν.
μαθηματικός, συγγραφέας, σκηνοθέτης...
Σχετικά:
- Τι ακριβώς είναι τα ευαγγέλια; Απλές βιογραφίες του Χριστού; (Από το ευαγγέλιο του Ιωάννη του Ευαγγελιστή)
- Άγιος Ιωάννης ο θεολόγος και ευαγγελιστής, ο υιός της βροντής και της αγάπης (αφιέρωμα) (Βιντεο αφιέρωμα)
Απόσπασμα από την εργασία: Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες
📖 ο Ελληνισμός στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο (2013)
(Διάλογοι) Ιφιγένεια Γεωργιάδου: Ήσαν δε τινές Έλληνες
εκ των αναβαινόντων (Αναμέτρηση συνειδητότητας)
ιφιγένεια γεωργιάδου: «να θέτει αυτοβούλως και ακηράτως την αυτοσυναίσθηση και την αυτοσυνειδησία της στην απεραντοσύνη» είναι η αναζήτηση της τραγικής μας μοίρας, να αναμετριέται η συνειδητότητα με τα άπειρα μεγαλεία της απροσμέτρητης χαράς του απέραντου κόσμου πιστή αντανάκλαση της Παγκόσμιας Θεωρίας του άψυχου και έμψυχου γίγνεσθαι!!! 4 Ιανουαρίου 2014 στις 4:27 μ.μ.
Zachariou Christos: Έχουμε την γλώσσα μας και την Ορθόδοξη πίστη, τα αφήσαμε και πέσαμε στα agglisti ke greekeegleski, και κάτι άλλες καινές και βραχύβιες θεωρίες και να τι πάθαμε. 5 Ιανουαρίου 2014 στις 4:02 π.μ.
ιφιγένεια γεωργιάδου: Η μελέτη των κειμένων στην Ελληνική γλώσσα παραθέτει ένα ιδίωμα ακρίβειας και πιστότητας γνωστικής και μαθηματικής ολοκλήρωσης. Για παράδειγμα πληροφορούμεθα από τον Ησύχιο ότι την ΜΟΝΑΔΑ (1) την απεκάλουν ΠΟΛΥΩΝΥΜΟ μετά μεγίστης ακριβολογίας διότι η μονάς είναι η εικόνα του ανεκφράστου ΕΝ που είναι τα ΠΑΝΤΑ ΠΡΟ ΠΑΝΤΩΝ !!! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 12:02 μ.μ.
Zachariou Christos: Σαν και έχουν δίκαιο αλλά έθνη που σπουδάζουν την αρχαία ελληνική? 5 Ιανουαρίου 2014 στις 1:18 μ.μ.
ιφιγένεια γεωργιάδου: Στο Πανεπιστήμιο Oxford η γνώση των αρχαίων Ελληνικών θεωρείται σημαντικό προσόν για καθηγητές θετικών ειδικοτήτων. Στην NASA σε υψηλά επίπεδα μελετών η γνώση των αρχαίων είναι επιβεβλημένη στους επιστήμονες επειδή αναλύουν διεξοδικά τις πληροφορίες του πρωτότυπου κειμένου του βιβλίου του Αριστοτέλη ΜΕΤΑ ΦΥΣΙΚΑ (είχε προηγηθεί η συγγραφή του βιβλίου ΦΥΣΙΚΑ)!!!
O καθηγητής Πανεπιστημίου Ε. Πρόκος, ερευνώντας το 1974 στην βιβλιοθήκη του Βατικανού ως απεσταλμένος ξένων Πανεπιστημίων, ανακάλυψε ότι η φράση «μόνη γάρ η Ελλάς αψευδώς ανθρωπογονεί, φυτόν ουράνιον και βλάστημα θείον ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμη αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν μη ο κόκκος του σίτου πεσών εις την γήν αποθάνη, αυτός μόνος μένει εάν δεν αποθάνη πολύ καρπό φέρει.» Αποτελεί τμήμα του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου και μάλιστα συνέχεια του λόγου στον οποίο ο Ιησού φανερώνει ότι θα δοξαστεί από τους Έλληνες.
«Ήσαν δε τινές Ελληνες εκ των αναβαινόντων ίνα προσκυνήσωσιν εν τη εορτή ούτοι ούν προσήλθον Φιλλίπω τω από Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και ηρώτων αυτόν λέγοντες κύριε, θέλομεν τον Ιησούν ιδείν έρχεται ο Φίλιππος και λέγει τω Ανδρέα και πάλιν Ανδρέας και Φίλιππος λέγουσι τω Ιησού ο δε Ιησούς απεκρίνατο αυτοίς λέγων ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του ανθρώπου μόνη γάρ η Ελλάς αψευδώς ανθρωπογονεί, φυτόν ουράνιον και βλάστημα θείον ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμη Αμήν Αμήν λέγω υμίν, εάν μη κόκκος του σίτου πεσών εις την γήν αποθάνη, αυτός μόνος μένει εάν δεν αποθάνη πολύν καρπόν φέρει.» 5 Ιανουαρίου 2014 στις 1:32 μ.μ.
Zachariou Christos: Κυρία Ιφιγένεια κάποιοι αμφισβητούν αυτά τα λόγια. Ξέρετε κατά πόσο είναι επιβεβαιωμένο? Και ποιος ο λόγος που αφαιρέθηκε αυτό το απόσπασμα από το ευαγγέλιο? 5 Ιαν 2014 στις 1:41 μ.μ.
ιφιγένεια γεωργιάδου: Σχετική βιβλιογραφία: Το αναφέρει ο αλεξανδρινός φιλόσοφος Φίλων 25 π.χ έως 45 μ.χ στο έργο του ''Περί του Προνοία Θεού, Μόνη γαρ η Ελλάς αψευδώς ανθρωπογονεί". Το έργο του Φίλωνος συμπεριλήφθηκε τρείς αιώνες αργότερα στο έργο του Επισκόπου Ευσεβίου, Ευαγγελική Προπαρασκευή, Παρίσι, 1599 μ.χ Εθνική Βιβλιοθήκη Αθηνών (θεολογία 4391). Προσπάθησα να φωτογραφήσω το κείμενο είναι όμως δυσδιάκριτο. Θα ήμουν ευτυχής αν κάποιος θεολόγος μας ενημερώσει για την συνέχεια αυτής της έρευνας !!! Υπάρχει όμως το έργο του Αγίου Νεκταρίου "Περί της Ελληνικής Φιλοσοφίας ως προπαιδείας εις τον χριστιανισμό όπου αναφέρει ότι: "Περί της Ελληνικής Φιλοσοφίας ως προπαιδείας εις τον Χριστιανισμόν'' 5 Ιαν 2014 στις 2:07 μ.μ.
Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Ενδιαφέροντα τα σχόλια σου Ιφιγένεια!Γνωρίζεις και αν κάποιοι άλλοι Βιβλικοί Θεολόγοι αποδέχονται την προσέγγιση Πρόκου; 5 Ιαν 2014 στις 5:18 μ.μ.
Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Ο Αγουρίδης για παράδειγμα τους δυο τόμους που έχει αφιερώσει στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, δεν αναφέρει κάτι τέτοιο. 5 Ιαν 2014 στις 5:21 μ.μ.
Zachariou Christos: Ο θεός να σας φωτίζει κα Ιφιγένεια και να εμπλουτίζουμε και εμεις από εσάς την γνώση μας. Ευχαριστώ! 5 Ιαν 2014 στις 5:25 μ.μ.
ιφιγένεια γεωργιάδου: Ενδεχόμενα να ασχολείται με τα επισήμως αποδεκτά κείμενα του ευαγγελίου. Η δική μου έρευνα προχώρησε μέχρι την ανεύρεση της βιβλιογραφίας που αναφέρω προκειμένου να ενισχύσω τον σημαντικό ρόλο της Ελληνικής γλώσσας. Σας ευχαριστώ για την πληροφορία σχετικά με το δίτομο έργο του καθηγητή κ. Αγουρίδη!!! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:34 μ.μ.
Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Εγώ σε ευχαριστώ θερμά Ιφιγένεια που μου δίνεις την αφορμή να το ψάξω περαιτέρω... 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:34 μ.μ.
Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Ο Αγουρίδης έχει πλέον εκδημήση προς Κύριον 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:35 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Νικόλα, να μου προσέχεις την Ιφιγένεια γιατί είναι φίλη μου... 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:35 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Μη μου πειράξει κανείς την Ιφιγένεια, θα τον «φάω». :) :) 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:36 μ.μ.
Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Χαχαχαχα ! Εισαι φοβερή Σοφία ! Μήπως παραστράτισα χωρις να το καταλάβω; Μα αν είναι να φαγωθώ από σένα, ας φαγωθώ ! <3 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:38 μ.μ.
Zachariou Christos: κα Σοφία η Τσαρίνα μας. 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:38 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Νικόλα μου, δεν περίμενα άλλη απάντηση από σένα τουτέστιν σε εγρήγορση νους! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:39 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Ζαχαρία μου.... έχω και τις στενές μου φίλες τι να κάνω;; :) :) 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:39 μ.μ.
Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Ιφιγένεια για να φθάνει η Σοφία στην ανθρωποφαγία για χάρη σου, πάει να πει ότι αξίζεις. Άρα θα εκμεταλλευτώ περισσότερο τα κείμενα σου ! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:43 μ.μ.
ιφιγένεια γεωργιάδου: Εύχομαι να προχωρήσεις την έρευνα να αποκαλυφθεί η αλήθεια!!! Οι δικές μου δυνάμεις προς αυτή την κατεύθυνση είναι περιορισμένες ανήκω σε άλλο επιστημονικό χώρο. Προσπάθησα να ενημερωθώ από ειδικούς της θεολογίας και της Εκκλησίας. Είχα ένα καλοπροαίρετο διάλογο χωρίς σημαντικές πληροφορίες!!! Η αλήθεια είναι ότι η συμμετοχή μου σε χώρους θεολογικούς έχει βαθύτερη αιτία την ανάγκη μου για ενημέρωση σε πολλές θεολογικές μου ανησυχίες, που μέχρι τώρα οι συζητήσεις και οι επικοινωνίες με ιερείς και θεολόγους δεν έφεραν σημαντικά αποτελέσματα.
«Ήσαν δε τινές Ελληνες εκ των αναβαινόντων ίνα προσκυνήσωσιν εν τη εορτή ούτοι ούν προσήλθον Φιλλίπω τω από Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και ηρώτων αυτόν λέγοντες κύριε, θέλομεν τον Ιησούν ιδείν έρχεται ο Φίλιππος και λέγει τω Ανδρέα και πάλιν Ανδρέας και Φίλιππος λέγουσι τω Ιησού ο δε Ιησούς απεκρίνατο αυτοίς λέγων ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του ανθρώπου μόνη γάρ η Ελλάς αψευδώς ανθρωπογονεί, φυτόν ουράνιον και βλάστημα θείον ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμη Αμήν Αμήν λέγω υμίν, εάν μη κόκκος του σίτου πεσών εις την γήν αποθάνη, αυτός μόνος μένει εάν δεν αποθάνη πολύν καρπόν φέρει.» 5 Ιανουαρίου 2014 στις 1:32 μ.μ.
Zachariou Christos: Κυρία Ιφιγένεια κάποιοι αμφισβητούν αυτά τα λόγια. Ξέρετε κατά πόσο είναι επιβεβαιωμένο? Και ποιος ο λόγος που αφαιρέθηκε αυτό το απόσπασμα από το ευαγγέλιο? 5 Ιαν 2014 στις 1:41 μ.μ.
ιφιγένεια γεωργιάδου: Σχετική βιβλιογραφία: Το αναφέρει ο αλεξανδρινός φιλόσοφος Φίλων 25 π.χ έως 45 μ.χ στο έργο του ''Περί του Προνοία Θεού, Μόνη γαρ η Ελλάς αψευδώς ανθρωπογονεί". Το έργο του Φίλωνος συμπεριλήφθηκε τρείς αιώνες αργότερα στο έργο του Επισκόπου Ευσεβίου, Ευαγγελική Προπαρασκευή, Παρίσι, 1599 μ.χ Εθνική Βιβλιοθήκη Αθηνών (θεολογία 4391). Προσπάθησα να φωτογραφήσω το κείμενο είναι όμως δυσδιάκριτο. Θα ήμουν ευτυχής αν κάποιος θεολόγος μας ενημερώσει για την συνέχεια αυτής της έρευνας !!! Υπάρχει όμως το έργο του Αγίου Νεκταρίου "Περί της Ελληνικής Φιλοσοφίας ως προπαιδείας εις τον χριστιανισμό όπου αναφέρει ότι: "Περί της Ελληνικής Φιλοσοφίας ως προπαιδείας εις τον Χριστιανισμόν'' 5 Ιαν 2014 στις 2:07 μ.μ.
Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Ενδιαφέροντα τα σχόλια σου Ιφιγένεια!Γνωρίζεις και αν κάποιοι άλλοι Βιβλικοί Θεολόγοι αποδέχονται την προσέγγιση Πρόκου; 5 Ιαν 2014 στις 5:18 μ.μ.
Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Ο Αγουρίδης για παράδειγμα τους δυο τόμους που έχει αφιερώσει στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, δεν αναφέρει κάτι τέτοιο. 5 Ιαν 2014 στις 5:21 μ.μ.
Zachariou Christos: Ο θεός να σας φωτίζει κα Ιφιγένεια και να εμπλουτίζουμε και εμεις από εσάς την γνώση μας. Ευχαριστώ! 5 Ιαν 2014 στις 5:25 μ.μ.
ιφιγένεια γεωργιάδου: Ενδεχόμενα να ασχολείται με τα επισήμως αποδεκτά κείμενα του ευαγγελίου. Η δική μου έρευνα προχώρησε μέχρι την ανεύρεση της βιβλιογραφίας που αναφέρω προκειμένου να ενισχύσω τον σημαντικό ρόλο της Ελληνικής γλώσσας. Σας ευχαριστώ για την πληροφορία σχετικά με το δίτομο έργο του καθηγητή κ. Αγουρίδη!!! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:34 μ.μ.
Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Εγώ σε ευχαριστώ θερμά Ιφιγένεια που μου δίνεις την αφορμή να το ψάξω περαιτέρω... 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:34 μ.μ.
Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Ο Αγουρίδης έχει πλέον εκδημήση προς Κύριον 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:35 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Νικόλα, να μου προσέχεις την Ιφιγένεια γιατί είναι φίλη μου... 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:35 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Μη μου πειράξει κανείς την Ιφιγένεια, θα τον «φάω». :) :) 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:36 μ.μ.
Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Χαχαχαχα ! Εισαι φοβερή Σοφία ! Μήπως παραστράτισα χωρις να το καταλάβω; Μα αν είναι να φαγωθώ από σένα, ας φαγωθώ ! <3 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:38 μ.μ.
Zachariou Christos: κα Σοφία η Τσαρίνα μας. 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:38 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Νικόλα μου, δεν περίμενα άλλη απάντηση από σένα τουτέστιν σε εγρήγορση νους! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:39 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Ζαχαρία μου.... έχω και τις στενές μου φίλες τι να κάνω;; :) :) 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:39 μ.μ.
Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Ιφιγένεια για να φθάνει η Σοφία στην ανθρωποφαγία για χάρη σου, πάει να πει ότι αξίζεις. Άρα θα εκμεταλλευτώ περισσότερο τα κείμενα σου ! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:43 μ.μ.
ιφιγένεια γεωργιάδου: Εύχομαι να προχωρήσεις την έρευνα να αποκαλυφθεί η αλήθεια!!! Οι δικές μου δυνάμεις προς αυτή την κατεύθυνση είναι περιορισμένες ανήκω σε άλλο επιστημονικό χώρο. Προσπάθησα να ενημερωθώ από ειδικούς της θεολογίας και της Εκκλησίας. Είχα ένα καλοπροαίρετο διάλογο χωρίς σημαντικές πληροφορίες!!! Η αλήθεια είναι ότι η συμμετοχή μου σε χώρους θεολογικούς έχει βαθύτερη αιτία την ανάγκη μου για ενημέρωση σε πολλές θεολογικές μου ανησυχίες, που μέχρι τώρα οι συζητήσεις και οι επικοινωνίες με ιερείς και θεολόγους δεν έφεραν σημαντικά αποτελέσματα.
Η επικοινωνία μου με την Σοφία με εβοήθησε πολύ μέσα από την πληθώρα δημοσιεύσεων επαφών και επικοινωνιών που μου εξασφάλισε!!! Σε σημαντική επαφή ελπίζω και εύχομαι να εξελιχθεί και η δική μας με μια καλοπροαίρετη ανταλλαγή απόψεων, ερμηνειών και πληροφοριών σε σημαντικά ερευνητικά ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος!!! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:51 μ.μ.
Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Σε ευχαριστώ θερμά ! Η Σοφία είναι όντως ανεξάντλητη ! Άλλωστε τι Συγκλητική θα ήτανε; 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:54 μ.μ.
Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Σημειωτέον ότι σήμερα το ψευδώνυμο της εορτάζει... Είναι της Αγίας Συγκλητικής ! Χρόνια πολλά Σοφία ! Δικαιούσαι ευχές ! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:56 μ.μ.
Zachariou Christos: Αντε περιμένουμε και κεραστικό δηλαδή πέρα από τη γνώση? Χρόνια Ευλογημένα! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:59 μ.μ.
ιφιγένεια γεωργιάδου: Οι πληροφορίες που έχουμε για την ζωή και την δράση της Αγίας Συγκλητικής προέρχονται από τα κείμενα του Μεγάλου Αθανασίου, όταν βρήκε καταφύγιο σε ένα πηγάδι προκειμένου να αποφύγει τον διωγμό των Αρειανών και η Αγία τον τροφοδοτούσε και τον επροστάτευε για έξη μήνες!!! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 6:03 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Εορτάζει» το ιντερνετικό μου ψευδώνυμο... με αυτό πρωτομπήκα στο αχανές διαδίκτυο και έκτοτε έμεινε και μου αρέσει. Η Αγία Συγκλητική να μας φωτίζει όλους μας. Να σας κεράσω βεβαίως επιτρέψτε μου... 5 Ιανουαρίου 2014 στις 6:01 μ.μ.
Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Σε ευχαριστώ θερμά ! Η Σοφία είναι όντως ανεξάντλητη ! Άλλωστε τι Συγκλητική θα ήτανε; 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:54 μ.μ.
Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Σημειωτέον ότι σήμερα το ψευδώνυμο της εορτάζει... Είναι της Αγίας Συγκλητικής ! Χρόνια πολλά Σοφία ! Δικαιούσαι ευχές ! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:56 μ.μ.
Zachariou Christos: Αντε περιμένουμε και κεραστικό δηλαδή πέρα από τη γνώση? Χρόνια Ευλογημένα! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 5:59 μ.μ.
ιφιγένεια γεωργιάδου: Οι πληροφορίες που έχουμε για την ζωή και την δράση της Αγίας Συγκλητικής προέρχονται από τα κείμενα του Μεγάλου Αθανασίου, όταν βρήκε καταφύγιο σε ένα πηγάδι προκειμένου να αποφύγει τον διωγμό των Αρειανών και η Αγία τον τροφοδοτούσε και τον επροστάτευε για έξη μήνες!!! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 6:03 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Εορτάζει» το ιντερνετικό μου ψευδώνυμο... με αυτό πρωτομπήκα στο αχανές διαδίκτυο και έκτοτε έμεινε και μου αρέσει. Η Αγία Συγκλητική να μας φωτίζει όλους μας. Να σας κεράσω βεβαίως επιτρέψτε μου... 5 Ιανουαρίου 2014 στις 6:01 μ.μ.
Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος Απηγορευμένα για σήμερα ! Επίτηδες το έκανες για να γλιτώσεις τα γλυκά !!! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 6:05 μ.μ.
Zachariou Christos: κα Ιφιγένεια σε ευχαριστώ για το θετικόν στο αίτημα. 5 Ιανουαρίου 2014 στις 6:05 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Σας το έφερα ως εικονική προκαταβολή προς αυριανή βρώσιν!! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 6:07 μ.μ.
ιφιγένεια γεωργιάδου: Σοφία μου ευχαριστώ θερμά!!! Η υποστήριξη σου ζεσταίνει την καρδιά μου και ενισχύει τις κοινές μας προσπάθειες για την μελέτη και την έρευνα των σκοτεινών και πολλές φορές δυσνόητων θεολογικών εννοιών!!! 5 Ιανουαρίου 2014 στις 6:08 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Αγαπημένοι μου φίλοι, σας ευχαριστώ για την αγάπη σας την οποία ξέρετε ήδη πως ανταποκρίνεται ομοίως με την δική σας. Ιφιγένειά μου κι εγώ σ'ευχαριστώ πολύ για την αγάπη σου και την εκτίμησή σου η οποία με τιμά. 5 Ιανουαρίου 2014 στις 6:13 μ.μ.
Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Ιφιγένεια το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο είναι ένα τεράστιο θέμα. Είναι βέβαιο ότι το 21ο Κεφάλαιο έχει γραφεί από άλλον συγγραφέα, διαφορετικό από τον συγγραφέα των 20 πρώτων Κεφαλαίων που κατά την παράδοση της Εκκλησίας μας έχει γραφτεί από τον Ιωάννη ή κάποιον μαθητή του. Κατά Αγουρίδη υπάρχει μια θαυμαστή ενότητα των δύο τμημάτων του Ευαγγελίου, και έτσι οι πατέρες το υιοθέτησαν ως απόλυτα έγκυρο ιερό κείμενο. Άλλωστε οι έχοντες την εμπειρία της θεοπτίας πατέρες καθόρισαν ποια κείμενα θα εντάξουν στην Αγία Γραφή ανεξαρτήτως του ποιος είναι ο συγγραφέας τους, αποκλείοντας τα λεγόμενα Απόκρυφα Ευαγγέλια και έχοντες πλήρη συνείδηση ότι οι μικροδιαφορές των Ευαγγελιστών δεν αλλοιώνουν το μήνυμα της Σωτηρίας.
Δεν αποκλείεται λοιπόν να υπήρχαν και τα κείμενα που αναφέρεσαι αλλά μη έχοντας την επικύρωση των πατέρων δεν μπορούμε να τα θεωρήσουμε γνήσια.
Αλλά δεν σημαίνει αυτό ότι τα Απόκρυφα Ευαγγέλια ή άλλα σχετικά κείμενα είναι απορριπτέα εν τω συνόλω τους απλώς δεν έχουν υιοθετηθεί, αυτούσια ως ιερά κείμενα. 6 Ιανουαρίου 2014 στις 7:47 μ.μ.
π. Panteleimon Krouskos: Νομίζω πως με την λέξη Έλληνες εννοεί ο ευαγγελιστής ελληνόφωνους ιουδαίους της διασποράς πού έρχονταν για τις μεγάλες εορτές στα Ιεροσόλυμα. Έχει γίνει σοβαρή κατάχρηση του περιστατικού υπέρ ημών. 18 Απριλίου στις 8:39 μ.μ.
Πηγή: Από το Στιγμιαίο στο Άπειρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.