Για να υπάρχει Νυμφίος πρέπει να υπάρξει νύμφη. Ανέραστα τον Νυμφίο δεν γνωρίζεις

Jesus Christ with the crown of thorns - Artist of  Ukraine Serhei Vandalovskiy, Kiev
Jesus Christ with the crown of thorns - Artist of 
Ukraine Serhei Vandalovskiy, Kiev (Σεργκέι Βανταλόφσκι)

Ένα ελεγείο, μπορείς να διαφωνείς στο γενικό πλαίσιο «θρησκεία, θρησκευόμενος, άθρησκος και άθεος» όμως αυτό που θα πάρεις είναι απάντηση, δίνει ζωή και αν θες και απαντήσεις, χωρίς κραυγές άναρθρες, χωρίς το μανδύα του δογματικού.

Επιμέλεια, Σύνθεση Σοφία Ντρέκου

Ανέραστα τον Νυμφίο δεν γνωρίζεις
Πρέπει να μπορείς να αγαπήσεις

Για να υπάρχει Νυμφίος πρέπει να υπάρξει νύμφη. Δηλαδή η πιο βαθιά καθάρια γωνιά της ψυχής μας. Αυτή είναι η νύμφη. Όμως για να πραγματοποιηθεί συνάντηση αυτή χρειάζεται έρωτας.

Στο γεροντικό λέει, «εάν έχεις καρδιά μπορείς να σωθείς..». Δηλαδή εάν μπορείς να αγαπήσεις και να δοθείς δίχως κρατούμενα και υπολογισμούς, τότε μπορείς να βρεις τον Θεό, τον άλλον.

Πόσες φορές στο χώρο της θρησκείας, άνθρωποι του νόμου και όχι της Χάριτος, δεν μας είπαν ότι ο έρωτας, η αγάπη, ο πόθος και η έλξη, η δίψα για τον άλλον, είναι αμαρτία; Πόσες φορές δεν ενοχοποίησαν εκείνο που μας κάνει ανθρώπους, την επιθυμία, την δίψα, την ελευθερία και θέληση να κινηθώ προς τον άλλον.

Μπορεί όμως ένας ανέραστος άνθρωπος να γνωρίσει τον Χριστό; Κάποιος που φοβάται να δοθεί, να αφεθεί, να τσαλακωθεί, να πέσει στα πατώματα, να κλάψει και να πενθήσει, μπορεί να αισθανθεί την παρουσία του Νυμφίου;

Μονάχα η αγάπη ξέρει να δίνει χωρίς να ζητάει, να ζει χωρίς να υπολογίζει, να αφήνεται χωρίς να κρατιέται, να πεθαίνει για τον αγαπημένο της.

Η εκκλησία του Χριστού, του Αγίου Πορφυρίου και Ισαάκ του Σύρου, μας λέει ότι για σωθείς, πρέπει να προσέξεις κάτι πολύ σημαντικό, να μην χάσεις την καρδιά και την ανθρωπιά σου.

Πολλές φορές στην προσπάθεια μας να γίνουμε «πνευματικοί άνθρωποι» χάσαμε την ανθρωπιά μας.

«Αναζητώντας» τον Θεό, χάσαμε τον άνθρωπο. Εάν δεν μάθεις να ερωτεύεσαι, να αγαπάς, να συνδέεσαι, να σχετίζεσαι, να μοιράζεσαι, να δίνεσαι και να ταπεινώνεσαι, δεν θα αναγνωρίσεις ποτέ στο πρόσωπο του Νυμφίου της Μεγάλης Εβδομάδος τον Χριστό.

Θα βλέπεις τα κατορθώματα και τις πνευματικές αρετές σου. Τους νόμους και κανόνες που αρέσκεσαι να επιδίδεσαι ικανοποιώντας το «εγώ» σου, μα δεν θα μάθεις ποτέ ότι «σε κάθε έρωτα ξαναζεί η εμπειρία της γεύσης του παραδείσου και της απώλειας του...»

Στην αγάπη στέκεσαι «γυμνός»

Κανείς άνθρωπος δεν είναι τέλειος, μπορεί όμως να είναι αληθινός. Καμιά σχέση στον κόσμο αυτόν δεν είναι τέλεια μπορεί όμως να είναι αυθεντική. Όταν αληθινά αγαπάς, είσαι διάφανος. Μπορεί ο άλλος να δει την πιο βαθιά σου σκέψη. Εκείνα τα ανείπωτα της καρδιάς. Δεν έχεις να κρύψεις κάτι, γιατί δεν επιδιώκεις να αποδείξεις τίποτε. Αγαπάς. Αυτό φτάνει. Αυτό φαίνεται, δεν αποδεικνύεται, υπάρχει και βιώνεται. Η αγάπη δεν έχει ανάγκη από απολογισμούς και αποδείξεις, γιατί δεν κρύβεται. Μυρίζει ουρανό.

Ο Νυμφίος της ψυχής μας Χριστός, ζητά αυτόν τον πόθο μας, που τις περισσότερες φορές ξεπερνά τις πράξεις μας. Γιατί πάντα, μα πάντα, νιώθουμε πολλά περισσότερα από αυτά που λέμε ή πράττουμε.

Ο Χριστός κένωσε τον εαυτό του από την θεϊκή δόξα, έγινε κουρελής από αγάπη, άδειασε από κάθε μορφής δύναμη και εξουσία. Στάθηκε γυμνός απέναντι μας, έτοιμος να γίνει η τροφή της πιο βαθιάς μας πείνας. Αποδέχθηκε να πεθάνει στην θέση μας, για να ζήσουμε εμείς. Αυτή είναι η αληθινή φύση της αγάπης. Να πεθαίνεις εσύ για να ζήσει ο άλλος. Να παίρνεις την κόλαση του και να δίνεις τον παράδεισο σου.

Γιατί όταν πραγματικά αγαπάς δεν υπάρχει «αξιοπρέπεια». Δεν ντρέπεσαι για τον έρωτα σου να συρθείς στα πατώματα, να τρέξεις, να παρακαλέσεις, να δοθείς, να τραυματιστείς, να λαβωθείς έως θανάτου. Στον έρωτα πας γυμνός, ξαρμάτωτος. Όποιος προσέχει μην πονέσει απλά δεν αγάπησε ακόμη.

Στον έρωτα πας γυμνός, ξαρμάτωτος

Tiziano, Ecce Homo, c. 1558 Ιδού ο άνθρωπος
Tiziano, Ecce Homo, c. 1558 Ιδού ο άνθρωπος
Τιτσιάνο Βετσέλλιο (Tiziano Vecellio, 27 Αυγ 1576)

Όταν έχεις μάθει να αγαπάς την δύναμη και την επιτυχία, πως μπορείς να ερωτευθείς έναν Νυμφίο κουρελιασμένο, γυμνό και ταπεινωμένο; Όταν ζητάς μια ανώδυνη αγάπη, πως θα αγκαλιάσεις Εκείνον που ζητά θυσία. Κι όταν για σένα αγάπη σημαίνει να παίρνεις πως θα αγαπήσεις εκείνον που ξέρει μονάχα να δίνει, δίχως λογαριασμούς και βερεσέδια;

Ο Νυμφίος της εκκλησίας Χριστός, έρχεται κάθε χρόνο, προς αναζήτηση της νύμφης. Ζητά νυμφώνα για να φωλιάσει τον μεγάλο του έρωτα προς την ανθρωπότητα. Ο Νυμφίος δεν ζητάει την τελειότητα μας, μήτε τις αρετές ή την αναμαρτησία μας, αλλά την ταπείνωση, το πάθος και τον πόθος μας γι’ αυτόν.

Κανείς άνθρωπος δεν είναι τέλειος, μπορεί όμως να είναι αληθινός. Καμιά αγάπη στον κόσμο δεν είναι τέλεια μπορεί όμως να είναι αυθεντική και τίμια. Ο Νυμφίος της ψυχής μας Χριστός, ζητά αυτόν τον πόθο που τις περισσότερες φορές ξεπερνά τις πράξεις. Γιατί πάντα, μα πάντα, νιώθουμε πολλά περισσότερα από αυτά που λέμε ή πράττουμε.

Ο Χριστός κένωσε τον εαυτό του από την θεϊκή δόξα, άδειασε από κάθε μορφής δύναμη και εξουσία. Στάθηκε γυμνός απέναντι μας, έτοιμος να γίνει η τροφή της πιο βαθιάς μας πείνας. Αποδέχθηκε να πεθάνει στην θέση μας, για να ζήσουμε εμείς. Αυτή είναι η αληθινή φύση της αγάπης. Να πεθαίνεις εσύ για να ζήσει ο άλλος. Να παίρνεις την κόλαση του και να δίνεις τον παράδεισο σου.

Γιατί όταν πραγματικά αγαπάς δεν υπάρχει «αξιοπρέπεια». Δεν ντρέπεσαι για τον έρωτα σου να συρθείς στα πατώματα, να τρέξεις, να παρακαλέσεις, να δοθείς, να τραυματιστείς, να λαβωθείς έως θανάτου. Στον έρωτα πας γυμνός, ξαρμάτωτος. Όποιος προσέχει μην πονέσει απλά δεν αγάπησε ακόμη...

Για να αναστηθεί η νεκρή ζωή μας...

Το μόνο που χρειάζεται για να γίνει η αλλαγή στην ζωή μας είναι να πιστέψουμε οτι αυτό είναι δυνατόν να συμβεί. Να είμαστε ανοιχτοί στην αλλαγή, την προσπάθεια, τη χάρι και το θαύμα. Ο Χριστός ζητάει να έρθει στην ζωή μας, ως Νυμφίος εν μέσω της νυκτός.

Ποια είναι αυτή η νύχτα που χρειάζεται φως; Μα ποια άλλη από εκείνη της μοναξιάς και απογοήτευση μας, του φόβου και ανασφάλεια μας, των πάθων και όλων εκείνων των αυτοκαταστροφικών συνηθειών και αυτοματισμών μας. Ο Χριστός, μπορεί να αλλάξει την ζωή μας, εμείς το θέλουμε; Το πιστεύουμε ότι μπορεί να συμβεί; Δεν ζητάει, ούτε κοιτάει, μήτε ασχολείται με το παρελθόν μας, όσο άστοχο ή ένοχο κι αν ήταν. Μονάχα το παρόν μας θέλει με σκοπό να το αναστήσει.

Ας γίνουμε λοιπόν φίλοι του Νυμφίου, ας αγαπήσουμε τον εαυτό μας πιστεύοντας στις αλλαγές που μπορούν να συντελεστούν στην νεκρή ζωή μας. Για να αναστηθούμε χρειάζεται να το πιστέψουμε. Να ελπίσουμε ότι τα όνειρα, οι επιθυμίες, η ίδια η νεκρή ζωή μας μπορεί να αναστηθεί.

Μην βασανίζεστε για το χθες, αρκεί να εστιάσουμε στο σήμερα και να αποφασίσουμε την σταύρωση και Ανάσταση μας.

Ιδού ο Νυμφίος έρχεται...

Χριστέ μου, είσαι αλήθεια ο νυμφίος
και εραστής της καρδιάς μου.
Γιατί κανείς δεν με φιλά με τόσο πάθος
και δεν με παίρνει τόσο μεγάλη ζεστή αγκαλιά
την ώρα της πιο μεγάλης επώδυνης πτώσης μου.

ΒΙΝΤΕΟ: Η νύχτα στον Κήπο της Γεθσημανή

Μ. Τρίτη 14 Απριλίου 2020 στις 9:30 μ.μ, συνομιλεί ο π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (π. Λίβυος) με τα μέλη της Χριστιανικής Φοιτητικής Ένωσης (Χ.Φ.Ε) με θέμα, «Η νύχτα στο κήπο της Γεθσημανή...». 

π. Λίβυος: Θα μιλήσουμε για το τελευταίο βράδυ της επί γης ζωής του Χριστού μας. Μένοντας μαζί Του σε εκείνες τις τραγικές και σημαντικές στιγμές που άλλαξαν την ιστορία. Στην ομιλία θα υπάρχει η δυνατότητα υποβολής ερωτήσεων στο live chat και στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση xfe@xfe.gr.

Δείτε το βίντεο











Η Γεθσημανή είναι κήπος, δυο χιλιόμετρα ανατολικά των τειχών τής Ιερουσαλήμ, στους πρόποδες του όρους των Ελαιών στην Ιερουσαλήμ, ο οποίος είναι γνωστός ως τόπος που άρχισε το μαρτύριο του Ιησού Χριστού, δηλαδή η προδοσία του από τον Ιούδα και η σύλληψή Του. Η λέξη προέρχεται από τα Αραμαϊκά (Γαθ-Σμανή) που σημαίνει ελαιοτριβείο. Το όνομα αυτό πιθανόν προέρχεται από τα ελαιοτριβεία και τους ελαιώνες της περιοχής.

Ο Τάφος της Παναγίας στην Γεθσημανή (Αφιέρωμα)

Ο π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
μιλά για την Αγία και Μεγάλη Τρίτη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: