✞ Ο Σταυρός Του Χριστού, είναι η αέναη επΑνάσταση της
Ορθοδοξίας και του Πολιτισμού ...ΕΙΝΑΙ το Πολίτευμα μας ✞
Επιμέλεια, έρευνα Σοφία Ντρέκου
Οι κοσμοχαρμόσυνοι Χαιρετισμοί οι ΚΔ’ (24) οίκοι στον Τίμιο Σταυρό
Ο Σταυρός πριν τη μεγάλη σταυρική θυσία του Χριστού ήταν έχθιστο φονικό όργανο εκτέλεσης κακούργων. Όποιος πέθαινε δια της σταυρώσεως χαρακτηρίζονταν «επικατάρατος» (Γαλ.3:1).
Άνθρωπος παγκοσμιοποιημένος και παγκόσμιος· στην ιερή μνήμη του Αγίου Παϊσίου
Ο άνθρωπος δεν έγινε για να μείνει αυτό που είναι. Έγινε για να γίνει αυτό που δεν είναι. Το μεγαλείο του ανθρώπου δεν βρίσκεται στο παρόν ή στο παρελθόν του. Βρίσκεται στο μέλλον του. Η στασιμότητα στο παρόν ως ακινησία είναι ταυτόσημη με τον θάνατο. Και η κίνηση προς το παρελθόν είναι κίνηση προς το μη όν, από το οποίο κληθήκαμε με το δημιουργικό πρόσταγμα. Μόνο η κίνηση προς το μέλλον φανερώνει ζωντάνια και δυνατότητα προκοπής.
Άρθρο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ακρόπολις» στις 23 Απριλίου 1892, με τον τίτλο: Αϊ μου Γιώργη! (Επί τη εορτή της κγ’ Απριλίου)
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Ε΄ (1746 - 10 Απριλίου 1821, Κυριακή του Πάσχα) Κωνσταντινουπόλεως, από τους επιφανέστερους πατριάρχες (1797-1798, 1806-1808, 1818-1821) εθνομάρτυρας από τους διαπρεπέστερους του απελευθερωτικού αγώνα, ανήκει εξίσου στην Εκκλησία, στο Έθνος και την Παιδεία. Παράλληλα πολυσυζητημένη μορφή, λόγω της εμπλοκής του στις ιδεολογικές συγκρούσεις του νεότερου ελληνισμού.
Ο 20ος αιώνας, εκτός από τους δύο παγκοσμίους πολέμους με τα εκατομμύρια θύματα, την τεχνολογία, την ανάπτυξη της επιστήμης, έχει να παρουσιάσει μεγάλες μορφές αγιότητος που δεν επηρέασαν πνευματικά μόνο την εποχή τους αλλά και μετά.
Πάνε πολλά χρόνια, όταν πρωτοείδα στα Άπαντα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη ένα τρισέλιδο υμνογράφημα με τον τίτλο «Κανών ικετήριος εις τον Όσιον Διονύσιον τον εν Ολύμπω».
Είχα διαβάσει πριν πολλά χρόνια το παρακάτω κείμενο. Με είχε εντυπωσιάσει το γεγονός ότι ο Τσαρούχης στα τελευταία του, έβαζε και του διάβαζαν κάθε πρωί την νεκρώσιμη ακολουθία, για να έχει μια χαρούμενη μέρα. Το γιατί το κατάλαβα (αν το κατάλαβα) αρκετά χρόνια αργότερα...