Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης - Ο ασυμβίβαστος γέροντας
που μίλησε με παρρησία για την πίστη και την Ελλάδα.
Διδαχές του Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου για την Ορθοδοξία, την Ελλάδα και την ευθύνη της χριστιανικής ομολογίας στις μέρες μας. Για το κράτος, μητροπολίτες, Αγιορείτες... ποιος θα μιλήσει;
Ο ασυμβίβαστος Γέροντας Παΐσιος – Μαρτυρία και
πνευματική αφύπνιση για την Ορθοδοξία και την Ελλάδα
Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης υπήρξε ένας αληθινά ασυμβίβαστος γέροντας, που δεν φοβόταν να μιλήσει με παρρησία για την πίστη, την Εκκλησία και την πατρίδα. Στις διδαχές του τόνιζε ότι ο χριστιανός καλείται να ομολογεί το «πιστεύω» του, όχι από αλαζονεία, αλλά από ευθύνη απέναντι στον Θεό και στην ιστορία. Στα δύσκολα χρόνια, έλεγε, δεν μπορούμε να σιωπούμε μπροστά σε όσους πολεμούν την Εκκλησία ή προσβάλλουν την παράδοση.
Η Ελλάδα, με τους Αγίους, τους ήρωες και την Ορθοδοξία της, αξίζει υπεράσπιση, ακόμη κι όταν αυτό έχει κόστος. Ο ίδιος καυτηρίαζε τη σιωπή, την αδιαφορία και τον συμβιβασμό, προτρέποντας σε πνευματική αφύπνιση, προσευχή και αγωνιστική στάση. Το παράδειγμα του Αγίου Παϊσίου παραμένει επίκαιρο· μας καλεί να μη χάνουμε την ελπίδα, αλλά να κρατάμε αναμμένη τη φλόγα της πίστης, γιατί «η Εκκλησία δεν είναι δικό τους καΐκι, αλλά το σκάφος του Χριστού».
Η ανάγκη της ομολογίας πίστεως
- Γέροντα, πρέπει πάντα να ομολογούμε το «πιστεύω» μας;
- Χρειάζεται διάκριση. Είναι φορές που δεν πρέπει να μιλήσουμε και άλλες φορές που πρέπει να ομολογούμε με παρρησία το «πιστεύω» μας, γιατί φέρουμε ευθύνη, αν δεν μιλήσουμε. Σε αυτά τα δύσκολα χρόνια ο καθένας μας πρέπει να κάνει ότι γίνεται ανθρωπίνως και ό,τι δεν γίνεται ανθρωπίνως να το αφήνει στον Θεό. Έτσι θα έχουμε ήσυχη την συνείδησή μας ότι κάναμε εκείνο που μπορούσαμε. Αν δεν αντιδράσουμε, θα σηκωθούν οι πρόγονοί μας από τους τάφους. Εκείνοι υπέφεραν τόσα για την πατρίδα και εμείς τι κάνουμε γι’ αυτήν; Η Ελλάδα, η Ορθοδοξία, με την παράδοσή της, τους Αγίους και τους ήρωές της, να πολεμείται από τους ίδιους τους Έλληνες και εμείς να μην μιλάμε! Είναι φοβερό!
Είπα σε κάποιον: «Γιατί δεν μιλάτε; Τι είναι αυτά που κάνει ο τάδε;». «Τι να πεις, μου λέει, αυτός όλος βρωμάει». «Αν βρωμάει όλος, γιατί δεν μιλάτε; Χτυπήστε τον». Τίποτε, τον αφήνουν. Έναν πολιτικό τον έφτυσα. «Πες, του λέω, «δεν συμφωνώ με αυτό». Τίμια πράγματα. Θέλεις να εξυπηρετηθείς εσύ και να ρημάξουν όλα; Αν οι Χριστιανοί δεν ομολογήσουν, δεν αντιδράσουν, αυτοί θα κάνουν χειρότερα. Ενώ, αν αντιδράσουν, θα το σκεφτούν. Αλλά και οι σημερινοί Χριστιανοί δεν είναι για μάχες. Οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν γερά καρύδια, άλλαξαν όλο τον κόσμο. Και στην Βυζαντινή εποχή μια εικόνα έβγαζαν από την Εκκλησία και αντιδρούσε ο κόσμος. Εδώ ο Χριστός σταυρώθηκε, για να αναστηθούμε εμείς, και εμείς αδιαφορούμε!
Η ευθύνη της Εκκλησίας και των ποιμένων
Αν η Εκκλησία δεν μιλάει, για να μην έρθει σε ρήξη με το κράτος, αν οι μητροπολίτες δεν μιλούν για να τα έχουν καλά με όλους γιατί τους βοηθάνε στα Ιδρύματα, οι Αγιορείτες πάλι αν δεν μιλούν για να μην τους κόψουν τα επιδόματα [1], τότε ποιος θα μιλήσει;
Είπα σε κάποιον ηγούμενο: «Αν σας πουν ότι θα σας κόψουν τα επιδόματα*», να πείτε: «Θα κόψουμε και εμείς την φιλοξενία», για να προβληματιστούν. Οι καθηγητές Θεολογίας δεν φωνάζουν, γιατί λένε: «Είμαστε υπάλληλοι, θα χάσουμε τον μισθό μας, και μετά πως θα ζήσουμε;»
Η σιωπή και η ανοχή ως κίνδυνος για την πίστη
Η παρουσία των Χριστιανών είναι πλέον ομολογία πίστεως. Μπορεί κανείς με την προσευχή να βοηθήσει περισσότερο, αλλά την σιωπή του θα την εκμεταλλευτούν οι άλλοι και θα πουν: «Ο τάδε και ο τάδε δεν διαμαρτυρήθηκαν, επομένως είναι με το μέρος μας». Αν δεν αρχίσουν μερικοί να χτυπούν το κακό, να ελέγχουν δηλαδή αυτούς που σκανδαλίζουν τους πιστούς, θα γίνει μεγαλύτερο κακό. Έτσι θα τονωθούν λίγο οι πιστοί, αλλά και θα εμποδιστούν λίγο όσοι πολεμούν την Εκκλησία.
Η Εκκλησία δεν είναι δικό τους καΐκι, να κάνουν βόλτες· είναι το σκάφος του Χριστού. Αυτοί είναι κατακριτέοι. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να έχουν μεγάλο μισθό, πολυτελές αυτοκίνητο, να τρέχουν στις διασκεδάσεις. Και ύστερα κάνουν νόμο να παντρεύονται με πολιτικό γάμο, νομιμοποιούν τις αμβλώσεις.
Οι βλασφημίες και η στάση των πιστών
Με τις βλάσφημες ταινίες* που παρουσιάζουν, θέλουν να γελοιοποιήσουν τον Χριστό. Το κάνουν, για να πουν, «αυτός ήταν ο Χριστός, τώρα θα έρθει ο Μεσσίας», και να παρουσιάσουν μετά τον «Μεσσία» τους. Εκεί το πάνε.
- Οι άνθρωποι γέροντα, τα πιστεύουν και βλάπτονται!
- Ο βλαμμένος βλάπτεται. Τα πιστεύει, γιατί θέλει να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και να αναπαύσει τον λογισμό του. Με όλα αυτά τα βλάσφημα πάνε να δικαιολογήσουν ηθικές αταξίες. Το έχουν παρακάνει. Είχαν κάνει μήνυση ότι η ταινία «Ο τελευταίος πειρασμός» [2] προσβάλλει την θρησκεία και οι εισαγγελείς είπαν· «Δεν είναι τίποτε». Τέτοιες βλασφημίες δεν ακούστηκαν ποτέ! Για μας η διαμαρτυρία για την βλάσφημη εκείνη ταινία ήταν ομολογία πίστεως. Βέβαια με όλα αυτά τα βλάσφημα γίνεται και ένα καλό· χωρίζει η ήρα από το σιτάρι, κοσκινίζεται ο κόσμος.
Δείτε το Βιβλίο του Αγίου Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Γ' - Πνευματικός Αγώνας
Ο ασυμβίβαστος λόγος – του οσίου Παϊσίου
Μαρτυρία πίστεως στον κόσμο της Ιστορίας
Η μορφή του Αγίου Παϊσίου στέκεται ως ζωντανή μαρτυρία στην κοσμολογική πορεία του ανθρώπου, όπου η Ιστορία συναντά τη Θεολογία και το υπαρξιακό βάθος της ύπαρξης. Ο λόγος του δεν περιορίστηκε σε μια εποχή· αντιθέτως, αγγίζει κάθε εποχή, γιατί φωτίζει την αιώνια πάλη ανάμεσα στην αλήθεια και τον συμβιβασμό.
Στον κόσμο της αβεβαιότητας, η φωνή του οσίου Παϊσίου υπενθυμίζει ότι η Εκκλησία δεν είναι ένας θεσμός απλώς ανθρώπινος, αλλά το «σκάφος του Χριστού», μέσα στο οποίο η ανθρωπότητα καλείται να ταξιδεύει.
Ο ασυμβίβαστος λόγος του είχε θεολογικό χαρακτήρα... κλήση σε μετάνοια και αφύπνιση· υπαρξιακό βάθος, πρόσκληση στον κάθε άνθρωπο να δώσει μαρτυρία με τη ζωή του· αλλά και ιστορικό ρίζωμα... υπενθύμιση της θυσίας των προγόνων για την πατρίδα και την πίστη.
Στη σύγχρονη πραγματικότητα, όπου ο πειρασμός της σιωπής και της αδιαφορίας είναι έντονος, το παράδειγμά του λειτουργεί ως πυξίδα. Μας δείχνει ότι η ομολογία δεν είναι απλώς μια λέξη, αλλά στάση ζωής· μια στάση που ενώνει το άτομο με την αιωνιότητα, την Εκκλησία με τον Χριστό, και τον άνθρωπο με την ίδια του την ιστορία.
✍️ Σοφία Ντρέκου (Sophia Drekou)
Σημειώσεις
[1] Ο γέροντας εννοεί την οικονομική χορηγία, δηλαδή ένα ποσό χρημάτων το οποίο το Ελληνικό κράτος ανέλαβε την υποχρέωση από το 1924 να δίνει κάθε χρόνο στις Ιερές Μονές του Αγίου Όρους, επειδή οι Μονές έδωσαν στους πρόσφυγες τα μετόχια τους, από τα οποία είχαν το λάδι, το σιτάρι, το κρασί κλ.π της χρονιάς.[2] Η βλάσφημη ταινία εννοεί «Ο τελευταίος πειρασμός» του Καζαντζάκη, η οποία σκηνοθετήθηκε από τον Μάρτιν Σκορσέζε, παίχτηκε για λίγο σε κινηματογράφους των Αθηνών το 1988 και προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριών από μέρους των πιστών και της Ελλαδικής Εκκλησίας, ώστε να σταματήσει η προβολή της.
Ο γέροντας, παρ' όλη την δυσκολία που είχε από τον πόνο λόγω της κήλης, βγήκε από το Άγιο Όρος με άλλους Αγιορείτες και παραβρέθηκε στο συλλαλητήριο που έγινε στην Θεσσαλονίκη, ενισχύοντας με την παρουσία του τον πιστό λαό.
Διδάγματα Αγίου Παϊσίου: ομολογία πίστεως,
Ορθοδοξία, Ελλάδα και πνευματική αφύπνιση.
Επιμέλεια sophia-ntrekou.gr / Αέναη επΑνάσταση
Περισσότερα Θέματα: Παΐσιος, Καζαντζάκης, Άγιον Όρος
Δείτε ακόμη:
Ορθοδοξία, Ελλάδα και πνευματική αφύπνιση.
Επιμέλεια sophia-ntrekou.gr / Αέναη επΑνάσταση
Περισσότερα Θέματα: Παΐσιος, Καζαντζάκης, Άγιον Όρος
Δείτε ακόμη:
- Πως πρέπει να είναι οι πολιτικοί ηγέτες κατά τους Αγίους Πατέρες - ο Άγιος Παΐσιος περί πολιτικής και πολιτικών
- Για την αρχαία και νέα ελληνική γλώσσα - Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου
- Γέροντας Παΐσιος - Πως λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι
- Η Αγιοκατάταξη του Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου
- Ψυχοσάββατο: τί έλεγε ο Άγιος Παΐσιος για τα μνημόσυνα και τους κεκοιμημένους
