Το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων δεν έκλεισε για τα θύματα του ναζισμού

10 Ιουνίου 1944. Γερμανοί στρατιώτες μπροστά από
πυρπολημένα κτήρια κατά τη διάρκεια της σφαγής.
Από τα γερμανικά στρατιωτικά αρχεία & Video

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Τα θύματα του ναζισμού

Όταν ακούς τη συμφωνία του Malher
ξέρεις αμέσως ότι δεν πρόκειται
ν’ αφήσουμε τις αποζημιώσεις 
τις γερμανικές να εκκρεμούν ακόμα 
δεκαετίες και δεκαετίες 
διότι είναι θέμα τιμής 
για τα θύματα του ναζισμού

Κανένας πολιτικός δεν μπορεί 
να μας αναγκάσει να ξεχάσουμε 
διότι η μνήμη μας είναι πληγή 
και δεν πληγώνεται ξανά.

φώτο εκτέλεση: Η σφαγή στο Κοντομαρί ΕΔΩ
Χανίων από τους Γερμανούς - Φωτογραφίες
από τα γερμανικά στρατιωτικά αρχεία & Video


Το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων δεν έκλεισε

Όπως έγραψε η Πανελλήνια Ένωση Επαναπατρισθέντων Πολιτικών Προσφύγων, το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων δεν έκλεισε. Ενώ η απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου για τις θηριωδίες των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής ήταν θετική και στο νομικό και στο ηθικό πλαίσιο, το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο την ανέτρεψε. Αυτό όμως είναι φυσιολογικό εφόσον αφορά διακρατικές σχέσεις και σε κρατικό επίπεδο.

Σπάνια ατομικά θέματα λύνονται σε αυτό το επίπεδο και δεν πρέπει οι αδικημένοι να απελπίζονται. Η αιτία της ίδρυσης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι ακριβώς αυτή, δηλαδή η εξασφάλιση των δικαιωμάτων του ατόμου ακόμα και σε κρατικό επίπεδο.

Η στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσουν οι κάτοικοι των μαρτυρικών χωριών, οι αντιστασιακές οργανώσεις και κάθε πολίτης, είναι η ενοποίηση του ζητήματος και η προώθηση μαζικών προσφυγών εναντίον της Γερμανίας μέσω του ΕΔΑΔ, ακριβώς όπως έγινε και με το ίδρυμα «Αλτρουισμός» για την Κύπρο και ειδικά τα κατεχόμενα, εναντίον της Τουρκίας. Η χρονική διαφορά δεν έχει σημασία διότι υπάρχουν ανάλογες υποθέσεις και με την Αυστραλία που λύθηκαν θετικά ακόμα και 200 χρόνια μετά την εισβολή.

Οι οργανώσεις πρέπει να δημιουργήσουν μια συντονιστική επιτροπή ή ένα ειδικό ίδρυμα και να κάνουν μια σύμβαση με δικηγόρους έτσι ώστε η μαζικοποίηση των υποθέσεων να ενισχύσει ολικά το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων.


Η διαδικασία είναι σχετικά απλή και όντως αποτελεσματική, ειδικά με ένα κράτος που ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επίσης κάθε υπόθεση παραμένει ανεξάρτητη και όταν πια γίνει δεκτή από το ΕΔΑΔ, δεν υπάρχει πια κρατικό σύστημα που μπορεί να τη σταματήσει. Η υπόθεση είναι πια ευρωπαϊκή.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα πράγματα είναι ακόμα πιο απλά κι από την Κύπρο, διότι η Γερμανία δεν ήταν εγγυήτρια δύναμη για την Ελλάδα. Άρα η αιτιολογία της προσφυγής είναι εντελώς ενσωματωμένη στο πλαίσιο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Θεωρούμε ότι οι δυνάμεις του καταπατημένου λαού όταν συντονιστούν μέσω της στρατηγικής που θέσαμε, μπορούν να γράψουν μια νέα σελίδα της ιστορίας του, αλλά και του μέλλοντος. Διότι η προσφυγή είναι υπόθεση όλων. Δεν κάνεις προσφυγή μόνο για σένα, μα και για την οικογένειά σου και για την πατρίδα σου. Ως πρόσφυγας υπάρχεις μόνο όταν διεκδικείς.

Φώτο: Ανάμεσα στα ερείπια των κρεματορίων 
στο Μπιρκενάου βρίσκεται το Διεθνές Μνημείο 
προς Τιμή των Θυμάτων του ναζισμού. 
Εκεί υπάρχουν πλάκες σε πολλές γλώσσες. 
Αυτή είναι στα ελληνικά.

Η βαρβαρότητα

Η βαρβαρότητα των Ναζί βασάνιζε κάθε μέρα
μόνο και μόνο επειδή δεν ήταν στο πλαίσιο του κανόνα
που είχαν επιβάλλει για να είναι όλα τα άτομα απολύτως
ίδια και να ελέγχονται χωρίς εξαιρέσεις 
για να φανεί η ισότητα δίχως ελευθερία.»

Δείτε: Από τους Μάρτυρες και τους Ήρωες του Ολοκαυτώματος στα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας - Ν. Λυγερός

Ο ναζί δικτάτορας
προσπάθησε να καταστρέψει
όλη την οικογένεια
του Claus von Stauffenberg*
αφού έκαψε τα λείψανά του
που είχε βγάλει από τον τάφο,
έτσι έστειλε τη γυναίκα του
σε στρατόπεδο συγκέντρωσης,
τα παιδιά του τα έστειλε
σε ειδικό ορφανοτροφείο,
τους άλλαξε το όνομά τους
και ζούσαν χωρίς να ξέρουν
τι απέγιναν οι γονείς τους
έως τις 12 Απριλίου
του Σωτήριου Έτους 1945
που απελευθερώθηκαν
από τον αμερικανικό στρατό.

*Ο Claus von Stauffenberg (Κλάους Κόμης του Στάουφενμπεργκ, 15 Νοεμβρίου 1907 - 21 Ιουλίου 1944) ήταν αξιωματικός του Γερμανικού Στρατού (Βέρμαχτ), αριστοκρατικής καταγωγής και ο αποφασιστικός μοχλός της συνωμοσίας της 20ής Ιουλίου 1944, η οποία απέβλεπε στη δολοφονία του Αδόλφου Χίτλερ και την κατάληψη της εξουσίας στη Γερμανία.

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αποφάσισε στις 2 Νοεμβρίου 2005 να ανακηρύξει την 27η Ιανουαρίου Διεθνή Ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος από το ναζιστικό καθεστώς κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ημερομηνία επιλέχθηκε επειδή στις 27 Ιανουαρίου 1945 τα προελαύνοντα σοβιετικά στρατεύματα απελευθέρωσαν το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς - Μπίρκεναου στην Πολωνία. Το σχέδιο της απόφασης αυτής, που υποβλήθηκε από το Ισραήλ και υποστηρίχθηκε από 89 χώρες, «καλεί τα κράτη - μέλη να επεξεργαστούν προγράμματα εκπαίδευσης που θα μεταδώσουν στις μελλοντικές γενεές τα διδάγματα του Ολοκαυτώματος και να βοηθήσουν να προλαμβάνονται πράξεις γενοκτονίας».

by Αέναη επΑνάσταση

Περισσότερα Θέματα: Β' Παγκόσμιος, Γενοκτονία, Ν. Λυγερός, Ολοκαύτωμα


8882) Τα θύματα του ναζισμού. (ποίημα). Perfection
13 3 3/2012. Les victimes du nazisme. (poème).
8882 - Τα θύματα του ναζισμού. Ν. Λυγερός Post March 14, 2012
724 - Το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων δεν έκλεισε
Ν. Λυγερός Post: March 14, 2012 Post Category: Articles
37045 - Η βαρβαρότητα, Ν. Λυγερός: January 27, 2018

Σχετικά θέματα:

Ταινία «Το Μπλόκο» (1964) του σκηνοθέτη Άδωνι Κύρου, εμπνευσμένος από τα αληθινά γεγονότα στη μαζική εκτέλεση των 176 Ελλήνων και Ελληνίδων αγωνιστών από τους Γερμανούς, στις 17 Αυγούστου 1944 στην Κοκκινιά και τις γύρω περιοχές. Ο Έλληνας σκηνοθέτης, συγγραφέας, σεναριογράφος και θεωρητικός του κινηματογράφου Άδωνις Α. Κύρου (18 Οκτωβρίου 1923 - 4 Νοεμβρίου 1985), θεωρείται ο σπουδαιότερος Έλληνας μελετητής και θεωρητικός του υπερρεαλισμού στον κινηματογράφο.

Η σκηνή μετά το 1:11:08 με ανατριχιάζει.
Δείτε ολόκληρη την ταινία στο βίντεο εδώ




Ιωάννης Ράπος 28 Οκτωβρίου 2017: Πριν λίγα χρόνια, χωριά τα όποια κατά την διάρκεια της κατοχής οι κάτοικοί τους σφαγιάσθηκαν από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, προσέφυγαν στην Ελληνική Δικαιοσύνη για διεκδίκηση αποζημιώσεων. Το δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή, με το σκεπτικό ότι παρήλθαν 20 χρόνια από την διάπραξη του εγκλήματος. Καθότι, σύμφωνα με τον νόμο, στην Ελλάδα (ίσως η μοναδική χώρα στον κόσμο) ο φάκελος για φόνο παραγράφεται με την παρέλευση εικοσαετίας και (φυσικά) δεν έχει ληφθεί καμία πρόνοια για εγκλήματα πολέμου. Από ποιον λοιπόν να περιμένουμε δικαίωση; (Ιστέον ότι, ακόμη και αν οι δολοφόνοι των Ισαάκ και Σολωμού πιαστούν στην Ελλάδα, θα αφεθούν ελεύθεροι, σύμφωνα με το προηγούμενο του παραπάνω σκεπτικού).

Δεν υπάρχουν σχόλια: