Το τραπέζι της αναμονής, στο φως του φεγγαριού και της επιθυμίας.
Το τραπέζι με τα δύο άδεια καθίσματα, τα φώτα στον ορίζοντα, το φεγγάρι πίσω απ’ τα σύννεφα, το φως του κεριού… Όλα δημιουργούν την αίσθηση αναμονής, επιθυμίας και ονειρικής απόστασης.
Στο γαλάζιο του ονείρου
Όταν το φως δεν είναι διαθέσιμο, το όνειρο γίνεται προσφορά αγάπης.
Ένα ποίημα ατμοσφαιρικό, μελαγχολικό, που έχει μια όμορφη ροή από την κοινωνική παρατήρηση στον εσωτερικό πόθο, από το εξωτερικό σκοτάδι στο φως του ονείρου με ρυθμό και βάθος. (κριτική αναγνώστριας)
