Ο Πύργος του Άιφελ τη νύχτα, έργο του David Davies. Οι πινελιές του
αποτυπώνουν την ψυχή μιας πόλης που λάμπει μέσα από τις σιωπές της.
Μια λυρική περιπλάνηση στο Παρίσι της νύχτας∙ εκεί όπου η πόλη γίνεται ψυχή, τα φώτα γίνονται ανάμνηση και η σιωπή προσευχή.
Το Παρίσι της νύχτας και η μυστική του ψυχή
Το Παρίσι τη νύχτα δεν είναι απλώς μια πόλη φωτός∙ είναι μια εσωτερική εμπειρία, ένας νυχτερινός στοχασμός πάνω στην ομορφιά, τη μνήμη και την ψυχή του ανθρώπου. Στον Σηκουάνα, τα φώτα καθρεφτίζονται σαν αναμνήσεις που δεν σβήνουν, ενώ κάτω από τον Πύργο του Άιφελ, η σιωπή αποκτά τη δική της μουσική.
Ο στοχασμός αυτός δεν περιγράφει, αλλά αποκαλύπτει: τη γέφυρα ανάμεσα στο φως και στη νοσταλγία, στην πόλη που δεν κοιμάται ποτέ, αλλά συνεχίζει να ονειρεύεται με ανοιχτά μάτια.
Κάθε φράση είναι ένα κάλεσμα προς όσους θυμούνται ακόμη πώς μοιάζει η ομορφιά όταν δεν φοβάται∙ εκεί όπου οι λέξεις σταματούν, αρχίζει να μιλά η ψυχή.
🌙 Νυχτερινός στοχασμός °☆ ★° ☾ °☆ στο Παρίσι
Το Παρίσι τη νύχτα μοιάζει με ψυχή που φωτίζεται από μέσα.
Δεν είναι οι λάμπες του Σηκουάνα, ούτε τα φώτα του Πύργου∙
είναι οι σκιές των ανθρώπων που βαδίζουν αργά,
σαν να φοβούνται να ξυπνήσουν τα όνειρα που κοιμούνται στα λιθόστρωτα.
Κάθε βήμα εκεί έχει τη δική του μουσική·
οι σιωπές κυλούν ανάμεσα στους ήχους της πόλης
και ό,τι δεν ειπώθηκε ποτέ, βρίσκει τρόπο να ακουστεί.
Ίσως γι’ αυτό αγαπάμε το Παρίσι:
γιατί δεν χρειάζεται να εξηγεί... απλώς υπάρχει,
όπως η αγάπη, όπως η ανάμνηση ενός φωτός
που επιστρέφει κάθε φορά που κοιτάζουμε μέσα μας.
Στο Παρίσι της νύχτας, όλα μοιάζουν πιο αληθινά·
οι πληγές γίνονται ποίηση, οι άνθρωποι βλέμματα,
και το φως του Πύργου δεν είναι πια διακόσμηση
είναι ο παλμός μιας πόλης που συνεχίζει να ονειρεύεται,
ακόμη κι όταν ο κόσμος γύρω της φοβάται να ελπίσει.
Ίσως τελικά, εκεί, να μαθαίνεις ότι η ομορφιά δεν ζητά θόρυβο...μόνο ψυχή.
Το Παρίσι τη νύχτα δεν ανήκει στον χρόνο∙ ανήκει σε όσους θυμούνται ακόμη πώς μοιάζει η ομορφιά όταν δεν φοβάται. Εκεί όπου οι λέξεις σταματούν, αρχίζει να μιλά η ψυχή. Το Παρίσι δεν κοιμάται∙ ονειρεύεται με ανοιχτά μάτια. Κάθε φως του είναι μια ανάμνηση από κάτι που αγαπήθηκε βαθιά. Κάτω από τον Πύργο του Άιφελ, η σιωπή έχει τη δική της μουσική.
🎷 Η σιωπή του Παρισιού και η ομορφιά που δεν φοβάται
Το Παρίσι δεν είναι μόνο μια πόλη∙ είναι μια εμπειρία ύπαρξης. Τη νύχτα, όταν το φως του Πύργου του Άιφελ καθρεφτίζεται στα νερά του Σηκουάνα, η πόλη παύει να είναι χώρος και γίνεται συναίσθημα. Εκεί, μέσα στη βροχή και στις αντανακλάσεις, η ομορφιά δεν φοβάται... δεν ζητά να εντυπωσιάσει, αλλά να θυμίσει.
Το Παρίσι παραμένει ένας καθρέφτης ψυχής, όπου κάθε περαστικός βλέπει κάτι από τον εαυτό του. Στη σιωπή του ανασαίνει η νοσταλγία, στη μουσική του περπατήματος η ελπίδα, και στο βλέμμα του ταξιδιώτη η προσευχή της στιγμής.
Γιατί, όσο υπάρχουν άνθρωποι που αντικρίζουν το φως χωρίς να το κατέχουν, το Παρίσι θα συνεχίζει να είναι η πόλη που προσεύχεται σιωπηλά μέσα στο φως.
✍️ Σοφία Ντρέκου
🎨 κεντρικό εικαστικό: πίνακας ζωγραφικής σε ιμπρεσιονιστικό στυλ, με έντονες πινελιές σε μια βροχερή μέρα, του σύγχρονου Γάλλου ζωγράφου και γλύπτη David Davies (1960). Οι πίνακές του είναι ζωντανοί και προκαλούν στοχασμό πάνω στη σύγχρονη κοινωνία.
Eiffel Tower at Night A Vintage Parisian Street Scene is a painting by Clark Leffler
Περισσότερα Θέματα: Στοχασμοί, Σοφία Ντρέκου,
Φθινόπωρο, Λογοτεχνία-Ποίηση,
🎺 🎻 Οι Αναγνώστες και Αναγνώστριες σχολιάζουν στο Facebook
Sophia Drekou 11 Οκτ 2025
Συντάκτης: Sophia Drekou: Ιφιγένεια, το τελείωσα... λες άραγε πως η ενσυναίσθηση χωρίς λέξεις είναι μια μορφή γνώσης; Ή μήπως είναι ο πιο καθαρός τρόπος με τον οποίο το πνεύμα αναγνωρίζει τον εαυτό του μέσα στον άλλον;
2 ημ.Απάντηση ιφιγένεια γεωργιάδου: Sophia μας γοητεύει η πολυτέλεια μας εξυψώνει η ομορφιά μας οδηγεί σε ασύνορους κόσμους ανάτασης ευγενικής συντροφιάς... 1 ημ.
Συντάκτης: Sophia Drekou: Ιφιγένεια, ίσως η ομορφιά να λειτουργεί όπως η γνώση του φωτός: δεν εξηγείται, αλλά αποκαλύπτεται μέσα από τη συνάντηση. Είναι ο χώρος όπου το ανθρώπινο νικά το εφήμερο, και το πνεύμα αναγνωρίζει το θεϊκό μέσα στο ωραίο.
Μπορεί άραγε η ομορφιά να είναι κι ένας τρόπος συγχώρεσης του κόσμου; 1 ημ.
Apostolidou Euthalia: Πώς μοιάζει η ομορφιά όταν δεν φοβάται!!..Ένα βλέμμα...
Sophia DrekouSophia Drekou: Apostolidou Euthalia, ένα βλέμμα είναι αρκετό όταν δεν φοβάται· εκεί κατοικεί η αλήθεια της ομορφιάς, εκεί που η ψυχή αναγνωρίζει χωρίς να εξηγεί. 2 ημ.
Apostolidou Euthalia: Sophia Αναγνωρίζει!! Αποδεχομένη... δίχως να λαμβάνει... αλλ' ούτε
να κυριεύει... Ευχαριστώ Σοφία!! 2 ημ.
Συντάκτης Sophia Drekou: Euthalia, Κι εγώ σ’ ευχαριστώ… η ομορφιά πράγματι δεν κατέχει∙ αναγνωρίζει, όπως λες, και αφήνεται… εκεί που η ψυχή συναντά το θαύμα της χωρίς να το διεκδικεί.
ιφιγένεια γεωργιάδου: Sophia το ζητούμενο εάν η ομορφιά είναι κι ένας τρόπος συγχώρεσης του κόσμου... σαν ένα vision αποκαλυπτικό των θέσεων των προθέσεων των διαθέσεων ... μας κινεί μας ενσωματώνει μας απολυτρώνει ...γίνεται η αποδέσμευση τόσων ευγενών πόθων... 1 ημ.
Συντάκτης Sophia Drekou: ιφιγένεια, Ίσως γιατί κάθε πόθος που γίνεται φως, επιστρέφει καθαρός... σαν ευχή που δεν ανήκει πια σε εμάς αλλά στο άχρονο. Κι εκεί η ομορφιά παύει να είναι θέαμα∙ γίνεται πράξη λύτρωσης. Μπορεί άραγε η λύτρωση να υπάρξει χωρίς την τρυφερότητα;
Apostolidou Euthalia: Μέσα στο φθινόπωρο ως άνοιξη του χειμώνα...
Sophia... d''après un automne, ici, à Paris... 1 ημ.Απάντηση Sophia Drekou: Euthalia, τόσο ευαίσθητο και γαλλικά λεπτό σχόλιο, σχεδόν σαν ψίθυρος μέσα στη βροχή του Παρισιού… Κι ίσως, το φθινόπωρο να είναι η μόνη εποχή που ξέρει να μιλά στη σιωπή... Μια άνοιξη της ψυχής που ωριμάζει μέσα στο φως του αποχωρισμού.
D’après toi, le silence aussi a-t-il une saison ? Απάντηση: Apostolidou Euthalia: Mais, de quel style et langage fabuleux tu nous fais ce partage heureux, Sophia!! Dirais-je alors oui, y a une 'note de Silence' qui transit, en perforant l'entité du continuum espace-temps, produisant sorte d'infiltration dont, tous en prenons goût.. telle, qu'elle nous préparerait pour le vin.. et pour l''encens ! Dans le cas, passerait alors certainement au travers du *quartet entier des saisons {même dans la parole musicale}... Par un extrait fugace, ici, dans son parcours estival, en temps 'presto' aux abords d'un 'vivace', pour vous souhaiter la bonne nuit et le bonjour, performée par le génie d' Anne - Sophie Mutter... Merci ma chère Sophia Drekou!! T'as dès-lors, tout mon silence à moi!! Non ? Appréciations, gratitudes !!!!!!! https://youtu.be/124NoPUBDvA?si=_DLlEa9d76BJfJjH
Απάντηση Sophia Drekou: Euthalia, quelle merveille… ton silence a le goût du vin et la légèreté de l’encens. Il traverse le temps comme un souffle qui se souvient des anges. Et peut-être que la musique ne fait que révéler ce que le silence savait déjà… ♪𝄞♫
Ευθαλία, ο «τόνος της σιωπής» που περιγράφεις μοιάζει με μετάληψη φωτός∙ μια διαφάνεια που περνά από τις εποχές και αφήνει πίσω της το άρωμα του χρόνου. Ίσως, τελικά, το presto και το vivace να είναι ρυθμοί της ψυχής. ♪♫ 𝄞 ♪♫ Eva Cassidy - Autumn Leaves
Απάντηση Sophia Drekou: Euthalia, crois-tu que le silence puisse devenir musique, quand le cœur apprend à l’écouter ? (Πιστεύεις ότι η σιωπή μπορεί να γίνει μουσική, όταν η καρδιά μάθει να την ακούει;) Ή μήπως κάθε μελωδία είναι απλώς η ανάμνηση μιας σιωπής που αγάπησε τον ήχο;
Απάντηση Apostolidou Euthalia: Là, j'adore !!!!!!! Καλημέρα Σοφία μου!! 22 ώρ.
Απάντηση Sophia Drekou: Euthalia, Merci, chère Euthalia… πάντα άρωμα φθινοπώρου και φως από Παρίσι.
Ιφιγένεια Γεωργιάδου: Sophia αναρωτιέσαι αν η λύτρωση υπάρχει χωρίς την τρυφερότητα... στην τρυφερότητα διακρίνουμε την ευμένεια της καθολικότητας...επισύρει την ανέχεια της διαφορετικότητας σε ένα πολυδάπανο κόσμο... 1 ημ.
Απάντηση Sophia Drekou: Ιφιγένεια, ίσως η τρυφερότητα να είναι η πιο ακριβή μορφή σοφίας... αυτή που δεν προσπαθεί να εξηγήσει, αλλά να κατανοήσει. Μέσα της, ακόμη κι η αδυναμία αποκτά αξιοπρέπεια∙ και ο κόσμος, έστω για λίγο, θυμάται πώς είναι να αγαπά χωρίς όρους. 1 ημ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου