Υπάρχουν δύο ημέρες τον Νοέμβρη που δεν χωρούν ευχές

Παιδική αθωότητα σε έναν κόσμο που συχνά δεν είναι ίσιος στα βήματά τους.

Η ευθύνη μας: να κρατήσουμε καθαρό τον δρόμο για κάθε παιδί.

Δύο ημέρες του Νοεμβρίου - η Παγκόσμια Ημέρα κατά της κακοποίησης των παιδιών και η Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού - μας θυμίζουν ότι η αθωότητα δεν είναι δεδομένη, αλλά ευθύνη. Μέσα σε έναν κόσμο που πληγώνει τους πιο ευάλωτους, η προστασία των παιδιών γίνεται πράξη ανθρωπιάς, δικαιοσύνης και συλλογικής συνείδησης.

⭐ Υπάρχουν λέξεις που δεν χωρούν σιωπή∙
κι υπάρχουν πληγές που δεν αντέχουν άλλη λήθη.

Υπάρχουν δύο ημέρες τον Νοέμβρη που δεν χωρούν ευχές∙
μόνο σιωπές, δάκρυα και μια υπόσχεση.

Στις 19 και 20 Νοεμβρίου
ο κόσμος θυμάται... ή προσπαθεί να θυμηθεί...
ότι τα παιδιά δεν γεννήθηκαν για να αντέχουν τη βία,
αλλά για να ανασαίνουν ελευθερία.

Κάθε αριθμός είναι μια πληγή,
κάθε στατιστική ένα πρόσωπο·
κι όσο η ανθρωπότητα μιλά για «δικαιώματα»,
τόσο η παιδική αθωότητα συνεχίζει να πληγώνεται
πίσω από πόρτες που δεν ανοίγουν,
σε σπίτια που δεν ακούγονται,
σε χώρες που δεν προστατεύουν.

Κι αν ο κόσμος μοιάζει σκοτεινός,
αν τα νέα πληθαίνουν και οι σιωπές βαραίνουν,
υπάρχει ακόμη κάτι που δεν λύγισε ποτέ:
η φλόγα ενός παιδιού που θέλει να ζήσει.

Ίσως τελικά η πιο μεγάλη πράξη ανθρωπιάς
να είναι το να στεκόμαστε... ήσυχα, αλλά ακλόνητα,
εκεί όπου αρχίζει ο φόβος των μικρών
και να τον κρατάμε μακριά,
όπως κρατά κανείς τη νύχτα έξω από την πόρτα.

Γιατί κάθε φορά που σώζεται ένα παιδί,
η ζωή ξανακερδίζει λίγο από το χαμένο της φως.
Και κάθε φορά που σκύβουμε πάνω από μια πληγή,
ο κόσμος, έστω και για μια στιγμή,
ξαναμαθαίνει να αγαπά.

Κι όμως, μέσα σε αυτή τη σκοτεινή πραγματικότητα
τα παιδιά παραμένουν το μόνο φως που κανείς
δεν μπορεί να κατέχει... μόνο να προστατεύει.
Την ελπίδα δεν τη μαθαίνουν∙ την φέρουν.

Ας γίνουμε, λοιπόν,
η φωνή εκείνων που δεν μπορούν να μιλήσουν
και η ασπίδα εκείνων που δεν μπορούν να αμυνθούν.

Γιατί το μέλλον δεν γράφεται στα συνέδρια∙
γράφεται στα χέρια μας.
Και κάθε παιδί που προστατεύεται
είναι μια νίκη απέναντι στο σκοτάδι του κόσμου.

Κάθε Νοέμβρης μάς υπενθυμίζει κάτι απλό και αδιαπραγμάτευτο:
η ανθρωπότητα κρίνεται από τον τρόπο που προστατεύει τα παιδιά της.

Κι αν ο Νοέμβρης βαραίνει με τις αλήθειες του,
κι αν οι δύο αυτές ημέρες ανοίγουν πληγές που δε γιατρεύονται,
υπάρχει κάτι που δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε:

Κάθε παιδί είναι μια αρχή του κόσμου.
Κι όπου ένα παιδί προστατεύεται,
η ζωή ξαναγράφει τον εαυτό της σωστά.

Ίσως, λοιπόν, το πιο μεγάλο καθήκον μας
να μην είναι οι μεγάλες δηλώσεις,
αλλά οι μικρές πράξεις που απομακρύνουν το σκοτάδι
από την πόρτα ενός παιδιού.

Γιατί εκεί, στο ύψος των ματιών ενός μικρού ανθρώπου,
κρίνεται τελικά και το μέτρο της δικής μας ανθρωπιάς.

★ ═════════════ 🚂🧸 ════════════ ★

• 19 Νοεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα κατά της κακοποίησης παιδιών
• 20 Νοεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα του Παιδιού

• Δύο ημερομηνίες που όπως κάθε χρόνο γίνονται αφορμή για να απαριθμήσουμε τα εγκλήματα της ανθρωπότητας εναντίον των πιο αθώων πλασμάτων που συντελούνται εδώ και αιώνες σε όλο τον κόσμο.

🔗 ΔΕΙΤΕ Ο Δεκάλογος των δικαιωμάτων του Παιδιού και η ίδρυση της UNICEF

Περισσότερα Θέματα: Κοινωνία, Παιδιά




🧩 5 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ - Σχόλια Αναγνωστών

⑴ Πώς εξηγούμε ότι, ενώ πολλαπλασιάζονται οι διεθνείς συμβάσεις για τα δικαιώματα του παιδιού, τα κρούσματα κακοποίησης αυξάνονται; Πρόοδος ή θεσμικό κενό;

⑵ Μπορεί η σημερινή κοινωνία, με τις οικονομικές και πολιτικές πιέσεις της, να εγγυηθεί την πραγματική ασφάλεια των παιδιών―ή απλώς διαχειρίζεται τις πληγές τους;

⑶ Πόσο υπεύθυνα είναι τα ΜΜΕ και η ψηφιακή κουλτούρα στην κανονικοποίηση της βίας κατά των παιδιών; Δημιουργούμε ευαισθησία ή απευαισθητοποίηση;

⑷ Η παιδική προστασία είναι κυρίως ζήτημα οικογένειας, κράτους ή συλλογικής ηθικής; Ποιος τελικά αποτυγχάνει όταν ένα παιδί μένει απροστάτευτο;

⑸ Πώς επηρεάζει η πολιτική αστάθεια και η γεωπολιτική σύγκρουση την παιδική ευαλωτότητα; Είναι τα παιδιά οι πρώτοι «άμαχοι» ενός αόρατου πολέμου ενηλίκων;

...και ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ (πολυεπίπεδη, ποιητική, φιλοσοφική)
Αν η παιδική αθωότητα είναι η πρώτη μορφή «κοσμικής μνήμης», πιστεύεις ότι η προστασία των παιδιών αποτελεί και πράξη διατήρησης της ίδιας της ανθρώπινης συνείδησης; Ή μήπως κάθε γενιά πρέπει να ξαναβρίσκει από την αρχή τον ηθικό της άξονα μέσα από τα τραύματα των μικρών;









Keywords: παιδιά, κακοποίηση, δικαιώματα του παιδιού, Νοέμβριος, Παγκόσμια Ημέρα, προστασία παιδιών, αθωότητα, ευθύνη. παιδιά, κακοποίηση παιδιών, δικαιώματα του παιδιού, Παγκόσμια Ημέρα, Νοέμβριος, παιδική προστασία, UNICEF, κοινωνία, αθωότητα