προς την κατά των δαιμόνων στρατιάν.»
Νηστεία Χριστουγέννων αρχίζει αγαπητοί αναγνώστες της «Αέναη επΑνάστασης» και ας δούμε το πως και το γιατί καθιερώθηκε η νηστεία των Αγίων ημερών των Χριστουγέννων, μέσα από την Ιστορία, την ποίηση, την θεολογία, την μουσική.
Πολλοί Ορθόδοξοι χριστιανοί τηρούν, και προσπαθούν να τηρούν τις νηστείες που έχει θεσπίσει η εκκλησία, αγνοούν οι πιο πολλοί απ' αυτούς τους χριστιανούς, τη σημασία, το νόημα και το περιεχόμενο της νηστείας.
Από την άλλη πλευρά, εκείνοι που δεν νηστεύουν θεωρούν τη νηστεία σαν «παπαδική εφεύρεση», ή περιττό τύπο, που δεν έχει σχέση με τη ζωή ενός συγχρόνου «προοδευτικού», «μορφωμένου», «πολιτισμένου» κλ.π ανθρώπου.
Γι' αυτό το λόγο και οι πρώτοι και οι δεύτεροι είναι ανάγκη να κοιτάξουν βαθύτερα και να συνειδητοποιήσουν μερικές αλήθειες γύρω από τη νηστεία, που οπωσδήποτε δεν είναι σκοπός, αλλά μέσον για την τελειοποίηση του ανθρώπου.
Απολέλυσαι της ασθενείας σου
Νηστεύει η ψυχή μου από πάθη
και το σώμα μου ολόκληρο την ακολουθεί.
Οι απαραίτητες μόνο επιθυμίες -
και το κρανίο μου ολημερίς χώρος μετανοίας
όπου η προσευχή παίρνει το σχήμα θόλου.
Κύριε, ανήκα στους εχθρούς σου.
Συ είσαι όμως τώρα που δροσίζεις
το μέτωπό μου ως γλυκύτατη αύρα.
Έβαλες μέσα μου πένθος χαρωπό
και γύρω μου όλα πια ζουν και λάμπουν.
Σηκώνεις την πέτρα - και το φίδι
φεύγει και χάνεται.
Απ' την ανατολή ως το βασίλεμα του ήλιου
θυμάμαι πως είχες κάποτε σάρκα και οστά για μένα.
Η νύχτα καθώς την πρόσταξες απαλά με σκεπάζει
κι ο ύπνος - που άλλοτε έλεγα πως ο μανδύας του
με χίλια σκοτάδια είναι καμωμένος,
ο μικρός λυτρωτής, όπως άλλοτε έλεγα -
με παραδίδει ταπεινά στα χέρια σου...
Με τη χάρη σου ζω την πρώτη λύτρωσή μου.
H ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΤΗΣ
ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ*
Αρχίζει την 15η Νοεμβρίου και λήγει την 24η Δεκεμβρίου.
Η εορτή της κατά σάρκα γεννήσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού αποτελεί τη δεύτερη μεγάλη Δεσποτική εορτή του χριστιανικού εορτολογίου. Μέχρι τα μέσα του Δ' αιώνα η Εκκλησία της Ανατολής συνεόρταζε τη γέννηση και τη βάπτιση του Χριστού υπό το όνομα τα Επιφάνεια την ίδια ήμερα, στις 6 Ιανουαρίου. Τα Χριστούγεννα ως ξεχωριστή εορτή, εορταζομένη στις 25 Δεκεμβρίου εισήχθη στην Ανατολή από τη Δύση περί τα τέλη του Δ' αιώνα.
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, που πρώτος ομιλεί για την εορτή των Χριστουγέννων, την ονομάζει «μητρόπολιν πασών των εορτών» και μας πληροφορεί περί το 386 ότι «ούπω δέκατον έστιν έτος, εξ ου δήλη και γνώριμος ημίν αύτη η ημέρα (της εορτής) γεγένηται».
Με τη διαίρεση της άλλοτε ενιαίας εορτής και την καθιέρωση των τριών ξεχωριστών εορτών, της Γεννήσεως την 25η Δεκεμβρίου, της Περιτομής την 1η και της Βαπτίσεως την 6η Ιανουαρίου, διαμορφώθηκε και το λεγόμενο Δωδεκαήμερον, δηλαδή το εόρτιο χρονικό διάστημα από τις 25 Δεκεμβρίου ως τις 6 Ιανουαρίου. Έτσι διασώθηκε κατά κάποιο τρόπο η αρχαία ενότητα των δύο μεγάλων εορτών της Γεννήσεως και της Βαπτίσεως του Κυρίου.
Η μεγάλη σημασία που απέκτησε με την πάροδο του χρόνου στη συνείδηση της Εκκλησίας η νέα εορτή των Χριστουγέννων και η ευλάβεια των πιστών και ιδιαίτερα των μοναχών, απετέλεσαν τις προϋποθέσεις για την καθιέρωση και της προ των Χριστουγέννων νηστείας. Σ' αυτό ασφαλώς επέδρασε και η διαμορφωμένη ήδη τεσσαρακονθήμερη νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που προηγείτο του Πάσχα.
Όπως η εορτή έτσι και η νηστεία, ως προετοιμασία για την υποδοχή των γενεθλίων του Σωτήρος, εμφανίστηκε αρχικά στη Δύση, όπου η νηστεία αυτή ονομαζόταν Τεσσαρακοστή τον άγιου Μαρτίνου επειδή άρχιζε από την εορτή του άγιου τούτου της Δυτικής Εκκλησίας. Το ίδιο επανελήφθη και σ' εμάς, όπου πολλοί τη νηστεία των Χριστουγέννων ονομάζουν του άγιου Φιλίππου επειδή προφανώς αρχίζει την επομένη της μνήμης του Αποστόλου.
Οι πρώτες ιστορικές μαρτυρίες, που έχουμε για τη νηστεία προ των Χριστουγέννων, ανάγονται για τη Δύση στον Ε' και για την Ανατολή στον ΣΤ' αιώνα. Από τούς ανατολικούς συγγραφείς σ' αυτήν αναφέρονται ό Αναστάσιος Σιναΐτης, ό πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Νικηφόρος ο Ομολογητής, ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, καθώς επίσης και ο πατριάρχης Αντιοχείας Θεόδωρος Βάλσαμων.
Η νηστεία στην αρχή, καθώς φαίνεται, ήταν μικρής διάρκειας. Ο Θεόδωρος Βαλσαμών (12ος αιώνας) που γράφει περί τον ΙΒ' αιώνα και κατά συνέπεια μας πληροφορεί για τα όσα ίσχυαν στην εποχή του, σαφώς την ονομάζει «επταήμερον».
Η νηστεία στην αρχή, καθώς φαίνεται, ήταν μικρής διάρκειας. Ο Θεόδωρος Βαλσαμών (12ος αιώνας) που γράφει περί τον ΙΒ' αιώνα και κατά συνέπεια μας πληροφορεί για τα όσα ίσχυαν στην εποχή του, σαφώς την ονομάζει «επταήμερον».
Όμως υπό την επίδραση της νηστείας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής επεξετάθη και αυτή σε σαράντα ήμερες, χωρίς εν τούτοις να προσλάβει την αυστηρότητα της πρώτης.
Πως νηστεύουμε
Καθ' όλη τη διάρκεια του σαρανταημέρου δεν καταλύουμε κρέας, γαλακτερά και αυγά. Αντίθετα, επιτρέπεται να καταλύουμε ψάρι όλες τις ήμερες πλην, φυσικά, της Τετάρτης και της Παρασκευής από την αρχή μέχρι και την 17η Δεκεμβρίου. Ψάρι καταλύουμε επίσης και κατά την εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, οποιαδήποτε ημέρα κι αν πέσει.
ΝΗΣΤΕΙΑ: ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΠΑΣΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ
«Επίσης οφείλουμε να μην τηρούμε μόνο την τάξη της νηστείας που αφορά τις τροφές, αλλά να απέχουμε και από κάθε αμαρτία, έτσι ώστε, όπως νηστεύουμε ως προς την κοιλιά, να νηστεύουμε και ως προς τη γλώσσα, αποφεύγοντας την καταλαλιά, το ψέμα, την αργολογία, τη λοιδορία, την οργή και γενικά κάθε αμαρτία που διαπράττουμε μέσω της γλώσσας.
Επίσης χρειάζεται να νηστεύουμε ως προς τα μάτια. Να μη βλέπουμε μάταια πράγματα. Να μην αποκτούμε παρρησία διά μέσου των ματιών. Να μην περιεργαζόμαστε κάποιον με αναίδεια. Ακόμη θα πρέπει να εμποδίζουμε τα χέρια και τα πόδια από κάθε πονηρό πράγμα.
Με αυτό τον τρόπο νηστεύοντας μια νηστεία ευπρόσδεκτη στον Θεό, αποφεύγοντας κάθε είδους κακία που ενεργείται διά μέσου της καθεμιάς από τις αισθήσεις μας, θα πλησιάζουμε, όπως είπαμε, την άγια ήμερα της αναστάσεως αναγεννημένοι, καθαροί και άξιοι της μεταλήψεως των άγιων μυστηρίων».
Από την Διδασκαλία του Αββά Δωροθέου Γάζης † 565 μ.Χ., Γάζα
*H ιστορία της νηστείας της Σαρακοστής των Χριστουγέννων» Όσιος Δωρόθεος Γάζης - Από το βιβλίο «Η νηστεία της Εκκλησίας», Αρχιμ. Συμεών Κούτσα Εκδ. Αποστολική Διακονία, σελ. 88-92 Νηστεία Χριστουγέννων.
Από σήμερα άρχεται η Σαρακοστή των Χριστουγέννων, τα ιερά Σαρανταλείτουργα και αυτή η χαρμόσυνη κατανυκτική περίοδος των εορτών, οι οποίες έχουν ως κέντρο την Αποκάλυψη της Βηθλεέμ. Τι χαρά και απόλαυση! Αχορταγιά είναι ο Θεός και οι χαρές της αγίας Εκκλησίας Του!
Πολλοί πιστοί ερωτούν πώς να νηστεύουν, άλλοι προβάλουν ενστάσεις και άλλοι επιλέγουν τελείως λάθος να ακολουθήσουν το θέλημα τους και να κάνουν ό,τι θέλουν αυτοί. Δεν ξέρω τελικά σε ποιά κατάσταση θα βρεθούμε όλοι μαζί μπροστά στο Ποτήριο την Νύχτα των Χριστουγέννων, ξέρω όμως τον δρόμο τον οποίο μας όρισε η Εκκλησία και αυτός είναι μια σαρανταήμερη πορεία μετάνοιας, εγκράτειας, έμπρακτης αρετής και σιωπής όσο γίνεται. Γι' αυτούς που δυσκολεύονται ή έχουν άλλες θέσεις και ενστάσεις, νομίζω ότι η παρακάτω κατάθεση από τον αγαπητό μας π. Λίβυο δίνει τις αυθεντικές απαντήσεις και το γνήσιο ήθος.
Ας επιτρέψουμε στον εαυτό μας να καταδυθεί στα εντός του να βρεί το χαμένο φιλότιμο, να αναζωπυρώσει τον παλαιό έρωτα. Όλα γίνονται με πίστη και θέληση. Καλή Σαρακοστή, καλό αγώνα, ευλογημένα Χριστούγεννα.
Γιατί τελικά μονάχα οι ερωτευμένοι νηστεύουν αληθινά...
Να νηστέψεις μα να μην κοροϊδέψεις, τον Θεό, τους ανθρώπους και πρωτίστως το εαυτό σου. Δεν είναι νηστεία απλά μια διατροφική αλλαγή, μα οι μικρές ποσότητες. Το λίγο που γίνεται πολύ στην ψυχή. Να σηκώνεσαι από το τραπέζι και λίγο να πεινάς ακόμη, ώστε να θυμάσαι ότι η τροφή ποτέ δεν χορταίνει εάν η ψυχή δεν γεμίσει Χριστό.
Να νηστέψεις τις τροφές αλλά πρόσεξε μην τρως τις σάρκες των συνανθρώπων σου. Λίγο να μιλάς και πολύ να προσεύχεσαι, να μην κατακρίνεις μα να κατανοείς και να σκεπάζεις τα λάθη των ανθρώπων.
Δεν είναι νηστεία ο στόχος να χάσω κιλά μα να αλλάξω μυαλά. Νου. Λογισμούς. Καρδιά.
Σαν τελειώσει η νηστεία, να είσαι λιγάκι καλύτερος ως άνθρωπος. Να αγαπάς περισσότερο και να κατακρίνεις λιγότερο. Να βλέπεις τον άλλο ως παράδεισο και όχι ως απειλή και κόλαση. Να λαχταράς την παρουσία του και να πονάς στην απουσία του.
Δεν είναι νηστεία να διορθώσω την υγεία μου, μα να φωτίσω την ψυχή μου. Να της δώσω νόημα να ζει και να υπάρχει. Και όταν ένας άνθρωπος είναι χαρούμενος που ζει, τότε και η υγεία μου σαφώς θα είναι καλύτερη.
Να νηστεύεις και να είσαι χαρούμενος, όχι γεμάτος νεύρα και θυμό, για κάτι που κάνεις αλλά δεν το θέλεις με το βάθος της καρδιάς σου. Δεν φτάνει απλά να υπακούς σε ένα κανόνα χρειάζεται να αγαπάς και Εκείνον για τον οποίο το εφαρμόζεις.
Μέρες μπορώ να μην φάω, να μην πιω, να μην κοιμηθώ να κουραστώ και να αγωνιστώ, για να σε δω, να σε αγγίξω να σε χαρώ. Κι όλα τούτα γιατί σε ποθώ, γιατί σ' αγαπώ. Γιατί τελικά μονάχα οι ερωτευμένοι νηστεύουν αληθινά.
Νηστεία είναι η τέχνη να πεινάς και να διψάς
City, Painting by Lily Yakupova (Ufa, Ρωσία)
Στις 15 Νοεμβρίου για τους πιστούς ξεκινά η πορεία προς τα Χριστούγεννα. Κι επειδή «πορεία προς» σημαίνει πως δεν είσαι φτασμένος, αλλά κινείσαι προς τον αγαπημένο σου, γλέντι δεν θα κάνεις μέχρι να σμίξετε. Άρα, μέχρι τότε νηστεία!
Και κάτι ακόμη, που κάνει τη νηστεία εξαιρετικά επίκαιρη σήμερα (πνευματικά και κοινωνικά και πολιτικά, ή μάλλον: πνευματικά και γι' αυτό και κοινωνικά και πολιτικά):
«Νηστεία είναι η τέχνη να πεινάς και να διψάς. Η πείνα και η δίψα είναι πάντα τα σημάδια ότι μια ζώσα ύπαρξη έχει αρχίσει να φθείρεται και δεν θα επιβιώσει αν δεν λάβει απ’ έξω ενίσχυση υπό τη μορφή της τροφής.
Στη χριστιανική οπτική, όμως, η πείνα και η δίψα θα μεταμορφωθούν σε αναζήτηση του ουσιώδους για τους ανθρώπους, δηλαδή της τροφής που δεν χάνεται (Ιω. 6:27). Το Ευαγγέλιο λέει ότι ο Χριστός ήρθε αντιμέτωπος με τον διάβολο στην έρημο αφού πρώτα πείνασε (Ματθ. 4:2-3, Λουκ.4:2-3).
Ήταν ένας πεινασμένος και διψασμένος Θεάνθρωπος αυτός που έδειξε μια νέα έξοδο από τους τρεις μείζονες θρησκευτικοπολιτικούς πειρασμούς του ανθρώπου: το θαύμα που σκλαβώνει την ελευθερία, το μυστήριο της αυτοεπιβεβαίωσης και την εξουσία που υποτάσσει.
Το να είσαι Χριστιανός συμπίπτει με το να πεινάς και να διψάς, δηλαδή με το να είσαι μια ανολοκλήρωτη ύπαρξη, μια ύπαρξη εν τω γίγνεσθαι, καθ’ οδόν μέχρι να στηθεί το τελικό συμπόσιο, σε εμπόλεμη κατάσταση μέχρι την Ανάσταση, πεινασμένος και διψασμένος για δικαιοσύνη.
Αν δεν είμαστε σε θέση να μαρτυρήσουμε αυτή την προφητική οπτική, ό,τι θα απομείνει από τον χριστιανικό βίο θα είναι μια υπόθεση διαιτολόγων και μαγείρων. Και σε τέτοια περίπτωση, ας τ’ αφήσουμε σ’ αυτούς».
Θανάσης Ν. Παπαθανασίου: επίλογος στο μελέτημά μου: «Η χριστιανική νηστεία στη μετανεωτερική κοινωνία. Ψηλάφηση των κριτηρίων», Σύναξη 133 (2015), σσ. 81-97. Θ.Ν.Π. / 14-11-2020. Facebook 14 Νοε 2021 στις 4:49 μ.μ.
Από την πλατεία Εξαρχείων στην πλατεία του Ουρανού ο π. Ανανίας Κουστένης † (Αφιέρωμα)
ΛΥΧΝΟΣ ΤΟΙΣ ΠΟΣΙ ΜΟΥ
Πορεία προς τα Χριστούγεννα
Πορεία προς τη Βηθλεέμ
ΛΥΧΝΟΣ ΤΟΙΣ ΠΟΣΙ ΜΟΥ
Έφτασαν τα Χριστούγεννα!
Ετοιμάζου Βηθλεέμ
Χριστουγεννιάτικοι στοχασμοί στη λογοτεχνία
Στο δρόμο της Βηθλεέμ
Βίντεο: Η εκπομπή "Αρχονταρίκι" με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιο με τίτλο: "Στην προσμονή των Χριστουγέννων" και καλεσμένους: την κ. Πηνελόπη Μωραΐτου και τον κ. Κωνσταντίνο Γανωτή, που προβλήθηκε από την ΕΤ1 στις 20-12-2009.
Βίντεο: Η εκπομπή "Αρχονταρίκι" με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιο με τίτλο: "Στην προσμονή των Χριστουγέννων" και καλεσμένους: την κ. Πηνελόπη Μωραΐτου και τον κ. Κωνσταντίνο Γανωτή, που προβλήθηκε από την ΕΤ1 στις 20-12-2009.
Η φωνή του Αρχαγγέλου τση Κρήτης τραγουδά
την έλευση του Αρχάγγελου της οικουμένης...
Βίντεο: «ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ»: ο π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος για τα Χριστούγεννα (ΕΡΤ). Ο π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος καλεσμένος του π. Ιγνάτιου Γεωργακόπουλου στην εκπομπή «Αρχονταρίκι», σε μια συζήτηση που έλαβε χώρα λίγες μέρες πριν την εορτή των Χριστουγέννων. Μια συζήτηση γύρω απ' το νόημα της γιορτής, με τον π. Ιγνάτιο να επεκτείνει τις ερωτήσεις του στις καθημερινές προεκτάσεις του θέματος, και με τις απαντήσεις του π. Κωνσταντίνου να ξεδιπλώνονται σαν μια διαδοχή από μικρές-μεγάλες εκπλήξεις.
Μήνυμα Μητροπολίτη Μεσογαίας & Λαυρεωτικής
Για την Σαρακοστή των Χριστουγέννων του 2018
Ἡ ἐποχή μας εἶναι πολὺ γνωσιολογική· θὰ ἔλεγα γνωσιοκρατικὴ καὶ ὀρθολογιστική, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὑπερτονίζει τὴ διανοητικὴ λειτουργία τοῦ ἀνθρώπου. Ἂν ὅμως κανεὶς εἶναι εἰλικρινὴς μὲ τὸν ἑαυτό του, τότε βλέπει τὴν ἀνεπάρκεια αὐτοῦ τοῦ ὀρθολογιστικοῦ μονολιθισμοῦ μέσα του. Βλέπει ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ καταφέρει τίποτα. Τὸ μυαλὸ εἶναι πολὺ στενὸ γιὰ νὰ χωρέσει τὰ μεγάλα. Ἂν μποροῦσα νὰ χρησιμοποιήσω ἕνα παράδειγμα, θὰ ἔλεγα ὅτι παίζει τὸν ρόλο τοῦ ἐκτυπωτῆ.
Ἡ εἴσοδος καὶ ἡ ἀνάλυση τῶν πνευματικῶν μηνυμάτων γίνεται μέσα στὴν καρδιά. Ὁ χῶρος τῆς καρδιᾶς εἶναι πολὺ εὐρύτερος καὶ ἔχει πολὺ περισσότερη δυνατότητα ἀπὸ τὴ σκέψη. Ἡ σκέψη ὑπάρχει κυρίως γιὰ νὰ ἐκφράζει καὶ γιὰ νὰ συνυπουργεῖ στὸ ἔργο τῆς καρδιᾶς. Φανταστεῖτε σὲ μιὰ κοινωνία, στὴν ὁποία ἀκόμα καὶ τὰ συναισθήματά μας διανοητικοποιοῦνται, νὰ μπορεῖ κάποιος νὰ σκέφτεται μὲ τὴν καρδιά. Νὰ συλλαμβάνει τὰ μηνύματα κατ’ εὐθεῖαν στὴν καρδιά του. Τὸ ἐντυπωσιακὸ δὲ εἶναι ὅτι αὐτὸ δὲν ἀναφέρεται μόνο στὰ πνευματικά. Θὰ ἔλεγα ὅτι ἰσχύει ἀκόμη καὶ γιὰ τὰ ἐπιστημονικά. Ἡ καλὴ ἐπιστημονικὴ ἔρευνα δὲν βασίζεται τόσο στὴν ὀξύνοια ὅσο στὴ διαίσθηση.
Σίγουρα μὲ μιὰ στενὴ ὀρθολογιστικὴ ἀντίληψη αὐτὰ δὲν γίνονται κατανοητά, γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία λέει ὅτι τὰ μυστήρια ὑπερβαίνουν τὴν ἱκανότητα τῆς σκέψης. Μυστήριο εἶναι κάτι τὸ ὁποῖο ξεπερνᾶ τὰ ἀντιληπτικὰ ὅρια καὶ μέτρα τοῦ ἀνθρώπου. Ὅταν ὅμως κανεὶς ταπεινώνεται μπροστὰ στὸ μυστήριο, τὸ πλησιάζει περισσότερο καὶ τὸ προσεγγίζει. Καὶ ἐνῶ τὸ γνωρίζει, αἰσθάνεται ὅτι διευρύνεται ὁ χῶρος τοῦ ἀγνώστου. Δὲν περιορίζεται τὸ ἄγνωστο· γι’ αὐτὸ καὶ δὲν μικραίνει τὸ μυστήριο. Ἡ λογικὴ τῆς Ἐκκληςίας τὸ ἀγαπᾶ τὸ μυστήριο· δὲν τὸ φοβᾶται. Εἶναι τὸ ἔξω ἀπό μᾶς, εἶναι τὸ πέραν ἀπό μᾶς. Εἶναι αὐτὸ ποὺ μᾶς ὑποψιάζει καί μᾶς ἑλκύει στὴν ἄλλου εἴδους ζωή.
Ἡ κατανόηση τοῦ μυστηρίου ὑπερβαίνει κάθε δυνατότητα διανοητικὴ. Προσπαθεῖς νὰ τὸ καταλάβεις καὶ δὲν μπορεῖς. Ταπεινώνεσαι καὶ σοῦ ἀποκαλύπτεται. Αὐτὴ δὲ ἡ ἀποκάλυψη εἶναι τόσο δυνατή, ποὺ ἐπιβεβαιώνει ὅτι ἡ πίστη, ὡς ὁδὸς γνώσεως εἶναι πληρέστερη καὶ ἐπαρκέστερη ἀπὸ τὴ σκέψη.
Ὅταν ἡ ψυχή μας ταπεινώνεται, ὅταν μπορεῖ νὰ δακρύσει γιὰ τὴν ἀνεπάρκειά της καὶ νὰ τὴν ἀποδεχθεῖ ἐν εἰρήνῃ, τότε πιὸ εὔκολα μπορεῖ νὰ στραφεῖ καὶ νὰ ζητήσει τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ὅταν δὲ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἔρχεται, τότε ἡ ἐμπειρία τῆς ἐσωτερικῆς μεταμορφώσεως ἀρχίζει νὰ γίνεται ἡ νέα, ἡ «καινή», πραγματικότητα.
Ποιά εἶναι αὐτὴ ἡ πραγματικότητα; Εἶναι ὁ Θεὸς καὶ οἱ ἀνακλάσεις Του· εἶναι ὅ,τι Αὐτὸν θυμίζει καὶ ὅ,τι ἀπὸ Αὐτὸν προέρχεται. Αὐτὸς εἶναι ὁ Ὤν· Αὐτὸς εἶναι ἡ ἀληθινὴ πραγματικότητα. Δὲν εἶναι ἡ πραγματικότητα τὰ πάθη μας, οὔτε οἱ ἀδυναμίες μας. Αὐτὰ ἀποτελοῦν τὴ νοσηρὴ πραγματικότητα ἐνόσῳ μένουμε κολλημένοι σ’ αὐτά. Ὅλος μας ὅμως ὁ σκοπός, ὅλος μας ὁ στόχος, ὅλος ὁ ἀγώνας εἶναι νὰ ἐντοπίσουμε τὰ πάθη μας καὶ ταπεινούμενοι ἐνώπιον τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ νὰ ζητήσουμε τὴ δική Του ἐνέργεια μέσα μας, ὥστε πλέον νὰ μὴν ἐνεργοῦνται αὐτά, ἀλλὰ νὰ ἐνεργεῖται ἡ χάρις Του.
The Christmas Tree - Eleftheria Arvanitaki
Οργανική Χριστουγεννιάτικη Μουσική
Διασκευές Παραδοσιακών
Χριστουγεννιάτικων Τραγουδιών σε Πιάνο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου