Διάλογος π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου με έναν φοιτητή της Ιατρικής! (Βίντεο)

Διάλογος του π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου  με έναν φοιτητή της Ιατρικής!

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Φοιτητής: Εσείς οι Χριστιανοί αδιαφορείτε λίγο-πολύ για τα προβλήματα αυτής της ζωής. Συνέχεια μιλάτε για την αιώνια βασιλεία. Αιώνια βασιλεία εδώ, αιώνια βασιλεία εκεί, ενώ ο κόσμος έχει τόσα προβλήματα.

Ο γέροντας τον κοίταξε με το διαπεραστικό του βλέμμα και είπε:

Γέροντας: Παιδί μου, για να μη μιλάμε αφηρημένα, για πες μου ένα πρόβλημα αυτής της ζωής, για το οποίο δεν έχει δώσει απάντηση η Εκκλησία του Χριστού;

Φοιτητής: Ναι να σας πω. Η φτώχεια. Εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο πεινούν, είναι γυμνοί κι εσείς τους μιλάτε για τη αιώνια βασιλεία. Λες και μπορεί κανείς να χορτάσει ή να ντυθεί με την αιώνια βασιλεία.

Γέροντας:Καλό μου παιδί, και σ' αυτό έχει απαντήσει η Εκκλησία. Αν οι άνθρωποι τηρούσαν τις εντολές της «ο έχων δύο χιτώνας μεταδότω τω μη έχοντι» (Λουκ. 3, 11) και «εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη υμών πλείον των γραμματέων και φαρισαίων, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών» (Ματθ. 5, 20), δεν θα μιλούσαμε αυτή τη στιγμή για φτώχεια! Φαντάσου ότι η δικαιοσύνη των Ιουδαίων έδινε στους φτωχούς το 1/10 από τα εισοδήματα τους. Αν λοιπόν οι άνθρωποι, τηρούσαν τις εντολές της Εκκλησίας και έδιναν περισσότερα από το 1/10 δεν θα υπήρχε ούτε φτώχεια, ούτε πείνα ούτε γύμνια στον κόσμο.

Φοιτητής: Πάτερ, κοιτάξτε. Αυτά είναι ευχόλογα. Τα έχουν πει κι' άλλοι.

Γέροντας: Το ξέρω παιδί μου, ότι τα έχουν πει κι' άλλοι. Αλλά υπάρχει μία διαφορά. Μίλησαν για δικαιοσύνη, για αγάπη, για ελευθερία, απευθυνόμενοι στην απρόσωπη μάζα που λέγεται ανθρωπότητα. Ενώ ο Χριστός μίλησε γι' αυτά απευθυνόμενος στα πρόσωπα. Στον Βασίλη, στον Κώστα, στον Δημήτρη, στην Μαρία. Γι'αυτό, ενώ τα διάφορα κοινωνικά συστήματα δεν κατάφεραν να πείσουν κανέναν, ο Χριστός έπεισε χιλιάδες ανθρώπους να μοιράσουν τις περιουσίες τους στους φτωχούς, να εφαρμόσουν κοινωνική δικαιοσύνη, να συμπαρασταθούν στον ανθρώπινο πόνο, να θυσιάσουν και τη ζωή τους για την αγάπη των άλλων. Κατάφερε και τελώνες και πόρνες και ληστές και φονιάδες να τους αλλάξει τελείως και να τους κάνει αγίους. Και μια και αναφέρεσαι στα προβλήματα της ζωής, να σε ρωτήσω και γω κάτι: Ο θάνατος είναι ή δεν είναι πρόβλημα αυτής της ζωής;

Φοιτητής: - Δεν ξέρω.

Γέροντας: Ε, πως δεν ξέρεις; Ο θάνατος είναι πρόβλημα της ζωής και μάλιστα από τα οξύτερα. Τι έχεις να πεις εσύ ή κάποιος άλλος στη χαροκαμένη μάνα που κατεβάζει στον τάφο το παιδί της; Τι έχεις να πεις εσύ στο παιδί που κατευοδώνει στην τελευταία του κατοικία τον πατέρα του;

Φοιτητής: Εσείς τι έχετε να πείτε;

Γέροντας: Όχι εγώ. Η Εκκλησία. Η Εκκλησία παιδί μου, γεμίζει την ψυχή αυτών με την ελπίδα ότι ο χωρισμός αυτός είναι τελείως προσωρινός. Μετά από λίγο καιρό θα ξανασυναντηθούν. Γι'αυτό και τους φέρνει στα χείλη το: «Καλό ταξίδι παιδί μου», «Καλή αντάμωση πατέρα'». Το έχεις λίγο αυτό;

Φοιτητής: Πάτερ, εγώ σας μιλάω για την ζωή, εσείς με πάτε στον θάνατο.

Γέροντας: Παιδί μου, αν έχεις απάντηση σ'αυτό, απάντησε μου.

Σε ρώτησα αν ο θάνατος είναι πρόβλημα της ζωής αυτής. Δεν μου απάντησες. Και επειδή δεν έχεις απάντηση, προσπαθείς να ξεφύγεις. Ας επανέλθουμε σ'εκείνα που απασχολούν εσένα ως «προβλήματα αυτής της ζωής».

Δε μου λες παιδί μου, ακόμα κι αν απαριθμήσεις όλα τα προβλήματα αυτής της ζωής ένα προς ένα, πως μπορείς να τα εξηγήσεις χωρίς, την μετά θάνατο, προοπτική; Τις αδικίες, τις συκοφαντίες, το φθόνο, τη φτώχεια, τις αρρώστιες... Τι νόημα έχει να τα υπομένει κανείς όλα αυτά και στο τέλος να φθάνει να καλύπτει δύο μέτρα γης και να φθάνει στην ανυπαρξία; Τι νόημα έχει; Κανονικά θα'πρεπε, λογικά σκεπτόμενος να αυτοκτονήσει!

Ενώ με τον Χριστό όλα αυτά αποκτούν ένα νόημα.

Όλα! Και ο πόνος και τα δάκρυα και οι αρρώστιες και ο θάνατος. Όλα αποτελούν προετοιμασία για το ταξίδι προς την αιωνιότητα.

Φοιτητής: Πάτερ, συνέχεια στα μνήματα με φέρνετε.

Γέροντας: Δε σε φέρνω στα μνήματα. Σου μίλησα για τη ζωή. Ή δεν είναι αυτά προβλήματα που αφορούν όλους τους ανθρώπους; Να σε ρωτήσω και κάτι άλλο αφού θέλεις να «σου μιλήσω για την ζωή». Το αν θα γίνεις εσύ αύριο καρδιολόγος, μικροβιολόγος ή χειρούργος, το αν θα νυμφευθείς ή όχι, το αν θα πετύχεις στο γάμο σου ή όχι, αυτό είναι ένα ενδεχόμενο. Μπορεί να συμβεί, μπορεί όχι.

Εκείνο όμως που είναι απόλυτα σίγουρο είναι ότι κι εγώ και εσύ κάποια μέρα θα πεθάνουμε. Ο θάνατος είναι το πιο σίγουρο γεγονός της ζωής μας. Δεν μπορείς να μένεις αδιάφορος στο πιο σίγουρο γεγονός της ζωής σου. Δεν μπορείς....

Φοιτητής: Πάτερ, δεν μ'ενδιαφέρει!

Γέροντας: Δεν μπορείς να λές ότι δεν σ' ενδιαφέρει.

Φοιτητής: Τι σχέση έχει τώρα αυτό με τη ζωή;

Γέροντας: Πως δεν έχει σχέση με την ζωή; Απάντησε μου στο ερώτημα: Ανάμεσα σε μένα και σένα είναι το μνήμα σου. Κοίταξε το και πες μου: Αρχίζεις ή τελειώνεις;

Φοιτητής: Μα, πάτερ. Τι σχέση έχει αυτό μ'εκείνο που συζητάμε;

Γέροντας: Πως δεν έχει σχέση; Από την απάντηση που θα δώσεις σ'αυτό το ερώτημα, θα εξαρτηθεί η ζωή σου. Αν πεις ότι στο μνήμα σου θα αρχίσεις, θα πρέπει να προετοιμαστείς γι'αυτό το ταξίδι. Αν πεις ότι τελειώνεις, τότε δεν μπορείς να βρεις νόημα στην ζωή σου.

Φοιτητής: Ε, πάτερ, πως δεν έχει νόημα; Εγώ τη γλεντάω τη ζωή μου.

Γέροντας: Καημένο παιδί! Έχεις την εντύπωση ότι όλη σου η ζωή θα είναι μία διαρκής χαρά και ευφροσύνη; Έχεις την εντύπωση ότι υπάρχουν άνθρωποι σ'αυτό τον κόσμο που πέρασαν όλη τη ζωή τους γλεντώντας; Αν ξέρεις τέτοιους ανθρώπους, φέρε μου έναν να τον γνωρίσω κι' εγώ. Εγώ δεν ξέρω κανέναν! Και σε διαβεβαιώ ότι στα τριάντα χρόνια της ιερατικής μου διακονίας, πέρασαν εκατοντάδες άνθρωποι από το εξομολογητήριο μου, άλλα δεν γνώρισα ούτε έναν που να μην κουβαλούσε κάποιο σταυρό. Όλοι κουβαλούσαν τον σταυρό τους. Άλλος μικρότερο, άλλος μεγαλύτερο. Άλλος βαρύτερο, άλλος ελαφρύτερο. Δεν ήταν όμως κανένας που να μην είχε τον σταυρό του. Πως λοιπόν εσύ πιστεύεις ότι θα περάσεις όλη σου τη ζωή με γλέντια και ευτυχία;

Φοιτητής: Πάτερ, έχετε τα επιχειρήματα σας, αλλά εμένα δεν με απασχολεί το θέμα.

Γέροντας: Όταν παιδί μου σ' απασχολήσει, έλα να σε βοηθήσω όσο μπορώ.

Και πραγματικά κάποτε ήλθε η στιγμή που τον απασχόλησε...


1η Δημοσίευση και πηγή: 5 Οκτωβρίου 2013 www.sophia-ntrekou.gr
Πληκτρολόγηση κειμένου για την Αέναη επΑνάσταση: Κυριάκος. Δ. (Kyriakos Blues)

π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος (1930-1989): Ένας από τους πλέον διακεκριμένους θεολόγους και μακαρίους γέροντες των ημερών μας. Από μικρό παιδί διακρίθηκε για την ευλάβειά του, την αγάπη του για τον Χριστό και την Εκκλησία Του, συνάμα δε και για την υψηλή οξυδέρκειά του. Διακόνησε ως άμισθος Κληρικός την Εκκλησία με πολύ ζήλο, αυταπάρνηση και ακριβή τήρηση των Ιερών Κανόνων. Ως διακριτικός και σοφός Πνευματικός οδήγησε πλήθος πιστών στην οδό της σωτηρίας. Επίσης ίδρυσε μία από τις καλύτερες Κοινοβιακές Μονές εν Ελλάδι. Το συγγραφικό του έργο είναι όντως μνημειώδες. Τα κείμενά του αποπνέουν Ορθόδοξο Πατερικό άρωμα και τον αναδεικνύουν ως ένα γνήσιο συνεχιστή της Ιεράς Παράδοσης.

Ο μακαριστός γέροντας π. Επιφάνιος  Θεοδωρόπουλος (1930-1989)
Διαβάστε ακόμη:

facebook σχόλια:

Πόλος Μαρξιστικού προβληματισμού (ΚΚΕ Μπουλκουμέ) 5 Οκτωβρίου 2016 - Ιάκωβος Κανελλόπουλος: εάν οι "άνθρωποι" τηρούσαν την εντολή να δώσουν τον ένα χιτώνα (μπλα μπλα). από αυτούς εξαιρείται η εκκλησία φυσικά. αυτή μπορεί οχι μόνο ένα χιτώνα να έχει, ακόμα και ένα κράτος μπορεί. 5 Οκτωβρίου 2016 στις 11:13 π.μ.

Ιάκωβος Κανελλόπουλος: περιμένουμε εναγωνίως και προφητείες του παϊσιου 5 Οκτωβρίου 2016 στις 11:14 π.μ.

Σοφία Ντρέκου: Αντί για προφητείες του αγαπημένου μου αγίου Γέροντα Παϊσίου, θα σας καλημερίσω με αυτό... 5 Οκτωβρίου 2016 στις 11:19 π.μ.


Ιάκωβος Κανελλόπουλος: 5 Οκτωβρίου 2016 στις 11:37 π.μ.

υιος ασωτος υιος ασσωτος: Το ζητούμενο είναι, θα πρέπει να είναι, το αν η εκκλησία κατά πόσο ελέγχει και αν ελέγχει τους πιστούς της για την εφαρμογή των εντολών που επικαλείται και δικαίως επικαλείται ο Άγιος γέροντας. Γιατί εδώ είναι και το ζητούμενο, δηλαδή ο έλεγχος και η εφαρμογή. Ακόμη Κατά την γνώμη μου ο συγκεκριμένος φοιτητής και αυτό βγαίνει μέσα από τον διάλογο δεν είναι και ο κατάλληλος συνομιλητής σε σχέση με τις δυνατότητες του γέροντα, αυτόν τον ογκόλιθο της γνώσης. Εν πάση περιπτώσει δεν είναι απαραίτητο ο συνομιλητής να είναι άθεος, θα μπορούσε να είναι ο κάθε πολίτης που συμμετέχει στα κοινωνικά δρώμενα με θέσεις και αρχές, που να διαπνέεται από φιλάνθρωπα αισθήματα. Ας μην ξεχνάμε δε ότι πολλές φορές στην ιστορική διαδρομή του ανθρώπου, η εκκλησία λειτούργησε ως ανάχωμα στις δίκαιες διεκδικήσεις του Λαού, προβάλλοντας με υπερβολικό ζήλο την όποια δικαίωση στην άλλη ζωή. Άφησε με την κάποια ανοχή της, να την εκμεταλλεύονται οι εκάστοτε κατέχοντες, Ενώ θα μπορούσε να τους έχει καταγγείλει για την υποκρισία τους. 5 Οκτωβρίου 2016 στις 8:01 μ.μ.

George Spiropoulos: υιος ασωτος (Sotirios Laliotis) με εξαίρεση βεβαίως ένα τμήμα της εκκλησίας που τις δεκαετίες 70' και 80' προσχώρησε στο λεγόμενο κίνημα της "θεολογίας της απελευθέρωσης" στη Λατινή Αμερική. 5 Οκτωβρίου 2016 στις 11:10 μ.μ.

υιος ασωτος (Sotirios Laliotis): Και εκεί αγαπητέ George Spiropoulos, αν αφαιρέσεις δυο τρεις προσωπικότητες σπουδαίων ιερωμένων της καθολικής εκκλησίας που τις μακέλεψαν καθώς και η διείσδυση των ιησουιτών, συν του αναλφαβητισμού, της χαμηλής ποιότητας ζωής καθώς της δεισιδαιμονίας, μαγγανείας, τα μεγάλα συμφέροντα του κεφαλαίου και των εμπόρων ναρκωτικών, βλέπε χαλκός πετρέλαιο, κόκα, έφεραν και επέβαλαν μαύρο σκοτάδι, σκοτάδι που διατηρείται ως και τις ημέρες μας δυστυχώς. 5 Οκτωβρίου 2016 στις 11:53 μ.μ.

Σοφία Ντρέκου: υιος ασωτος υιος ασσωτος (Sotirios Laliotis), τα σχόλιά σας με πληροφορίες και αξιοπρόσεκτη κριτική. 11 Οκτωβρίου 2016 στις 3:49 π.μ.

Σοφία Ντρέκου 5 Οκτωβρίου 2013 - 41 σχόλια







Δεν υπάρχουν σχόλια: