Ξενάγηση του Ν. Λυγερού στο Εκκλησιαστικό Μουσείο Ιεράς Μονής Φανερωμένης (εικόνες/βίντεο)

Εκκλησιαστικό Μουσείο Ι.Μ. Φανερωμένης

Ιερά Μονή Φανερωμένης Λευκάδος
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Το μοναστήρι της «Κυρά Φανερωμένης», πολιούχου του νησιού βρίσκεται 4 χμ ΝΔ από την πόλη της Λευκάδας λίγο έξω από το χωριό Φρύνι. Σε ιδιαίτερο κτίριο της Μονής στεγάζεται το Εκκλησιαστικό Μουσείο που δημιουργήθηκε το 2006.

Στους χώρους του, εκτίθενται κειμήλια του μοναστηριού και εκθέματα τοπικής εκκλησιαστικής τέχνης και παράδοσης, που προέρχονται από παλαιότερες μονές του νησιού που δεν λειτουργούν πια και από διάφορους ναούς.

Στους δύο ορόφους του Μουσείου τα εκθέματα της τοπικής εκκλησιαστικής τέχνης και παράδοσης δίνουν στον επισκέπτη μια ανάγλυφη εικόνα για την εξέλιξη της εκκλησιαστικής ζωής και του πολιτισμού της Λευκάδας.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα εκκλησιαστικά χειρόγραφα και παλαίτυπα, σπάνιες και παλαιές εκδόσεις Ελλήνων και ξένων τυπογράφων, που χρονολογούνται από την εποχή της Τουρκοκρατίας (1479-1684) μέχρι και την Ένωση (1864).
Ο κύριος όγκος των εκθεμάτων αποτελείται από έργα Επτανήσιων και Λευκαδίων ζωγράφων, και είναι κυρίως μεταβυζαντινές φορητές εικόνες και τμήματα τέμπλων (δεσποτικές εικόνες, επιστύλια, θυρόφυλλα). Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν πολλά εκκλησιαστικά χειρόγραφα και παλαιότυπα από τη βιβλιοθήκη της μονής, με σπάνιες και παλαιές εκδόσεις Ελλήνων και ξένων τυπογράφων των προεπαναστατικών και επαναστατικών χρόνων.


 Ξενάγηση του Ν. Λυγερού στο Εκκλησιαστικό 
Μουσείο Ιεράς Μονής Φανερωμένης. 21/07/2013



Αξιόλογα επίσης είναι και τα ποικίλα έργα αργυροχοΐας, κυρίως σταυροί αγιασμού, δισκοπότηρα, κανδήλες, δίσκοι, επενδύσεις εικόνων και ευαγγελίων. Τέλος, σημαντικό μέρος των εκθεμάτων αποτελούν ποικίλα άμφια και στοιχεία αρχιερατικών στολών, καθώς και μία αξιόλογη σειρά αντιμηνσίων που χρονολογούνται από το 18ο -19ο αι.

Η είσοδος στο Μουσείο είναι δωρεάν. Παραμένει ανοιχτό καθημερινά.

Η Ιερά Μονή Παναγίας Φανερωμένης στην Λευκάδα πανηγυρίζει κάθε χρόνο του Αγίου Πνεύματος. Το μοναστήρι της Παναγίας της Φανερωμένης, σημείο αναφοράς των απανταχού Λευκαδίων, βρίσκεται σε ένα ύψωμα πάνω από την πόλη της Λευκάδας, σε απόσταση 3 χλμ. απ’ αυτήν. Η Παναγία είναι η πολιούχος και προστάτιδα του νησιού.

Διεύθυνση: Ιερά Μονή Φανερωμένης, Λευκάδα
311 00 Λευκάδα GPS: 38.8257636, 20.6781356
Τηλέφωνο: +30 26450 21105 - +30 26450 21305

by Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr
ΦΩΤΟΘΗΚΗ























Ι.Μ. Φανερωμένης Λευκάδος, Αρχιμ. Νικηφόρος Ασπρογέρακας, 21/07/2013.



«Κυρά Φανερωμένη μου, παρηγοριά του κόσμου,
βόηθα με την πανόρφανη! Τ’ άγιο σου χέρι δώσ’ μου
για να ανεβώ στο βράχο σου! Δεν ήλθες ψες το βράδυ
ωσάν αχτίδ’ ανέλπιστη στο μαύρο μου τον Άδη

κι εσφόγγισες το δάκρυ μου και μου ’πες συ, Κυρά μου,
να πάρω το παιδάκι μου στην έρημη αγκαλιά μου
και να το φέρω να το ιδείς;… Παρθένε, βοήθησέ με…
Τα γόνατά μου εδείλιασαν… κατέβα, πρόφθασέ με…
Μὄφαγ’ η θάλασσα η σκληρή το Λάμπρο μου στα ξένα…

Η δυστυχιά μ’ εμάρανε! Μην αρνηθείς κι εμένα…
Δυνάμωσέ με τη φτωχή… Γιά ιδές με! Θερμασμένη,
τρεις μέρες θεονήστικη, νεκρή, ξεψυχισμένη,
νιώθω τη ρώγα μου στεγνή στα χείλη του, Κυρά μου.
Εστρέφεψε το γάλα μου… Επάγωσ’ η καρδιά μου…

Σύντρεξε, μάνα τ’ ουρανού, σύντρεξε το παιδί μου…
Παρθένε μου, εχιονίστηκε… Θα να σβησθεί μαζί μου…»
Και ξαναγύρισε μεμιάς στη γη ξεστηθωμένη,
με το παιδί στην αγκαλιά, η Δέσπω η πικραμένη.

Επάνωθέ της του βοριά τα σύγνεφ’ αρμενίζουν

κι ούτε δε στέκουν να την δουν. Τον κόρφο της φωτίζουν
κρύες αχτίδες φεγγαριού, που εδώ κι εκεί προβαίνουν
σαν από μάτι νεκρικό, χωρίς να τη θερμαίνουν.
Σιμά της τρέχει το νερό, γοργό γοργό, δροσάτο…
Λαλούν τ’ αηδόνια ξέγνοιαστα μες στη μυρτιά, στο βάτο…

Τα δένδρα είν’ ανθοστόλιστα… παντού χαρά κι ελπίδα,
σφιχταγκαλιάζεται η οχιά με τη μονομερίδα,
κι ωστόσο αμοιρολόγητη, χωρίς ταφή και δάκρυ,
μια χήρα μάνα, ένα παιδί, πεθαίνουν σε μιαν άκρη!
Μέσα στου κόσμου τη γλυκιά, την άφθαρτη αρμονία,

ποιά θέληση και ποιά καρδιά, ποιά παντοδυναμία
εσύμπλεξ’, εζευγάρωσε το σφύριγμα τ’ αστρίτη,
του καταρράχτη τη βοή, του λύκου, του πετρίτη,
και τ’ αϊτού το ρυάσιμο, με το γλυκό τραγούδι,
που χύνει απ’ τα στήθια του το μαύρο στεφανούδι;

Και ποιός, και ποιός επρόσταξε, μέσα σ’ αυτήν την πλάση
να συναντιέται αδελφικά, χωρίς να τη χαλάσει,
το περιστέρι κι ο σκορπιός, ο χαμαιλιός κι ο κρίνος,
φιλί και ψυχομάχημα, χαμόγελο και θρήνος;…
Κι ωστόσο αμοιρολόγητη, χωρίς ταφή και δάκρυ,
μια χήρα μάνα, ένα παιδί, πεθαίνουν σε μιαν άκρη.

Μοσχοβολούσε η άνοιξη κι ολόγυρά τους χίλια
ανθίζουν αγριολούλουδα, χολάτα χαμομήλια.
Και κάπου κάπου αμέτρητες τρελές πυγολαμπίδες
φωτίζουν τα δυο λείψανα με μυστικές αχτίδες.

Και του παιδιού το μέτωπο και της φτωχής τα στήθια
φεγγοβολούν σαν ουρανοί πὄχουν αστέρια πλήθια.
Χαμογελά η ανατολή και ροδοκοκκινίζει
ολίγ’ ολίγο η καταχνιά, που τα βουνά στολίζει.
Λαλεί τ’ ορνίθι της αυγής, το πρόβατο βελάζει…

Ξυπνούν στα πλάγια οι πέρδικες, η μια την άλλη κράζει…
Ξυπνά κι ο γερο-Γούμενος, τον όρθρο του σημαίνει
και μουρμουρίζοντας σιγά στην εκκλησιά πηγαίνει
την άγια εικόνα της Κυράς σκυφτά να προσκυνήσει…
Κι εκεί που ετέντων’ ο παπάς τα χείλη να φιλήσει,

του ’κάστηκε πως έλειπε… παράδοξη ιστορία!…
απ’ το θρονί της το χρυσό η Δέσποινα Μαρία…
Ετρόμαξ ο καλόγερος… Στην πλάκα γονατίζει,
χτυπά το μέτωπο στη γη, παρακαλεί, δακρύζει…
Μεμιάς αστράφτ’ η εκκλησιά κι αισθάνετ’ ένα χέρι

οπού τον ανεσήκωνε… Μοσχοβολάει τ’ αγέρι…
Τα μάτια του άνοιξ’ ο παπάς… Στο κάτασπρό του γένι
το δάκρυ του έσταζε βροχή… Κοιτάζει… καθισμένη
στο θρόνο βλέπει την Κυρά, που του χαμογελούσε,
και το Παιδί που εχαίρετο και που τον ευλογούσε.

Σε ποιό καλύβι αγνώριστο, σε ποιά καρδιά θλιμμένη
να πέρασες τη νύχτα σου, Κυρά Φανερωμένη;
Ποιό μαραμένο λούλουδο η χάρη σου, Κυρούλα,
κρυφά κρυφά ν’ ανάστησε, σαν τ’ ουρανού δροσούλα;…

Η μάνη η δύστυχη ξυπνά και βλέπει το μωρό της
να παίζει με τα λούλουδα, χορτάτο, στο πλευρό της.
Κι απ’ το φτωχό το στήθος της δροσάτο, τυλωμένο,
να ρέει αδιάκοπα στη γη το γάλα ευλογημένο.
Την είχε κράξει μια φωνή και μια Κυρά Μεγάλη
της φάνηκε ότι εμάλαζε το έρμο της κεφάλι
και με γλυκάδ’ ανέκφραστη ότι έταζε στη χήρα
να στείλει χρυσή μοίρα.

Κοιτάζει ολόγυρα… Ψυχή!… Τί τάχα να συνέβη
κι εκεί δε φαίνεται κανείς;… Στο μοναστήρι ανέβη…
Στα πόδια πέφτει της Κυράς και με τα δάκρυά της
βρέχει το κόνισμά Της.

Το δρόμο παίρνει για να ’λθεί γοργά στο φτωχικό της
κι έχει μαζί της συντροφιά τ’ όμορφο τ’ όνειρό της·
σα να της έδινε φτερά, τόσο τρεχάτη επέρνα,
που αιμάτωνε τη φτέρνα.

Τη θύρα βλέπει διάπλατη… Σπρώχνει σκιαχτά το μάτι
μες στο κατώγι της να ιδεί… Στο τίμιο της κρεβάτι
ένας λεβέντης σιωπηλός μες στα χρυσά ντυμένος
προσμένει καθισμένος.

Εγνώρισε το Λάμπρο της… πετά στην αγκαλιά του…
του δείχνει το παιδάκι του… χορταίνει τα φιλιά του.
Και συ τους επαρέστεκες, εκεί σιμά κρυμμένη,
Κυρά Φανερωμένη.

[24 Ιουνίου 1871]


Σχετικά Θέματα:
Βυζαντινό, Χριστιανικό Μουσείο Αθηνών και το Ηλεκτρονικό (εικονικό) από τον υπολογιστή σας 
Το Βρετανικό μουσείο της βαρβαρότητας και το ιστορικό των κλεμμένων γλυπτών από τον Έλγιν





Συγγραφέας:
Περισσότερα Θέματα: , , ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)