Η βιοτή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου ήταν μια διαρκής υπόμνηση της αλήθειας σε όλα της τα επίπεδα της ζωής. Στην εποχή μας αυτό που λείπει από τη ζωή μας είναι η ζωντανή βίωσή της αλήθειας γιατί η αλήθεια είναι ο Χριστός.
Είμαστε αληθινοί στις σκέψεις μας, στα συναισθήματά μας, στους λόγους μας, στα «θέλω» μας, στη ζωή μας; Κάθε προσωπική παραχώρηση σε ζητήματα αλήθειας ακυρώνει την πρόνοια και την ευλογία του Θεού από την ζωή μας. Αυτό είναι κεφαλαιώδους σημασίας για τον προσωπικό μας αγώνα γιατί οριοθετεί τις γραμμές μεταξύ πίστης ή εμπιστοσύνης!
Άλλωστε, ο Θεός σπεύδει διαρκώς σε εμάς όπως λέει και το όνομά του [θεω=τρέχω, κινούμαι] δεν είναι στατικός και απρόσιτος! Ας τον εμπιστευτούμε και ας τον βάλουμε στην ζωή μας ολοκληρωτικά όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος! (απόσπ. από εδώ)
«Προστάτης θερμός, και μέγα καταφύγιον,
και σκέπη στεῤῥά, και ἀρωγός και ἔφορος,
ὑπάρχων ἡμῶν Πρόδρομε,
ἐξελοῦ ἀπό πάσης κακώσεως,
και μανίας ἐχθροῦ ἀπηνοῦς,
τούς ἐπιβοωμένους σου τό ὄνομα».[1]
Ο Άγιος Θεός αγαπημένοι μου αναγνώστριες/στες
ενεργεί μέσω των ανθρωπίνων ενεργειών.
Ευχαριστίες σε όλους και όλες.
Άγιε μου Ιωάννη Πρόδρομε και Βαπτιστά του Χριστού
Άγιε μου Ιωάννη Πρόδρομε και Βαπτιστά του Χριστού
γονατίζω, ασπάζομαι την Εικόνα σου και Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Η προσευχή της ευλογημένης αυτής
Που βοηθάει αδελφούς μέσα από την καρδιά της…
Και τον Παράδεισο ποθεί τόσο πολύ εκείνη,
σαν την Οσία Συγκλητική, στιγμή της δεν αφήνει,
να μην υμνεί τον Ουρανό και το Θεό Πατέρα,
αέναα δάκρυα χύνοντας εμπρός στην Πλατυτέρα…
Γι αυτήν την κόρη σου μιλώ Άγιε μου Ιωάννη,
Πρέσβευσε στον Δεσπότη μας!!
Μια δέησή σου φτάνει…
Να βρούν ξανά ανάπαυση οι τόσοι αδελφοί της,
Που καρτερούν τώρα καιρό …για μια ανάρτησή της !!!
Χαίρομαι με την χαρά σου ! Αδελφή μου! Καλόν αγώνα!
Νώντας Σκοπετέας: 28 Μαρτίου 2014 στις 7:03 μ.μ.
Νώντας Σκοπετέας: 28 Μαρτίου 2014 στις 7:03 μ.μ.
Οι εορτές του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου ολόκληρο το έτος:
«Άγιε μου Ιωάννη... Εσύ που υπήρξες τόσο μεγάλος νηστευτής, πρότυπο εγκράτειας, εσύ που είχες βρει το δρόμο για να τρέφεις το πνεύμα σου, για να εξυψώνεσαι σε ουράνια μήκη και πλάτη (διαθέσιμα για όλους μας), βοήθησέ με να κόβω έστω και μια μπουκίτσα από τα πλούσια εδέσματά μου -δείγμα τού λιμού της ψυχής μου! Χαίρομαι που ακούς τώρα αυτό τον ψαλμό. Όταν ήμουν μικρό παιδί 5 χρονών ο πατέρας μου, (ο πατήρ Διονύσιος) με το έμαθε για να το ψέλνω στην εκκλησία. Ήταν το πρώτο τροπάριο που έμαθα και έλεγα στην εκκλησία με την παιδική φωνούλα μου. Το λέμε λίγο πριν κοινωνήσουν οι πιστοί. Είναι σε μια πολύ ιερή στιγμή της Θείας Λειτουργίας γιαυτό και λέγεται αργά με μεγάλη ευλάβεια και σεβασμό.» π. Αθανάσιος Σκαρκαλάς
1. Κάθισμα Παρακλητικοῦ Κανόνος Γερασίμου Μικραγιαννανίτου (†1991),
«Ἑβδομαδάριον», σελ. 83] (απόσπ. από εδώ) sophia-ntrekou.gr
Δείτε σχετικά:
«Ἑβδομαδάριον», σελ. 83] (απόσπ. από εδώ) sophia-ntrekou.gr
Δείτε σχετικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου