Κάθε αληθινή αγάπη είναι σταυρωμένη.
Κάθε γνήσια αγάπη περνάει μέσα από την θυσία,
διαφορετικά είναι ένα ρομαντικό αφήγημα
Επιμέλεια, έρευνα Σοφία Ντρέκου,
(Sophia Drekou, BSc in Psychology)
Μια φοβερή επιθυμία εκκρεμεί μέσα μας. Εραστές του απολύτου και της τελειότητας. Γεννιόμαστε μαζί της, λες και κάποιος μας έπλασε γι' αυτήν και μόνο. Την ζητάμε παντού από το πρώτο μας κλάμα. Στους γονείς μας, στην παιδική αθωότητα και παντοδύναμη εφηβεία, στο έρωτα που ως άλλος παράδεισος μας υπόσχεται αιωνιότητα, για να βιώσουμε τελικά σε όλα αυτά την προδοσία και ματαίωση. Η φαντασία μας είναι παράδεισος μα η πραγματικότητα κόλαση. Είμαστε αδύναμοι αλλά και για μεγάλα πλασμένοι ταυτόχρονα. Γι' αυτό η επιθυμία μας λυγίζει κάτω από την ευθύνη.
Μια φοβερή επιθυμία εκκρεμεί μέσα μας. Εραστές του απολύτου και της τελειότητας. Γεννιόμαστε μαζί της, λες και κάποιος μας έπλασε γι' αυτήν και μόνο. Την ζητάμε παντού από το πρώτο μας κλάμα. Στους γονείς μας, στην παιδική αθωότητα και παντοδύναμη εφηβεία, στο έρωτα που ως άλλος παράδεισος μας υπόσχεται αιωνιότητα, για να βιώσουμε τελικά σε όλα αυτά την προδοσία και ματαίωση. Η φαντασία μας είναι παράδεισος μα η πραγματικότητα κόλαση. Είμαστε αδύναμοι αλλά και για μεγάλα πλασμένοι ταυτόχρονα. Γι' αυτό η επιθυμία μας λυγίζει κάτω από την ευθύνη.
Δεκάδες μικροί θάνατοι η ζωή. Νεκρά όνειρα και επιθυμίες προδομένες. Θρυμματισμένες ψυχές, κομματιασμένες σε χιλιάδες εσωτερικά κενά που ζητούν να γεμίσουν από την παρουσία του Άλλου. Ο θάνατος παντού μας απειλεί και εμείς γεννημένοι για ζωή, αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι αυτός είναι ο οριστικός προορισμός μας. Είμαστε αδύναμα όντα που διψάμε με κάθε μας κύτταρο την ανάσταση.
Η ανάσταση είναι αφύπνιση σε έναν άλλο τρόπο ζωής, στην ζωή του πνεύματος. Είναι η ολοκλήρωση της επιθυμίας που κατατρώει την ψυχή μας.
Ίσως η καλύτερη εικόνα για να καταλάβουμε την αφύπνιση και το άνοιγμα στο αλλιώς της ύπαρξης, είναι εκείνη που χρησιμοποιεί η Ντολτό στα γραπτά της, δηλαδή της ενδομήτριας ζωής που γίνεται γέννηση, «η ανάσταση για μένα είναι άφιξη στο κόσμο του πνεύματος. Σας δίνω μια άλλη εικόνα, είναι όπως όταν καταλάβαμε ότι η τωρινή ζωή μας εγκαινιάστηκε με τη γέννηση μας, την άφιξη μας, όταν γεννηθήκαμε, στο κόσμο των επίγειων πλασμάτων, στο δικό τους χώρο και χρόνο, αφού προηγουμένως είχαμε ζήσει στο ενδομήτριο κόσμο».
Ο Θεός μέσα από την Ανάσταση του Χριστού μας κλείνει το μάτι για το αλλιώς, το καινούργιο, το πέραν του τάφου. Υπάρχει μια έκπληξη ακόμη από πλευράς Του. Δεν τελειώνει το έργο με τον θάνατο, ίσως μάλιστα τότε επί της ουσίας ξεκινάει.
%20%CF%80%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%A1%CF%8E%CF%83%CE%BF%20%CE%B6%CF%89%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%20%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB%20%CE%9D%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%86%20Resurrection%20Painted%20by%20Mikhail%20Vasilevich%20Nesterov.jpg "Η Ανάσταση (1892) πίνακας από τον Ρώσο ζωγράφο Μιχαήλ Νεστέροφ Resurrection Painted by Mikhail Vasilevich Nesterov")
Η Ανάσταση (1892) πίνακας από τον Ρώσο ζωγράφο Μιχαήλ
Νεστέροφ - Resurrection Painted by Mikhail Vasilevich Nesterov
Θάνατος είναι ο φόβος
Θάνατος είναι ο φόβος που σου λέει δεν μπορείς, δεν αντέχεις δεν αξίζεις.
Ανάσταση είναι ο Χριστός που σου φωνάζει, μπορείς, αξίζεις, γίνεται να τα καταφέρεις.
Θάνατος είναι η απειλή της απελπισίας που σου λέει έως εδώ, τέλος.
Ανάσταση είναι ο Χριστός που σου λέει τίποτε δεν τελείωσε, όλα μπορούν να αρχίσουν πάλι, είσαι αιώνιος.
Θάνατος είναι η άρνηση της ζωής. Η καθημερινή δολοφονία των στιγμών μας.
Ανάσταση είναι ο Χριστός που χαρίζει άφθονη ζωή, φως και χαρά, μεταμορφώνει την καθημερινότητα σε ευχαριστία και ευγνωμοσύνη για ότι ζούμε, ότι λαμβάνουμε, ότι υπάρχει τώρα και αιώνια.
Θάνατος είναι ο φόβος να είμαστε ο εαυτός μας.
Ανάσταση είναι να συνδεθούμε με εκείνο που θέλησε ο Θεός να είμαστε και να γίνουμε.
Θάνατος είναι ο φόβος να ζήσουμε γιατί μπορεί να πονέσουμε.
Ανάσταση είναι ο Χριστός που σου λέει ότι κάθε Σταυρός μπορεί να γίνει Φως, κάθε τραύμα θαύμα.
Ζήσε σαν να μην υπάρχει θάνατος.
Ζήσε προτού πεθάνεις για να μην πεθάνεις όταν πεθάνεις.
Λέγε θα ζήσω κι ας νιώθεις ότι «πεθαίνεις», είσαι αιώνιος.
Φοβάσαι τον θάνατο γιατί δεν γνωρίζεις την Ανάσταση.
Φοβάσαι τον θάνατο γιατί τρέμεις την ζωή.
Φοβάσαι τον θάνατο γιατί δεν ζεις εσύ.
Επίτρεψε στο Θεό να ονειρευτεί μέσα σου νίκες και Αναστάσεις.
Επίτρεψε στο Θεό να σε βγάλει από το μνήμα των φόβων σου, να αναστήσει τις επιθυμίες της καρδιάς σου.
Πίστεψε ότι μπορείς, αξίζεις και θέλεις να γευτείς την Χαρά της Ανάστασης.
• ►ΔΕΙΤΕ: Αυτός που φοβάται δεν είσαι εσύ αλλά οι φόβοι εκείνων
Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ:
ΣΧΟΛΙO ΣΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ (20:19-20)
Fr. Gregory-Kroug, Resurrection Η εις Άδου κάθοδος», Εικόνα
του Ρώσου αγιογράφου p. Γρηγορίου Κρουγκ (1907-1969) εδώ
Icon of the Resurrection, located behind the altar in one of the small
side chapels at the Skete in Mesnil Saint-Denis where Fr Gregory lived.
Ανάσταση σημαίνει το φιλί
Στα κείμενα του Ευαγγελίου μετράμε έντεκα εμφανίσεις του Χριστού μετά την Ανάσταση προς τους μαθητές του. Όλες με ένα σκοπό: να τους βοηθήσει να πιστέψουν και να βεβαιωθούν για το γεγονός της Αναστάσεως. Έχει αξία να καταλάβουμε αυτή την προσπάθεια του Χριστού, διότι πιστοποιεί το γεγονός ότι η πίστη στην εν νεκρών Ανάσταση δεν είναι μια απλή υπόθεση διανοητικής παραδοχής. Η ανάσταση δεν χωνεύεται με το μυαλό, αλλά αποκαλύπτεται εν Αγίω Πνεύματι σε εκείνους που ειλικρινά αναζητούν τον Χριστό.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι σημερινοί άνθρωποι αποδέχονται την αξία και σημασία της διδασκαλίας του Χριστού αλλά δυσκολεύονται αφάνταστα να πιστέψουν ότι αναστήθηκε από τους νεκρούς. Εάν για τους μαθητές Του, που είχαν ζήσει μαζί Του, είχαν ακούσει τις θείες διδασκαλίες Του και είχαν βιώσει τα θαύματα Του ήταν τόσο δύσκολο να πιστέψουν στην ανάσταση (βλ. Λκ. 24:11· Μτ 28:17), φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι για όλους εμάς, τους σύγχρονους πιστούς που η πίστη μας δεν είναι δυνατή και συμπαγής αλλά ραγισμένη. Η πίστη, ωστόσο, δεν είναι απλά ανθρώπινη ενέργεια. Κυρίως και πρωτίστως είναι δωρεά του Αγίου Πνεύματος, αποκάλυψη του Θεού στον άνθρωπο.
Το γεγονός λοιπόν της Αναστάσεως του Χριστού, το οποίο είναι η βάση και το θεμέλιο της χριστιανικής πίστης και Εκκλησίας, «Εἰ δὲ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ πίστις ὑμῶν» (Α΄ Κορ. 15:17), δεν είναι αποτέλεσμα μιας λογικής και νοησιαρχικής παραδοχής, αλλά δωρεάς του Αγίου Πνεύματος. Δεν πιστεύει κάποιος επειδή μαθαίνει να απαγγέλει το Σύμβολο της Πίστεως, ως μια ιδεολογική διακήρυξη νοητικών σχημάτων, αλλά διότι η Χάρις του Αγίου Πνεύματος έχει ανοίξει την ύπαρξη του, σε μια ζωή ελευθερίας και χάριτος, εκτός και πέραν των ανθρώπινων ορίων.
Η πίστη είναι αποκάλυψη του Θεού στην ανθρώπινη καρδιά, η οποία σαφέστατα χρειάζεται την ανθρώπινη συνέργεια και συγκατάβαση, ως πράξη μετοχής και ελευθερίας, αλλά που σε καμία περίπτωση δεν αρκεί από μόνη της δίχως την παρουσία του Πνεύματος. Η σωτηρία δεν κερδίζεται αλλά δωρίζεται από τον Θεό. Ποια στιγμή αντιλήφθηκαν οι μαθητές ότι ο άνθρωπος που είχαν μπροστά τους ήταν ο Κύριος τους; Όταν ο Χριστός άρχισε να ερμηνεύει τις γραφές και να τεμαχίζει τον άρτο. Δηλαδή στην ερμηνεία του Λόγου και στην κλάση του Άρτου. Στη Θεία Ευχαριστία. Αυτό το γεγονός πιστοποιεί την παραπάνω θέση μας ότι η πίστη στην Ανάσταση είναι δωρεά του Αγίου Πνεύματος και όχι δικό μας κατόρθωμα.
Αξίζει να σταθούμε σε μια από τις πολλές αναστάσιμες εμφανίσεις του Χριστού προς τους μαθητές του που αναφέρεται στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη (20:19-20) και να συνάξουμε κάποια σημαντικά και ωφέλιμα συμπεράσματα.: «Την ίδια εκείνη μέρα, δηλαδή την πρώτη μέρα μετά το Σάββατο, όταν βράδιασε κι ενώ οι μαθητές ήταν συγκεντρωμένοι κάπου με κλειστές τις πόρτες, επειδή φοβούνταν τις ιουδαϊκές αρχές, ήρθε ο Ιησούς, στέκεται στη μέση και τους λέει: «Ειρήνη σ’ εσάς». Κι όταν το είπε αυτό, τους έδειξε τα χέρια και την πλευρά του. Οι μαθητές χάρηκαν που είδαν τον Κύριο».
Κατ’ αρχάς ας ξεκινήσουμε από την εικόνα των φοβισμένων μαθητών. Έχουν υποστεί ένα βαθύ τραύμα. Ο διδάσκαλός τους είναι νεκρός. Εκείνος στον οποίο πίστεψαν και άφησαν τα πάντα για να ακολουθήσουν δεν ζει, έχει πεθάνει και μάλιστα με τρόπο ατιμωτικό και φρικτό. Όλα τελείωσαν. Ο φόβος έχει κυριέψει τις υπάρξεις τους και κρύβονται σε διάφορα σπίτια φοβούμενοι συλλήψεις και διαπόμπευση. Εκεί ακριβώς λοιπόν, στο σπίτι που κρυβόντουσαν, στην κρυψώνα των φόβων και των ανασφαλειών τους, θα εμφανιστεί ανάμεσά τους ο Χριστός. Θα τους συναντήσει εκεί που βρίσκονται και όχι σε μια ιδεατή συνθήκη, αλλά στην πραγματικότητα τους, επειδή ο Θεός αγαπάει να μας συναντά στην αλήθεια μας όσο φρικτή κι εάν είναι αυτή. Εκείνο που αποστρέφεται δεν είναι το λάθος ή η αμαρτία μας, αλλά το ψέμα και η αλαζονεία μας, ιδιαιτέρως όταν αυτή φτιασιδώνεται με θρησκευτικό περίβλημα.
Η καθημερινότητα του βίου μας, με τις χαρές και λύπες της, με τις νίκες και ήττες της, είναι ο μόνο χώρος που ο Θεός εισέρχεται για να συναντηθεί μαζί μας. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι τον Θεό δεν τον τρομάζει η αμαρτία μας αλλά η αλαζονεία της αρετής μας. Η προσπάθεια να φανούμε κάτι άλλο από αυτό που στην πραγματικότητα είμαστε. Ο σπουδαίος Αμερικανός θεολόγος Stanley Hauerwas σε ένα βιβλίο του για την προσευχή (βλ. Prayers Plainly Spoken), αναφέρει ότι δεν θα μπορούσε να προσεύχεται με άλλο τρόπο, λέξεις και ύφος εκτός από εκείνο με το οποίο καθημερινά ζει και πολιτεύεται, διότι διαφορετικά θα ήταν ψεύτικος. Πώς μπορεί αλήθεια κάποιος να συναντήσει τον μόνο Αληθινό, όταν υποκρίνεται κάτι που δεν είναι; Πρέπει να γίνει απόλυτα ξεκάθαρο μέσα μας, ότι ο Θεός δεν ζητάει να γίνουμε αυτό που δεν είμαστε, αλλά να αποδεχθούμε αυτό που όντως είμαστε. Ο Θεός είναι πρόσωπο και μονάχα ως πρόσωπα μπορούμε να σχετιστούμε μαζί Του. Όσο περισσότερο είμαστε ο εαυτός μας, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες αυτής της συγκλονιστικής συνάντησης μαζί Του. Η γυμνότητα της αλήθεια μας είναι το μόνο ρούχο το οποίο μπορούμε να φοράμε ενώπιον του Θεού. Ο Νυμφίος Χριστός έρχεται μέσα στην νύχτα της ζωής μας, και ζητάει να φωτίσει τα σκοτάδια μας, με το ανέσπερο φως της Αναστάσεως Του.
Υπάρχει όμως κι έναν άλλος λόγος που ο αναστημένος Χριστός στέκεται ανάμεσα στους μαθητές του. Διότι με αυτόν τον τρόπο θέλει πάντες, όλοι να βιώσουν την εμπειρία της Αναστάσεως, να δουν και να γευθούν ότι είναι ένα αληθινό γεγονός. Δεν κρύβεται, αλλά φανερώνεται μπροστά σε όλους. Αυτή είναι μια εσχατολογική εικόνα. Ο Χριστός είναι Εκείνος που συνάσει και ενώνει τον διασκορπισμένο λαό του Θεού. Είναι Εκείνος που ενώνει την διαιρεμένη ανθρωπότητα αλλά και την κτίση ολάκερη. Στο πρόσωπο του ενώνονται τα πάντα. Επομένως ο Χριστός στέκεται ανάμεσα στους μαθητές ώστε με αυτόν τον τρόπο να φανερώσει ένα κάλεσμα και μια ένωση από την οποία κανείς δεν εξαιρείται. Πάντες θα ενωθούμε με το αναστημένο σώμα του Χριστού, κανείς δεν θα μείνει εκτός αυτής της ενώσεως, διότι ο Χριστός είναι το αρχέτυπο, η συμπερίληψη και ανακεφαλαίωση της σύνολης Δημιουργίας.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι αυτά τα φοβισμένα πλάσματα, που κρύβονται δια τον φόβο των Ιουδαίων (Ιω. 20:19), που δυσπιστούν και απορούν στα λεγόμενα των μυροφόρων γυναικών, μέσα σε λίγες μέρες θα μεταμορφωθούν σε μάρτυρες και ομολογητές της Αναστάσεως. Θα κηρύξουν το Ευαγγέλιο και θα σταθούν με παρρησία μπροστά σε ισχυρούς βασιλείς και εξουσίες. Θα αντιμετωπίσουν φρικτά βασανιστήρια και απειλές, και στο τέλος οι περισσότεροι θα δώσουν τη ζωή τους για να υποστηρίξουν την Ανάσταση του Χριστού. Τι άλλαξε; Τι ήταν εκείνο που σκόρπισε τον φόβο και έφερε ακλόνητη πίστη και παρρησία στη ζωή τους; Σαφέστατα η εμπειρία της Αναστάσεως. Ο Χριστός εμφανιζόμενος ανάμεσα τους, τους δίνει την Ειρήνη Του: «καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν». Χαρίζει την αναγεννητική δύναμη και παρουσία του Αγίου Πνεύματος μέσα στις καρδιές τους, σκορπίζοντας τον φόβο και φέρνοντας την πίστη και την ελπίδα. Οι μαθητές είδαν, μίλησαν και ακούμπησαν τον αναστημένο Χριστό. Η ανάσταση Του ήταν αλήθεια. Είχε εγερθεί εκ των νεκρών. Στο πρόσωπο του η ζωή είχε νικήσει τον θάνατο.
Ο Χριστός σ’ αυτή τη συνάντηση με τους μαθητές θα κάνει και μια άλλη κίνηση που έχει το δικό της βαθύ συμβολισμό. Θα τους δείξει τις πληγές και τα σημάδια της θυσίας του. Τι χρειάζεται αυτή η κίνηση; Είναι ο ίδιος ζωντανός ανάμεσα τους, γιατί χρειάζεται να φανερώσει τις πληγές του Σταυρού; Η πράξη αυτή του Χριστού γίνεται διότι θέλει να σκορπίσει και την τελευταία ελάχιστη αμφιβολία των μαθητών ότι μπορεί να μην είναι Εκείνος, ότι ίσως είναι ένα φάντασμα, μια ψευδαίσθηση της προσδοκίας τους. Με την κίνηση Του να δείξει τις πληγές του Σταυρού είναι σαν να τους φωνάζει: δείτε εγώ είμαι, ο Κύριος σας ορίστε τα σημάδια της αγάπης και της θυσίας μου. Κάθε αληθινή αγάπη είναι σταυρωμένη. Κάθε γνήσια αγάπη περνάει μέσα από την θυσία, διαφορετικά είναι ένα ρομαντικό αφήγημα ή μια νόθα ιδεολογία.
Ο Χριστός τους καλεί να κοιτάξουν τις πληγές Του, τα σημάδια του Σταυρού, και μέσα εκεί να δουν τις αμαρτίες του κόσμου, όλο το κακό και την αδικία, που όμως δεν μπόρεσε να νικήσει και να καταστρέψει το σχέδιο του Θεού. Ας μην ξεχνάμε ότι η ανάσταση δεν είναι ένα ορθολογικό ιστορικό παράγωγο. Δεν ήρθε ως φυσική συνέχεια. Αλλά ως παράδοξο, έκπληξη και ολική ανατροπή του Θεού σε μια ιστορία μίσους και κακίας. Με την προδοσία και τη δίκη του Χριστού, με τα μαρτύρια και τον σταυρικό Του θάνατο, φαινομενικά το κακό κυριαρχεί. Όμως ο Θεός δεν έχει πει την τελευταία λέξη. Η ανάσταση είναι η απάντηση του Θεού στο κακό και την αδικία, στο θάνατο και την απειλή του μηδενός. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο, κανείς σταυρωμένος της ιστορίας να μην μείνει δίχως ανάσταση. Πάντες στο πρόσωπο του Αναστημένου Χριστού να γευθούν την αιώνια βασιλεία του Θεού, βασίλεια αγάπης, χαράς και ενότητας. Δίχως πόνο και δάκρυ, δίχως την αγωνία της απώλειας.
Γιατί Ανάσταση σημαίνει να μπορώ να σε φιλώ και να σ’ αγκαλιάζω δίχως ο θάνατος να τρυπώνει από τις χαραμάδες των χεριών μου. Ανάσταση σημαίνει το φιλί να πάρει και πάλι την γεύση που είχε πριν την προδοσία. Ανάσταση σημαίνει να πάρουμε πίσω όσα ύπουλα έκλεψε ο θάνατος από το βλέμμα μας. Όλους εκείνους και εκείνα που βίαια μας στέρησε, πρόσωπα και πράγματα, στιγμές και σιωπές, δειλινά και χαραυγές. Ανάσταση σημαίνει δικαιοσύνη για όλους τους σταυρωμένους της γης.
Το βράδυ της Ανάστασης, εκεί στις εκκλησιές, στα κεριά και τις αγκαλιές ο θάνατος υποκύπτει. Ο Χριστός σκορπά το φως και την ελπίδα σε στήθη βαριά ως μνήματα. Κατεβαίνει στον Άδη της καρδιάς, στην πιο σκοτεινή ώρα της ψυχής μας, λίγο πριν την ολική απόγνωση, και κηρύττει ότι η ζωή κέρδισε τον θάνατο. Ο Χριστός γίνεται η απαρχή της αιώνιας βασιλείας Του Θεού. «Χριστός Ανέστη» ακούγεται ως ιαχή αιώνιας νίκης απέναντι στο θάνατο, που πλέον δεν θα μπορεί να χαλάσει εκείνο που θα κτίσει η αγάπη.
The Resurrection, painting by Lars Gerdmar
Ανάσταση σημαίνει...
Ανάσταση σημαίνει να μπορώ να σ’ αγκαλιάζω δίχως ο θάνατος να τρυπώνει από τις χαραμάδες των χεριών μου.
Ανάσταση σημαίνει το φιλί να πάρει και πάλι την γεύση που είχε πριν την προδοσία.
Ανάσταση σημαίνει να μην έχουν ρυτίδες οι αντοχές και οι ελπίδες μου και τα βράδια να μπορώ να πω καληνύχτα δίχως να φοβάμαι τις απώλειες που θα φέρει το ξημέρωμα.
Ανάσταση σημαίνει να πάρουμε πίσω ότι ύπουλα ο θάνατος έκλεψε από το βλέμμα μας. Όλους εκείνους και εκείνα που βίαια μας στέρησε, πρόσωπα και πράγματα, στιγμές και σιωπές, δειλινά και χαραυγές.
Ανάσταση σημαίνει δικαιοσύνη για όλους τους σταυρωμένους της γης.
Ανάσταση σημαίνει να μην μπορώ να ζήσω δίχως την παρουσία του άλλου.
Ανάσταση σημαίνει να επιλέγω το φως, την χαρά και όχι την γκρίνια και μιζέρια. Να μένω στην ουσία της ζωής και όχι στην επιφάνεια της επικαιρότητας.
Ανάσταση σημαίνει χαίρομαι και να αξιολογώ αυτά που έχω δίχως να ζουμάρω σε εκείνα που λείπουν. Πριν ψάξω τι μου λείπει ας κοιτάξω τι έχω.
Ανάσταση σημαίνει, να ζω με ευχαριστία και δοξολογία ακόμη κι όταν αυτά που συμβαίνουν ξεπερνάνε τις δικές μου ερμηνείες.
Ανάσταση σημαίνει να κατεβαίνω στην καρδιά μου που είναι γεμάτη φως Θεού και όχι να εγκλωβίζομαι στο νου και στις σκέψεις μου.
Ανάσταση σημαίνει να ησυχάζω, να βαθαίνω στην χαρά που μου χαρίζει η προσευχή και να μην σκορπάω δίχως επίγνωση την ζωή μου.
Ανάσταση σημαίνει να είμαι παρόν σε ότι κάνω. Να αισθάνομαι, να ακούω, να γεύομαι, να μυρίζω, να αγγίζω, να υπάρχω.
Ανάσταση σημαίνει να βιώνω την νίκη επί του θανάτου, το πέρασμα στην ζωή του Θεού, στο φως, στην βασιλεία της αγάπης, κάθε μέρα λίγο λίγο, στην καθημερινότητα μου.
Ανάσταση σημαίνει να βλέπω από τώρα μέσα στο φως της αιωνιότητας, στο φως της Αγάπης του Θεού, τα πρόσωπα των αγαπημένων μου που έφυγαν νωρίς και άδειασε η αγκαλιά μου. Αργά ή γρήγορα θα είμαστε για πάντα μαζί.
Ο Χριστός σκορπά το φως και την ελπίδα σε στήθη βαριά ως μνήματα. Κατεβαίνει στο Άδη της καρδιάς, στην πιο σκοτεινή ώρα της ψυχής μας, λίγο πριν την ολική απόγνωση, και κηρύττει ότι η ζωή κέρδισε τον θάνατο.
Ο Χριστός γίνεται η απαρχή της βασιλείας Του Θεού. «Χριστός Ανέστη» θα ακουστεί ως ιαχή αιώνιας νίκης απέναντι στο θάνατο, που πλέον δεν θα μπορεί να χαλάσει τα πιο όμορφα ταξίδια της ψυχής μας.
Στα πιο βαθιά σκοτάδια εισήλθε το Φως
Abstract art. Colorful painting art of the empty tomb
of Jesus. Christian illustration from Generative AI
Είναι κάτι ψυχές που σήμερα το βράδυ δεν θα κατέβουν από τον Σταυρό. Που δεν μπορούν να συμμεριστούν την χαρά της Αναστάσεως. Θέλουν μα δεν σκάει το γέλιο στα χείλη τους.
Θέλω να τους πω λοιπόν ότι όλοι μας έχουμε περάσει παρόμοιες αν όχι και ίδιες καταστάσεις. Τότε που όλα μύριζαν κόλαση και δυσκολευόμαστε να βρούμε το άρωμα του παραδείσου, να αναπνεύσουν άνοιξη τα μέσα μας. Τότε που ο πόνος σαν βαθύ πέπλο κύκλωνε την ψυχή και η χαρά των πολλών μας κούραζε. Είναι οι στιγμές αυτές που λες, μακάρι να ερχόταν ένας να μου πει, ότι κι αυτός πονάει, να μοιάσουμε, να μιλήσουμε, να συνεννοηθούμε, να μην νιώθω μόνος σε αυτό το σκοτάδι.
Σας καταλαβαίνω. Όμως ένα πράγμα θέλω να θυμάστε και να είστε βέβαιοι γι' αυτό, ότι ο Σταυρός θα γίνει Ανάσταση. Θα έρθει η μέρα που θα γελάσετε πάλι και θα χαρείτε. Τώρα μοιάζει μακρινό, αλλά θα γίνει, να το θυμάστε.
Η Ανάσταση του Χριστού είναι η νίκη της ζωής απέναντι στον θάνατο. Ο θάνατος, και το κακό σήμερα δέχονται πλήγμα αφού η παντοδυναμία τους, η απειλή τους τερματίζει. Πλέον και στα πιο βαθιά σκοτάδια εισήλθε το Φως. Και στις πιο δύσκολες στιγμές φάνηκε η ελπίδα. Εκεί που όλα μοιάζουν νεκρά χωρά ξανά η ζωή, το νόημα, η ανάσταση. Μετά Χριστό τίποτε πλέον, δεν μπορεί να νικήσει την ζωή. Όσο, μα όσο κι αν αργεί, θα ξημερώσει...
Λίγο πριν την Ανάσταση....
Απόψε σε όλες τις χριστιανικές εκκλησίες θα στηθεί ένα απίστευτο γλέντι χαράς. Χιλιάδες άνθρωποι θα συνομολογήσουν ότι ο θάνατος νικήθηκε. Ο Χριστός αναστήθηκε. Ας είμαστε όμως ειλικρινείς, απόψε είναι η πιο δύσκολη στιγμή για την ανθρώπινη ύπαρξη, να πιστέψει δηλαδή και να ομολογήσει, ότι ο Χριστός νίκησε τον θάνατο, και ως εκ τούτου, το παιδί, ο σύζυγος, η μάνα και ο πατέρας μας, δεν θα εξαφανιστούν στο μηδέν της ανυπαρξίας, αλλά θα ζήσουμε όλοι μαζί αιώνια.
Είναι πολύ εύκολο ή εάν θέλετε γοητευτικό να πιστεύεις στην διδασκαλία του Χριστού περί αγάπης, ειρήνης και δικαιοσύνης, αλλά είναι απίστευτα δύσκολο να κάνεις το άλμα της πίστεως, και να πιστέψεις στην Ανάσταση Του, και μάλιστα την ανάσταση των νεκρών.
Αυτή όμως είναι η ουσία του μηνύματος και της παρουσίας του Χριστού στον κόσμο, να νικήσει τον θάνατο φανερώνοντας την σταυροαναστάσιμη ουσία της ζωής. Μπορεί μόνος του ο άνθρωπος να πιστέψει στην Ανάσταση; Όχι. Η πίστη είναι δώρο του Θεού, δωρεά της αγάπης Του σε εκείνους που Τον αναζητούν.
«Δεν είναι μια εύκολη πίστη αυτή, μη γελιόμαστε, μην κρυβόμαστε, μην κοροϊδεύουμε εαυτούς και αλλήλους. Είναι δύσκολη υπόθεση η πίστη, πρέπει να σου δωρηθεί από τον Θεό. Ναι, είναι δώρο. Στη χριστιανική σκέψη και παράδοση γίνεται η ουσιώδης διάκριση μεταξύ ομολογίας και πίστεως. Ομολογώ σημαίνει ότι αναγνωρίζω τις βασικές αλήθειες της χριστιανικής αποκάλυψης. Το να φτάσω να τις πιστεύω, να γίνει αυτή η ομολογία πίστη, αυτό δεν είναι ανθρώπινο κατόρθωμα. Είναι ένα δώρο του Θεού σε εκείνον βεβαίως που το αποζητάει».
Ας μην ξεχνάμε ότι η πίστη είναι παραίτηση από τις ψευδαισθήσεις του "εγώ" και άνοιγμα εμπιστοσύνης στο Θεό. Οπότε η αναγκαιότητα της φύσης μου, με οδηγεί στην απιστία αλλά η δίψα για ελευθερία μου φανερώνει τον δρόμο της πίστεως.
Επιμέλεια, έρευνα, πηγή: Αέναη επΑνάσταση
Λατρεύει το ροκ και δεν του αρέσει το σταριλίκι.
Ως συγγραφέας και ομιλητής ασχολείται με θέματα πνευματικής αυτογνωσίας και θεραπείας που έχουν βάση τους την ορθόδοξη χριστιανική πνευματικότητα, καθώς και τις σύγχρονες σχολές ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας, προσωπικής εξέλιξης και Life Coaching. Έχει συγγράψει πολλά βιβλία, ενώ έχει συμμετάσχει με κείμενα του σε αρκετούς συλλογικούς τόμους. Έργα και ομιλίες του έχουν μεταφραστεί στα ρωσικά, τα ρουμανικά, τα βουλγαρικά, τα γεωργιανά και τα ουγγρικά.
Σήμερα ζει στη νότια Κρήτη, στο χωριό Πύργος Μονοφατσίου, και είναι εφημέριος στην Ενορία Αγίας Ειρήνης Πύργου της Ι.Μ. Γορτύνης και Αρκαδίας. Είναι έγγαμος και έχει τρία παιδιά. Βιβλία του π. Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Βίντεο με τον π. Χαράλαμπο (Λίβυο) Παπαδόπουλο:
Πώς η καθημερινότητά μας γίνεται αναστάσιμη (π. Λίβυος)
Ως συγγραφέας και ομιλητής ασχολείται με θέματα πνευματικής αυτογνωσίας και θεραπείας που έχουν βάση τους την ορθόδοξη χριστιανική πνευματικότητα, καθώς και τις σύγχρονες σχολές ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας, προσωπικής εξέλιξης και Life Coaching. Έχει συγγράψει πολλά βιβλία, ενώ έχει συμμετάσχει με κείμενα του σε αρκετούς συλλογικούς τόμους. Έργα και ομιλίες του έχουν μεταφραστεί στα ρωσικά, τα ρουμανικά, τα βουλγαρικά, τα γεωργιανά και τα ουγγρικά.
Σήμερα ζει στη νότια Κρήτη, στο χωριό Πύργος Μονοφατσίου, και είναι εφημέριος στην Ενορία Αγίας Ειρήνης Πύργου της Ι.Μ. Γορτύνης και Αρκαδίας. Είναι έγγαμος και έχει τρία παιδιά. Βιβλία του π. Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Βίντεο με τον π. Χαράλαμπο (Λίβυο) Παπαδόπουλο:
Πώς η καθημερινότητά μας γίνεται αναστάσιμη (π. Λίβυος)
Ανάσταση και καθημερινότητα. Πως η Ανάσταση
Του Χριστού ενσαρκώνεται στο καθημερινό μας βίο;
π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος - YouTube
• Εραστές του απολύτου και της τελειότητας. π. Λίβυος 26 Απριλίου 2019
• Στα πιο βαθιά σκοτάδια εισήλθε το Φως: π. Λίβυος 18 Απριλίου 2020
• Ανάσταση και καθημερινότητα: Πως η Ανάσταση του Χριστού ενσαρκώνεται στο καθημερινό μας βίο. π. Λίβυος 8 Μαΐου 2020
• Θάνατος είναι ο φόβος: π. Λίβυος 23 Απριλίου
• Ανάσταση σημαίνει το φιλί. Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ: ΣΧΟΛΙO ΣΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ (20:19-20) π. Λίβυος 3 Μαΐου 2021
• Ανάσταση σημαίνει το φιλί
• Ανάσταση σημαίνει... Απόψε το βράδυ, εκεί στις εκκλησιές, στα κεριά και τις αγκαλιές ο θάνατος θα υποκύψει. π. Λίβυος 20 Απριλίου 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου