«Και πού να ρίξω το μεγάλο μου καημό... όπου θ’ ανοίξει η γης, θ’ ανοίξει η γης... και θα ραΐσει το βουνό». Αυτός ο στίχος του ποιητή και το παρακάτω μουσικό θέμα, ήρθε στο νου μου αδελφέ μου και φίλε μου Κυριάκο, όταν μου έδωσες το καρδιακό και πανέμορφο ποίημά σου, γράφοντάς μου: «Το έγραψα την ημέρα που το ζήτησες, είχα πολύ καιρό να γράψω κάτι, οπότε σου το αφιερώνω.» Σ' ευχαριστώ από καρδιάς για την αφιέρωση και συγκίνηση που μου πρόσφερες και που θα μου προσφέρεις κάθε φορά που θα το διαβάζω.
Σοφία Ντρέκου
Σοφία Ντρέκου
Επικήδειος ενός έρωτα
Με ξέχασες...
Λησμόνησες πως μέτραγα τα βήματά
σάν ξεμακραίνω μή χαθεί,
ο ήχος της ανάσας σου στ' αυτιά μου.
Κι έτσι θα χαθώ μια παγωμένη βραδυά.
Κάποια νυχτιά απ' αυτές
που τ' αστέρια ζευγαρώνουν
με λαχτάρα στ' ουρανού τη σιγή.
Να ζεσταθούν, ν' αγαπηθούν,
να διώξουνε τη μοναξιά.
Στάχυα που κρύβουν τις σκιές
σαν τα φυσάει βοριάς,
προσκυνώντας στο λύγισμα
του έρωτα την αυταπάρνηση,
της λύπης τη χαρά.
Καρπός της αγάπης τους το φως
που πέφτοντας θα λούσει τη γη
φωτίζοντας το πικραμένο μου κορμί.
Νεκρό...
Μιας ανήλεης ήττας το θύμα.
Και τότε λυπημένη θα πεις, τί κρίμα.
μια ευχή... Καλό παράδεισο ας έχει.
Κι ένα δάκρυ ίσως κυλήσει,
ποτίσει το κρύο μου χώμα,
στερνή κατοικία...
Μ' άν η καρδιά σου
μια σταγόνα της αγάπης μου ζηλέψει,
η μετάνοια της αδιαφορίας σου
θα γίνει προσευχή.
Σπόρος του πόθου, να βρεθούμε ξανά.
σε μιαν άλλη ζωή. Τα όνειρά σου,
καταφυγή θα γίνουν πια της ερημιάς σου.
Κι ένα δεντρί...
που ολοένα θα ψηλώνει και ρίζα του θά 'μαι
θα σου θυμίζει πως υπήρξα, πως έζησα
μεγαλώνοντας την αγάπη μου για σένα.
Αντίο, εμείς δεν θα ξεχαστούμε ποτέ...
διςαδιακρητος 2015
Αγαπητέ μου φίλε και ποιητή
του έρωτα Κυριάκο,
του έρωτα Κυριάκο,
σου αφιερώνω κι εγώ ένα ιδιαιτέρως
Σχετικά θέματα:
FaceBook Διάλογοι:
Κυριάκος Σαμαράς: Πρέπει να γραφτεί κάτι μόνο για να αποδώσει φόρο τιμής σ' αυτό το μουσικό κομμάτι, είναι κάτι μοναδικό, μαγικό, μια σταγόνα που μπορεί να ξεχωρίσει σε μια θάλασσα. Ευχαριστώ σοφία που διάλεξες αυτή τη μουσική για να πλαισιώσεις το πόνημά μου, δεν θα υπάρξει καλύτερο. 12 Αυγούστου 2015 στις 11:09 μ.μ
Σοφία Ντρέκου: Κυριάκο μου, σ'ευχαριστώ πολύ που συμμερίστηκες θετικά την μουσική μου προτίμηση της οποίας πολύ με αναπαύει! Πάρε κι αυτό που ακούω τώρα αφιερωμένο. 12 Αυγούστου 2015 στις 11:16 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Κυριάκο μου, σ' ευχαριστώ που συμμερίστηκες θετικά την μουσική μου προτίμηση της οποίας πολύ με αναπαύει! Πάρε κι αυτό που ακούω τώρα αφιερωμένο. 12 Αυγούστου στις 11:16 μ.μ.
Κυριάκος Σαμαράς: Σα να μιλούν οι σπηλιές, οι ψυχές μεταξύ τους κι έχουν τόσες ιστορίες να πούν. Οι νότες είναι βγαλμένες απ' τις ηρωικές κραυγές, και τα γυρίσματα... τα όνειρα που γύρισαν χαμένα, ή προδομένα.. 12 Αυγούστου στις 11:25 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Κυριάκο μας!!! Ποιητική περιγραφή της ψυχής, βγαλμένη στου πόνου της ανάμνησης το γύρισμα! 12 Αυγούστου στις 11:28 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Ευχαριστούμε για την ποιητική βραδυά Κυριάκο μας · 12 Αυγούστου 2015
Θεοδώρα Αλεξάνδρου: Σας ευχαριστούμε Σοφία και Κυριάκο! Οι στίχοι, η μουσική, η παρουσίαση, εξαιρετικά. Σοφία, οι αναρτήσεις σου με τιμούν. Μπράβο φίλε μου Κυριάκο! Να μας χαρίζεις συχνότερα, τόσο όμορφους στίχους!· 12 Αυγούστου 2015
ιφιγένεια γεωργιάδου: θα σου θυμίζει πως υπήρξα, πως έζησα μεγαλώνοντας την αγάπη μου για σένα. >>> Sophia φώς ηρωϊκό μοναδικό ανυπέρβλητο.....· 12 Αυγούστου 2015
Tolis Zavitz: Από τη δημοτική ποίηση:
ΚΑΪΜΟΙ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Αδύνατό ειναι μια καρδιά σαν πληγωθή να γιάνη,
μοιάζει δεντρί που μαραθή και πλιο καρπό δεν κάνει.
Αν αποθάνω γω για σε, ο κόσμος τι θα λέη;
Πρώτα τον εφαρμάκωσε κ' ύστερα τόνε κλαίει.
Από μικρός σ' εφύτεψα μεσ' της καρδιάς τα βάθη,
κ' είν' ο καρπός οπού τρυγώ, καϊμοί, πληγαίς και πάθη.
Απ' το δεντρί που θάρρεψες να φας απ' τον καρπό του,
μη μυριστής τα φύλλα του και πάρης τον καϊμό του.
Για ιδές εκείνο το βουνό, οπού άναψε και καίγει,
κάποιος αγάπη νέχασε και κάθεται και κλαίγει.
Δεν είν' ο έρωτας ανθός μαζί του για να παίξης,
μόν' είναι βάτος μ' αγκαθιαίς κι' αλίμονο σου αν μπλέξης.
Δεν είναι πόνος να πονή, πόνος να θανατώνη
σαν την αγάπη την κρυφή, που δεν ξεφανερώνει.
Δίχως χιόνια χιονίζουμαι, δίχως βροχαίς βροχιούμαι,
δίχως μαχαίρια σφάζουμαι, όντας σε συλλογιοϋμαι.
Εγέρασαν τα πάθη μου σαν του Χελμού το χιόνι,
π' όσο να λειώση το παλιό καινούριο το πλακώνει.
Εγώ είμ' εκείνο το πουλί που 'ς τη φωτιά σιμώνω,
καίγουμαι, στάχτη γίνουμαι και πάλι ξανανιώνω.
Εγώ λεγα κ' η μέλισσα πως είν' καλό πουλάκι,
μ' αυτή έχει μέσα το γλυκό και απόξω το φαρμάκι.
Έξαφνα μ' επλακώσανε βρονταίς κι' αστροπελέκια,
και μ' ασηκώσανε το νου τα μάτια τα γυναίκεια.
Έχασα τοις ελπίδες μου σαν του δεντρού τα φύλλα,
οπού τα παίρνει ο άνεμος και μένουνε τα ξύλα.
Η αγάπη βράχους κατελεί και τα θεριά μερώνει,
κ' εγώ την έχω 'ς την καρδιά, γι' αυτό με θανατώνει.
Η μάννα σου 'ς τον ύπνο της, 'ς ονειροφαντασιά της,
είδε να γεννηθή δαυλός να κάψη την καρδιά της.
Θάλασσα, οπ' όλα τα νερά και τα ποτάμια πίνεις,
και τα δικά μου δάκρυα πιε, πλατύτερη να γίνης.
Με της αγάπης τη φωτιά όποιος καή, δε γιαίνει,
μ' α γιάνη και καμιά φορά, πάλε σημάδι μένει.
Μ' οντέ σου θέλω θυμηθώ με τα θεριά μαλώνω,
και με τσοι δράκους πολεμώ, και σα σε δω μερώνω.
Ο ήλιος βασιλεύει, κ' η ημέρα σώνεται
κι' ο νους μου 'ς το κεφάλι δε συμμαζώνεται.
Όλα τα δέντρα την αυγή δροσιά είναι γιομισμένα,
και μένα τα ματάκια μου με δάκρυα βουρκωμένα.
Ο ύπνος περιφέρνεται 'ς την κλίνη μου ναπάνω,
κλειστά τα μάτια σε θωρώ, ανοίω τα, σε χάνω.
Πάντοτε τρέχω για να βρω βοτάνι για να γιάνω,
και το βοτάνι τό χει οχτρός, που θέλει να πεθάνω.
Σα μου τον ήπηρες το νου, πάρε με σκιας και μένα,
κ' είντα με θέλει κουζουλό η μάννα που μ' εγέννα;
Τι να σου πω; τι να μου πης; Εσύ καλά γνωρίζεις,
και την ψυχή μ' και την καρδιά μ' εσύ με την ορίζεις.
Τα βότανα, τα γιατρικά μόν' το κορμί γιατρεύουν,
μα οι πληγαίς, πού 'χ' η καρδιά, άλλο γιατρό γυρεύουν.
Τα χιόνια και τα κρούσταλλα φέρνουνε τα χαλάζια,
τα δάκρυα κ' οι αναστεναγμοί φέρνουνε τα μαράζια.
Της θάλασσας τα κύματα τρέχω και δεν τρομάζω,
κι' ότα σε συλλογίζωμαι τρέμω κι' αναστενάζω.
Το μήλο νείναι κόκκινο κ' έχει και τη θωριά του,
μα κείνο έχει σάρακα και τρώει την καρδιά του.
Το πληγωμένο στήθος μου πονεί, μα δεν το λέει,
ταχείλι μου κι' αν τραγουδή, μέσα η καρδιά μου κλαίει.
Ωσάν η νύχτα η σκοτεινή, π' όλα τα κάνει μαύρα,
έτσ' είναι όλα 'ς την καρδιά, σαν τη πλακώση η λαύρα.
Ως τρέμουν τ' άστρα τ' ουρανού, όντε θα ξημερώση,
τρέμει κ' έμέ η καρδούλα μου, όντε θα σ' αντάμωση.· 12 Αυγούστου 2015
Nicholas Michaloliakos Ν.Ι.Μιχαλολιάκος: Συναρπαστικό το δημοτικό αυτό Tolis Zavits !! Ευχαριστοῦμε ! Ευχαριστοῦμε και σένα Sophia που μας ἒκανες κοινωνούς αυτῆς τῆς πολλά υποσχομένης ποιητικῆς ευαισθησίας του Κυριάκου!· 12 Αυγούστου 2015
Κυριακος Σαμαρας Πολύ ωραία η παρουσίαση, ευχαριστούμε Σοφία!· 12 Αυγούστου 2015
Κώστας Καραβίδας: ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ..... ΧΤΥΠΗΣΕΣ ΦΛΕΒΑ , ΣΟΦΙΑ...... :) · 12 Αυγούστου 2015
Ioannidou Maria: Χαίρε αγαπημένη Σοφία !!! Λειβαδίτης Παρασκευή Βράδυ!!! Το περίμενα μεταμεσονύκτια!! Εξαιρετικό !! Ξέρεις η <<αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι>> να ακολουθεί εδώ και χρόνια!!!· 12 Αυγούστου 2015
Σοφία Ντρέκου: Εμπνευσμένη από το ποίημα του Κυριακος Σαμαρας έγραψα την εισαγωγή με Λειβαδίτη.· 5 χρόνια
Zachariou Christos: η μετάνοια της αδιαφορίας σου θα γίνει προσευχή. Σπόρος του πόθου, να βρεθούμε ξανά σε μιαν άλλη ζωή. .... Εξαίρετο!!!. Εύγε Κυριάκος και Σοφία Χαίρε κα Ιφιγένεια και όλη η έμορφη γειτονιά.· 12 Αυγούστου 2015
Κυριακος Σαμαρας: Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, δεν υπάρχει Σοφία πιο όμορφο μουσικό κομμάτι για να περιγράψει με ήχους τον επικήδειο μιας απώλειας, εμπνευσμένο πολύ· 12 Αυγούστου 2015
Σοφία Ντρέκου: Κυριάκο μας, ευχαριστούμε πολύ!!· 12 Αυγούστου 2015
Σοφία Ντρέκου: Επίσης σας ευχαριστώ όλους και όλες για τα σχόλιά σας που με ανακουφίζουν και μου δίνουν ώθηση για κάτι καλύτερο κάθε φορά.· 12 Αυγούστου 2015
Σοφία Ντρέκου: Ναι ο καλός μου αδελφός ο Κυριάκος. Μα γι'αυτό μου βγήκε έμπνευση και έδεσα το ποίημά του με εισαγωγή και μουσική και φώτο. ΚΙ όπως λέει και ο Κυριάκος η όλη ενορχήστρωση του άρεσε πολύ!!· 12 Αυγούστου 2015
Τσίτσος Βασίλειος: Κι αν με ρωτήσετε γιατί μ΄αρέσουν τα κλαρίνα είναι γιατί στις μέρες μας σπανίζουνε και εκείνα ...αν με ρωτήσετε γιατί ο έρωτας μ' αρέσει είναι γιατί ο έρωτας τα θέλει όλα στη μέση, κι αν με βλέπεις να θρηνώ σε κάποιον τάφο επάνω , μη με ρωτήσεις άσε με , τα λογικά μου χάνω...· 12 Αυγούστου 2015
Σοφία Ντρέκου: Βασίλη μου, είσαι αποκάλυψη!!!· 12 Αυγούστου 2015
Τσίτσος Βασίλειος και πίσω από αυτό που ήταν κρυμμένο και το αποκάλυψα για να φανεί είσαι Εσύ ...· 12 Αυγούστου 2015
Maria Karagouni: Σοφία μου ευχαριστώ πολύ,πολύ όμορφο το ποίημα του φίλου μας Κυριάκου!!!· 12 Αυγούστου 2015
Κερασία Παπαθανασίου: Σοφία και Κυριάκο πολλά- πολλά συγχαρητήρια.
Πολύ νοσταλγικό!!· 12 Αυγούστου 2015
Στυλιανος Ματθαιου .................Αυτό δεν είναι επικήδειος.....Είναι εκταφή........!· 5 χρόνια
Theo Sav Υπέροχο ποίημα...αλλά γιατί επικήδειος??? Είναι τόσο συγκινητικό τόσο ωραίο !!!!! Σ`ευχαριστω πολύ αγαπημένη μου Σοφη μου Σοφία για την αγάπη και το όμορφο άκουσμα !!! Ευχαριστούμε και τον Γλυκό Ποιητή του Έρωτα !!! Να έχετε μια πανέμορφη μέρα με χαρά!!!! Φιλάκια πολλά-πολλά με αγάπη !!!! <3 a="" href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=722805767816661&set=a.153645294732714&type=3&comment_id=724961884267716">5 χρόνια
Στυλιανος Ματθαιου .................Αυτό δεν είναι επικήδειος.....Είναι εκταφή........!· 5 χρόνια
Theo Sav Υπέροχο ποίημα...αλλά γιατί επικήδειος??? Είναι τόσο συγκινητικό τόσο ωραίο !!!!! Σ`ευχαριστω πολύ αγαπημένη μου Σοφη μου Σοφία για την αγάπη και το όμορφο άκουσμα !!! Ευχαριστούμε και τον Γλυκό Ποιητή του Έρωτα !!! Να έχετε μια πανέμορφη μέρα με χαρά!!!! Φιλάκια πολλά-πολλά με αγάπη !!!! <3 a="" href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=722805767816661&set=a.153645294732714&type=3&comment_id=724961884267716">5 χρόνια
Σοφία Ντρέκου: Θεοδώρα μας ευγενεστάτη και αρχοντική σ' ευχαριστούμε για το άρωμα των λουλουδιών που φέρνεις μαζί με τα σχόλιά σου πάντα! Φιλιά και από μας και ο Θεός μεθ'ημών!· 12 Αυγούστου 2015
Theo Sav Και εγώ σε αγαπώ!!!!! :-) :-) <3 a="" href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=722805767816661&set=a.153645294732714&type=3&comment_id=724966550933916" target="_blank">12 Αυγούστου 2015
Κυριακος Σαμαρας: Ευχαριστώ πολύ, πάντως νομίζω πως υπερβάλλετε, υπερβολές συμπάθειας ή υπερβολές λόγω συμπάθειας θα έλεγα. Τώρα γιατί επικήδειος δεν ειναι εύκολο να απαντήσω, πολλά μπορείς να πεις, πάντως ο επικήδειος κρύβει μέσα του το τέλος μιας ιστορίας, μιας ζωής, περιγράφει κυρίως τις σημαντικές στιγμές, αποκρύπτοντας συνήθως συνειδητά τις βαθύτερες σκέψεις από τον πολύ κόσμο. Δεν παύει όμως αυτό το τέλος να φέρνει και μια καινούρια αρχή, μια καινούρια ζωή για όλους που σε καμιά περίπτωση δεν ειναι ξεκομμένη από την προηγούμενη. Ο θάνατος και η ζωή, το παλιό και το νέο, όταν αυτά τα δυο συμφιλιωθούν, το ένα θα βάλει τη σοφία της ωριμότητας και το άλλο τη ζωντάνια που χρειάζεται για να γίνει η ζωή πιο όμορφη, κι ο έρωτας κάτι ανώτερο, ιδανικό..· 12 Αυγούστου 2015
Mazlimi Maria: Αν και καθυστερημένα, σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ καλή μου Σοφία που μοιράζεσαι μαζί μου αυτούς τους θησαυρούς ...το ποίημα είναι εξαιρετικό Κυριάκο, μπράβο σου ...μέσα από τον πόνο η τέχνη βιώνεται και δημιουργείται ...το μουσικό κομμάτι, απλά λατρεμένο !!!!! Καλή συνέχεια :)· 12 Αυγούστου 2015
Σοφία Ντρέκου: Το πρώτο πωγωνίσιο μου άκουσμα... από τότε δηλώνω ερωτευμένη με το είδος του. Αφιερωμένο... 12 Αυγούστου 2015 στις 11:33 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Βαλέριά μου σ'ευχαριστώ πολύ και χαίρομαι για την ποιοτική παρουσία σου στην ομάδα μας. Ο Θεός να σε έχει καλά! 13 Αυγούστου 2015 στις 1:32 π.μ.
Valeria Raikou: Με τιμά ο λόγος σου αγαπημένη μου Σοφία... πάντα υπό την Σκέπη Του...
13 Αυγούστου 2015 στις 1:34 π.μ.
Panayota Karastergiou: Σοφία, μία άλλη εκτέλεση εμπλουτισμένη. Από εκεί έμαθα το τραγούδι αυτό... Αφιερωμένο... :) 13 Αυγούστου 2015 στις 1:44 π.μ.
Σοφία Ντρέκου: Παναγιώτα μου, είναι το ιδιαιτέρως αγαπημένο μου και η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού που άκουσα και μετά έψαξα το αυθεντικό. Ας είναι καλά οι Κατσιμιχαίοι !! Κοίτα εδώ... Σας ευχαριστώ ღ θερμότατα από καρδιάς ღ, ευγενικοί/ές και αρχοντικές/οί φίλοι και φίλες μου για τις ΕΥΧΕΣ σας. 13 Αυγούστου 2015 στις 2:19 π.μ.
Panayota Karastergiou: Έέέέ΄λααααα! Αυτά είναι! Τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται... :) 13 Αυγούστου 2015 στις 2:21 π.μ.
Εύα [Avaki Momtsi]: Είναι ανυπέρβλητος ο άνθρωπος! Θέλω όμως να ελπίζω ότι υπαρχουν νέα παιδιά να συνεχίσουν το έργο του! Στη Φλώρινα υπαρχουν δυο νέα παιδιά από την οικογένεια Βαλκανη τα οποία έχουν βραβευθεί επανειλημμενα με αριστεία στην αρμονία, άξιοι συνεχιστές του παππού και του πατέρα τους! 9 Δεκεμβρίου 2015 στις 6:52 μ.μ.
Panayota Karastergiou: Έέέέ΄λααααα! Αυτά είναι! Τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται... :) 13 Αυγούστου 2015 στις 2:21 π.μ.
Εύα [Avaki Momtsi]: Είναι ανυπέρβλητος ο άνθρωπος! Θέλω όμως να ελπίζω ότι υπαρχουν νέα παιδιά να συνεχίσουν το έργο του! Στη Φλώρινα υπαρχουν δυο νέα παιδιά από την οικογένεια Βαλκανη τα οποία έχουν βραβευθεί επανειλημμενα με αριστεία στην αρμονία, άξιοι συνεχιστές του παππού και του πατέρα τους! 9 Δεκεμβρίου 2015 στις 6:52 μ.μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου