Η Ακολουθία της Μεγάλης Δευτέρας του Νυμφίου Χριστού από το εκκλησάκι των Αγίων Ισιδώρων στο Λυκαβηττό Αθηνών Κεκλεισμένων των θυρών (Video)


Η Ακολουθία της Μεγάλης Δευτέρας του Νυμφίου Χριστού 
από το εκκλησάκι των Αγίων Ισιδώρων, που βρίσκεται 
στην δυτική πλευρά του λόφου Λυκαβηττού Αθηνών, 
κτισμένο μέσα στο μεγαλύτερο σπήλαιο τού λόφου. 

Δείτε το βίντεο: Κυριακή των Βαΐων - Η ακολουθία
του Νυμφίου Χριστού (Κεκλεισμένων των θυρών)











*Ακολουθία του Όρθρου 13-4-2020 εδώ

Έχουμε ήδη την αιώνια ζωή! Άρα, τι φοβόμαστε;
Το συγκλονιστικό μήνυμα της Κυριακής των Βαΐων


Κυριακή των Βαΐων 2020. Καθίσαμε στο σαλόνι και παρακολουθήσαμε τη θεία λειτουργία από τη Μητρόπολη Αθηνών, μέσω της τηλεόρασης... Ανάψαμε καρβουνάκι, θυμιάσαμε, ανάψαμε κερί.

Προβληματισμένος για το σκοπό όλων αυτών, άκουσα και την απολογία της Εκκλησίας (επιτρέψτε μου να το βλέπω έτσι) για το κλείσιμο των ναών και την απαγόρευση, ουσιαστικά, της τέλεσης της θείας λειτουργίας όπου υπάρχει χριστιανικός λαός (έξω από τα μοναστήρια δηλαδή) εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων συνδεδεμένων με τα ΜΜΕ...

Θετικό στοιχείο, ότι στην ΕΡΤ προβαλλόταν και μετάφραση της θείας λειτουργίας στη νοηματική γλώσσα. Με χαροποίησε και με συγκίνησε αυτό & συγχαίρω εγκάρδια τους εμπνευστές - εύχομαι να συνεχιστεί και να καθιερωθεί.

Εκείνο όμως που με συνεπήρε, με ενθουσίασε και θέλησα αμέσως να το μοιραστώ μαζί σας, αγαπητοί μπλογκοναύτες (διερχόμενοι ή ναυαγήσαντες στην ασήμαντη μπλογκονησίδα μας), είναι το απολυτίκιο της ημέρας, στο τέλος του όρθρου, που δεν το θυμόμουν και το θεώρησα απόλυτα ταιριαστό και στους καιρούς που διανύουμε:
Συνταφέντες σοι διὰ τοῦ Βαπτίσματος, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, τῆς ἀθανάτου ζωῆς ἠξιώθημεν τῇ Ἀναστάσει σου, καὶ ἀνυμνοῦντες κράζομεν· Ὠσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Σε απλά νέα ελληνικά:
Αφού βαφτιστήκαμε και (συμβολικά) συμμετείχαμε στην ταφή σου, Χριστέ, Θεέ μας, αξιωθήκαμε να λάβουμε την αθάνατη ζωή μέσω της ανάστασής σου. Έτσι, ανυμνούμε με δυνατή φωνή: Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος εκείνος που έρχεται στο όνομα του Κυρίου! Άσχετα από την ιστορική προέλευση του ύμνου αυτού (προφανώς συνδέεται με τη συνήθεια των αρχαίων χριστιανών, να βαπτίζονται την ημέρα του Πάσχα και την εβδομάδα μετά από αυτό - εδώ όμως μιλάει για τους ήδη βαπτισμένους, όπως παρατηρούμε), το μήνυμά του μού φάνηκε συγκλονιστικό: Έχουμε ήδη αξιωθεί την αθάνατη ζωή! Δεν την περιμένουμε απλώς στο μέλλον, έχει αρχίσει, υπάρχει ήδη! Ζούμε από τώρα την αιωνιότητα, δεν περιμένουμε να πεθάνουμε για να δούμε ΑΝ υπάρχει και πού θα καταλήξει η υποτιθέμενη ψυχή μας...

Αφού όμως είναι έτσι, αγαπητοί μου αδελφοί, τι φοβόμαστε; Κανείς δεν μπορεί να μας σκοτώσει, όπως κανείς δεν μπορούσε να σκοτώσει τους αγίους χριστιανούς μάρτυρες όλων των εποχών και των αιώνων, και τους σημερινούς μάρτυρες!

Ούτε άνθρωπος μπορεί να μας σκοτώσει, ούτε μόλυνση, ούτε ασθένεια! Διότι ο Χριστός έχει πει: «Όποιος πιστεύει σ' εμένα, και αν πεθάνει, θα ζήσει, και κάθε ένας που ζει και πιστεύει σ' εμένα, δεν θα πεθάνει ποτέ» (Ιωάνν. 11, 26). Το είπε στην αγία Μαρία, αδελφή του αγίου και δικαίου Λαζάρου, λίγο πριν τον αναστήσει από τον τάφο (επίκαιρο, αφού το γιορτάσαμε χθες).

Όχι λοιπόν φόβος. Προσοχή, ναι. Φόβος όχι. Μεγαλύτερη προσοχή όμως χρειάζεται το να μη χάσουμε το Χριστό (αυτό όντως είναι θάνατος, ο μόνος αληθινός θάνατος) ή να μην πεθάνουμε χωρίς να Τον έχουμε βρει ποτέ (όντως θάνατος, ο μόνος αληθινός θάνατος).

Μάθαμε - δειλοί και μικροί, μικρόψυχοι καθώς έχουμε καταντήσει, φοβισμένοι και πολύ κατώτεροι απ' ό,τι μας θέλει ο Θεός, ο οποίος έγινε άνθρωπος και σταυρώθηκε για να μας υψώσει στους ουρανούς - μάθαμε, αδελφοί, να λέμε: «Υγεία πάνω απ' όλα. Πρώτα η υγεία. Μόνο η υγεία μετράει»!

Τι κρίμα... Το σωστό είναι: «Ο Χριστός πάνω απ' όλα. Πρώτα ο Χριστός, να είναι μέσα μας. Μόνο αυτό μετράει». Γιατί πολλοί ανάπηροι και ανίατα ασθενείς, έχοντας το Χριστό μέσα τους, ήταν ευτυχισμένοι και άγιοι, ενώ πολλοί "υγιείς", διώχνοντας μακριά το Χριστό, κατάντησαν θηρία και κτήνη, είτε βάρβαρα είτε υποκριτικά και εξευγενισμένα...

Ας Τον αναζητήσουμε λοιπόν, ας Τον αναζητούμε διαρκώς - κι εγώ, στο πρώτο βήμα είμαι ακόμη, και συνεχώς αμαρτάνω, και χθες και σήμερα και κάθε μέρα, αλλά Σε αναζητώ, Χριστέ μου, σαν τυφλός, και Σε παρακαλώ, έλα στη ζωή μου για να έχω φως, να έχω Εσένα, το Φως του κόσμου!

Περισσότερα » Λαζάρου - Βαΐων


Δεν υπάρχουν σχόλια: