Μαύρη μοτοσυκλέτα στο φως του φθινοπωρινού
δειλινού. η ποίηση του δρόμου και της ελευθερίας.
Ένα λυρικό οδοιπορικό στην Πίνδο, εκεί όπου η μοτοσυκλέτα γίνεται σύμβολο δύναμης, μοναξιάς και ελευθερίας, μέσα από τους στίχους του Σπύρου Λαζαρίδη και το φθινοπωρινό τοπίο της Ελλάδας.
🏍️ Το ποίημα «Στη μαύρη μοτοσυκλέτα» του Σπύρου Λαζαρίδη, από τη συλλογή «Γλυκιές σφαιρούλες απ’ τ’ όμορφό σου όπλο», συναντά το φθινοπωρινό ταξίδι στην Πίνδο μέσα από ένα βίντεο που αποτυπώνει τον δρόμο, την ταχύτητα και τη μοναξιά του αναβάτη. Η μαύρη μοτοσυκλέτα γίνεται ποιητικό σύμβολο δύναμης και ελευθερίας, όπως την περιγράφει ο ποιητής, με φόντο τα χρώματα του φθινοπώρου και τη φιλοσοφία του Τζακ Κέρουακ: ότι ο άνθρωπος πρέπει να γνωρίσει τουλάχιστον μία φορά τον εαυτό του ταξιδεύοντας μόνος στον κόσμο.
Στη μαύρη μοτοσυκλέτα,
εγώ να μετράω
τα χιλιόμετρα της λεωφόρου
και συ να κοιτάς
και συ να κοιτάς
κατάματα τον άνεμο.
Και στις στροφές,
να γέρνουμε με δύναμη στο έδαφος,
ικέτες μιας έξαψης αστραπιαίας…
Ο λυρισμός μας πλέον,
τραγούδι του κινητήρα
κι οσμή της ασφάλτου.
🍂 🍁 🍂 🍁
Η μοτοσυκλέτα δεν γέρνει
από κούραση ή υποταγή.
Μόνον από δύναμη και φιλαρέσκεια˙
στις στροφές και στον πλαγιοστάτη.
Και στις στροφές,
να γέρνουμε με δύναμη στο έδαφος,
ικέτες μιας έξαψης αστραπιαίας…
Ο λυρισμός μας πλέον,
τραγούδι του κινητήρα
κι οσμή της ασφάλτου.
🍂 🍁 🍂 🍁
Η μοτοσυκλέτα δεν γέρνει
από κούραση ή υποταγή.
Μόνον από δύναμη και φιλαρέσκεια˙
στις στροφές και στον πλαγιοστάτη.
🍂 🍁 🍂 🍁
Οι αναπνοές της πόλης έχουν τον πνιγηρό ρυθμό
του μπουκωμένου κινητήρα, τα μεσημέρια.
Τα βράδια όμως, που ελευθερώνονται οι δρόμοι,
ξεχύνονται τα γρήγορα αυτοκίνητα κι οι μοτοσυκλέτες
για να πάρουν το αίμα πίσω, να κερδίσουν τα
χαμένα χιλιόμετρα.
Με τα σκοτάδια γιορτάζουν οι κινητήρες.
🍂 🍁 🍂 🍁
Δεν τραγουδάνε πια τις νύχτες οι θλιμμένοι.
Ανοίγουν τα παράθυρα και κοιτάνε ανέκφραστοι
την άδεια λεωφόρο.
Κι όταν φανεί από μακριά ο δυνατός προβολέας,
αφήνονται στο μουγκρητό της μηχανής και
καρφώνουν το βλέμμα στη μέση του μοτοσικλετιστή˙
εκεί που τυλίγονται αμήχανα τα χέρια του συνεπιβάτη.
Ο Αμερικανός λογοτέχνης Τζακ Κέρουακ (Jack Kerouac) έλεγε ότι: Κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να σπαταλήσει τη ζωή του χωρίς να βιώσει τουλάχιστον µία υγιή εμπειρία, ταξιδεύοντας ολομόναχος στον κόσμο, µε μοναδικό στήριγμα τον εαυτό του, ώστε να βρει την αληθινή και κρυμμένη δύναμή του.
Το ταξίδι με τη μαύρη μοτοσυκλέτα στα χρώματα του φθινοπώρου δεν είναι απλώς μια διαδρομή στην Πίνδο, αλλά ένα υπαρξιακό ποίημα για την ελευθερία του ανθρώπου. Όπως οι στίχοι του Σπύρου Λαζαρίδη και το πνεύμα του Τζακ Κέρουακ μάς θυμίζουν, κάθε δρόμος είναι μια πρόσκληση να συναντήσουμε τον εαυτό μας. Ανάμεσα στο φως και τη βροχή, στο άρωμα της ασφάλτου και στον ρυθμό της μηχανής, η ποίηση συναντά τη ζωή∙ κι ο ταξιδιώτης γίνεται μέρος του ίδιου του τοπίου, ελεύθερος μέσα στη σιωπή του ανέμου.
Κάθε δρόμος οδηγεί στην ψυχή… κι εκεί αρχίζει η αληθινή ελευθερία.
Στις στροφές του φθινοπώρου, η μηχανή ψιθυρίζει προσευχές στον άνεμο.
Η ποίηση δεν γράφεται πάντα με λέξεις∙ μερικές φορές, με τα χιλιόμετρα της καρδιάς.
Ανάμεσα σε δύο αναπνοές του ανέμου, βρίσκεις το φως που σε ταξιδεύει.
Γιατί ακόμη και η ταχύτητα μπορεί να είναι τρόπος προσευχής.
✍️ Σοφία Ντρέκου
Βιβλιογραφία: Στη μαύρη μοτοσυκλέτα: (1986). Από τη συλλογή «Γλυκιές σφαιρούλες απ’ τ’ όμορφό σου όπλο». Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Σπύρος Λαζαρίδης ποιήματα, Εκδόσεις Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1990.
Κλικ στην εικόνα να δείτε το βίντεο Φθινοπωρινή
Πίνδος: Βοβούσα Ιωαννίνων - Περιβόλι Γρεβενών
Keywords: μαύρη μοτοσυκλέτα, φθινόπωρο, ηλιοβασίλεμα, γυναίκα μοτοσικλετίστρια, δρόμος, ταξίδι, Πίνδος, φως, ελευθερία, ποίηση, Σπύρος Λαζαρίδης, Jack Kerouac, ελληνική φύση, οδοιπορικό, autumn motorcycle ride, female biker, sunset road, poetic journey, freedom on the road
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου