Κάποτε είπε ο Αββάς Αντώνιος ο Μέγας:
- Έρχεται καιρός που οι άνθρωποι
θα χάσουν τα λογικά τους (θα τρελαθούν).
Και αν δουν κάποιον λογικό,
θα ξεσηκώνονται εναντίον του λέγοντας:
«Εσύ είσαι ο παράλογος».
Γιατί δεν θα είναι όμοιος τους.»
Με την δύναμη του λόγου
πάλευα όλη νύχτα
πάλευα όλη νύχτα
να μην σβήσει το κερί του Θεού.
Προσευχή έκανα στην Παναγιά
για την δημιουργία ενός νέου μύθου.
Η μάχη της ανάστασης
εναντίον της σταύρωσης.
Ο μύθος με την δύναμή
του λόγου διασχίζει τον χρόνο.
Μαμά, έχω πυρετό... μην φύγεις...
λάλησαν οι άνθρωποι
και η σκέψη της αδικίας με πνίγει.
Έχω έναν κόμπο στο λαιμό
που δεν λέει να φύγει... πνίγομαι.
Θα 'ναι ο άνεμος της ερήμου
που παλεύει με τις λέξεις
στο βάθος του χρόνου.
Είναι τόσα τα ψέμματα όμως,
που παλεύει με τις λέξεις
στο βάθος του χρόνου.
Είναι τόσα τα ψέμματα όμως,
που δεν σε αφήνουν να ξεχάσεις...
και αν τους ανακαλύψεις,
σε λένε ή παράξενη ή τρελλή.
σε λένε ή παράξενη ή τρελλή.
✫ ✧
Μη φοβηθείς. Μονάχη σου ποτέ σου πια δεν θα 'σαι.
Πολλοί οι τρελλοί στις μέρες μας, με τρέλλα από τις άλλες,
αυτές που μας δροσίζουνε, σαν της βροχής τις στάλες,
σαν πέφτουνε σ' άνυδρη γη. Πολλοί του κόσμου οι σαλοί,
ρομαντικοί, φευγάτοι, κόντρα στην εκκοσμίκευση
χρόνια αποταγμένοι,
από μικροί στην Εκκλησιά και στο Χριστό ταγμένοι.
Αναφορές:
1. Άγιος Αντώνιος ο Μέγας, Ελληνική Πατρολογία, P.G.65, 84. Πηγή
2. Απόσπασμα από το αφιέρωμά μας: Αφιέρωμα: Μάνα, Μητέρα, Μαμά. Η σκοτεινή ιστορία πίσω από την Ημέρα της Μητέρας
3. Τσίτσος Βασίλειος [3]: Μη φοβηθείς. Μονάχη σου ποτέ σου πια δεν θα 'σαι. Πολλοί οι τρελλοί στις μέρες μας, με τρέλλα από τις άλλες, αυτές που μας δροσίζουνε, σαν της βροχής τις στάλες, σαν πέφτουνε σ' άνυδρη γη. Πολλοί του κόσμου οι σαλοί, ρομαντικοί, φευγάτοι, κόντρα στην εκκοσμίκευση χρόνια αποταγμένοι, από μικροί στην Εκκλησιά και στο Χριστό ταγμένοι ! · 14 Μαΐου 2017 Διαβάστε: Του Σταυραητού ο Θάνατος (Ποίηση και Διάλογοι Τσίτσος Βασίλειος †)
FaceBook Μαίρη Παναγιώτου: αυτό το ποίημα θα μπορούσε να είναι
και εμπνευσμένη προσευχή. 9 Μαΐου 2016 στις 8:46 π.μ.
10 ΣΧΌΛΙΑ ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ: Πόσο μοιάζουμε τελικά οι άνθρωποι μεταξύ μας... Έτσι ακριβώς νιώθω κι εγώ, αν ακούσω τραγούδια παλιά αγαπημένα "Hey you" Pink floyd, "Soldier of fortune", "house of the rising sun" "Angie" "Υou 're in the army now"... (δεν μπόρεσα ποτέ ν΄ ακούσω rave πάντα παλιά ροκ και μπαλάντες..) μ' αρέσουν, πορώνομαι. και μετά νιώθω ότι λερώνομαι... Και βουρκώνω... δένω την καρδιά μου... κάνω ότι δεν άκουσα. Ότι ζήσαμε μας ακολουθεί υπάρχει κάπου μέσα μας και διεκδικεί μια θέση στην καρδιά μας. Κι εμείς αγωνιζόμαστε να τα πετάξουμε όλα... και να τη δώσουμε ολόκληρη στον Χριστό μας. Μια μάχη συνεχής και ανελέητη με όλα. Γεια σου Σοφία. Ωραίο το ιστολόγιό σου. 11 Ιουνίου 2016 - 7:51 μ.μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου