Τα Τρία Δέντρα - Μια παραβολική ιστορία

Είναι μια φαινομενικά απλοϊκή ιστορία, ένα παραμύθι. Έχει όμως βαθύ και μεγάλο δίδαγμα.

Εισαγωγή

Η παραβολική ιστορία «Τα Τρία Δέντρα» είναι ένα ευρέως γνωστό χριστιανικό παραμύθι με βαθύ δίδαγμα, που διδάσκει την πίστη στον Θεό και την πεποίθηση ότι Εκείνος έχει ένα καλύτερο σχέδιο για τη ζωή μας, ακόμη και όταν τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως τα έχουμε σχεδιάσει.

Η παραβολή των τριών δέντρων αφορά ένα δημοφιλές παραμύθι, από το βιβλίο της Άντζελα Έλγουελ Χαντ (Angela Elwell Hunt -The Tale of Three Trees). που μιλάει για τρία δέντρα στην κορυφή ενός λόφου που είχαν όνειρα, αλλά η μοίρα τους δεν πήγε όπως τα ήθελαν, μέχρι που ένας αγρότης τα χρησιμοποίησε με απρόσμενους τρόπους, μετατρέποντας τα σε μια ταΐστρα, ένα καραβάκι και τελικά ένα σταυρό (όπως στον σταυρό του Ιησού), δίνοντας έτσι ένα μήνυμα για την πίστη, την ελπίδα και την εκπλήρωση του θεϊκού θελήματος, ακόμη κι αν φαίνεται διαφορετικά.

Σύνοψη:

Το Πρώτο Δέντρο (Βελανιδιά): Ονειρευόταν να γίνει ένα ισχυρό και επιβλητικό στέμμα, σύμβολο δύναμης. Κατέληξε να γίνει η ταϊστρα για άλογα, νιώθοντας ταπεινωμένο.

Το Δεύτερο Δέντρο (Έλατο): Ήθελε να γίνει ένα όμορφο, ψηλό και περίτεχνο στολίδι, ίσως για τον βασιλιά. Κατέληξε να γίνει το κατάρτι ενός ψαράδικου σκάφους, αλλά μετέφερε τον ψαρά και την οικογένειά του σε ασφάλεια.

Το Τρίτο Δέντρο (Συκαμιά): Επιθυμούσε να γίνει ένα χρυσό, λαμπερό δέντρο. Κατέληξε να γίνει απλώς ένα κοινό ξύλο, απογοητευμένο.

Η Ιστορία των Τριών Δέντρων

Ήταν μια φορά σ' ένα δάσος τρία δέντρα. Το καθένα από αυτά είχε τα δικά του όνειρα για το μέλλον.

Το πρώτο (Βελανιδιά) επιθυμούσε να αξιωθεί να γίνει κάποια στιγμή ένα πολύτιμο ξυλόγλυπτο μπαούλο όμορφα σκαλισμένο, γεμάτο χρυσό και πολύτιμους λίθους, για να φυλάει τον μεγαλύτερο θησαυρό του κόσμου. Αυτό ήταν το όραμα του και η προοπτική του.

Το Δεύτερο Δέντρο (Έλατο) ήθελε να αξιωνόταν να γίνει στα χέρια ενός καλού ναυπηγού ένα μεγάλο καράβι· γερό σκαρί όμορφο, μεγαλόπρεπο, για να ταξιδεύει στις θάλασσες που θα μετέφερε βασιλιάδες και επίσημα πρόσωπα· που θα έκανε ταξίδια υψηλών προσώπων.

Το Τρίτο Δέντρο (Συκαμιά) έλεγε ότι το μόνο που θα ήθελε ήταν να είχε γίνει το πιο ψηλό και πιο δυνατό δένδρο του δάσους· να μεγαλώσει τόσο πολύ που ο κορμός του θα έφτανε τον ουρανό, ώστε οι άνθρωποι κοιτάζοντάς το να σκέφτονται τον Θεό.

Όμως πέρασαν τα χρόνια. Και τα πράγματα εξελίχθηκαν κάπως αλλιώς. Πήγαν ξυλοκόποι έκοψαν τα δέντρα.

Και έκοψαν το πρώτο δένδρο. Και ενώ σχεδίαζε και ποθούσε να γίνει όμορφο ξυλόγλυπτο μπαούλο για θησαυρούς, ο ξυλουργός το έκαμε δοχείο για την τροφή των ζώων παχνί για τα άχυρα των ζώων.

Το δεύτερο δένδρο, που ήθελε να γίνει ωραίο καράβι, για να μεταφέρει βασιλιάδες, έγινε ένα μικρό ψαροκάΐκο, που τόχαν φτωχοί ψαράδες να ψαρεύουν.

Το τρίτο δένδρο, που ήθελε να μείνει το ψηλότερο του δάσους, το έκοψε κάποιος ξυλοκόπος σε χοντρές, άχαρες δοκούς και ξεχάστηκε σε μια αποθήκη. 

Περνούσαν χρόνια. Και τα δέντρα, απογοητευμένα από την εξέλιξη των πραγμάτων, ξέχασαν ακόμα και τα όνειρά τους.

Ωστόσο, η ιστορία παίρνει μια απροσδόκητη τροπή:

Κάποια μέρα ένας άνδρας και μια γυναίκα ήλθαν στον στάβλο, που ήταν εκείνο το ξύλινο παχνί με τα άχυρα και εκεί η γυναίκα γέννησε ένα αγοράκι και το τοποθέτησαν στο παχνί που είχε φτιαχτεί από το πρώτο δένδρο.

Ήταν ο Ιωσήφ και η Παναγία Θεοτόκος. Και απόθεσαν σ' εκείνο το ξύλινο παχνί όχι απλώς διαμάντια και χρυσάφια, αλλά τον ίδιο τον θεό, που είχε γίνει άνθρωπος για μας. Έτσι αξιώθηκε αυτό το παχνί, η φάτνη, το μέρος όπου γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός, τον θησαυρό των θησαυρών, τον ίδιο τον Θεό.

Jesus calms the waters among frightened disciples in a boat.

Hand-colored woodcut of a 19th-century illustration

Στο μικρό ψαροκάικο -που είχε γίνει από το δεύτερο δένδρο- μετά από χρόνια μπήκαν κάτι ψαράδες· ένας απ' αυτούς κουρασμένος ξάπλωσε να κοιμηθεί. Είχαν ανοιχθεί στη θάλασσα. Και ξέσπασε μια μεγάλη τρικυμία. Και το ψαροκάικο δεν ήταν αρκετά δυνατό για να κρατήσει.

Οι άλλοι τότε ξύπνησαν εκείνον που κοιμόταν. Και εκείνος τότε σηκώθηκε. Και διέταξε την φουρτουνιασμένη θάλασσα: «Σιώπα· πεφίμωσο». Και η θάλασσα ειρήνεψε αμέσως. Ήταν ο Χριστός μαζί με τους μαθητές του στη λίμνη Γεννησαρέτ.

Έτσι και το δεύτερο δένδρο, που είχε φιλοδοξήσει να γίνει μεγάλο πλοίο, που θα μετέφερε υψηλά πρόσωπα και βασιλιάδες, αξιώθηκε να μεταφέρει τον βασιλέα των βασιλέων, τον ίδιο τον Χριστό με τους μαθητές Του!

Και το τρίτο δένδρο, που ήταν στην αποθήκη του ξυλουργού, μια μέρα το πήραν και έκαναν ένα σταυρό... και σ' αυτόν τον σταυρό σταύρωσαν τον Χριστό. Μέσω αυτής της θυσίας, το δέντρο εκπλήρωσε τον σκοπό του με τον πιο ισχυρό τρόπο, κάνοντας τους ανθρώπους, κάθε φορά που τον κοιτούν, να σκέφτονται τον Θεό και την αγάπη Του. Έγινε, όπως λέμε σε ένα τροπάριο, ουρανού Ισοστάσιο.

Η Σταύρωση 1711, Ιωάννης Μόσκος

Η ιστορία αυτή μας λέει:

Τελικά, το κάθε ένα από τα δένδρα της ιστορίας μας απόκτησε όχι μόνο αυτό που ήθελε και ποθούσε, αλλά ασυγκρίτως περισσότερα· όχι όμως με τον τρόπο που φανταζόταν και σχεδίαζε.

Το Δίδαγμα:

Στο τέλος, ο αγρότης πούλησε τα κομμάτια ξύλου. Η βελανιδιά έγινε ταΐστρα, το έλατο έγινε κατάρτι. Η συκαμιά όμως έγινε μέρος ενός σταυρού. Μέσα από αυτή την απροσδόκητη πορεία, τα τρία δέντρα έπαιξαν τον ρόλο τους στην ιστορία της πίστης και της αγάπης, φτάνοντας τελικά στην υπέρτατη τιμή, όταν πάνω στον σταυρό της συκαμιάς, το τρίτο δέντρο, συνδέθηκε με τον Ιησού.

Η ιστορία διδάσκει ότι τα σχέδιά μας μπορεί να μην εκπληρωθούν όπως τα φανταζόμαστε, αλλά αν έχουμε πίστη και υπομονή, μπορεί να εκπληρωθούν με έναν πολύ μεγαλύτερο και σημαντικότερο τρόπο, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.

Δεν γνωρίζουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού για μας. Πρέπει όμως να μην ξεχνάμε ποτέ, ότι εκείνο που μας ετοιμάζει ο Θεός, είναι πάντα προτιμότερο και ωφελιμότερο για μας. Εμείς πρέπει να κάνουμε όνειρα. Για το καλό. Πρέπει όμως να μην ξεχνάμε και ότι τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως εμείς θα θέλαμε. Και ότι ο Θεός οικονομεί και γίνονται καλύτερα από ό,τι εμείς φανταζόμαστε.

Το κύριο δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι τα σχέδια του Θεού είναι μεγαλύτερα και καλύτερα από τα δικά μας. Μας διδάσκει να έχουμε υπομονή, να διατηρούμε την πίστη μας και να εμπιστευόμαστε ότι ο Θεός έχει έναν μοναδικό και σημαντικό σκοπό για τον καθένα μας, ακόμη και αν η πορεία της ζωής μας δεν φαίνεται να συμβαδίζει με τις αρχικές μας επιθυμίες.

Η ιστορία είναι από το Περιοδικό «Φίλοι Φυλακισμένων» στο 4ο Τεύχος – Φθινόπωρο Χειμώνας 2004, Ονήσιμος. Ο Σύλλογος Συμπαραστάσεως Κρατουμένων «Ο Ονήσιμος» ιδρύθηκε το 1982 με σκοπό να βοηθήσει υλικά και ηθικά τους άπορους φυλακισμένους, αποφυλακισμένους και τις οικογένειές τους. Ο Άγιος Ονήσιμος είναι ο προστάτης των φυλακισμένων.

Ασκληπιού 60 Α & Σεργίου Πατριάρχου 8 Αθήνα T.K. 11471
info@onisimos.gr - τηλ. 210-3622017 - 210-3645305

Φωτογραφίες / επιμέλεια: by Sophia Ntrekou.gr

Περισσότερα: Διηγήσεις, Χριστούγεννα, Πάσχα