ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ κι ο Άδης επικράνθη ✟ ο παιάνας που ακούγεται στα πέρατα της οικουμένης - π. Κων. Στρατηγόπουλος


Χριστός Ἀνέστη, πρίν ἀπό σᾶς γιά σᾶς! π.Κ.Σ.
φώτο από facebook Elias Salos 24 Απριλίου 2022

Χριστός Ανέστη. αυτός ο ύμνος, αυτός ο παιάν
ακούστηκε σε όλα τα πέρατα της οικουμένης.

Χριστός Ανέστη.

Ο ύμνος αυτός. Αυτός ο παιάν ακούστηκε σήμερα σε όλα τα πέρατα της οικουμένης. Εκεί που οι ορθόδοξοι λειτούργησαν την Ανάσταση του Χριστού ορθοδόξως. 

Και αυτός ο παιάν, ουσιαστικά είναι κάτι το οποίο αγγίζει πολύ βαθιά της καρδιές μας. Πέρα από ένα τραγούδι, πέρα από έναν ύμνο, είναι κάτι το οποίο μας συγκλονίζει βαθύτατα.

Οι προοπτικές του ανθρώπου, οι βαθιές προοπτικές, η Ανάσταση Του. Χωρίς αυτό να μην μπορεί να ζήσει κανένας. Όλοι οι άνθρωποι, να θλίβονται, να χάνονται, να απογοητεύονται, να πολεμούν, να σκοτώνονται. Προσπαθώντας να ζήσουν κάτι, μία ελπίδα.

Η Ανάσταση είναι η άλλη ελπίδα, η άλλη προσδοκία. Όταν έχεις μπροστά σε αυτή την προσδοκία, δεν νιώθεις ποτέ χαμένος, δεν νιώθεις αδικημένος, δεν χρειάζεται να πολεμήσεις, δεν χρειάζεται να αντιδικήσεις, δεν χρειάζεται να αμυνθείς, δεν χρειάζεται να απολογηθείς. 

Η προοπτική της Αναστάσεως του Χριστού τα καταλύει όλα. Είναι ο τάφος ο οποίος ανοίγει και αυτό το πράγμα ανοίγει στη ζωή μας κάτι συγκλονιστικό.

Αν σήμερα στα πέρατα της γής ακούστηκε αυτός ο ύμνος, αυτό το τραγούδι, αυτός ο παιάν, είναι για να μπεί πολύ βαθιά στις καρδιές μας. Όχι απλώς για να περάσει οριζόντια τα βουνά και τα φαράγγια και τις πεδιάδες και τις κοιλάδες της γής. 

Είναι για να πάει πιό βαθιά και πιό μακριά από τα βουνά και από τα φαράγγια και από τις κοιλάδες και από τις πεδιάδες. 

Είναι για να πάει πιό μακριά και πιό βαθιά. Είναι για να κατέβει στα έγκατα και στα μύχια της ψυχής μας. 

Είναι για να συγκλονίσει ότι βαθύτερο έχουμε. 

Είναι για να σπάσει ότι ασυνείδητο, ότι υποσυνείδητο, ότι τερατώδες, ότι δαιμονικό, ότι κολασμένο έχουμε μέσα μας. 

Είναι για να τα σπάσει όλα αυτά. Είναι για να γίνουμε άνθρωποι αναστημένοι στην κάθε μας μέρα και στην κάθε κίνηση, στην κάθε πράξη της ζωής μας.

Αν αυτό το Χριστός Ανέστη δεν έχει τις δυνατότητες - το έχει μόνο του - αλλά αν εμείς δεν θα αφήσουμε να έχει δυνατότητες, να πάει τόσο βαθιά και να συγκλονίσει να αλλοιώσει να μεταμορφώσει την κάθε μας μέρα και να την κάνει Χριστός Ανέστη. Τότε το ζήσαμε χωρίς να ξέρουμε τις βαθιές προοπτικές του και τότε το περιφρονήσαμε και τότε το βλασφημήσαμε και τότε το απωθήσαμε.
Χριστός Ανέστη λοιπόν σημαίνει κάτι βαθύ.
Χριστός Ανέστη σημαίνει ένα κάλεσμα άλλου τρόπο ζωής. Ένας τρόπος ζωής ο οποίος αποκαλύπτεται μόνο μέσα από τη ζωή της Εκκλησίας. Και τότε ας ωχριούν και γαυριούν, όλοι εκείνοι οι οποίοι αντιτίθενται, βρίζουν, βλασφημούν το Χριστό τον Αναστημένο. Εμείς δεν απολογούμεθα όπως εκείνοι. Στεκόμαστε ως Αλήθεια μπρος στις αλήθειες του κόσμου.

Χριστός Ανέστη λοιπόν σημαίνει αυτό το ξέσπασμα της Ζωής. Και αν αυτό το ξέσπασμα της Ζωής δεν το κάνουμε ζωή μας. Τότε το Χριστός Ανέστη το σημερινό, είναι πράγματι κάτι κούφιο. 

Χριστός Ανέστη.

Σήμερα σε αυτή την εκπομπή δεν έχουμε να πούμε πολλά πράγματα. Παρά να μιλούμε για το Χριστός Ανέστη και πως μπορεί μέσα από τις πολυποίκιλες εκφράσεις της ζωής μας, τις σκέψεις μας, του λόγου μας, αυτό να γίνει μία πραγματικότητα ζωής. 

Χριστός Ανέστη.

Και αυτό θα κουβεντιάζουμε μόνο για τρεις ώρες ενώ θα πρέπει να το κουβεντιάσουμε σε όλη μας τη ζωή και σίγουρα να το κουβεντιάζουμε σε όλη την αιωνιότητα.

Χριστός Ανέστη.

Απόσπασμα από την εκπομπή ΡΑΔΙΟΠΑΡΑΓΚΑ 1995
του ραδιοφωνικού σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ κι ο Άδης επικράνθη

π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος
ΡΑΔΙΟΠΑΡΑΓΚΑ 1993
Κυριακή του Πάσχα

Ακούστε το εδώ - μικρό ωρολόγιο

Χριστός Ανέστη και ζωή πολιτεύεται.
Χριστός Ανέστη και πεπτώκασι δαίμονες.

Ξυπνάτε νεκροί από τον Άδη, για να μηνύσετε στους ζωντανούς τα τού Άδου. Οι ζωντανοί ζουν σα νεκροί και οι νεκροί, γίνονται ζωντανοί.
 
Ο Άδης επικράνθη.

Όλη η ισορροπία και η τάξη των πραγμάτων αναστρέφεται, όλα αλλάζουν, όλα παίρνουν μία άλλη χροιά. Εκείνος που πεθαίνει, ανασταίνει τους πάντες και εκείνοι που νομίζουν που ζουν, είναι σαν πεθαμένοι και αν εκείνοι που νομίζουν που ζουν που είναι σαν πεθαμένοι, δεν προσκολληθούν και δεν αγαπήσουν, Αυτόν που πέθανε για Αυτούς, Αυτόν που κατέβηκε στον Άδη, τότε η ζωή τους, η ζωντάνια τους, η ενεργητικότητά τους, όλα είναι μία χαμένη υπόθεση. 

Χριστός Ανέστη και ζωή πολιτεύεται.

Αν μιλούνε για τη ζωή, αν μιλούν για τα της ζωής, αν μιλούν για τα πράγματα του κόσμου, αν μιλούνε για αυτά που είναι ζωντανά, μόνο μέσα από Αυτόν που Ανέστη και ζωή πολιτεύεται μπορούν να ζουν, μπορούν να υπάρχουν, μπορούν να κινούνται, μπορούν να είναι ενεργητικοί, μπορούν να μιλούν, μπορούν να κλαίνε, μπορούν να αγαπούν, μπορούν να ερωτεύονται, μπορούν να κουβεντιάζουν, μπορούν να λένε απόψεις.
 
Χωρίς Αυτόν και χωρίς τη Ζωή που πολιτεύεται και χωρίς Αυτόν που Ανέστη εκ των νεκρών. Όσο και να μιλούν, όσο και να φωνάζουν, όσο και να αναλύουν ιδέες, όσο και να αγαπούν, όσο και να ερωτεύονται, όσο και να δουλεύουν, όσο και να φτιάχνουν ιδέες, όσο και να φτιάχνουν προγράμματα, όσο και να φτιάχνουν την τάξη των πραγμάτων του κόσμου. Όλα είναι θάνατος και μυρίζουνε την μυρωδιά του θανάτου.
 
Χριστός Ανέστη.

Χωρίς Αυτόν όλα είναι πεθαμένα.
Με Αυτόν, όλα τα πεθαμένα γίνονται ζωντανά.
 
Και στο τέλος η βαθιά προσδοκία όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών για την Ανάσταση των νεκρών.

Προσδοκώ Ανάσταση νεκρών.
 
Χριστός Ανέστη.
 
Η ζωή μας παίρνει άλλο νόημα και από τώρα νοηματοδοτείται και εκεί οδεύουμε και εκεί πηγαίνουμε. Για την Ανάσταση των σωμάτων. Προσδοκώ Ανάσταση νεκρών.
 
Χριστός Ανέστη.

Γιατί άλλο να μιλήσουμε σήμερα; Παρά μόνο για αυτό το μεγάλο γεγονός. Όσο μπορεί να το πλησιάσει, το μυαλό εκείνων που είναι ανόητοι. Όσο μπορεί να τον πλησιάσει το δικό μας το μυαλό, που λίγο σταύρωσε κάτι από τα πάθη μας.

Χριστός Ανέστη.

Και εμείς σήμερα να προσπαθήσουμε να μιλήσουμε για αυτή την ανατροπή της τάξεως των πραγμάτων του κόσμου, να μιλήσουμε για τους νεκρούς που ανασταίνονται και τη δική μας κοινή μελλοντική Ανάσταση.

Το μήνυμα της Ανάστασης. Πάσχα 1997

-Ἄν εἶναι ἀληθῶς τὸ Ἀνέστη δὲν πιάνει τὴν καρδιὰ μᾶς καμιὰ θλίψη καμιὰ ταλαιπωρία καμιὰ δυσκολία καμιὰ σκοτούρα καμία ἔννοια.

-Ἄν δὲν πῶ τὸ Ἀληθῶς Ἀνέστη εἶναι σὰ νὰ μὴν δέχομαι τὸ Χριστό. Ἄν πάλι τὸ πῶ πρέπει νὰ τὸ ἐφαρμόσω.

-Νὰ κάνουμε τὸ ἀληθῶς Ἀνέστη ἀληθινὴ πράξη ζωῆς. Αὐτὸ ἔχουμε νὰ κάνουμε ὡς χριστιανοί. Εἰδάλλως καλύτερα νὰ ξεχάσουμε αὐτὸ ποὺ λέγεται χριστιανισμὸς καὶ νὰ ἀναμετρηθοῦμε μὲ τὰ ἄλλα πράγματα τοῦ κόσμου ποὺ πιστεύουμε ὅτι θὰ μᾶς δώσουν ἐλπίδα. Ἐκεῖ ἐλπίδα μηδέν. Ἀλλὰ τοὐλάχιστον, μὲ τὸν Χριστὸ, μὴν παίξουμε.

















Δεν υπάρχουν σχόλια: