της Σοφίας Ντρέκου
Σήμερα το επαναστατικό αίσθημα και
η επαναστατική διάθεση υποχωρούν.
Ναι. Ίσως, πίσω από την εξέγερση
Ναι. Ίσως, πίσω από την εξέγερση
να υπήρχαν υποκινητές. Ίσως κάποιοι
να εξαργύρωσαν την συμμετοχή τους.
Όμως...
Εμείς τιμούμε τους πραγματικούς αγωνιστές.
Εμείς βρίσκουμε την ευκαιρία να κάνουμε
λόγο πάλι για Ψωμί Παιδεία και Ελευθερία.
Εμείς τιμάμε τον απλό ιδεολόγο φοιτητή/τρια,
Εμείς τιμούμε τους πραγματικούς αγωνιστές.
Εμείς βρίσκουμε την ευκαιρία να κάνουμε
λόγο πάλι για Ψωμί Παιδεία και Ελευθερία.
Εμείς τιμάμε τον απλό ιδεολόγο φοιτητή/τρια,
εργάτη/τριας, εργαζόμενης/ο που αγανάκτησε
από την καταπίεση και πήγε στο Πολυτεχνείο.
Εμείς συμμετέχουμε και τιμούμε την Μνήμη
συνεχίσουμε να καλλιεργούμε τα επαναστατικά μας
αισθήματα και να βρούμε αφορμή αυτοκριτικής,
για το αν είμαστε ενεργοί πολίτες και αν προστατεύουμε
από επίβουλους «προστάτες», τις αρχές τους Συντάγματος.
Η Μνήμη των, ας μάς συντηρεί και νοηματοδοτεί
το όραμα με κίνητρο αγώνων για ελευθερία
και αξιοπρέπεια της ανθρώπινης οντότητας.
Ευκαιρία αναθεώρησης της στάση μας.
Ευκαιρία να κατανοήσουμε την δύναμή μας
...............ως ΛΑΟΣ και ανθρωπότητα.
Ο αγώνας συνεχίζεται…
Βίντεο: Οι τελευταίες ώρες και η εισβολή του τανκ: σκηνές και αποσπάσματα από το Ηχητικό Ντοκουμέντο της εποχής, φτιαγμένο για τις ανάγκες της επετειακής σχολικής εκδήλωσης που γίνεται κάθε χρόνο στο 10ο Δημοτικό Σχολείο Ελευσίνας, για την επέτειο του 17 Νοέμβρη. Η μουσική που συνοδεύει το βίντεο είναι το «Is there anybody out there» των Pink Floyd από το άλμπουμ «The Wall» που κυκλοφόρησε στις 30 Νοεμβρίου 1979.
π. Μιχαήλ Μετζάκης 17 Νοεμβρίου: Τροφή για την αυτοκριτική μας. Στα παιδιά μας τι θα έχουμε να λέμε; Πέρασαν 48 χρόνια από την μαζική εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου κατά της χούντας. Η δικτατορία δεν προέκυψε τυχαία. Ήλθε ως οδυνηρό επακόλουθο της γενικευμένης υπονόμευσης των δημοκρατικών θεσμών την μεταπολεμική περίοδο.
Η επέτειος του Πολυτεχνείου μας υπενθυμίζει πόσο εύθραυστη είναι η Δημοκρατία μας και είναι καθήκον μας η υπεράσπιση της. Γιατί όσο οι νέοι άνθρωποι, τα παιδιά μας, μένουν στο περιθώριο, θέτουμε σε κίνδυνο τα θεμέλια της κοινωνίας μας. Δεν είναι ζητιάνοι ονείρων. Τους αξίζει ένας κόσμος με αξίες και αρχές. Ένας κόσμος ελεύθερος και κοινωνικά δίκαιος. Το μέλλον τους ανήκει! Μην επιτρέψουμε να δαπανηθούν τα όνειρα τους στο εφήμερο παρόν της δικής μας πρόσκαιρης διαχείρισης.
Οι μέρες πονηρές και δύσκολες. Αχαλίνωτη ακρίβεια. Η παιδεία αναπνέει μόνο μέσα στον δούρειο ίππο της παραπαιδείας. Η Συρρίκνωση των ελευθεριών με αφορμή την πανδημία έχει επιφέρει δυσμενείς συνέπειες. Ας έχουμε τον νου μας άγρυπνο και τα μάτια μας ανοιχτά ως λαός, γιατί τίποτα δεν μας χαρίζεται.
Περισσότερα: Πολυτεχνείο, Χούντα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου