Bulgarian Artist Julia Stankova
Σε πολλούς ανθρώπους της «θρησκείας»
περισσότερη χαρά δίνει ότι οι αμαρτωλοί
θα πάνε στην κόλαση παρά
ότι οι ίδιοι θα πάνε στο παράδεισο.
Μια πόρνη αγαπάει τον Χριστό και ζητάει να τον συναντήσει εκεί που καμία αμαρτία δεν μπορεί να αγγίξει ή να καταστρέψει το φως και την ομορφιά. Εκεί στο το πιο βαθύ και αθώο παρθένο μέρος της ύπαρξης, την ανθρώπινη καρδιά.
Μια πόρνη μάς θυμίζει ότι μπορεί στην καρδιά ενός μαθητή να κρύβεται ένας προδότης και στην καρδιά μιας αμαρτωλής γυναίκας όλη η ομορφιά της γης.
Που ακούστηκε ξανά, μία «πόρνη», πρότυπο των πιστών της εκκλησίας; Δεν το αντέχουν αυτό οι θρησκευόμενοι εραστές το νόμου και του τύπου. Γιατί έχουν μάθει όλα στην ζωή τους, να τα μετράνε με την μεζούρα του "πρέπει", με το ζύγι του νόμου, με την τάξη του φαίνεσθαι και όχι του είναι.
Η εφαρμογή των εντολών του Θεού, είναι γι' αυτούς μια μεγάλη κρυψώνα, ένα οχυρό του «εγώ» τους, που πρέπει να τραφεί με αυτοεπιβεβαίωση, με νίκες και επιτυχίες.
Οι «ευσεβιστές» ζητάνε να νικήσουν τον Θεό και όχι να νικηθούν από την αγάπη Του. Η Βασιλεία Του Θεού γι' αυτούς, είναι κατόρθωμα και κατάκτηση, ποτέ δωρεά και έλεος.
Όμως ο Θεός πατέρας του Χριστού, είναι παράξενος και παράδοξος. Αγαπά τις εκπλήξεις και τις ολικές ανατροπές. Γι' αυτό η Βασιλεία Του, είναι μια ολική ανατροπή των αντιλήψεων και πεποιθήσεων μας.
Στην Βασιλεία του Θεού, δεν θα υπάρχουν τέλειοι αλλά μετανοούντες, όχι άψογοι αλλά ειλικρινείς, όχι ατσαλάκωτοι αλλά τσακισμένοι από τα βάσανα της ζωής. Συντετριμμένοι και ταλαιπωρημένοι, κουρασμένοι και βασανισμένοι, απελπισμένοι και προδομένοι, πενθούντες και θλιμμένοι, όλοι οι σταυρωμένοι της γης και της ιστορίας, θα ενωθούν στο πρόσωπο Του Χριστού με την Χαρά και το Φως του Θεού. Δεν θα μείνει κανείς έξω του Νυμφώνος. Κανείς έξω από το πανηγύρι της Δόξα του Θεού.
Όσο εμείς θα επιμένουμε να πιστεύουμε στις «αρετές» και την «ηθική» μας, στις νίκες και πνευματικές επιτυχίες μας, τόσο ο Θεός θα γεμίζει τον ουρανό με πόρνες και τελώνες. «αμήν λέγω υμίν ότι οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν του Θεού».
Η ταμπέλα
Μου έλεγε αυτές τις μέρες ένας φίλος, ότι η κόρη του που είχε χρόνια να του μιλήσει, τελικά τον πλησίασε. Του είπα ότι ο Θεός απάντησε στις προσευχές σου. Μα "πάτερ μου" είπε, "να σου πω την αλήθεια εδώ και καιρό είχα παύσει να προσεύχομαι για αυτό το θέμα….". Ναι του απάντησα, "μπορεί τα χείλη σου να μην ζητούσαν τίποτε πλέον αλλά η καρδιά σου δεν σταμάτησε ποτέ να πονά και ελπίζει. Και ο Θεός δεν κοιτάει μονάχα τι λένε τα χείλη μας, αλλά κυρίως τι ποθεί η καρδιά μας."
Γιατί τα αναφέρω όμως αυτά; Διότι σκέφτομαι ότι ο Χριστός όταν συναντάει την πόρνη γυναίκα, βλέπει αυτό που δεν μπορούσαν να δουν οι υπόλοιποι. Τι έβλεπε ο κόσμος; Μια γυναίκα που έκανες άσχημες πράξεις. Οπότε η ταμπέλα που της έβαλαν έγραφε πόρνη.
Ο Χριστός όμως δεν βλέπει μόνο το λάθος, το σφάλμα, την άστοχη πράξη, αλλά κυρίως την καρδιά μας. Και αυτή η γυναίκα μπορεί να έπεσε στην πορνεία, αλλά δεν έπαυσε ποτέ στο βάθος της ύπαρξης της, να παραμένει αθώα και αγνή.
Ο Θεός δεν βλέπει μονάχα την επιφάνεια μας, που σαφέστατα πολλές φορές έχει τα μαύρα της τα χάλια. Ο Θεός βλέπει, γνωρίζει και συνεργάζεται με τα άδηλα και κρύφια της ύπαρξης μας.
Μπορεί οι πράξεις μας για πολλούς και διαφόρους λόγους να είναι λανθασμένες και άστοχες, μα η καρδιά μας, το βάθος της ύπαρξης μας να διψά Θεό.
Οπότε μην μας εκπλήσσει όταν βλέπουμε ο Θεός να ενεργεί θαύματα, τότε που εμείς έχουμε απολύτως σωπάσει ή τότε που τα έχουμε κάνει θάλασσα.
Επίσης μην μας φαίνεται παράξενο όταν άνθρωποι που φαινομενικά είναι εκτός εκκλησίας λαμβάνουν χάρι και χαρίσματα, ευλογίες και δωρεές στην ζωή τους. Και λες εσύ που πας στην εκκλησία χρόνια και παλεύεις με τον εαυτό σου και τα πάθη σου, «μα πως έγινε αυτό…;».
Έγινε και θα γίνεται, διότι ο Θεός έχει παράδοξους τρόπους που κοινωνεί με τους ανθρώπους. Ξέρει και βλέπει το βάθος των ανεκλάλητων καημών, πόθων και αιτημάτων της ψυχή τους.
Άλλωστε στις ημέρες αυτές, της Μ. Εβδομάδος βλέπουμε με ξεκάθαρο τρόπο αυτή την μεγάλη αλήθεια, ότι δηλαδή στην καρδιά ενός μαθητή μπορεί να κρύβεται ένας προδότης και στην καρδιά μιας πόρνης μια αγνή αγία.
Ντύνουμε τις κακίες μας με αρετές
Το έχουμε πει πολλές φορές ότι πίσω από σπουδαίες ρητορείες κρύβονται φοβισμένες λέξεις, τρεμάμενα χείλη και καρδιές. Πίσω από τα πύρινα «ηθικά» κηρύγματα μια ένοχη ζωή, και πίσω από μεγάλες «ομολογίες» πίστεως ένα τεράστιο άγχος απιστίας.
Φοβόμαστε μην πει ο άλλος κάτι που θα ξυπνήσει τον δικό μας εφιάλτη; Μήπως κάνει αυτό που κι εμείς θα θέλαμε να κάνουμε, αλλά το κρατάμε σιδηροδέσμιο στα υπόγεια της λήθης.
Τι κάνουμε τότε; Με οποιοδήποτε τρόπο προσπαθούμε να τον φιμώσουμε, να μην μιλάει, να ησυχάσουμε. Ακόμη και με την βία να σιωπήσει η ζωή του. Έτσι ο άλλος γίνεται ο κακός, ο άπιστος, ο ανήθικος, η πόρνη, η αδελφή, ο αλήτης, ο ανάξιος... και ο κατάλογος των φοβικών μας προβολών είναι τόσο βαθύς όσο και το σκοτάδι της ψυχής μας.
Βέβαια για όλα αυτά, μίλησε πολλούς αιώνες πίσω μια όμορφη ψυχή, μεταξωτή, ποιητική και αγία, ο Άγιος Ιωάννης Σιναΐτης, λέγοντας εκείνη την βαθιά ανθρωπολογική αλήθεια «τις περισσότερες φορές, ντύνουμε τις κακίες μας με αρετές».
Άλλο ταπείνωση άλλο κόμπλεξ
Αρετή ξέρεις τι σημαίνει; Να μπορώ να σου κάνω κακό και να επιλέγω συνειδητά να μην το πράξω. Αλλιώς δεν μιλάμε για ενάρετο αλλά για αδύναμο. Βλέπω πολλούς ανθρώπους να φοβούνται την ζωή και να κρύβονται στην θρησκεία. Να δειλιάζουν να ζήσουν, κι όλη μέρα να μιλάνε για αμαρτίες και μετά θάνατο ζωή. Να είναι τρομαγμένοι και να παρουσιάζονται ως «ενάρετοι»
Να φοβούνται τον εαυτό τους και να κτίζουν καριέρες. Να ενοχλούνται απίστευτα από την σιωπή και να ζουν σε τρελούς ρυθμούς, να σιχαίνονται την ύπαρξη τους και να κτίζουν τα αγάλματα τους. Τι ωραία το έλεγε ο Άγιος Πορφύριος, «άλλο ταπείνωση άλλο κόμπλεξ...».
Σε θέλω να μπορείς να δαγκώνεις σίδερα και εσύ να επιλέγεις να δίνεις φιλιά. Να μπορείς να σφίξεις την γροθιά και εσύ να γίνεσαι αγκαλιά. Σε θέλω να μπορείς να μισείς και εσύ να λες, χίλιες φορές να προδοθώ και πάλι θα αγαπήσω...
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (Λίβυος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου