10 Ιουνίου 1822 τελειώνει η μάχη των Αθηνών με την Άλωση της Ακρόπολης

Επίθεση των Ελλήνων στην Ακρόπολη
της Επανάστασης του 1821 από τον Στρατηγό Μακρυγιάννη 
και Ζωγράφο (Εικόνες του Αγώνος) λεπτ. ΕΔΩ πηγή

Από τις αρχές του 1822 η Ακρόπολη είχε πολιορκηθεί. Είχε φτάσει μάλιστα και ο Φιλέλληνας Λιβιέρ Βουτιέ να βοηθήσει καθώς και πολλοί Επτανήσιοι. Υπήρξαν πολλές φορές που οι πολιορκητές ζήτησαν από τους Τούρκους να παραδοθούν.

Στις 18 Απριλίου οι Έλληνες ανατίναξαν την τρίτη πύλη του κάστρου. Μάλιστα είχαν καταλάβει και τα τρία πηγάδια της Ακρόπολης. Έτσι οι Τούρκοι αναγκάστηκαν να παραδοθούν στις 10 Ιουνίου λόγω της έλλειψης νερού.

Από τους δυόμισι χιλιάδες Τούρκους που είχαν κλειστεί στο κάστρο πριν επτά μήνες μόνο οι 1.160 είχαν μείνει. Οι υπόλοιποι είχαν πεθάνει από τραυματισμούς, από λοιμό.

Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 226-227.

Με την άλωση της Ακρόπολης τον Ιούλιο του 1458, η Αθήνα πέρασε στη σκοτεινή εποχή της Τουρκοκρατίας... Διαβάστε περισσότερα »

Χρονολογία10 Ιουνίου 1822
ΤόποςΑκρόπολη Αθηνών
ΈκβασηΉττα των Τούρκων
Αντιμαχόμενοι
Flag of Greece (1822-1978).svgΕπαναστατημένοι ΈλληνεςFlag of the Ottoman Empire (1453-1844).svg Οθωμανική αυτοκρατορία
Ηγετικά πρόσωπα
Λιβιέρ Βουτιέ,
Ραφτόπουλος
Δυνάμεις
Χιλιάδες Ρουμελιώτες, Ζακυνθινοί, Κεφαλλονίτες και Φιλέλληνες2.500
Απώλειες
περίπου 1.300-1.400 νεκροί και παράδοση του κάστρου

Η Αθήνα απελευθερώθηκε στις 31 Μαΐου του 1833 
και στις 18 Σεπτεμβρίου του 1834 ανακηρύχτηκε 
πρωτεύουσα της ελεύθερης Ελλάδας... 

Σχετικά θέματα:

► Η εικονογράφηση της Επανάστασης του 1821 από τον Στρατηγό Μακρυγιάννη και Ζωγράφο (Εικόνες του Αγώνος)

► 18 Σεπτεμβρίου 1834, η Αθήνα γίνεται πρωτεύουσα. Πως ήταν μέχρι τότε;


Άλωση

Ο όρος «άλωση» (ή άλωσις) με ενεργητική ή παθητική σημασία, που προέρχεται εκ του αρχαίου ελληνικού ρήματος αλίσκομαι = καταστρέφομαι, σημαίνει, ειδικά, την πτώση πόλης στα χέρια του εχθρού, την κυρίευση, την εκπόρθησή της. Γενικά όμως την κάθε κατάκτηση και σύλληψη.

Με κεφαλαίο το Α δηλαδή «Άλωση» σημαίνει για τους Έλληνες οι δύο πτώσεις της Κωνσταντινούπολης την 13 Απριλίου 1204 από τους Φράγκους και την 29 Μαΐου 1453 από τους Τούρκους.

Η δεύτερη που συμπίπτει και με το τέλος του 100ετούς πολέμου μεταξύ Γαλλίας και Αγγλίας αποτελεί και το διαχωρισμό μεταξύ της Μεσαιωνικής περιόδου (Μεσαίωνας) και της Νεότερης Ιστορίας.

Στη δημοτική ποίηση και Λαογραφία η Άλωση της Κωνσταντινούπολης πέρασε, με τη φράση (ως) «Πάρσιμο της Πόλης» και έχει αφήσει στη συνείδηση του Ελληνικού λαού την απήχηση μεγάλου γεγονότος και με θεϊκή ακόμη προέλευση, με αποτέλεσμα να θεωρείται χρονολογικός σταθμός και ιστορική αφετηρία των δεινών αλλά και της αναγέννησης του Ελληνισμού.

«Το πάρσιμο της Πόλης» του Φώτη Κόντογλου

Με τη στρατιωτική έννοια του όρου η «άλωση» φρουρίου ή οχυρού ή σε νεότερες μορφές επιχειρήσεων «Προεδρικών μεγάρων» (π.χ. Κύπρου, Γιουγκοσλαβίας, Ιράκ κ.ά.) ή Ανακτόρων (π.χ. Αιγύπτου, Λιβύης, Ιράν κ.ά.) αποτελεί το τέρμα των επιθέσεων ή πολιορκίας και την ύστατη νικηφόρο φάση του αγώνα.

Ιδιαίτερα εξαίρεται, στην Ιστορία, η άλωση της Σημαίας και πολεμικού υλικού του αντιπάλου, ειδικότερα όταν γίνει ηρωική μάχη «εκ του συστάδην».

Τέτοιες αλώσεις έχει να επιδείξει πολλές η Ιστορία της Ελληνικής εθνεγερσίας ή όπως καθιερώθηκε να λέγεται η Ελληνική Επανάσταση του 1821, αλλά και οι τελευταίοι απελευθερωτικοί αγώνες του 1912-1913, όπως η χαρακτηριστική μάχη των Γιαννιτσών τον Οκτώβριο του 1912, αλλά και οι κατά σειρά γενόμενες στο πόλεμο του 40-41 στο αλβανικό μέτωπο.

Σήμερα η άλωση θεωρείται και κατατάσσεται στις πολύ δύσκολες πολεμικές επιχειρήσεις, λόγω των μέσων των αντιμαχομένων, αλλά και των διεθνών συνθηκών προστασίας αιχμαλώτων και αμάχων πληθυσμών με μόνο εφικτό αποτέλεσμα τον διασκορπισμό και τη διάλυση των ανθισταμένων.

by Sophia-Ntrekou.gr | Αέναη επΑνάσταση

Περισσότερα: Ακρόπολη, Άλωση1821


Δεν υπάρχουν σχόλια: