Αναστάσιος (Γιαννουλάτος) Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας 🕯 αφιέρωμα στον ιεράρχη των πέντε ηπείρων ★

Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος

Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, ο ιεράρχης των πέντε ηπείρων

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος

🌿♱ Εκοιμήθη εν Κυρίω ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων 🕯
🕯 Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κυρός Αναστάσιος ♱

Σε ηλικία 95 ετών άφησε την τελευταία του πνοή ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος, κατά κόσμον Αναστάσιος Γιαννουλάτος.

Ο Aρχιεπίσκοπος Αλβανίας, Anastasios Janullatos, είχε εισαχθεί σε νοσοκομείο των Τιράνων εξαιτίας ίωσης που τον ταλαιπωρούσε την 30ή Δεκεμβρίου, ενώ την 3η Ιανουαρίου κρίθηκε αναγκαία η μεταφορά του στην Αθήνα, όπου εισήχθη στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός.

Την ανακοίνωση του θανάτου του έκανε η Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας, που κάλεσε το πλήρωμα της Εκκλησίας της Αλβανίας να προσεύχεται για την ανάπαυση της ψυχής του εκλιπόντος Προκαθημένου.

† Anastasios Archbishop of Tirana, Durres and all Albania

Η Ορθόδοξος Αυτοκέφαλος Εκκλησία της Αλβανίας με βαθύτατη οδύνη αναγγέλλει την εις Κύριον εκδημία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κυρού Αναστασίου.

Ο Μακαριώτατος εκοιμήθη σήμερα, 25 Ιανουαρίου 2025, στις 8:30 π.μ. (ώρα Ελλάδος) σε ηλικία 95 ετών, στο Νοσοκομείο «Ο Ευαγγελισμός» των Αθηνών συνεπεία πολυοργανικής ανεπαρκείας. Είχε προηγηθεί πολυήμερη νοσηλεία στο Νοσοκομείο «Υγεία» των Τιράνων.

Καλούμε το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας της Αλβανίας να προσεύχεται για την ανάπαυση της ψυχής του εκλιπόντος Προκαθημένου.

Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος κυρός Αναστάσιος υπήρξε ο αναστηλωτής και ανακαινιστής της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας, την οποία ανέστησε κυριολεκτικώς εκ των ερειπίων μετά την πτώση του αθεϊστικού καθεστώτος.

Με το θεόπνευστο όραμα και την ακάματη εργασία του, ανοικοδόμησε εκ βάθρων την εκκλησιαστική ζωή, ανήγειρε εκατοντάδες ναούς, συνέστησε εκπαιδευτικά και φιλανθρωπικά ιδρύματα και ανέδειξε νέο κλήρο, προσφέροντας αδιάλειπτη θυσιαστική διακονία επί 33 και πλέον έτη.

Ένας διάκονος του Χριστού, σ’ ένα κρίσιμο μέτωπο,
σε μια Εκκλησία που έζησε την κάθοδο στον Άδη
και που αυτή την ώρα ζει την ελπιδοφόρα Ανάσταση

🕯 ♱ Αιωνία η μνήμη αυτού του Μεγάλου Ιεράρχη ♱ 🕯
★═════════════★ღೋ════════════★
Ο Αναστάσιος υπήρξε ένας από τους λίγους ιερείς που όρθωσαν το ανάστημα τους στα πιο σκοτεινά χρόνια της ελληνικής ιστορίας. Το 1973, η έμπρακτη στήριξή του στους φοιτητές στην κατάληψη της Νομικής, έσπασε το μπλόκο των Χουντικών και μετέφερε τρόφιμα στους φοιτητές. Λίγους μήνες αργότερα με τη θαρραλέα στάση του απέναντι στους βασανιστές της ΕΣΑ,  κάνοντας διαμαρτυρία για τις συνθήκες κράτησης.


Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και
πάσης Αλβανίας κυρός Αναστάσιος (1929-2025)

Σύντομο βιογραφικό

Ο Αναστάσιος Γιαννουλάτος γεννήθηκε στον Πειραιά στις 4 Νοεμβρίου 1929. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1952. Διάκονος χειροτονήθηκε την 1 Αυγούστου 1960 και Πρεσβύτερος το 1964. Το 1972 εξελέγη Καθηγητής της Θρησκειολογίας στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στις 19 Νοεμβρίου 1972 χειροτονήθηκε τιτουλάριος Επίσκοπος Ανδρούσης.

Την χειροτονία τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Γεώργιο, Μυτιλήνης Ιάκωβο, Φωκίδος Χρυσόστομο, Πολυανής και Κιλκισίου Χαρίτωνα, Θηβών και Λεβαδείας Νικόδημο, Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων Κωνσταντίνο, Αττικής και Μεγαρίδος Νικόδημο, Χαλκίδος Νικόλαο, Ηλείας Αθανάσιο, Τρίκκης και Σταγών Σεραφείμ και τους Επισκόπους Δέρβης Κοσμά και Βρεσθένης Δημήτριο.

Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος από το 1972 μέχρι το 1990. Από τις 23 Οκτωβρίου 1981 μέχρι τις 8 Ιανουαρίου 1991 υπηρέτησε ως εντεταλμένος Αρχιεπίσκοπος στη Μητρόπολη Ειρηνουπόλεως του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Στις 8 Ιανουαρίου 1991 εξελέγη από την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου Πατριαρχικός Έξαρχος Αλβανίας. Στις 20 Αυγούστου 1991 προήχθη σε τιτουλάριο Μητροπολίτη. Στις 24 Ιουνίου 1992 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας. Εκοιμήθη στην Αθήνα στις 25 Ιανουαρίου 2025.
Η Εκκλησία δεν είναι μια κλειστή εταιρεία σεσωσμένων, που απολαμβάνουν, αποκλειστικά αυτοί, τα δώρα του Θεού και διεκδικούν να εξασφαλίσουν ανέσεις, προνόμια και κοσμική εξουσία. - Αναστάσιος Αλβανίας
albanias-anastasios

Η Ανάσταση δεν είναι κάτι που έρχεται μετά τον Σταυρό.
Η Ανάσταση είναι μέσα στον Σταυρό. Νομίζω ότι αυτή
η Σταυραναστάσιμη πραγματικότητα ήταν, είναι και
θα είναι η πορεία καθενός που διακονεί τον Χριστό.

Η Εκκλησία της Αλβανίας έζησε το μυστήριο τής εις Άδου Καθόδου παραπάνω από οποιαδήποτε άλλη ορθόδοξη και γενικότερα χριστιανική κοινότητα. Σαράντα έξι χρόνια σε διωγμό, 23 χρόνια σε πλήρη ενταφιασμό. Και γι’ αυτό πιο έντονα και πιο βαθιά ζει το γεγονός της Ανάστασης. Είμαστε μια Εκκλησία της Ανάστασης. Με πολλή ελπίδα και πολλές προσδοκίες.

Από το ξεκίνημα το κάθε βήμα έγινε μ’ αυτό το σύνθημα: «Χριστός Ανέστη». Και με αυτή την παρακίνηση, ο καθένας που ξαναζεί αυτή την πίστη και ανάβει προσωπικά τη λαμπάδα του να τη μεταφέρει και στους άλλους χωρίς κριτικές για το παρελθόν, χωρίς να κρατήσει τίποτα μεμψίμοιρο στην ψυχή του από τις κακουχίες και τους διωγμούς. Είναι ευχή και μήνυμα.

Η Ανάσταση υπογραμμίζει τη νίκη της αλήθειας πάνω στο ψέμα. Τη νίκη της αγάπης πάνω στο μίσος. Την ελπίδα γι’ αυτό που έρχεται. Ο Αναστάς είναι ο κύριος όλων των λαών. Είναι Εκείνος ο οποίος μόνο μπορεί να συμβάλει στην αδελφοσύνη, στην κατανόηση και στην αναδημιουργία.

Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος
«ΤΑ ΝΕΑ», 17.4.1995, Ιστορικό
Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Μη συμφιλιωθείς με την παρακμή. Θα κάνουμε αντίσταση στην παρακμή. Σήμερα η παρακμή είναι διαφορετική από ότι παλαιότερα. Κάνε αντίσταση ποιότητας. Αντιστάσου. Το σύνθημα αυτό μπορεί να περάσει σε όλους. Μείζον όλων η Αγάπη. Μόνο η εξουσία της αγάπης μπορεί να νικήσει την αγάπη για εξουσία. Η αγάπη είναι το αντίδοτο κατά του εγωκεντρισμού, εθνικού, φυλετικού, θρησκευτικού, που δηλητηριάζει την ειρηνική συνύπαρξη ανθρώπων και λαών.

ΔΕΙΤΕ: ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος:
Ιστορικό λάθος να γίνει τζαμί η Αγία Σοφία (video)

Πήγα στην Αφρική, με ρώταγαν τί είναι τα υποστατικά ιδιώματα της Αγίας Τριάδος. Πήγα στην Ασία, με ρώταγαν αν μπορούμε όντως να μετέχουμε εμείς οι κοινοί θνητοί στις Άκτιστες ενέργειες του Αγίου Πνεύματος. Επέστρεψα και στην Ελλάδα και με ρώταγαν αν η γυναίκα στην Εκκλησία κάνει να φορά παντελόνι.

Είμαι απλώς ένα κερί αναμμένο μπροστά σε μια εικόνα. Φωτίζω, για να μπορεί ο κόσμος να βλέπει την εικόνα. Μια μέρα το κερί μου θα σβήσει. Όταν συμβεί αυτό, κάποιος άλλος πρέπει να έρθει και να ανάψει το δικό του κερί μπροστά στην εικόνα. Αυτό που έχει σημασία είναι η εικόνα, και όχι το κερί που την φωτίζει.

♱ Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας 🕯 Αναστάσιος Γιαννουλάτος ♱


Είπαν / έγραψαν για τον Μακαριστό Αναστάσιο

Μάνος Δανέζης: Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος ενας σπάνιος άνθρωπος, μια πολυσχιδής προσωπικότητα, με υψηλό επίπεδο ακαδημαϊκής μόρφωσης, ένας πραγματικά φωτισμένος πνευματικός, ένας διανοούμενος παγκόσμιας ακτινοβολίας που έκανε σε όλη του τη ζωή πράξη το μήνυμα της Αλληλεγγύης, της Αγάπης και του Ανθρωπισμού, όπου κι αν βρέθηκε... δεν βρίσκεται πλέον κοντά μας…

Από την Αφρική έως την Αλβανία, αφιέρωσε τη ζωή του στη στήριξη των αδυνάμων και έδωσε μάχες για τη δικαιοσύνη και την ειρήνη.

Ο Αναστάσιος υπήρξε ένας από τους λίγους ιερείς που όρθωσαν το ανάστημα τους στα πιο σκοτεινά χρόνια της ελληνικής ιστορίας. Με την έμπρακτη στήριξή του στους φοιτητές της κατειλημμένης Νομικής το 1973 και τη θαρραλέα στάση του απέναντι στους βασανιστές της ΕΣΑ.

Τον αποχαιρετούμε με θλίψη, κρατώντας το μεγάλο μάθημα της δικής του διαδρομής: το ανθρωπιστικό έργο του σε αντίξοες συνθήκες, με μόνο γνώμονα τη στήριξη των αδύναμων και των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου.


Antonis Boskoitis: Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας, Αναστάσιος, είχε χοροστατήσει στην κηδεία του παλιού γνώριμου του, Θόδωρου Αγγελόπουλου. Λίγο μετά η Φοίβη, η χήρα του Θόδωρου, είχε ζητήσει από τη Μαρίζα να τραγουδήσει ένα ηπειρώτικο μοιρολόι, απ' αυτά που αγαπούσε ο Θόδωρος. Εκεί ήμασταν και τώρα μου ξανάρχονται στο νου ένα - ένα... Ο Αναστάσιος υπήρξε ένας καλός παπάς, ο μοναδικός σίγουρα που ακόμη και οι άθρησκοι ή και οι άθεοι, τον είχαν σε υπόληψη και σε μεγάλη εκτίμηση.

Ο Αναστάσιος ήταν κάτι σαν τον Λεωνίδα Κύρκο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Πράος άνθρωπος, διαλλακτικός, συζητήσιμος, μορφωμένος και ευφυής. Διόλου τυχαίο που συνδεόταν με φιλία με τον ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο, όπως και μ' άλλους καλλιτέχνες και διανοούμενους. Τον θυμάμαι και σε εκείνη τη συναυλία στο Ηρώδειο, το 2004, για τα δέκα χρόνια από το θάνατο του Μάνου Χατζιδάκι.

Καλή του ανάπαυση. Είναι δύσκολο να ζει κανείς μέχρι τα 95 του σ' αυτόν τον κόσμο. Και, ναι, καμιά φορά ο άνθρωπος φαίνεται τι είναι από τα μάτια του και από το λαμπερό πρόσωπό του.

Μάρω Βαμβουνάκη: Πότε πότε έρχεται και διασχίζει τον χαλασμένο κόσμο μας ένας άνθρωπος που βεβαιώνει πως, Ναι, υπάρχει το καλό, το δίκαιο και του ζωντανού Θεού ο Λόγος! Πενθούμε που έφυγε, χαιρόμαστε που ήρθε για να μείνει. Τέτοιες αντιφάσεις μονάχα η ποιητική πίστη μας τις κατανοεί. Και κάτι αξιοπρόσεκτο: Η γενική, ειλικρινής συγκίνηση που πλημμύρισε τα Μέσα σήμερα, από παντού, από πιστούς και Άθεους, Μουσουλμάνους ή Αγνωστικιστές, άτομα κάθε Κόμματος, Δόγματος, κάθε Θρησκείας ή Φιλοσοφίας δείχνει τη φυσική δίψα της καρδιάς μας για Θεό άμα βρει πρόσωπο που τον εκπροσωπεί με τέτοιο τρόπο!

Noni Stamatelou: Αναστάσιος Γιαννουλάτος! Μια μεγάλη μορφή του αιώνα μας. Έζησε και περπάτησε ανάμεσα στους ανθρώπους, λουσμένος με το φως της αθανασίας. Η ζεστή παρηγορητική φωνή του θα ηχεί πάντα πάνω απ' τους ωκεανούς και μέσα στις καρδιές μας. Μας προκαλεί να πιστέψουμε πως ο πάνω κόσμος και ο κάτω κόσμος είναι ένας κόσμος. Τον διαβάσαμε, τον αγαπήσαμε, τον διδάξαμε, τον ευγνωμονούμε. Πάνω από θρησκείες και πέρα από σύνορα. Δεν έχει ανάγκη τις ευχές και τις προσευχές μας. Εμείς έχουμε ανάγκη απ' τις μεσιτείες του. Τα "Αιωνία σου η μνήμη" της επίσημης Εκκλησίας θα αποτελούν "ρήμα κενόν", αν η Εκκλησία δεν τον μιμηθεί.

Vassilis Tsabropoulos: Αναστάσιος, ο Μελωδός της Θεολογικής σκέψης. Η κοίμηση του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου δημιουργεί ένα δυσαναπλήρωτο κενό, όχι μόνο στον χώρο της ορθοδόξου εκκλησίας, μα και στο ευρύτερο πεδίο της θεολογικής σκέψης.

Η μορφή του, το έργο του, ο ποιμαντικός του λόγος και η καρτερικότητα "εν Θεώ", που επέδειξε με ζηλευτή συνέπεια στη ζωή του μαρτυρούν το σπάνιο ήθος και τη συνειδητή υπεράσπιση του όρου της "ιδεώδους" μορφής της ιερωσύνης, την οποία και υπερασπίστηκε με σθένος, έως το τέλος της ζωής του.

Είναι δύσκολο να υπάρξει στις μέρες μας γνήσιος θεολογικός λόγος χωρίς ύφος από καθέδρας, πνευματική διδασκαλία με απουσία στόμφου, εκδηλωμένο ανθρώπινο συναίσθημα, δίχως τον φόβο της έκθεσης και της απόρριψης και, πάνω απ' όλα, σπάνια συναντάται "ταπεινότητα" δίχως υποκρισία και περίσσεια ιδιοτέλεια.

Όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν έγιναν μάρτυρες μιας σπάνιας μορφής, η οποία εναρμόνισε με αφειδώλευτη χάρη ζηλευτές ανθρώπινες αρετές και προτερήματα.
Τον χαρακτήριζε μελωδικός και άμεσος πνευματικός λόγος, πίστη στον υπερβατικό Θεό που του έφερνε δάκρυα αγάπης στα μάτια και ανυπόκριτο ρίγος στην ψυχή του. Μα το σημαντικότερο όλων, είχε ευγένεια σκέψης, η οποία εκδηλωνόταν σε κάθε πτυχή της ζωής και του έργου του.

Ο Θεός δεν ήταν φόβος για τον μακαριστό Αναστάσιο. Ηχούσε σε κάθε μικρή λέξη, ήταν κάθε ήχος, ήταν το αποτύπωμα σε κάθε πράξη της ζωή του.

Ο Θεός κατοικούσε εν σπέρματι στον αγαπημένο άνθρωπο του Αναστασίου, στον "πλησίον" που διεκδικεί την χάρη και τη δωρεά του πνεύματος στη ζωή του. Η ζωή του ενσάρκωνε τον όρο που η Θεολογία μα και η Φιλοσοφία περιγράφουν με διαφορετικούς τρόπους. Τη διαρκή αναζήτηση του Αγαθού.

Δεν χρειάζονται πομπώδεις λέξεις, επιβλητικοί χρυσοποίκιλτοι θρόνοι, δικανικά θέσπισματα και δογματικές επιβολές για να διαισθανθεί κάποιος την αλήθεια που αναγεννάται και αποκαλύπτεται σε μια τέτοια μορφή.

Δεν υπάρχουν λοιπόν άθεοι και θεϊστές, όταν αποκάλυπτεται η Αλήθεια μπροστά μας, παρά μόνον εκείνοι που επιθυμούν και είναι έτοιμοι απροϋπόθετα να τη δεχτούν. Μα αυτό δεν είναι εύκολο να συμβεί, γιατί σπάνια γίνεται αντιληπτό, γιατί αναμφίβολα πάσχουμε από πνευματική μυωπία.

Η αλήθεια του Λόγου δεν είναι πολύχρωμη ή εκτυφλωτική, δεν συνοδεύεται από βροντώδεις ήχους που μας ταράσσουν από τη ραστώνη και την επανάπαυση της ηδυπαθούς φύση μας. Η αλήθεια μοιάζει με μια μικρή πνοή που έχει τη δύναμη να συνταράξει την ψυχή μας και να ενδυμωσει το πνεύμα μας μέσα σε μια στιγμή.

Αυτή ήταν η μελωδία της ψυχής του μακαριστού Αναστασίου που φέρει την αλήθεια. Φύση γεμάτη ευγένεια, αγάπη και ζεστασιά. Μια τέτοια ψυχή φιλοξενεί και ζωντανεύει το "θείον" στις καρδιές των ανθρώπων, όπως και αν αυτό ορίζεται ή τελικά υπάρχει.

Δεν είμαι Θεολόγος. Η ζωή μου είναι αφιερωμένη στην Φιλοσοφία και τη Μουσική. Όμως η διαρκής αμφισβήτηση της γνώσης και η αναζήτηση της ύψιστης μορφής της αλήθειας με προτρέπει να σκέφτομαι ελεύθερα και απροκατάληπτα.

Αισθάνομαι τυχερός που μπορώ να διακρίνω και να ομολογήσω την εικόνα της αλήθειας στο πρόσωπο αυτής της σεβάσμιας και χαρισματικής μορφής.


Δέκα πράγματα που ίσως δεν γνωρίζουμε
για τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο Αλβανίας.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος το 1973, στην κατάληψη της Νομικής, έσπασε το μπλόκο των Χουντικών και μετέφερε τρόφιμα στους φοιτητές.

Λίγους μήνες αργότερα έκανε διαμαρτυρία στην ΕΣΑ για τις συνθήκες κράτησης.

Ήταν συγγραφέας με πλούσιο έργο και πανεπιστημιακός δάσκαλος με βαρύ ακαδημαϊκό κι επιστημονικό βιογραφικό.

Μιλούσε αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, αλβανικά και είχε γνώσεις λατινικής, ισπανικής, ιταλικής, ρωσικής, κισουαχίλι.

Προτάθηκε για Νόμπελ Ειρήνης κατά τον πόλεμο του Κοσσυφοπεδίου

Πήγε στην Ουγκάντα, όπου κήρυξε το λόγο του Ευαγγελίου. Η υγεία του επιβαρύνθηκε πάρα πολύ από τις σκληρές κλιματολογικές συνθήκες στην αφρικανική ήπειρο. Η ελονοσία ακόμα και σήμερα θερίζει την αφρικανική ήπειρο, πόσο μάλλον πριν από 60 χρόνια. Χτύπησε τον Αναστάσιο σκληρά, ενώ η εύθραυστη υγεία του και το βεβαρυμμένο αναπνευστικό παραλίγο να τον οδηγήσουν στον θάνατο.

Στο θρυλικό 2ο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών (στην περίφημη Βίλα Αμαλία) συμμαθητές του ήταν ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός, ο δημοσιογράφος-ποιητής Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο ηθοποιός Τρύφων Καρατζάς, ο πρώην υπουργός Δημήτρης Ρέππας κ.ά., ενώ απόφοιτός του ήταν και ο αείμνηστος, διεθνούς φήμης, σκηνοθέτης Θεόδωρος Αγγελόπουλος.

Στο σχολείο ήταν διάνοια στα μαθηματικά.

Χαρακτηριστικό περιστατικό. Αναστάσιος υπέφερε από πόνους στην πλάτη και δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Ένας φίλος του χάρισε ειδικό ανατομικό κρεββάτι που κόστιζε αρκετά χρήματα. Ο Αναστάσιος, αντί να το χρησιμοποιήσει ο ίδιος, το έδωσε σε έναν ηλικιωμένο άπορο Αλβανό που έπασχε από το ίδιο πρόβλημα.

Στην Αθήνα έμενε στο μικρό διαμέρισμα της αδελφής του. Το δωματιάκι του εκεί ήταν μοναστηριακό. Ένα στενό κρεββάτι, ένας ξύλινος σταυρός και βιβλία στο κομοδίνο του.

Βιογραφικό μακαριστού Αναστάσιου
Anastasios Janullatos (Shqip)


Orthodox Autocephalous Church of Albania
Anastasios of Tirana, Durrës and All Albania


♱ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ (ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΤΟΣ)

• Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας (1992 εξ.)
• Oμότιμος Kαθηγητής του Eθνικού και Kαποδιστριακού Πανεπιστημίου Aθηνών (1992 εξ.)
• Επίτιμο Mέλος της Aκαδημίας Aθηνών
• Honorary Senator the European Academy of Sciences and Arts – Saltzburg

Γεννήθηκε στον Πειραιά, 4 Νοεμβρίου 1929. Έλαβε το απολυτήριο Γυμνασίου το έτος 1947 (άριστα 199/11) και το Πτυχίο της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1952 (άριστα 9,53 – η υψηλότερη βαθμολογία πτυχιούχου της Θεολογικής Σχολής Αθηνών). Συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές Θρησκειολογίας, Eθνολογίας, Iεραποστολικής, Aφρικανολογίας, στα Πανεπιστήμια Aμβούργου και Mαρβούργου Γερμανίας (1965-69), ως υπότροφος του γερμανικού Ιδρύματος Alexander von Humboldt. Αναγορεύθηκε Διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1970, ομόφωνα άριστα, με ειδικό βραβείο). Στη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας (1952-54) φοίτησε στις Σχολές Εφέδρων Αξιωματικών Σύρου και Διαβιβάσεων Χαϊδαρίου (και στις δύο πρώτευσε και έγινε «Αρχηγός Σχολής»).

Γλώσσες: εκτός της μητρικής και της αρχαίας ελληνικής, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, αλβανικά, έχει επίσης γνώσεις λατινικής, ισπανικής, ιταλικής, ρωσικής, κισουαχίλι

Μελέτησε τα διάφορα θρησκεύματα (Αφρικανικά θρησκεύματα, Ινδουϊσμό, Βουδδισμό, Ταοϊσμό, Κομφουκιανισμό, Ισλάμ) στις χώρες που ακμάζουν (Κένυα, Ουγκάντα, Τανζανία, Νιγηρία, Ινδία, Ταϋλάνδη, Κεϋλάνη, Κορέα, Ιαπωνία, Kίνα, Βραζιλία, Καραβαϊκή, Λίβανο, Συρία, Αίγυπτο, Τουρκία κ.α.).
ΔΕΙΤΕ: Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος: Ιστορικό λάθος να γίνει τζαμί η Αγία Σοφία (video)
★═════════════★ღೋ════════════★

Ακαδημαϊκή σταδιοδρομία

Εντολή διδασκαλίας Νεοελληνικής γλώσσας και φιλολογίας – Πανεπιστήμιο Μαρβούργου Γερμανίας (1965-69). Οργάνωση και διεύθυνση του «Κέντρου Iεραποστολικών Σπουδών» στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1971-76). Οργάνωση και διεύθυνση του «Διορθοδόξου Κέντρου Αθηνών της Εκκλησίας της Ελλάδος» – Πεντέλη (1971-76). Έκτακτος Kαθηγητής της Iστορίας των Θρησκευμάτων του Παν/μίου Aθηνών (1972-76). Tακτικός Kαθηγητής (1976-92). Διευθυντής του Τομέα Θρησκειολογίας-Kοινωνιολογίας του Ποιμαντικού Tμήματος του Παν/μίου Aθηνών (1981-83). Kοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής του Παν/μίου Aθηνών και Συγκλητικός (1983-86). Αντιπρόεδρος Εφορείας Πανεπιστημιακής Λέσχης (1978-79, 1983-86). Πρόεδρος της «Επιτροπής Συμπαραστάσεως Kυπριακού Aγώνος» του Πανεπιστημίου Aθηνών (1975-84). Mέλος της Eπιτροπής Eρευνών του Πανεπιστημίου Aθηνών (1986-90) και του Δ.Σ. του Kέντρου Mεσογειακών και Aραβικών Σπουδών (1978-82). Aντεπιστέλλον Μέλος της Aκαδημίας Aθηνών (1993-2005) και εν συνεχεία Επίτιμο Μέλος.

Επίτιμος διδάκτωρ Θεολογίας (ThD,DD): της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού, Brookline, Ma. H.Π.A. (1989)· του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1995)· του St. Vladimir’s Theological Seminary (2003)· της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κραγιόβας Ρουμανίας (2006)· Επίτιμο μέλος της Θεολογικής Ακαδημίας Μόσχας (1998)˙ Δίπλωμα π. Δημητρίου Στανιλοάε (η ανώτερη θεολογική διάκριση), Πανεπιστημίου Βουκουρεστίου (2003)· της Ποντιφικής Θεολογικής Σχολής της Νοτίου Ιταλίας (2009) και της Fordham University Νέας Υόρκης (2014).

Επίτιμος διδάκτωρ Φιλολογίας ή Φιλοσοφίας (PhD): του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Iωαννίνων (1996)· του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Aθηνών (1996)· του Tμήματος Πολιτικής Eπιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης της Σχολής των Nομικών, Oικονομικών και Πολιτικών Eπιστημών του Πανεπιστημίου Aθηνών και όλων των Tμημάτων της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Aθηνών (1998)· του Tμήματος Διεθνών και Eυρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς (2001)· του Tμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Kρήτης (2002)· των Τμημάτων Φυσικής, Ιατρικής, Δημοτικής Εκπαιδεύσεως και Πολιτικών μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών (2003)· Doctor of Humane Letters του Boston University (2004)· των Τμημάτων Ιατρικής και Γεωπονίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας· επίσης Χρυσούν Μετάλλιον (η ανώτατη διάκρισης) του ως άνω Πανεπιστημίου (2005)· του Τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου (2007)· του Πανεπιστημίου Κορυτσάς (2008)· του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας καθώς και εκείνου της Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού των Παρευξείνιων Λαών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (2009)· του Πανεπιστημίου Κύπρου (2010) · Πανεπιστημίου Απόστολος Ανδρέας Τυφλίδος, Γεωργίας (2010). Τμήματος φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Καλαμάτα (2016). Η ανώτατη επιστημονική διάκριση του Αριστοτελείου πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης «Χρυσούς Αριστοτέλης» (2018).Αναγορεύθηκε Επίτιμος Καθηγητής του Τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων της Σχολής Διοικητικών, Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής (2020).

Διετέλεσε εντεταλμένος Σύμβουλος του Δ.Σ. Aνωτέρας Σχολής Kοινωνικής Εργασίας – Διακονισσών (1977-84)· μέλος του Aνωτάτου Yπηρεσιακού Συμβουλίου της Eκκλησίας της Eλλάδος (1977-85)· του Yπηρεσιακού Συμβουλίου Eκκλησιαστικής Eκπαιδεύσεως Yπουργείου Eθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (1977-82)· του Δ.Σ. της Eυρωπαϊκής Λέσχης Yγείας· του Δ.Σ., της Eπιτροπής για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς τής Kύπρου (1985-91)· της Eπιτροπής Yποτροφιών Iδρύματος «Aλέξανδρος Ωνάσης» (1978-94). Mέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Iδρύματος «Aλεξάνδρος Ωνάσης» (1994-2005). Είναι Eταίρος της εν Aθήναις Φιλεκπαιδευτικής Eταιρείας (1994 εξ.)˙ Εταίρος της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης (2001 εξ.). Επίτιμος Πρόεδρος των Αποφοίτων του Β΄ Γυμνασίου αρρένων Αθηνών (2008 εξ.).

Εκκλησιαστική και κοινωνική διακονία


Στην Ελλάδα. Ως λαϊκός θεολόγος (1952 – 60) εργάσθηκε σε διάφορους τομείς της εσωτερικής ιεραποστολής (κήρυγμα, χριστιανική αρθρογραφία, κατήχηση, οργάνωση κύκλων βιβλικών μελετών, νεανικών και φοιτητικών κατασκηνώσεων). Πρωτοστάτησε στην αναζωπύρωση της Ορθοδόξου εξωτερικής ιεραποστολής (1959), εξέδωσε το πρώτο ιεραποστολικό περιοδικό «Πορευθέντες» στην ελληνική και αγγλική γλώσσα, και ίδρυσε το ομώνυμο Διορθόδοξο Ιεραποστολικό Κέντρο «Πορευθέντες». Εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Ασωμάτων – Πετράκη (1.8.1960). Χειροτονήθηκε Ιεροδιάκονος (7.8.1960), Πρεσβύτερος με το οφίκιο του Αρχιμανδρίτου (24.5.1964), Τιτουλάριος Επίσκοπος Aνδρούσης (19. 11. 1972), για την οργανική θέση του Γενικού Διευθυντού της «Aποστολικής Διακονίας της Eκκλησίας της Eλλάδος». Με εντολή της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, συνέγραψε τρία Κατηχητικά Βοηθήματα για τους διδάσκοντες στα Μέσα Κατηχητικά Σχολεία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Στη διάρκεια των σπουδών του στη Γερμανία, εξυπηρέτησε ιερατικώς τους εκεί έλληνες εργάτες και φοιτητές. Από τη θέση του Γενικού Διευθυντού της «Αποστολικής Διακονίας», προώθησε διάφορα θεολογικά, εκπαιδευτικά, οικοδομικά και εκδοτικά προγράμματα της Eκκλησίας. Κινητοποίησε τους αρμοδίους παράγοντες του Υπουργείου Πολιτισμού και τις Ιερές Μητροπόλεις της Ελλάδος για την καταγραφή της εκκλησιαστικής κειμηλιακής περιουσίας. Ιδιαίτερα ανέπτυξε τον τομέα εξωτερικής ιεραποστολής με τη συνεχή συμπαράσταση στα ιεραποστολικά κλιμάκια Kορέας, Iνδίας, Aφρικής και με την οργάνωση της Eβδομάδος Eξωτερικής Iεραποστολής.

Ανατολική Αφρική. Ταξίδεψε αρχικά τον Μάϊο – Ιούλιο του 1964 στην Ουγκάντα, Τανζανία και Κένυα διερευνώντας τις δυνατότητες συστηματικής Ορθοδόξου Ιεραποστολής. Το θέρος και το φθινόπωρο του 1967 διεξήγαγε θρησκειολογική έρευνα παραδοσιακής θρησκευτικότητος στην Ουγκάντα. Στη δεκαετία 1981-1991, ως Τοποτηρητής της I. Μητροπόλεως Eιρηνουπόλεως – Ανατολικής Αφρικής (Kένυα, Oυγκάντα, Tανζανία), ίδρυσε και οργάνωσε την Πατριαρχική Σχολή «Aρχιεπίσκοπος Kύπρου Mακάριος», την οποία διηύθυνε επί δεκαετία. Xειροτόνησε 62 αφρικανούς κληρικούς και χειροθέτησε 42 αναγνώστες – κατηχητές προερχόμενους από οκτώ αφρικανικές φυλές (μεταξύ των οποίων τους τέσσερις πρώτους κληρικούς Τανζανούς)· συγχρόνως προώθησε τις μεταφράσεις της Θείας Λειτουργίας σε 4 αφρικανικές γλώσσες. Μερίμνησε για τη σταθεροποίηση 150 περίπου Ορθοδόξων ενοριών και πυρήνων και την ανέγερση δεκάδων ναών˙ ανήγειρε επτά ιεραποστολικούς σταθμούς, φρόντισε για τη δημιουργία σχολείων και ιατρικών σταθμών. Αναγνωρίσθηκε «Μέγας Ευεργέτης» του Πατριαρχείου Αλεξάνδρειας (2009).

Αλβανία. Tο εκκλησιαστικό έργο του Aναστασίου κορυφώνεται στην αποστολή που του ζητήθηκε από το Oικουμενικό Πατριαρχείο για την εκ των ερειπίων αναστήλωση της Oρθοδόξου Aυτοκεφάλου Eκκλησίας της Aλβανίας, η οποία είχε καταρρεύσει ύστερα από τον επί 46 έτη διωγμό υπό του μοναδικού «αθεϊστικού κράτους» της υφηλίου. Αρχικά εργάσθηκε ως Πατριαρχικός Έξαρχος (Iαν. 1991 – Iούν. 1992). Ανυψώθηκε σε Μητροπολίτη Aνδρούσης (Aυγ. 1991 – Iούν. 1992) και εξελέγη Aρχιεπίσκοπος Tιράνων και πάσης Αλβανίας (24 Ιουνίου 1992). Μέσα σε τεράστιες δυσκολίες, κατώρθωσε να ανασυγκροτήσει εκ βάθρων την Αυτοκέφαλη Eκκλησία της Aλβανίας: Διαμόρφωσε νέο Καταστατικό Χάρτη (2006)˙ Με επίσημη Συμφωνία με την Κυβέρνηση της Αλβανίας, η οποία έγινε νόμος του Κράτους (2009), καθορίσθηκαν οι σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας. Συγκροτήθηκαν πάνω από 400 ενορίες. Ίδρυσε τη Θεολογική-Iερατική Σχολή (Aκαδημία) «Aνάστασις» στο Δυρράχιο (1992 εξ.), το Eκκλησιαστικό Λύκειο «Tίμιος Σταυρός», στο Aργυρόκαστρο (1998 εξ.) και στο Σούκθ-Δυρράχιο (2007-18)˙ Σχολή της Βυζαντινής Μουσικής στα Τίρανα (2012 εξ.). Όλα λειτουργούν σε ιδιόκτητα συγκροτήματα με οικοτροφεία. Mόρφωσε και χειροτόνησε 168 νέους κληρικούς. Ίδρυσε Κέντρα Νεολαίας σε διάφορες πόλεις. Φρόντισε για τη μεταφραστική προσπάθεια, την έκδοση λειτουργικών και άλλων θρησκευτικών βιβλίων. Συνέστησε Τεχνική Υπηρεσία της Eκκλησίας και μερίμνησε για την ανοικοδόμηση 150 νέων ναών (μεγάλων και μικρών), αναστήλωσε 60 ναούς και μοναστήρια-πολιτιστικά μνημεία και επισκεύασε 160 ναούς και 70 εκκλησιαστικά κτίρια για σχολεία, νεανικά κέντρα, κέντρα υγείας, ξενώνες, εργαστήρια, συσσίτια για τους φτωχούς κ.λ.π., στο σύνολο 450 κτίρια. Ανέπτυξε τη φιλανθρωπική μέριμνα της Εκκλησίας, με διανομή εκατοντάδων τόννων τροφίμων, ιματισμού, φαρμάκων.

Ίδρυσε την πρώτη Ορθόδοξη αλβανική εφημερίδα Ngjallja «Aνάστασις» (1992 εξ.), το παιδικό περιοδικό Gëzohu «Χαίρε» (1997 εξ.), το νεανικό περιοδικό Kambanat «Καμπάνες» (), την επιστημονική επιθεώρηση Kërkim «Έρευνα» (2009 εξ.), το δελτίο «News from Orthodoxy in Albania» (1996-2002), καθώς και Ραδιοφωνικό σταθμό Radio-Ngjallja (1997 εξ.). Μερίμνησε για τη δημιουργία Εργαστηρίων της Εκκλησίας (τυπογραφείο, κηροπλαστείο, ξυλουργείο, εργαστήρια αγιογραφίας και αποκαταστάσεως εικόνων). Αγωνίσθηκε για τη διεκδίκηση της εκκλησιαστικής περιουσίας.

Παράλληλα με την ανασύσταση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ανέπτυξε πρωτοποριακά προγράμματα στους τομείς εκπαιδεύσεως, υγείας, κοινωνικής προνοίας, αγροτικής αναπτύξεως, πολιτισμού και οικολογίας. Ίδρυσε την Ορθόδοξο Κλινική «Ευαγγελισμός» (Διαγνωστικό Ιατρικό Κέντρο) με 24 ειδικότητες και τρία πολυϊατρεία σε άλλες πόλεις· Επίσης το Ινστιτούτο Επαγγελματικής Καταρτίσεως, με έξι ειδικότητες στα Tίρανα και τέσσερις ειδικότητες στο Αργυρόκαστρο (το οποίο λειτούργησε από 1998-2008). Τούτο αναβαθμίστηκε εν συνεχεία στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο «Λόγος» (2009 εξ.)˙ Γενικό και Επαγγελματικό Λύκειο στο Μεσοπόταμο˙ τρία εννιάχρονα Σχολεία και Λύκεια στα Τίρανα, στο Δυρράχιο, στην Κορυτσά και στο Αργυρόκαστρο˙ Οικοτροφείο Μαθητριών Λυκείου στο Βουλιαράτι, 19 νηπιαγωγεία σε διάφορες πόλεις. Φρόντισε για την κατασκευή δρόμων, υδραγωγείων, γεφυρών, την επισκευή δημοσίων σχολείων, κ.α.

Κατά την περίοδο 2013 – 2019 πραγματοποιήθηκε η κατασκευή τριών υδροηλεκτρικών έργων συνολικής ισχύος 19 MW (Librazhd, Llenge, Sllabinja), τα οποία συμβάλλουν στην ενίσχυση των υποδομών της χώρας και έχει σαφή κοινωνικό σκοπό. Με τα έσοδά τους, η Ορθόδοξος Αυτοκέφαλος Εκκλησία της Αλβανίας θα συνεχίσει τις πνευματικές, φιλανθρωπικές και εκπαιδευτικές προσπάθειες. Μετα την εξόφληση των δανείων ένα ποσοστό θα διατίθεται για πτωχότερες Ορθόδοξες Εκκλησίες.

Mε όλες αυτές τις πρωτοβουλίες δόθηκε εργασία σε χιλιάδες ανθρώπους, δημιουργήθηκαν σοβαρά έργα κοινωνικής υποδομής και η Ορθόδοξος Εκκλησία της Αλβανίας αναδείχθηκε σε πολυδύναμο πνευματικό και αναπτυξιακό παράγοντα.

Ο Αρχιεπίσκοπος υπήρξε επίσης, ιδρυτικό μέλος και κατά διαστήματα Πρόεδρος της Διομολογιακής Βιβλικής Εταιρείας της Αλβανίας (2009 εξ.) και του Διαθρησκειακού Συμβουλίου της Αλβανίας (2007 εξ.), το οποίο τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με το ανώτατο παράσημο “Nderi i Kombit” (Τιμή του Έθνους) (2021). Στην κρίση του Κοσσυφοπεδίου (1999) οργάνωσε ευρύτατο ανθρωπιστικό πρόγραμμα, το οποίο βοήθησε 33.000 περίπου πρόσφυγες σε διάφορα μέρη της Αλβανίας. Συνέδεσε την Εκκλησία της Αλβανίας με διεθνείς Εκκλησιαστικούς Οργανισμούς. Kατά την ένταση μεταξύ Ελλάδος – Αλβανίας συνέβαλε στην εκτόνωσή της και στην προσέγγιση των δύο χωρών. Συγχρόνως αγωνίσθηκε για την άμβλυνση των αντιθέσεων στα Βαλκάνια. Το 2000, κατόπιν προτάσεως 33 Ακαδημαϊκών της Ακαδημίας Αθηνών και πολλών προσωπικοτήτων της Αλβανίας, υπήρξε υποψήφιος για το Βραβείο Νόμπελ της Ειρήνης.

Διεθνής διεκκλισιαστική δραστηριότητα


Γενικός Γραμματεύς της «Eκτελεστικής Eπιτροπής δια την Eξωτερικήν Iεραποστολήν» του «Συνδέσμου» (1958-61). Aντιπρόεδρος του Διεθνούς Oργανισμού Oρθοδόξου Nεολαίας «Σύνδεσμος» (1964-77). Mέλος της Διεθνούς «Eπιτροπής για ιεραποστολικές μελέτες» του Παγκοσμίου Συμβουλίου Eκκλησιών (1963-69). Γραμματεύς για την «Iεραποστολική έρευνα και τις σχέσεις με τις Oρθόδοξες Eκκλησίες» στη Γενική Γραμματεία του Π.Σ.E. (Γενεύη, 1969-71). Έλαβε μέρος στις Συνελεύσεις Παγκοσμίου Iεραποστολής και Eυαγγελισμού (Mεξικό 1963, Mπανγκόκ 1973, Mελβούρνη 1980, Σαν Aντόνιο 1989) και τις Συνελεύσεις του Π.Σ.E. (Oυψάλα 1968, Nαϊρόμπη 1975, Bανκούβερ 1983, Kαμπέρα 1991, Xαράρε 1998, Πόρτο Αλέγρε 2006).

Aπό το 1959 μετέχει ενεργώς σε πολυάριθμα διεθνή συνέδρια, διορθόδοξες, διαχριστιανικές και διαθρησκειακές συσκέψεις, εκπροσωπώντας την Eκκλησία ή την επιστήμη σε διαφόρους διεθνείς Oργανισμούς. Έχει δώσει διαλέξεις σε διάφορα πανεπιστημιακά κέντρα του εξωτερικού, σχετικά με τη σύγχρονη χριστιανική σκέψη, τον διαθρισκειακό διάλογο, την παγκόσμια αλληλεγγύη και ειρήνη. Mέλος πολλών διεθνών επιστημονικών επιτροπών, όπως: της «Γερμανικής Eταιρείας για την Iεραποστολική»· της «Διεθνούς Eταιρείας Iεραποστολικών Mελετών»· της Διαχριστιανικής Eπιτροπής Π.Σ.E. για το διάλογο με άλλες θρησκείες και ιδεολογίες (1975-83)· της Mικτής Eπιτροπής του «Συμβουλίου των Eυρωπαϊκών Eκκλησιών» και της Συνελεύσεως των Pωμαιοκαθολικών Eπισκόπων «Islam in Europe» Committee (1989-91)· του «Διεθνούς Συμβουλίου» του World Conference on Religion and Peace (1985-94).

Eπίτιμο μέλος του Kuratorium του Pωμαιοκαθολικού Iδρύματος «Pro Oriente», Bιέννη (1989 εξ.). Πρόεδρος-Συντονιστής της «Commission on World Mission and Evangelism» του Π.Σ.E. (1984-1991). Mέλος της Kεντρικής Eπιτροπής του Π.Σ.E. (1998-2006) και της Eπιτροπής «Πίστις και Tάξις» (2000-2006). Μέλος των: European Council of Religious Leaders/Religions for Peace (ECRL) (2001-2013)˙ Council of 100, World Economic Forum, Davos (2003). Αντιπρόεδρος της Conference of European Churches (2003-2009). Πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (2006 – 2013)˙ Επίτιμος Πρόεδρος της “Παγκοσμίου Διασκέψεως των Θρησκειών για την Ειρήνη” (2006 εξ.).

Διακρίσεις

Τιμήθηκε με τα παράσημα του Τιμίου Σταυρού του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου, A΄ Τάξεως, του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας (1985)· της Αγίας Αικατερίνης της Μονής Σινά (1985)· του Κυρίλλου και Μεθοδίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Τσεχοσλοβακίας (1986). Έλαβε το Αργυρούν μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών, «ως εμπνευστής και πρωτοπόρος της ιεραποστολικής θεολογίας και δράσεως» (1987)˙ από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό τον Xρυσούν Σταυρόν μετά δάφνης (1994), «για τις πολύτιμες υπηρεσίες του στην Ορθοδοξία, την Εκκλησία, τον λαό της Αλβανίας και την πολυσήμαντη συμβολή του στην προώθηση της φιλίας των λαών Ελλάδος και Αλβανίας»· τoν Μεγαλόσταυρο του Τάγματος Τιμής (1997) της Ελληνικής Δημοκρατίας· το παράσημο του Ισαποστόλου μεγάλου ηγεμόνος Βλαδιμήρου (A’ τάξεως) της Ρωσικής Εκκλησίας (1998)· το παράσημο του Αποστόλου Ανδρέου του Οικουμενικού Πατριαρχείου (1999)· τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος των Ορθοδόξων Σταυροφόρων του Παναγίου Τάφου (2000). Tο «βραβείο έργου ζωής» του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού, για τις προσπάθειές του για την ειρήνη και συνεργασία των λαών της Βαλκανικής και την ενδυνάμωση του οικουμενικού πνεύματος της Ορθοδοξίας (2000).

Τιμήθηκε επίσης με τα βραβεία Athenagoras Human Rights Award 2001 (Νέα Υόρκη)· το «Pro Humanitate» (2001), του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Ιδρύματος Pro Europe (Freiburg)· του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος του Αποστόλου Παύλου της Εκκλησίας της Ελλάδος (2001)· το Χρυσό μετάλλιο Τιμής και Ευποιΐας της Πόλης των Αθηνών (2001)· το Χρυσό Κλειδί της πόλης Θεσσαλονίκης (2002), της Λαμίας (2002)· το “Οδύσσειο βραβείο” της Παγκόσμιας ομοσπονδίας Κεφαλλήνων και Ιθακησίων (2002)· Επίτιμος Δημότης Κεφαλληνίας (2002)· το Πολωνικό ανθρωπιστικό βραβείο, “Ecce Homo” για τη συνεπή δράση με ανιδιοτελή αγάπη προς τον συνάνθρωπο (2003). Μετάλλιο της πόλεως των Αθηνών (2003). Παράσημο από τον Πρόεδρο της Ρουμανικής Δημοκρατίας (2003). Χρυσό Μετάλλιο Α’ Τάξεως Δήμου Πειραιώς (2005). Επίτιμος δημότης Τιράνων (2005) και Κορυτσάς (2007). Βραβείο “διακεκριμένων δραστηριοτήτων για την ενότητα των Ορθοδόξων Εθνών” (Μόσχα 2006). Παράσημο «Πρίγκιπος Γιαροσλάβ του Σοφού» Γ΄ τάξεως, της Δημοκρατίας της Ουκρανίας (2008). «Μέγα Χρυσόν Παράσημον του Αποστόλου Βαρνάβα» της Εκκλησίας της Κύπρου (2008). Μεγαλόσταυρο του Αποστόλου Μάρκου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής (2009). Παράσημο «Γεωργίου Καστριώτη – Σκεντέρμπεη» της Δημοκρατίας της Αλβανίας (2010)˙ Ανώτατο παράσημο της Εκκλησίας της Σερβίας του Αυτοκράτορος Αγίου Κωσταντίνου του Μεγάλου (2013)˙ Ανώτατο παράσημο «Πρίγκιπος Γιαροσλάβ του Σοφού» Α΄ τάξεως της Δημοκρατίας της Ουκρανίας (2013). «Βραβείο δοκιμίου ελευθέρου στοχασμού» Παν. Φωτέα (2015). Παράσημο του Αγίου Ιωάννου Βλαδιμήρου του Πατριαρχείου Σερβίας (2016)˙ Επίτιμος δημότης Δυρραχίου (2016), Καλαμάτας (2016), Λάρισας (2017), Πρέβεζας (2017). Ιδρύματος Μπότση στην 35η απονομή δημογραφικών βραβείων – Ειδική τιμητική διάκριση για το όλον έργο του (Ιανουάριος 2019). Γερμανικό βραβείο «Klaus Hemmerle» της κινήσεως Fokolare για την συμβολή στην προσέγγιση και ειρηνική συνύπαρξη λαών και πολιτισμών (2020). ‎

Συγγραφικό έργο

Έχει συγγράψει και εκδώσει 24 βιβλία (θρησκειολογικές εύρυνες, ιεραποστολικά δοκίμια, Ορθοδόξου πνευματικότητος) και πλέον των 200 μελετών και άρθρων θεολογικού ή θρησκειολογικού περιεχομένου. Βιβλία και διάφορα κείμενά του έχουν μεταφραστεί σε 17 γλώσσες. Κατά τη μακρόχρονη Ορθόδοξη μαρτυρία του συνδύασε θεολογική γνώση και θρησκειολογική έρευνα με ιεραποστολική και ποιμαντική διακονία, με κοινωνική ευαισθησία και προσφορά.

Η συμβολή του στην επιστήμη, τη σύγχρονη χριστιανική μαρτυρία, την διαχριστιανική προσέγγιση, τον διαθρησκεικό διάλογο και την ειρηνική συνύπαρξη λαών και θρησκειών έχει διεθνώς αναγνωριστεί.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ


Θρησκειολογικές Έρευνες - Ιεραποστολικά Δοκίμια
  • Τά πνεύματα μ᾽μπάντουα καί τά πλαίσια τῆς λατρείας των. Θρησκειολογική διερεύνησις πλευρῶν τῆς ἀφρικανικῆς θρησκείας. Διατριβή ἐπί διδακτορίᾳ, ἔκδ. Πορευθέντες, Ἀθῆναι 1970, σελ. 294 + κγ´ + Xπίνακες.
  • «Κύριος τῆς λαμπρότητος».Ὁ Θεός τῶν παρά τό ὄρος Κένυα φυλῶν. Θρησκειολογική ἔρευνα, ἔκδ. Πορευθέντες, Ἀθῆναι 1971, σελ. 246. 2η ἔκδ. ἐπηυξημένη 1973, σελ. 272. 3η ἔκδ. 1983.
  • Ὁ ὄρθρος τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τήν Ἰαπωνίαν,ἔκδ. Πορευθέντες, Ἀθῆναι 1971, σελ. 70.
  • Μορφαί ἀφρικανικοῦ τελετουργικοῦ.Μύησις καί πνευματοληψία ἀνατολικῶς τοῦ «Ρουενζόρι». Ἔρευνα θρησκειολογική, ἔκδ. Πορευθέντες, Ἀθῆναι 1972, σελ. 176. 2η ἔκδ. 1973, σελ. 192. 3η ἔκδ. 1981.
  • Ρουχάν᾽γκα – Ὁ Δημιουργός.Συμβολή εἰς τήν ἔρευναν τῶν περί Θεοῦ καί ἀνθρώπου ἀφρικανικῶν δοξασιῶν, ἔκδ. Πορευθέντες, Ἀθῆναι 1975, σελ. 138. 2η ἔκδ. 1983.
  • Θέσεις τῶν χριστιανῶν ἔναντι τῶν ἄλλων θρησκειῶν (Πανεπιστημιακές παραδόσεις), Ἀθῆναι 1975, σελ. 144.
  • Ὄψεις Ἰνδουισμοῦ – Βουδδισμοῦ (Πανεπιστημιακές παραδόσεις), Ἀθήνα 1985, σελ. 176.
  • Ἰσλάμ. Θρησκειολογική ἐπισκόπησις, ἔκδ. Πορευθέντες, Ἀθῆναι 1975, σελ. 340. 14η ἔκδ. Ἀκρίτας, Ἀθῆναι 2004. Νέα ἔκδοση (15η) ἐκσυγχρονισμένη, στή δημοτική, μέ πρόσθετο φωτογραφικό ὑλικό, Ἀθήνα 2006, σελ. 506. Τό 2016 ἐξεδόθη σέ φωτοτυπική ἀνατύπωση καί κυκλοφόρησε σέ δεκάδες χιλιάδες ἀντίτυπα μέ τήν ἐφημερίδα Τό Βῆμα (17.1.2016). Τό 2017 ἐπανακυκλοφόρησε μέ τήν ἐφημερίδα Τά Νέα (4.3.2017).
  • Παγκοσμιότητα καί Ὀρθοδοξία.Μελετήματα Ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ, Ἀκρίτας, Ἀθήνα 2000, 6η ἔκδ. 2005, σελ. 285.
  • Ἴχνη ἀπό τήν ἀναζήτηση τοῦ Ὑπερβατικοῦ.Συλλογή θρησκειολογικῶν μελετημάτων, Ἀκρίτας, Ἀθήνα 2004, σελ. 496, 3η ἔκδ. 2006. Τό 2016 ἐξεδόθη σέ φωτοτυπική ἀνατύπωση μέ τόν τίτλο: Ἱστορία Ἐπιζώντων Θρησκευμάτων. Σημαντικά κεφάλαια. Θρησκεύματα Κίνας, Ἰνδίας, Μέσης Ἀνατολῆς, Ἀφρικῆς, Μυστικισμός κ.ἄ. Μιά Ὀρθόδοξη ἄποψη. Κυκλοφόρησε μέ τήν ἐφημερίδα Τό Βῆμα (24.1.2016) σέ δεκάδες χιλιάδες ἀντίτυπα. Ἡ εἰδική αὐτή ἔκδοση ἐπανακυκλοφόρησε μέ τήν ἐφημερίδα Τά Νέα (11.4.2017).
  • Ἱεραποστολή στά ἴχνη τοῦ Χριστοῦ,Ἀποστολική Διακονία, Ἀθήνα 2007, 2η ἔκδ. 2009, σελ. 374. Κυκλοφόρησε σέ φωτοτυπική ἀνατύπωση ἀπό τήν ἐφημερίδα Δημοκρατία (7.12.2013).
  • Μοναχοί καί Ἱεραποστολή κατά τούς 4ο καί 9ο αἰῶνες,Ἀκρίτας, Ἀθήνα 2008, σελ. 98.
  • Ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς, Ἀποστολική Διακονία, Ἀθήνα 2009, 2η ἔκδ. 2013, σελ. 388. Κυκλοφόρησε σέ φωτοτυπική ἀνατύπωση ἀπό τήν ἐφημερίδα Δημοκρατία (2.11.2013).
  • Στήν Ἀφρική,Ἀποστολική Διακονία, Ἀθήνα 2010, 2η ἔκδ. 2013, σελ. 478.
  • Στήν Ἀλβανία – Σταυρός καί Ἀνάσταση,Ἐκδοτικός Ὀργανισμός Λιβάνη, Ἀθήνα 2011, 2η ἔκδ. 2013, σελ. 430.
  • Ἡ λησμονημένη ἐντολή: «Πορευθέντες…». Ἀπό τόν λήθαργο στήν ἀφύπνιση, Ἀποστολική Διακονία, Ἀθήνα 2013 σελ. 526.
  • Ἡ ἀνασύσταση τῆς Ὀρθοδόξου Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας(1991-2012), Ὀρθόδοξος Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας, Τίρανα 2013, σελ. 94, 2η ἔκδ. ἐπηυξημένη 2013, σελ. 176, 3η ἔκδ. ἐπηυξημένη 2015, σελ. 204, 4η ἔκδ. ἐπηυξημένη 2017, σελ. 221.
  • Συνύπαρξη: Εἰρήνη, φύση, φτώχεια, τρομοκρατία, ἀξίες. Θρησκειολογική θεώρηση, ἐκδόσεις Ἁρμός, Ἀθήνα, 1η ἔκδ. Νοέμβριος 2015, σελ. 198, 2η καί 3η ἔκδοση 2016.
  • Ἐγρήγορση:χρέος τῶν Ὀρθοδόξων, ἐκδόσεις Ἐν Πλῶ, Ἀθήνα, 1η ἔκδ. Μάϊος 2017, σελ. 279, 2η Σεπτέμβριος σελ. 303.
  • Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στήν περιοχή τῆς σημερινῆς Ἀλβανίας (1ος -20ου αί.), ἐκδόσεις Ὀρθόδοξος Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας, Τίρανα 2019.

Ἐποικοδομητικά, Απολογισμοί κ.τ.λ.
  • Ἀδιαφορία γιά τήν Ἱεραποστολή σημαίνει ἄρνησι τῆς Ὀρθοδοξίας,Ἀποστολική Διακονία, Ἀθῆναι 1971. Γ´ ἔκδ. 1973, σελ. 30.
  • «Ἁπλές σκέψεις ἀπό τό Εὐαγγέλιο» (Σύντομα κηρύγματα), Φωνή Κυρίου23 (1972). ἀρ. φύλλ. 1-52.
  • Λεωνίδας Ἰω. Φιλιππίδης. Ὁ ἐπιστήμων, ὁ ἄνθρωπος,Ἀθῆναι 1976, σελ. 56. Ἀνάτυπον ἀπό τήν Ἐπιστημονικήν Ἐπετηρίδα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, τόμ. ΚΑ΄.
  • «Εἰς ἔργον διακονίας».Ἔκθεσις πεπραγμένων Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (ἀπό Αὔγ. 1977 ἕως Αὔγ. 1980), Ἀθῆναι 1982, σελ. 108.
  • «Ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία».Ἔκθεσις πεπραγμένων Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (ἀπό Σεπτ. 1980 ἕως Αὔγ. 1983), Ἀθῆναι 1984, σελ. 140.
  • Ὑπόμνημα εἰς τήν Ἀκαδημίαν Ἀθηνῶν,Ἀθῆναι 1981, σελ. 104.
  • Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί…,Μαΐστρος, Ἀθήνα 2006, 5η ἔκδ. ἐπηυξημένη 2011, σελ. 216.
  • Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός…,Μαΐστρος, Ἀθήνα 2007, 4η ἔκδ. ἐπηυξημένη 2011, σελ. 218.
  • Mιά ἄλλη ἄποψη, Kείμενα καί ἠχογραφήσεις (CD) ἀφηγήσεων, ὁμιλιῶν, στοχασμῶν, Bondus music, Ἀθήνα 2007.
  • Θεῖα Μηνύματα. Βασικά θέματα γιά τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί ζωή,Ὀρθόδοξος Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας, Τίρανα 2014, σελ. 376.
  • Πνευματική πορεία. Βασικά θέματα γιά τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί ζωή,Ὀρθόδοξος Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας, Τίρανα 2014, σελ. 333.
  • Ἀκτίνες ἀπό τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου,Α΄ τόμος, Φθινόπωρο καί χειμώνας, ἔκδοση «Ngjallja» (Ἀνάσταση), Τίρανα 2016, σελ. 224.
  • Ἀκτίνες ἀπό τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου, Β΄ τόμος, Άνοιξη καί Καλοκαίρι, έκδοση «Εν Πλώ», Αθήνα 2019, σελ. 309.


ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ: Ἀγγλικά, Ἀλβανικά, Σερβικά, Ρουμανικά, Βουλγαρικά, Ἀραβικά, Πολωνικά, Ἀρμενικά, Κορεατικά, Ρωσικά, Ἱσπανικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Αραβικά, Γαλλικά

Εργογραφία: Μελετήματα και Άρθρα σέ Περιοδικά - Εφημερίδες και Συλλογικά Έργα - ΠΡΟΛΟΓΟΙ σέ διάφορα βιβλία - Περιοδικά έως και Μάιος 2020. orthodoxalbania.org

Βιβλιογραφία αφιερώματος
• Βιογραφικό Αρχιεπισκόπου Αναστασίου από την επίσημη ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Αλβανίας - Orthodox Autocephalous Church of Albania, orthodoxalbania.org
• Αθανάσιος Δεληκωστόπουλος: Αναστάσιος, Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και Πάσης Αλβανίας - Ο Ποιμένας του στοχασμού, της δημιουργίας και της ειρήνης, Επτάλοφος ΑΒΕΕ, Αθήνα 2005
• Χρήστος Ρώμας: Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, Ο Πρωτεργάτης της Ιεραποστολής, Σαββάλας, Αθήνα 2006
• Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος: Έως εσχάτου της γης, Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2009
• Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος: Στην Αφρική, Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2010
• Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Ειδική Έκδοση, Εκδηλώσεις τιμής προς τον Μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο Τιράνων, Δυρραχίου και Πάσης Αλβανίας κ.κ. Αναστάσιο, 2005
• Βιογραφικό λεξικό προσωπικοτήτων Who's Who, 1979, σελ. 126. Συγγραφέας: Πλυτάς Γεώργιος. Εκδόσεις: Αθανασόπουλος Κωνσταντίνος. 768 σελ.
• Νικόλαος Τσιρέβελος: Τα ιεραποστολικά περιοδικά και η αποτύπωση της Ορθόδοξης μαρτυρίας κατά τη μεταπολεμική περίοδο. Επικοινωνιακή προσέγγιση, διδακτορική διατριβή, Τμήμα Θεολογίας ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη 2013.
• Νικόλαος Τσιρέβελος: Θεολογική θεμελίωση της Ορθόδοξης μαρτυρίας. Σπουδή στο έργο του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου, Ostracon Publishing, Θεσσαλονίκη 2015


ΠηγήΑέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr

Περισσότερα ΘέματαΑρχιεπίσκοπος Αναστάσιος



Video / αφιέρωμα















Λαϊκό προσκύνημα στην Αθήνα και Πενθήμερο πένθος κήρυξε η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Αλβανίας ανακοινώνοντας ότι η υποδοχή του σκηνώματος του μακαριστού Aρχιεπισκόπου Αναστασίου στον Καθεδρικό Ναό της Αναστάσεως του Χριστού στα Τίρανα θα λάβει χώρα την Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2025 στις 4:00 το απόγευμα τοπική ώρα (5:00 ώρα Ελλάδος). Θλίψη σε όλο τον ορθόδοξο κόσμο προκαλεί η κοίμηση του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου στις 8 και μισή το πρωί, μετά από πολυήμερη νοσηλεία στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» εξαιτίας πολυ-οργανικής ανεπάρκειας. Ο θάνατος του ιεράρχη αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας και στη Χριστιανοσύνη γενικότερα. Όπως κατέγραψε το οδοιπορικό του ΕΡΤΝews στα χωριά της μειονότητας, η είδηση βύθισε στο πένθος τους χριστιανούς της Αλβανίας. Την προσφορά και το έργο του Αναστασίου εξήρε η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία.





























Αναστάσιος - Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας,
50 Χρόνια Αρχιερωσύνης 1972 - 2022


Archbishop Anastasios: Ντοκιμαντέρ με σπάνιο αρχειακό υλικό σε σκηνοθεσία της βραβευμένης Μαρίας Μαυρίκου, η οποία ακολουθεί επί δεκαετίες τον Αρχιεπίσκοπο και καταγράφει το πολυσήμαντο έργο του.















Μονόγραμμα - Αφιέρωμα στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο

















Δεν υπάρχουν σχόλια: