Το τραπέζι της αναμονής, στο φως του φεγγαριού και της επιθυμίας.
Το τραπέζι με τα δύο άδεια καθίσματα, τα φώτα στον ορίζοντα, το φεγγάρι πίσω απ’ τα σύννεφα, το φως του κεριού… Όλα δημιουργούν την αίσθηση αναμονής, επιθυμίας και ονειρικής απόστασης.
Στο γαλάζιο του ονείρου
Όταν το φως δεν είναι διαθέσιμο, το όνειρο γίνεται προσφορά αγάπης.
Ένα ποίημα ατμοσφαιρικό, μελαγχολικό, που έχει μια όμορφη ροή από την κοινωνική παρατήρηση στον εσωτερικό πόθο, από το εξωτερικό σκοτάδι στο φως του ονείρου με ρυθμό και βάθος (κριτική αναγνώστριας)
Αν ήμασταν στην άκρη μιας ακτής
Ας καθίσουμε εδώ...
Ξέρω πως θες να πιεις κάτι.
Μονάχους και σιωπηλούς,
οργισμένους ή αποτραβηγμένους,
με το βλέμμα ν’ αστράφτει
απ’ την ανησυχία
καθώς νιώθουν τον κόσμο
να γλιστράει στο χάος.
Αν ήμασταν στην άκρη μιας ακτής
θα έκανα το παν για σένα.
Για τις ρομαντικές βραδινές πένες που γιορτάζουν γενέθλιους έρωτες 🎂
ΔΕΤΕ επίσης: Γενέθλια βήματα στο νησί των συναισθημάτων
Ας καθίσουμε εδώ...
Ξέρω πως θες να πιεις κάτι.
Βλέπεις γύρω ανθρώπους
απομακρυσμένους —
απ’ τις γοητείες και τις ασφάλειες
που έχουν οι πολλοί.
οργισμένους ή αποτραβηγμένους,
με το βλέμμα ν’ αστράφτει
απ’ την ανησυχία
καθώς νιώθουν τον κόσμο
να γλιστράει στο χάος.
Αν ήμασταν στην άκρη μιας ακτής
θα έκανα το παν για σένα.
Τώρα όμως,
στο σκοτάδι του ερωτικού καλέσματος,
δεν έχω να σου προσφέρω
παρά μόνο
το απέραντο γαλάζιο του ονείρου.
✒ Ποίηση: Σοφία Ντρέκου
Για τις ρομαντικές βραδινές πένες που γιορτάζουν γενέθλιους έρωτες 🎂
ΔΕΤΕ επίσης: Γενέθλια βήματα στο νησί των συναισθημάτων
Αν ήμασταν στην άκρη μιας ακτής, το σκοτάδι θα ήταν γαλάζιο 🌒
Μια μικρή βόλτα στο απέραντο γαλάζιο, παρέα με τις ευαισθησίες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου