Όταν τα όνειρα μπερδεύονται
μας βγάζουν σε δρόμους λανθασμένους.
Μπερδεμένες θάλασσες, μπερδεμένα μονοπάτια
ανακατεμένοι άνεμοι, μπερδεμένα καράβια
κλεισμένοι σε μαύρους τοίχους
οι γενναίες και ωραίες ψυχές
για να μην βλέπουν τις θαλασσινές
περιηγήσεις των ανέμων
στέλνοντας μηνύματα λησμοσύνης,
φόβου και αποξένωσης.
Μα έτσι είναι δυνατόν να είσαι αληθινός,
όταν κρύβεσαι πίσω από σκοτεινά μονοπάτια
με ένα φανάρι μόνο στην κολόνα του δρόμου;
Κάπως έτσι πρέπει να είναι τα μονοπάτια
που οδηγούν στα όνειρά μας.
Πιο μπερδεμένα από ποτέ,
χαμένα σε λάθος μονοπάτια!
Πικρά τα όνειρα, μπερδεμένα με αστέρια
σκορπισμένα στον άνεμο
σε σκονισμένες ψυχές
που δεν αγάπησαν,
προσπέρασαν την αγάπη
από φόβο να ζήσουν
στο φως του απέραντου γαλάζιου.
«Καράβια περάσαν, χαθήκαν στα βάθη.
Γιατί μας γελάσαν κανείς δε θα μάθει.»
Δείτε ακόμη:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου