Ο Ορέστης Μακρής πρότυπο μελέτης στην υποκριτική (αφιέρωμα Videos)


Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος
(Sophia Drekou, BSc in Psychology)


Το χιούμορ του ξεχώρισε αμέσως, γι' αυτό αναλάμβανε κυρίως κωμικούς ρόλους. Όπως έλεγε ο ίδιος, όσο πιο λιτά ερμηνεύσεις έναν κωμικό ρόλο, τόσο πιο αστείος θα βγει.

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 1975 έφυγε ο «τελευταίος μεγάλος της «παλιάς φρουράς» του μουσικού θεάτρου» (όπως γράφτηκε στον τύπο της εποχής).

45 χρόνια από το θάνατό του, τον θυμόμαστε μέσα από απολαυστικές στιγμές του στο πανί.

Ορέστης Μακρής. Μέγιστος ηθοποιός, άνθρωπος με ήθος και επαγγελματική ευσυνειδησία. Καθιερώθηκε μέσα από τον σπουδαίο ρόλο του «Μεθύστακα» το 1950, και άφησε το στίγμα του θεμελιώνοντας το νεορεαλιστικό ύφος στην υποκριτική.

Ο «μεθύστακας», ο γραφικός τύπος του μπεκρή, απολαυστικά πλασμένος από την έμπνευση και το ταλέντο του Ορέστη Μακρή, θα είναι αυτός που θα δώσει στον σπουδαίο ηθοποιό μεγάλη φήμη, αλλά ταυτόχρονα θα τον κρατήσει σε απόσταση από άλλους δρόμους.

Ορέστης Μακρής: «Κοπάνα το, κοπάνα το και μη φοβάσαι θάνατο»

Ο ρόλος που θα τον καθιερώσει θα έρθει μερικά χρόνια αργότερα, το 1932, όταν ο Αντώνης Βώττης, επιθεωρησιογράφος μεγάλων επιτυχιών της εποχής, θα εντάξει τον Ορέστη Μακρή στην επιθεώρηση «Παπαγάλος» και θα του εμπιστευτεί το τραγούδι «Με λεν μπεκρή», σε στίχους της γυναίκας του, Λόλας Βώττη.

Ο Ορέστης Μακρής βγαίνει στη σκηνή υποδυόμενος τον μεθυσμένο, τραγουδάει «για να ξεσκάω τα κοπανάω τις νύχτες και τα δειλινά» και χαλάει ο κόσμος. Το τραγούδι θα τραγουδηθεί απ’ όλη την Ελλάδα, ο ίδιος καθιερώνεται σαν πρωταγωνιστής του «ελαφρού» μουσικού θεάτρου και ο συμπαθής τύπος του άκακου και συναισθηματικού «μεθύστακα» θα σημαδέψει για πάντα την καλλιτεχνική πορεία του.

Ένα απόσπασμα για να ακούσουμε ένα τραγούδι του κρασιού που χάλασε κόσμο κάποτε. Το πρωτοτραγούδησε στην επιθεώρηση «Παπαγάλος» του 1932, ο ειδικευμένος έκτοτε στο ρόλο του μεθυσμένου Ορέστης Μακρής. «Με λεν' μπεκρή» της Λόλας Βώττη η μουσική, του Αντώνη Βώττη οι στίχοι. Ακούστε το τραγούδι «Με λεν’ μπεκρή» από τον ηθοποιό Σπύρο Μαβίδη:


Ο γραφικός τύπος του μπεκρή, απολαυστικά πλασμένος από την έμπνευση και το ταλέντο του Ορέστη Μακρή, θα είναι αυτός που θα δώσει στον ηθοποιό μεγάλη φήμη, αλλά ταυτόχρονα θα τον κρατήσει σε απόσταση από άλλους δρόμους. 

Ανεξάρτητα από τις προθέσεις του και παρά το πλούσιο ερμηνευτικό του ταλέντο, η τεράστια επιτυχία του «μεθύστακα» θα σπρώξει τους συγγραφείς να γράφουν σχετικά επιθεωρησιακά νούμερα και ρόλους, προς τέρψη του κοινού που τον λατρεύει και των παραγωγών που έχουν εξασφαλισμένη μεγάλη εισπρακτική επιτυχία. Κάποιοι κριτικοί θα γράψουν τότε ότι η τυποποίηση άμβλυνε ένα έξοχο υποκριτικό ταλέντο.

Στα 68 του χρόνια ο Ορέστης Μακρής εγκατέλειψε τη σκηνή και την οθόνη και αφοσιώθηκε στην οικογένειά του, ασχολούμενος με τη γη και τη φροντίζοντας το κτήμα που διατηρούσε στα Βριλήσσια.

Συνεργάτες του μιλούσαν πάντα με καλά λόγια για τον ηθοποιό, εξαίροντας την εργατικότητα, την ευσυνειδησία και τη συνέπειά του.

Ορέστης Μακρής
Βιογραφία


Ο Ορέστης Μακρής (Χαλκίδα, 30 Σεπτεμβρίου 1898 - Αθήνα, Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 1975) ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου και τενόρος της οπερέτας.

Σπουδαίος και δημοφιλής ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου· γνωστός από το ρόλο του «μεθύστακα», με τον οποίο σχεδόν ταυτίστηκε καλλιτεχνικά.

Ο Ορέστης Μακρής γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1899 στη Χαλκίδα. Σπούδασε φωνητική μουσική στο Ωδείο Αθηνών και στα 20 του στρατεύτηκε και υπηρέτησε στη Μικρά Ασία.

Τελείωσε το Ωδείο Αθηνών και εμφανίσθηκε στη σκηνή πρώτα ως τενόρος στο θίασο Ροζαλίας Νίκα το 1925, και μετά την παρακμή της μεταπήδησε στην επιθεώρηση το 1932 στον θίασο Παπαϊωάννου και αργότερα μεταπήδησε στο είδος των κωμικών ρόλων. Το 1939 συνέπραξε με το θίασο Μηλιάδη - Μαυρέα. Ως ηθοποιός διέπρεψε σε απόδοση λαϊκών τύπων. Ανεπανάληπτη ήταν η απόδοσή του στο τύπο του «μεθύστακα», που αποτέλεσε σταθμό στο ελληνικό θέατρο. Τον τύπο αυτόν μετέφερε αργότερα και στον κινηματογράφο με ομώνυμο τίτλο. 

Ο Αντώνιος Βώττης του ανέθεσε το νούμερο τού «μεθυσμένου», που είχε γράψει πριν από τρία χρόνια και δεν έβρισκε τον κατάλληλο ηθοποιό να το ερμηνεύσει. Διέβλεψε ότι ο Μακρής είχε υποκριτικό ταλέντο, εκτός από τη θαυμάσια φωνή του και δεν έπεσε έξω. Τραγουδώντας και παίζοντας το νούμερο «Με λεν μπεκρή» στην επιθεώρηση «Ο παπαγάλος του 1932» με τον θίασο του Σπύρου Πατρίκιου, έγινε εν μία νυκτί πρωταγωνιστής του ελαφρού θεάτρου.

Με τον καιρό τυποποιήθηκε στο ρόλο του μεθύστακα, στον οποίο έδωσε κοινωνικές διαστάσεις· «έπινε» για να ξεπεράσει τα αδιέξοδα της ζωής. Τον ίδιο χαρακτήρα ενσάρκωσε και στον κινηματογράφο το 1950, στην ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα «Ο Μεθύστακας».

Παράλληλα, έπλασε τον τύπο του συντηρητικού, γκρινιάρη και ανάποδου γέροντα, που στο βάθος κρύβει καλά αισθήματα, αλλά ταμπουρώνεται πίσω από την παραξενιά του για να επιβιώσει. Τους τύπους αυτούς απαθανάτισε ο κινηματογραφικός φακός στις ταινίες «Ο γρουσούζης» (1952), «Η κάλπικη λίρα» (1955), «Η θεία από το Σικάγο» (1957), «Το αμαξάκι» (1957), «Η κυρά μας η μαμή» (1958), «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» (1959), «Η Χιονάτη και τα επτά γεροντοπαλλήκαρα» (1960), που τον ανέδειξαν σε θεμελιωτή του νεορεαλιστικού ύφους στην υποκριτική, σύμφωνα με τον κριτικό Κώστα Γεωργουσόπουλο.

Το 1955 απέδωσε τόσο αληθινά τον χαρακτήρα του μισητού ιδιοκτήτη που έγινε αποδέκτης ευτράπελου επεισοδίου σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας θεωρούμενος ως πραγματικός ιδιοκτήτης. Συμμετείχε σε περίπου σαράντα ταινίες παίζοντας χαρακτηριστικούς ρόλους, όπως του μεθυσμένου, του άστοργου, του ανάποδου μα και στοργικού πατέρα. Κάθε ταινία του Ορέστη Μακρή θεωρείται μια ξεχωριστή δημιουργία ρόλου που σήμερα αποτελούν όλοι πρότυπα θεατρικής μελέτης του είδους των.

Ο Ορέστης Μακρής - ηθοποιός ευγενής, μετρημένος με σπάνιο ήθος και επαγγελματική ευσυνειδησία - πέθανε στην Αθήνα στις 29 Ιανουαρίου 1975. Η κηδεία του έγινε την επομένη στο Α’ Νεκροταφείο και ήταν πάνδημη. Τιμήθηκε με το Τάγμα του Φοίνικος.

Βίντεο: ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ
Υπεύθυνος: Κώστας Γεωργουσόπουλος.


Φιλμογραφία
  • Ο μάγος της Αθήνας (1931)
  • Ο μεθύστακας (1950) ...Χαράλαμπος
  • Ο γρουσούζης (1952) ...Αγαθοκλής
  • Το κορίτσι της γειτονιάς (1954) ...Στάμος
  • Η κάλπικη λίρα (1955) ...Βασίλης Μαυρίδης
  • Καταδικασμένη κι απ' το παιδί της (1955) ...Παύλος
  • Το φιντανάκι (ταινία) (1955) ...Αντώνης
  • Η αρπαγή της Πεσεφόνης (1956) ...πρόεδρος Κατωχωρίου
  • Η θεία απ' το Σικάγο (1957) ...Χαρίλαος Μπάρδας
  • Της νύχτας τα καμώματα (1957) ...Σωτήρης
  • Το αμαξάκι (1957) ...Ανέστης Καραμπάς
  • Η κυρά μας η μαμή (1958) ...Λυκούργος Μπέκος
  • Μια λατέρνα, μια ζωή (1958) ...Κοσμάς
  • Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο (1959) ...γυμναστής Γκίκας
  • Ο Θύμιος τα 'κανε θάλασσα (1959) ...Βρασίδας Μόραλης
  • Στουρνάρα 288 (1960) ...Μπάμπης
  • Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλίκαρα (1960) ...Καίσαρ Αλεξάνδρου
  • Της μιας δραχμής τα γιασεμιά (1960) ...παππούς
  • Έξω οι κλέφτες (1961) ...Τιμολέων Αδάμαντας
  • Οικογένεια Παπαδοπούλου (1961) ...Νίκος Καρύδογλου
  • Ο καλός μας άγγελος (1961) ...Διαμαντής Ναρλής
  • Το μεροκάματο του πόνου (1963) ...Βαγγέλης
  • Ο Αριστείδης και τα κορίτσια του (1964) ...Αριστείδης Ελαπόρτας
  • Αδικημένη (1964) ...Νικόλας Ανδρέου
  • Ζητιάνος μιας αγάπης (1964) ...Σπύρος
  • Κάθε καημός και δάκρυ (1964)
  • Πόνεσα πολύ για σένα (1964) ...Χαρίδημος
  • Με πόνο και με δάκρυα (1965) ...Βασίλης Καψομίχαλος
  • Οι καταφρονεμένοι (1965) ...Σταμάτης
  • ο Πόνος του Μπεκρή (1966) ...Θάνος
  • Ένα κορίτσι αλλιώτικο απ' τ' άλλα (1968)
Η καριέρα του στον κινηματογράφο διήρκεσε τρεις δεκαετίες, κατά τις οποίες έπαιξε σε περισσότερες από 40 ταινίες. Αποφάσισε να αποσυρθεί οριστικά από το «σανίδι», όπως αποκαλούσε το θέατρο, το 1968. Οι συνάδελφοί του ζητούσαν να συνεχίσει να παίζει όπως εκείνος τους απαντούσε: «Δεν θέλω να με διώξει το σανίδι, εγώ θα αφήσω το σανίδι!» Με τον εγγονό του Πράγματι δεν έπαιξε ποτέ ξανά.

Πέθανε στις 29 Ιανουαρίου στο σπίτι του στο Χαλάνδρι σε ηλικία 77 ετών.

«Τους μπεκρήδες και αν δικάσουνε, 
άδικα θα τους κρεμάσουνε». Ορ. Μακρής

Ο Ορέστης Μακρής το 1973 είχε εμφανιστεί στην εκπομπή «Βαριετέ» στην ΥΕΝΕΔ που παρουσίαζε ο Κώστας Βενετσάνος. Να σημειωθεί πως στις 20 Οκτωβρίου 1969 είχε εμφανιστεί και στην εκπομπή «Αλάτι και Πιπέρι» του Φρέντυ Γερμανού, στην οποία θα ξαναπροσκληθεί το 1975 λίγες μέρες πριν φύγει από τη ζωή.


Ο τενόρος που έκανε καριέρα σε ρόλο 
μεθύστακα, αν και δεν έπινε γουλιά

Γιατί ο Φίνος τον αποκάλεσε «κάφρο».


Όταν το 1930 άνοιξε το εργοστάσιο δίσκων της Κολούμπια, ένας από τους πρώτους που πήγαν να ηχογραφήσουν ήταν ο τενόρος και μετέπειτα ηθοποιός, Ορέστης Μακρής. Ο απόφοιτος του Ωδείου Αθηνών έκανε ντεμπούτο το 1925 στον θίασο οπερέτας της Ροζαλίας Νίκα.

Σύντομα διέπρεψε με το εντυπωσιακό παράστημα και τη γοητευτική του φωνή, ερμηνεύοντας το «Τανγκό της Λεϊλά» που συγκίνησε το κοινό της εποχής.

Το 1928 σε περιοδεία στην επαρχία με τον θίασο του Αιμίλιου Βεάκη, οι συνάδελφοί του ανακάλυψαν ακόμη ένα ταλέντο του Ορέστη Μακρή, εκτός από το τραγούδι.

Ένα μεσημέρι όπως έτρωγαν όλοι μαζί, ο συνήθως μετρημένος και ήσυχος ηθοποιός, αποφάσισε να κάνει ορισμένες μιμήσεις για να τους φέρει στο κέφι.
Σηκώθηκε τρεκλίζοντας από θέση οκλαδόν και με φωνή σπαστή και συρτή τους έκανε τον μεθυσμένο. Όλοι λύθηκαν στα γέλια και δεν θα ήταν παρά ένα αστείο, αν δεν βρισκόταν ανάμεσά τους ο Βεάκης. 
Μόλις τον είδε, κατάλαβε ότι ο νεαρός τενόρος δεν έπρεπε να περιοριστεί στο τραγούδι. «Δεν χρειάζεται καν να το σκεφτείς. Πρέπει να βγεις στην επιθεώρηση και μόνο με αυτό το νούμερο θα χαλάσεις κόσμο», του είπε χαρακτηριστικά και με ύφος που δεν σήκωνε αντίρρηση. Το 1932 ο Ορέστης Μακρής εμφανίστηκε στο Ρεξ παίζοντας στην επιθεώρηση «Παπαγάλος», όπου επιχείρησε το νέο του ξεκίνημα. «Τους μπεκρήδες και αν δικάσουνε, άδικα θα τους κρεμάσουνε», έλεγε κάνοντας τον μεθυσμένο και ξεσηκώνοντας το κοινό που έσπευδε στο θέατρο μόνο και μόνο για να απολαύσει το συγκεκριμένο νούμερο.

Ο Ορέστης Μακρής δεν έπινε ούτε γουλιά κρασί, όμως «μέθυσε» με το ταλέντο του όλη την Αθήνα. Ο ήρωας που υποδυόταν ήταν πραγματικό πρόσωπο που πολύ συχνά περιφερόταν στα γραφικά ταβερνάκια της Πλάκας. Ο Μακρής τον είχε δει και είχε αντιγράψει εκφράσεις και κινήσεις του για να τις μεταφέρει στον ρόλο που έπαιζε στην παράσταση. Που να ήξερε τότε ότι το ρόλο του μεθύστακα θα τον κουβάλαγε σε όλη τη μελλοντική του καλλιτεχνική διαδρομή.

Τζαβέλλας, Μακρής και Φίνος στα γυρίσματα του «Μεθύστακα» το 1949. 
Εκεί ο Φίνος είπε στον σκηνοθέτη «Τι παιδεύεσαι; Δεν βλέπεις που είναι κάφρος;».

Όταν ο Φίνος αποκάλεσε τον Μακρή, κάφρο 

Στον κινηματογράφο τον ενσάρκωσε στην ταινία «Ο Μεθύστακας» του Γιώργου Τζαβέλλα. Ο Φιλοποίμην Φίνος που παρακολουθούσε τον Γιώργο Τζαβέλλα να εξηγεί τον ρόλο και τις ατάκες στον Ορέστη Μακρή, έκρινε ότι ο ηθοποιός δεν διέθετε τα απαραίτητα προσόντα. «Τι παιδεύεσαι; Δεν βλέπεις που είναι κάφρος;» είπε στον σκηνοθέτη. Ο Μακρής που άκουσε το αρνητικό σχόλιο δεν απάντησε και βγήκε ατάραχος από το πλατό. Όταν ξαναστήθηκε μπροστά στην κάμερα και άρχισε τον μονόλογό του, ξαφνικά διέκοψε και γυρνώντας προς το Φίνο, τον κοίταξε και του είπε: «Εμένα είπες κάφρο ρε;».

Η ταινία, που μέχρι σήμερα θεωρείται μια από τις καλύτερες του ελληνικού κινηματογράφου, έκοψε περισσότερα από 300.00 εισιτήρια, χάρη στον «κάφρο» που την απογείωσε με την ερμηνεία του. Έκτοτε, όποιος θέλει να πειράξει κάποιον που πίνει δεν έχει να κάνει τίποτα άλλο, παρά να τον αποκαλέσει Ορέστη Μακρή. (βλ. παρακάτω την ταινία ολόκληρη)

Ο Μακρής έδειξε ιδιαίτερο ζήλο στις σκηνές και σε μια από αυτές, λογόφερνε έντονα με τον Δημήτρη Χορν. Όταν ολοκληρώθηκε το πλάνο οι δύο ηθοποιοί συνέχισαν να βρίζονται με χυδαίο τρόπο που στη συνέχεια μετατράπηκε σε σπαρταριστά γέλια.

Δείτε: Ένας ηθοποιός στην οδό ονείρων που ήταν φως: Δημήτρης Χορν

Εκτός από μεθύστακας, ο ηθοποιός διέπρεψε στον κινηματογράφο και σε άλλους ρόλους, όπως καθηγητής γυμναστικής, αμαξάς, πατέρας ανύπαντρων κοριτσιών και σπιτονοικοκύρης. Επίσης, έγραψε ιστορία στο θέατρο το 1959, όταν ήρθαν στην Αθήνα τα μπαλέτα Μπολσόι για παραστάσεις στο Ηρώδειο.

Ο Μακρής εργαζόταν τότε στο Περοκέ και για να σατιρίσει το διάσημο χορευτικό σχήμα, έστησε τη δική του χορογραφία με θέμα την «Λίμνη των κύκνων». Οι μπαλαρίνες-κύκνοι όμως ήταν ο Βασίλης Αυλωνίτης, ο Νίκος Σταυρίδης και ο Σταύρος Παράβας.

Όσο για τον ρόλο της πριμαντόνας, που δεν ήταν άλλος από έναν τεράστιο και αλλοπρόσαλλο φτερωτό κύκνο, τον είχε κρατήσει για τον εαυτό του, ξεσηκώνοντας και πάλι το κοινό.


Το κρασάδικο τραγούδι της ταβέρνας του Μάνου Χατζιδάκι, στα τέλη της δεκαετίας του ’50, με τον χαρακτηριστικό ήχο της λατέρνας, και την ερμηνεία ενός αληθινά μεγάλου καλλιτέχνη. Περιγράφει με την ανάγλυφη πένα του και τη μεστή ματιά του ο Γιώργος Παπαστεφάνου. Ευλογία αληθινή οι αναρτήσεις και οι περιγραφές του.

Γιώργος Παπαστεφάνου: Στο τέλος τής δεκαετίας τού ‘50, τα παλιά αθηναϊκά τραγούδια τού κρασιού, τραγουδιόντουσαν ακόμα: «Εγώ το πίνω και το λέω, γίνομαι στουπί», «Πιες γλυκό κρασί, δεν είν’ ντροπή», «Τους μπεκρήδες κι αν δικάσουνε, άδικα θα με κρεμάσουνε» και πόσα, πόσα άλλα. Τότε όμως γράφτηκαν και κάμποσα καινούρια κρασάδικα τραγούδια, που γνώρισαν κι αυτά επιτυχία: «Γι’ αυτό γεννήθηκε η ρετσίνα», «Εγώ θα κόψω το κρασί», «Και γουλιά γουλιά» ή «Για μια κιθαρίτσα ξενυχτάνε τα κορίτσια και στο δρόμο μοναχός ένας μπεκρής». Άλλωστε, και ο τύπος τού μεθυσμένου, εξακολουθούσε να μετράει, όχι μόνο στον κινηματογράφο και το θέατρο, αλλά και στο ραδιόφωνο. 

Όμως την ίδια εποχή, είχαν ξαναγίνει μόδα και οι γλυκόλαλες λατέρνες, που τόσα είχαν δει και ζήσει μέσ’ στους δρόμους. Να λοιπόν τώρα ένα τραγούδι με τον μεγάλο Ορέστη Μακρή, που συνδέει αυτά τα δύο: «Κοπάνα το, κοπάνα το και μην φοβάσαι θάνατο». Είναι από την ταινία τής ΑΝΖΕΡΒΟΣ τού 1958, «Μια λατέρνα, μια ζωή». Ο Σωκράτης Καψάσκης σκηνοθέτης, τού Γιώργου Τζαβέλλα το σενάριο και πιστεύω και οι στίχοι, και η μουσική τού πολυγραφότατου Μάνου Χατζιδάκι.

Πληροφορίες by Sophia Ntrekou.gr
finosfilm.com, el.wikipedia.org, katiousa.gr, 
mixanitouxronou.gr, youtube.com, biographies.gr, 
efsyn.gr, greek-movies.com, Sophia-Ntrekou.gr, 
facebook.com › YorgosPapastefanou, imdb.com. 

Βίντεο αφιέρωμα στο μεγάλο αυθεντικό
καλλιτέχνη από την Αέναη επΑνάσταση


Γιατί ο Φιλοποίμην Φίνος δεν ήθελε τον Ορέστη Μακρή
για τη ταινία «Ο Μεθύστακας» του Γιώργου Τζαβέλα.
Απόσπασμα από την εκπομπή της ΕΡΤ «Ο έρωτας των
πρώτων πλάνων (1997)» με τον Ιάσονα Τριανταφυλλίδη












Ο Ορέστης Μακρής τραγουδάει «Κοπάνα το, κοπάνα το και μην
φοβάσαι θάνατο» στην ταινία «Μια λατέρνα, μια ζωή» (1958)







































40 Χρόνια από τον θάνατο του Ορέστη Μακρή (1975-2015)












Η περίφημη σκηνή όπου ο Παπαφρονιμόπουλος (Διονύσης Παπαγιαννόπουλος) γυρεύει τα... νοίκια παρουσία του θυρωρού (Ορέστη Μακρή) από την κυρία Ευγενία (Σοφία Βέμπο) ή αλλιώς.... Τζένη Μπλανς.


Tango του 1930 σε μουσική και στίχους Λόλας Βώττη. Από τα «Παναθήναια 1931». Ένα από τα πολύ γνωστά tango του 1930 με έναν από τους πιο γλυκούς τενόρους τον Ορέστη Μακρή. Στα λόγια του τραγουδιού στην αρχή φαίνεται η απογοήτευση του προδομένου έρωτα και στο τέλος η απόγνωση και η κακία του. Το έγραψε η Λόλα Βώττη και το είχε αφιερώσει στην ξαδέλφη της την Πάολα.


Αφιέρωμα του Αρχείου της ΕΡΤ στον Ορέστη Μακρή (29 Ιανουαρίου 1975): Το Αρχείο της ΕΡΤ, τιμώντας τη μνήμη του ηθοποιού Ορέστη Μακρή, που «έφυγε» από τη ζωή στις 29 Ιανουαρίου 1975, ψηφιοποίησε και παρουσιάζει την εκπομπή «Τ’ αστέρια λάμπουν για πάντα – Ορέστης Μακρής».

Στην εκπομπή σκιαγραφείται το πορτρέτο του αξέχαστου ηθοποιού. Άνθρωποι του καλλιτεχνικού χώρου, σκηνοθέτες και ηθοποιοί μιλούν για το ξεκίνημα της καλλιτεχνικής του πορείας, για το ταλέντο και τους χαρακτηριστικούς ρόλους που υποδύθηκε.

Ο Αλέκος Σακελλάριος αποκαλύπτει πώς από οπερετικός τενόρος ο Ορέστης Μακρής έγινε ηθοποιός, πώς αντέδρασε όταν ο Αιμίλιος Βεάκης του πρότεινε για πρώτη φορά να υποδυθεί τον μεθύστακα σε κάποια επιθεώρηση, καθώς και άγνωστα περιστατικά από την καριέρα του στο θέατρο και στον κινηματογράφο.

Η Ροζίτα Σώκου, αναφερόμενη στην ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα «Ο μεθύστακας», τονίζει ότι ο Ορέστης Μακρής κατάφερε έναν πραγματικό άθλο. «Από σκηνή σε σκηνή βυθιζόταν περισσότερο στο πιοτό. Περνούσαν τα χρόνια και έδειχνε την κατάπτωση του ανθρώπου. Από απλός, κεφάτος μπεκρής, γινόταν ένας δύστυχος μεθύστακας», λέει χαρακτηριστικά.

Ο σκηνοθέτης Φίλιππος Φυλακτός μιλά για τη συνεργασία του μαζί του στην κινηματογραφική ταινία «Η κάλπικη λίρα», όπου ο ίδιος εργαζόταν ως βοηθός του Γιώργου Τζαβέλλα, τονίζοντας ότι ο Ορέστης Μακρής ήταν «ο πιο συνεπής, ο πιο πειθαρχημένος και ο πιο διαβασμένος ηθοποιός, ανάμεσα στους μεγάλους του ελληνικού κινηματογράφου».

Για τον σπουδαίο ηθοποιό μιλούν επίσης, ο Παντελής Παλιεράκης, φροντιστής της Φίνος Φιλμ, ο δημοσιογράφος – σκηνοθέτης Φρίξος Ηλιάδης, και η ηθοποιός Άννα Παναγιωτοπούλου, ενώ προβάλλονται αποσπάσματα από κινηματογραφικές ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε. Έτος παραγωγής: 1990, Σκηνοθεσία: Πάνος Κέκας


Η κυρά μας η μαμή (1958): Σε αυτήν την ασπρόμαυρη κωμωδία, ένας συνταξιούχος γιατρός (Ορέστης Μακρής) αποφασίζει να εγκατασταθεί οικογενειακά στο χωριό της γυναίκας του και ανοίγει ιατρείο. Έρχεται, όμως, σιγά-σιγά σε σύγκρουση με τη μαμή του χωριού (Γεωργία Βασιλειάδου) και τις «ανορθόδοξες» ιατρικές πρακτικές της, δηλαδή ξεματιάσματα και φυλακτά. Ο γιος της μαμής (Δημήτρης Παπαμιχαήλ), σπουδαστής Ιατρικής στην Αθήνα, έρχεται για διακοπές στο χωριό όπου γίνεται ζευγάρι με την κόρη του γιατρού (Ξένια Καλογεροπούλου), ο οποίος προσπαθεί να μειώσει την επιρροή της μαμής στους χωρικούς. Τελικώς οι νέοι παντρεύονται, ενώ οι δύο ορκισμένοι εχθροί συμφιλιώνονται.


Η θεία απ' το Σικάγο είναι ο τίτλος ελληνικής ασπρόμαυρης κινηματογραφικής ταινίας από την Φίνος Φιλμς, έτους παραγωγής 1957. Η ταινία έκοψε 142.459 εισιτήρια.

Χαρίλαος (Ορέστης Μακρής) (συζητώντας με κάποιον στο καφενείο): Τα συγχαρητήριά μου, στρατηγέ μου, για την κορούλα σας! Συνοικέσιον; Χαρίλαος: Όχι. -Έρως; Χαρίλαος: Όχι. -Ε, τότε; Χαρίλαος: Κανάτι!











Ο εγγονός του Ορέστη Μακρή μιλά για
τον αξέχαστο ηθοποιό Ορέστη Μακρή


















Πηγή: by Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: