Δύο Αγίες από εταιρίδων, Πελαγία και Ταϊσία. Μόνο ένας γενναίος και ελεύθερος άνθρωπος μπορεί να λογιστεί ως χριστιανός

Saint Pelagia of Antioch © Musée des

beaux-arts et d'archéologie de Besançon*

Αφιέρωμα, έρευνα Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος
(Columnist Sophia Drekou, BSc in Psychology)

«Να αξιωθούμε μια μέρα να ζήσουμε σαν ελεύθεροι άνθρωποι, 

δηλαδή σαν άνθρωποι που αρνιούνται να ασκήσουν 

καθώς και να υποστούν τη φρίκη.» Αλμπέρ Καμύ

Έρχεται πάλι σήμερα να ...σκανδαλίσει η εκκλησία. Να ανατρέψει, να προβληματίσει, να αναστατώσει. Υπάρχει μια αγία επιμονή... εντελώς σαλή και ασυμβατική, όσο σαλή είναι η φωτεινή αλήθεια, να μην κρύβει τους δικούς της ανθρώπους, να προβάλει το παρελθόν τους, όχι για να κλονίσει, αλλά για να τονίσει το μέγεθος του παρόντος τους.

Σου δίνει λοιπόν ελεύθερα κάποιους ανθρώπους του περιθωρίου, χωρίς ψευτοντροπές και ηθικισμούς, σε πρώτο πλάνο και τους επιδεικνύει, όπως η μεγαλοκυρά τα κοσμήματα της σαν τρόπαια και καμάρι.

Στο μέσον εν τω μεταξύ υπάρχει μια συγκλονιστική επαναστατική πράξη πού λέγεται μεταστροφή, μετάνοια. Δύο πόρνες πού αγίασαν! Το αντέχει ο κόσμος μας; Πελαγία και Ταϊσία (8 Oκτωβρίου, μέρα που γιορτάζουν δύο πόρνες: Πελαγία και Ταϊσία). Δυο πρώην πόρνες. Δύο οσίες μητέρες των χριστιανών. Τις πρεσβείες τους να έχουμε.

Τα μωρά του κόσμου διάλεξε ο Θεός για να ταπεινώσει τα σοφά και τα μη όντα για να καταργήσει τα όντα. Οι τελώνες και οι πόρνες προάγουσιν ημάς εις την βασιλείαν του Θεού. Άλλωστε και ο ίδιος επέλεξε το περιθώριο πλην της αμαρτίας.

Ο Ιερός Χρυσόστομος δεν εντρέπεται να πεί πώς ο Χριστός επεθύμησε πόρνη. Μεγαλώνει στην Γαλιλαία. Οι φαρισαίοι αρέσκονταν να τον ονομάζουν γέννημα πορνείας και σαμαρείτη. Ο Ίδιος πεθαίνει στον σταυρό και κατεβαίνει στον άδη με τους δεσμίους.

Στην παραβολή της κρίσης ταυτίζεται με απόβλητα στοιχεία χωρίς να κωλύεται από ανθρώπινη ντροπή και συστολή. Η αμαρτωλή, Του αγγίζει τα πόδια και τα σπογγίζει με τα μαλλιά της. Ακουμπά σε ένα φέρετρο, αφήνει τους λεπρούς να προσπέσουν στα πόδια Του και τρώει με χέρια πού δεν έχουν πλυθεί σε τελετουργικούς καθαρμούς.

Διαλέγεται με την Σαμαρείτιδα με τους πολλούς άντρες. Μπαίνει στο σπίτι του Ζακχαίου και του Ματθαίου. Λογίζεται με τους δούλους και τους ανόμους. Επισύρει τον οίκτο και τον σκανδαλισμό των δικαίων, διότι ουκ έχει πού την κεφαλήν κλίναι. Και αυτό για τους Ιουδαίους είναι κατάρα από τον Θεό. Μακαρίζει τον Λάζαρο και ονειδίζει τον πλούσιο. Και αυτό πρόκληση για την βαριά «κατάρα» πού δέρνει τους λαζάρους και την «ευλογία» των γνησίων παιδιών του Μωϋσή.

• Και δεν θα αναφερθώ στο αγιολόγιο μας, πού γεννάει τόσα σκάνδαλα στους εντός και στους εκτός και προκαλεί πολυσέλιδους τόμους κατηγοριών και απολογιών. Δεν πρέπει να αγαπάμε και να εξιδανικεύουμε το περιθώριο. Η έννοια του περιθωρίου προϋποθέτει καταναγκαστικά όρια, εννοεί την επιλογή ακοινωνησίας και από τις δύο πλευρές. Ο Χριστός πλησίασε και έζησε το περιθώριο όχι για να το προβάλει ως εναλλακτική λύση, αλλά για να καταργήσει αυτά τα όρια. Και για τους από μέσα και για τους απ' έξω του περιθωρίου.

Οι χριστιανοί δεν έζησαν στις κατακόμβες επειδή το ήθελαν. Αυτό ήταν διωγμός και δοκιμασία. Δεν αξίζει σε κανέναν το περιθώριο, με την ίδια ακριβώς δύναμη και σημασία πού δεν αξίζει σε κανέναν να υπερασπίζεται το δικαίωμα ασφαλείας του εντός των ανθρωπίνων ορίων, όσο μια ανθρώπινη ψυχή ζεί στο περιθώριο. Μας βομβαρδίζει το ευαγγέλιο, μας πολιορκεί η Εκκλησία. Ταλανίζει και προκαλεί το αίσθημα στεγανών, θρησκευτικότητας και ασφαλείας μας.

Έχοντας κατά νου τις δύο Αγίες Πελαγία
και Ταϊσία, τίθεται το εναγώνιο ερώτημα:

Γιατί αγάπησε τόσο πολύ ο Χριστός το περιθώριο; Μήπως θέλησε να εντάξει όλους όσους ήταν μέσα στα ορθά αποδεκτά κοινωνικά πλαίσια σε έναν άλλο εναλλακτικό επαναστατικό τρόπο ζωής; Να μας βγάλει από το νόμιμο και να μας μυήσει στο παράνομο; Ή μήπως ήθελε να πάρει τους περιθωριακούς από το παράμερο και το σκοτεινό και να τους φέρει στα αποδεκτά κοινωνικά όρια των νοικοκυρεμένων ανθρώπων; Να τους δώσει την σωτηρία μέσα στα όρια του καθωσπρέπει και του υγιούς;

Όσοι δέχονται μία από τις δύο περιπτώσεις σαν απόλυτες, έχουν παρεξηγήσει την σωτηρία και πορεύονται με συστήματα θρησκευτικά και αλλότρια. Δεν έχουμε καταλάβει, πώς, πριν από τον Ερχομό του Χριστού, αλλά και μετά, όσο υπάρχει αμετανοησία στον κόσμο, όλοι μας είμαστε στο περιθώριο, απομακρυσμένοι και αυτονομημένοι από τον Θεό και επαναστατημένοι και αναπαυόμενοι στον τρόπο ζωής πού έχουμε διαλέξει.

Όταν ο Χριστός διάλεξε να γεννηθεί μέσα στην πόλη της αμαρτίας και να μεγαλώσει άσημος, να προσεταιριστεί όλους τους περιθωριακούς, προσέγγιζε την ίδια την Ανθρωπότητα, αυτή πού βρίσκεται εκτός της Εδέμ. Μας έδωσε εικόνα ανθρώπου. Δεν διάλεξε τους κατά κόσμον δίκαιους, για να μην φανεί πώς ήρθε στον κόσμο γι αυτούς, καίτοι ανάμεσα τους βρίσκονται οι μεγαλύτερες αμαρτίες, αλλά τους προφανέστερα αμαρτωλούς, αυτούς για τους οποίους θα μπορούσε να καταλάβει ο καλοπροαίρετος άνθρωπος, πώς διάλεξε για να εικονίσει τις πληγές και την πτώση μας.

Συνεπώς ο Χριστός ούτε εξιδανίκευσε το περιθώριο, αλλά ούτε το περιφρόνησε. Αλλά έδειξε σε όλους εμάς την Κοινή Ανάγκη, η οποία είναι η επιστροφή σε Αυτόν. Πηγή

• Μόνο ένας γενναίος και ελεύθερος άνθρωπος μπορεί να λογιστεί ως χριστιανός. Το να είσαι χριστιανός σημαίνει απλόχωρη, τεράστια καρδιά. Δεν είναι του κόσμου τούτου κατόρθωμα.

8 Oκτωβρίου, η ημέρα που γιορτάζουν 

δύο πρώην πόρνες: Πελαγία και Ταϊσία

Οσία Πελαγία η από εταιρίδων

Η Οσία Πελαγία η από εταιρίδων γνωστή σαν Μαργιτώ ήταν Βυζαντινή ηθοποιός, μίμος, και χορεύτρια διάσημη στην εποχή της με καταγωγή την Αντιόχεια.

Έζησε την εποχή του Ιωάννη του Χρυσόστομου. Αναφέρεται πανέμορφη και διάσημη μίμος της Αντιόχειας, διάσημη σε όλη την αυτοκρατορία, το όνομα της, Μαργιτώ, δεν ήταν το αληθινό της, αλλά, το καλλιτεχνικό της που το είχε αποκτήσει από τα πολλά μαργαριταρένια κοσμήματα που φορούσε και ήταν δώρα από θαυμαστές της.

Η Μαργιτώ, τυχαία, σε κάποια σύναξη χριστιανών άκουσε θερμό κήρυγμα περί αγνότητας, του επισκόπου Νόννου.

Ο Χρυσόστομος αναφέρει ότι κατάφερε να την προσηλύτιση ο επίσκοπος, Άγιος Νόννος ο κατηχητής (10 Νοεμβρίου), στον χριστιανισμό, και να την βαπτίσει Πελαγία όπως ήταν το αληθινό της όνομα.

Έπειτα η Μαργιτώ λόγω των πολλών πειρασμών που αντιμετώπιζε εγκατέλειψε το θέατρο, πούλησε τα κοσμήματα της και τα χρήματα διαμοίρασε στους φτωχούς.

Αφού κατηχήθηκε και βαπτίσθηκε, μετά οκτώ μέρες πήγε στην Ιερουσαλήμ, στο όρος των Ελαιών, σε αντρική μονή, υποδυόμενη τον άνδρα με το όνομα Πελάγιος. Μετά από τρία χρόνια πέθανε (περ. το 284 μ.Χ.), αναφέρεται ότι μετά τον θάνατο της ανακάλυψαν ότι ήταν γυναίκα. Η Αγία Πελαγία εορτάζει στις 8 Οκτωβρίου.

Ο πολυεύσπλαχνος Κύριος μάς διαβεβαίωσε ότι: «τελῶναι καί αἱ πόρναι προάγουσιν ἡμᾶς εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» (Ματθαίου, κα' 31). Δηλαδή, οι τελώνες και οι πόρνες, πού στην αρχή έδειξαν απείθεια στο Νόμο του Θεού, αλλά κατόπιν ειλικρινά μετάνιωσαν, προλαμβάνουν στη βασιλεία του Θεού. Εσάς, πού μόνο με τα λόγια δείξατε υπακοή στο Θεό, στην πράξη όμως υπήρξατε απειθείς και άπιστοι, ενώ η Οσία Πελαγία αν και ζούσε στο περιθώριο, επαναστάτησε. Η άποψη αυτή ξενίζει τούς Φαρισαίους κάθε εποχής, οι οποίοι σκανδαλίζονται επί πλέον, γιατί ο Ιησούς δεν περιφρονεί, αλλά αγκαλιάζει τους περιθωριοποιημένους.

Απολυτίκιο: Εξ ακανθών καθάπερ ρόδον ευώδες, τη Εκκλησία Πελαγία εδείχθης, ταις εναρέτοις πράξεσιν ευφραίνουσα ημάς, όθεν και προσήγαγες, ως οσμὴν ευωδίας, τω σε θαυμαστώσαντι, τον σον βίον Οσία. Ον εκδυσώπει σώζεσθαι ημάς, παθών παντοίων, ψυχής τε και σώματος.

ΟΣΙΑ ΤΑΪΣΙΑ η έγκλειστη

Η ομορφιά της ήταν από τις σπάνιες. Πλεονέκτημα, πού αποβαίνει ολέθριο, όταν δεν είμαστε σε θέση να το διατηρούμε αγνό με το φόβο του Θεού, τη φωτεινή διάκριση, την αδιάλειπτη προσευχή και την ταπεινοφροσύνη.

Δυστυχώς για την Ταϊσία, αυτή πού επιβουλεύτηκε την τιμή της ήταν ή ίδια ή μητέρα της. Γυναίκα πού ήθελε πολύ πλούτο, και δεν δίστασε να εκμεταλλευτεί την κόρη της για να τον αποκτήσει. Έτσι ή Ταϊσία, παρασύρθηκε στο δρόμο της ατιμίας μόλις 17 ετών. Έγινε και ή ίδια πλούσια αλλά και πόρνη. Οι τίμιοι άνθρωποι την απεχθάνονταν. Καμιά οικογενειακή πόρτα δεν ήταν ανοικτή γι' αυτήν.

Οι ίδιοι οι εκμεταλλευτές της σάρκας της, ποτέ δεν θα την έφερναν να γνωριστεί με τις μητέρες τους και τις αδελφές τους. Διότι είχε καταντήσει ένα αντικείμενο σαρκικής Ικανοποίησης και τίποτα περισσότερο. Τότε η Ταϊσία έπεσε σε θλίψη μεγάλη, αλλά και ή Εκκλησία μπορεί να έχασε ένα πρόβατο, όμως δεν έπαψε να το αναζητεί. Όταν λοιπόν ο Παφνούτιος από τη Σιδώνα έμαθε την ψυχική της κατάσταση, προσευχήθηκε και αποφάσισε να εργαστεί για την ψυχή της. Και δεν αστόχησε. Την επισκέφθηκε και με τη χάρη του Θεού πέτυχε το θαύμα! Καυτά δάκρυα μετανοίας κύλησαν στα μάγουλα της Ταϊσίας.

Πέταξε όλα της τα πλούτη στη θάλασσα, διότι το τίμημα της ατιμίας δεν άξιζε να χρησιμοποιηθεί στο Ιερό έργο της ελεημοσύνης. Από τότε έζησε φτωχά, αλλά πλούσια σε πίστη, σε μετάνοια, σε σωφροσύνη, σε προσευχή, σε υπακοή, σε ταπείνωση και καλοσύνη. Έγινε δεκτή σε ευσεβή όμιλο γυναικών και πέθανε φροντίζοντας αρρώστους και ανήμπορους ανθρώπους,περί το 340 μΧ.

Ο αββάς Παύλος ο απλούς είδε σε όραμα την ψυχή της μετανοημένης πόρνης να απολαμβάνει τα αγαθά της Βασιλείας του Θεού, δίνοντας μεγάλη χαρά στον γέροντα Παφνούτιο.

Βιωμένη Θεολογία εκ της Τρούμπας

Σε ένα κήρυγμά του, καθώς ακούγονταν τα μεγάφωνα απ' έξω από το ναό (Αγίου Σπυρίδωνος Πειραιώς) και υπήρχε πολύς κόσμος, μπροστά από το ναό πέρασε μία πόρνη γυναίκα, η οποία πήγαινε στη δουλειά της (στην παρακείμενη Τρούμπα) » Διαβάστε την συνέχεια » 

Το εξωκλήσι της αγίας Πελαγίας στα Μισίρια Ρεθύμνου

Τα μηνύματα της αγίας Πελαγίας για τη ζωή μας...

Θεόδωρος Ρηγινιώτης (8 Οκτωβρίου 2024)

Το εξωκλήσι της αγίας Πελαγίας (8 Οκτωβρίου) στα Μισίρια Ρεθύμνου. Πήγαμε (όπως κι άλλες χρονιές), αφού, λόγω των καταλήψεων, δεν είχαμε μάθημα... Οξύμωρο, αλλά ουδέν κακόν αμιγές καλού.

Ο βίος της αγίας (όπως κάθε αγίου) περιέχει συγκλονιστικά μηνύματα για όλους μας... Η αγία ήταν πόρνη στην Αντιόχεια της Συρίας, διάσημη και με τα χρόνια είχε γίνει πάμπλουτη! Ανακαλύπτοντας τον Χριστό, ράγισε η καρδιά της από την επιθυμία να αλλάξει!

Κατηχήθηκε και βαπτίστηκε από έναν άγιο επίσκοπο, τον άγιο Νόννο (10 Νοε). Μοίρασε όλη την περιουσία της στους φτωχούς και κατόπιν, μεταμφιεσμένη σε άντρα, έφυγε από τη Συρία και ταξίδεψε μέχρι το Ισραήλ, όπου ασκήτεψε σε μια σπηλιά στο Όρος των Ελαιών, το ιστορικό & θεοβάδιστο από τον Ιησού Χριστό! Εκεί έζησε όλη την υπόλοιπη ζωή της και εκοιμήθη ειρηνικά.

Τα μηνύματα - αν και δε χρειάζεται να τα πούμε - είναι δύο:

Πρώτον, η ανάγκη για μετάνοια που καλό είναι να συνειδητοποιούμε για τον εαυτό μας όλοι μας. Κανείς δεν είναι «σε όλα εντάξει». Μάλιστα, νομίζω πως είμαι σε όλα εντάξει; Ας πάω να εξομολογηθώ, να δω κατά πόσον ισχύει αυτό.

Ή μήπως είμαι τόσο εντάξει, τόσο τέλειος, που «δε χρειάζομαι εξομολόγηση»; Να αμέσως το αγκάθι στην καρδιά μου: ο εγωισμός, ότι είμαι τόσο καλός, που «δε σε χρειάζομαι», παπά μου. Ίσως μάλιστα και «να μη χρειάζομαι» ούτε εσένα, Χριστέ μου! Καταλαβαίνουμε νομίζω όλοι το πρόβλημα και την ειρωνεία του πράγματος.

Το δεύτερο μήνυμα είναι ότι καλούμαστε να μην καταδικάζουμε μέσα μας κανένα συνάνθρωπό μας, όσο ανήθικος, διεφθαρμένος ή άδικος κι αν είναι. Κατ' αρχάς, αυτός ο ανήθικος άνθρωπος μπορεί αύριο, με συγκλονιστική μετάνοια, να γίνει άγιος. Κατά δεύτερον, αν είμαστε άνθρωποι του Θεού, θέλουμε να συγχωρεθεί και να σωθεί όλος ο κόσμος και όχι να τιμωρηθεί «ακριβοδίκαια» ο συνάνθρωπος, δηλαδή ο ΑΔΕΛΦΟΣ μας.

Γι' αυτό και σήμερα ακούσαμε το ευαγγέλιο (κατά Ιωάννην, κεφ. 8, στίχ. 1-11), όπου ο Κύριος έσωσε από το λιθοβολισμό τη μοιχαλίδα, ελέγχοντας έμμεσα, πλην σαφώς, τη συνείδηση των υποψήφιων δημίων της (με τη φράση «ο αναμάρτητος εξ υμών πρώτος βαλέτω λίθον επ' αυτήν» = όποιος από σας είναι αναμάρτητος ας της ρίξει πρώτος πέτρα).

Και στο τέλος, που όλοι είχαν αποχωρήσει και είχαν μείνει οι δυο τους, ο Κύριος με τη γυναίκα, στο δρόμο, της απεύθυνε και το λόγο και τη ρώτησε: «πού είναι εκείνοι που σε καταδίκαζαν; δεν υπάρχει κανείς;» «Κανείς, Κύριε» του λέει εκείνη. Και της απαντά: «Ούτε εγώ σε καταδικάζω. Πήγαινε και μην αμαρτάνεις πια».

Ευχαριστώ και συγγνώμη για το δασκαλίστικο κείμενο. Έτη πολλά και ευλογημένα με τη χάρη της αγίας μας και όλων των αγίων.

Και: Οι αγίες Πελαγία & Ταϊσία (8 Οκτωβρίου), από την πορνεία στον παράδεισο: επειδή κανένας δεν είναι για πέταμα

Αγία Πελαγία Ρεθύμνης

Η Αγία Πελαγία είναι χωριό της κοινότητας Μυξορρούματος, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Λάμπης, του δήμου Βασιλείου, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Ρεθύμνης, στην περιφέρεια Κρήτης, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Πριν το πρόγραμμα Καλλικράτης και το σχέδιο Καποδίστριας, ανήκε στην επαρχία Αγίου Βασιλείου του νομού Ρεθύμνης, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Κρήτης.

Γεωγραφία

Η Αγία Πελαγία είναι ημιορεινός οικισμός στο δυτικοκεντρικό τμήμα του νομού Ρεθύμνης. Βρίσκεται κοντά στο Σπήλι και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 360. Απέχει περίπου 25 χλμ. Ν. του Ρεθύμνου.

Ο ναός Αγίας Πελαγίας εορτάζει στις 8 Οκτωβρίου και είναι ένας από τους σημαντικότερους ναούς που σώζεται στην Κρήτη από την Ενετική περίοδο. Η ημέρα εορτασμού του ναού, σύμφωνα με διάταγμα του 1519, κηρύχθηκε επίσημη αργία και κατείχε ξεχωριστή θέση από τα τέλη του 19ου αιώνα.

ΜΥΣΣΙΡΙΑ (ΔΗΜΟΣ/ΚΟΙΝ: ΡΕΘΥΜΝΟΥ)

Τα Μυσσίρια (ή Μισίρια ή Μισίργια) είναι παραθαλάσσιος οικισμός, στα βόρεια του νομού Ρεθύμνου. Απέχουν μόλις 3 χιλιόμετρα από την πόλη του Ρεθύμνου και βρίσκονται λίγο δυτικότερα από τα Περιβόλια. Καθώς το Ρέθυμνο αναπτύσσεται ραγδαία, τόσο τα Μισσίρια, όσο και τα Περιβόλια μοιάζει να είναι προέκταση της πόλης.

Το όνομα του οικισμού προέρχεται από την αραβική λέξη Misr, που σημαίνει Αίγυπτος (Μισιρλής = Αιγύπτιος) και χρονολογείται από την εποχή της Αραβοκρατίας. Στην Κρήτη λέγοντας μισίρι εννοούσαν τη γόνιμη γη, όπως είναι η Αιγυπτιακή, που ποτίζεται και λιπαίνεται από το Νείλο.

Η περιοχή που βρίσκονται τα Μυσσίρια εξακολουθεί να είναι και σήμερα πλούσια στην παραγωγή κηπευτικών.

Βιβλιογραφία:

● Κοβακιώτης Κωνσταντίνος Πολύδωρου, Η στάση της εκκλησίας και της κοινωνίας απέναντι στα θεατρικά δρώμενα κατά την περίοδο των πρώτων αιώνων του Βυζαντίου., σελ. 42, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεολογική Σχολή, Τμήμα Θεολογίας, 2011.
● Σάθας, Κωνσταντίνος, Ιστορικόν δοκίμιον περί του θεάτρου και της μουσικής των Βυζαντινών: ήτοι εισαγωγή εις το κρητικόν θέατρον, Εν Βενετία: 1878, σελ. 335 έως 337.

● Συμπληρωματικά στοιχεία στον βίο της Οσίας Πελαγίας Sophia Ntrekou.gr

*Κεντρική εικόνα: Saint Pelagia of Antioch Sainte Pélagie d'Antioche 1848-1854 Hippolyte Flandrin © Musée des beaux-arts et d'archéologie de Besançon

● In English: St. Pelagia and St. Taisia (The Harlots go into the Kingdom of God before you)

● Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, εκδ. 1978.
● Σπανάκης, Στέργιος (1993). Πόλεις και χωριά της Κρήτης στο πέρασμα των αιώνων, τόμος Α. Ηράκλειο: Γραφικές Τέχνες Γ. Δετοράκης.

Πηγή: Αέναη επΑνάσταση by Sophia Ntrekou.gr



Περισσότερα Θέματα: Αγιολογία, Μεταστροφές, Μετάνοια