το ήξερα και το ξέρω ακόμη και τώρα.
Μαζί ταξιδέψαμε, χέρι-χέρι
με πήγες μακρυά και σε ασύλληπτα μέρη.
Μαζί ταξιδέψαμε, χέρι-χέρι
με πήγες μακρυά και σε ασύλληπτα μέρη.
Όσο κι αν προσπαθώ να ξεφύγω από το παρελθόν,
τόσο πιο πολύ στο μέλλον με γυρίζει.
Ένοχη είναι η καρδιά
που ορά με τα δικά της μάτια.
που ορά με τα δικά της μάτια.
Άνθρωποι έρχονται... Άνθρωποι φεύγουν...
Ένας ακόρεστος κύκλος.
Έτσι ήρθες και εσύ στη ζωή μου
άξαφνα εν μια νυκτί.
άξαφνα εν μια νυκτί.
Και σε μια ριπή του ανέμου
εξαφανίστηκες.
εξαφανίστηκες.
Μα συνεχώς εδώ περιτριγυρίζεις
δίχως να μπορείς να πεις ένα γεια.
δίχως να μπορείς να πεις ένα γεια.
Ο ρόλος του έργου, αυτός
των μεταμορφωμένων ρόλων,
των μεταμορφωμένων ρόλων,
είναι που σε προστατεύει.
Από ποιον; Από τη φωτιά.
Από ποιον; Από τη φωτιά.
Γιατί η φωτιά δεν καίει το φως.
Αρκεί να είναι ήδη φως.
Αρκεί να είναι ήδη φως.
Γι' αυτό σου τραγουδώ...
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά...
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει...
σε όνειρα σ’ αισθήματα υγρά
το μυστικό τον κόσμο ν’ ανασάνει.
το μυστικό τον κόσμο ν’ ανασάνει.
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ...
υδάτινε κόσμε μου!
υδάτινε κόσμε μου!
Σοφία Ντρέκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου