Προσκύνημα. Καρτ ποστάλ το 1910 περίπου*
Μόνο ένα πράγμα θα σας ζητήσω να έχετε στην σκέψη σας καθώς θα προσκυνάτε την εικόνα ενός αγίου ή αγίας: ότι πίσω από το φωτοστέφανο που εσείς βλέπετε, καμαρώνετε και παρηγορήστε, να θυμάστε ότι ο άγιος υπήρξε πρόσωπο που πάλεψε πολύ με τον εαυτό του. Που η σχέση με τον Θεό του στοίχισε και τον «τσάκισε».
Στα λαμπερά μάτια των εικόνων, να βλέπετε τον ανείπωτο πόνο του σταυρού, τις νύχτες τις απόλυτα μοναχικές που το ξημέρωμα έμοιαζε ως λύτρωση. Γι' αυτό όταν φιλάτε τις εικόνες των αγίων μην ζητάτε μόνο, πείτε κι ένα ευχαριστώ, ένα σε αγαπώ γι αυτά που πέρασες και είσαι.[1]
Με λίγα και απλά λόγια η απάντηση
γιατί προσκυνούμε τις εικόνες
Κυριακή της Ορθοδοξίας σήμερα κι η Εκκλησία μας γιορτάζει την Αναστήλωση των Ιερών Εικόνων ενάντια στην νοσηρή δυαλιστική και Γνωστικίζουσα πνευματικότητα, που θεωρεί την ύλη και κατά συνέπεια και το ανθρώπινο σώμα, ως κάτι φύσει κακό σε αντιδιαστολή με το πνεύμα.
Το Ευαγγέλιο θεωρεί την δημιουργία του Θεού καλή λίαν, παρόλο που μαζί με τον άνθρωπο μετέχει μεταπτωτικά στον κύκλο της φθοράς και του θανάτου.
Ο Τρισάγιος Θεός του Ευαγγελίου δια των ακτίστων Ενεργειών Του, αφθαρτοποιεί και συνάμα αληθοποιεί την υλικότητα, δίνοντας από τώρα μιά γεύση του Μέλλοντα Αιώνα, που εν Χριστώ έρχεται από το μέλλον.
Η ύλη και το ανθρώπινο σώμα μετέχουν των ακτίστων Ενεργειών του Θεού κι έτσι ο άνθρωπος αγιάζεται κατά Χάριν ψυχή τε και σώματι, Χριστοποιείται και Θεοποιείται.
Κάθε άλλη αντίληψη κι ετεροδιδασκαλία, παρακωλύει την σωτηρία κι επομένως αποτελεί αίρεση, που η Εκκλησία δια των Αγίων Πατέρων και Διδασκάλων και δια των Αγίων Οικουμενικών και Τοπικών Συνοδών καταδικάζει, προστατεύοντας φιλάνθρωπα τον τέκνα της.
Γι' αυτό προσκυνούμε τιμητικά τα ιερά λείψανα των Αγίων ακολουθούμε την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας αναφορικά με την ταφή των κεκοιμημένων.
Γι' αυτό τέλος προσκυνούμε επίσης τιμητικά τις Ιερές Εικόνες ομολογώντας μαζί με τον Μέγα Βασίλειο πως «ἡ τῆς εἰκόνος τιμὴ ἐπὶ τὸ πρωτότυπον διαβαίνει».[2]
Διαβάστε την στρατηγική ανάλυση του Δρ. Νίκου Λυγερού: Νέα Εικονομαχία; Η γεωπολιτική διάσταση της Εικονομαχίας και το Έργο ενάντια στους εικονοκλάστες
* Κεντρικό εικαστικό Καρτ ποστάλ: Προσκύνημα, περ. 1910. Αναπαραγωγή (λεπτ) ζωγραφικού πίνακα του Θεόδωρου Ράλλη (1852-1909) «Προσευχή σε ελληνική εκκλησία, Μονπαρνάς» (1876). Το Καρτ ποστάλ εκδόθηκε από την εταιρεία Ασπιώτη το 1910 περίπου. Συλλογή καρτ ποστάλ Νίκου Δ. Καράμπελα, Πρέβεζα.
English: The worship. Postcard published by Aspiotis. Reproduction of a painting by Theodoros Rallis. Nikos D. Karabelas postcard collection, Preveza, Hellas. The postcard was published by Aspiotis in 1910 c. [3]
Theodoros Rallis - Praying In Greek Church, Monparnas.
Φωτογραφία του πίνακα «Προσευχή σε ελληνική εκκλησία, Μονπαρνάς», 1876 του Θεόδωρου Ράλλη, ελαιογραφία σε καμβά, 60 εκ. x 93 εκ. Ιδιωτική συλλογή.
Το Μονπαρνάς (γαλλ. Montparnasse) είναι μια περιοχή του Παρισιού, στην αριστερή όχθη του ποταμού Σηκουάνα.
Ο Θεόδωρος Ιακώβου Ράλλης (Κωνσταντινούπολη, 16 Φεβρουαρίου 1852 – Λονδίνο, 2 Οκτωβρίου 1909), γνωστός και ως Théodore Jacques Ralli ή Rallis, ήταν Έλληνας ζωγράφος της «γαλλικής ακαδημαϊκής σχολής» του ύστερου 19ου αιώνα. Σήμερα θεωρείται ο πιο χαρακτηριστικός Έλληνας οριενταλιστής ζωγράφος.
Παραπομπές:
1. π. Λίβυος ( Χαράλαμπος Παπαδόπουλος)
2. Φαίδων Χριστοδουλάκης, ΜΑ Θεολογίας
3. Κατάλογος καρτ ποστάλ από Wikimedia
Πηγή Απόσπασμα από το άρθρο: Όπου έλαμψε
η Ορθοδοξία, έλαμψε ο πολιτισμός και ο άνθρωπος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου