Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως
100 Χρόνια από την Κοίμησή του
Έρευνα Σοφία Ντρέκου Αρθρογράφος
(Sophia Drekou, BSc in Psychology)
Σηλυβρίας τὸν γόνον καὶ Αἰγίνης τὸν ἔφορον,
τὸν ἐσχάτοις χρόνοις φανέντα ἀρετῆς φίλον γνήσιον,
Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί, ὡς ἔνθεον θεράποντα Χριστοῦ,
ἀναβλύζει γὰρ ἰάσεις παντοδαπὰς τοῖς εὐλαβῶς κραυγάζουσι.
Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυματώσαντι,
δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα. (Απολυτίκιο)
Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως - 9 Νοεμβρίου: Πρώτη εκατονταετία από την κοίμησή του Αγίου Νεκταρίου του Μητροπολίτου Πενταπόλεως Αιγύπτου εν Αιγίνη. Ο Άγιος Νεκτάριος γεννήθηκε στις 1 Οκτωβρίου του 1846 μ.Χ. στη Σηλυβρία της Θράκης από τον Δήμο και τη Βασιλική Κεφάλα και ήταν το πέμπτο από τα έξι παιδιά τους. Το κοσμικό του όνομα ήταν Αναστάσιος.
Εκατό χρόνια συμπληρώνονται εφέτος από τις 10.30μ.μ. της 8ης Νοεμβρίου 1920 ώρα που παρέδωσε το πνεύμα του στον κύριο «ὁ τῆς Κυρηναϊκῆς πάλαι Πενταπόλεως Ἀρχιθύτης τοῦ Θεοῦ ταπεινός Νεκτάριος» όπως αυτοχαρακτηρίζεται σε επίγραμμα που ο ίδιος συνέταξε και βρίσκεται αναγεγραμμένο σε μαρμάρινη πλάκα στο ύπαιθρο της Ιεράς Μονής του στην Αίγινα.
Άγιος Νεκτάριος: Η Εκκλησία της Ελλάδος ιδιαίτερα σεμνύνεται για τον μακάριο Νεκτάριο, αφού, στον χώρο της σπούδασε και, μετά μία μικρή διακοπή διακονίας του στην Αίγυπτο, εργάστηκε επί μία τεσσαρακονταετία πνευματικά ως ιεροδιάκονος, επίσκοπος – ιεροκήρυκας, διευθυντής εκκλησιαστικής σχολής, ιδρυτής και πνευματικός μονής – αρχηγέτης της αναγέννησης του μοναχικού βίου στη χώρα, στο έδαφος της βρίσκονται τεθησαυρισμένα τα χαριτόβρυτα λείψανά του – πηγή πολλών ευλογιών για τον ευσεβή λαό μας και όλους τους Ορθοδόξους.
Ας σημειωθεί εδώ ακόμα, ότι η Εκκλησία της Ελλάδος, με ενέργειες του τότε Μητροπολίτη Αθηνών Γερμανού Καλλιγά στο μέτρο των από τους νόμους δυνατοτήτων της βοήθησε στα 1890 έως 1894 όσο μπορούσε στην αξιοποίηση του Αγίου Νεκταρίου από το Ελληνικό κράτος, μετά την εκδίωξή του από την Αίγυπτο, με τον διορισμό του πρώτα ως ιεροκήρυκα και στη συνέχεια ως διευθυντής της Ριζαρείου, για αυτό και ο Άγιος ευγνωμονούσε δια βίου τον Ποιμενάρχη Αθηνών.
Η εξ αποφάσεως της Ιεράς Συνόδου αφιέρωση των «Διπτύχων» του σωτηρίου έτους 2020 στην Ιερά του μνήμη αποτελεί μία έκφραση της ευγνωμοσύνης της Τοπικής Εκκλησίας για τα όσα αγαθά προσέφερε σε αυτήν.
Ακόμα καθώς πληροφορούμεθα εόρτιες εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν στην Αίγινα, στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών και σε πολλές Ιερές Μητροπόλεις, κατά τις οποίες θα προβληθούν, όπως πρέπει, η προσωπικότητα και το έργο μιας περίπου σύγχρονης εκκλησιαστικής μορφής που ξεκίνησε απλό απλό παιδί μιας ευσεβούς φτωχής οικογένειας της Ανατολικής Θράκης και αναδείχθηκε σε σπουδαίο πατέρα και Άγιο της Εκκλησίας.
Από τα Δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος 2020
Περισσότερα Θέματα: Νεκτάριος ο Άγιος
Εορτή ιεράς μνήμης
Ύστερα από την με αριθμ. 22/30 Σεπτεμβρίου 1999 εγκύκλιο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, η μνήμη του Αγίου Νεκταρίου συμπεριελήφθη να τιμάται επιπρόσθετα και στις 12 Οκτωβρίου όπου και ορίσθηκε να τιμάται η Σύναξη των εν Αθήναις Αγίων.
Λείψανα
Μετά από 33 έτη που το σώμα του Αγίου Νεκταρίου έμεινε ακέραιο, άρχισε να αποσυντίθεται. Σήμερα η τιμία Κάρα και τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Νεκταρίου φυλάσσονται στην Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδος που ίδρυσε ο ίδιος στην Αίγινα.
Κινηματογραφική ταινία
Με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από τον θάνατό του, η γεμάτη δοκιμασίες ζωή του Αγίου Νεκταρίου (που έχει χαρακτηριστεί ως ο Άγιος της υπομονής) αναμένεται να προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες το φθινόπωρο του 2020. Στην ελληνοαμερικανική συμπαραγωγή με τίτλο MAN OF GOD (Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ) συμμετέχουν 95 ηθοποιοί από την Ελλάδα, τη Ρωσία και τις ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων ο Ρώσος αστέρας Αλεξάντερ Πετρόφ και ο Αμερικάνος αστέρας του Χόλυγουντ Μίκι Ρουρκ.
Το σενάριο και τη σκηνοθεσία υπογράφει η Αμερικανοσερβίδα Γελένα Πόποβιτς και τη μουσική ο διεθνούς φήμης και πολυβραβευμένος Πολωνός μουσικοσυνθέτης, Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ. Τον ρόλο του Αγίου Νεκταρίου ενσαρκώνει ο Άρης Σερβετάλης και τα πρώτα γυρίσματα άρχισαν στις 8 Ιουνίου 2020 στην Μονή Πεντέλης, στο τεχνολογικό πάρκο Λαυρίου, στην Πλάκα και την Αίγινα.
Η ταινία είναι μια παραγωγή της Simeon Entertainment και της View Master Films, σε συνεργασία με την Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπεδίου και το Ινστιτούτο Άγιος Μάξιμος Ο Γραικός, και με την υποστήριξη του ΕΚΟΜΕ (Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας), ενώ τις διεθνείς πωλήσεις έχει αναλάβει η Pure Flix/Quality Flix.
Όπως επίσης γυρίστηκε και Η ταινία Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής με ελληνικούς υπότιτλους (Elder Joseph the hesychast)
Η δημοτικότητα του Νεκτάριου Κεφάλα, Μητροπολίτη Πενταπόλεως, προκαλεί τη ζήλια των κληρικών στην Αλεξάνδρεια. Από φόβο ότι θα γίνει ο επόμενος Πατριάρχης Αιγύπτου, ο κλήρος τον δυσφημίζει με αποτέλεσμα να του στερήσουν την ιερατική του ιδιότητα και να τον εξορίσουν από την Αίγυπτο. Στην Αθήνα πια, χάρη στην εξελιγμένη παιδαγωγική του τακτική γίνεται ξακουστός και κοσμαγάπητος και την ίδια εποχή επιδίδεται σε σπουδαίο συγγραφικό έργο. Όμως ο φόρτος εργασίας τον καταπονεί και αποφασίζει να αποσυρθεί στην Αίγινα. Ξαναχτίζει ένα ερειπωμένο μοναστήρι με τα ίδια του τα χέρια και χάρη στη φήμη του το μοναστήρι μεγαλώνει. Η Mονή όμως δεν αναγνωρίζεται ποτέ, ενώ ο Άγιος Νεκτάριος κατηγορείται άδικα για ανηθικότητα. Στο Αρεταίειο νοσοκομείο λίγο πριν το τέλος του, θα κάνει το τελευταίο του θαύμα.
Περισσότερα: Άγιος Νεκτάριος
Χαῖρε δι' οὗ οἱ πιστοὶ ὑψοῦνται,
χαῖρε δι' οὗ ἐχθροὶ θαμβοῦνται.
Χαῖρε τῶν Ὁσίων Πατέρων ἐφάμιλλος,
χαῖρε Ὀρθοδόξων ὁ θεῖος διδάσκαλος.
Χαῖρε οἶκος ἁγιώτατος ἐνεργείας θεϊκῆς,
χαῖρε βίβλος θεοτύπωτος πολιτείας τῆς καινῆς.
Χαῖρε ὅτι ἀρτίως ἡμιλλήθης Ἁγίοις,
χαῖρε ὅτι ἐμφρόνως ἐχωρίσθης τῆς ὕλης.
Χαῖρε λαμπρὸν τῆς Πίστεως τρόπαιον,
χαῖρε σεπτὸν τῆς χάριτος ὄργανον.
Χαῖρε δι' οὗ Ἐκκλησία χορεύει,
χαῖρε δι' οὗ νῆσος Αἴγινα χαίρει.
Χαίροις Πάτερ Νεκτάριε.
Χρονολόγιο του Βίου του
Γεννήθηκε στις 1 Οκτωβρίου του 1846 μ.Χ. στη Σηλυβρία της Θράκης από τον Δήμο και τη Βασιλική Κεφάλα και ήταν το πέμπτο από τα έξι παιδιά τους. Το κοσμικό του όνομα ήταν Αναστάσιος.
Μικρός, 14 ετών, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου εργάστηκε ως υπάλληλος και κατόπιν ως παιδονόμος στο σχολείο του Μετοχίου του Παναγίου Τάφου. Κατόπιν πήγε στη Χίο, όπου, από το 1866 μ.Χ. μέχρι το 1876 μ.Χ. χρημάτισε δημοδιδάσκαλος στο χωριό Λίθειο.
Το 1876 μ.Χ. εκάρη μοναχός στη Νέα Μονή Χίου με το όνομα Λάζαρος και στις 15 Ιανουαρίου 1877 μ.Χ. χειροτονήθηκε διάκονος, ονομασθείς Νεκτάριος, από τον Μητροπολίτη Χίου Γρηγόριο (1860 - 1877 μ.Χ.), και ανέλαβε τη Γραμματεία της Μητροπόλεως.
Το 1881 μ.Χ. ήλθε στην Αθήνα, όπου με έξοδα του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρονίου Δ' (1870 - 1899 μ.Χ.), σπούδασε Θεολογία και πήρε το πτυχίο του το 1885 μ.Χ. Έπειτα, ο ίδιος προαναφερόμενος Πατριάρχης, τον χειροτόνησε το 1886 μ.Χ. πρεσβύτερο και του έδωσε τα καθήκοντα του γραμματέα και Ιεροκήρυκα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Διετέλεσε επίσης πατριαρχικός επίτροπος στο Κάιρο.
Στις 15 Ιανουαρίου 1889 μ.Χ., χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Πενταπόλεως. Η δράση του ως Μητροπολίτου ήταν καταπληκτική και ένεκα αυτού ήταν βασικός υποψήφιος του πατριαρχικού θρόνου Αλεξανδρείας. Λόγω όμως φθονερών εισηγήσεων (αισχρών συκοφαντιών), προς τον Πατριάρχη Σωφρόνιο, ο ταπεινόφρων Νεκτάριος, για να μη λυπήσει τον γέροντα Πατριάρχη, επέστρεψε στην Ελλάδα (1889 μ.Χ.).
Διετέλεσε Ιεροκήρυκας (Ευβοίας) (1891 - 1893 μ.Χ.), Φθιώτιδος και Φωκίδας (1893 - 1894 μ.Χ.) και διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής στην Αθήνα (1894 - 1904 μ.Χ.).
Μετά τον θάνατο του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρονίου (1899 μ.Χ.), ο Νεκτάριος εκλήθη να τον διαδεχθεί, αλλά ο Άγιος αρνήθηκε.
Στα κηρύγματα του, πλήθος λαού μαζευόταν, για να «ρουφήξει» το νέκταρ των Ιερών λόγων του.
Το 1904 μ.Χ. ίδρυσε γυναικεία Μονή στην Αίγινα, της οποίας ανέλαβε προσωπικά τη διοίκηση, αφού εγκαταβίωσε εκεί το 1908 μ.Χ., μετά την παραίτηση του από τη Ριζάρειο Σχολή.
Έγραψε αρκετά συγγράμματα, κυρίως βοηθητικά του θείου κηρύγματος. Η ταπεινοφροσύνη του και η φιλανθρωπία του υπήρξαν παροιμιώδεις.
Πέθανε το απόγευμα της 8ης Νοεμβρίου 1920 μ.Χ. Τόση δε ήταν η αγιότητά του, ώστε επετέλεσε πολλά θαύματα, πριν αλλά και μετά τον θάνατο του. Ενταφιάστηκε στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος στην Αίγινα.
Η ανακομιδή των Ιερών λειψάνων του έγινε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1953 μ.Χ. και στις 20 Απριλίου του 1961 μ.Χ. με Πράξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, διακηρύχτηκε Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Αέναη επΑνάσταση by Sophia Ntrekou.gr
Μικρός, 14 ετών, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου εργάστηκε ως υπάλληλος και κατόπιν ως παιδονόμος στο σχολείο του Μετοχίου του Παναγίου Τάφου. Κατόπιν πήγε στη Χίο, όπου, από το 1866 μ.Χ. μέχρι το 1876 μ.Χ. χρημάτισε δημοδιδάσκαλος στο χωριό Λίθειο.
Το 1876 μ.Χ. εκάρη μοναχός στη Νέα Μονή Χίου με το όνομα Λάζαρος και στις 15 Ιανουαρίου 1877 μ.Χ. χειροτονήθηκε διάκονος, ονομασθείς Νεκτάριος, από τον Μητροπολίτη Χίου Γρηγόριο (1860 - 1877 μ.Χ.), και ανέλαβε τη Γραμματεία της Μητροπόλεως.
Το 1881 μ.Χ. ήλθε στην Αθήνα, όπου με έξοδα του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρονίου Δ' (1870 - 1899 μ.Χ.), σπούδασε Θεολογία και πήρε το πτυχίο του το 1885 μ.Χ. Έπειτα, ο ίδιος προαναφερόμενος Πατριάρχης, τον χειροτόνησε το 1886 μ.Χ. πρεσβύτερο και του έδωσε τα καθήκοντα του γραμματέα και Ιεροκήρυκα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Διετέλεσε επίσης πατριαρχικός επίτροπος στο Κάιρο.
Στις 15 Ιανουαρίου 1889 μ.Χ., χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Πενταπόλεως. Η δράση του ως Μητροπολίτου ήταν καταπληκτική και ένεκα αυτού ήταν βασικός υποψήφιος του πατριαρχικού θρόνου Αλεξανδρείας. Λόγω όμως φθονερών εισηγήσεων (αισχρών συκοφαντιών), προς τον Πατριάρχη Σωφρόνιο, ο ταπεινόφρων Νεκτάριος, για να μη λυπήσει τον γέροντα Πατριάρχη, επέστρεψε στην Ελλάδα (1889 μ.Χ.).
Διετέλεσε Ιεροκήρυκας (Ευβοίας) (1891 - 1893 μ.Χ.), Φθιώτιδος και Φωκίδας (1893 - 1894 μ.Χ.) και διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής στην Αθήνα (1894 - 1904 μ.Χ.).
Μετά τον θάνατο του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρονίου (1899 μ.Χ.), ο Νεκτάριος εκλήθη να τον διαδεχθεί, αλλά ο Άγιος αρνήθηκε.
Στα κηρύγματα του, πλήθος λαού μαζευόταν, για να «ρουφήξει» το νέκταρ των Ιερών λόγων του.
Το 1904 μ.Χ. ίδρυσε γυναικεία Μονή στην Αίγινα, της οποίας ανέλαβε προσωπικά τη διοίκηση, αφού εγκαταβίωσε εκεί το 1908 μ.Χ., μετά την παραίτηση του από τη Ριζάρειο Σχολή.
Έγραψε αρκετά συγγράμματα, κυρίως βοηθητικά του θείου κηρύγματος. Η ταπεινοφροσύνη του και η φιλανθρωπία του υπήρξαν παροιμιώδεις.
Πέθανε το απόγευμα της 8ης Νοεμβρίου 1920 μ.Χ. Τόση δε ήταν η αγιότητά του, ώστε επετέλεσε πολλά θαύματα, πριν αλλά και μετά τον θάνατο του. Ενταφιάστηκε στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος στην Αίγινα.
Η ανακομιδή των Ιερών λειψάνων του έγινε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1953 μ.Χ. και στις 20 Απριλίου του 1961 μ.Χ. με Πράξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, διακηρύχτηκε Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Αέναη επΑνάσταση by Sophia Ntrekou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου